Persconferentie Splitsing Brussel-Halle-Vilvoorde. Inleiding

Transcriptie

1 Persconferentie Splitsing Brussel-Halle-Vilvoorde Inleiding De paarse regering 'wil zich niet laten opjagen' in het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde, maar dat is nu precies wat het Vlaams Belang wél zal doen. Aangezien we 'niet meer op schema zitten' en het duo Reynders en Vande Lanotte geen verslag meer wenst uit te brengen in het Parlement, zal onze partij de inwoners van Halle-Vilvoorde zelf informeren. Het is bovendien nuttig dat ook de visie van de grootste Vlaamse partij in dit debat gehoord wordt. De 'mimicry-vlamingen' zullen een hele maand lang aan de schandpaal te kijk gesteld worden door deze campagne 'Splits BHV nu!'. Het moet gedaan zijn met loze beloften en dure eden die steevast ingeslikt worden. Praktisch Vanaf morgen tot eind februari zal een beletterde bestelwagen annex tent dagelijks een markt in Halle-Vilvoorde bezoeken. Daar zullen folders, badges 'Splits nu!' en het 'Zwartboek BHV' aan de man/vrouw gebracht worden. Sympathisanten worden getrakteerd op een frisse 'Vlaamsche Leeuw' en kunnen een babbel doen met enkele van de zeven lokale parlementsleden (An Michiels, Jurgen Ceder, Filip De Man, Philip Claeys, Joris Van Hauthem, Roland Van Goethem en Bart Laeremans). Ook aan stations en warenhuizen zal onze partij de propagandastand opstellen en de exemplaren van het Zwartboek verdelen. In dit 'Zwartboek' brengen wij een bevattelijke historische schets, een selectie van de talloze

2 splitsingsbeloften zoals die door de traditionele partijen sedert de zeventiger jaren gedaan werden, een punctueel overzicht van de schadelijke gevolgen van de niet-splitsing en van de risico's op mogelijke extra toegevingen aan de Franstaligen. Midden februari zullen via de Post een kwart miljoen folders bedeeld worden in alle bussen van Halle-Vilvoorde en tevens worden er duizenden affiches geplakt. Wie een meer uitgewerkte versie van ons dossier (zie bijlage) wil bekomen, kan terecht in het regiosecretariaat te Vilvoorde of een exemplaar bestellen via fax of onze webstek. Dit uitgebreide dossier zal op 2000 exemplaren verspreid worden bij alle belanghebbenden in Halle-Vilvoorde: bestuursverantwoordelijken, de diverse geledingen van de Vlaamse Beweging, enz. We sluiten de campagne af met een strijdmeeting op zowat de meest symbolische locatie in onze streek: de Westrand in Dilbeek (zondag 27 februari, om-.30 uur). Wij verwachten er een bomvolle zaal, temeer daar op 23 februari de... bom wellicht zal barsten. Het budget voor deze campagne bedraagt euro, waarvan twee derden voor druk en postbedeling. "Niet wakker liggen"? Het valt zeer te betwijfelen of de traditionele partijen na deze campagne 'Splits BHV nu!' nog zullen kunnen volhouden dat veel Vlamingen 'niet wakker liggen' van de splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement. Eerdere enquêtes gaven dit reeds aan, maar velen verkiezen blijkbaar deze peilingen zo snel mogelijk te vergeten. Zo bijvoorbeeld de ICT-steekproef van maart 2004 waaruit bleek dat 76,6 % van de inwoners gekant is tegen verdere verfransing. Zeker de inwoners van Halle-Vilvoorde zullen tegen eind februari bijzonder goed op de hoogte zijn van de vele redenen waarom het Vlaams Belang - samen met de Vlaamsgezinde burgemeesters en de hele Vlaamse beweging - de onmiddellijke splitsing eist van Bruxelles-Hal-Vilvorde. II. DE SPLITSING IN HET FEDERAAL PARLEMENT Het 'Vlaams Front' had een precedent Op 18 april 1995 beloofden parlementsleden van CVP, VLD, SP en VU in volle verkiezings-campagne op een gezamenlijke persconferentie dat zij tijdens de volgende legislatuur ( ) werk zouden maken van de splitsing. Onder Dehaene II, die voor de verkiezingen nog de gevleugelde woorden "De splitsing staat in de sterren geschreven" had uitgesproken, kwam er evenwel geen gezamenlijk initiatief meer. Deze rooms-rode regering heeft op vlak van staatshervorming niet de minste vooruitgang geboekt. Federaal: overzicht zeven vertragingsmomenten sinds het engagement van- mei Op- mei was beloofd dat de splitsing onmiddellijk na de Vlaamse en Europese verkiezingen geagendeerd zou worden; VLD en SP.A-Spirit stemden na- juni in de Kamercommissie alle vragen

