Zowel de werknemersdelegatie als de werkgeversdelegatie zijn gehoord tijdens een zitting van de LAAC, gehouden op maandag 24 maart 2014 te Utrecht. De

Transcriptie

1 Advies inzake een geschil tussen de werkgeversdelegatie en de werknemersdelegatie van de commissie voor georganiseerd overleg van de Stadsregio Rotterdam Bij brief van 24 februari 2014 heeft de werknemersdelegatie van de commissie voor georganiseerd overleg van de Stadsregio Rotterdam de Lokale Advies- en Arbitrage commissie (LAAC), ingesteld door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten verzocht om advies. I. Verzoek om advies De werknemersdelegatie vraagt bij brief van 24 februari 2014 advies over de toe te passen sociale regeling bij liquidatie van de Stadsregio Rotterdam. De werkgeversdelegatie stelt zich volgens de werknemersdelegatie op het standpunt dat het Sociaal Statuut Rotterdam van 2013 (SSR2013) zonder aanvullingen dient te worden toegepast en dat het mens volgt taak -principe niet kan worden gehanteerd. De werknemersdelegatie is van mening, dat de werkgeversdelegatie niet (in redelijkheid) tot dit besluit kan komen en stelt zich op het standpunt dat: 1. een eigenstandige, met de werknemersdelegatie overeengekomen sociale regeling voor afbouw en liquidatie van de Stadsregio Rotterdam vereist is; 2. een eigenstandige sociale regeling voor liquidatie van de Stadsregio Rotterdam gewenst is; 3. van de Stadsregio Rotterdam (meer) inspanningen mogen worden gevergd in het kader van werkzekerheid voor wat betreft de plaatsing van medewerkers bij de Metropoolregio Rotterdam-Den Haag of bij andere besturen die de taken van de stadsregio na liquidatie op zich nemen 4. de Stadsregio Rotterdam voor toepassing van het mens volgt taak -principe dient zorg te dragen voor wat betreft tenminste de wettelijke taken; 5. de werkgeversdelegatie in strijd heeft gehandeld met het overeenstemmings- dan wel instemmingvereiste; 6. er geen open en reëel overleg met de werkgeversdelegatie heeft plaatsgevonden Aan de LAAC wordt verzocht advies uit te brengen, hetgeen ertoe zou moeten leiden dat de werknemersdelegatie in zijn standpunt wordt bevestigd. De werknemersdelegatie verzoekt de LAAC tevens te adviseren dat: 1. de werkgeversdelegatie alsnog middels open en reëel overleg met de werknemersdelegatie tot overeenstemming dient te komen over de sociale regeling voor afbouw en liquidatie van de stadsregio; 2. de werkgeversdelegatie alsnog zorg dient te dragen voor toepassing van het mens volgt taak -principe voor wat betreft tenminste de wettelijke taken; 3. de werkgeversdelegatie alsnog (meer) inspanningen dient te verrichten in het kader van werkzekerheid voor wat betreft de plaatsing van medewerkers bij de Metropoolregio Rotterdam-Den Haag of bij andere besturen die de taken van de stadsregio na liquidatie op zich nemen; 4. de werkgeversdelegatie het besluit van 12 februari 2014, voor zover dit betrekking heeft op de sociale maatregelen, intrekt. 1

2 Zowel de werknemersdelegatie als de werkgeversdelegatie zijn gehoord tijdens een zitting van de LAAC, gehouden op maandag 24 maart 2014 te Utrecht. De heren P. Marcus en G.J. W. den Toom (GO leden) alsmede mevrouw W. Pijnacker (bestuurder CNV Publieke Zaak) bijgestaan door mevrouw mr. K.M.J.R. Maessen, vertegenwoordigden de werknemersdelegatie. De heer Koen (portefeuillehouder Middelen bij de Stadsregio Rotterdam) en mevrouw J. Fix (secretaris-algemeen directeur) bijgestaan door de heer mr. J. Zwennis waren aanwezig namens de werkgeversdelegatie. De werkgeversdelegatie heeft haar standpunt ook schriftelijk toegelicht in een nota van informatie van 17 maart II. Het ontstaan van het geschil De Stadsregio Rotterdam is een