Radiocolumns voor Radio Hoorn SJAAK GROSTHUIZEN

Transcriptie

1 Radiocolumns voor Radio Hoorn SJAAK GROSTHUIZEN BONUSMATERIAAL: Zomergedachten conference Workshop verkiezingen 4 oktober 2013

2 VOELHOORN Verzamelde columns voor Hoorn Actueel Radio Hoorn seizoen Sjaak Grosthuizen (met als bonusmateriaal: zomergedachten en conference Workshop verkiezingen 4 oktober 2013) Sjaak Grosthuizen Alles uit dit document mag zonder toestemming van de auteur worden gebruikt, mits er geen bedoeling is er persoonlijke reputaties mee te ondermijnen. Het wordt zelfs op prijs gesteld de hierna te lezen teksten onder de aandacht van derden te brengen, ongeacht of het in werkof huiselijk verband is. Bij goed gebruik van tekstonderdelen graag de bron vermelden.

3 Columns radioseizoen 2013/2014 INHOUD Voorwoord van Judith De Jong, wethouder van de gemeente Hoorn 1. L histoire se répète 31 augustus Rondje Hoornse partijen 7 september Kansen ruiken 14 september Kritikreten 21 september Onweerstaanbaar onafhankelijk 28 september Vanzelfsprekend gelukkig 5 oktober Pas op! Oppassen! 12 oktober Af- of aanbesteden 19 oktober Zwartepieten met volksvermaak 26 oktober Politieke herfstverschijnselen 2 november Op weg naar de toekomst 9 november Sinterklaas in Hoorn 16 november Belofte maakt schuld 23 november Actief met actie 30 november Afscheid van monumenten 7 december Deugen of niet deugen 14 december Waar doen we het van? 21december Het was me het jaartje wel 28 december Eindejaarszaken 4 januari De strijd om Groot Hoorn 11 januari In het achterkamertje 18 januari Kanbestwaarworden 25 januari Raadsvoorstelling 1 februari Rampkoers 8 februari Wie is het beste raadslid van Hoorn? 15 februari Plek voor kunstige kunstkunde 22 februari Morgen is gisteren begonnen 1 maart Verkiezen we de verkiezingsstrijd? 8 maart Vergelijken 15 maart Jemig de pemig! We hebben gewonnen! 22 maart Kersvers 29 maart Landelijke stadspolitiek 5 april Oorlogstaal 12 april Coalitie-exercitie 19 april Discovery: struggle for coalition 26 april Er is een tijd van komen 3 mei Grüss aus Grindelwald 10 mei Met blijdschap geven wij kennis 17 mei Leve de oppositie of levende oppositie? 24 mei Gesjochte 31 mei Dromen en drijfveren 7 juni Hoorntv voor gevorderden en beginners 14 juni Uitsprakenles 21 juni Wat is het doel waarnaar we streven? 28 juni Lust je nog peultjes? 5 juli Wie ben ik? 12 juli Een prachtbaan 19 juli 2014

4 De Zomercolumns 1. Beschaving 26 juli Aan de overkant 2 augustus Goddelijk 9 augustus Schrijven 16 augustus De ander en ik of gesprekken met een UFO 23 augustus 2014 Bonus: conference Workshop verkiezingen 4 oktober 2013 Het Huis Verloren

5 Voorwoord We hebben weer een roerig politiek jaar achter de rug. Een verkiezingsjaar waarin wat viel te beleven, met campagnes, debat en de nodige politieke strijd. Met al die dynamiek had columnist Sjaak Grosthuizen natuurlijk goud in handen. En wat hebben we kunnen genieten van het resultaat daarvan. De columns van Sjaak lezen als een spannend boek, maar dan met hoofdrolspelers die je ook in levende lijve tegenkomt en meemaakt. Ik weet niet hoe het andere politici vergaat, maar ik vermoed dat het voor velen, net als voor mij, elke week weer een bijzonder moment is de lotgevallen van Hoornse politici terug te lezen. Draufgänger, Grote Vriendelijke Reus, heilige of lijstjesfetisjist, de Hoornse politici ontkomen geen van allen aan de scherpe, humoristische en kritisch beschrijvende pen van Sjaak Grosthuizen. Zelf schrijft Sjaak dat hij wekelijks gretig de lokale nieuwsfeiten opslurpt. Feit is dat dit zeer lezenswaardige columns oplevert. Maar ik blijf mij afvragen: hoe doet hij dit? Hoe komt Sjaak zo goed ingevoerd in de Hoornse politiek? Heeft hij vaste informanten? Of heeft hij een zeer levendige politieke fantasie, waarmee hij de Hoornse politici simpelweg inspireert? We zullen er mee moeten leven, dat deze vragen niet beantwoord worden. Gelukkig doet dat niets af aan het geheel. Ik wens u veel leesplezier. Judith de Jong Wethouder gemeente Hoorn

