Revolade. eltrombopag. Wat is Revolade? Wanneer wordt Revolade voorgeschreven? EPAR-samenvatting voor het publiek

Transcriptie

1 EMA/33466/2016 EMEA/H/C/ EPAR-samenvatting voor het publiek eltrombopag Dit document is een samenvatting van het Europees openbaar beoordelingsrapport (EPAR) voor. Het geeft uitleg over de aanpak van het Comité voor geneesmiddelen voor menselijk gebruik (CHMP) bij de beoordeling van het geneesmiddel, een proces dat tot doel heeft een positief advies voor vergunningverlening en aanbevelingen voor de gebruiksvoorwaarden van vast te stellen. Wat is? is een geneesmiddel dat de werkzame stof eltrombopag bevat. Het is verkrijgbaar in de vorm van tabletten (12,5, 25, 50 en 75 mg). Het is ook verkrijgbaar in de vorm van een poeder (25 mg) ter bereiding van een suspensie die via de mond moet worden ingenomen. Wanneer wordt voorgeschreven? wordt gebruikt voor de behandeling van: chronische (idiopatische) immuuntrombocytopenische purpura (ITP), een ziekte waarbij het afweersysteem van de patiënt de bloedplaatjes (bestanddelen in het bloed die bijdragen aan de bloedstolling) afbreekt. Patiënten met ITP hebben lage aantallen bloedplaatjes (trombocytopenie) en lopen het risico van bloedingen. wordt gebruikt bij patiënten van één jaar en ouder die niet reageren op een behandeling met geneesmiddelen zoals corticosteroïden of immunoglobulinen; trombocytopenie bij volwassenen met chronische (langdurende) hepatitis C, een leveraandoening die wordt veroorzaakt door infectie met het hepatitis C-virus, wanneer de ernst van de trombocytopenie een antivirale therapie in de weg staat; verworven ernstige aplastische anemie (een aandoening waarbij het beenmerg onvoldoende bloedcellen aanmaakt) bij volwassen patiënten. wordt toegediend aan patiënten die niet reageerden op immuunsuppressieve behandelingen, of die al diverse van deze behandelingen 30 Churchill Place Canary Wharf London E14 5EU United Kingdom Telephone +44 (0) Facsimile +44 (0) Send a question via our website An agency of the European Union European Medicines Agency, Reproduction is authorised provided the source is acknowledged.

2 hadden gehad (geneesmiddelen die het afweersysteem van het lichaam onderdrukken) en die geen hematopoëtische (bloed)stamceltransplantatie kunnen krijgen. Dit geneesmiddel is uitsluitend op doktersvoorschrift verkrijgbaar. Hoe wordt gebruikt? Behandeling met moet worden ingeleid en gecontroleerd door een arts met ervaring op het gebied van het behandelen van bloedziekten of chronische hepatitis C en complicaties van deze ziekte. Voor volwassenen met chronische ITP of ernstige aplastische anemie is de aanbevolen aanvangsdosis eenmaal daags 50 mg, met uitzondering van patiënten uit Oost-Azië (Japanners, Chinezen, Taiwanezen of Koreanen). De dosis voor deze patiënten zou eenmaal daags 25 mg moeten zijn. Na aanvang van de behandeling moet de dosis voor elke patiënt zodanig worden aangepast dat het aantal bloedplaatjes voldoende blijft om bloedingen te voorkomen (meer dan per microliter). De dagelijkse dosis mag niet hoger zijn dan 75 mg bij ITP-patiënten en 150 mg bij patiënten met ernstige aplastische anemie. De bloedplaatjesconcentratie moet regelmatig gecontroleerd worden en de dosering van moet worden aangepast indien nodig. Artsen moeten patiënten met chronische ITP die hun milt nog hebben ook periodiek onderzoeken om te bepalen of de milt operatief zou moeten worden verwijderd. Bij kinderen met ITP is de dagelijkse aanbevolen dosis 25 mg voor kinderen van 1 tot 5 jaar, en 50 mg voor kinderen van 6 tot 17 jaar, met uitzondering van patiënten uit Oost-Azië (Japanners, Chinezen, Taiwanezen of Koreanen). De dosis voor deze patiënten zou eenmaal daags 25 mg moeten zijn. Voor volwassenen van alle etnische groepen met trombocytopenie gelieerd aan hepatitis C is de aanbevolen aanvangsdosis 25 mg eenmaal daags. Na aanvang van de behandeling met moet de bloedplaatjesconcentratie worden gecontroleerd en de dosis eventueel om de twee weken worden aangepast teneinde een zodanige bloedplaatjesconcentratie te bereiken dat met een antivirale behandeling voor hepatitis C kan worden begonnen. Gedurende de hele behandeling voor hepatitis C moet de patiënt worden gevolgd en de dosis moet eventueel worden aangepast teneinde een voldoende aantal bloedplaatjes te houden (tussen en per microliter) om bloedingen of de noodzaak tot verlaging van de antivirale dosis te voorkomen. De dagelijkse dosis mag niet meer dan 100 mg bedragen. Patiënten mogen vier uur vóór en twee uur ná inname van geen zuurbindende middelen, zuivelproducten of minerale supplementen innemen. Raadpleeg voor meer informatie de samenvatting van de productkenmerken (ook onderdeel van het EPAR). Hoe werkt? In het lichaam bevordert het hormoon trombopoëtine de aanmaak van bloedplaatjes door zich te hechten aan bepaalde receptoren in het beenmerg. De werkzame stof in, eltrombopag, stimuleert en hecht zich aan dezelfde receptoren als trombopoëtine. Dit leidt tot een verhoogde productie van bloedplaatjes. Hoe is onderzocht? Voor de behandeling van chronische ITP bij volwassenen werd vergeleken met placebo (een schijnbehandeling) in twee hoofdstudies onder in totaal 311 volwassenen met chronische ITP. De patiënten waren eerder behandeld, maar de behandelingen hadden geen effect of de ziekte was teruggekeerd. Bij alle patiënten lag het aantal bloedplaatjes aan het begin van de onderzoeken onder EMA/33466/2016 Blz. 2/5