samenwerkingsverband van 15 gemeenten in de regio Rijnmond en belast met de uitvoering van taken, die door de rijksoverheid bij de plusregio zijn belegd, met name op het gebied van verkeer en vervoer en jeugdzorg. Bij de overgang van personeel van de gemeente Rotterdam naar de stadsregio per 1 januari 2005 zijn afspraken gemaakt die zijn vastgelegd in de zogeheten Ontvlechtingsovereenkomst. De formatie van de Stadsregio Rotterdam omvat 59 fte en op 1 maart 2014 waren nog 45 medewerkers in dienst. Door wetgeving komen vrijwel alle taken van de Stadsregio Rotterdam te vervallen en hebben de deelnemende gemeenten ingestemd met het voornemen de stadsregio per 1 januari 2015 formeel op te heffen en het liquidatieplan vastgesteld. Het opheffingsbesluit wordt in gang gezet zodra de Eerste Kamer heeft ingestemd met de Wet opheffing plusregio s. Na opheffing volgt een periode van liquidatie. Tegelijkertijd zijn 24 gemeenten in de regio Haaglanden en Rotterdam met elkaar in gesprek over de oprichting van een gemeenschappelijke regeling, de Metropoolregio Den Haag Rotterdam (MRDH) en een bestuurscommissie, de vervoersautoriteit (VA). De MRDH/VA is niet de voortzetting van de Stadsregio Rotterdam en het Stadsgewest Haaglanden. Beide organisaties tellen samen ruim 200 medewerkers, terwijl de nieuwe organisatie een vaste kern met een omvang van circa 10 fte (MRDH) en 50 fte (VA) zal hebben. De voorzitters van het Stadsgewest Haaglanden en de Stadsregio Rotterdam zijn in een gentlemens agreement overeengekomen dat medewerkers van beide organisaties een plek kunnen krijgen bij de nieuwe organisatie met als uitgangspunt indiensttreding op basis van behoefte en geschiktheid en een fifty-fifty verdeling van medewerkers afkomstig van het Stadsgewest Haaglanden en de Stadsregio Rotterdam. Op het personeel van de Stadsregio Rotterdam zijn de rechtspositieregels van de gemeente Rotterdam van toepassing. Gelet op de voorziene opheffing van de stadsregio en het dientengevolge vervallen van alle functies is in 2012 een melding gedaan aan de vakorganisaties. Deze melding heeft begin 2012 geleid tot ambtelijk technisch overleg met de vakorganisaties over de personele gevolgen van de verwachte opheffing. Dit overleg heeft niet geleid tot een Sociaal Plan of tot overeenstemming over enige personele of rechtspositionele maatregel en is medio 2012 opgeschort zodra duidelijk werd dat de indiening van het wetsvoorstel tot opheffing van de plusregio s door de val van het kabinet aanzienlijke vertraging zou oplopen. Eind 2012 heeft de gemeente Rotterdam overeenstemming met de vakorganisaties bereikt over het SSR2013. Toen duidelijk werd dat het kabinet Rutte II eveneens streefde naar afschaffing van de plusregio s is het overleg over een sociaal plan dat ziet op de opheffing van Stadsregio Rotterdam begin 2013 weer opgestart. Op 27 februari 2013 kondigde de toenmalige secretaris-algemeen directeur van de stadsregio aan het personeel aan, dat het SSR2013 handvatten biedt voor de opheffing van de Stadsregio. Bij brief van 22 april 2013 is de werknemersdelegatie van dit standpunt op de hoogte gebracht. De behoefte aan een eigen sociaal plan zou vanwege het SSR2013 zijn verdwenen. Conform de nieuwe CAO voor gemeenten zou het SSR2013 het uitgangspunt bevatten dat de status van herplaatsingskandidaat na 24 maanden ophoudt en in principe wordt overgegaan tot ontslag van de betreffende medewerker. Daarmee verviel volgens de werkgeversdelegatie de noodzaak van een eigen Sociaal Plan voor de Stadsregio Rotterdam; dit in tegenstelling tot de situatie die bestond onder de werking van het vorige sociaal statuut van Rotterdam van

