HerfstHike Zwerfbond 2016: Veluwezoom-Loenen-Kootwijkerzand

Transcriptie

1 HerfstHike Zwerfbond 2016: Veluwezoom-Loenen-Kootwijkerzand Ruim twintig enthousiaste herfsthikers van de Zwerfbond, waaronder 13 jongeren tussen 10 en 17 jaar, verzamelden de derde zaterdag van oktober bij bezoekerscentrum De Heurne van Natuurmonumenten in Rheden, het perfecte startpunt voor onze vierdaagse HerfstHike over de Veluwe. We maakten kennis met elkaar, kregen de nodige route-instructie mee en gingen op pad. Allereerst liepen we aan de hand van de zwarte paaltjesroute naar de bekende Posbank en daarna via het witrood gemarkeerde Maarten van Rossumpad door de Onzalige bossen, over een prachtige Koningslaan naar de Carolinahoeve en wildobservatiepost De Elsberg. 1

2 Onderweg was het meteen genieten met fraaie uitzichten over glooiende heidevelden en velden prachtige herfstgetinte grassen. De kaarsrechte beukenlanen in de Onzalige bossen waren indrukwekkend. Hier zag ik nog redelijk wat paddenstoelen, met name allerlei zwammen, maar verder op de route waren die opvallend zeldzaam voor dit jaargetijde. Te weinig nattigheid, denk ik. Bij de Carolinahoeve liepen we, net als Lisa en Floor, vlak langs een stel Schotse Hooglanders. Leuk dat we die zagen want vanaf de wildobservatiepost op De Elsberg keken we tevergeefs uit naar herten en wilde zwijnen. Die hielden zich vast schuil zo midden op de dag. Vanaf daar zocht een ieder zijn of haar eigen route en dat zorgde er wel voor dat niet iedereen de kortste route liep. 2

3 Maarten en Joris waren het eerst op de Elsberg en ook redelijk vlot bij de Schaapskooi. Precies op tijd om het thuiskomen van de schaapskudde mee te maken. Ze kregen een staaltje schapen bijeen drijven te zien met een hoofdrol voor de herdershond. Een aantal anderen kwam pas rond uur bij de Schaapskooi aan en toen moesten ze nog langs de Vrijenberger Spreng richting de Kleine Waterval van Loenen. Dat werd tent opzetten en kokkerellen in een donker bos. Gelukkig was er nog wel tijd genoeg voor een beetje bijkomen bij een kampvuurtje. En later kwam de volle maan op die voor wat licht zorgde. 3

4 De volgende ochtend werden we gewekt door een heerlijk herfstzonnetje. Dat is zo lekker wakker worden, zo midden in de groene natuur. Het was een prachtdag. Ontbijten deden we in de kampvuurkuil met brood van de bakker in het bos, heet water uit een zingende fluitketel boven het kampvuur en een heerlijk gebakken eitje. Toen was het tijd om al het hakgereedschap te verzamelen en richting de boom te wandelen die we van de boswachter mochten vellen. Ferrant, John en Ron zorgden voor instructie hakken, kloven en zagen aan de diverse groepjes. 4

5 Het was hard werken in de stralende herfstzon, maar in de loop van de middag lukte het met vereende krachten de boom te vellen. Daarna moest ie helemaal in mootjes! 5

6 In stukken transporteerden we de boom richting kampvuurkuil waar we s avonds gezamenlijk een kampvuurmaaltijd maakten bestaande uit pasta, groenten, hamburgers, vegaburgers, kaneelappels, banaan en gepofte aardappel. 6

7 7

8 Op dag 3 verlieten we De Vrijenberg, uiteraard met nog wat nadere instructie over de route op zak. We liepen dit keer langs de Grote Waterval richting Beekbergen en via het Marskramerpad dwars door het landgoed Bruggelen en het Spelderholt in de richting van Hoenderloo. Een verbazingwekkend ruig stukje Veluwe, met heel wat hoogteverschillen in het landschap en ook wroetsporen en pootafdrukken van wild. Onderweg ook een gezellige lunchpost waar we net geoogste walnoten uitdeelden die we onderweg bij een kraampje hadden kunnen kopen. 8

9 Kamperen weer midden in de natuur, maar nu van het Spelderholt. Floor en Relinde liepen per ongeluk een langere route (en zagen een edelhert), zij waren maar net voor het schemer binnen. Anderen, zoals Michiel, Alec, Robbert en Sven, hadden toen al heerlijk genoten van het beroemde ijs uit Hoenderloo. s Avonds was het weer gezellig bij het vuur met kampvuurspelletjes en tamme kastanjes roosteren. Wel kregen we even een stevige bui, maar gelukkig hadden we de grote tent om te schuilen. De volgende ochtend vroeg op pad. We hadden een zware etappe voor de boeg via het Veluwe Zwerfpad langs Radio Kootwijk en over het Kootwijkerzand. Het was vermoeiend, zeker het lopen door het mulle zand van de grootste zandverstuiving van noordwest Europa, maar uiteindelijk heeft ieder de eindstreep gehaald. 9

10 Toen wij bij Radio Kootwijk arriveerden begon het een beetje te spetteren, maar dat mocht de pret niet drukken. De eindstreep van deze prachtige 50 km lange vierdaagse hike over de Veluwe lag in het esdorp Kootwijk waar we verzamelden met koffie en warme chocomelk aan de gastentafel van herberg t Hilletje. Langzamerhand druppelden iedereen moe maar trots en voldaan binnen. Die hike hebben we toch maar weer mooi volbracht! 10