Een korte geschiedenis van het Ryu Kyu Kobujutsu. bron: Ryu Kyu Kobujutsu deel I door Wim van de Leur.

Transcriptie

1 Een korte geschiedenis van het Ryu Kyu Kobujutsu Ryu Kyu eilanden Okin awa bron: Ryu Kyu Kobujutsu deel I door Wim van de Leur. Ryu Kyu is de Japanse benaming voor Okinawa. De term ko betekent oud of klassiek, bu bekekent krijgskunst en jutsu is kunst of techniek. Oorspronkelijk bestond het Okinawa Te, de oude naam voor karate, uit een gewapend en een ongewapend deel. Het gewapende deel, Emonojutsu, bestond uit het hanteren van niet-militaire wapens. Het andere, ongewapende deel, Toshujutsu, was een systeem van stoten, slagen en trappen naar vitale en kwetsbare lichaamsdelen en de bijbehorende verdediging hierop. Omdat er ook klemmen en verwurgingen en andere controletechnieken bij hoorden, was het Okinawa Te een allround gevechtssysteem. Beide onderdelen werden in nagenoeg alle karatestijlen getraind. Je kan het zien als twee takken aan dezelfde boom. Het is een fabel dat karate en kobujutsu ontstaan zou zijn uit verzet tegen de Japanse overheersing op Okinawa in 17 e eeuw. Wel waren er culturele uitwisselingen, waarbij ook de krijgskunst hoorde. Ver voor die tijd waren er al handelscontacten met China, wat het dichtstbijzijnde vaste land was. Uit China werden ook gevechtstradities meegebracht. In de 10 e eeuw kwam Okinawa in aanraking met de Japanse krijgskunsten zoals boogschieten, zwaard-, speer- en hellebaardvechten en het ongewapende vechten uit die periode. Begin 17 e eeuw werd Okinawa bezet door de Japanse Satsuma-clan die uit Japan werd verbannen. Het Ryu Kyu Kobujutsu werd in die periode verder ontwikkeld. Ook vond er een interactie plaats tussen het Jigenryu (het zwaardsysteem van de Japanse overheersers) en het Ryu Kyu Kobujutsu. Het Okinawa Te, dus ongewapend en gewapend, werd ontwikkeld door de adel en de hogere klassen op Okinawa. Veel zonen van Okinawaanse notalbelen gingen naar Japan om hun opvoeding te voltooien, maar ook om zich in de gevechtskunsten (martial arts) te bekwamen. Zo is bekend van Bushi Matsumura, één van de grondleggers van het huidige Okinawa Karate, dat hij zowel in Fujian (China) als in Japan getraind heeft. In Japan ontving hij zijn leraarsbevoegdheid (Menkyo Kaiden) in het Jigenryu kenjutsu. Enkele leerlingen van hem waren Anko Azato, Anko Itosu, Ginchin Funakoshi, Kentsu Yabu en Chotoku Kyan. Shinken Taira Shinken Taira heeft diverse stijlen van het kobujutsu bestudeerd, verzamelde alle kata s en systematiseerde het geheel in een aparte krijgskunst. Dit levenswerk van Shinken Taira is te vergelijken met wat Jigoro Kano voor het judo gedaan heeft en Ueshiba voor het aikido.

2 Kumejima Hij werd als Maezato Shinken op 12 juni 1897 in Nakazato op Kumejima, één van de kleinere Ryu Kyu eilanden, geboren. Later gebruikte hij de naam van zijn moeder: Taira. Van school gekomen, ging hij werken in de zwavelmijn op het eiland Shinken T aira met leerl ingen, waar onder Motokatsu Inoue Kumejima eiland bij Okinawa Minamijima. Toen een mijn instortte werd hij levend begraven. Zwaargewond en met een gebroken been wist hij zich uit te graven, waarna hij terugkeerde naar zijn geboorte-eiland om te herstellen. Door het ongeluk was hij kreupel voor de rest van zijn leven. Na zijn herstel wilde hij weer in de mijn gaan werken, maar hij merkte dat zijn collega s zijn aanwezigheid niet meer op prijs stelden en hem als minderwaardig bestempelden vanwege zijn blessure. Dit stelde hem diep teleur en beschaamd besloot hij zich fysiek sterker te maken en hij vond dat bujutsu (krijgskunst) hiervoor het meest in aanmerking kwam. Op 25-jarige leeftijd ging hij naar Japan om judo te trainen. In Tokyo ontmoette hij Ginchin Funakoshi die in Japan het karate promootte. Shinken Taira ruilde hier het judo in voor het karate en ging in 1922 als Uchi-deshi (inwonend leerling) bij Funakoshi inwonen en trainde 8 jaar bij hem. Ze reisden samen veel in het Kantodistrict en op budodagen waar meerdere budostijlen werden Funakoshi met bo en sai gepresenteerd, demonstreerde Shinken Taira vaak karate, waarbij Funakoshi de uitleg gaf. Zo kwam het Japanse publiek in aanraking met karate, wat in die tijd nog onbekend was. Over deze rol van Shinken Taira in de Shotokangeschiedenis wordt nagenoeg niets vermeld. Taira s interesse stopte niet bij karate en in 1929 ging hij kobudo trainen in de dojo van Yabuki Moden. Deze was net als Funakoshi karate en kobudo aan het promoten in Japan. In 1933 kreeg Taira van Yabuki Moden de shihan-menkyo (leraarsbevoegdheid). In 1934 ging hij zich verder bekwamen bij Kenwa Mabuni, een gerespecteerd specialist in karate en kobudo. Na verloop van tijd voegde Taira nog eigen kata aan het toch al uitgebreide systeem toe. Het bo-kata Kongo, Jigenno-sai, twee nunchaku-kata en het tekkokata Maezato. Het kata Jigen-no-sai heeft hij opgedragen aan zijn beste leerling Motokatsu Inoue, die hij ook later de opdracht gaf het kobujutsu te ontwikkelen en uit te breiden. In 1940 vestigde Taira zich weer op Okinawa en ging regelmatig naar Japan