3 Bij brief van 12 juni 2013 heeft de werknemersdelegatie aan de secretaris-algemeen directeur laten weten hierover anders te denken. De werknemersdelegatie heeft om overleg gevraagd en beriep zich op de bestaande ontvlechtingsovereenkomst, die bepaalt dat in geval van liquidatie een sociaal plan moet worden opgesteld. Op 14 juni 2013 is het wetsvoorstel tot afschaffing van de plusregio s ingediend en op 11 juli 2013 werd een ontwerp-liquidatieplan ter advisering voorgelegd aan de ondernemingsraad van de Stadsregio Rotterdam. De ondernemingsraad heeft hierover negatief geadviseerd. Bij brief van 16 juli 2013 laat de secretaris-algemeen directeur aan de werknemersdelegatie weten, dat er naar haar oordeel geen aanleiding is de gesprekken over een sociaal plan te hervatten. Op 6 september 2013 heeft de werknemersdelegatie haar mening nog eens kenbaar gemaakt en verzocht om het beleggen van een vergadering van de commissie voor georganiseerd overleg. Dit overleg heeft plaatsgevonden op 12 november 2013, maar heeft niet tot resultaat geleid. Op 20 januari 2014 heeft opnieuw overleg plaatsgevonden. Daarin is door de werkgeversdelegatie aangegeven, dat geen aanvullend sociaal plan zal worden opgesteld en dat geen medewerking zal worden verleend aan een adviesaanvraag bij de LAAC. De werknemersdelegatie heeft bij brief van 24 januari 2014 aangegeven, dat geen overeenstemming kan worden bereikt en dat de LAAC om advies zal worden gevraagd. De daarop volgende vergadering van de commissie voor georganiseerd overleg, die op 17 februari 2014 heeft plaatsgevonden, heeft niet tot een andere uitkomst geleid. De adviesaanvraag van de werknemersdelegatie is van 24 februari Het algemeen bestuur van de Stadsregio Rotterdam heeft op 12 februari 2014 besloten tot liquidatie conform het ontwerp-liquidatieplan. III. Standpunt werknemersdelegatie De werknemersdelegatie stelt zich op het standpunt, dat een eigenstandige sociale regeling voor de liquidatie van de stadsregio vereist dan wel tenminste gewenst is. Gewezen wordt op artikel 4.1 van de ontvlechtingsovereenkomst, die voorschrijft, dat bij een ontbinding van de stadsregio een sociaal plan moet worden opgesteld, waarin ten aanzien van personeelsleden een bestemmingsbeslissing wordt genomen. In strijd met deze bepaling zou de werkgeversdelegatie weigeren een sociaal plan op te stellen. De werknemersdelegatie is het niet eens met de stelling van de werkgeversdelegatie, dat deze bepaling niet meer van toepassing zou zijn. De oude Wet Gemeenschappelijke regelingen is per 1 januari 1985 ingetrokken en de ontvlechtingsovereenkomst dateert van Met de verwijzing naar artikel 108 van de wet kan dus geen verwijzing naar de overgangsregeling bedoeld zijn. Verder wijst de werknemersdelegatie erop, dat de werkgeversdelegatie een discretionaire bevoegdheid heeft om af te wijken van het SSR2013. Dit zou onder meer blijken uit artikel 54 derde lid van de toepasselijke gemeenschappelijke regeling. Bovendien volgt uit het SSR2013 zelf, dat aanvullende afspraken dienen te worden gemaakt waar het gaat om meer ingrijpende reorganisaties, zoals verzelfstandiging. Overigens wijst de werknemersdelegatie op verschillen in rechtspositie van de medewerkers van de stadsregio ten opzichte van de medewerkers van de gemeente Rotterdam, waardoor geen sprake kan zijn van gelijke gevallen. Ook om die reden is er aanleiding nadere afspraken te maken. Volgens de werknemersdelegatie is in 2012 overeengekomen dat een eigenstandig sociaal plan voor de ontbinding van de stadsregio zou worden opgesteld. Dit zou worden bevestigd in het daartoe destijds opgestelde concept-sociaal plan en in het planningsdocument van het directieteam van december Deze afspraak is volgens de werknemersdelegatie