Calculus. Een dictaat voor het vak Continue Wiskunde. Ale Jan Homburg. Versie Voorwoord 2

Transcriptie

1 Calculus Een dictaat voor het vak Continue Wiskunde Ale Jan Homburg Versie 29 Inhoudsopgave Voorwoord 2 2 Limieten 2 2 Definities en eigenschappen 3 22 Regel van De L Hôpital 7 23 Oefeningen 8 3 Goniometrische functies 9 3 Definities en eigenschappen 9 32 Inverse functies 33 Oefeningen 4 Eponentiële functies en logaritmen 4 Definities en eigenschappen 42 Logaritmen 2 43 Oefeningen 3 5 Afgeleiden 3 5 Definities en eigenschappen 3 52 Lineaire benaderingen 4 53 Impliciet differentiëren 5 54 Afgeleiden van eponentiële functies en logaritmen 6 55 Taylor reeksen 6 56 Etreme waarden 8 57 Newton s methode 2 58 Oefeningen 2

2 6 Integreren 23 6 Definities en eigenschappen Primitieve functies Substitutie Partieel integreren Breuksplitsen Oneigenlijke integralen Volumen 3 68 Numeriek integreren 3 69 Oefeningen 32 7 Functies van meer variabelen 33 7 Limieten Afgeleiden Meer variabelen en afbeeldingen Kettingregel Gradiënt Taylor reeksen 4 77 Etreme waarden Newton s methode Oefeningen 46 8 Voorbeeldtentamens 47 Voorwoord Een grote verscheidenheid aan wiskundige problemen laat zich reduceren tot berekeningen met differentiëren en integreren Newton en Leibniz realizeerden zich dit aan het eind van de zeventiende eeuw Ze zagen in dat differentiëren en integreren elkaars inversen zijn Ook benaderingen met Taylor reeksen zijn eerst bestudeerd door Newton Deze bijdragen van Newton en Leibniz hebben de wiskunde getransformeerd Dit is een beknopt dictaat over calculus, voor een eerste kennismaking met dit klassieke maar krachtige gedeelte van de wiskunde Aan de orde komen de begrippen limiet, afgeleide en integraal De toepassingen van deze begrippen op het bepalen van maimale waarden, het berekenen van oppervlakten en volumen en het benaderen van functies en afbeeldingen worden behandeld Na de ontwikkeling van de theorie voor functies van één variabele, wordt gekeken naar functies van meer variabelen Ieder hoofdstuk sluit af met een collectie opgaven 2 Limieten Een centrale vraag bij functieonderzoek is hoe functiewaarden variëren als het punt in het bereik variëert De begrippen limiet en continuïteit staan toe dit te bestuderen Ook bij afgeleiden en 2

3 integralen speelt de limiet een belangrijke rol 2 Definities en eigenschappen Laat f een functie zijn, gedefinieerd op een interval of een vereniging van intervallen We zeggen dat lim f() = L, a als voor ieder klein interval I rond L, er een klein interval rond a bestaat waarvan ieder punt door f binnen I wordt afgebeeld Dus punten in de buurt van a worden door f op punten in de buurt van L afgebeeld De functie f hoeft niet gedefinieerd te zijn in a zelf De functie f heet continu in a als f wel gedefinieerd is in a en lim a f() = f(a) Als een functie f in elk punt continu is, dan heet f continu Elementaire functies zoals n,sin(),cos(),e zijn continu Bekende functies zoals ln(), tan() zijn niet voor elke waarde van gedefinieerd, maar zijn continu waar ze gedefinieerd zijn Functies die zijn opgebouwd uit elementaire functies door middel van optellen, delen, vermenigvuldigen en ook samenstellen (in elkaar invullen, bijvoorbeeld f(g()) = sin(tan()) voor f() = sin() en g() = tan()), zijn continu waar ze gedefinieerd zijn Voorbeeld 2 De functie f() = + 2 is overal gedefinieerd: de noemer + 2 is overal positief en in het bijzonder nooit nul De functie is continu Voorbeeld 22 lim 2 = lim Voorbeeld 23 ( )(+) = lim + = 2 lim = lim = lim 2 2 ( ) = lim = 6 Voorbeeld 24 De limiet lim sin(/) bestaat niet, want en sin(/ n ) = voor n = /(nπ) sin(/y n ) = voor y n = /(2nπ +π/2) ( n en y n zijn punten in de buurt van als n een groot getal is) Zie Figuur voor een afbeelding van de grafiek van sin(/) en Sectie 3 voor een overzicht van goniometrische functies Als lim a f() en lim a g() bestaan, dan gelden lim a lim cf() = c lim f(), () a a g(), (2) f()+g() = lim a lim a f()g() = lim a f()+ lim a f() lim a g() (3) Verder, als lim a g() = b en f is continu in b, dan geldt lim a f(g()) = f(b) 3