3 per microliter. In de eerste studie was de voornaamste graadmeter voor de werkzaamheid het aantal patiënten bij wie de concentratie bloedplaatjes na zes weken was gestegen tot minimaal per microliter. In de tweede studie was de voornaamste graadmeter voor de werkzaamheid het aantal patiënten bij wie de concentratie bloedplaatjes gedurende een behandeling van zes maanden tussen en per microliter lag. Bij kinderen met chronische ITP werd vergeleken met placebo in een hoofdstudie onder in totaal 92 kinderen van 1 tot 17 jaar, die eerder behandeld waren voor ITP. Deze studie duurde 13 weken en er werd gekeken naar het percentage patiënten bij wie de concentratie bloedplaatjes gestegen was tot minimaal per microliter gedurende ten minste zes van de acht weken, tussen week vijf en week twaalf van de studie zonder gebruikmaking van noodmedicatie. De studie omvatte ook een uitbreidingsfase, waarin alle patiënten kregen. In deze fase werd gekeken naar de langetermijneffecten op de bloedplaatjesconcentratie. Voor de behandeling van trombocytopenie gelieerd aan hepatitis C werden twee hoofdstudies uitgevoerd onder in totaal volwassenen. Daarbij werd vergeleken met placebo opdat een antivirale behandeling kon worden aangevangen en volgehouden bij patiënten met hepatitis C bij wie de concentratie bloedplaatjes daarvoor aanvankelijk te laag was (minder dan per microliter). In beide studies was de voornaamste graadmeter voor de werkzaamheid het aantal patiënten bij wie bloedonderzoek zes maanden na afloop van de behandeling geen enkel spoor van het hepatitis C-virus uitwees. Voor de behandeling van ernstige aplastische anemie werd onderzocht bij 43 patiënten zonder vergelijking met andere geneesmiddelen. De voornaamste graadmeter voor de werkzaamheid was het aantal patiënten dat na 12 of 16 weken behandeling op reageerde (bij wie de concentratie bloedplaatjes, rode of witte bloedcellen boven de tevoren gestelde niveaus bleven). Welke voordelen bleek tijdens de studies te hebben? Voor de behandeling van volwassenen met chronische ITP bleek werkzamer dan placebo. In de eerste ITP-studie had 59% van de patiënten die innamen (43 van 73) na zes weken een bloedplaatjesconcentratie van minstens per microliter, tegenover 16% van de patiënten in de placebogroep (6 van 37). In de tweede studie hadden patiënten die namen in de zes behandelingsmaanden ongeveer een acht keer grotere kans op een bloedplaatjesconcentratie van tot per microliter dan patiënten in de placebogroep. was ook werkzamer dan placebo bij kinderen met ITP: bij ongeveer 40% (25 van 63) van de patiënten die innamen, bedroeg de bloedplaatjesconcentratie minimaal per microliter gedurende ten minste zes van de acht weken tussen week vijf en week twaalf, vergeleken met ongeveer 3% (1 van 29) van degenen die placebo innamen. was ook werkzaam voor het behoud van adequate bloedplaatjesconcentraties in de uitbreidingsfase van de studie. Voor de behandeling van trombocytopenie gelieerd aan hepatitis C bleek van de patiënten die innamen, een hoger percentage negatief te testen voor hepatitis C in vergelijking met de patiënten die placebo kregen (23% vs. 14% in de eerste studie, 19% vs. 13% in de tweede studie). In het geval van ernstige aplastische anemie reageerde 40% van de patiënten (17 van 43) op een behandeling van twaalf weken, en vertoonde 65% van hen (11 van 17) een toename van de bloedplaatjesconcentratie van minimaal per microliter of vertoonde een stabiele bloedplaatjesconcentratie zonder enige noodzaak tot bloedtransfusies. Voorlopige gegevens uit een ondersteunende studie komen overeen met de resultaten van de hoofdstudie: 46% van de patiënten reageerde na een behandeling van twaalf weken. EMA/33466/2016 Blz. 3/5

