b En zij maakten Hem wakker en zeiden tot Hem: Meester, trekt Gij er U niets van aan dat wij vergaan? De storm op het meer

Transcriptie

1 - 1 - De strm p het meer Er wrdt in de evangeliën 2x ver een strm p het meer van Galilea gesprken en we kunnen veel leren, uit wat Jezus in die strm tegen zijn discipelen zei. We gaan eerst naar Marcus 4:37 en verder: 37 En er stak een zware strmwind p en de glven slegen in het schip, zdat het schip reeds vl liep. Niet maar een gewne, maar een zware strmwind stak p, de glven slegen niet alleen tegen het schip maar ze slegen in het schip, en het schip liep vl. Dat is een grt prbleem, als je visser f zeeman bent. Maar he is het, als de levens strmen in ns leven weden en wij het gevel hebben: "de maat is vl". Maar als Jezus aan brd is en wij vertruwen in Hem hebben, dan kmt het ged. He was het met Jezus zelf aan brd van dit zinkende schip. 38a Maar Hij zelf lag p het achterschip tegen het kussen te slapen. Jezus lag daar, in alle rust, p het achterschip, tegen het kussen, te slapen. Hij was me als mensenzn en Hij lag daar te rusten. Hij was vl vertruwen in de zrg en leiding van zijn hemelse Vader en Hij wist het: geen zrgen, wij kmen veilig aan de verkant. En zijn discipelen maakten hem wakker met een verwijt: 38b En zij maakten Hem wakker en zeiden tt Hem: Meester, trekt Gij er U niets van aan dat wij vergaan? Rabbi, het schip lpt vl en wij staan p het punt m met man en muis te vergaan en U ligt daar nbekmmerd te slapen. 39 En Hij, wakker gewrden, bestrafte de wind en zeide tt de zee: Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen en het werd vlkmen stil. Jezus ging staan en sprak zijn machtswrd uit tegen de wind: Zwijg, wees stil! En het werd niet alleen stil maar het werd vlkmen stil. 40 En Hij zeide tt hen: Waarm zijt gij z bevreesd? He hebt gij geen gelf? En dat is de les vr ns als wij z nu en dan - figuurlijk gesprken - in een strm terecht kmen. Hij ging er namelijk van uit, dat zijn discipelen - net als Hij - znder angst f vrees zuden zij, vl vertruwen in de zrg en leiding van hun hemelse Vader. Hij wist het: Wij kmen aan de verkant. Hij bestrafte de wind en in de strmen van het leven mgen wij gelven in het wrd, dat de Heere k in een zeer meilijke situatie tt Mzes sprak: "De Heere zal vr u strijden, en gij zult stil zijn." (Ex. 14:14). 41 En zij werden bvenmate bevreesd en zeiden tt elkander: Wie is tch deze, dat k de wind en de zee Hem gehrzaam zijn?