in februari 2013 zonder voorafgaand overleg geschonden door de werkgeversdelegatie. De werknemersdelegatie mocht erop vertrouwen, dat met haar een sociaal plan zou worden overeengekomen en kan de uitleg die daaraan nu door de werkgeversdelegatie wordt gegeven niet volgen. Het SSR2013 is geschreven voor organisatiewijzigingen, niet voor opheffing van de stadsregio. Verzelfstandiging van delen van het concern valt ook binnen het SSR2013, maar in dat geval dienen afspraken te worden gemaakt, die in een specifiek sociaal plan worden opgenomen. De medewerker van de stadsregio zou bij liquidatie en bij het volgen van het standpunt van de werkgeversdelegatie in een ongunstiger positie komen te verkeren dan in geval er slechts sprake zou zijn van een organisatiewijziging. Dat kan volgens de werknemersdelegatie niet de bedoeling zijn. Een liquidatie valt naar het oordeel van de werknemersdelegatie bovendien niet onder het begrip 3

4 ingrijpende organisatieverandering als bedoeld in het SSR2013. Het gaat immers niet om een verandering in het werkproces, maar om het volledig verdwijnen van een werkgever. Het SSR2013 kan in de onderhavige situatie dan ook niet van toepassing kan zijn. Ook daaruit blijkt de noodzaak van aanvullende afspraken. De Stadsregio Rotterdam houdt de processen van liquidatie van de stadsregio en opbouw en inrichting van de MRDH/VA volgens de werknemersdelegatie kunstmatig gescheiden. Verwezen wordt naar een aantal omstandigheden waaruit zou blijken dat dit niet op zijn plaats is. Genoemde processen kunnen niet los van elkaar worden gezien. Ten onrechte blijft het inzetten van menskracht vanuit de stadsregio bij de nieuw te vormen organisatie voor een groot deel buiten beeld. De werkgeversdelegatie wenst geen afspraken te maken over plaatsing van medewerkers bij de MRDH/VA en wil het mens volgt taak -principe niet hanteren. Volgens de werknemersdelegatie mogen van de Stadsregio Rotterdam meer inspanningen worden gevraagd in het kader van werkzekerheid en rechtspositie voor wat betreft de plaatsing van medewerkers bij de MRDH/VA of bij andere besturen, die de taken van de stadsregio na liquidatie overnemen van de Stadsregio Rotterdam. Met verwijzing naar onder meer de artikelen 121s en 121t van het Ambtenarenreglement van de gemeente Rotterdam stelt de werknemersdelegatie zich op het standpunt dat terzake van deze aangelegenheid een overeenstemmingsrecht bestaat. Er zou geen open en reëel overleg zijn gevoerd en de positie van de werknemersdelegatie zou door de werkgeversdelegatie niet serieus zijn genomen. De besluiten tot liquidatie van de stadsregio en het besluit tot het hanteren van het SSR2013 zijn volgens de werknemersdelegatie besluiten waaraan individuele ambtenaren rechten kunnen ontlenen en maatregelen die de werkgelegenheid raken. De werknemersdelegatie is van mening, dat hiervoor het overeenstemmingsvereiste geldt en verzoekt dan ook uit te spreken dat de werkgeversdelegatie in strijd met het overeenstemmingsvereiste heeft gehandeld. IV. Standpunt werkgeversdelegatie De werkgeversdelegatie is van mening, dat de rechtspositieregelingen van de gemeente Rotterdam op grond van artikel 42 van de gemeenschappelijke regeling onverkort van toepassing zijn op het personeel van de Stadsregio Rotterdam. Betwist wordt dat de stadsregio de verplichting zou hebben een sociaal plan met de werknemersdelegatie overeen te komen. Deze verplichting vloeit volgens de werkgeversdelegatie niet voort uit de toepasselijke rechtspositieregelingen. Het gaat in dit geval immers niet om een verzelfstandiging als bedoeld in het toepasselijke SSR2013. Het SSR2013 is bindend voor alle vormen van (ingrijpende) organisatieveranderingen. Hierdoor