Smilde, 15 nov Begunlied: Lied 276 Zomaor een dak (1 en 3 allen, 2 koor) Bemoedigen en groeten. Bidden

Transcriptie

1 Smilde, 15 nov Begunlied: Lied 276 Zomaor een dak (1 en 3 allen, 2 koor) 1 Zomaor een dak boven wat heufden, deur die naor stilte wied lös stiet. Muren van hoed, vèensters as ogen, speurend naor hoop en mörgentied. Hoes dat een limtig lichem wordt as wij der binnen gaon um liek veur God te staon. 2 Woorden van wied, steerns die umdeel valt, vonken van vrogger bint hier zèeid. Namen veur Hum, dreumen en tiekens diep oet de wèreld oes anwèeid. Monden van èerde heurt en ziet ontholdt en zegt t voort Gods vrij en lochtend woord. 3 Taofel van Ien, stoet um te weten dat wij nkander geven bint. Wonder van God, mèenschen in vrede, old en vergeten nei geheim. Breken en dielen, t is wat niet kan, doen wat niet denkbaor is, dood en verriezenis. oorspr. tekst: H. Oosterhuis melodie: Nederlands volkslied umzet deur: R. Bolhuis Bemoedigen en groeten Bidden

2 Zingen: NLB 305 Alle èer en alle glorie 1 Alle èer en alle glorie geldt de alderieuw gste NAOM! Vier de vree die Hij op t heden oetröp over oes bestaon. Angezicht vol van licht, kiek oes an en wees begaon! 2 Alle èer en alle glorie geldt de Zeun, de arfgenaom! As genaode die oes toekomp is Hij oeze neie naom. Licht oet licht, vergezicht, steek oes met dien straolen an! 3 Alle èer en alle glorie geldt de Giest die leven gef, die de ienheid in oes aodemt, vlam waordeur vertrouwen blef! Wel van leven, liefdesblös, mak veurgoed de tongen lös! oorspr. tekst: S. de Vries melodie: W. Vogel umzet deur: J. Katerberg bron: Zingend geloven Even met de kinderen praoten Zingen: Lied 162 1, 2 en 6 In het begin lag de èerde verleuren met piano

3 1. In het begun lag de èerde verleuren, in het begun doe t nog duuster was; God zee zien woord en het locht weur geboren, t locht dat vandaog oeze dag nog is. 2. In het begun bint de wolken en lochten, in het begun is de hemel ontstaon. God zee zien woord en het water dat vluchtte: zo bracht Hij scheiding en ruumte an. 6. In het begun reup God mèenschen tot leven, in het begun was het woord in heur mond. Wat was het mooi om op èerde te leven, Wat was God blied dat de wèreld bestun. oorspr. tekst: H. Lam melodie: W. ter Burg umzet deur: A. Mulder Lezing: Genesis 12:1 t/m 9 1 De HEER zee tegen Abram: Gao vort oet je laand, gao vort bij je volk en oet je olderlijk hoes, hen het laand dat ik je wiezen zal. 2 Ik maak daj een groot volk wordt, ik geef je mien zegen en elk zal tegen je opkieken; zölf word je een zegen. 3 Wel je zegent geef ik de zegen, wel de spot met je drif vervluuk ik. Te hoop met je wet alle volk op èerde zuch zegend. 4 Doe gung Abram vort, zoas de Heer hum zegd har, en Lot gung met. Hij was, doe e oet Charan vortgung, viefenzeuventig jaor old. 5 Abram neum zien vrouw Sarai met en ok Lot, de zeun van zien breur, en alles wat ze in de loop van de tied bij nkaander gaard hadden en al het volk dat in Charan heurend worden was. Ze gungen an de reis naor het laand Kanaän. Doe ze daor ankommen waren, 6 reisde Abram deur tot an Sichem, tot an de eek van More. In die tied woonden de Kanaänieten in het laand. 7 De HEER leut zuch an Abram zien en zee: Dit laand geef ik an je naozaten. Doe bouwde hij op die stee een altaar veur de HEER die zuch an hum zien laoten har. 8 Van daoroet gung hij wieder hen de bargen an de oostkaant van Betel. Daor zette hij zien tent op, met Betel in het westen en Ai in het oosten. Daor bouwde hij een altaar veur de HEER en reup hij de HEER zien naam an. 9 Daornao reisde Abram aal wieder, op de kaante van Negev an.

