Tussenruimte en het Weten van Water: Vvertaald naar Cranio Sacraal: TSpring in een oerzee van Bewustzijn

Transcriptie

1 Tussenruimte en het Weten van Water: Vvertaald naar Cranio Sacraal: TSpring in een oerzee van Bewustzijn Eindwerk Yvonne Anne Driehuis Peirsman Cranio Sacraal Academie Tussenruimte Lege Ruimte Lege Midden Inter-Esse Interstitium Heilig Midden Poort tussen Dimensies Nulpunt Tussentijd Kathedraal van Licht Sacrale Ruimte Poort in de Tijd Vesica Pisces Toroïdaal Veld Dimensionele Opening Oog van de Orkaan Stilte Stillpoint Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

2 ::: Toroïdaal veld ::: Onze eigentijdse Sarcophaag? Voor mij is de basis van Cranio Sacraal Werk dat een mens in de grootst mogelijke intimiteit met zichzelf kan komen, waarin ie oplaadt aan de puurste essentie van ZichZelf. Hiertoe begeeft deze mens zich in een (v)heilige bedding, een Kathedraal van Zuiver Licht: Sacrale Ruimte. Opdat ie ZichZelf (op)nieuw kan (h)(er)kennen en (be)vestigen. Mijn funktie is het hoeden van de Sacrale Ruimte en het holden (houden) van de energie. Hoeder van de Heilige Ruimte Een Poort van Licht Voor zover ik weet ben ik dit al eeuwen geweest, in diverse funkties, in diverse gedaanten. Is n Cranio Sacraal Sessie onze eigentijdse Sarcophaag Ψ? Ψ De ingewijde Adept, die met goed gevolg alle beproevingen doorstaan had, werd gehecht aan een bank, in Egypte den vorm van een Tau, en in een diepen slaap gedompeld, den slaap van Silvam, zooals die tot heden nog onder de Ingewijden in Klein-Azië, Syrië en zelfs Boven-Egypte genoemd wordt. Egyptische tao Hij werd drie dagen en drie nachten in dien toestand gelaten, gedurende welken tijd zijn Geestelijk Ego, naar het heet, zich gemeenzaam met de Goden onderhield, nederdaalde naar den Hades, Amenti of Pâtâla naar gelang van het land en liefdewerken voor de onzichtbare Wezens verrichtte, hetzij dat Zielen van menschen of Elementale Geesten waren; terwijl zijn lichaam al dien tijd in een tempelcrypt of in een onderaardsche grot bleef liggen. In Egypte werd het in de Sarcophaag in de Koningskamer van de Pyramide van Cheops en in den nacht van den naderenden derden dag naar den ingang van een galerij gedragen, waar op zeker uur de stralen van de opgaande Zon ten volle op het gelaat van den in trance verkeerenden Candidaat vielen, die ontwaakte om door Osiris en Thoth, den God van Wijsheid, ingewijd te worden. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

3 Verantwoording Het volgende wat je gaat lezen is weliswaar - geschreven in opdracht van de Peirsman Cranio Sacraal Academie - ter integratie en afsluiting van het aangebodene gedurende de modulaire opleiding - en was slechts een opdracht in de zin dat het voor bepaalde datum afgerond diende te zijn: wat me nog afdoende in spanning bracht. Het is een heerlijk geschenk om al wat ik afgelopen jaren verzameld en geweten heb in m n eigen woorden, beelden, ordening, sfeer bijeen te brengen om te leiden tot het diepe inzicht wat ik heb trachten te verwoorden, resultaat van wat het oplevert waar je niet duidt maar samenbrengt, naast elkaar in eenzelfde moment. Ik heb het geluk dat veel van wat ik intuïtief geweten heb nu ook in de quantumfysica en neurobiologie onderzocht is geworden - en ongetwijfeld nog zal gaan worden - waarmee een nieuwe poort naar bewustzijn is open gegaan. Daar ben ik dankbaar voor. Het geeft me tevens de tools en begrippen om dit geheel te kunnen beschrijven. Zie het als een open kaart: het leidt je binnen op een weten. Of en hoe het jou raakt en wat het in je praktijk betekent is voor nu een open vraag. Volg je pad met tussenruimtes en je weten toont het je vanzelf. En durf dan te volgen. Yvonne Anne Juni 2010 Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

4 3. Inhoudsopgave hfdst. inhoud blz. Herinnering 2 Verantwoording 3 Inhoudsopgave 4 1. Ontdekkingen 6 a. tussenruimte b. lading en vermogen c. octaafverhoging 2. Water en wat het ons toont 8 a. inter-esse b. gedrag c. organisatie d. veld e. intentie f. natuur g. beweging van water: elektro-magnetische beweging h. innerlijke leraar 3. Anatomie: ontstaan vauit de oceaan 15 a. ontstaan uit oersoep b. bio-energie c. fascinerende fascia d. sonar op zee e. vloeibaar licht f. evolutie g. ritme en trilling alfa beta delta theta 4. Anatomie: vorm omsluit ruimte 23 a. Vitruvius b. Heilige Geometrie c. water d. schepping e. oorspronkelijke beweging 5. Anatomie van emoties 29 a. anatomie van evolutie b. en what s next c. taal van de schepping d. fysiologie van emoties e. bewogen worden door emoties g. in de box en out of the box h. van rede naar Liefde 6. en is dit God? 40 a. God zijn b. DNA en water en HRV c. en Mens worden d. evolutie van de Aarde e. Sacrale Ruimte f. aanraken met Schauberger-touch g. Schauberger-touch (S-touch) Slotwoord 45 a. E=mc² b. h2o c. HRV Bijlagen De Visarend en de zalm, observatie Viktor Schauberger Lezing Boudewijn Leliveld 3. Vesica Pisces 4. Pischinger Grundsystem Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

5 5. Bewustzijnsladder van Hawkins Bronnen 53 literatuur artikelen inspirators films en filmpjes aanbevelenswaardige items Werkelijk, de Ganges is het pad naar de hemel Voor hen die baadden in haar stroming. Uit de MAHABHARATA Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

6 1. Ontdekkingen Na tweeënvijftig jaar op deze aarde durf ik het eindelijk aan me te verbinden, in wonen, in leven, nu ik het geheim van tussenruimte heb ontdekt en het kan be-leven. Voor mij is dat groei. Ik heb me niet eerder zo durven te verbinden. Hoezo geheim? Nou, in mijn leven is tussenruimte lange tijd verborgen geweest, verholen. Energetisch en mentaal-emotioneel bleek ik verkleefd aan verborgen issues uit mijn ontstaansgeschiedenis. Door lagen aan het licht te brengen, en verstrikkingen te ontknopen, ben ik weer in vrije liefdevolle kracht kunnen komen en levendige vitaliteit. Het heeft me gebracht dat ik niet langer geïdentificeerd hoef te zijn aan m n persoonlijke geschiedenis. M n persoonlijke geschiedenis is weliswaar geschreven, maar hoeft niet langer waar te zijn. Dit geeft zowel respekt voor alles als vrijheid van bewegen. Het geeft tussenruimte. tussenruimte Waar ik om me heen kijk zie ik aanleiding om aan te nemen dat voor vele mensen tussenruimte nog steeds verholen is. Zo je weet: wat niet gezien wordt, wordt niet erkend en wat niet erkend wordt kan niet tot bloei komen. Tussenruimte is gewoonweg niet in beeld. Vandaar dat ik het als tussen-ruimte omschrijf: het is een ruimte om ondertussen zorg voor te nemen. Tussenruimte is: die ruimte om de dingen heen. Een vergelijk: winkelen in de Kalverstraat met wandelen in het Amsterdamse Bos. Het los raken uit ergens tè dicht bovenop zitten en je focus loslaten geeft ruimte in je hoofd, ruimte in je hart en ruimte in je buik. Dat kennen we allemaal. En deze ruimte opent je voor nieuwe dingen. Als we voorbij kunnen gaan aan wat we denken en voelen is nieuwe waarneming mogelijk. Het kunnen zijn met tussenruimte als ontwikkel-mogelijkheid vooronderstelt een bewustzijn daarop. Om werkelijk een volgende stap in onze evolutie van mens-zijn te kùnnen maken hebben we te onthechten aan het vasthouden van ideeën over wie we persoonlijk zijn, want daarmee zitten we vol en vol is niet leeg. Proefje: Je blik wordt waarschijnlijk onmiddellijk getrokken naar de elementen in de proef. Dat illustreert precies wat in onze context (van opvoeding, cultuur, leven in Europa 21 ste eeuw) gebruikelijk is: onze ogen hechten aan de dingen, en missen in eerste instantie het ervaren van de ruimte om de dingen heen. Dit is onze 3D training: leven in een driedimensionale wereld die gedefiniëerd is langs redelijk rechte lijnen: do s en don ts van sociale interaktie en rechten en plichten volgens CAO of burgerlijk wetboek. Dit is een wereld van extrinsieke motivatie die bij voortduring oppassen van ons vraagt, opletten of we het wel goed doen. Dit is een voortdurend appèl op ons reptielenbrein, één van de zeer noodzakelijke doch lagere breinen waaruit ons zenuwgestel is opgebouwd. Eigenlijk is dit brein ontworpen voor gevaar, en om daar de adekwate reaktie op te geven om te overleven. In onze ontworpen 3D wereld met stoplichten en levensverzekering en buurtcommittee s zou dit sein eigenlijk altijd op veilig moeten staan indien het met vreugde en liefde ontworpen is in plaats van met normen. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