6 L histoire se répète 31 augustus 2013 Vandaag start voor mij een nieuw jaar van wekelijkse overpeinzingen. Het wordt een prachtig jaar, want met ongetwijfeld meedogenloze verkiezingsstrijd. Met in de aanloopfase toenemende duidelijkheid waar het nou eigenlijk om gaat in Hoorn. Helaas zitten daarin ook veel onvermijdelijk oud zeer en voorspelbare stokpaardjes, die vreugdeloos gemend door stokpaardrijders door ons gezichtsveld komen draven. Hopelijk komt er ook nieuw zeer, dat de keuze van de kiezer dient te sturen. Arthur Helling, de grote man van onze D66-fractie, waarschuwt voor een stukje oud zeer, gesneden koek of uitgekauwd gerecht. Dat dient niet meer op de menukaarten van de andere fracties te staan. Waarom liet Arthur, de GVR van de Hoornse D66, dit optekenen in de krant? De schijn wordt gewekt dat Arthur gewoon vindt dat tunnelplannen, waarvoor zijn fractie het groene licht reeds lang geleden gegeven heeft, zonder gezeur moeten worden uitgevoerd en dat doormekkeren over afgewezen referendum geen zin meer heeft. Punt! Maar zo simpel kan het niet zijn. Arthur de Grote is geen simpele denker. Neem dat nou maar van mij aan!. Arthur weet ook dat de verkiezingen er aan komen in een tijd dat de magie van Alexander Pechtold een beetje uitgewerkt lijkt. Hij is bezig met een uitgekiende strategie. (De landelijke top van D66 lijkt nog niet te beseffen dat hun sterkste wapens in Hoorn liggen.) Je kunt mij van alles wijsmaken, maar niet dat referendumpartij nummer één niet door heeft hoe de regeltjes voor referenda precies zijn. Het siert Arthur en zijn kompanen dat zij niet al een paar jaar geleden, vlak na het momentum van de mogelijkheid nog een referendum te kunnen starten een openbare high five lieten zien. De tunnel ligt er nog niet en tot dat moment lijken andere fracties kansen te ruiken verkiezingsgunst te vergaren op dit dossier. Samir Bashara, de welbespraakte woordvoerder van GroenLinks, laat het niet bij het likken van de wonde. De kans op een referendum is verkeken, maar niet de kans om de aanbestedingsvoorwaarden zo te formuleren, dat geen zinnig bouwondernemer er nog brood in ziet. Vreest Arthur nou echt dat anderen in staat zullen zijn een rechtgeaarde volkswoede te kunnen uitlokken of weet hij in zijn grote wijsheid dat de kiezers ongeïnteresseerd hun schouders zullen ophalen bij nog weer eens een gevecht rond een uitzichtloze tunnelruzie? Weet u, ik verdenk Arthur ervan er juist garen te willen spinnen uit de krampachtige pogingen van GroenLinks en het liefst van alle oppositiepartijen om een achterhoedegevecht aan te gaan over

7 zaken uit de geschiedenis. Volgens mij heeft hij nog heldere beelden op zijn netvlies staan van de electorale opdonder die de PvdA in de vorige ronde kreeg door halsstarrig principieel vast te houden aan het vroege sluitingsuur van cafés, prominent uitgedragen op de tv, zodat iedereen in Hoorn dat kon zien. L histoire se répète, zie ik hem glunderend denken en hij stookt het heilige vuurtje nog eens op met de uitdagende kreet: hou er nou toch eens over op, man! Zou Samir daar in tuinen? De SP wel. Zij vermoeden nog volop kansen de tunnelplannen te kunnen torpederen met hun omgelegde fietspadenplan. Zouden mensen buiten hun eigen achterban daar ook serieus naar willen kijken? De aanloop naar de verkiezingen is definitief ingezet. Beschouw het tunnelgevecht als een voorzichtig begin. Ook benieuwd naar thema s die het komende half jaar aan ons worden opgedrongen? Ik ben vooral benieuwd naar nieuwe inzetten van Arthur Helling. Zou hij in staat zijn de slome sentimenten ten opzichte van de landelijke politieke partijen op de achtergrond te krijgen? Hoorn: let op mijn woorden. Het begint pas echt wanneer Arthur Helling iets gaat zeggen! (terug)

8 Rondje Hoornse partijen 7 september 2013 De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan. In alle Hoornse partijen wordt gebrainstormd, gemindmapt, of worden creatieve geesten gemotiveerd en geactiveerd om maar zo goed mogelijk voorbereid de oneerlijke strijd aan te gaan. Verkiezingen zijn al heel lang niet meer de wedstrijden waarin de besten winnen. Maar als je niks doet heb je de strijd al bij voorbaat verloren, tenzij je een bevindelijke gristelijke partij bent, waarvan de beginselen vaststaan in boeken waar antiquariaten maar wat graag de hand op willen leggen. We leven in de tijd dat het merendeel van de kiezers liever hun stem willen uitbrengen op kandidaten die in televisietalentenspeurshows nog even niet uit de boot gedonderd mogen worden. De Hoornse politieke partijen hebben voor de doorsnee kiezer de uitstraling van de zwakste schakel, waarvan iedereen intens hoopt dat hij meteen weggestemd wordt. De kenners van de digitale wereld hebben mij duidelijk gemaakt, dat het internet hèt medium is om je aan den volke te presenteren. Ik heb dus alle websites bezocht. Kort samengevat moet mijn conclusie zijn dat geen enkele partij de mogelijkheden van het internet nog echt ontdekt heeft. Wie alle sites op één avond wil bezoeken, heeft meer doorzettingsvermogen dan tijd nodig. Voorspelbaarheid is groot. Ook werd duidelijk dat gemeentefracties en partijen de vakantieperiode streng in acht nemen. De VVD slaat zichzelf op de borst met een artikel over de impuls van 1 miljoen voor de Hoornse economie, onder de digikennisuitstralende noemer: Kansenkaart 2.0. Met die 2 wordt aangegeven dat er ook een Kansenkaart 1.0 moet zijn geweest, welke kennelijk aan verbetering toe was. De PvdA lonkt naar de kiezer met een stukje over het bezoek aan de kunstmarkt met bewoners van Lindendael, waarmee zij aantonen dat cultuur en hulp aan hulpbehoevenden zeer hoog in hun vaandel staan. En wellicht ook het idee verspreiden dat cultuur genieten voor deze categorie kiezers niets hoeft te kosten. De VOCH wrijft de kiezer nogmaals in dat het referendum lekker geen doorgang kan hebben en dat het plan Waterfront goed bij hen valt. Het CDA zegt dat men onderwijs en cultuur erg belangrijk vindt, maar dat een feestzaal voor een van de culturele zuilen in Hoorn geen goed idee is. Maar dat laatste bericht dateert van mei.

