gemeente Eindhoven RaadsbijlageAdvies over de bezwaren van de heer M. Renders, van de erven J. van Dooren en van mevrouw ).

Transcriptie

1 r+i gemeente Eindhoven Dienst Algemene en Publiekszaken Inboeknummer OOP Aaviesdatum cie b.b. 22 juni 2000 Beslisdatum BttW 29 augustus 2000 Dossiernummer RaadsbijlageAdvies over de bezwaren van de heer M. Renders, van de erven J. van Dooren en van mevrouw ). Dekkers- Wijffelaars tegen het afwijzen van hun verzoek om een (aanvullende) planschadevergoeding ten gevolge van de baanverdraaiing vliegbasis Welschap Inleiding Bij besluit van 8 maart 1999 hebt u verzoeken van de heer M. Renders te Veldhoven, van de erven J, van Dooren te Veldhoven en van mevrouw J. Dekkers-Wijffelaars te Eindhoven tot toekenning van (aanvullende) planschadevergoeding in verband met de draaiing van de startbaan van de vliegbasis Welschap afgewezen. Bij schrifturen, binnengekomen op 22 april 1999, hebben boven genoemden tegen dit besluit tijdig op basis van de Algemene wet bestuursrecht bezwaar gemaakt. Op 16 februari 2000 heeft de Schadebeoordelingscommissie Welschap, een externe commissie van deskundigen, op ons verzoek terzake van deze bezwaarschriften advies uitgebracht en op 11 mei 2000 hebben wij tijdens een openbare zitting de gelegenheid geboden de bezwaren, de bestreden beslissing en dit advies nader mondeling toe te lichten. Wij melden u het volgende. Voorgeschiedenis Op 5 mei 1978 heeft de staatssecretaris van Defensie op het grondgebied van de gemeente Veldhoven, een terrein aangewezen tot aanleg en verdraaiing van een starten landingsbaan van de vliegbasis Welschap. Die aanwijzing is bij Koninklijk Besluit van 6 september 1979 in stand gebleven door ongegrondverklaring van de daartegen gerichte beroepen. Bij dit laatste besluit is nader bepaald dat de geluidsbelasting buiten de op een kaart aangegeven contouren niet meer dan 35 KE mag bedragen. Op 11 oktober 1982 hebben burgemeester en wethouders van de gemeente Veldhoven een vrijstellingsbesluit op grond van artikel 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening genomen. Dat besluit is onherroepelijk geworden op 10 november Op 28 november 1982 heeft de gemeenteraad van Veldhoven voor het betrokken gebied een bestemmingsplan vastgesteld met de bestemming luchtvaartterrein. Dit bestemmingsplan is op 14 februari 1987 onherroepelijk geworden. Op 2 juli 1984 is de verdraaide baan in gebruik genomen.