7 lading en vermogen Ik heb in m n persoonlijke reis dingen ontdekt die waardevol zijn: hoe belangrijk het is beladen issues van hun lading te ontdoen. Het geeft gezonde vitaliteit namelijk, aan mezelf, en ook aan m n omgeving. En het geeft opnieuw groei, een veerkrachtige balans, en dynamiek aan ontwikkeling. Het geeft vermogen te durven veranderen, veranderingen toe te laten, open te staan in een leeg midden: Sacrale Ruimte. Het overgeven aan subtiele bewegingen. Kortom, evolutie is weer mogelijk, een spiralende werking van het bestaan. En dit werkt volgens kosmische wetmatigheden: er is helemaal niet zoveel ik die bepaalt in m n leven. Het lijkt er meer en meer op dat m n ik in de weg heeft gestaan en dat ik uit de weg heb te gaan, zodat ik open sta voor het leven, het leven zelf door me heen stroomt. Het stroomt volgens oerwetten van de natuur. octaafverhoging We kunnen nieuwe waarnemingen doen vanuit contact met onze essentie op veel subtieler nivo dan we in onze zintuiglijk gevormde wereld gewend zijn: we kunnen aftasten, bevoelen, waarnemen, bemerken met onze subtielste zintuigen en ons daarmee oriënteren naar meerdere dimensies dan de drie-dimensionele werkelijkheid die wij gewoon zijn om in te verkeren en ons naar te richten. Wetenschappers hebben de donkere energie * van het brein opgemerkt. Ons brein is zó actief als wij rusten! Deze activiteit vindt plaats binnen de cortex: dat is dat deel van het brein wat wij als mensen extra hebben ten opzichte van de apen, en wat evolutionair gezien een volgende stap in ontwikkeling aanreikt. Als wij mensen actieve taken uitvoeren hebben we hier slechts 5 % van in gebruik! Ons brein heeft kennelijk nog heel wat voor ons in petto. En dit blijkt aangeboord te worden wanneer wij in rust zijn. (In de paragraaf over hartcoherentie volgt straks meer). Vermoedelijk maakt ons brein deel uit van een heel groot netwerk van breinen. Zijn we allemaal interconnected. Wordt met dit te weten en hierop af te stemmen de volgende evolutiestap van mens-zijn werkelijkheid? We kunnen persoonlijk een octaafverhoging meemaken in al onze relaties en bezigheden waar we weer over de innerlijke ruimte en uiterlijke waarneming beschikken èn we weer voeling hebben met de essentiëelste lagen van wie we van binnenuit zijn èn. ons mee kunnen laten nemen door de stroom van het leven zelf. Hoe dan ook: het vraagt van ons niet langer lui te hangen aan het gewoontegetrouwe. Het vraagt ons ons rustig te richten naar de mogelijkheden die wakker liggen net onder de oppervlakte. Het open laten van tussenruimte is daar een sleutel in. En water laat ons dat zien. Ben je benieuwd? * * Het Default Mode network DMN is onlangs ont-dekt (M.E. Raichle, St. Louis). Gemiddeld 5% van de hersenen is actief betrokken bij onze taken van alle dag % Is actief ònafhankelijk van externe gebeurtenissen. Dit noemen we de Donkere Energie, verwijzend naar de Dark Matter in ons heelal. De belangrijkste schakelcentra van het DMN zijn de mediale pariëtale cortex en de mediale prefrontale cortex, beiden hersengebieden van ons grote mensenbrein. We zijn dus niet bezig met orgaanfunkties, niet met overleven en niet met sociaal gedrag. We zijn actief in dat deel van ons brein wat ons onderscheidt van vissen, reptielen en apen. Verschillende breindelen blijken volgens een te detecteren golfpatroon intens samen te werken in een gecoördineerde aandacht Voor wat? Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

8 2. Water, en wat het ons toont a. interesse f. veld b. gedrag g. natuur c. organisatie h. beweging van water, d. ordening elektromagnetische beweging e. intentie i. innerlijke leraar Water is the driving force of all nature." LEONARDO DA VINCI interesse Ongetwijfeld zal ik de naam van Masaru Emoto amper hoeven toe te lichten. Want pak je deze skriptie ter hand om te lezen, dan heb je vast en zeker al eerder de DVD What the bleep do we (k)now?! gezien, waarin een stukje gewijd is aan zijn gefotografeerde (= zichtbaar gemaakte) waterkristallen (de scène in het metrostation) en hoe die ons een spiegel van bewust-zijn voorhouden. Masaru Emoto is de Japanse wetenschapper die water begrepen heeft en deze kristallen fotograferen kon. Maar dat was later. Op een van mijn surftochten op het internet dan reis ik op mijn voetzolen, voor m n vrienden een gevleugeld begrip: op intuïtie; de sjamaan in mij weet feilloos welke zaken m n missie dienen en welke ik terzijde heb te schuiven. Hiernaar te luisteren is wat ik al gaande geleerd heb en in tal van andere situaties lerende ben. Het brengt me synchroniciteit dat is zaken die in de tijd bovenop elkaar passen, als het ware zich tegelijkertijd voordoen en door deze overlapping extra significantie krijgen kwam ik in aanraking met het weten van water door een man met de naam Boudewijn Leliveld. Eerst via een uitgeschreven lezing (zie bijlage1, blz. 40), toen via een open avond, bij hem thuis in zijn verbouwde garage. We zaten met anderhalve handvol mensen op een rijtje op keukenstoelen, tegenover een wand volgehangen met roestvrijstalen cylinders en koperen kranen, aan het eind van de smalle doorloop zat Boudewijn in zijn draaistoel. Vanaf dat hij met spreken begon is mijn aandacht niet meer los geweest: hier werd eindelijk iets gezegd wat mijn hele systeem als waar herkende, en het werd ervaren: draaide Boudewijn een kraan een beetje open opdat er een dun straaltje water ging lopen dan veranderde er iets in mijn ruggengraat! Mijn inter - esse was gewekt! In Esse (L.): in wezen; Inter - esse (L.): tussen zijn SANDER BLOEMENDAL gedrag Water vertoont gedrag waaruit blijkt dat andere eigenschappen heeft dan de ons bekende stoffen op aarde. Niets van deze eigenschappen past in onze Wetten van Fysica. Water laat andere stoffen in zich oplossen om te vervoeren. Dat het makkelijk andere substanties in zich oplost creëert ook de levenssoep die we oceanen noemen, vol mineralen en zouten. We bemerken er ook nadeel van: dat water als het vervuild is met belastende stoffen lastig werkelijk te zuiveren is. Water heeft de grootste oppervlakte-spanning van alle stoffen die we kennen op aarde. Als je een speld plat op water legt blijft ie hierdoor erop drijven. Met de punt erin zakt ie er zo doorheen. Het heeft in zichzelf een grote samenhang (coherentie). Elke substantie trekt samen bij koude, water niet, water doet het tegenovergestelde, het zet uit. De vaste substantie van water (ijs) dríjft op zichzelf. Wanneer het ijs smelt, en water wordt, worden de moleculen honderdduizend keren zo actief. Terwijl de deeltjes actiever Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