9 D66, voor mij de partij met een hoop mensen die in Hoorn digitale vooroplopers zijn, noemt het referendum op de homepage en verder is er een bericht uit juli over spookburgers. GroenLinks zoekt op de eerste pagina kandidaten, maar dat meest verse bericht is er al in juli op geplaatst en verder laat Samir Bashara in juni al weten dat hij zijn klassieken kent via citaten van Aristoteles en Socrates en nog wat meer oudjes die de beter opgeleide wel zal herkennen. De SP is actueel over hun alternatieve plannen voor de tunnel en zij vermelden op de homepage ook standpunten van de landelijke partij om aan te geven dat zij in Hoorn wel degelijk keurig in de pas lopen. De Hoornse Seniorenpartij laat op de eerste pagina een mooie groepsfoto zien van krasse knarren. Er is ook na korte tijd bladeren weinig meer informatie te vinden. Ik vermoed dat een kleinzoon van één van hen de website heeft opgebouwd en dat opa of oma toen zei: Mooi gedaan, knul. Niks meer aan doen! Hoorns Belang was duidelijk op vakantie. Ik weet nu dat zij zich tot een van de oudste partijen in Hoorn rekenen en dat in juni een nieuw bestuur is gekozen. Fracie Tonnaer heette mij welkom omdat zij mij kennen. Ik fronste mijn wenkbrauwen bij het lezen van een dankwoord aan de kiezers voor de 5 zetels die de fractie heeft gekregen. Roger zal toch wel door hebben wat er sinds de laatste verkiezingen is gebeurd? Tonnaer is wel de enige in Hoorn die zich zorgen maakt over het scheepswrak Broeder Isidoor. De fractie Assendelft heeft geen eigen website. René hoopt tijdig te kunnen overstappen naar een andere partij en waarom zou je nog moeite doen om een website te maken. Johan van der Tuin heeft ook geen website. Johan zit op Facebook en twittert een hoop. Dan heb je geen website nodig natuurlijk. De verkiezingsaanloop is nog niet definitief gestart. Wacht nog even met het bezoeken van de sites om langs de digitale zijwegen de carnavalsoptocht der fracties te zien paraderen en bedenk dat wanneer volgend jaar de tijd is gekomen, dat je maar één keer je stem mag uitbrengen op je favoriet. De politici zullen echt zelf wel zorgen dat het een afvalrace wordt. (terug)

10 Kansen ruiken 14 september 2013 Kansenkaart 2.0, waarin wordt aangegeven dat maar liefst één miljoen wordt uitgetrokken als een soort vitamine C voor de kwakkelende Hoornse economie, is de opvolger van Kansenkaart 1.0 en zal ooit wel eens opgevolgd worden door Kansenkaart 3.0. Met Adobe zitten we al op Adobe XI.0. Je hebt ook tussenvarianten, wanneer er kleine aanpassingen worden gedaan. We hadden bijna Kansenkaart 2.1 gekregen, wanneer CDA en Hoorns Belang hun kansen hadden uitbetaald gezien. De meest linkse vleugel van de raad, PvdA, SP en GroenLinks probeerde er nog even een versie van te maken, maar dat mocht ook niet baten. De aanvullende amendementen werden weggestemd en de hele raad, uitgezonderd GroenLinks was voor de basisvariant 2.0. De Kansenkaart is iets anders dan een kanskaart van Monopoly. Het is eerder iets uit het algemeen fonds om economische ontwikkelingen in Hoorn te stimuleren. Een zeer lofwaardig streven. Het doet vermoeden dat ons college reële uitwegen ziet in de crisis die neringdoenden in onze stad in een wurggreep lijkt te hebben. Mark Rutte en zijn kompanen zien herstelkansen in een ruimer bestedingsbeleid van de burgers van Nederland. Je zou dus kunnen denken dat het college en het overgrote deel van de raad het miljoen willen laten uitgeven om ondernemers die kopje-onder dreigen te gaan te verblijden met een grotere groep koopgrage klanten, geworven bij de uitgang van de voedselbank, met de uitdrukkelijke opdracht het geld te besteden bij de lokale middenstand. Zo eenvoudig is dat echter niet. Mevrouw Grosthuizen en ik fantaseren er wel eens over over een miljoen te mogen beschikken en ik moet bekennen dat ik er aanzienlijk minder royaal mee zou zijn naar minder draagkrachtige familieleden, vrienden, kennissen en goede doelenorganisaties met of zonder directeur die dit fraaie bedrag binnen hun werkzame leven enige malen als persoonlijk inkomen bij elkaar kunnen bedelen. Voor zaken die op gemeenteniveau moeten worden ondersteund is het echter niet veel. De collegepartijen hadden al een rijtje doelen op papier staan en vanuit traditionele, laat ik het mevrouw-grosthuizenachtige insteek noemen, wilden sommige partijen er nog wat nooddruftige doelgroepen bij plaatsen.

