Schoolspullen & Schoenen 2016

Transcriptie

1 Schoolspullen & Schoenen 2016

2 Mensenkinderen Spoorlaan 1a 8071 BN Nunspeet Schoolspullen & Schoenen 2016 Beste vrienden, Dankzij uw steun hebben we aan het begin van het schooljaar 2016 heel veel kinderen een tas met schoolspullen en nieuwe schoenen gegeven. In Moldavië gingen vrijwilligers naar 37 dorpen om daar in totaal 505 kinderen blij te maken met hun nieuwe spullen. In Armenië was er nog veel meer blijdschap. In totaal kregen kinderen uit 47 steden en dorpen een rugzak vol met schriften, pennen, potloden en andere schoolspullen en ook nog nieuwe schoenen aan hun voeten. Hiermee waren ze goed voorbereid voor de les en maakten ze een goede start in het nieuwe leerjaar. We hopen en bidden dat de kinderen allemaal goed meedoen op school, zodat ze veel kansen hebben voor de toekomst!

3 Moldavië PETRU Petru komt uit een gezin van drie kinderen waarvan alleen de jongste nog niet naar school gaat. Ze wonen met zijn allen in één kamer van een heel oud huis. De vader van de kinderen pleegde afgelopen zomer zelfmoord. Hij was alcoholist, werkloos en gaf de moed op. De oudste twee jongens hebben een verstandelijke handicap, en niemand in het dorp wil vriendjes met hen zijn. Hun moeder werkt voor andere mensen in het dorp om te proberen voor haar kinderen te zorgen, maar ze zijn vaak hongerig en vies. De kinderen gaan in het naburige dorp Cuizauca naar school, want de school in hun eigen dorp Otac is dicht gegaan. Petru en zijn twee zusjes Dusica en Axenia waren helemaal verrast dat ze een grote rugzak vol spullen kregen en ook nog nieuwe schoenen. Deze kinderen krijgen nooit iets nieuws; ze moeten het altijd doen met afdankertjes VICTORITA Victorita is een meisje van 7 uit het dorp Otac, en ze gaat dit jaar voor het eerst naar school in het naburige dorp Cuizauca, omdat de school in haar eigen dorp gesloten is. Victorita is enig kind, en allebei haar ouders hebben geen vast werk. Haar vader is alcoholist, en toen we het gezin bezochten lag hij dronken zijn roes uit te slapen. Victoria was alleen thuis, want haar moeder was op zoek naar werk. Het gezin woont in een oud huis, en Veronika s moeder probeert zo goed mogelijk voor haar gezin te zorgen met het weinige geld dat ze verdient. De vrijwilligers van de kerk houden regelmatig contact met Victorita en haar moeder.

4 Moldavië PETRU Petru komt uit een gezin van drie kinderen dat aan de rand van het dorp woont, in een heel oud huis zonder voorzieningen. Hun moeder woont samen met een 20 jaar oudere man. Toen we bij hen kwamen waren de kinderen er net op uit gestuurd om te gaan vissen in het meer, zodat ze wat te eten zouden hebben. Helaas werden ze door een bewaker weggestuurd. Hun moeder zorgt thuis voor de kinderen, en hun vader heeft alleen maar seizoenswerk. De kinderen waren blij verrast dat ze schoolspullen en schoenen kregen. Andrian en Denisa komen uit een gezin van 5 kinderen, en de 6 e is op komst. Hun ouders hebben geen werk en ze wonen helemaal aan de rand van het dorp. De kinderen gaan naar school in een naburig dorp. Toen we bij hen binnenkwamen was hun vader samen met een vriend wijn aan het maken, en ze waren allebei aangeschoten. De moeder van de kinderen was nog maar 17 toen ze trouwde en in dit oude huis kwam wonen. Ook oma woont bij hen in, dus ze zijn in totaal met zijn negenen. Financieel hebben ze het zwaar, en de kinderen krijgen geen goed voorbeeld van hun vader. ANDRIAN DENISA