9 worden, vullen ze de tussenliggende ruimte op. Met als gevolg dat de vloeibare vorm van water dichter en zwaarder is dan de vaste vorm. En ga maar na, hoe gelukkig we mogen zijn dat ijs drijft. Stel je voor dat s winters het ijs de bodem van een meer bedekte, dan was er geen leven meer mogelijk in de meren. Maar nu beschermt het ijs het leven onder water door nòg zo n opmerkelijk gedrag: de temperatuur van water op de bodem van een meer wordt nooit lager dan 4 Celsius! Dus ook waterdieren en waterplanten zullen in hun natuurlijke habitat niet bevriezen! Tevens is water is het zwaarst bij 4 C. Dat is opmerkelijk, is het niet? En nog zoiets: waar een beekje ontspringt aan de aardkorst, bij de bron zelf, is de temperatuur 4 Celsius, precies! En als zomer s op de berghelling de temperaturen hoog oplopen, en het zo warm wordt dat de aardkorst de 4 overstijgt, dan zie je dat het water zich verplaatst naar hoger gebied, en als bron ontspringt daar waar het 4 C is! Water is in staat door de vaten van bomen omhoog te klimmen, tegen de atmosferische druk en zwaartekracht in. Water neemt meer ruimte in of minder ruimte in, terwijl de hoeveelheid gelijk blijft. Met name rond 4 C, in contact met aarde en hemel, mineralen en zuurstof. Het anomaliepunt zoals Viktor Schauberger dat noemt. Niets in de wereld is zachter en meegevender dan water, en toch verslaat het het harde, het sterke, het krachtige, het solide. Rustum Roy organisatie Niets is krachtiger dan water. De struktuur van water is veel meer van belang dan haar chemische samenstelling. Dit zegt Rustum Roy, emeritus hoogleraar en wateronderzoeker en ambassadeur van homeopathie. Elk watermolecuul heeft dezelfde chemische samenstelling - H2O - of je het water nu vindt hoog in de Himalaya s of in hartje Amsterdam. Dit is altijd gelijk. De struktuur daarentegen is compleet verschillend, dat laten de foto s van Emoto zien. Water organiseert zich in 6-kantige strukturen, kristallen. Tenminste., als het natuurlijk is. In gechloreerd (zwem)water bijvoorbeeld zijn deze kristalstrukturen kapot gegaan. De struktuur van het water, de ordening, blijkt te werken als geheugenmodule. Water organiseert zich door ordening. Acht of meer watermoleculen samen vormen een building block, en meerdere building blocks, van diverse groottes, vormen een cluster. De verbindingen tussen de clusters doen ertoe: hier bevindt zich het geheugenstation, de struktuur voor informatieopslag. Deze struktuur blijkt gedicteerd te worden door.. de tussenruimte In de ruimte tussen de clusters heerst een nulpunt-veld, een veld van neutraliteit maar met ordening, een raster a.h.w. waarin informatie wordt opgeslagen. Het watermolecuul,een voorbeeld van elektromagnetische polaire kracht. De twee ladingen zijn aanwezig met de negatieve lading in het midden (rode schaduw), en een positieve lading aan de uiteinden (blauwe schaduw). slecht georganiseerd water Watermoleculen en clusters hebben een dynamische lading, door waar de elektronen hun plek op de elektronenschil innemen. In deze ordeningen kunnen ze verspringen van schil, waarmee het molecuul of de cluster minder of meer neutraliteit krijgt (fluctuaties elektrisch veld tussen naburige moleculen). Via dit principe zijn ze in staat heel snel te accommoderen op gegeven situaties). modern experimental science Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

10 Goed, georganiseerd water geeft ons onze levenskracht. Water onder druk ontneemt ons onze energie, dan worden wij de bron waar het water aan tankt. Leidingwater geeft, hoewel schoon en goed van kwaliteit, in het algemeen weinig kristalvorming. Leidingwater uit Londen en Parijs laat zelfs helemaal geen kristallen zien. Ook water dat vervuild is geeft geen kristallen. Er blijkt dat er een verschil is tussen kristallen uit leidingwater en die uit bronwater. ordening Deze ordening maakt een patroon. Via een patroon, van bijvoorbeeld koolstof of aardbei of schoonheid, kunnen we water informeren, èn: worden wíj geïnformeerd. Hier maakt de homeopathie effectief gebruik van. De Oostenrijker Viktor Schauberger (Coats, 1998) beweerde al dat water dat vrij kan meanderen een hogere vitaliteit en interne organisatie heeft dan water dat recht moet stromen en door leidingen geperst wordt. Het werk van Emoto lijkt wat betreft de organisatie van water in eenzelfde richting te wijzen. Door de Engelsman Schweitzer en de Duitsers Lutz en Kübler en Kröplin worden vergelijkbare waarnemingen gedaan. Water kan zich zo herinneren aan welke krachten het blootgesteld is. De hele geschiedenis van de mensheid is opgenomen als op een soort magnetische bandrecorder. Water heeft een geheugen. Water spiegelt ons de patronen van schepping terug. intentie In deze zelfde tijd dat ik bij Boudewijn Leliveld kwam trok in een boekwinkel het toen nog relatief onbekende boekje van Emoto me naar zich toe. Gefotografeerde waterkristallen. Mogelijk geworden op basis van een bevriezingsprocédé van waterdruppels en het fotograferen ervan. De foto s heb ik enthousiast bekeken en anderen getoond, het boekje gelezen. En ergens in het midden van z n geschreven tekst wist Emoto me heel bijzonder te raken: hij schreef: en wat als water niet van deze aarde is? Als het in grote brokken onze atmosfeer in is geslingerd, van buitenaarde komt? Dat trof me diep in m n hart, in een weten dat waar kan zijn! Is water God? M n interesse was voorgoed gewekt. Is water bewustzijn? Of is zij drager van bewustzijn? Of is zij spiegel van bewustzijn? Dit laatste in ieder geval, zo is gebleken uit de foto s van Dr. Masaru Emoto, die water blootstelde aan intentie gerichte bedoelingen in de vorm van klank, en van woorden, en van symphonieën, en van gebed! Een heel meer veranderde van waterstruktuur na een incantatie gedurende een uur door een Shinto-priester. En water toonde zich, zie fotootjes. Water toont zich, waar het met respekt behandeld wordt. Worden er liefdevolle, dankbare woorden gesproken en harmonieuze muziekklanken ten gehore gebracht, dan zie je dat zich ragfijne gevormde strukturen in de 6-hoekige kristallen aftekenen. Wordt het water blootgesteld aan hatelijke woorden of bijvoorbeeld magnetron- of mobiel straling, dan zie je dat de organisatie van water uiteen valt en er zich geen samenhangende kristallen vormen. Het verliest z n informatie. Dit water dus, heeft eigenschappen die niet van deze wereld zijn: niet van huis uit op onze planeet voorkomen. Heeft een vermogen allerhande stoffen in zich op te lossen, heeft ook het vermogen informatie in zich op te slaan, en werkt daarmee als geheugenbank. En spiegelt patronen van schepping. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

