DE WESTELIJKE BALKAN

Transcriptie

1 DE WESTELIJKE BALKAN De EU heeft een beleid ontwikkeld om de geleidelijke integratie van de landen van de Westelijke Balkan met de Unie te ondersteunen. Op 1 juli 2013 trad Kroatië als eerste van de zeven landen toe tot de EU; Montenegro, Servië, de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië en Albanië zijn officieel kandidaat voor toetreding. Inmiddels zijn met Montenegro en Servië de toetredingsonderhandelingen en hoofdstukken geopend. Bosnië en Herzegovina (dat begin 2016 het EU-lidmaatschap aanvroeg) en Kosovo zijn potentiële kandidaat-lidstaten. RECHTSGROND Titel V van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU): extern optreden van de EU; Artikel 207 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU): internationale handelsovereenkomsten; Artikel 49 VEU: criteria voor toetreding en lidmaatschap. DOELSTELLINGEN De EU streeft ernaar vrede, stabiliteit en economische ontwikkeling in de Westelijke Balkan te bevorderen en het perspectief op integratie in de EU te openen. ACHTERGROND In 1999 introduceerde de EU het stabilisatie- en associatieproces (SAP), een kader voor de betrekkingen tussen de EU en landen in de regio, alsook het Stabiliteitspact, een breder initiatief waarbij alle belangrijke internationale spelers werden betrokken. In 2008 werd het Stabiliteitspact vervangen door de Regionale Samenwerkingsraad. In 2003 bevestigde de Europese Raad in Thessaloniki nogmaals dat alle SAP-landen mogelijke kandidaten voor het EU-lidmaatschap waren. INSTRUMENTEN A. Het stabilisatie- en associatieproces (SAP) Het SAP werd in 1999 geïntroduceerd en is het strategisch kader ter ondersteuning van de geleidelijke toenadering van de landen van de Westelijke Balkan tot de Europese Unie. Het berust op bilaterale contractuele betrekkingen, financiële steun, politieke dialoog, handelsbetrekkingen en regionale samenwerking. De contractuele betrekkingen hebben de vorm van stabilisatie- en associatieovereenkomsten (SAO's). Deze voorzien in politieke en economische samenwerking en in de instelling van vrijhandelszones met de desbetreffende landen. Elke SAO is gestoeld op gemeenschappelijke democratische beginselen, mensenrechten en de rechtsstaat; op grond van de overeenkomst Eurofeiten

2 worden permanente samenwerkingsstructuren ingesteld. De stabilisatie- en associatieraad komt jaarlijks bijeen op ministerieel niveau en ziet toe op de uitvoering en toepassing van de desbetreffende overeenkomst. Deze raad wordt bijgestaan door het stabilisatie- en associatiecomité. Tot slot waarborgt een parlementair stabilisatie- en associatiecomité, na de inwerkingtreding van de respectieve SAO's, de samenwerking tussen de parlementen van de landen van de Westelijke Balkan en het Europees Parlement. Sinds de inwerkingtreding van de SAO met Kosovo in april 2016 zijn er SAO's van kracht met alle kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten van de Westelijke Balkan. In het geval van Kosovo betreft de SAO uitsluitend de EU: de overeenkomst hoeft derhalve niet door de lidstaten te worden geratificeerd (vijf lidstaten erkennen Kosovo niet als een onafhankelijke staat). Handels- en handels gerelateerde aspecten van SAO's zijn vervat in interim-overeenkomsten: deze treden over het algemeen snel na de ondertekening in werking, aangezien handel een exclusieve EU-bevoegdheid is. B. Het toetredingsproces Landen die het EU-lidmaatschap aanvragen, moeten aan de politieke criteria van Kopenhagen voldoen (zie de infopagina De uitbreiding van de Unie ). Zodra een land als kandidaatlidstaat is aangemerkt, doorloopt het de verschillende stadia van het proces met een snelheid die grotendeels afhangt van de vooruitgang die het boekt. Een kandidaat-lidstaat moet alle EU-wetgeving (het acquis communautaire) aannemen en ten uitvoer leggen. De Commissie brengt regelmatig verslag uit over de vooruitgang. Elk belangrijk