5 Moldavië Ionel en Catalina komen uit een gezin met verschillende vaders, en die kijken niet naar hun kinderen om. De kinderen weten wel wie hun vader is, maar hebben geen contact met hem. Vanaf heel jonge leeftijd zorgt hun oma voor hen, want hun moeder probeert overal werk te krijgen. Ionel & Catalina Oma en opa zijn oud en ziek, en het valt niet mee voor hen om goed voor de kinderen te zorgen. Ze proberen dat zo goed mogelijk te doen door wat op het land te verbouwen en kippen en eenden te houden. Ze wonen in een oud huis, dat echter wel schoon en netjes is. Ionel en Catalina doen het goed op school en ze willen graag een andere toekomst opbouwen dan hun ouders. De familie Sendrea is een jong gezin met twee kinderen, waarvan de oudste in de eerste klas zit en de jongste naar de kleuterschool gaat. Het gezin heeft gebrek aan van alles, want vader en moeder verdienen maar heel weinig, en ze zorgen ook nog voor oma die bij hen inwoont en gehandicapt is. Ze waren erg blij met de schoolspullen, want die hadden ze zelf nooit kunnen kopen. Ze hebben het geld hard nodig voor andere dingen. Fam. Sendrea Natalia heeft twee kinderen uit haar eerste huwelijk, en ze is gescheiden omdat haar man alcoholist was en de kinderen en haar oude vader die bij hen inwoonde mishandelde. Natalia trouwde opnieuw en kreeg nog een baby. Die is nu een jaar, en Natalia moet thuis voor hem zorgen. Ze moeten zien rond te komen van het salaris van haar man en van het pensioen van haar vader, en daarvan kunnen ze geen schoolspullen voor twee kinderen betalen. Die moeten naar school in een ander dorp, en omdat ze de bus niet kunnen betalen moeten ze in weer en wind iedere dag 8 kilometer lopen. Ze zijn vaak ziek. Natalia en de jongens waren enorm dankbaar voor de hulp die ze kreeg; een gebaar van medeleven. Natalia

6 Armenië Van onze partner in Armenië ontvingen we het volgende verslag. Dit verslag geeft een duidelijk beeld van de uitvoering van het project. De mooiste herinneringen Mooie herinneringen zijn onafscheidelijke vrienden die ons hele verdere leven met ons meegaan. Men zegt dat de mooiste herinneringen die uit onze kindertijd zijn, wanneer we nog geen zorgen hebben, onze ouders voor ons zorgen en we alleen maar naar school hoeven gaan en ons best doen. Daarom doen alle ouders hun best om hun kind een gelukkige, zorgeloze jeugd te geven. Maar wanneer ouders hun kind al niet genoeg te eten kunnen geven, hoe moeilijk is het dan wanneer ze hen geen schoolkleren, schoenen en lesmateriaal kunnen geven. Helaas gaan in Armenië honderden kinderen ieder jaar niet naar school om dat ze geen schooluniform en schoolspullen hebben. Daarmee komt een betere toekomst voor hen in gevaar. Het is een ernstig probleem in dit land, en daar kunnen we niet zomaar aan voorbijgaan. Daarom werd dit project in het leven geroepen om arme kinderen van schooluniformen, schoenen en lesmateriaal te voorzien. Nadat we gehoord hadden dat de financiering van het project rond was, gingen we onmiddellijk aan de slag. We zijn heel blij dat we u kunnen melden dat alle kleding in het naaiatelier van Tumanyan (Een ander project van Mensenkinderen) gemaakt kon worden, een bewijs dat onze samenwerking met Mensenkinderen niet alleen leidt tot hulpprojecten, maar ook bijdraagt aan de ontwikkeling van ons land. Door de gunstige wisselkoers konden we veel meer kinderen helpen dan aanvankelijk de bedoeling was. Er werden schooluniformen genaaid, maar ook schoenen, schooltassen en schoolspullen gekocht (werkboeken, pennen, potloden, papier etc.) We begonnen in de hoofdstad Yerevan, maar de meerderheid van de hulpaanvragen kwam uit de provincie. De verschillende dorpen en regio s liggen ver uit elkaar, en daarom bezochten we iedere dag een dorp.