4 Figuur : Grafiek van sin(/) Voorbeeld 25 lim 2 4 = lim y y y 2 = 2, waar we 2 door y vervangen hebben Vergelijk Voorbeeld 22 Voorbeeld 26 lim sin(/) =, want sin(/) en lim ± = Hier wordt de functie ingeklemd tussen twee andere functies waarvan we de limiet eenvoudig kunnen bepalen Merk op dat de volgende functie continu is: { sin(/),, f() =, = Dit voorbeeld maakt het volgende principe duidelijk: als h () f() h + () en dan is ook lim a h () = lim h + (), a lim f() = lim a a h () = lim h + () a 4

5 Figuur 2: Grafiek van sin(/) Als bij een limiet alleen punten > a in beschouwing genomen worden, wordt geschreven lim a f() Analoog schrijven we lim a f() in het geval alleen waarden < a bekeken worden Een limiet heet oneindig te zijn, lim a f() =, als f() willekeurig groot wordt voor in de buurt van a Dat wil zeggen, voor elk groot getal N is er een klein interval rond a, zodat f() > N voor elke uit dat kleine interval Voorbeeld 27 Welke limieten heeft g() = 2 bij = en =? Het domein van g is [,] We hebben lim g() = en lim g() = Voorbeeld 28 lim 2 2 = en lim 2 2 = Verder kunnen we ook het gedrag van een functie bij het oneindige bekijken Een uitdrukking lim f() = L betekent dat f() ongeveer gelijk is aan L voor grote waarden van Ofwel, voor elk klein interval I rond L is er een groot getal M te vinden zodat f() in I ligt voor elke > M Voorbeeld 29 Er geldt lim /(+2 ) = lim =, + omdat de noemer naar oneindig gaat als Evenzo geldt dat lim /( + 2 ) = De noemer is kwadratisch, de teller is lineair De noemer, van een hogere macht, is daarmee veel groter dan de teller voor grote waarden van 5

6 Het principe uit dit voorbeeld komt terug in het volgende voorbeeld Voorbeeld lim 2 + = lim = Hier zijn teller en noemer van de breuk door de hoogst voorkomende macht 2 gedeeld De berekening maakt duidelijk dat alleen de hoogst voorkomende machten bij een limiet naar oneindig van belang zijn voor de waarde van de limiet Er volgen nog enige vergelijkbare voorbeelden Voorbeeld 2 Bereken lim 2 sin() Deel teller en noemer door 2 : 2 sin() lim = lim sin() 2+ =, want de teller blijft tussen - en en de noemer gaat naar oneindig Voorbeeld 22 Bereken lim f() en lim f() voor f() = / 2 + Schrijf f() = 2 + = 2( + ) = = sign() = We hebben gebruikt dat 2 =, met sign() wordt het teken van bedoelt Omdat 2 naar nul gaat voor en, geldt en Voorbeeld 23 Bereken lim 2 Bijvoorbeeld lim lim f() = 2 + lim f() = 2 = lim Beide termen gaan naar oneindig voor / = Daarmee is onduidelijk wat het verschil tussen beide termen ongeveer is voor grote waarden van Hiertoe schrijven we de breuken als één breuk door gelijke noemers te maken lim (+) = lim ( )(+) 2 ( ) (+)( ) 2 (+) 2 ( ) = lim ( )(+) = lim = lim = / 2 6