wordt voorkomen dat bij verschillende reorganisaties nog afzonderlijke (nadere) afspraken noodzakelijk zijn (behoudens bij een verzelfstandiging, die hier niet aan de orde is). Evenmin vloeit een dergelijke verplichting voort uit de gemeenschappelijke regeling. Weliswaar biedt artikel 54 van de gemeenschappelijke regeling aan het bestuur bij opheffing van de stadsregio de discretionaire bevoegdheid af te wijken van de gemeenschappelijke regeling en daarmee impliciet van artikel 42, maar een verplichting is niet opgenomen. Verder stelt de werkgeversdelegatie zich op het standpunt, dat ook de ontvlechtingsovereenkomst niet de verplichting met zich brengt een sociaal plan op te stellen. Deze overeenkomst bevat een gedateerde uitwerking van het vervallen artikel 108 van de Wet Gemeenschappelijke regelingen. Na de wijziging van de wet is de ontvlechtingsovereenkomst weliswaar in stand gebleven, maar de verantwoordelijkheid voor het regelen van de personele consequenties is bij het bestuur komen te liggen. In dit geval is die verantwoordelijkheid uitgewerkt in maatregelen op grond van het SSR2013. Artikel 4.2 van de ontvlechtingsovereenkomst spreekt over mens volgt taak bij overdracht van wettelijke taken van de stadsregio. In het ambtenarenrecht is volgens de werkgeversdelegatie geen pendant van de artikelen 7:662 e.v van het Burgerlijk Wetboek van toepassing. De Europese Richtlijn inzake overdracht van ondernemingen geldt evenmin voor ambtenaren. Het adagium mens volgt taak kan in het ambtenarenrecht een recht noch een verplichting opleveren; de stadsregio kan een medewerker immers rechtspositioneel niet verplichten een functie buiten het gezagsbereik van de stadsregio te aanvaarden en evenmin een medewerker een functie buiten haar gezagsbereik opdragen. Ook kan de stadsregio de medewerker geen recht bieden elders in dienst te treden, nu de 4

5 stadsregio niet aan het stuur zit bij de overdracht van taken, zoals bij een verzelfstandiging wel het geval zou zijn. Hoewel de stadsregio zelf geen taken overdraagt, maar het rijk deze taken aan de stadsregio ontneemt en elders belegt, en de taken bij MRDH/VA naar het zich laat aanzien anders worden georganiseerd, hebben de voorzitters van de stadsregio en het Stadsgewest in een gentlemens agreement een quotering afgesproken. Die quotering geeft de medewerkers een voorkeurspositie. Binnen deze quotering zal de MRDH/VA moeten bepalen welke medewerkers van de stadsregio aansluiten op de nieuwe structuur en functies van de MRDH/VA. Met deze quoteringsafspraak is volgens de werkgeversdelegatie binnen MRDH/VA het maximale bereikt. De werkgeversdelegatie vindt het ook niet gewenst, dat er een sociaal plan komt voor de liquidatie van de stadsregio. De ten opzichte van 2012 gewijzigde visie van de werkgeversdelegatie houdt verband met het gegeven, dat binnen het georganiseerd overleg van de gemeente Rotterdam overeengekomen is de non-ontslagbepaling bij opheffing van de betrekking, zoals deze gold in het Sociaal Statuut van 2010, te laten vervallen. De liquidatie van de stadsregio had door die bepaling kunnen voortduren tot de laatste medewerker van de stadsregio een andere functie zou hebben verworven of met pensioen zou zijn gegaan. Dan zou de liquidatie pas afgerond kunnen worden als alle verplichtingen zijn afgewikkeld. Deze langdurige liquidatie werd in 2012 bestuurlijk onwenselijk geacht, reden om met de werknemersdelegatie binnen de exceptie van artikel 54 van de gemeenschappelijke regeling overleg te voeren over de mogelijkheid in een sociaal plan af te wijken van het Sociaal Statuut Rotterdam Dit overleg heeft in 2012 niet geleid tot overeenstemming. In het SSR 2013 is het VWNW traject