4 Zingen: Lied 362:1 en 2 Die èertieds spreuken hef een woord dat giet met orgel (geen koorzetting) 1 Die eertieds spreuken hef een woord dat giet, een tocht deur t woeste hen, een weg naor t leven, een speur van locht dat as een handschrift stiet tegen de zwartste hemel helder schreven: Hij mak oes hier een neie mörgentied, en röp oes toe: Ik zal je niet begeven. 2 Die oes in t wark bij Hum in dienst hef wild, die t waogd hef oes um oeze haand te vraogen; die oes oet bangigheid en doem hef tild en oes tot hier op starke haand hef dragen; Hij die verlangst opwekt, verlangst vervult wees maor niet bang, Hij s bij oes alle dagen. oorspr. tekst: H. Oosterhuis melodie: B. Huijbers umzet deur J. Katerberg Preek Genesis gezongen (koor) met piano De èerde was woest, de èerde was leeg en het duuster lag over de oerzee. En God zien Giest zweefde over het water hen. In het aller eerste begun hef God de hemel en de èerde schapen. En God zee: Der zal locht weden en der was locht. En God zag dat het locht goed was. Hij meuk een scheiding tuschen duuster en locht.

5 Het locht nuumde God dag en het duuster nacht. En God zee: Der zal scheiding weden, in het midden een gewölf as scheiding tuschen 't iene water en het and're en God meuk het gewölf. En Hij scheidde het water in tweeën under en boven het gewölf. God nuumde het gewölf hemel. En zo was 't. Water beneden zal bij mekaar kommen. God nuumde 't dreuge èerde en het water de zee. Der kwam jong gres, zaodgevend kruud en bomen vol vrucht. En God zee: Der zult lochten weden, um underscheid te maken tuschen dag en nacht. Zie zult wiezen, vaste tieden. Zie zult dagen en jaoren angeven. Dat zie bint as locht op èerd'. God meuk de lochten an het gewölf; Het held're grote locht as baos over de dag; het kleine locht en ok de steerns over de nacht. 't Water zal krioelen van livventige vissen en veugels boven de èerde vliegen an het gewölf God zee: wees vruchtbaor, vul de èerd' en 't water in zee.

6 En God zee: Der zal vee weden, der zult kroepende dieren op de èerd weden. Alle biest naor heur iegen aord. Lao we mèenschen maken naor Oes bield, die op Oes liekt. En God hef de mèenschen schapen as een man en as een vrouw hef Hij ze maakt. God bekeek al wat Hij maakt har: het was goed. Zo weurden hemel en èerde kant en klaor met alles wat der bij heurde. Doe God de zeuvende dag klaor was met zien wark rustte Hij oet van wat Hij daon har. God zegende dizze dag, zien scheppingswark en verklaorde die hillig. Bidden Oeze vaoder (koor) met piano Met de buul rond Zingen: NLB 154b Hiel de schepping, pries de Heer!

7 1 Hiel de schepping, pries de Heer! Al zien warken, geef Hum eer! En ie, engelen in koor, zing je gloria oes veur. 2 Zegen Hum, ie, zun en maon, sterren, in je vaste baon, laot je locht in volle schien an de Heer as loflied zien. 3 Alle wind en alle wèer, alles wat er giet tekeer, angstanjagend in je kracht, wees de klankschaol van Gods macht. 4 Locht en donker, dag en nacht, kolde winter, zommer zacht, elkien op zien eigen tied, zing veur Hum een plechtig lied. 5 Barg en heuvel, rots en dal, helder klinkende waterval, geef luudkeels de echo weer van de bliedschup tot zien èer. 6 Alles wat op èerde gruit, wat oetbot en wat der bluit, wees een kleurig lofgedicht veur zien vrund lijk angezicht. 7 Vogels, vissen, wild en vee, dieren, hoog en leeg, doe mee, elkien met je iegen geluud, met muziek Hum in de muut. 8 En ie mèenschen, almaol saom, zegen non de hoge naom, met an doen in t grote koor van zien volk de ieuwen deur. 9 Want in tkommend starvensuur giet Hij veur oes deur het vuur en Hij zal oes op doen staon om Hum achternao te gaon. 10 Leef verdan met goeie moed, loof de Heer, want Hij is goed. Zegen Hum dan, hier en non, want zien goedheid is alom. oorspr. tekst: W. van der Zee melodie: Genève 1562 psalm 136 umzet deur: A. Mulder bron: Zingend geloven Zegen