2 - 2 - Wie is tch deze! Ja, wij dienen Hem, die alle macht heeft, in hemel en p aarde. En nu gaan we naar Mattheus 14:22 en gaan daar lezen ver een andere strm: 22 En terstnd dwng Hij de discipelen in het schip te gaan en Hem vruit te varen naar de verkant, ttdat Hij de scharen zu hebben weggeznden. Nit en nergens lezen we, dat Jezus zijn discipelen ergens te dwng maar hier wel. De reden daarvr wrdt genemd in het Jhannes evangelie, waar juist vr de geschiedenis ver de strm p het meer - ten Hij meer dan 5000 mannen, vruwen en kinderen met 5 brden en 2 vissen had geved - wrdt vermeld: Daar Jezus bemerkte, dat zij zuden kmen en Hem met geweld mee te veren m Hem kning te maken, trk Hij Zich weder terug in het gebergte, geheel alleen". Jh.6:15 Geheel alleen: Hij had die gemeenschap met zijn Vader ndig; die gemeenschap was nntbeerlijk vr Hem. Hij dwng zijn discipelen dus in het schip te gaan, m Hem vruit te varen, naar de verkant. Die verkant was ngeveer 7 kilmeter ver weg. 23 En ten Hij de scharen weggeznden had, ging Hij de berg p m in de eenzaamheid te bidden. Bij het vallen van de avnd was Hij daar alleen. Daarna znd Jezus de scharen weg. Dit mdat Hij drzag, dat zij Hem met geweld wilden meeveren m Hem kning te maken. En er staat z mi in het Marcus evangelie: Ten Hij afscheid van hen genmen had, ging Hij naar de berg m te bidden. Hij draaide zich niet z maar m, m de berg p te gaan m te bidden. Nee, Hij nam afscheid van de scharen en dat klinkt liefdevl en vriendelijk. Hij znd ze niet z maar, met lege magen naar huis, nee, Hij had ze eerst geved met brd en vis. Ten de scharen dit grte wnder hadden beleefd, was het k van hun kant niet z verwnderlijk dat zij Hem met geweld wilden meeveren m Hem kning te maken. Het is k vr ns ndig, m helemaal alleen met Jezus en de Vader te zijn vr een tijd van lfprijs, dankzegging en gebed, zals 1 Jhannes 1:3/4 ns nemt: En nze gemeenschap is met de Vader en met zijn Zn Jezus Christus. En deze dingen schrijven wij, pdat nze blijdschap vlkmen zij. 24 Dch het schip was reeds vele stadiën van het land verwijderd, geteisterd dr de glven, want de wind was tegen. Jhannes schrijft in zijn evangelie dat het schip ngeveer 25 á 30 stadiën van het land verwijderd was en die afstand is ngeveer 5 km. De wind was tegen; het schip werd "geteisterd" dr de glven en de discipelen prbeerden naar de verkant te reien. Er staat namelijk in het Jhannes evangelie dat zij reiden.

3 - 3 - En in z'n strm kan je daar hndsme van wrden. Tch had Jezus hen de pdracht gegeven m naar de verkant te varen. 25 In de vierde nachtwake kwam Hij tt hen, gaande ver de zee. De vierde nachtwake ligt tussen 3 en 6 uur 's mrgens. Die vierde nachtwake werd in die tijd " het hanengekraai" genemd. In Marcus 6:48 staat z mi: En ten Hij zag, dat zij zich aftbden m vruit te kmen bij het varen want zij hadden de wind tegen kwam Hij mstreeks de vierde nachtwake tt hen, gaande ver de zee; en Hij wilde hen vrbijgaan. Al was het dnker en waren zijn discipelen al 5 km ver weg Jezus zag dat zij zich aftbden m vruit te kmen. De discipelen hadden de wind tegen en ze mesten reien m vruit te kmen; zij tbden zich af. En wanneer wij in een situatie in ns leven ns aftbben, dan heeft Jezus daar k weet van. Hij leeft met ns mee! Er staat hier in Marcus 6:48 "kwam Hij mstreeks de vierde nachtwake tt hen, gaande ver de zee en Hij wilde hen vrbijgaan." Letterlijk staat in de grndtekst, dat Hij wandelde, rustig vrtschreed ver de zee, znder schijnbaar ntitie van hen te nemen, want Hij deed alsf Hij hen vrbij wilde gaan. We gaan terug naar Math. 16:26 waar staat: 26 Ten de discipelen Hem ver de zee zagen gaan, werden zij verbijsterd en zeiden: Het is een spk! Het met een wnderlijke en vr hen angstige aanblik geweest zijn. Geen wnder, dat zij meenden te den te hebben met een spk. In het Grieks wrdt hier genemd het wrd: phantasma en ns Nederlands wrd fantasie is daaraan verwant. In het Marcus evangelie staat hierver genemd dat zij luid schreeuwden. Want, z staat het daar, allen zagen Hem en werden verbijsterd. Die wrden "allen zagen Hem" staan er niet vr niets vermeld dr Marcus want als maar enkele van de twaalven Hem zagen, zu je ng aan gezichtsbedrg kunnen denken. Ze meenden dat het een spk was dat zij zagen, en zij bedelden: daar gaat een geest, iemand znder lichaam want een mens met een lichaam kan tch niet ver het water lpen. 27 En zij schreeuwden van vrees. Terstnd sprak Jezus hen aan en zeide: Hudt med, Ik ben het, weest niet bevreesd! Terstnd rept Jezus deze heerlijke wrden: Hudt med! Daarna maakt Jezus zijn identiteit bekend: Ik ben het en vegt de heerlijke wrden daar aan te: Weest niet bevreesd! In z'n testand kunnen kalmerende wrden, gesprken dr een bekende rustige stem, een machtige uitwerking hebben.