11 Dr. Emoto s grote bijdrage is dat ie wereldwijd het inzicht gebracht heeft dat water een geheugen hééft, en dat water vitaal is, en krachtig op basis van haar tussenruimte; en dat water niet slechts een spiegel van omstandigheden is maar levend instantly reageert op intentie. Water is een levend wezen! En het toont zich als wij haar het respekt betonen. Italiaanse onderzoekers lieten zien wat voor effect vitaal water kan hebben. Zij onderzochten water dat afkomstig was van 'magische' plekken zoals Lourdes, Fátima en Medjugorje. Wat bleek? Het water had een hoge elektromagnetische frequentie. Reden voor de wetenschappers om zich af te vragen of de wonderen die hier zouden plaatsvinden wellicht - deels - berusten op het 'wonderwater'. De Italianen ontdekten nog iets anders: wanneer het hoogfrequente van water uit Medjugorje in contact werd gebracht met het gewone Milanese kraanwater, dan werd het kraanwater positief beïnvloed. Het kreeg zijn vitaliteit (hoge frequenties) terug. Het merkwaardige was, dat dit niet alleen gebeurde als het water werd gemengd, maar ook wanneer twee watermonsters bij elkaar in de buurt werden gezet. Op de een of andere manier bleek water in staat om frequenties uit te zenden en op te vangen. veld Wetenschappers houden zich nu bezig patronen te lezen en te beïnvloeden. Zij hebben e.e.a. grondig bestudeerd en komen tot verbazingwekkende conclusies. Daarvoor hebben ze experimenten gedaan, met onomkeerbare gevolgen. Zoals gedrag van dieren veranderen door gebruik te maken van water. De Russisch wetenschapper Alexander Solodilov heeft water blootgesteld aan super lage magnetische pulsen. Deze velden waren 10 x zwakker dan het natuurlijke magnetische veld van de aarde. In dit water werden enkele vissen hieraan blootgesteld. Wat opmerkelijk was was dat het fenotype (het uiterlijk) van de vissen veranderde: ze kregen plots grijze strepen en gekleurde vlekken. En wat bleek: niet alleen de vissen in het behandelde water veranderden, ook diegenen ergens anders, op exact hetzelfde moment! Alsof de hele school vissen een collectieve mind bezat! Veranderingen in de struktuur van water blijken tot 1000-en kilometer s rondom door te werken. Deze experimenten hebben geleid tot geheimhouding over het geheugen van water. Want, zeiden zij, als water zo n groot effect heeft moeten we het niet publiek maken zonder het grondig te hebben bestudeerd! bron: Water, the great mystery Wat maakt nou zo n veld? Volgens wetenschappers een oceaan van microscopische vibraties die alles met alles in het universum blijken te verbinden als een soort onzichtbaar netwerk en werkt op basis van trillingen! Zoals geluid, licht, elektromagnetisme, klank. Heel veel buiten het voor het menselijke oog zichtbare spectrum. Maar de effekten klaarblijkelijk niet! Het veld wat in deze experimenten gebruikt wordt om water te beïnvloeden is qua intensiteit vergelijkbaar met het elektromagnetische veld van het menselijk hart. Levend bloedanalyse toont aan dat van een druppel bloed afgenomen van een persoon o.a. de witte bloedlichaampjes hetzelfde gedrag vertonen als die in het bloed van de levende persoon, ook al zit ie km s verderop bron: Kim van Wetten orthomoleculair arts, Dr. Erik Dankmeyer, internist natuur Eervorige eeuw was er een man die helemaal opgroeide in de Oostenrijkse bossen, met beken, bronnen, meren, net als zijn vader en grootvader. Zijn grote liefde was de natuur, zij was zijn leermeester (zie het verhaal van de zeearend en de zalmen, bijlage 2, blz. 42). Viktor Schauberger was boswachter, natuurwetenschapper, uitvinder, filosoof, een groot intuïtief en inventief mens. Dankzij zijn precieze waarnemingsvermogen en intuïtie begreep hij hoe sterk dieren, planten, stenen, water en bodems, aarde, lucht met elkaar verbonden waren en onderzocht de levende principes ervan. Schauberger was de eerste wetenschapper die begreep hoe een forel tegen de waterval op kan zwemmen. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

12 Water in een natuurlijke staat laat ons zien hoe het wil stromen. We moeten die wens respecteren, Viktor Schauberger ( ). Met de natuur als voorbeeld deed Schauberger een uitvinding die reguliere wetenschappers met berekeningen en formules niet konden vatten: voor het transport van kaphout ontwikkelde hij een waterbaan waarin vers gekapte bomen, die zwaarder zijn dan water, moeiteloos naar beneden roetsjten. Zelfs stenen konden hierin drijven alsof het kurken waren. Onmogelijk, volgens experts. Zijn Maar observaties wat ze met zijn hun van eigen belang ogen zijn zagen, voor konden Cranio ze Sacraal moeilijk Werk. ontkennen. Stel je voor dat je aan de oever van een rivier staat, een natuurlijke rivier, die niet door mensenhanden veranderd is. Kijk naar het stromende water. Het water stroomt niet overal in de rivier even snel. Ergens in de buurt van het midden stroomt het water het snelst, terwijl het langs de oevers heel rustig is en bijna kabbelt. Iedere hindernis, zoals een grote steen of rotsblok, veroorzaakt stroomafwaarts vlak erna een draaikolk. Deze draaikolken hebben hun eigen spiraalbewegingen, en een stok die erin gevangen raakt, kan tijdelijk een tegengestelde kant opgaan, stroomopwaarts, tegen de stroom in. Water heeft een oorspronkelijke beweging, zoals waar te nemen in stromende rivieren. De oorspronkelijke beweging is een naar binnen gerichte, zich verdichtende spiraalbeweging die zichtbaar is in het heelal in de baan van een planeet en in ons bloed dat door onze aderen stroomt. Deze beweging kan je ook zien in een esdoornzaadje dat door de lucht dwarrelt als het in de herfst van de moederboom loskomt en zijn draaiende, spiraalvormige bewegingen maakt. In het veld dat zo n object omgeeft terwijl het deze spiraalbeweging maakt straalt energie naar buiten toe uit. Deze energie is opwekkend, verfrissend, heeft stimulerende eigenschappen, is vruchtbaarheid bevorderend: ze ontstaat als gevolg van de scheppingsbeweging. Een andere energie die hierbij vrij komt verdicht zich naar binnen toe, naar het middelpunt van de spiraal toe, in een aan de zwaartekracht tegengestelde richting. De bewegingen waar onze maatschappij van gebruik maakt zijn hier tegengesteld aan. Onze machines maken naar buiten gerichte spiraalvormige bewegingen, die geluid, hitte en druk veroorzaken. Schauberger noemt dit de technische beweging. De technische beweging levert vermogen op, warmte, expansie, en vernietiging van bestanddelen. Hierbij komt druk vrij. De natuur gebruikt deze energie ook, waar het iets af wil breken. De hedendaagse technologie streeft ernaar vooruitgang te boeken met behulp van krachten die achterwaarts werken. The Energy of Evolution VIKTOR SCHAUBERGER Wordt water in een neerwaarts bergstroompje nou geduwd of getrokken? Viktor zegt getrokken, net als water door een afvoerput naar beneden getrokken wordt. Hij spreekt dan van tractiekracht. Zo zegt hij ook dat de aarde door het heelal valt. Vogels en vissen die een lichaam hebben om de levitatiekrachten te benutten, van water en lucht, worden door het water en de lucht waarin ze zich bewegen meegetrokken. Een vogel vliegt niet, maar wordt gevlogen. Een vis zwemt niet, maar wordt gezwommen. Nature as Teacher VIKTOR SCHAUBERGER Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