3 om zijn leerlingen te onderrichten. In 1955 richtte hij de Ryu Kyu Kobujutsu Hozon Shinko Kai op. In september 1970 is hij overleden. Motokatsu Inoue Hanshi Motokatsu Inoue Hanshi beheerste een zeer effectieve jujutsu-stijl. Het accent lag op schoppen als kin-geri (schop naar het kruis) en aanvallen naar de ogen. Alles wat voorhanden was, leerde hij als wapen te gebruiken, waarbij zijn voorkeur uitging naar het Shuriken-jutsu. Uiteindelijk is hij in shuriken systeem van de Shingetsu-ryu shihan geworden. Minder bekend en vooral minder fraai is dat Fujita hoofd van een researchafdeling was, die voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in opdracht van de regering onderzoek verrichtte naar de effectiviteit van oude gevechtssystemen. Het verhaal gaat dat hij in die functie onderzoek deed naar het effect van slagen op krijgsgevangenen. Kisho Inoue Hanshi vertelde in augustus Naar Japans gebruik wordt hierboven de naam geschreven: Motokatsu is de voornaam, Inoue de familienaam en Hanshi is een titel voor de hoogste leraar. In het Nederlands is het niet gebruikelijk om de titel altijd bij een naam te noemen, hoewel je in veel vechtsportartikelen bij (groot)meesters wel de titel bij de achternaam ziet staan. Motokatsu Inoue is geboren in Tokyo op 2 december 1918, als zoon van een generaal in het leger en zijn overgrootvader Kaoro Inoue was een van de vijf senior staatsmannen van de Meiji periode. Kaoro was erg goed bevriend met Ito Hirobuni die de eerste Minister President van Japan werd. Door zijn afkomst en status kon Motokatsu in Japan meer bereiken dan menig ander. Op 8-jarige leeftijd begon hij met zijn bujutsu-opleiding. Zijn eerste leraar was Seiko Fujita sensei. Fujita was de 14 e grootmeester van de Koga Ninja Ryu en shihan van de Shingetsu-ryu Shuriken Jutsu. Fujita was ook de lijfwacht van de vader van Motokatsu Inoue, wat inhield dat hij altijd in en om het ouderlijk huis aanwezig was en zo de basis legde voor de budo- en bujutsu-scholing van Motokatsu Inoue. Fujita Fujita Seiko, Shinken Taira en Motokatsu Inoue 2006 tijdens een Yui Shin Kai les in de dojo van Frank van den Nieuwendijk dat zijn vader, Motokatsu Inoue, na de Tweede Wereldoorlog geschrokken was van het geweld dat mensen elkaar kunnen aandoen. Hij besloot om deze reden dat hij door middel van karate en kobujutsu zoveel mogelijk menselijke waarden aan jeugdigen wilde overbrengen. Hij noemde dan ook zijn karatesysteem het Yui Shin Kai, wat zoveel betekent als alleen met het hart school. Op 18-jarige leeftijd had Motokatsu Inoue zich reeds bekwaamd in het jujutsu, shuriken-jutsu en het jo-bojutsu van de Daien Ryu, verder studeerde hij economie aan de Keio Universiteit waar sumo een onderdeel was van de lichamelijke opvoeding. Fujita liet Inoue zich verder bekwamen onder andere meesters, zoals Yasuhiro Konishi, die weer een leerling van Funakoshi en andere Okinawaanse leraren. Ook was Konishi bevriend met Ohtsuka, waardoor er op het karate van Yasuhiro een wado-invloed had. Nadat het karate in Japan als wedstrijdsport populair raakte, verdween het wapengedeelte naar de achtergrond. Sport, budo en bujutsu hebben minder raakvlakken dan veelal wordt aangenomen. Ook Motokatsu maakte een duidelijk onderscheid tussen sportkarate, karate-do en karate-jutsu.