besluit wordt van het begin tot het einde van de onderhandelingen met eenparigheid van stemmen genomen door de Raad. Uiteindelijk moet het toetredingsverdrag worden bekrachtigd door het Parlement en de Raad, alvorens het door alle verdragsluitende staten wordt geratificeerd. Kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten ontvangen financiële steun voor het doorvoeren van de noodzakelijke hervormingen. Sinds 2007 verloopt alle pre-toetredingssteun van de EU via één uniform instrument: het instrument voor pre-toetredingssteun (Instrument for Pre-accession Assistance, IPA). De meeste kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten kunnen ook deelnemen aan EUprogramma's voor studenten zoals Erasmus en Erasmus Mundus. C. Regionale samenwerking Europese integratie en regionale samenwerking zijn nauw verbonden. Een van de belangrijkste doelen van het SAP is de landen in de regio aan te moedigen onderling samen te werken op een groot aantal beleidsterreinen, met inbegrip van de vervolging van oorlogsmisdaden, grenskwesties, vluchtelingen en de bestrijding van de georganiseerde misdaad. Een van de specifieke onderdelen van het IPA is volledig gericht op regionale samenwerking en grensoverschrijdende programma's. De Raad voor regionale samenwerking (Regional Cooperation Council, RCC), die in Sarajevo zetelt, opereert onder leiding van het Zuidoost-Europese Samenwerkingsproces (South-East European Cooperation Process, SEECP). De RCC beoogt de Europese en Euro-Atlantische aspiraties van zijn niet-eu-lidstaten te ondersteunen en samenwerking tot stand te brengen op terreinen als economische en sociale ontwikkeling, energie en infrastructuur, justitie en binnenlandse zaken, veiligheidssamenwerking, opbouw van menselijk kapitaal en parlementaire betrekkingen. De EU en veel van haar lidstaten steunen de RCC en nemen eraan deel. Een ander belangrijk regionaal initiatief is de Midden-Europese Vrijhandelsovereenkomst (Central European Free Trade Agreement, Cefta), die niet alleen de handelsbelemmeringen Eurofeiten

3 vermindert, maar ook bepalingen inzake overheidsopdrachten, staatssteun en intellectueleeigendomsrechten bevat. Landen van de Westelijke Balkan nemen ook deel aan regionale structuren zoals de Energiegemeenschap, de Europese gemeenschappelijke luchtvaartruimte, het Waarnemingscentrum voor vervoer in Zuidoost-Europa en de regionale school voor bestuurskunde. D. Reizen zonder visum Het is burgers van de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, Montenegro en Servië sinds december 2009 en burgers van Albanië en Bosnië en Herzegovina sinds november 2010 toegestaan om zonder visum naar het Schengengebied te reizen. In januari 2012 is een dialoog over visumliberalisering gestart met Kosovo. In haar vierde verslag over de voortgang in Kosovo op dit gebied van mei 2016 kwam de Commissie tot de conclusie dat Kosovo aan alle vereisten had voldaan, maar dat nog twee hangende kwesties waaronder de ratificatie van het grensverdrag met Montenegro moesten worden geregeld voor de dag waarop haar voorstel door het Europees Parlement en de Raad zou worden aangenomen. Op 5 september 2016 heeft de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (LIBE) van het Parlement ook bepaald dat de onderhandelingen over visumliberalisering pas worden gestart wanneer er aan de nog openstaande vereisten is voldaan. HUIDIGE STAND VAN ZAKEN A. Albanië Albanië heeft het lidmaatschap van de EU aangevraagd op 28 april 2009, een paar dagen na de inwerkingtreding van de SAO van de EU met Albanië. In oktober 2010 heeft de Commissie aanbevolen toetredingsonderhandelingen te openen zodra het land aan de vereisten voor de twaalf "belangrijke prioriteiten" voldeed. De Commissie nam in 2012 goede vooruitgang waar en beval aan het land de status van kandidaat-lidstaat te verlenen, onder voorbehoud van de doorvoering van een aantal nog niet afgehandelde