4 Welke risico s houdt het gebruik van in? De meest voorkomende bijwerkingen van bij volwassenen met chronische ITP en hepatitis C (waargenomen bij meer dan 1 op de 10 patiënten) zijn hoofdpijn, anemie (laag aantal rode bloedcellen), verminderde eetlust, slapeloosheid, hoesten, misselijkheid, diarree, jeuk, haaruitval, spierpijn, koorts, vermoeidheid, griepachtige verschijnselen, gevoel van zwakte, rillingen en perifeer oedeem (zwellingen, vooral van enkels en voeten). Bij kinderen met ITP bestonden de meest voorkomende bijwerkingen ook uit verkoudheid, nasofaringitis (ontsteking van de neus en keel), rinitis (ontsteking van het slijmvlies van de neus), pijn in de buik of in de mond en keel, tandpijn, uitslag, loopneus en abnormale bloedspiegels van bepaalde leverenzymen (AST). Bij volwassenen met ernstige aplastische anemie bestonden de meest voorkomende bijwerkingen uit hoofdpijn, duizeligheid, slapeloosheid, hoesten, dyspnoe (moeite met ademhalen), pijn in de buik of in de mond en keel, misselijkheid, diarree, gewrichtspijn, spierspasmen, pijn in de ledematen, vermoeidheid, koorts, ecchymose (verkleuring van de huid als gevolg van onderhuidse bloedingen), abnormale bloedconcentraties van bepaalde leverenzymen en een loopneus. Er bestaat ook een verhoogd risico van leverproblemen en trombo-embolische complicaties (problemen met bloedstolsels in de bloedvaten) bij patiënten met trombocytopenie en chronische hepatitis C in een gevorderd stadium, die worden behandeld met interferon en. Bij deze patiënten mag alleen worden gebruikt als dit klinisch is geïndiceerd. Zij moeten dan nauwlettend worden bewaakt. Bloedingen kunnen bovendien opnieuw optreden als de behandeling met het middel wordt stopgezet. Zie de bijsluiter voor het volledige overzicht van de beperkende voorwaarden voor en de bijwerkingen van. Waarom is goedgekeurd? Het CHMP heeft geconcludeerd dat de voordelen van groter zijn dan de risico s en heeft geadviseerd een vergunning te verlenen voor het in de handel brengen van dit middel. Welke maatregelen worden er genomen om een veilig gebruik van te waarborgen? Om een zo veilig mogelijk gebruik van te waarborgen is een risicobeheerplan opgesteld. Op basis van dit plan is in de samenvatting van de productkenmerken en de bijsluiter van veiligheidsinformatie opgenomen, onder andere over de juiste voorzorgsmaatregelen die professionele zorgverleners en patiënten moeten nemen. Het bedrijf dat in de handel brengt, zal er bovendien voor zorgendat in alle lidstaten aan artsen die het geneesmiddel zullen voorschrijven, voorlichtingsmateriaal wordt verstrekt. Hierin staat hoe het geneesmiddel moet worden gebruikt en welke mogelijke bijwerkingen kunnen optreden, zoals leverproblemen, trombo-embolische complicaties en het opnieuw optreden van bloedingen. Overige informatie over De Europese Commissie heeft op 11 maart 2010 een in de hele Europese Unie geldige vergunning voor het in de handel brengen van verleend. Het volledige EPAR voor is te vinden op de website van het Europees Geneesmiddelenbureau: ema.europa.eu/find medicine/human medicines/european Public Assessment EMA/33466/2016 Blz. 4/5

5 Reports. Lees de bijsluiter (ook onderdeel van het EPAR) of neem contact op met uw arts of apotheker voor meer informatie over de behandeling met. Deze samenvatting is voor het laatst bijgewerkt in EMA/33466/2016 Blz. 5/5