7 22 Regel van De L Hôpital In deze sectie wordt gebruik gemaakt van afgeleide functies, behandeld in Sectie 5 Als lim a f() = en lim a g() =, dan geldt f() lim a g() = lim f () a g () Hier zijn f (),g () de afgeleiden van f respectievelijk g Bovenstaande formule is de regel van De L Hôpital Zij geldt ook als lim a f() = en lim a g() = sin() cos() Voorbeeld 24 lim = lim = Dit is een standaard limiet die betekent dat voor kleine ( in de buurt van ), de sinus goed te benaderen is met de identiteitsfunctie De benadering van sin() met wordt heel vaak gebruikt als er sprake is van trillingen met kleine uitwijking Zie Sectie 3 voor een overzicht van goniometrische functies Voorbeeld 25 lim tan() = lim cos() 2 = Dus ook tan() is voor kleine goed te benaderen met Voorbeeld 26 Beschouw een cirkel van straal We weten dat de oppervlakte van de ingesloten schijf π is De omtrek van de cirkel is 2π Als we een regelmatig n-vlak in de schijf plaatsen met hoekpunten op de cirkel die de rand van de schijf vormt, zie Figuur 3, verwachten we dat de omtrek hiervan naar 2π en de oppervlakte hiervan naar π convergeert als n naar oneindig gaat De hoek AOB is 2π/n radialen Het punt M ligt halverwege het lijnstuk AB De hoeken B M O A Figuur 3: Een regelmatig n-vlak (hier met n = 8) in een schijf AOM en MOB zijn dus π/n radialen We schrijven AB voor de lengte van het lijnstuk AB 7

8 Er geldt AB = 2 AM = 2sin(π/n) en de oppervlakte van de driehoek OAB is 2 AB OM = 2 (2sin(π/n))cos(π/n) = sin(π/n)cos(π/n) De omtrek van het regelmatige n-vlak is n maal AB, dus 2n sin(π/n) De oppervlakte van het regelmatige n-vlak is n maal de oppervlakte van de driehoek OAB, dus nsin(π/n)cos(π/n) In opgave 29 wordt gevraagd limietwaarden te bepalen voor n 23 Oefeningen Waar is h() = sin(tan()) gedefinieerd? Schets de grafiek van deze functie 2 Bereken lim 2 3 Bereken lim Bereken lim Bereken lim + 6 Bereken lim 2 7 Bereken lim 32 8 Bereken lim π sin() 2 π 2 9 Bereken lim sin() tan() Bereken lim Bereken lim Bereken lim / en lim / 3 Bereken lim Bereken lim ± Bereken lim ± Bereken lim Bereken lim ( 2 + ) 8 Geef een functie y = f() met verticale asymptoten bij = en = 3 en een horizontale asymptoot bij y = 9 Geef een functie y = f() met een verticale asymptoot bij = en een schuine asymptoot y = + voor ± Dit laatste betekent dat lim ± f() (+) = 2 Bereken lim 3 + door te substitueren + = t 3 2 Bereken lim 2 22 Bereken lim 5 ln( 5) 23 Bereken lim ln(+ ) 24 Bereken lim ln(+) Wat is het verband met de vorige opgave? 8

9 25 Bereken lim ln(ln()) ln() 26 Schets de grafiek van de functie f() = 2 27 Schets de grafiek van de functie f() = 3 ( ) door horizontale en verticale asymptoten te bepalen 28 Schets de grafiek van de functie f() = Werk Voorbeeld 26 uit: bepaal de limieten van omtrek en oppervlakte van het regelmatige n-vlak als n naar oneindig gaat 3 Goniometrische functies We geven een kort overzicht van goniometrische functies 3 Definities en eigenschappen r y α Figuur 4: Goniometrische functies geven een verband tussen een hoek en de lengten van zijden van een driehoek als getekend Gegeven is een driehoek als in Figuur 4 De sinus van een hoek α, voor α tussen en π/2, is gedefinieerd als de lengte y van de overstaande zijde gedeeld door de lengte van de schuine zijde r: sin(α) = y/r De cosinus van α is gedefinieerd als de lengte van de liggende zijde gedeeld door de lengte van de schuine zijde: cos(α) = /r Dezelfde formules worden gebruikt voor andere waarden van α, waar de schuine zijde van de driehoek de vector (,y) is en waar de waarden en y dus negatief kunnen zijn De sinus functie en de cosinus functie zijn functies gedefinieerd op R en hebben periode 2π, omdat hoeken modulo 2π gedefinieerd zijn Er gelden rekenregels sin( α) = sin(α), cos( α) = cos(α), cos(α) = sin(π/2 α) 9