13 beweging van water: elektro magnetische beweging Om dit bovenstaande te begrijpen zal ik eerst iets vertellen over elektromagnetische kracht, de aandrijvende kracht hier op aarde. Schauberger is er het meest eenvoudig over, op grond van zijn spectalaire ervaringen door zijn rust waar te willen nemen. Hij heeft in een helder stil ijskoud bergmeer bij het licht van een steeds voller wordende maan grote boomstammen zien bewegen alsof ze aan het dansen waren. Het uiteinde van een stam zweefde omhoog en naderde een andere stam, vlakbij veerde ie terug alsof ie afgestoten werd. Toen kwam ie tot rust. Vervolgens voerde een andere boomstam dit tafereel uit. De avond viel en het werd kouder en de maan kwam op. De bewegingen van de boomstammen namen toe. Plots stond er een rechtop, en sprong omhoog de lucht in. Toen ie boven water kwam had ie een ring van ijs om zich een. Andere stammen volgden en gedurende enkele minuten voerden verschillende boomstammen deze stille dans uit. Toen volgden er nog meer wonderen. Sommige grote eivormige keien op de bodem begonnen te bewegen. Ze vergaten dat ze onderworpen waren aan de wetten van de zwaartekracht, want ze kwamen bij elkaar en sprongen toen weer weg[ ] Er zijn drie aspecten waar te nemen: beweging, magnetisme en electriciteit. Beweging, bv. de wind die de bladeren beweegt, magnetisme, het aantrekken en afstoten van bv. de boomstammen (biomagnetisme), electriciteit, het fonkelen van de keien op de bodem waar ze elkaar raakten. Hij constateert: Als twee van de drie aanwezig zijn, zal de derde verschijnen. So wie so: waar electriciteit optreedt, wordt magnetisme opgewekt als bijwerking van de stroom die gaat lopen tussen de ladingen. Een elektrisch veld wordt geproduceerd door niet-bewegende elektrische ladingen en zorgt voor een elektrische kracht op andere ladingen (+ <-> - ). Een magnetisch veld wordt geproduceerd door de beweging van elektrische ladingen. In een magneet bijvoorbeeld wordt het veld veroorzaakt door de bewegingen van de elektronen in het materiaal. Waar een stroom loopt door bv. een kabel ontstaat een magneetveld, omdat de stroom een beweging van ladingen is. In de aarde, wordt aangenomen, bevindt zich 4% ijzer. Dat betekent dat de aarde als geheel een zwak ferromagnetisch veld heeft. Ferromagnetisme (ijzermagnetisme) maakt een polair veld, met een noord-zuid-richting. Dit kan je waarnemen aan o.a. de werking van een kompasnaald (van ijzer) die zich richt naar de aardse noordpool. Dit is dus altijd een veld in een noord-zuid richting, een min of meer rechte lijn. Diamagnetisme is het woord voor het veld dat wordt gegenereerd door de elektronen die rondom de kern van een atoom draaien. Alle materie bestaat uit atomen, dus in zekere zin is elke stof min of meer diamagnetisch. Het ijzer maakt echter een sterker veld, dus waar dit meer overheersend is zullen de stoffen zich hiernaar gedragen. Diamagnetische materialen zijn koolstof (C), koper (Cu), Goud (Au) en Zilver (Ag). Stoffen die gevoeliger zijn voor ferromagnetisme dan voor hun eigen diamagnetisme zijn paramagnetisch, dit zijn o.a. zuurstof (O) en Aluminium (Al). Ook de lucht is paramagnetisch. Er is dus een verschil tussen de elektromagnetische eigenschappen van het water in de aarde en de zuurstof in de atmosfeer. Het ferromagnetische veld van de aarde strekt zich uit tot in de atmosfeer (vergelijk dit met het plaatje van het watermolecuul op blz. 9, en de uitstralende sfeer van de lading). Dit veld om de aarde zorgt ervoor dat materialen met een diamagnetische werking, zoals ons water en organische stoffen, zich recht omhoog bewegen, naar het noorden van het aarde-veld. Door dit verschijnsel zien we o.a. het grondwater per dag-nacht wisseling in nivo fluctueren op basis van enerzijds de aantrekkingskracht van de maan op de magneetvelden (zoals eb en vloed van de zeeën), maar vooral de temperatuurwisselingen van dag en nacht die invloed hebben op in het water aanwezige zuurstof. Hierdoor zet het water feitelijk uit en krimpt het in. Het water wordt wijder en het water wordt smaller. Waar in cranio hebben we dit effekt eerder bemerkt? Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

14 Juist, ja, daar denk ik ook aan. Wordt de beweging van de botjes in ons hoofd aangezet door de pomp in ons lichaam of aangezet door de pomp van de maan en zon (zuurstof) (de aardelektromagnetische velden natuurlijk, maar bij wijze van spreken). Een interessante gedachte, niet? Water is de verbinding met onze eigen innerlijke leraar BOUDEWIJN LELIVELD Zo zegt Viktor ook: Het is niet het hart dat het bloed pompt, het is het bloed dat het hart trekt. Dit is een interessante zienswijze, eentje die me inspireert. Kan het zo zijn dat ons bloed zich spiralenderwijs voortbeweegt in onze aderen en slagaderen? Kan het zo zijn dat waar het bloed vrij is dus zonder opstoppingen (door vetophoping, bindweefselverdikkingen, vaatversmalling, bloedverdikking ) het dè vitale levensbrenger is, dankzij z n bewegingen van vrijheid, van vitaliteit? Het wellicht aangestuurd wordt door iets. buiten ons lichaam? innerlijke leraar Water heeft dus een geheugen. Dit hecht zich aan de onderlinge ordening van de organisatie van de struktuur. Het geheugen van water bevindt zich tussen waarneembare clusters. De organisatie van water laat ons zien dat waar we naar de dingen kijken, we de dynamiek missen van de levenskracht zelf. Kennelijk ligt die besloten in de tussenruimte, de ruimte waar de krachten van het veld? werkzaam zijn. Bronwater geeft een ander druppelbeeld dan leidingwater: bij bronwater is er een duidelijke centrum in het midden van de druppels, bij leidingwater is dat centrum veel minder duidelijk of ligt het niet in het midden. Ons eerste weten ligt in de notochord: ons pad van bestemming op celnivo, op de middellijn van ons lichaam, als we nog een foetus zijn (staaf van mesoblast-cellen gelegen onder de primitieve lichaamsgroeve van het embryo, welke de lichaamsas vormt en waaruit zich het centraal zenuwstelsel ontwikkelt). Vanuit deze bron van informatie krijgen cellen de keuze: wat ze gaan doen en waar. Elke verwijzing naar een midden brengt ons dit bestemmingspad in herinnering. Waar we geen wetenschap bedrijven, dus uit ons hoofd gaan, kunnen we weten schepper worden, de wetenschapper van ons hart. Waar we in no-mind verkeren kunnen we weer sporen op ons lichaamseigen geheugen. Waar we zelf uit de weg gaan, zijn we weer als geheel op weg. Wat Emoto en Schauberger ons laten zien, zijn voor ons belangwekkende dingen: water is levenskrachtig op basis van haar tussenruimte, water is levend door vrije spiralende bewegingen. Het is onderhevig aan magnetisme en electriciteit. Het reageert op intentie.waar water zich volgens de oorspronkelijke beweging beweegt, spiraalt t naar binnen toe, naar een middelpunt, naar rust, waarbij vitaliserende energie vrijkomt (implosie). Dit is de inwindende spiraalbeweging. Waar water naar buiten toe draait komt er stuwing vrij en treedt vernietiging van bestanddelen op, dit produceert druk in de omgeving (explosie). Het mag Viktor Schaubergers verdienste genoemd worden een beweging gevonden te hebben die in water spontaan implosie oproept. Dit impliceert e.e.a. waar we gebruik van kunnen maken. O.a. in een cranio-sessie. Daar kom ik nog op terug. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