11 Omdat alles ook nog duurzaamheid zou bevorderen kreeg Kansenkaart 2.0 toch nog voldoende handen op elkaar, maar misschien vreemd genoeg, niet die van GroenLinks. Samir Bashara heeft weinig fiducie in de duurzaamheid van Kansenkaart 2.0. Om dit te loochenstraffen doen onze wethouders een maand lang een wedstrijdje in duurzaamheid. Wie verbruikt het minst aan energie of andere zaken in de persoonlijke leefsfeer? Met groot enthousiasme doen al onze wethouders mee. Het is zelfs een landelijke wedstrijd. Wie deze week van één van onze wethouders de vraag krijgt of hij een maandje mag komen logeren weet dan wat daarachter steekt! We moeten maar niet al te nadrukkelijk gaan ruiken of zij zich wel goed gedoucht hebben. Ik werd deze week verblijd met de mededeling dat René Assendelft nu ook onder de pannen is. Hij heeft een behoorlijke tijd uitgetrokken om te kunnen beoordelen bij welke partij zijn persoonlijke gedachtegoed het best tot verdere ontplooiing kan komen. Hij koos VOCH, omdat hij zag dat VOCH een duidelijke visie heeft op de toekomst van de stad en met een grote en trouwe achterban een sterke basis heeft. VOCH op haar beurt ziet in René eigenschappen die zij, misschien met het oog op de komende verkiezingen, ook graag in huis heeft. Karin Hakhoff, de fractievoorzitter, formuleerde het als volgt: Een politiek talent, met enorm veel gevoel voor wat er in de stad leeft. Hij heeft laten zien dat hij een doorzetter is, die zich vastbijt in onderwerpen, met veel kennis van zaken, en een groot hart voor onze inwoners en ondernemers. Kijk, en nu vindt men deze mooie eigenschappen voortaan ook bij het VOCH. Het ontroerende van deze politieke omhelzing zit ook een beetje in het benoemen van elkaars mooie kwaliteiten. René beschrijft de VOCH op een manier waarop deze lokale partij zichzelf nooit kan presenteren zonder beschuldigd te worden van borstklopperij. Daar tegenover wordt René door VOCH neergezet als een soort heilige. Er worden hem eigenschappen toegedicht die hijzelf nooit zonder blozen had kunnen noemen. Je vraagt je nu af, waarom de andere partijen niet tot het uiterste zijn gegaan om hem aan de eigen gelederen toe te voegen. Misschien heeft de wederzijds ontstane aantrekkingskracht te maken met het feit dat men het afgelopen jaar te druk bezig was met aandachtopslurpende bestuurszaken en dat men pas nu de tijd heeft genomen om eens te onderzoeken welke kwaliteiten men nodig heeft om tijdens de aanstaande verkiezingen aarzelende kiezers over de streep te rukken. Dat GroenLinks René Assendelft niet heeft binnengehaald verbaast mij niets. Kennelijk voldoet René in de ogen van Samir Bashara ook niet aan de eis van duurzaamheid. Daar tillen VOCH en René Assendelft klaarblijkelijk veel minder aan. (terug)

12 Kritikreten 21 september 2013 Wij kwamen gisteren thuis na drie weken vertoefd te hebben in het Overijsselse Salland. Een mooie omgeving waar mevrouw Grosthuizen af en toe bekende dat ze daar best met plezier zou kunnen wonen. Ik heb dat idee niet direct verontwaardigd van de hand gewezen. Dat voelde een beetje als vreemd gaan. Hoorn, zo las ik gisteren in het nieuwe kwartaalblad van Vereniging Oud Hoorn, staat op de derde plaats van Noord-Hollandse steden met monumenten. In de krant stond de glunderende D66-wethouder van Hoorns antiek Peter Westenberg, die er onlangs achter kwam waar de klepel van de gerestaureerde klok van de Noorderkerk uithing en tot zijn grote opluchting mocht ervaren en dat eigenlijk niemand wist waar de oude klepel hing. Gelukkig hoort men in Hoorn een nieuw monumentaal geklep erbij. Bij het gretig opslurpen van lokale nieuwsfeiten trof ik berichten aan over de fraaiheid van de stad. Ons gemeentebestuur lijkt zich nadrukkelijk iets te willen aantrekken van standpunten van de goegemeente. Wat doen we met het Havenkwartier? Hoe bereikbaar moet dit gebied zijn en voor wie? Vijf varianten werden in de krant getoond met de mededeling dat men ook nieuwsgierig is naar nog andere varianten. Ik vrees dat iedereen nu al kan voorspellen dat zelfs na een in gezamenlijk overleg tot stand gekomen eindvariant, stormen van protest in verschillende varianten zullen losbarsten. Hoorn is daar goed in en er zijn meer dan genoeg varianten van fracties in de raad die zich achter welke variant van protest dan ook zullen willen scharen. En anders kan men altijd nog een nieuwe partij oprichten. Dat heikele zaken eigenlijk niet het onderwerp zouden moeten zijn voor de fracties worden door onze kordate burgervader ferm aangetoond. Niet meer zaniken, we doen het zó! Hoorn is weer een stuk veiliger geworden in de afgelopen paar jaar. Hoe zou dat nou komen? Het huidige college heeft zich een aantal malen krachtdadig betoond met maatregelen waar oppositiepartijen tevergeefs tegen te hoop liepen. Welke maatregel voor een leefbare stad ook wordt voorgesteld, altijd moet daarop worden ingeleverd vanwege gesteggel tussen partijen. Enerzijds zou dit kunnen opgevat als het falen van democratie. Hoe meer partijen, des te minder democratie. Mag je in dat licht gezien, onze burgemeester zien als een milde dictator? En hoe slecht is dat voor de stad? Ik slaap wel eens slecht bij dit soort lemma s. Zijn we als Nederlandse polderbewoner reeds zodanig genetisch aangepast aan compromissenpolitiek dat we ons ongemakkelijk voelen bij besluiten zonder gezeik? Is dat ook de reden waarom ons kabinet het zo moeilijk heeft? Twee partijen die elkaar om