opgenomen en is de non-ontslagbepaling vervallen. Daardoor verviel volgens de werkgeversdelegatie de noodzaak om verder te overleggen over een sociaal plan. De werkgeversdelegatie vindt, dat zij zich mocht heroriënteren nu de spelregels zijn gewijzigd. Dit betekent, dat de werkgeversdelegatie in alle redelijkheid kon besluiten geen verder overleg te voeren. Van geschonden vertrouwen jegens de werknemersdelegatie is volgens de werkgeversdelegatie onder die omstandigheden geen sprake. Het is op zich juist dat het SSR 2013 niet specifiek geschreven is voor de opheffing van de stadsregio, maar het voorziet volgens de werkgeversdelegatie adequaat in faciliteiten gericht op herplaatsing van medewerkers van wie de functie is vervallen. De werkgeversdelegatie stelt de verplichtingen uit het SSR2013 uiteraard te zullen nakomen, waaronder ook de terugkeergarantie van 24 maanden na 1 januari Het SSR2013 biedt voor de stadsregio een toereikend kader. Onder deze omstandigheden is er voor de werkgeversdelegatie geen aanleiding meer gebruik te maken van de mogelijkheid een sociaal plan overeen te komen. Dit behoort volgens de werkgeversdelegatie tot de beleidsvrijheid van de stadsregio. De werkgeversdelegatie stelt, dat zij zal trachten zoveel mogelijk medewerkers bij de MRDH/VA in dienst te laten treden. In die zin wordt behoud van werkgelegenheid maximaal bevorderd. Het bestuur kan echter buiten zijn gezagsbereik geen medewerkers van de stadsregio bij de MRDH/VA in dienst doen treden. Die bevoegdheid is aan de nieuwe organisatie. De nieuwe organisatie bepaalt ook zelf welke rechtspositieregeling van toepassing is. Met verwijzing naar artikel 121f van het Ambtenarenreglement Rotterdam stelt de werkgeversdelegatie, dat weliswaar overleg moet worden gevoerd over de opheffing van de stadsregio en de daarop volgende liquidatie maar dit overleg is niet gebonden aan het overeenstemmingsvereiste. Nu geen sociaal plan wordt vastgesteld is het overeenstemmingsvereiste niet aan de orde en derhalve ook niet geschonden. De werkgeversdelegatie vindt dat wel degelijk open en reëel overleg heeft plaatsgevonden. Alle argumenten om geen sociaal plan overeen te komen zijn in het overleg met de werknemersdelegatie op tafel gelegd. De werkgeversdelegatie wijst ten overvloede op haar bereidheid op individuele basis maatwerkafspraken te maken. V. Overwegingen De LAAC is van oordeel dat de Stadsregio Rotterdam de verplichting heeft om met de werknemersdelegatie open en reëel overleg te voeren over de gevolgen van de mogelijke beëindiging 5

6 van de taken van de Stadsregio Rotterdam en de daarop volgende opheffing van de gemeenschappelijke regeling. Het SSR2013, dat op grond van artikel 42 van de gemeenschappelijke regeling ook voor de stadsregio geldt, bevat afspraken die bindend zijn voor alle reorganisaties. Het begrip (ingrijpende) organisatieverandering is in het SSR 2013 gedefinieerd. De liquidatie van de Stadsregio Rotterdam kan zeker gezien worden als een ingrijpende organisatieverandering. De vraag is echter of het niet verder gaat dan dat. Verzelfstandiging van delen van de gemeente Rotterdam vallen ook onder dit sociaal statuut. Ter gelegenheid van een verzelfstandiging worden volgens de preambule aanvullende afspraken gemaakt, die in een specifiek Sociaal Plan worden opgenomen. Toegelicht is dat een verzelfstandiging gezien wordt als een uitzonderlijke situatie, waardoor aanvullende afspraken in de vorm van afzonderlijk Sociaal Plan noodzakelijk zijn. De liquidatie van de Stadsregio kan niet gezien worden als een verzelfstandiging, maar de personele gevolgen van een liquidatie zijn naar het oordeel van de LAAC zo mogelijk nog ingrijpender. In het SSR2013 