15 3. Anatomie: ontstaan vanuit de oceaan a. ontstaan uit oersoep b. bio-energie c. fascinerende fascia d. zuur en base d. sonar op zee e. vloeibaar licht f. evolutie ontstaan uit oersoep Zonder water kunnen er geen lichaamsprocessen plaatsvinden. Zonder water waren we niet eens geboren. Dankzij een waterige omgeving zwemt er een zaadcel naar een eicel, die in een slijmerige omgeving vertoeft. En dringt dan de spermatozoïd (zaadcel) door de membraan (celwand) heen en dit kan als ze minimaal met 12 zijn, dan kan er eentje dankzij de potentiaalverschillen de membraan doorboren dan komt ie opnieuw in een zee terecht. Een neutrale zee, een geleidende zee met een ronddraaiend magnetisme. Verschillen zijn hierin opgelost. Hierin vinden eindelijk kernen elkaar en smelten samen, waaromheen opnieuw een membraan ontstaat. De bevruchtte eicel gaat zich in dit water klonen. 1 wordt 2, 2 wordt 4, 4 wordt 8. Kortom: uit water worden wij geboren. Op dit moment van bestaan zijn we een zakje water met geladen deeltjes: een zakje vloeibaar licht. Als we volwassen zijn, zijn we 50 kilo water, plus zo n 20 kilo eiwit, ijzer, zink, magnesium en nog zo wat stof. Tijdens ons stoffelijke leven bevindt al dit water zich voor 1/5 deel tussen cellen in, en de helft vult de cellen. En 3/10 deel stroomt: als bloed door de bloedvaten en als hersenvocht binnen de hersenvliezen. Van al ons water nemen de hersenen 85% voor hun rekening. Ook in de celkernen bevindt zich water. Een DNA helix (overgedragen erfelijke codes, uitgedragen door eiwitten/genen op een gespiraalde gepaarde drager) had niet kunnen ontstaan zonder water. In (diametrisch) water wordt de struktuur van eiwitten gecreëerd. Het water tussen de cellen vormt het intercellulaire vocht. Dit is min of meer een afspiegeling van de oerzee, met een zoutgehalte van 0,9 %, waar vele miljoenen jaren geleden op deze aarde het leven in ontstond. Een diamagnetisch veld dus. Uit enkele cellen vormden zich celverbanden, die zich organiseerden ( = magnetisme), intelligentie (= electriciteit) ontwikkelden en waaruit zich vissen, reptielen en zoogdieren vormden en de mens ontstond. Een jonge arts belandde in de gevangenis toen de islamitische ayatollahs in 1979 in Iran de macht overnamen: Fereydoon Batmanghelidj, net als veel andere intellectuelen. Hij zat in de beruchte Evingevangenis in Teheran. Batmanghelidj was internist en gedurende zijn gevangenschap kwamen medegevangenen met gezondheidskwesties naar hem toe. Op een nacht trof hij een acute zieke medegevangene die aan een acute en zeer pijnlijke maagzweer leed. Helaas er waren geen medicijnen. Om toch iets te kunnen doen, gaf hij de patiënt twee glazen water. Binnen acht minuten was de pijn verdwenen. Batmanghelidj schreef de man vervolgens ieder uur twee glazen water voor en hield goed in de gaten wat er gebeurde. De man knapte zienderogen op! Zo behandelde hij gedurende zijn gevangenschap van twee jaar en zeven maanden ruim drieduizend patiënten met water. De gevangenis bleek een ideaal proeflaboratorium om de genezende effecten van water uit te testen op alle mogelijke aandoeningen als gevolg van stress en slechte voeding. Het verhaal gaat dat Dr. Batman - zoals ie nu genoemd wordt vrijwillig langer in de gevangenis is gebleven om z n onderzoek af te ronden. Nadat Batmanghelidj werd vrijgelaten, ontvluchtte hij zijn land in 1982 en emigreerde naar de Verenigde Staten. Zijn bevindingen werden gepubliceerd in het Journal of Clinical Gastroenterology. In de jaren die volgden, zou Batmanghelidj verkondigen dat vrijwel elke ziekte en zeker elke moderne ziekte is terug te voeren op een gebrek aan water: Wij zijn niet ziek, we hebben dorst. Ons lichaam heeft water nodig om al z n lichaamsprocessen te kunnen uitvoeren. Dus drink, en wacht niet tot je dorst hebt. Dorst naar wat trouwens ;-)? bron: Ode, waterfunkites in ons lichaam, kijk voor een overzicht op Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

16 bio-energie druppels in de oceaan Een cel drijft als eiland in een bekken van eiwitrijk en zoutrijk water, de zeedelta. Zo worden de cellen omgeven met minerale sporenelementen, zouten en eiwitten: ze leven in een oceaan. Dit extra-cellulaire vocht is het milieu waarin de cellen wonen. Het is de tussenruimte tussen de cellen. Het volume hier is 3 x zoveel als ons bloed, zo'n 18 liter, en het is in feite ons grootste orgaan: 60-70% van ons totale menselijke weefsel. Deze delta s bestaat uit capillairen (=haarvaatjes) van de allerkleinste bloedvaatjes en adertjes voor aanvoer van zuurstof via het bloed en afvoer van koolzuur en afvalstoffen, via de adertjes en de kleinste lymfe-vaatjes. De lymfe een irrigatiesysteem wat in kanalen door ons hele lichaam loopt - begint en eindigt in zo n verzamelbekken. Ook liggen er de uiteinden van zenuwen die prikkels kunnen afgeven en opnemen, via het neutrale milieu van het water, de tussenruimte. In dit levende lichaam laat het water haar variabele structuur zien. Dit is ons Basis Bio Regulatie Systeem (BBRS), waar alle biologische processen beginnen en eindigen Zowel +-geladen deeltjes (metalen en zouten) als -geladen deeltjes (sporen, organische stoffen) komen erin voor. De ladingsverschillen tussen de diverse stoffen blijken cruciaal in het mechanisme van celstofwisseling, dat is de uitwisseling van voedings- en afvalstoffen tussen binnen- en buitenkant van de cellen, een uitwisseling die plaats vindt door de celmembraan heen, op basis van potentiaalverschillen. Waar het vocht klaar is met stofwisselen wordt het verzameld en als lymfe verder door het lichaam vervoerd. Met een zoutgehalte van 0,9 % lijkt de lymfe zelfs op de oerzee ìnclusief haar getijdenwerking: vergelijk de celademhaling eens met eb en vloed, de waterbewegingen uitgevoerd langs de potentiaalverschillen binnen en buiten de cel op basis van de aanwezige zouten met hun magnetische lading wat de aan- en afvoerfunkties van voedsel en afval regelt: het biobasisregulatiesysteem (BBRS) genoemd. Zal het BBRS aangestuurd worden door de tussenruimte in het water zelf? De dichtheid van haar clusters? De diamagnetische werking van het waterig milieu, wat zorgt voor een soort ronddraaiende tombola van keuzemogelijkheden? binnen de cel Vloeistof in druppelvorm, gevormd door een heel dun vliesje er omheen. Een cel bevat protoplasma en bezit andere mineralen dan de lymfe. In het protoplasma drijft de celkern, afgescheiden door een dubbelmembraan, opdat het DNA (geordende spiraalkern van erfelijke codes, die eiwitten instrueren ) in een eigen milieu verkeert. Waar de lymfe zout wordt door het Natriumzout (Na+), wordt het celmilieu zout door Kaliumzout (K+). Deze stoffen zorgen voor de potentiaalspanning in en om de cellen. En dankzij de ompolingsmogelijkheid van deze spanning vindt celstofwisseling plaats. Dit wordt bewerkstelligd door de celmembraan. celmembraan Dr. Bruce Lipton heeft interessante dingen ontdekt over dit vlies, dit zeer dunne 3-lagige wandje tussen binnen- en buitenkant van de cel. Het membraan heeft een belangrijke taak, als grenswachter tussen protoplasma en extracellulair vocht. Het heeft de zorg voor het om en om gescheiden doorlaten van in vet oplosbare stoffen en in water oplosbare stoffen. Het een sluit namelijk het andere uit. Daar maakt de membraan met z n poortsysteem gebruik van. De membraan creëert nml. dynamische poorten, en de dynamiek wordt bepaald door de ladingen van de door te laten eiwitten. De poorten lijken aan gezet te worden door het soort eiwit dat aan de deur klopt. Zo n eiwit kan verspringen van lading en verandert dan van vorm, neemt a.h.w. een andere identiteit aan, waarmee het als een sleutel past op het slot van de poort Ψ. Het is een eiwit met dynamisch gedrag. Zo n eiwit wordt een IME genoemd, een Integraal Membraan Eiwit, of neuropeptide (door Pert). De membraan valt op door z n ordening van fosfolipiden (ook eiwitten, aan de ene kant electrisch neutraal, aan de andere kant in staat lading op te nemen) aan de buitenzijde die in het gelid meebewegen met de vloeistofstromen. Biologie van de Overtuiging, 2 de druk, blz. 99 Tsong 1989, in Biologie van de Overtuiging, 2 de druk, blz. 90 en Dr. Bruce Lipton in Biologie van de Overtuiging, 2 de druk, blz. 60. Ψ Je Go(e)d voelen, Candace B. Pert Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