7 Armenië Zo verschillend als de regio s waren, zo verschillend waren ook onze indrukken van de kinderen. Het was bijzonder om hun reacties te zien, en het enthousiasme toen ze de tas met spullen open maakten. Misschien waren de ouders nog we blijer met de schoolkleren en spullen. Ten eerste waren ze heel erg blij om hun kinderen zo enthousiast te zien, maar daarnaast viel er ook een last van hun schouders en hoefden ze zich geen zorgen meer te maken dat hun kinderen niet naar school konden omdat ze de benodigde spullen niet hadden. Ze waren allemaal dolgelukkig, omarmden elkaar, lachten en ze waren u heel dankbaar. En de kinderen: Mam, kijk een wat een mooie tas! Oh! Er zitten een heleboel boeken en schriften in! En prachtige potloden! Ik ga heel goed mijn best doen dit jaar! Dat beloof ik! Omdat begin mei het land 4 dagen oorlog voerde tegen Azerbeidzjan hebben we dit jaar ook verschillende grensdorpen in het programma opgenomen. Vaak zijn de kinderen schuw bij het aantrekken van de schoenen; soms zijn de voetjes waternat en natuurlijk ruikt het ook veelal ook niet fris. De heer Levon maakt samen met zijn jongens (moeilijk opvoedbare tieners daar ze uit hele gebroken gezinnen komen) goede schoolschoenen, op sommige foto s is te zien hoe de kinderen met de schoenen van vorig jaar komen om nieuwe aan te passen voor het opkomende seizoen. Levon was natuurlijk heel trots dat de schoenen zo lang meegaan.

8 Armenië Schijn bedriegt Overal zijn er kinderen die eruit springen, zo kwam bijvoorbeeld een moeder met twee jongetjes voor het passen van de schoenen. Ik dacht bij mijzelf wat zijn de jongetjes keurig gekleed Toen viel mij op dat haar kinderen veel bruiner zijn dan de andere kinderen. Dan blijkt dat dat kleintje (8 jaar oud) samen met zijn iets grotere broer in een dorp koeien hoedt. Dan gaat er iets door je heen en zou je het liefst moeder en kinderen een weekje in je huis willen opnemen! Moeder staat er helemaal alleen voor; omdat haar man is overleden, is ze door haar schoonfamilie uit huis gezet. Ze woont nu met haar kinderen in een klein onderkomen. Ze heeft geen uitkering, want ze heeft geen postadres, en net als in Nederland val je dan buiten het systeem en dan moet je het maar zien te rooien. Bedankt! Beste donateurs en beste Mensenkinderen, als we alles moesten opschrijven wat de kinderen zeiden, kon u een hele dag blijven lezen. Maar we hebben heel veel foto s gemaakt, en die spreken ook boekdelen. Dankzij u kunnen nu kinderen iedere dag naar school, gaan ze goed hun best doen en hoeven ze zich niet meer te schamen voor hun versleten kleren en tassen. Uw hulp zal zeker resultaat hebben, want nu deze kinderen naar school kunnen, hebben ze een veel grotere kans om een beroep te leren, goede ouders te worden, mensen die de armoede in Armenië kunnen helpen terugdringen. Dit project is nu afgerond schooltassen zijn gevuld met heel veel nieuwe en kleurrijke herinneringen en evenzoveel paar schoenen bieden warmte en steun aan de dragers ervan. Wij sturen u, donateurs en medewerkers van Mensenkinderen in Nederland zo ver weg en toch zo dichtbij- hierbij de dank mee van kinderen, hun ouders en van onszelf!