13 beurten pijn doen om eindeloos gezaag over belangrijk geachte zaken te vermijden? Als grote salarissen meer moeten inleveren, dan mag daar best wel wat Joint Fight Strikers tegenover staan. Het deed mij natuurlijk wel goed onze burgervader op de landelijke televisie de officiële Hoornse standpunten rondom drankgebruik en sluitingstijden te zien verwoorden en dan te weten dat tegelijkertijd een coffeeshop alhier werd geopend, dankzij zijn persoonlijke inspanning. Is dit nu ook Hoorn? vroeg ik me af. Wie discussieplatforms van Facebook raadpleegt, kan lezen op welke toon besluiten van de gemeente over sluitingstijden worden besproken. De burgemeester wordt voor alles en nog wat uitgemaakt. Wordt het gelijk van de genomen maatregelen over niet al te lange tijd bewezen, wanneer Hoorn weer een paar stapjes lager op ongunstige lijstjes komt te staan? Of wanneer men zich hier gaat afvragen wat comazuipen nou eigenlijk is en waar komt dat dan wel voor? Volgend jaar vieren we het gemeentelijke feest van de democratie wanneer iedereen mag uitmaken welke politici het liefst en best worden gevonden. Stijgen de kansen wanneer geen enkele partij onsympathieke maatregelen meer hoeft te nemen, omdat de ongekozen burgemeester die wel neemt? Wordt dat met een democratische meerderheid steeds goed gevonden en moet je kritiek daarop overlaten aan burgers van de stad die Facebook en Twitter frequenter gebruiken dan de burgemeester? Wanneer lezen we dan op Twitter zijn repliek: de honden blaffen, maar de karavaan trekt verder? Ik vind het jammer dat digitale kritikreten vaak zo stijlloos zijn. En dat in een monumentale stad. Ik geef direct toe: je moet van goeden huize komen om Onno van Veldhuizen op dezelfde stijlvolle wijze van repliek te kunnen dienen, maar het zou het culturele niveau van de stad wel ten goede komen. Met schelden bereik je niet veel. Cést le ton qui tue la musique. (terug)

14 Onweerstaanbaar onafhankelijk 28 september 2013 Ein Duft, so aufregend dass er Chaos verbreitet! Un parfum si envoûtant qu il déclenche le chaos! De onweerstaanbare geur die chaos creëert! Deze kreten stonden op de nieuwe flacon shampoo die ik vanmorgen pakte om verfrist onder de douche vandaan de wereld weer aan te kunnen. In reclameboodschappen levert dit middel situaties op dat je vrouwen nauwelijks van het lijf kunt houden. Als redeloze wezens reageren zij op de feromonen die dit sopje op een mannenlijf achterlaat. Mevrouw Grosthuizen heeft dit douchemiddel aangeschaft en ik vroeg me af met welk doel. Meteen na het afdrogen meldde ik me bij mevrouw Grosthuizen, uiterst benieuwd naar haar reactie. Vergeet je niet de afwas te doen? vroeg zij. Bij ons was geen andere chaos dan die in de keuken prijkte omdat we gisteravond na het eten geen zin meer hadden de boel aan de kant te krijgen. Ik leerde dat reclamekreten en verwachtingen die zij dienen op te wekken geen ander doel hebben dan de maker van het product voordeel te leveren. Laat de consument denken dat je iets biedt waar je absoluut niet buiten kunt en dat nergens anders te verkrijgen is. Hoorn is een nieuwe politieke stroming rijker. HOP, Hoornse Onafhankelijke Partij heet de stroming en Robert Vinkenborg is de genius achter dit politieke product. Dit hadden we nog niet in Hoorn en er bestaat hier juist zo n grote behoefte aan! Reeds 45 mensen deelden deze opvatting. Iedereen die het eens is met onze idealen is welkom mocht ik uit de krant vernemen. Heeft Hoorn behoefte aan lokale partijen? Jawel, en die behoefte laat zich al jaren vertalen in een keur aan lokale politieke stromingen, elk met een volstrekt eigen filosofie en elk met programma s die elkaar nooit volkomen overlappen. Tenminste, dat horen wij te geloven. Anders was er wel gewoon één lokale partij of hadden we nog steeds te maken met de traditionele partijen die ook landelijk te herkennen zijn. Op dit moment kennen wij Hoorns Belang, VOCH, Fractie Tonnaer en Hoorn +. Fractie Assendelft heeft te elfder ure ingezien dat er geen noemenswaardige verschillen bestaan tussen zijn idealen en die van VOCH. Waarlijk een scherp inzicht. Alle lokale initiatieven suggereren hartstochtelijk dat de partijen met ook een landelijke binding absoluut niks op hebben met de lokale behoeften van de burgerij van Hoorn. Een absurd idee, maar dat ziet niet elke potentiële kiezer in. Tot nu toe zijn alle Hoornse lokale partijen ontstaan vanuit een ongenoegen of hoog opgelaaid conflict met de oorspronkelijke partijen. Goed beschouwd is elke politieke partij, waar dan ook, ontstaan vanuit ongenoegen met de partij waaruit de afsplitsing