3 daartoe weg; 3 oktober: Dewael verklaart dat Verhofstadt op 12 oktober niet mag afgerekend worden op de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde. Er zal nog geen oplossing zijn; Begin oktober dienen de Vlaamse meerderheidspartijen een nieuw wetsvoorstel in. Het Vlaams Blok vraagt de hoogdringende behandeling, maar die wordt weggestemd door alle andere partijen, met inbegrip van CD&V en N-VA. Hierdoor krijgt de Raad van State anderhalve maand tijd voor zijn advies; Op 10 november wordt de werkgroep IMCIH opgericht, maar die komt voor nieuwjaar niet één keer bijeen; Na een eerste uitstel op 8 december op vraag van Spirit wordt het dossier in de Kamercommissie op 16 december over de kerstvakantie getild naar 19 januari, met steun van CD&V en N-VA; Op 17 januari beslist de werkgroep IMCIH om in zijn schoot een nieuwe werkgroep op te richten. Minister Reynders (MR) komt op 19 januari met lege handen naar de Kamer. De commissie beslist om pas vanaf 26 januari met de besprekingen te starten; Op 26 januari werd de parlementaire behandeling voor minstens één maand opgeschort. Er is niet de minste garantie dat er tegen 23 februari zelfs maar een begin van akkoord zou zijn. Een prijs betalen? Verhofstadt herhaalt voortdurend dat het onmogelijk is om in het Parlement een voorstel goed te keuren dat ingaat tegen de wil van één van beide Gemeenschappen. Deze redenering gaat niet op. Zo werd begin 2004 het algemeen vreemdelingenstemrecht goedgekeurd door het parlement, terwijl de grote meerderheid van de Vlamingen en van de Vlaamse parlementsleden hier vierkant tegen was. Ook werden er in het recente verleden om de haverklap eenzijdige toegevingen gedaan aan de Franstalige partijen (taalwet gerechtszaken Brussel, Francorchampswet, wapenwet) zonder dat daar compensaties voor de Vlamingen tegenover stonden. Het probleem is dat Verhofstadt zijn regering met alle macht in stand wil houden en bereid is elke prijs te betalen die de Walen daarvoor vragen. Hij weet immers dat de Walen in staat zijn om zijn regering met een vingerknip te laten vallen als ze hun zin niet krijgen. De enige logische houding die een Vlaamse partij met enig zelfrespect daar tegenover kan plaatsen, is duidelijk maken dat er in zo'n scenario gewoon geen nieuw federale regering meer komt en dat het land uiteen zal vallen. Hoog tijd dus dat de Vlaamse partijen eindelijk de confrontatie durven aangaan. Het kan niet zijn dat opnieuw de Vlamingen een prijs moeten betalen voor het voortbestaan van dit hoogst kunstmatige land. We hebben genoeg betaald. Het moet duidelijk zijn dat de splitsing geen aberrante of extremistische eis is. Ze moet er komen om een einde te stellen aan het imperialisme en de verfransing. Het is de logica zelf dat de kieskringen overeenstemmen met de taalgebieden. Het kan niet zijn dat in ruil daarvoor nieuwe verfransingsmechanismen in gang worden gezet. Op dat punt staat het Vlaams Belang op dezelfde lijn als de burgemeesters. Gerechtelijk arrondissement In dit dossier hebben de Vlaamse partijen hun beloften evenwel manifest gebroken. Er is ter zake helemaal geen gezamenlijk Vlaams wetsvoorstel ingediend, hoewel dat uitdrukkelijk aangekondigd stond in het Vlaams regeerakkoord. Er wordt ook niet aan gewerkt. Het zijn de Vlamingen zelf die dit dossier dus op de lange baan geschoven hebben. Verhofstadt heeft het initiatief overgelaten aan PS-minister Onkelinx. Het is helemaal niet duidelijk of en wanneer zij ooit naar het parlement zal komen met een voorstel. In tussentijd zorgt Onkelinx er wel voor dat de Franstalige belangen ten zeerste worden behartigd. Zo wil zij inderhaast nog de taalwetgeving voor de griffiers versoepelen,

