The Glenlivet Guardians Whisky School

Transcriptie

1 The Glenlivet Guardians Whisky School Als Guardian van The Glenlivet ontvang ik regelmatig hun nieuwsbrief. Zo ook die met een heuse prijsvraag: mail een foto van je zelf met The Glenlivet en leg in honderd woorden uit, waarom jij vindt drie dagen naar de Guardians Whisky School te mogen gaan. Want dat is de prijs, inclusief een vliegretourtje Amsterdam-Aberdeen. Daar ga je dus wel even voor zitten. Enkele weken later mailt Pernod-Ricard Nederland, dat ik een van de drie prijswinnaars ben. Hoera, koffer pakken dus.. Tekst: Bert Rutkowski Foto s: Bert Rutkowski en The Glenlivet Na een voorspoedige vliegreis zet chauffeur Wully ons met zijn comfortabele Chivas Brothers SUV een uurtje later af voor het statige Linn House in Keith, de thuisbasis voor ons verblijf in The Speyside, het hart van de Schotse whiskyindustrie met 47 actieve distilleerderijen goed voor 64% van de Schotse single malt productie. We worden hartelijk welkom geheten door huishoudster De winnende foto Eileen, die ons informeert over de historie van Linn House: gebouwd door een rijke molenaarsfamilie in de 19 e eeuw, later verbouwd tot rusthuis en in 1993 aangekocht door Chivas Brothers als gasthuis, omdat het zo prachtig gesitueerd is tussen de twee (Chivas Brothers) distilleerderijen van Keith: Strathisla en Glen Keith. Linn House in Keith

2 Toevallig krijg ik als eerste een van de schitterende kamers - met open haard, kingsize bed, bureau en badkamer met ligbad midden in de kamer - toegewezen, dus heb ik even tijd om door het park rondom het huis te lopen. Ik hoor de waterval van het riviertje Isla en zie het linn (= meertje) waar het baroniale huis dus naar is genoemd. Dan zie ik door de bomen een enorm skelet van ijzer. Dat moet de nieuwbouw zijn van Glen Keith! Enthousiast loop ik het bruggetje over en warempel: ik sta voor de grote ramen en kijk in het stillhouse van deze in 2000 gemottenbalde distilleerderij. Gelukkig heb ik mijn fototoestel bij me, want in het oude gebouw staat een deur open: binnen worden 3 nieuwe houten washbacks geïnstalleerd. In Strathisla s mooie bezoekerscentrum leggen we uit weinig tijd te hebben, uiteindelijk krijgen we toch een tour geregeld. Het belachelijke fenomeen, dat er niet gefotografeerd mag worden vanwege ontploffingsgevaar steekt zijn kop weer eens op, vreemd genoeg mag het wel van buiten naar binnen. Nieuwe washbacks Glen Keith Lopend naar de andere kant van de distilleerderij constateer ik, dat men nog flink aan de bak moet, wil Chivas hier volgens plan in april 2013 weer whisky produceren. Stillhouse Strathisla Het afsluitende proeverijtje telt drie drams: Chivas 12 en 18 en Strathisla 12. Absoluut een bezoek waard trouwens, het pittoreske Strathisla uit Snel terug naar Linn House, waar we tijdens een uitstekende lunch kennis maken met The Glenlivet International Brand Ambassador Ian Logan, onze begeleider voor The Glenlivet Whisky School. De rit met Wully in een grotere maar wat minder comfortabele bus van Keith naar Ballindaloch voert via de glooiende A-95 door het mooie herfstlandschap van The Speyside. Ik ben bewust net achter Wully gaan zitten en let goed op. Eerst passeren we Glentauchers, volgens Wully de eerste distillery waar je gaat werken als je bij Chivas in dienst komt, ze hebben er namelijk nog steeds geen computers. Wully waarschuwt me, dat we net voor Craigellachie heel even een prachtig panoramisch uitzicht krijgen op The Macallan in de verte. Nieuwbouw Glen Keith We hebben nog anderhalf uur vrij tot de lunch en besluiten gedrieën Strathisla te bezoeken. Strath betekent - net als glen - vallei in het Gallisch en Isla is het riviertje, waar distilleerderijen niet zonder kunnen, dus we zijn er binnen vijf minuten lopen. Panorama The Macallan distillery Daarna rijden we langs Aberlour en vervolgens zien we waar je links af moet naar The Glenfarclas distilleerderij. Gelukkig ben ik bij deze drie distilleerderijen eerder al eens geweest.. Wully kijkt me zeer verbaasd aan, hij nog steeds niet namelijk