10 Met de gegeven definities luidt de stelling van Pythagoras sin(α) 2 +cos(α) 2 = Tenslotte is de tangens van α gelijk aan sin(α)/(cosα) Dus tan(α) = y/ 6 π 4 π 3 π 2 π sin cos tan Tabel : Veel gebruikte waarden van goniometrische functies Tabel somt enige veel gebruikte waarden van goniometrische functies op 32 Inverse functies Beshouw de cosinus functie op het interval [, π], waar de functie monotoon dalend is Beperkt tot dit interval bestaat er daarom een inverse, de arccosinus We noteren deze functie als arccos() Domein en bereik zijn als volgt: arccos : [,] [,π] In Figuur 5 is de grafiek getekend De sinus functie is monotoon stijgend wanneer beschouwd op cos Π 3Π 4 Π 2 Π sin Π 2 Π Π 4 Π 2 Figuur 5: Grafiek van de arccosinus, links, en de arcsinus, rechts een interval [ π/2, π/2] De inverse functie hiervan heet de arcsinus, genoteerd als arcsin() Er geldt arcsin : [,] [ π/2,π/2], zie de grafiek in Figuur 4 Tenslotte is de tangens monotoon op het interval ( π/2, π/2) Dit interval wordt afgebeeld op R De inverse functie, die dus de hele lijn R afbeeldt op het begrensde open interval ( π/2, π/2), heet de arctangens We noteren deze functie als arctan() De grafiek is te zien in Figuur 6

11 tan Π 2 Π Π 4 Π 2 Figuur 6: Grafiek van de arctan 33 Oefeningen Schets de grafiek van de functie f() = 2 sin() 2 Schets in één figuur de grafieken van de functies f() = arctan() en g() = arctan()sin() 3 Schets in één figuur de grafieken van de functies f() = arctan() en g() = arctan()sin() 4 Schets de grafiek van de functie f() = cos()/sin() Laat zien dat f() = tan( π/2) 4 Eponentiële functies en logaritmen De eponentiële functie e is de enige functie (op vermenigvuldiging met een constante na) die gelijk is aan zijn afgeleide De (natuurlijke) logaritme is de inverse van de eponentiële functie In deze sectie worden deze functies preciezer geïntroduceerd We behandelen ook functies a en de inverse daarvan voor a > Voor berekeningen is het eigenlijk altijd het handigst om te werken met het getal e als basis (ga na waarom); een macht met een ander basisgetal kan omgeschreven worden tot een e-macht 4 Definities en eigenschappen We laten zien hoe a gedefinieerd wordt, voor positieve getallen a Als n een positief geheel getal is, wordt a n verkregen door n kopieën van a met elkaar te vermenigvuldigen Verder laten we a = en a n = /a n Voor een positief geheel getal q, is b b q stijgend in b Voor gegeven a bestaat er dus een getal b waarvoor b q = a We schrijven a /q = b Voor gehele getallen p en q >, is nu a p/q = (a /q ) p ook gedefinieerd Dus voor elke breuk = p/q is a nu gedefinieerd Voor algemene reële getallen wordt a gedefinieerd door continuïteit; als p/q in de buurt van ligt, dan ligt a in de buurt van a p/q Neem bijvoorbeeld 2 3 Er geldt,7325 < 3 <,7326 We zien 2 7 < 2 73 < < < < 2 3