17 Hiermee heeft de membraan een kristalstruktuur, en is wellicht geïnformeerd en/of te informeren, net gelijk water. Bruce Lipton s definitie van de membraan is: de membraan is een vloeibaar kristallen halfgeleider met poorten en kanalen. De membraan is in feite een mem-brein. Het is als geen ander in staat adekwaat op omgevingsinvloeden te reageren en te communiceren, wat de funktie van ons brein is. poorten Zo n poort bijvoorbeeld, waarvan de cel er wel 1000-en heeft, is specifiek actief voor de uitwisseling van natrium-kalium zouten. Dit proces bepaalt de ATP, de energievoorraad van de cel (natrium-kalium ATPase). Zo n kanaal opent en sluit zich net zo vaak als ware het de draaideur van een warenhuis met uitverkoop. Iedere keer dat de poort opengaat, worden 3 positief geladen natriumionen (Na+) van binnen naar buiten gesluist en 2 positief geladen Kaliumionen (K +) van buiten naar binnen. Dit kost ons elke dag ongeveer de helft van de energie van ons lichaam. Dit proces wekt ook energie op. Elke draaideur-aktie vindt in 1000-en kanalen plaats, met een snelheid van 100-en cycli per seconde. Hierin worden meer positieve ladingen de cel uitgelaten dan erin gaan, en wordt het binnenste van de cel negatief geladen, terwijl de buitenkant positief wordt. Zo wordt de cel een zichzelf opladende batterij, op biostroom. De cel wordt weer positief door o.a. osmose van zouten of door prikkeling door zenuwcellen, die de akties omkeren - deze hebben een funktie om prikkels te geleiden en over te dragen aan de celmembraan -. Dan begint het proces weer van voor af aan. Een ander soort kanalen laat andere IME s door en reguleert de vorm en beweeglijkheid van de cel, een derde soort, enzymen genaamd, breekt stoffen af en lost deze op in de oersoep. Alle drie deze IME s kunnen signalen afgeven om in de kern de genen te activeren. ladingen Zouten komen ons lichaam binnen als mineralen en sporenelementen (via onze voeding): o.a. calcium, kalium, natrium, magnesium, chroom. Ze zijn van groot belang als transporteur van ladingen, waarmee een cel en celomgeving aan z n lading komt. Bijkomend effekt ervan dat zouten in een kristallijne struktuur geordend zijn (= een rooster-vorm van positief en negatief geladen ionen) is dat ze een geleider zijn van intentie. Door hun ordening zijn ze a.h.w. in staat een trilling in stof vast te leggen/houden, tot ie weer vrij kan bewegen. Dit plaatje hier zou een beeldende voorstelling kunnen geven van hoe een IME werkt Het zou de voorstelling van (de energie van) een IME kunnen zijn, een neuropeptide, die tegen de celmembraan aanhangt. Deze hier heeft 7 mogelijkheden tot schakelen, en kan daar natuurlijk een veelvoud van maken als ze onderling samenwerken. Al naar gelang de te behouden neutraliteit van de omgeving in samenhang met de potentiaalverschillen ten opzichte van het interieur van de cel kiest ie de ene schakeling of de andere. Het kanaaltype (de poort) herkent de signatuur van het eiwit, en laat m bv. door. Daarmee wordt er lading in de cel opgenomen. Afbeelding: Richard van Rijswijk, Zandcirkel 30; Kalmthout, België fascinerende fascia tussenruimte De delta wordt ook interstitium genoemd. Interstitium, betekent letterlijk tussenruimte, de met lichaamswater gevulde ruimte tussen de cellen. Allemaal synoniemen voor de funktie van het Bio Basis Regulatie Systeem, het BBRS: ruimte geven aan lichaamsprocessen als verbindingsnetwerk te funktioneren. Ook wordt dit matrix genoemd, want naast moederschoot van al het cel-leven is het ook een netwerk van eiwitten ingeweven in draden: plooibaar weefsel. Het past zich wat betreft samenstelling en fysische structuur aan de omgeving aan, om zo transport-, beschermings- en doorgeeffuncties optimaal te kunnen vervullen. Een moederkoek. Kortom, gestructureerd water met eiwit. Pischinger heeft dit wetenschappelijk ontdekt, in de jaren 60 vorige eeuw, en hij heeft het het Grundsystem genoemd omdat het zo n basaal belangwekkend orgaan is met enorme logistieke funkties (zie bijlage 4, blz. 50). In die zin kan hij ook spreken van Transitstrecke, transportweg. Dit o zo belangrijke bindweefselnetwerk noemen we in de Cranio Sacraal, de fascia (Latijn voor bindweefsel). Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

18 Wat cellulose voor planten is, is fascia voor de mens: steunweefsel, beschermingsweefsel en verbindings-weefsel (in het engels: connective tissue). Het houdt het water vast en lichaamsvet. Het bevat (volgens Eppinger) vloeibare humorale fluorescerende stoffen welke een belangrijke regulerende werking hebben. Hiermee geeft het flexibiliteit aan organen en spieren en maakt elektro-magnetische overdracht mogelijk. Deze matrix vormt het samenhangende netwerk wat alles met alles verbindt. Sinds kort in onze geschiedenis is de fascia zichtbaar gemaakt: zo gaaf als spinnenrag, teer en supersterk. Het licht op als lichtslingers in het omringende weefsel. Het water met eiwit maakt het tot electrisch geleidingsmateriaal of isolatiemateriaal, naar gelang wat nodig is. Het ligt om al onze organen, spieren en botten: letterlijk een endless web van fascinerende fascia. Professor Pischinger c.s. heeft midden vorige eeuw belangrijke wetenschappelijke onderbouw geleverd voor het Basis Bio Regulatie Systeem, zie bijlage 4. Pischinger toonde aan, dat het celbegrip niet zonder het levensmilieu van die cel kon worden bekeken, zoals in onze hedendaagse reguliere geneeskunde in navolging van Virchow ( ) nog steeds de heersende tendens is. In 1961 publiceerde Pischinger het 'naaldeprikfenomeen': hierin toonde hij aan, dat al bij de geringste irritatie van het grondsysteem (op welke plaats dan ook) het totale reactiesysteem i.c. het grondregulatiesysteem in het lichaam meedeed. Deze onderzoekingen leren, dat aan de totaliteitsfunctie van het lichaam een eigen systeem ten grondslag ligt en dat dit 'holistische' systeem het grondsysteem is. Dat systeem is én overal aanwezig én het reageert steeds als eenheid. In de officiële geneeskunde bestaat voor dit grondsysteem, voor dit superorgaan, tot op heden nog steeds weinig belangstelling. Dit wordt misschien veroorzaakt doordat het geen 'specifiek orgaan' is, zoals hart, lever en nieren etc. In tegenstelling hiermee echter speelt dit basisweefsel een dominerende rol vanwege zijn vele én belangrijke functies. In dit specifieke weefsel belanden nl. de eerste ziekteprikkels en worden die ziekteprikkels ook afgebouwd en geneutraliseerd. Althans, als dit orgaan in orde is en behoorlijk functioneert. Blijven er echter, bijvoorbeeld verziekte tandwortels of amandelen etc. storen, dan wordt dit orgaan in de uitoefening van zijn normale functies gehinderd. Ziekmakende prikkels kunnen dan niet meer geneutraliseerd worden. Zie verder bijlage 4, blz.50. Deze vliezen liggen werkelijk om elke struktuur van ons lichaam, elk botje, elk spiertje, elk orgaan, elke pees wordt omgeven door dit bindweefselvlies. Deze collagene vezels strekken zich uit tot overal in ons lichaam. Het is met name dit weefsel dat ons toont dat de mens geen statisch wezen is. Er is in dit weefsel een voortdurend ritmisch bewegen! fasciavlies om darmen fluorescende fascinerende fascia Aangenomen wordt dat dit is omdat de bindweefselweefsels verbonden zijn met de bindweefselvliezen om de botten en botjes en wervels, wat weer verbonden is met de vliezen om en tussen de hersenen wat precies in tune meebeweegt met het pulserende hersenvocht. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