2 In februari 1981 is een overeenkomst gesloten tussen de gemeente Veldhoven en de staatssecretaris van Defensie waarbij het Ministerie van Defensie zich bereid verklaarde belanghebbenden een vergoeding te betalen wegens schade ten gevolge van de verdraaiing van de start- en landingsbaan. Op basis van die overeenkomst heeft een waardering van de aangemelde en betrokken panden plaatsgevonden door externe deskundigen (de Maatschap Kruize, Proper en Van Dam, KPD) met als peildata 1979 en Op deze grondslag is aan mevrouw Dekkers-Wijffelaars f ,ÃćâĆňâĂİ schadevergoeding + f 5.751,96 wettelijke rente toegekend en uitbetaald; aan de erven Van Dooren f ,ÃćâĆňâĂİ schadevergoeding + f 6.518,88 wettelijke rente en aan de heer Renders f ,ÃćâĆňâĂİ schadevergoeding. Deze vergoedingen wegens waardevermindering onroerend goed moeten aangemerkt worden als een vergoeding die in artikel 49 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening wordt aangeduid als "anderszins" verzekerd. Bij verzoekschriften van 23 november 1993 hebben mevrouw Dekkers-Wijffelaars, de erven Van Dooren en de heer Renders op de voet van artikel 49 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening, aan de gemeenteraad van Veldhoven om een (aanvullende) schadevergoeding verzocht. De behandeling van deze verzoeken is na de grenscorrectie van 1 januari 1994 door de gemeente Eindhoven overgenomen, Ingevolge de toepasselijke Procedureverordening is terzake door de Schadebeoordelingscommissie Welschap, geadviseerd bij advies van 12 mei Deze commissie kwam tot de bevinding dat ten aanzien van boven genoemden er geen aanleiding was voor een aanvullende planschadevergoeding, omdat de vergoeding van de schade inmiddels op andere wijze, namelijk als hiervoor aangegeven, had plaatsgevonden. Uw raad heeft dat advies gevolgd. Tegen die beslissing richten zich de hier aan de orde zijnde bezwaren. Bezwaren De bezwaren van mevrouw Dekkers-Wijffelaars en van de erven Van Dooren zijn tweeledig (1 en 2) en die van de heer Renders zijn vierledig (1, 2, 3 en 4) en komen in het kort op het volgende neer. 1 Er wordt ten onrechte vanuit gegaan dat bij een geluidsbelasting van minder dan 35 KE geen te vergoeden schade wordt geleden. 2 Er wordt een vergelijking getrokken met vier van de 11 reeds door de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State behandelde schadegevallen waarbij geconcludeerd wordt dat de Afdeling tot een gemiddeld hogere vergoeding komt dan hen is toegekend, Op die grondslag wordt gesteld dat er rechtsongelijkheid heeft plaatsgevonden en er een te lage vergoeding is verkregen. 3 De waarde van de woning van de heer Renders voor het planologisch besluit is ten onrechte te laag ingeschat. De Schadebeoordelingscommissie Welschap heeft namelijk de waardering van KPD in 1979 ad f ,ÃćâĆňâĂİ overgenomen en die waarde met 25% verminderd omdat in 1982 een algehele waardedaling tot dat percentage op de woningmarkt had plaatsgevonden. Die vermindering wordt

3 bestreden, omdat die vermindering ten aanzien van zijn woning niet had mogen plaatsvinden nu zijn woning een bedrijfswoning was. Het pand van de heer Renders ligt niet op de grens van de 35 KE lijn, maar daarbinnen. Vergelijking met een naast gelegen pand levert op dat het pand van de heer Renders tenminste binnen de 36 KE-lijn ligt. Daarom is de schade te laag gewaardeerd. Heroverweging In het kader van uw heroverweging merken wij het volgende op. Ad 1 Juist is dat de 35 KE-grens als minimumgrens wordt gehanteerd. Dat was reeds het geval met het Koninklijk Besluit van 1979 en die grens is dan ook aangehouden in alle 11 en 26 andere gevallen van schadevergoeding die zijn toegekend. Erkend moet worden dat de KostenEenheid een gewogen maatstaf is en dat ook bij geluid minder dan 35 KE een zekere geluidsbelasting optreedt. Echter maatstaf en uitgangspunt voor een vergoeding is niet iedere geluidsbelasting en iedere waardevermindering, maar alleen die geluidsbelasting en die waardevermindering die in redelijkheid niet voor rekening van een belanghebbende dient te komen en te blijven, Blijkens de aanwijzing bij Koninklijk Besluit van 1979 is een geluidsbelasting van minder dan 35 KE als maatschappelijk aanvaardbaar geoordeeld. Ad 2 In haar advies van 16 februari 2000 heeft de Schadebeoordelingscommissie Welschap de uitkomsten berekend die bij toepassing van het meer verfijnde systeem van die commissie, die de oude 11 gevallen niet beoordeelde, voor de vier nu aangereikte gevallen zouden volgen. Ook indien wel rekening was gehouden met de bijtelling van 5/o schade voor de duurdere panden, van welke bijtelling de vertegenwoordiger van bezwaarmakers tijdens onze hoorzitting erkende dat daar geen rekening mee was gehouden, dan nog is die uitkomst zodanig gedifferentieerd dat van een regelmatig optredende hogere vergoeding in de door bezwaarmakers genoemde gevallen niet kan worden gesproken. Er is overigens niet aangegeven of aannemelijk gemaakt waarom van de 11 eerder behandelde gevallen deze vier zijn uitgekozen. Van rechtsongelijkheid bij bedoelde vergelijking is ons inziens dan ook geen sprake. Ad 3 Het is juist dat de woning van de heer Renders bij een bedrijf staat, maar voor bedrijfspanden gold dat die niet door de baanverdraaiing in waarde verminderden. Moet de woning als een bedrijfspand worden aangemerkt dan is dus van schade geen sprake. Moet het pand als een woning worden beschouwd dan dienen de daarvoor geldende en algemeen toegepaste regels te worden toegepast. De omstandigheid dat het pand van de heer Renders in 1998 op f 225,000,ÃćâĆňâĂİ is gewaardeerd geeft geen aanwijzing van een andere waardering in de jaren 1979 en Ten overvloede wordt nog op het volgende gewezen. Indien zou moeten worden aangenomen dat de waarde van de zijn woning in 1982 vo6r de baanverdraaiing op f ,ÃćâĆňâĂİ moet worden gesteld, omdat de voor woningen gel-