12 en ook 2 3 < < < < 2 74 < 2 8 Zo wordt 2 3 ingesloten door al gedefinieerde getallen van de vorm 2 p/q die 2 3 steeds beter benaderen De definitie van het getal e, die nu volgt, gebruikt afgeleide functies behandeld in Sectie 5 Schrijf f() = a Dan geldt f () = lim h a +h a h = lim a ah = a f () h h Het getal e wordt gedefinieerd als dat getal waarvoor, met f() = e, f () = Voorbeeld 4 Bij de oefeningen wordt gevraagd na te gaan dat de volgende limiet het getal e oplevert: ( lim + n = e (4) n n) 42 Logaritmen Laat g de inverse afbeelding van f zijn, dat wil zeggen f(g()) = en g(f()) = Omdat f() = a altijd positief is, is g() alleen gedefinieerd voor > We noteren g() = log a () Bovendien schrijven we log e () = ln Er geldt ( a = e lna) = e lna, we kunnen dus een eponentiële functie altijd als een macht van het getal e schrijven Hier volgen nog enige nuttige eigenschappen van eponentiële functies en hun inversen, de logaritmen De eigenschappen zijn allemaal uit de definities af te leiden a a y = a +y (a ) y = a y log a ( y ) = ylog a () log a (y) = log a ()+log a (y) Ietwat overvloedig volgt hetzelfde rijtje voor de e-macht en de natuurlijke logaritme e e y = e +y (e ) y = e y ln( y ) = yln() ln(y) = ln()+ln(y) 2

13 43 Oefeningen Ga na dat (4) geldt Hint: schrijf de functie als e-macht ( 2 Bereken lim n + n 2n) 3 Bereken lim n ( + n) 2n 5 Afgeleiden Een afgeleide geeft de mate van verandering van een functie op kleine schaal Met behulp van een afgeleide kan een functie worden benaderd met een lineaire functie 5 Definities en eigenschappen Laat f een functie zijn, als in het vorige hoofdstuk Als de limiet f(+h) f() lim h h bestaat, dan noemen we dit de afgeleide f d () in het punt We schrijven ook wel df() voor f () De afgeleide geeft de verandering f(+h) f() van de functiewaarden in verhouding tot h = (+h), in een limiet voor kleine waarden van h Als f () bestaat, dan heet f differentieerbaar in Als f () een continue functie is, dan heet f continu differentieerbaar Uit de definitie vallen de volgende identiteiten te bewijzen, Productregel: d d f()g() = f ()g()+f()g () d f() Quotiëntregel: d g() = f ()g() f()g () (g()) 2 Kettingregel: d d f(g()) = f (g())g () Voorbeeld 5 We laten zien hoe de afgeleide van de functie f() = 2 uit de definitie valt af te leiden Er geldt f f(+h) f() () = lim h h (+h) 2 2 = lim h h 2 +2h+h 2 2 = lim h h h(2+h) = lim h h = lim 2+h h = 2 3

14 We geven een lijstje van afgeleiden van functies d d n = n n (niet alleen voor gehele getallen n, maar voor alle reële getallen, waar dan > wordt verondersteld) d d = d d (dit is een speciaal geval van de regel hierboven, met n = ) 2 = 2 (ook dit is een speciaal geval met n = 2 ) d d sin() = cos() d d cos() = sin() d d tan() = cos() 2 d d arccos() = 2 d d arcsin() = 2 (zie Voorbeeld 54 voor de afleiding) d d arctan() = + 2 (zie Voorbeeld 55 voor de afleiding) Sectie 54 behandelt afgeleiden van eponentiële en logaritmische functies Als referentie nemen we hier de lijst op d d e = e d d a = a ln(a) d d ln() = / d d loga () = /(ln(a)) 52 Lineaire benaderingen Als de functie f() continu is in a, dan kunnen we f() benaderen met f(a) voor in de buurt van a Een betere benadering geeft de definitie van de afgeleide Schrijf hiervoor f() = f(a)+ f() f(a) ( a) a en vervang f() f(a) a door f (a) Hierbij maken we slechts een kleine fout als in de buurt van a f() f(a) is, omdat lim a a = f (a) Hoe goed is de benadering van f() door P() = f(a) + f (a)( a)? Stel dat we f op een interval [a r,a+r] willen benaderen met P Dan geldt dat f() P() 2 C( a)2, voor C = ma a r a+r f () (het maimum van de absolute waarde van de 2-de afgeleide f op het interval waarop we f benaderen met P) De grafiek van P (een lijn) heet de raaklijn aan de grafiek van f in het punt (a,f(a)) 4