wordt opmerkelijk genoeg - over een dergelijke situatie niet gesproken. Naar analogie van de handelwijze bij een verzelfstandiging ligt het naar het oordeel van de LAAC in de rede bij liquidatie afzonderlijk afspraken te maken over de personele gevolgen en deze zo mogelijk te vervatten in een Sociaal Plan. De LAAC wordt gesterkt in deze opvatting door het bepaalde in artikel 4.1 van de zogeheten Ontvlechtingsovereenkomst, die dateert van In dit artikel is met een verwijzing naar het inmiddels vervallen artikel 108 van de Wet Gemeenschappelijke Regelingen bepaald dat bij ontbinding van de Stadsregio een Sociaal Plan wordt opgesteld. Over de rechtskracht van deze Ontvlechtingsovereenkomst of over het wijzigen of intrekken hiervan is niet eerder van gedachten gewisseld met de werknemersdelegatie. De opvatting van de werkgeversdelegatie dat aan artikel 4.1 van de Ontvlechtingsovereenkomst inmiddels een andere betekenis moet worden gehecht, kan de LAAC slechts ten dele volgen. Kennelijk is de Ontvlechtingsovereenkomst tot stand gekomen in een periode waarin nog geen generiek Sociaal Statuut van toepassing was. Een dergelijk Sociaal Statuut kwam voor het eerst in 2005 tot stand. Voor 2005 was het noodzakelijk voor iedere ingrijpende organisatieverandering een afzonderlijk Sociaal Plan op te stellen. Dat zou verklaren waarom artikel 4.1 in deze vorm in de Ontvlechtingsovereenkomst is opgenomen. Dat neemt niet weg dat dit artikel nog steeds van toepassing is en dat de LAAC uit de feitelijke toedracht afleidt dat de werkgeversdelegatie aanvankelijk, in 2012, met een beroep op de exceptie van artikel 54 van de gemeenschappelijke regeling wel aanleiding zag het overleg te openen over een afzonderlijk Sociaal Plan. Het feit dat de werkgeversdelegatie hiermee destijds een andere intentie had dan de werknemersdelegatie doet hier niet aan af. De werkgeversdelegatie wilde kennelijk een Sociaal Plan om met het oog op de liquidatie van de Stadsregio niet langdurig gebonden te zijn aan de nonontslagbepaling in het SSR van Het overleg is gestaakt als gevolg van de val van het Kabinet Rutte I en de vertraging in het wetgevingsproces. In het nieuwe SSR2013 komt deze nonontslagbepaling niet meer voor, maar daarin wordt gesproken over een Van Werk Naar Werk traject. Daardoor is volgens de werkgeversdelegatie de noodzaak om te overleggen over een Sociaal Plan komen te vervallen. Het SSR2013 zou volledig dekkend zijn voor een dergelijke situatie. Er is dan ook niet opnieuw overleg gevoerd over de personele gevolgen van de liquidatie. Echter, gezien de inhoud van het SSR2013, waarin de gevolgen van liquidatie niet expliciet geregeld zijn, en gezien de inhoud van de Ontvlechtingsovereenkomst, alsmede de feitelijke gang van zaken, acht de LAAC het uit een oogpunt van goed werkgeverschap noodzakelijk dat alsnog op een open en reële wijze overleg wordt gevoerd over de gevolgen van de liquidatie van de Stadsregio. De LAAC realiseert zich overigens dat de verantwoordelijkheid voor herplaatsing van medewerkers, die nu in dienst zijn bij de Stadsregio buiten de directe invloedsfeer van de Stadsregio valt. Niettemin kan bezien worden of met inachtneming van het gestelde in SSR2013 aanvullende afspraken gemaakt kunnen worden over inspanningsverplichtingen. 6

7 VI. Advies De LAAC adviseert de werknemersdelegatie opnieuw een verzoek tot overleg bij de werkgeversdelegatie in te dienen teneinde met in achtneming van bovenstaande gezamenlijk in open en reëel overleg de mogelijkheden van een Sociaal Plan te verkennen. Aldus vastgesteld op 6 mei 2014 prof. mr. P.F. van der Heijden, voorzitter prof. mr. E. Verhulp, lid prof. mr. J.A. Peters, lid mr. B.H. Abbing, secretaris 7