hervormingen. Aan deze voorwaarden werd grotendeels voldaan vóór de landelijke parlementsverkiezingen in juni 2013, die door internationale waarnemers positief werden beoordeeld. In oktober 2013 heeft de Commissie dan ook ondubbelzinnig aanbevolen om Albanië de status van kandidaat voor het EU-lidmaatschap toe te kennen. De Raad nam in december 2013 kennis van deze aanbeveling en heeft in juni 2014 de status van kandidaat-lidstaat verleend. Het daadwerkelijke begin van de onderhandelingen hangt af van de verdere vooruitgang van Albanië met betrekking tot vijf kernprioriteiten en in het bijzonder van de uitvoering van onlangs aangenomen wetgeving inzake de hervorming van de rechterlijke macht. B. Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina is een potentiële kandidaat-lidstaat. In juni 2008 werd, na onderhandelingen, een SAO ondertekend, maar de inwerkingtreding ervan werd opgeschort, hoofdzakelijk omdat het land naliet een belangrijke uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ten uitvoer te leggen. De nieuwe aanpak van de EU ten opzichte van het land, waarvan de aandacht meer op economisch bestuur ligt, maakte het eindelijk mogelijk om de SAO op 1 juni 2015 in te laten gaan. Op 15 februari 2016 heeft Bosnië en Herzegovina officieel het EU-lidmaatschap aangevraagd, en gezien de aanzienlijke vorderingen die het land heeft gemaakt heeft de Raad de Commissie op 20 september gevraagd haar advies in te dienen met betrekking tot deze aanvraag. Als eerste stap legde de Commissie op 9 december een uitgebreide vragenlijst voor aan de autoriteiten. De EU verleent ook steun voor Eurofeiten

4 de tenuitvoerlegging van het vredesakkoord van Dayton van 1995, met name via de EUFOR Althea-missie. C. De voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië De voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië heeft in maart 2004 het lidmaatschap van de EU aangevraagd en kreeg in december 2005 de status van kandidaat-lidstaat toegekend. In 2009 heeft de Commissie aanbevolen de toetredingsonderhandelingen met het land te openen, een aanbeveling die gesteund werd door het Parlement en sindsdien in elk voortgangsverslag van de Commissie en elke desbetreffende resolutie van het Parlement werd herhaald. In haar verslagen uit 2015 en 2016 liet de Commissie haar aanbeveling echter afhangen van de verdere tenuitvoerlegging van de politieke overeenkomst van juni/juli 2015 (beter bekend als de Pržino-overeenkomst) en van beduidende vorderingen in de tenuitvoerlegging van de dringende hervormingsprioriteiten. Het onopgeloste, langlopende geschil met Griekenland over het gebruik van de naam Macedonië door het land vormt een belangrijk obstakel voor een verdere integratie in de EU. D. Kosovo Net als Bosnië en Herzegovina is Kosovo een potentiële kandidaat voor toetreding tot de EU. Na de unilaterale onafhankelijkheidsverklaring van het land in februari 2008 verklaarde de EU dat Kosovo een duidelijk Europees perspectief had. Op vijf lidstaten na (Cyprus, Griekenland, Roemenië, Slowakije en Spanje) hebben alle lidstaten de onafhankelijkheid van Kosovo erkend. In de regio zelf hebben Servië en Bosnië en Herzegovina Kosovo niet erkend. De EU heeft een speciale vertegenwoordiger in Kosovo benoemd, die tevens het hoofd van de EU-delegatie is, en heeft de rechtsstaatmissie EULEX opgezet. In juni 2012 werd een stappenplan voor visumliberalisering opgesteld. In haar vierde verslag over de voortgang in Kosovo op dit gebied van mei 2016 kwam de Commissie tot de conclusie dat Kosovo aan alle vereisten had voldaan, maar dat nog twee hangende kwesties waaronder de ratificatie door het parlement van het grensverdrag met Montenegro moesten worden geregeld voor de dag waarop haar voorstel door het Europees Parlement en de Raad zou worden aangenomen. Op 5 september 2016 heeft de commissie LIBE van het Parlement bepaald dat er pas zal worden begonnen met de