15 vandaan komt. Dit is wellicht een typisch Nederlands verschijnsel. Ik weet niet of wij in Europa of zelfs in de wereld koploper zijn met afsplitsingen van diverse geloofsrichtingen binnen het christelijke spectrum. In de politiek is dat net zo en ook wij in Hoorn hebben ooit te maken gehad met een in de kroeg ontstane partijtje van Piet Oerlemans. Lachen! Een statement om duidelijk te maken dat je politiek niet altijd serieus moet nemen? Hoe moeten we het initiatief van Robert Vinkenborg zien? Onafhankelijke is het deel van de naam van deze groepering die de essentie weergeeft van de geest waaruit de partij is ontstaan. Zelfs onafhankelijk van de Hoornse burgerij? Robert noemde in het krantenartikeltje: onze idealen. Ik ben niet bij de oprichtingsvergadering geweest. Wel ontdekte ik dat in Heerhugowaard ook al een H.O.P. bestaat, een lokale partij met uitgeschreven idealen, die doorgaans bij alle partijen met lokale interesse bestaan. Dus eigenlijk bij alle partijen in welke gemeenteraad dan ook. Er is ook sprake van een Groep H.O.P. In zeven gemeenten willen zij de lokale belangen met ongetwijfeld zeer herkenbare politieke idealen dienen. Daarnaast zijn er ook specifieke idealen, zoals het afschaffen van gemeentelijke belastingen en het opheffen van de provincie als bestuurslaag. Verder mogen alle instituten die volgens hen de dienst uitmaken in Nederland hun invloed volledig kwijt raken. Vrijheid als fundamenteel grondbeginsel is het uitgangspunt voor elk gemeentelijk bestuursbeleid. Verder zijn er heel wat bedrijven die HOP heten en bestaat er een studentenruitervereniging met die naam. De vogelbescherming noemt de hop als een vogel die in Nederland dringend bescherming behoeft. HOP zal zich in Hoorn vast voor iets volledig afwijkends willen beijveren. Wat precies de idealen zijn, moet nog even worden uitgewerkt. Eerst maar een partij oprichten, die idealen komen vanzelf wel. Een hippe partij. HipHOP. Ik moet even denken aan de shampoo van vanmorgen. Een onweerstaanbare politieke kleur die chaos creëert. Ik weet nu dat reclamekreten niet altijd de verwachtingen waarmaken, maak ik vrees dat die chaos wel eens een haalbare zaak kan blijken te zijn. (terug)

16 Vanzelfsprekend gelukkig 5 oktober 2013 Heel af en toe worden onze activiteiten die het vegeteren op de nationale reserves overstijgen beloond met een kleine financieel gebaar. We zijn daar steevast heel dankbaar voor en zoeken dan een bestemming die de financiële basis van ons huishouden overstijgen. Boeken zijn altijd welkom en ook worden cd s en dvd s die we anders met enige pijn in het hart moeten laten staan met enige overwinningsvreugde aangeschaft. Sinds niet eens zo lang geleden hoop ik via de blijken van waardering ook af en toe een fles mooie whisky te scoren hetgeen wij vanuit het normale budget als een zeer decadente handeling zien. De extraatjes deponeren bij het huishoudgeld kwam eigenlijk niet bij ons op. Wanneer de financiële armslag veel groter zou zijn, zouden deze aankopen nauwelijks meer worden gezien als een extraatje, een luxe, iets waarvan we blij worden, omdat het onmogelijke toch mogelijk bleek. Er staan nu lp s in mijn platenkast, waarvan ik nog precies weet wanneer die zijn gekocht en voor welke prijs. Dat laatste, omdat ik de prijsstickertjes er nooit heb afgehaald. Ik denk dat geluk groeit, naarmate vanzelfsprekendheid afneemt. Ons mooie Hoorn is de afgelopen jaren gelukkig geweest met een polsstok, waarmee redelijk brede slootjes met droge voeten konden worden bedwongen. Een groeiende stad heeft ook steeds behoefte om op alle gebieden te groeien. Dat is gebeurd. Natuurlijk wel altijd met politiek gesteggel, want onze lokale politici zaten er natuurlijk niet voor niets. Mensen die de politieke taak vervullen, dienen bij tijd en wijle of hartstochtelijk voor- of rabiaat tegenstander te zijn. Democratie is goed beschouwd een spel, dat helaas voor een iets te kleine groep boeiend is om te spelen of van korte afstand met plezier te aanschouwen. Het is een soort voetbal voor het sociale spectrum in ons mens zijn. Wanneer er genoeg geld is om te besteden, dan is de wedstrijd eigenlijk een beetje saai. Voor de vorm worden nog wel eens met enige heftigheid over moties gediscussieerd. Een plekje in de discussiebankjes kan voor deelnemers zo vormend zijn dat daar in andere echelons plezierig gebruik van gemaakt kan worden. Voor de gewone man wordt zo n persoon iemand met wie je slechts vruchteloos in discussie kunt treden of alleen interessant is om naar te luisteren bij het uitkramen van nonpolitieke nonsens. Wanneer de geldkist slechts een matig bedekte bodem te zien geeft, wordt het democratische spel spannender. Waar zullen de schaarse penningen aan worden uitgegeven? De zetten in het spel leveren hoe dan ook pijn op voor een deel van de bevolking. Voelbare pijn. Elk besluit om ergens iets