4 - 4 - Vandaar dat Jezus terstnd hen aan sprak met de wrden: Hudt med, Ik ben het, Weest niet bevreesd. Letterlijk staat in de grndtekst vr die laatste wrden: Hudt p bang te zijn. Die drie krte zinnen, die Jezus hen teriep, zullen zij zelfs nder het bulderen van de wind hebben verstaan. De les en de trst uit deze geschiedenis vr ns: Jezus ziet ns als wij ns aftbben. In de strmen van het leven zegt Hij: Hudt med, Ik ben er bij. Geen reden m angstig f bezrgd te zijn: Hij zegt: hudt p bang te zijn. En nu gaan we naar vers 28: 28 Petrus antwrdde Hem en zeide: Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tt U te kmen ver het water. En Hij zeide: Km! En één wrd van Jezus was vr Petrus vldende m in het gelf het nmgelijke te den! De les: Op elk wrd van Gd kunnen we buwen. Gelf het wrd, ga er naar handelen en het nmgelijke wrdt mgelijk. 29 En Petrus ging uit het schip en liep ver het water en ging naar Jezus. Petrus kn uit de bt stappen p grnd van dit wrd van Jezus. Hij kn p de glven lpen, zlang hij Jezus die k het Wrd genemd wrdt in zijn vizier had. 30 Maar ten hij zag p de wind, werd hij bevreesd en begn te zinken en hij schreeuwde: Here, red mij! Ten hij zag p de wind en p de glven, begn hij te zinken. Hij schreeuwde het uit: Here, red mij! Petrus zag p de mstandigheden m zich heen: de harde wind en de hge glven. Hij wend zijn g af van het levende Wrd, de Here Jezus en ten ten begn hij te zinken. 31 Terstnd stak Jezus hem de hand te en greep hem en zeide tt hem: Kleingelvige, waarm zijt gij gaan twijfelen? Waarm twijfelen? In het Duitse wrd zweifeln zit het wrd "twee". Twijfel is dus iets, waarbij iemand niet meer p één persn f één zaak gericht is. Wij meten in dit leven p één Persn, en dat is Jezus en één zaak, en dat is zijn wrd, gericht zijn. 32 En ten zij in het schip geklmmen waren, ging de wind liggen. Opeens werd het stil. De wind had zijn Meester herkend en legde zich neer. En Jhannes vegt hieraan ng te (Jh. 6:21) En terstnd bereikte het schip het land, waar zij heen gingen. Dat is k iets bijznders: het schip bereikte terstnd, en dat is meteen, het land waar zij heen gingen. Vijf wnderen in deze wnderbare geschiedenis, p elke vinger van je hand één.

5 Jezus zag vanaf de berg p 5 kilmeter afstand, dat zijn discipelen zich aftbden. Jezus kent nze nd en ziet het als wij ns aftbben. 2. Jezus wandelt, rustig vertruwend, p het water. Hij had Zelf gezegd: alle dingen zijn mgelijk bij Gd. 3. Petrus lpt p het water richting Jezus nadat de Heere tt hem gesprken had: km! 4. Ten Jezus in de bt klm, ging de wind liggen. Ok Jezus kan de strmen in ns hart stillen. 5. Terstnd bereikte het schip het land, waar ze naar te mesten. En dan het laatste vers van deze wnderbare geschiedenis t.w. vers 33 Die in het schip waren, vielen vr Hem neder en zeiden: Waarlijk, Gij zijt Gds Zn. Wie maar de gede Gd laat zrgen en p Hem hpt in 't bangst gevaar, is bij Hem veilig en gebrgen, die redt Hij gddelijk, wnderbaar: wie p de hge Gd vertruwt, heeft zeker p geen zand gebuwd. Treed vrlijk vrt p 's Heren wegen, neemt zijn gebd getruw in acht. 't Wrdt eindelijk alles u ten zegen, wanneer gij daarp biddend wacht. En wie gelvig p Hem ziet, weet zeker: Hij verlaat ns niet.