Een nieuw lied. bron exemplaar Koninklijke Bibliotheek Den Haag, signatuur: Lbl KB Wouters Een nieuw lied. J. Wendel, Amsterdam

Transcriptie

1 bron exemplaar Koninklijke Bibliotheek Den Haag, signatuur: Lbl KB Wouters J. Wendel, Amsterdam Zie voor verantwoording: dbnl

2 1 Een Nieuw Lied. Een Bruiloft brengt veel vreugde mee, Daarna smaakt men de waare vree. Op een aangenaame Wys. 1. Een Bruiloft is zo waar ik leef, Een regt belachlyk ding, Men eet en drinkt zig dik en scheef, 't Za roept men dans en spring, Daar na gaat elk na huis, in 't end, Met Kaarsen ligt m' hem uit, De Bruigom maakt zyn compliment, En blyft thuis by zyn Bruid. 2. Zes weken gaan in wellust voord, Dan is men doof en blind, Men hoord geen ouverschillig woord Niet als mijn lief mijn kind, Men speeld als Kinderen in verg'lijk, Men scherst staeg met elkaar De Ech t is dan een hemelrijk, Voor dit te vreeden paar. 3. Maar slechts een half jaartje dan, Zo draaid zig ras de wind, De man scheld 't wijf, 't wijf de man Dan sdhreeuwt het klijne Kind, Gelijk een Beer zo bromt de Vrouw, Het Kind bleetd als een Schaap, de man zit aan het Wiegetouw, En zingt het in de slaap. 4. de Echte staat, verbeel ik mijn. Is als de Maand April. dan heeft men storm dan zonneschijn, dan is weer alles stil, hier raast het wijf daar bromt de man,

3 de Kindren schreeuwen mee, de Vrouw zit aan ne Kofly Kan, de man drinkt kouwe Thee. 5. EYNDE. dus jonge Lien laat uw geraan, Zo gij de Vrijheid mind, Niet al te ras een keus gedaan, Verzind, eer gij begind, Want is de knoop eens vast geleid, Gij man zo wel als vrouw, Al hebt gij naderhand dan spijt, daar helpt geen naberouw, ô Wee! o Wee! o Wee! o Jeminee, Amsterdam, by J. WENDEL, op de Angeliersgragt.

4 2 De wachtende sleper. Wys: De Waereld is in rep en roer. 1. Wat is de nacht verschriklyk guur, Ik evenwel moet zonder vuur. Geduldig hier staan wachten, (bis) Geduldig! neen, dat ben ik niet, 'K byt op myn lippen van verdriet Ja vloek zelfs by gedachten. (bis.) 2. Maar 't één baat my zo min als 't aar, 'K moet wachten, schoon 't reeds ochtend waar, Ol 'k zeg 't is Menschen plagen (bis De klanten zitten warm en wé; Zy vraagen niet hoe ik het stel, Wat zouden ryken vragen, (bis.) 3. Een Slepers Knecht, hoe goed en braaf, Is in hun oogen maar een slaaf, De vent moet maar wat wachten (bis En staken zy hun Neus eens uit, En zagen 't bibbren van myn huid, 'K wed zy nog om my lachten, (bis) 4 En myn Perzoon, dat liet 'k nog gaan. Maar dat myn Knol daar zo moet staan, Dat zal ik eeuwig haten, (bis.) Het Beest is wis als Ys zo styf, Ik lag het dek wel op zyn Lyf, Maar, och! wat kan dat baten? (bis 5. Dat ryke Volk weet nergens van; Maar waar men nog toe komen kan, Dat kan een Mensch niet weten, (bis) Nebucadnezar was wat groot, En echter kwam hy in den nood; Moest met de Varkens eeten, (bis) 6. O! dat myn Knol my maar verstond, 'k Wed dat hy toch vertroosting vond,

5 Als hy my hoorde praten, (bis) Want dikwyls troost 'k my zelv er meê, Als 'k zit te wachten in de Sleê; Maar nu wit 't toch niet baten, (bis) 7. 'T is ook van Nacht zo yslyk guur, En ik moet, zonder vonk of vuur. Geduldig hier staan wachten, (bis,) Geduldig neen! dat ben ik niet. 'k byt op myn lippen van verdriet, Ja vloek zelfs by gedachten. (bis.) 8. Beklaaglyk is een Slepers maat, Vooral als hy zo op de straat, Van koude moet verstyven, (bis.) Zo 'k maar een ander Ambacht kon, Waarmeê 'k maar half het Kostje won Ja wél! 'k zou Sleper blyven. (bis) 9. Myn Wyfje (want ze is opperbest,) Verzorgde ons wis wel voor de rest, Doch dat kan 't nu niet velen, (bis) Zy blyft nu by de Kindren t'huis, Wel in myn vreugd, niet in myn kruis, Mag 't lieve Vrouwtje delen, (bis) 10. Het ergste is maar, als 'k van myn post, Nu eindlyk eens ben afgelost, En 'k ga dan by haar leggen, (bis.) Zo yslyk koud, zo yslyk moê, Dan vallen me reeds de oogen toe, En 'k heb maar niets te zeggen. (bis.)