15 Voorbeeld 52 Geef de vergelijking y = a+b van de lijn die raakt aan de kromme y = 2 2 in het punt waar = 2 De functie f() = 2 2 heeft als afgeleide f () = (2 2) (2) = 2 2 In ( 2 2) 2 ( 2 2) 2 = 2 geldt f ( 2) = Dus a = 6/4 = 3/2 De lijn moet door het punt ( 2, 2 ) = ( 2, ) gaan In de vergelijking y = a+b met a = 3/2 geeft dit = 3 2 ( 2)+b Dus b = 4 en de lijn is y = Betere, hogere orde benaderingen, worden behandeld in Sectie Impliciet differentiëren Met een reeks van voorbeelden wordt duidelijk gemaakt hoe het differentiëren van een vergelijking, waarmee een functie impliciet gedefinieerd wordt, helpt om de afgeleide te berekenen Voorbeeld 53 Een ladder staat tegen een muur en begint naar beneden te schuiven Op de grond staat de ladder op (t) meter van de muur, op tijdstip t Het steunpunt tegen de muur bevindt zich op hoogte y(t) op tijdstip t De ladder is 5 meter lang, en op tijdstip t = geldt () = 3 en y() = 4 Merk op dat (t) 2 +y(t) 2 = 25 en daarom y(t) = 25 (t) 2 Nu schuift (t) met een snelheid van, zeg, meter per tijdseenheid van de muur weg: (t) = Differentiëren we de vergelijking (t) 2 +y(t) 2 = 25 naar t, dan krijgen we 2(t) (t)+2y(t)y (t) = Voor t = staat hier 2() ()+2y()y () = 6+8y () =, zodat y () = 3/4 We kunnen ook oplossen y (t) = (t) (t)/y(t) = (t) (t)/ 25 (t) 2 = (3+t)/ 25 (3+t) 2 Met opnieuw, op tijdstip t =, y () = 3/4 meter per tijdseenheid Voorbeeld 54 Laat θ en u gerelateerd zijn door cos(θ) = u, ofwel θ = arccos(u) (we nemen θ in het interval [,π], zie Figuur 5) Dit definieert θ als functie van u; we schrijven θ(u) We willen de afgeleide θ (u) van θ(u) (dus de afgeleide van de inverse van de cos functie) bepalen Differentieer linker en rechterkant van de gelijkheid cos(θ(u)) = u naar u Dit geeft sin(θ(u))θ (u) = Dus θ (u) = sin(θ(u)) = cos(θ(u)) 2 = u 2 Bij het tweede gelijkheidsteken is gebruikt dat sin(θ) 2 + cos(θ) 2 =, zodat sin(θ) = cos(θ) 2 als sin(θ) 5