4 waardoor het niveau van de taalexamens drastisch naar beneden zou gaan. Dit stelt haar in de gelegenheid om de komende jaren uitsluitend Franstalige personeelsleden te benoemen, zodat het 'evenwicht' (vandaag bestaat het griffiepersoneel voor 70% uit Vlamingen) kan worden hersteld. Voorstellen waar de Franstaligen vragende partij zijn, moeten dus bij hoogdringendheid door het parlement gejaagd worden, maar Vlaamse eisen worden op de lange baan geschoven. Onkelinx heeft hiermee vooral de bedoeling de Vlamingen elke pasmunt uit handen te slaan. III. DE SPLITSING IN HET VLAAMS PARLEMENT Regering-Dewael Toen in 1999 paars-groen aan het bewind kwam, vermeldde het Vlaams regeerakkoord de regering- Dewael uitdrukkelijk de horizontale splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement voorop. Het werd opgenomen in het luik Institutionele Vernieuwing onder de noemer "Noodzakelijke hervormingen waarvoor een diepgaander overleg nodig is". Hoewel er een 'diepgaand overleg' is geweest, met name het Lambermontakkoord, werd de zaak nooit geagendeerd. Ook de uitgelezen kans die de kieshervorming bood om de kieskring B-H-V te splitsen, werd niet aangegrepen. Regeerakkoord-Leterme Alle Vlaamse partijen hadden naar aanleiding van de Vlaamse verkiezingen van- juni 2004 de splitsing van B-H-V hoog op de agenda gezet. CD&V en N-VA verkondigden in een onbewaakt moment zelfs niet in een Vlaamse regering te stappen vooraleer de splitsing een feit zou zijn. Bijgevolg was het duidelijk dat dergelijke althans ogenschijnlijk radicale houding haar weerslag moest vinden in de tekst van het regeerakkoord. Tot twee keer toe wordt ingegaan op de kwestie: de ene keer is er sprake van het nu al overbekende 'onverwijld', een tweede keer is er zelfs sprake van 'onmiddellijk'. Daarbij werd verwezen naar het engagement van- mei ten overstaan van de burgemeesters van Halle-Vilvoorde. Dat engagement was duidelijk: onverwijld en zonder toegevingen. Een Vlaams Front leek geboren. Geen eensgezindheid Het Vlaams Belang heeft in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement de zaak tot zeven keer toe aangekaart. Het wist twee keer een actualiteitsdebat af te dwingen, in oktober vorig jaar en in januari dit jaar. Van meet af aan is zeer duidelijk geworden dat er absoluut geen eensgezindheid bestond tussen de meerderheidspartijen in de Vlaamse regering omtrent de te volgen strategie. De enen wilden een loutere parlementaire behandeling, de anderen wilden de zaak naar het Overlegcomité, nog anderen spraken van het grote Forum. Toch bleef, in ieder stadium van het dossier, minister-president Leterme stoïcijns beweren dat er geen vuiltje aan de lucht was: het regeerakkoord werd scrupuleus uitgevoerd, men zat op schema... Ook het feit dat Guy Verhofstadt een mini-forum aankondigde (de Interministeriële Conferentie voor Institutionele Hervormingen, wat uitmondde in de Werkgroep) om de zaak te bespreken, kon op alle begrip rekenen van Leterme. De Vlaamse regering zou met plezier deelnemen aan de gesprekken. Hij stelde wel twee voorwaarden: de IMC mocht geen vertragingsmanoeuvre zijn voor de parlementaire behandeling, en er mochten op de IMC geen zaken besproken of beslist worden die

5 ingingen tegen de bepalingen van het Vlaams regeerakkoord. Een vrij merkwaardige redenering : parallelle gesprekken achter de coulissen terwijl de parlementaire behandeling zijn gang kon gaan is een spreidstand waarvan iedereen wist dat die niet vol te houden was. Verkeerd gegokt : CD&V en N-VA geïsoleerd Vorige week barstte de bom in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken. De zaak werd uit het parlement getrokken en versast naar de Werkgroep van de IMC. Daarmee stonden en staan de CD&V en de N-VA met de billen bloot. Wij hebben Leterme altijd verweten dat hij mee gestapt is in de strategie van Verhofstadt: de zaak vertragen en koppelen aan Vlaamse toegevingen. Die strategie is hem nu fataal aan het worden. Van een eensgezinde Vlaamse regering is geen sprake meer. De voorwaarden die Leterme stelde aan deelname aan de IMC, zijn niet langer vervuld: de IMC vertraagt wel degelijk de parlementaire behandeling en er zal wel degelijk een prijs moeten betaald worden. Het feit dat het nu de partijen zijn, en niet meer de regeringen, die zullen deelnemen aan de Werkgroep van de IMC, zegt voldoende. Het ultimatum dat CD&N en N-VA dit weekeinde hebben gelanceerd, baadt overigens in de onduidelijkheid. Indien einde februari de splitsing geen feit is, zullen zij de verschillende overlegorganen tussen de federale overheid en de deelstaten lamleggen. Daar horen wel wat vragen bij. Ten eerste: moet eind februari de splitsing definitief gestemd zijn in Kamer en Senaat, of volstaat een stemming in de Kamercommissie? Ten tweede: Wie legt wat lam? Is de dreiging tot staken een dreiging van de hele Vlaamse regering, of enkel van CD&V en N-VA? Zullen in dat laatste geval de CD&V en N-VA-excellenties zich in die overlegorganen laten vervangen of blijft de Vlaamse regering als geheel weg? Onduidelijkheid troef. Het is duidelijk dat Leterme het wel allemaal goed heeft bedoeld, maar als puntje bij paaltje kwam, is hij in de steek gelaten door zijn coalitiepartners VLD en S.PA, die liever naar de pijpen van Verhofstadt en de Franstaligen dansen, dan het eigen regeerakkoord uit te voeren. Even duidelijk is dat de Vlaamse regering en het Vlaams Parlement zich nog altijd ondergeschikt maken aan het federale niveau, dat het Vlaams Parlement en de Vlaamse regering geen vuist durven maken als het er op aankomt. Dat belooft voor de onderhandelingen binnen het Forum. En tot slot heeft dit dossier nog eens aangetoond hoe de werkelijke machtsverhoudingen in dit land liggen: zelfs in een zo eenvoudig en logisch dossier waar heel politiek Vlaanderen achter staat, worden de lakens uitgedeeld door de Franstalige minderheid in dit land. vlaamsbelang. persbericht. 01 februari 2005