17 financieel mogelijk te maken betekent dat op andere plaatsen zaken aan het noodlot of aan de ondernemingszin van de burgerij wordt overgelaten. Zaken die jarenlang vanzelfsprekend waren worden niet meer gezien als primaire zorg voor een gemeentelijke overheid. Is dat vanzelfsprekend? Ik ben geboren en getogen in een tijd, dat er nauwelijks of geen extraatjes bestonden. De basisbehoeften waren werkelijk basaal en zelfs hierin werd niet met grote vanzelfsprekendheid in voorzien. In onze kringen legde men zich daar, soms mokkend, bij neer. In de samenleving hing de geur van een naderende lente en beetje bij beetje zijn we meegegroeid in de uitbreiding van de behoeften. In de tijd dat in het boek van Vance Packard, De Verborgen Verleiders, uit de doeken werd gedaan hoe wij door de groeiende industrie hebzuchtbevorderend werden benaderd, veranderde ons concept van basisbehoeften. De toestand van de werkende mens in de tijd ervoor werd gezien als lamentabel en gelukkig leefden we niet meer in die vreselijke omstandigheden. Maar toch, toen vadertje Drees wetten formuleerde om de oudere mens een menswaardig bestaan toe te staan werd hij ongetwijfeld met afgrijzen bekeken door teapartyachtige lieden in het landsbestuur. We wenden echter langzamerhand aan vanzelfsprekende verzorging. Toen kwam de door de financiële wereldleiders vakkundig opgebouwde crisis. Het landsbestuur kan minder vanzelfsprekendheid garanderen en ook de gemeenten dienen een aanzienlijk eind van hun polsstok af te zagen. Een tekort van zes miljoen staat ons te wachten. Maar de tunnelplannen blijven recht overeind staan, roept onze VVD-wethouder van schatkistbodems. Want die worden betaald uit de parkeergelden. De parkeergelden zijn het extraatje waarvan de leuke dingen kunnen worden betaald. Hoe optimistisch mag je zijn, wanneer je voor de verre toekomst de extraatjes blijft besteden aan leuke dingen, zelfs wanneer wordt ingeleverd op de basisbehoeften in de gemeente? Wie dan een politiek leven wil hebben zal dan zorgen dat het geloofwaardig blijft. Over een aantal jaren weten mevrouw Grosthuizen en ik, als doorgewinterde parasieten in een kleiner wordende ruif, of de extraatjes (als ze nog binnen komen) nog steeds besteed kunnen worden aan boeken, cd s, dvd s of mooie whisky. Ik vrees echter dat dan alleen de supermarkt daarmee het hoofd boven water tracht te houden. (terug)

18 Pas op! Oppassen! 12 oktober 2013 Ruim tweeënveertig jaar heb ik, onder andere naam, werkzaamheden in het onderwijs verricht. Ik kreeg als snotneus van 21 jaar tijdens ouderavonden vragen van wanhopige ouders hoe zij hun kroost nou het beste op tijd in bed konden krijgen, hun eten netjes op eten, hun kamer eens zelf op orde houden. In die tijd spraken die ouders, allemaal een stuk ouder dan ikzelf, mij aan met u en met het respect dat men diende te hebben voor de autoriteit die het vak met zich mee bracht. Toen moest ik daar heftig aan wennen, want ik was zelf nog maar net de situatie ontstegen waarin mijn ouders en docenten mij met de nodige nadruk wezen op nuttig en gewenst gedrag. Mijn autoriteit groeide in de decennia die volgden. Men ging ervan uit dat ik in staat was, naast een geruststellende hoeveelheid opvraagbare kennis in de hoofdjes te krijgen, de opgroeiende jeugd liefdevol maar met zekere hand de weg naar zelfstandigheid en verantwoordelijkheid te wijzen. Dankzij opgedane kennis in de praktijk en nuttige aanvullende cursussen bleef de schade bij de leerlingen en hun directe leefomgeving beperkt. Veel kinderen bij wie dat iets moeizamer gerealiseerd werd reageerden daar af en toe wat weerspannig op. De school beschikt echter over mogelijkheden om via goedgekozen opvoedkundige gesprekken en passende sancties van de meeste van deze leerlingen toch redelijk functionerende en maatschappelijk acceptabele kinderen te maken. In ieder geval zolang zij de ogen van hun gezag op zich gericht weten. Het aardige was dat men van deze kinderen zeer dankbare en lovende opmerkingen kon krijgen wanneer zij eenmaal de pubertijd achter zich hadden. Deze week zag ik onze burgemeester in zijn specifieke houding, armen over elkaar zoals dat vroeger in elke school van de leerlingen verlangd werd wanneer zij netjes moesten zitten, en met een vriendelijk vorsende blik, op de voorpagina van de veiligheidskrant staan. Samen voor een veilig Hoorn luidde de kop van het begeleidende artikel. We dienen samen voor de veiligheid van onze stad te zorgen. We wonen er, dus we zijn er ook verantwoordelijk voor. Gesteund door maatregelen die de veiligheid en het welzijn mogelijk moeten maken kunnen we Hoorn nog veel meer plaatsen op de lijst van onveilige steden laten zakken. In de berichten uit de sociale media en de media voor de volwassenen klinken soms ondubbelzinnige geluiden van protest, woede en ongeloof. Het toelatingsbeleid voor de horeca en het verhogen van de leeftijd waarop men zich klem mag zuipen leveren genuanceerde en ongenuanceerde argumenten op. De zeer jeugdige Samir Bashara van GroenLinks, met nog verse herinneringen aan het leven onder opvoedkundig regime, neemt het op voor de kinderen tussen 16 en 18 jaar die nu