16 Voorbeeld 55 Op dezelfde manier als in Voorbeeld 54 berekenen we de afgeleide van arctan() (de inverse van de tangens) met de kettingregel uit de definitie als inverse We hebben θ = arctan(u) en dus tan(θ) = u We nemen hier θ ( 2 π, 2π), zie Figuur 6 Door tan(θ) = u met θ = θ(u) naar u te differentiëren, krijgen we θ (u) =, zodat cos(θ) 2 θ (u) = cos(θ) 2 We moeten nu cos(θ) 2 in termen van u zien te schrijven, om θ (u) als functie van u te krijgen Merk hiervoor op dat tan(θ) 2 = sin(θ)2 cos(θ) 2 = cos(θ)2 cos(θ) 2 = zodat cos(θ) 2 = +tan(θ) 2 Omdat tan(θ) = u, volgt hieruit dat θ (u) = +u 2 cos(θ) 2, 54 Afgeleiden van eponentiële functies en logaritmen We hebben al gezien dat d d e = e Merk op dat d d a = d d elna = e lna lna = a lna Deafgeleidevandelogaritmeg() = log a ()kanbepaaldwordenuitdedefinitie = a g() (impliciet differentiëren) Door linker en rechterkant van de gelijkheid te differentiëren naar, zien we(gebruik makend van de kettingregel) dat = a g() g ()lna = g ()lna en dus dat In het bijzonder geldt d d ln = / g () = lna Voorbeeld 56 Bereken de afgeleide van f() = Schrijf f() = e ln De kettingregel geeft f () = e ln d d ( ln) = d d ( ln) De productregel geeft d d ( ln) = 2 ln+ / Dus f () = ln Taylor reeksen Een functie is lokaal (in de buurt van een punt a) te benaderen met polynomen Uiteraard is een continue functie f ongeveer gelijk aan f(a) als in de buurt van a ligt Een lineaire benadering wordt verkregen door f() te benaderen met f(a)+f (a)( a) Dit valt uit te breiden naar benaderingen met polynomen 6

17 Schrijf ( d nf() d) voor de n-de afgeleide van f in het punt (we gaan ervanuit dat die bestaat) Definieer het polynoom n ( ) d i P n () = f(a)+ f(a)( a) i i! d i= Hier is i! (i faculteit) gelijk aan het product van de gehele getallen,2,,i We zien dat P n (a) = f(a) Een directe berekening laat zien dat ( ) d i ( ) d i P n (a) = f(a) d d voor i n Dus de afgeleiden van f in a en van P n in a, tot en met de n-de afgeleide, zijn aan elkaar gelijk Het polynoom P n geeft de n-de orde Taylor benadering van f, rond het punt a Voorbeeld 57 Bereken de Taylor ontwikkeling van f() = sin() tot en met orde drie rond = Er geldt f () = cos(), f () = sin() en f () = cos() In het punt = geldt f() =, f () =, f () =, f () = Ingevuld in de formule voor de Taylor benadering tot en met orde drie levert dit f()+f ()+ 2 f () f () 3 = 6 3 Voorbeeld 58 Bereken de Taylor ontwikkeling van f() = sin()/ tot en met orde twee rond = Dit is eenvoudig: neem de Taylorreeks van orde drie (waarom?) voor de sinus en deel de termen door : ( 6 ) 3 = 6 2 Hoe goed is deze benadering? Stel dat we f op een interval [a r,a+r] willen benaderen met P n Dan geldt dat f() P n () C n+ (n+)! a n+, voor C n+ = ma a r a+r ( d d) n+f() (het maimum van de absolute waarde van de n+-ste afgeleide van f op het interval waarop we f benaderen met P n ) Dus voor [a r,a + r] geldt f() f(a) C a met C = ma a r a+r f () En, zoals we al gezien hebben, de lineaire benadering f(a) + f (a)( a) verschilt hooguit 2 C 2( a) 2 van de functie f zelf, op het interval [a r,a+r] Voorbeeld 59 Een directe berekening laat zien dat de zesde orde Taylor benadering van f() = sin() rond het punt, gegeven wordt door P() = 3! 3 + 5! 5 De absolute waarde van de zevende afgeleide ( d d) 7sin() = cos() is maimaal Dus sin() 3! 3 + 5! 5 7! 7 Er geldt dat 7! 7 < / voor < 7 7!/ 82 Dus op het interval [ 8,8] wordt de sinus functie tot op een fout van / benaderd door het polynoom P() 7