3 Vlak voor Cragganmore en Tormore gaan we in de enige haarspeldbocht van de A95 linksaf en via deze smalle B9008 komen we na drie kwartier aan bij The Glenlivet, naast Tomintoul en Braeval de enige drie distilleerderijen in deze afgelegen vallei van het riviertje de Livet, dat via de Avon uitmondt in de Spey.Op het programma staan voor deze middag een algemene introductie, daarna hoe je moet proeven en dan het meest interessante van de middag: een aroma tasting. Alleen 10 geuren ruiken dus, rozengeur is voor iedereen wel te doen, maar cederhout is moeilijk voor de meesten. Na nog een praatje van Ian over de historie van The Glenlivet, gaan we de distillery tour onder zijn leiding doen. Uiteraard staat het nieuwe state of the art stillhouse ( ), waarin zich ook de nieuwe mashtun en washbacks bevinden, centraal. De nieuwe Briggs mashtun van The Glenlivet: 6 armen, inhoud 12,6 ton, de mashtijd is teruggebracht van 6 naar 3 uur, 42 mashes per week, de oude mashtun wordt niet meer gebruikt Het nieuwe Stillhouse van The Glenlivet, feitelijk een replica van Glenburgie, 3 paar stills, de washstills worden verhit met warmtewisselaars en de spiritstills hebben ingebouwde ketels Voor het informele diner van de eerste avond is er eerst nog een tasting van de Signature Range: 12, 15 French Oak, 16 Nadurra, 18, 21 en 25 jaar. Ian benadrukt toch vooral, dat je in elke Glenlivet de standaard 12- jarige kunt terug proeven, dat is volgens hem juist de kracht van de distilleerderij: een consistente new make spirit, de juiste vaten en een uitstekende master blender. Tevens is hij van mening dat ouder niet perse beter betekent: de 18-jarige is zijn ultieme favoriet. Na zes aperitieven gaan vier gangen er ook wel in, de eetkamer van Linn House is wondermooi en by candlelight is de sfeer fantastisch, zeker met whiskyvrienden onder elkaar. Na het diner verplaatst het gezelschap zich naar de Garden Bar, waar het nog heel even gezellig wordt, maar iedereen is moe van de reis en de lange dag, dus een voor een zoekt men het bed op. 8 Op een rij: de nieuwe Oregon pine washbacks van The Glenlivet, liter per stuk (= 1 mash), fermentatietijd: 50 uur Na een typisch Schots ontbijt weer drie kwartier op weg naar The Glenlivet, waar Ian wat dieper ingaat op het productieproces en de invloed daarvan op de uiteindelijke smaak van de whisky. Voor sommigen is het ingewikkeld, anderen willen juist nog veel meer weten. Best lastig voor Ian, het niveauverschil in zijn klas. Om elf uur gaan we al aan de new make spirit: Glenlivet, andere Speysider, Lower Highlands, Highlands en Islay. Vervolgens mogen we ruiken en proeven aan een serie van vijf stadia wort (2, 14, 23, 49 en 55 uur), tenslotte komt er nog een vloeibaar gist sample op tafel. Een beetje vreemd is wel dat we niet ook het oude stillhouse mogen zien, ook de warehouses slaan we helaas over, want we moeten blijkbaar alweer terug naar Linn House. 2 Wort samples en een gist sample