6 3 11. Ik zeg, een al te zwaare last, Is aan de Post van Sleper vast, 'T is maar niet uit te drukken, (bis.) Dan staan we om 't lieve stukje brood Nog, boven dien, zo dikwils bloot, Voor duizende ongelukken. (bis.) 12. Hoe goed is 't evenwel toch niet, Dat God ook naar de Slepers ziet, En hun zo zwaar ziet dragen, (bis) 'K denk daarom ook, als 'k zo myn hart, Eens heb ontlast van druk en smart, Maar 't is Gods welbehagen. (bis.) 13. En als de maagre Sleper komt; Al hebt ge als Goude Tor gebromd, Of dapper moeten pezen, (bis.) Hy neemt een ieder in zyn Sleê, En ryd er zonder vragtloon meê, Naar, daar geen goud zal wezen. (bis 14. Daar zit ik met het Heerschap aan, Voor wien 'k nu in de kou moet staan En hy zal 't dulden moeten, (bis.) Ja Knol, gebeurde dat ons niet, We stierven zeker van verdriet, Maar 't end zal 'tal verzoeten. (bis.), Op een vrolyke Wys. 1. In het duisteren der Bosschen, In een Hol met lof bedekt, Rust den dapperste der Rovers, Tot hem zyne Roza wekt. 2. Renaldi[.]o wild ontwaken, Roept zy minsaam welgemoed, U Gezellen zyn reeds wakker, En zoo verspreid zyn gloed.

7 3. Hy opend flaauw zyn Oogen, Lonkt haar vriendelyk in 't gezigt. Zy zinkt zagjes in zyn Armen, Sluit zyn Mond met kusjes digt. 4. Thans hoord men een Hondje keffen Een ieder haast zig even zeer, Elk rust toen hem ten stryden, En laad dubbeld zyn Geweer. 5. Renaldino rasch gewapend, Treed uit vol van moed en hoop, Goede morgen Kameraaden, Wat is hier zoo vroeg te koop. 6. Onze Vyand zyn gewapend, Naderd ons met alle man, Doch zy zullen ondervinden, Hoe de Loch zoo stryden kan. 7. dat wy vallen of zegenpralen, Roepen alle dat zy het hoort, En zoo Berg als Bosch en daalen, Van het gedruis rondom het Oord. 8. Ziet zy vegten, ziet zy stryden, daar verdubbeld elk zyn moed, 't Is vergeefs zy moeten wyken. Spelend vrugteloos zyn Bloed. 9. Renaldino ingesloten, Slaat zig dapper in 't rond, Vinde in de slegte Rotsen, Schuilplaats in een Akelig Slot. 01. Tusschen oude donkere Munren, Smaakt men meer het mingeluk, daar komt dianoord hem troosten, door haar zagte handgedruk. 11.

8 EYNDE. Renaldino lieve Roover, Gy Vrouwe uit een hart, Gy zyt hevig in u stryden, Ieder in u liefde smart.

9 4, op eenige welbekende Meisjes. Wys: Gy die met my thans zyt ter Jagt. 1. Kom vrinden blyft een weinig staan, ha, ha, Na 't geen ik hier zal zingen gaan, ha, ha, Al van tien Meisjes welbekend, Haar magendom geheel ten end, Ha, ha, ha. 2. Eerst hebje Tryn de Hoerewaa din, ha, ha, Daar nemen wy mee ons begin, ha, Nu dat haar Lammert is kapot, Is zy op ieder een verzot, ha, ha. 3 Dan hebje Beth die by haar is, ha, ha Die is van 't Hoerendom niet mis, ha, Want voor een zeer geringe prys, Bediend zy een ander van haar vlys, ha, ha. 4 En Grietje Bakker welbekend, ha, ha Die houd wel van een stevig end, ha, Want wanneer dat het komt te pas, Dan is zy altoos even ras, ha, ha ha. 5 En Babje met haar scheve gat, ha, ha, Heeft eertyds wel eens proef gehad, ha, ha, Van Fannik maar nu die is voort, Is 't nu dat ieder haar bekoort, ha, ha. 6 Nu is 't uw beurt, myn lieve Bart, ha, Hoe teder drukte gy aan 't hart, ha, Uw liefste vriend met teder oog, 't welk een ieder een bewoog, ha, ha. 7.

10 En dan u Zusje, schoon nog jong, ha, Die deed ook menig lugtig sprong, ha, Maar liefste Mie ik raad u thans. Met zulke luy niet aan den dans, ha, ha. 8 En Grietje Kok die laffe Meid, ha, ha, Die is gewis haar Maagdom kwyt, ha, En dat voor een goude spsld, Maar 'k vrees dat 't uw nog eenmaal kweld, ha, ha, ha. 9 En Tryntje Schouten welk een grap, ha, ha, Heeft in 't hooy gehad een hap, ha, Niet in haar mond maar op een plaats Daar 't water maakt het meest geraes, ha, ha. 10 En Geesje van het Kerkerpad, ha, Die laat haar krygen by haar g.., ha. Maar Meisje lief het past uw niet, Gy raakt te vroeg al in 't verdriet, ha. ha. 11 Nu moeders mooiste op de baan, ha U schoonheid zal wel ras vergaan, ha Dus Meisje houd uw wel bedagt, Want anders raakt gy ligt bevragt, ha, ha. 12 Ik raad uw Meisjes alle tîen, ha, ha, Een ander nooit weer dienst te bien, ha Alvorens dat gy zyt getrouwd, Op dat het nimmer u berouwd, ha, ha, ha. Slot-zang. Wys: Hoe zoet is 't &c. Nu edele Jongmans neemt voortaan Uw zeker tog in acht, Op dat gy voor geen Vaêr moet staan Al van een anders vragt, Zoekt gy een lief vol eer en deugd, 't welk altoos het hart verheugd, Hoezée! hoezée! Hoezée!

11