19 geen openbare kant op kunnen met hun drankzucht. Zijn afkeer van het ganzenborden doet vermoeden dat hij daarbij iets te vaak in de put of in de gevangenis raakte. Meent Samir werkelijk dat de jeugd tussen 16 en 18 jaar niets anders kan of wil dan zich vol te gieten met alcoholische versnaperingen? Robert Vinkenborg, de oprichter van Hoorns nieuwste politieke stroming HOP lijkt op zijn zoektocht naar goede keuzeargumenten voor zijn partij in ieder geval het toelatingsbeleid voor de kroegen als kerndoel te kiezen. De gram richt zich zowel op de zalige of onzalige plannen van de burgemeester om het maatschappijontwrichtende onvolwassen gedrag van drinkers en druggers aan te pakken. Staat onze burgemeester, Onno van Veldhuizen, met de armen over elkaar af te wachten op ongelukken die komen gaan? Welnee! Hij staat daar pal. Pal voor ons lichamelijke en geestelijke welzijn. Pal voor normen en waarden die wij allen met oprecht gekozen woorden onderschrijven. Pal voor de trieste constatering dat zelfs de braafste burger lijkt te kunnen ontaarden in redeloze wezens. Pal voor beslissingen die allerwegen als betutteling worden beschreven. Pal voor onszelf, omdat wij soms onszelf niet meer zijn. Pas op! Onno past op ons, opdat wij oppassende burgers worden! Onno van Veldhuizen, de autodidactische stadspedagoog, hoopt met duidelijke maatregelen de boel een beetje in de hand te willen houden. Samen met burgers die deze leermeester begrijpen en volgen en zo de stad betere cijfers te laten halen. Intussen lijkt een storm op te steken van burgers die geen enkele begrenzing van drank- en drugsgedrag tolereren. Hoe groot zou hun weerstand tegen de veiligheidsplannen zijn, wanneer we in Hoorn allemaal gemeentelijk worden aangeslagen voor een aparte vandalismetax, waarmee de schade wordt betaald die door mensen in de stad wordt aangericht? Misschien dat een politiek partij kan worden opgericht om de plannen van (burge)meester Onno te blokkeren. Wat mij betreft kan dat ook onder de naam HOP. Hoornse Onbeheersbare Pubers. (terug)

20 Af- of aanbesteden 19 oktober 2013 In een vorig leven was ik een redelijk actieve amateurfotograaf. Mijn budget voor handige aanvullingen van camera- en dokamateriaal was beperkt. In de winkel waar ik mijn materialen betrok werd ik steevast geholpen door Jan. Jan wist wat ik al had, wat ik ermee deed, wat mijn wensen konden zijn en wist bovenal wat wel en wat niet binnen mijn financiële bereik lag. Jan heeft me nooit belazerd. Dat ervoer ik als zeer prettig. Het kwam niet in me op, ooit naar andere fotowinkels te stappen, zelfs niet wanneer ik wist dat ik daar af en toe voordeliger uit kon zijn. In de loop der jaren hebben wij ook met andere winkels zo n relatie opgebouwd. Je betaalde ook voor service en voor een persoonlijke band met winkeliers. Soms betaalde je iets meer voor je spullen; soms kregen we een extra korting waar helemaal niet om gevraagd was. Alle tips over zaken waar we geld konden uitsparen ten spijt, bleven we trouw aan de winkeliers waarmee we een goede relatie hadden. Ik geef niet graag toe, dat we ondanks dat af en toe zwichtten voor een aanbod elders. Maar dit ging altijd gepaard met een beetje schuldgevoel en met de hoop dat de vertrouwde vaste winkelier hier nooit lucht van kreeg. Gemeentebesturen gaan ook over aankopen die nodig zijn voor een stad. Vroeger konden werken worden uitgevoerd door bedrijven die of met de gemeente een historische aanbestedingsband hadden ontwikkeld of zo n band hadden met de op dat moment residerende burgemeester of wethouders. Die banden verwerden in een aantal gevallen tot ritselbanden. Ritselbanden zijn gebaseerd op heb- en graaizucht. Daar is een eind aan gekomen, door wet- en regelgeving waar veel mensen opgelucht van geraakten. Er is nu een reglement voor aanbestedingen. Voor erg grote projecten is er zelfs een Europees reglement. Na diverse bouwfraudezaken lijkt dat de beste manier te zijn om af te zijn van limboachtige sjoemelpraktijken. Ik heb even getracht me door het uitgebreide reglement van aanbestedingen te worstelen. Dat heb ik snel opgegeven. Eén ding werd mij duidelijk: om mazen in de wetgeving te dichten heb je een hoop stopgaren nodig. Vanuit berichtgeving om mij heen mag ik begrijpen dat een hoop goedwillende en presterende bedrijfjes hieraan ten onder dreigden te gaan. Hoe verfrissend is het dan, wanneer gemeentebestuurders desondanks openingetjes trachten te vinden om lokale en/of regionale bedrijfjes in te schakelen bij grote projecten. En dat het ook mogelijk wordt mensen zonder baan aan werk te helpen. Onze wethouders lopen zich hiervoor warm en zullen zich zelfs bij een minimale lokale inbreng tevreden op de borst kloppen als een