4 v f++ dende generale vermindering in dit geval niet van toepassing zou zijn, dan leidt dit tot een schade die niettemin beneden het reeds uitbetaalde bedrag van f ,ÃćâĆňâĂİ blijft. Immers in dat geval beloopt de schade door de nieuwe geluidsbelasting 2,66% van f ,ÃćâĆňâĂİ ofwel f 3.591,ÃćâĆňâĂİ. Zou het onder 4 beschreven bezwaar slagen (zie ad 4), dan wordt de schade 2 x 2,66 /o van f ,ÃćâĆňâĂİ ofwel f 7.182,ÃćâĆňâĂİ. Ook in dit laatste gevalblijft de schade beneden het uitgekeerd bedrag en bestaat geen aanleiding tot aanvullende schadevergoeding. Ad 4 Volgens de niet bestreden systematiek van de Schadebeoordelingscommissie Welschap levert iedere KE-eenheid boven de grens van 35 KE 2,66/s waardevermindering van het onroerend goed op. De schade van de heer Renders is door die commissie op de grondslag van ligging op de 35 KE-lijn berekend op eenmaal 2,66s/e van f ,ÃćâĆňâĂİ ofwel f 2.500,ÃćâĆňâĂİ. De waardering van het pand op f ,ÃćâĆňâĂİ was de resultante van de vermindering van de waarde per 1979 (f ,-) met 25s/s een en ander als onder ad 3 uiteengezet. Bij deze omvang van de schade van de heer Renders ten gevolge van de baanverdraaiing heeft hij geen belang bij een nader onderzoek naar de precieze ligging van zijn perceel. Immers ook indien die ligging zich niet binnen de 35 KE-lijn bevindt, zoals de Schadebeoordelingscommissie Welschap aannam, maar binnen de 36 KE-lijn, dan nog zal zijn schade minder bedragen dan de reeds uitgekeerde f ,ÃćâĆňâĂİ en komt hij dus niet voor een aanvullende vergoeding in aanmerking. Advies Gelet op bovenbeschreven heroverweging, zijn wij tot de conclusie gekomen dat u de verzoeken om (aanvullende) schadevergoeding terecht hebt afgewezen en wij adviseren u dan ook de bezwaren van de heer M. Renders, van de erven J. van Dooren en van mevrouw J. Dekkers-Wijffelaars van 22 april 1999 tegen uw besluit van 8 maart 1999 ongegrond te verklaren. De commissie voor de beroep- en bezwaarschriften, H. de Kok, voorzitter. J. Kuyper, secretaris.

5 r p Besluit De raad van de gemeente Eindhoven; beschikkende op de bezwaren van de heer M. Renders, van de erven J, van Dooren en van mevrouw J. Dekkers-Wijffelaars van 22 april 1999 tegen het besluit van 8 maart 1999 waarbij hun verzoeken tot (aanvullende) schadevergoeding ten gevolge van de baanverdraaiing van de vliegbasis Welschap werden afgewezen; gelet op het advies van de commissie voor de beroep- en bezwaarschriften van 22 juni 2000, nr. 205; besluit: met overneming van de motieven van de commissie voor de beroep- en bezwaarschriften de bezwaren van de heer M. Renders, van de erven J. van Dooren en van mevrouw J. Dekkers-Wijffelaars ongegrond te verklaren. Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 9 oktober R. Welschen, voorzitter. C. Tetteroo, secretaris. EN