4 De grote verdienste van Motokatsu is wel dat hij het totale kobujutsu-systeem verder ontwikkeld heeft kihon- en kumite-oefeningen en bunkai-kata (de uitleg van het kata door middel van partneroefeningen en renzoku-kumite s). Deze partneroefeningen ko mt men in geen enkel ander kobudo of kobujutsu-systeem tegen op een dergelijk hoog en doordacht niveau. Verder heeft Motokatsu Inoue drie boeken geschreven over het kobujutsu waarin alle kata s en veel bunkai-vormen en van alle wapens de basistechnieken. Deze boeken zijn door de Japanse Nationale Bibliotheek erkend als de enige authentieke boeken in Japan over het Ryu Kyu Kobujutsu. Op 1 januari 1993 overleed Mot okatsu Inoue Hanshi. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Kisho Inoue Hanshi, die nu al heeft bewezen een waardig opvolger te zijn door zijn zeer grote kennis en sympathieke manier van lesgeven. Hij heeft het vermogen om les te geven aan een groep van 100 mensen en hen allemaal het idee te geven dat ze persoonlijk alle aandacht krijgen. Veel Nederlandse kobujutsuka zullen dit zeker beamen. Geschiedenis van het Kobujutsu in Nederland In 1974 ging Rob Zwartjes voor de eerste keer voor een half jaar naar Japan in de Shimizu Honbu Dojo trainen. Hierna volgden nog vele bezoeken aan deze dojo en de dojo in Tokyo. Rob begon al vrij snel met het uitdragen van het Ryu Kyu Kobujutsu op trainingen voor de Wado leraren in Nederland en Duitsland. Wim van de Leur was al jaren op zoek naar een systeem waarin bo, sai, tonfa en nunchaku werden onderwezen en Wim van de Leur Shihan kwam er toevallig achter dat het in Nederland werd beoefend toen hij een boekje tegenkwam van Motokatsu Inoue over Bojutsu waarin Rob Zwartjes het voorwoord had geschreven en er in stond afgebeeld. Twee weken later, dit was eind 1976, was Wim al aan het trainen bij Rob, die hij al goed kende vanuit diverse functies die beide bij de Karate Bond hadden. De Stichting Okinawa Kobujutsu Nederland werd op 29 november 1988 opgericht. Deze SOKN is inmiddels erkend door N.O.C./N.S.F en veel leraren van diverse karatestijlen hebben zich inmiddels aangesloten. De stichting is ondergebracht en werkt samen met de I.M.A.F. (International Martial Arts Federation) die wereldwijd in vele landen is vertegenwoordigd. In 1986 ging Wim van de Leur zelf eveneens bij Motokatsu Inoue in Japan trainen waar hij na tien jaar trainen (van 1976 tot 1986) werd bevorderd tot 3 e dan. Hierna volgden nog vele bezoeken aan Japan en privé-lessen bij Motokatsu Inoue. Het intensieve contact met Japan wordt nog steeds zorgvuldig in stand gehouden. Momenteel is Wim 6 e dan Ryu Kyu Kobujutsu en Shihan. In 2003 bezocht Kisho Inoue Hanshi voor de vierde keer Nederland om seminars te geven. vlnr: Maarten van Bloois, Kisho Inoue Hanshi, Masaru Shingai Shihan en Ronald Willems. Aug Geschiedenis van onze vereniging

5 De Zanshin Shotokan Karate en Ryu Kyu Kobujutsu Vereniging Vlissingen is een vereniging die eigenlijk uit nood geboren is. Tot half de jaren 90' gaf Wim van de Leur in Middelburg en Vlissingen karate en kobujutsu les. Wegens gezondheidsproblemen moest hij hiermee stoppen en werden de karatelessen door Ronald Willems en de kobujutsulessen door Maarten van Bloois overgenomen. Na een aantal jaren heeft Wim van de Leur het vaste lesgeven opgegeven en hebben Ronald Willems, Wim van Strien en Maarten van Bloois onze vereniging opgericht. Omdat er al volop les werd gegeven en we al een zaal tot onze beschikking hadden, hoefden we deze zaken niet meer te organiseren. Ook namen we met ieders toestemming te leden over van de sportschool van Wim van de Leur. Op deze manier hadden we een soort vliegende start, waarbij Wim van de Leur ons tot op heden technisch ondersteunde en ook onze vast examinator was. De nauwe band met Wim van de Leur is altijd gebleven. Door de centrale trainingen en masterclasses van Wim van de Leur, die intussen de titel shihan mocht gebruiken, en natuurlijk de seminars van Kisho Inoue Hanshi konden we ons steeds verder bekwamen. Maarten en Ronald zijn in respectievelijk 1998 en 1999 bevorderd tot 3 e dan Kobujutsu.