19 zuur en base sympatische en parasympatische werking door chemische gesteldheid water De fascia blijken opslagplaats voor niet gebruikt materiaal: zuren in overschot worden hier opgeslagen. Zuren dragen in vrije vorm de krachten voor opbouw, voor aktie; basische stoffen de krachten voor ruimte, ontspanning, rust. Samen houden ze een dynamische balans tussen activiteit en reiniging, aanspanning en ontspanning. We hebben ze beiden nodig. Uit nadere bestudering van het lichaam blijkt dat er elke 3 uur opbouwtijd is, aktiverend, yang, elektrisch, zuur en een reinigingstijd, afvoerend, rust, magnetisch, basisch, 3 uur, als een ritme van vloed en eb. Samen maken ze het waterige milieu van de cellen elektrisch actief (opladend) of rustend magnetisch (stromend). De zuur-base werking en het milieu wat ze scheppen komt overeen met de werking van resp. de sympatische grensstreng en de parasympatische nervus vagus, de twee zenuwgestelsystemen die in ons lichaam zorgen voor de evenredige balans van aanspanning en ontspanning. In de huidige westerse manier van leven, met weinig beweging of ademen in de buitenlucht, veel kant-en-klaar voedsel en veel denk- en zit-belasting en hoge prestatiedruk lopen we sympatische schuld op: een overwerkt systeem met een overschot aan zuren die opgeslagen worden in onze tussenruimte het interstitium. Dit raakt hiermee overvol en traag en stug. Dit komt omdat het zuur niet opgebruikt is. En we nemen er teveel van op door het soort eten en drinken dat we tot ons nemen (koffie bijvoorbeeld geeft een geweldig vitaliserend effekt. Dat komt omdat bij inname van koffie de bloedvaten van zuren ontdaan worden en er weer vitaliteit door onze aderen kan stromen. De zuren worden echter in de fascia gedumpt, die moeten zien zich ermee uiteen te zetten. Dus slaan ze het op). Zo wordt de delta van het BBRS vervuild, en daarmee de voedingsbodem voor al onze cellen. Dit evenwicht is wel weer te herstellen door overwegend basisch eten toe te voegen(voornamelijk verse groenten en fruit, liefst biologisch) en parasympatische rust in te bouwen. Parasympatische rust bouw je in door goede nachtrust te genieten, plezierig te leven en Cranio Sacraal sessies te ondergaan. Deze werken diep in en door in de fascia namelijk, en in je systemen van diepe rust, dat is het herstel voor je lichaam-geest (body-mind). Door zo de sympatische-parasympatische balans te herstellen herstel je ook de zuur-base balans. Om werkelijk te ontzuren zul je een diepere reiniging moeten bewerkstelligen, waarvoor je voor het blijvende effect over een langere termijn de zuur-base balans fine-tuned. Weet wel dat door dit te doen, je àl je cellen en weefsels een vitale douche geeft waar je jarenlang plezier van zult kunnen ondervinden. We kunnen ons lichaam ook heel wat geven door respectvol naar deze funkties van ons lichaam te zijn, door rekening te houden met wat we al of niet innemen tijdens reinigingstijd of voedingstijd. De natuurarts ondersteunt ons hierbij. Je snapt ook: het vraagt vooral een verandering van aanpak van leefstijl om je Bio Basis Regulatie Systeem flexibel en vloeibaar te houden. Uit de literatuur over de bioritme s Ψ weten we dat de zuurgraad 2x per etmaal wisselt, om 4 en om 16 uur. Er blijkt verband met de lichaamstemperatuur die eenzelfde ritme blijkt te hebben. Uit onderzoek blijkt dat ook onze endocriene klieren een eb- en vloed ritme volgen. Ze scheiden met hun ene deel een hormoon af dat met hun werking tegengesteld is aan het hormoon dat met de andere kant wordt afgescheiden. Zo houden ze een duale balans, overeenkomend met aktiverende of remmende werking, oftewel elektrische kracht (via een chemische vertaling) of magnetische kracht (via een chemische vertaling). Hun goede werking is onontbeerlijk voor ons welbevinden. Dit werkt samen met ons twee-polige zenuwstelsel. Aan de ene kant de activator, elektrisch, beter bekend als de sympaticus, anderzijds de remmer, de vertrager, de balansbrenger: de parasympaticus via de Nervus Vagus die de prikkels afgeven aan de klieren. Als alles verzuurt worden we makkelijker overprikkeld in ons BBRS en gaat uiteindelijk alles klieren. gezonde tussenruimte De genetische mogelijkheden van cellen komen uitsluitend tot hun recht voorzover het BBRS dat toelaat.het blijkt van belang dat het interstitium veerkrachtig is, beweegt, ritmisch trilt om alle interne beweging en overdracht toe te staan. Als de zuren niet worden opgebruikt krijgen we een overschot dat weggewerkt wil worden. Vitaliteit door meer basisch te leven is het motto. Water, mineralen en zouten, essentiële eiwitten, glucose en beweging en adem is al wat we zelf hebben toe te voegen. Dit brengt ruimte in het BBRS verbindingsnetwerk waarmee we weer een afgestemde zuivere antenne worden voor communicatiesignalen. Ψ Dr.Wilhelm Fliess, Berlijn ( ) was de eerste die bioritmen bestudeerde en noteerde. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis

20 sonar op zee trillingen als taal Wij zijn een elektro-magnetisch wezen. Alles in ons beweegt, bij voortduring. Zoals Schauberger al waarnam, waar twee krachten samenkomen ontstaat vanzelf de derde. Zouden we niet met onze ogen zien, maar met onze handen voelen, dan nemen we dit direct waar. Alles siddert, beweegt, trilt, en onze taal is tè grofmazig om al die fijne nuances te benoemen. Steeds gaan er stroompjes van links naar rechts, en dwars door alles heen, en van onder naar boven en alles tegelijkertijd. En ons lichaam is héél precies afgesteld om op alle signalen te reageren door een respons die weer naar de balans van neutrale lading beweegt. Het is een groot vibrerend lichaam, een universum. Dankzij verschillen in lading lopen er stroompjes, dankzij de stroompjes ontstaan er magnetische velden, dankzij de velden wordt uit meerdere cellen energie gebundeld, waardoor een volgende aktie op gang komt. Geoefend als we zijn om dingen te zien, gaan we weleens voorbij aan dit voelen en ervaren. We richten ons op wat we zien, de deeltjes, en missen daarmee de aanzet, de impuls. Als we verliefd zijn merken we dit weer op: een blik van die ander en een schok van electriciteit worden we gewaar. Wat wij meestal waarnemen zijn de dichtere densiteiten, de stoffen die zó langzaam trillen dat het lijkt alsof ze solide zijn. Met het doen van Cranio Sacraal ben je geoefend in waarnemen met je handen, je zintuigen, en gaan er hele werelden van subtiel gewaarzijn open. Elk orgaan, elke struktuur, elke doorstroming, elke cluster toont zich uniek, als een heel eigen trilling. Uit de wetenschap weten we dat dit is opgebouwd uit trillende atomen, die vibreren rond hun celkern. Uit de quantumfysica weten we dat het golven zijn, die we voelen, en soms deeltjes, die we waarnemen. Elk deeltje is op een ander moment golf, en vice versa, met hetzelfde basisgolfpatroon. Elk orgaan, elke cel heeft een eigen unieke trilling, frekwentie. Een eigen frekwentie, absoluut uniek. Waar al deze delen samenwerken, treedt er een scala op aan tegelijkertijd voorkomende golven, dat geeft een interferentiepatroon, een uniek golfpatroon van zo n samengestelde aktie, zoals bijvoorbeeld een ATP-proces, of een stofwisselingsaktie of een verliefdheids vlinder. We leven middels een elektro-magnetisch veld op een elektro-magnetische aarde. Zou dit wegvallen dan zou ons lichaam niet leven, niet z n bio-energie aanmaken om al die geleidingsprikkels door te geven en z n acties te doen. We leven bij gratie van energie in een elektro-magnetisch veld: ons fysieke lichaam. In dit communicatie-instrument van ons lichaam wordt gesproken in een taal van trillingen. Ze veranderen steeds van vorm, van drager als het ware. Iets wat als bv. geluid aankomt (oor), wordt een mechanische trilling, wordt een chemische prikkel, wordt een electrische spiersamentrekking. Pischinger, Eppinger en BBRS: [ ] Zo is de neurale pool van het grond weefsel verbonden met het centrale zenuwstelsel, de hormonale pool met het hormoonstelsel en de cellulaire pool met het lichaamssysteem van de grote afweer, (het reticulohistiocytaire systeem en het lymfesysteem) (Zie bijlage 4). Over water en over lucht wordt zo n prikkel doorgegeven, en verandert steeds van magnetische kracht in electrische kracht in bewegingskracht. Dit is fenominaal hoe ons menselijk lichaam is toegerust stimulus en respons door verschillende omgevingen heen te coördineren en uit te voeren. Het lijkt ernaar dat elektro-magnetisme als z n chemische uitingswijze vertaald is in respectievelijk zuur en base, als twee kanten van schepping. Zo zijn we als mens een coherent elektro-magnetisch, chemisch, stoffelijk wezen gedragen door water. We zijn een bundeling van krachtpatronen, frekwenties die zich uitdrukken via verschillende transmittors, media, middelen. Lichaam en Geest zijn één. Ziel en Lichaam zijn één. Zo Boven, Zo Beneden is waarheid. Tussenruimte en het Weten van Water Yvonne Anne Driehuis