onderhandelingen over visumliberalisering wanneer er aan de nog openstaande vereisten is voldaan. Nadat Belgrado en Pristina in april 2013 een belangrijk akkoord over het normaliseren van de betrekkingen bereikten, besloot de Europese Raad in juni 2013 de onderhandelingen met Kosovo over een SAO te openen. De SAO is ondertekend op 27 oktober 2015 en in werking getreden op 1 april 2016, na ratificatie door de parlementaire vergadering van Kosovo en het Europees Parlement (goedkeuring). Op 9 november 2016 is een Europese hervormingsagenda voor de volgende maanden aangenomen. De toekomstige integratie van Kosovo in de EU blijft net als die van Servië nauw verbonden met de resultaten en de tenuitvoerlegging van de door de EU mogelijk gemaakte dialoog op hoog niveau tussen Kosovo en Servië. E. Montenegro Montenegro heeft het lidmaatschap van de EU aangevraagd in december 2008, meer dan twee jaar nadat het land zich onafhankelijk had verklaard (wat door alle lidstaten erkend is). Het land kreeg in december 2010 de status van kandidaat voor toetreding tot de EU toegekend en de toetredingsonderhandelingen werden geopend in juni In overeenstemming met de nieuwe benadering van de EU ten aanzien van het toetredingsproces werden de cruciale hoofdstukken inzake de rechtsstaat hoofdstuk 23 inzake de hervorming op het gebied van justitie en de grondrechten en hoofdstuk 24 inzake vrijheid, veiligheid en recht in een vroeg stadium van de onderhandelingen, in december 2013, geopend. Eind december 2016 waren 26 van de in totaal 35 onderhandelingshoofdstukken geopend met Montenegro. Eurofeiten

5 F. Servië Servië heeft het EU-lidmaatschap aangevraagd in december 2009 en kreeg in maart 2012 de status van kandidaat-lidstaat, nadat Belgrado en Pristina een akkoord hadden bereikt over de regionale vertegenwoordiging van Kosovo. Gezien de voortgang van Servië bij de normalisering van de betrekkingen met Kosovo, met name middels de door de EU mogelijk gemaakte, lopende dialoog tussen Belgrado en Pristina, heeft de Europese Raad tijdens zijn vergadering van juni 2013 de aanbeveling van de Commissie om toetredingsonderhandelingen met Servië te beginnen, onderschreven. De SAO van de EU met Servië is in september 2013 van kracht geworden. De toetredingsonderhandelingen met Servië gingen officieel van start op 21 januari Eind 2015 zijn de eerste twee hoofdstukken geopend, waaronder het hoofdstuk over de normalisering van de betrekkingen met Kosovo. De belangrijke hoofdstukken 23 en 24 inzake de rechtsstaat zijn op 18 juli 2016 geopend en op 13 december zijn nog eens twee hoofdstukken geopend. ROL VAN HET EUROPEES PARLEMENT Het Parlement is volledig betrokken bij het stabilisatie- en associatieproces en zijn goedkeuring was vereist voor de sluiting van alle SAO's (artikel 218, lid 6, VWEU). Het Parlement moet ook zijn goedkeuring geven aan elke nieuwe toetreding tot de EU (artikel 49 VEU). Daarnaast heeft het Parlement via zijn begrotingsbevoegdheden rechtstreekse invloed op de bedragen die worden toegekend aan het instrument voor pre-toetredingssteun (IPA). De Commissie buitenlandse zaken van het Europees Parlement, die vaste rapporteurs benoemt voor alle kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten, wisselt regelmatig van gedachten met de commissaris voor uitbreiding, hooggeplaatste regeringsvertegenwoordigers, deskundigen en belanghebbenden uit het maatschappelijk middenveld. Het Parlement maakt zijn standpunt kenbaar door middel van jaarlijkse resoluties in reactie op de laatste jaarlijkse landenverslagen van de Commissie. Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, onderhoudt het Parlement via zijn delegaties geregeld bilaterale contacten met de parlementen van de landen van de Westelijke Balkan. De delegaties komen bijeen met hun equivalenten om kwesties inzake het SAP en het EU-toetredingsproces te bespreken. André De Munter 12/2016 Eurofeiten