4 De onverdunde new make heeft zijn werk gedaan, tijd dus voor een frisse wandeling naar Upper Drummin, waar de eerste Glenlivet distilleerderij heeft gestaan tot in 1858 de huidige bij Minmore Farm is gebouwd. Lunchen doen we dag twee in het restaurant van de distilleerderij in het bezoekerscentrum, daarna is het tijd voor het absolute hoogtepunt: we gaan buiten zelf whisky stoken zoals de boeren dat vroeger illegaal deden. Met de Sma Still dus, die een officiële vergunning heeft en het aantal stills met de vier paar oude en drie paar nieuwe op een totaal van 15 brengt. Natuurlijk doen we slechts een enkele distillatie van low wines tot spirit, hetgeen de pret niet mag drukken, zeker niet omdat we ons eigen distillaat mogen proeven. Upper Drummin, het monument waar de oude distilleerderij stond Ian legt uit, dat het huidige landschap door mensen gevormd is. Toen George Smith in 1824 als eerste zijn vergunning kreeg, zag het er allemaal heel anders uit, ruiger en wilder dus. Glenlivet s waterbron Josie s Well, met het opvallende witte hekwerk er om heen, passeren we op de terugweg. Josie s Well, niemand weet zeker wie Josie was. Dan toch nog even binnen bij toeristisch Warehouse Number 1, waar Ian uitleg geeft over de verschillende soorten vaten en hun invloed op de new make spirit. Ian Logan start de Sma Still op, het distillaat (68%) was algemeen zoet, rijk en vooral fruitig, later meer graansmaak, tenslotte kwam sinaasappel opzetten Tijd om weer richting Keith te gaan, maar we hebben wel nog een stop bij The Speyside Cooperage in Craigellachie. We bekijken daar eerst een video en tentoonstelling en vervolgens zien we de hard werkende coopers aan het werk. Terug in Linn House heeft iedereen nog een paar uur vrije tijd, die sommigen compleet nodig hebben om hun kilt aan te trekken. Een fotograaf zet iedereen op de foto, we genieten ondertussen van het gehele Chivas assortiment. The Glenlivet duty free warehouse number 1 Groepsfoto voor het traditionele diner in Linn House

5 The Glenlivet Guardian s Whisky School Longmorn is mijn favoriet en de inmiddels ook voor het formele traditionele diner aanwezige Master Distiller Alan Winchester vertrouwt mij zachtjes toe, dat het driehoekje Glen Elgin, Benriach en Longmorn zijn favoriete is. Een paar drams later is het tijd om aan tafel te gaan voor het diner. Wederom vier gangen, waarvan de haggis het hoogtepunt is, want niemand kan beter The Adress to the Haggis voordragen dan Shakespeare acteur Ian Logan. Al zou je er geen woord van verstaan, het is een prachtig schouwspel, met als einde de toast en daarna kus van iedereen met zijn eigen Quaich, want die krijgen we allemaal cadeau, net als de CD van de Strathspey Fiddlers, die later voor ons spelen en dansen in de grote livingroom. De haggis wordt onder muzikale begeleiding gepresenteerd Upper Drummin, het monument waar de oude distilleerderij stond Ian Logan s Address To The Haggis Toast met de Quaich De laatste dag alweer, na het ontbijt nog een kwis, helaas geen prijs voor de winnaar. Dan krijgt iedereen zijn certificaat uitgereikt. Het einde nadert met de groepsfoto van alle deelnemers en Ian Logan in het midden. Tenslotte wordt er afscheid genomen van elkaar, men belooft elkaar contact te houden, de Nederlanders hebben het zelfs al over een reünie bij ondergetekende in zijn Eetcafé PretZels, in 2009 winnaar van de Schotse Single Malt Whisky Award. Zo bewijs je min of meer, dat je ook ad fundum hebt getoast Bert Rutkowski ontvangt zijn Ambassador certificaat van Ian Logan Alle deelnemers met hun certificaten..