18 Voorbeeld 5 Omdat de afgeleide van f() = e de functie f zelf is, geldt dat ( d d) nf() = voor elk positief geheel getal n De Taylor reeks ontwikkeling van de e-macht tot en met orde n is daarom f() = n! n Men kan laten zien dat, voor elk getal, de limiet van bovenstaande formule voor n bestaat Deze limiet wordt wel gebruikt als definitie van e 56 Etreme waarden Het vorige hoofdstuk liet al zien dat het vinden van maimale en minimale waarden van functies van belang is voor het bepalen van foutafschattingen In deze sectie worden meer toepassingen beschreven, en wordt uitgelegd hoe deze etreme waarden te bepalen Een functie f heeft een absoluut maimum in c als f(c) f() voor elk punt Een functie f heeft een lokaal maimum in c als er een interval rond c is zodat f(c) f() voor elk punt uit dat interval Analoge definities gelden voor een absoluut en lokaal minimum Een etremum is een maimum of een minimum De volgende stelling maakt het mogelijk een maimum of een minimum te vinden Laat f een continu differentieerbare functie zijn Als een f een lokaal etremum heeft in c, dan geldt f (c) = Dit is een nodige voorwaarde voor een etremum, maar niet voldoende Dat wil zeggen, f (c) kan zijn, terwijl f in c geen etremum heeft Als f (c) = en f (c) >, dan is c een lokaal minimum Als f (c) = en f (c) <, dan is c een lokaal maimum Voorbeelden om bovenstaande mee te vergelijken zijn f() = 2 Hier geldt f () = en f () = 2 is positief De functie f bezit een (lokaal en globaal) minimum in met waarde f() = 2 Hier geldt f () = en f () = 2 is negatief De functie f bezit een (lokaal en globaal) maimum in met waarde f() = 3 Hier geldt f () = en f () = Het punt is minimum noch maimum f() = 4 Hier geldt f () = en f () = Hier is wel een (lokaal en globaal) minimum, hoewel dit niet volgt uit de waarde van de tweede afgeleide Voorbeeld 5 In het volgende rekenvoorbeeld vinden we de afmetingen van een blikje met een inhoud van liter, zodat de oppervlakte van het blikje (dat wil zeggen, de hoeveelheid materiaal om het blikje te maken) minimaal is De afmetingen van een blikje worden gegeven door een straal r centimeter en een hoogte h centimeter Voor de inhoud I geldt I = πr 2 h = kubieke centimeter De oppervlakte A van bodem, deksel en wand samen is gelijk aan 2πr 2 +2πrh vierkante centimeter De formule voor I laat toe om h als functie van r te bepalen, namelijk h = /(πr 2 ) Dit invullend in de formule voor A geeft A = 2πr 2 +2/r, 8

19 alleen nog van r afhangend We kunnen dus A(r) voor de oppervlakte schrijven Om hiervan een minimum te vinden, berekenen we A (r) = 4πr 2/r 2 Een simpele berekening laat zien dat A (r) = als r = 3 5/π centimeter Een functieonderzoek laat zien dat A grotere waarden aanneemt in andere punten, zodat A een minimum heeft in r = 3 5/π Voorbeeld 52 Een schilderij met een hoogte van h meter hangt aan een muur De onderkant van het schilderij hangt op d meter boven het oog van de waarnemer Op welke afstand van het schilderij moet een waarnemer staan om het schilderij onder een zo groot mogelijke hoek waar te nemen? h d Figuur 7: Een waarnemer wil een schilderij, waar hij van onder tegenaan kijkt, onder een zo groot mogelijke hoek zien Noem de afstand van de waarnemer tot de muur Trek lijnen van de waarnemer naar boven- en onderkant van het schilderij Deze lijnen maken hoeken, θ b en θ o respectievelijk met een horizontaal Er geldt tan(θ o ) = d/, tan(θ b ) = (h+d)/ Dus de hoek θ waarmee het schilderij wordt waargenomen, θ = θ b θ o, is gegeven door ( ) ( ) h+d d θ() = arctan arctan Differentiëren geeft θ () = = + ( h+d ) 2 (h+d) 2 (h+d) 2 +(h+d) 2 + d 2 +d 2 + ( d ) 2 d 2 = (h+d)(2 +d 2 )+d( 2 +(h+d) 2 ) ( 2 +(h+d) 2 )( 2 +d 2, ) 9

20 zodat θ () = als (h + d)( 2 + d 2 ) + d( 2 + (h + d) 2 ) = Dit levert 2 = d(h + d), zodat = d(h+d) Een tekenschema laat zien dat dit een maimum is voor θ 57 Newton s methode De methode van Newton is een veel gebruikte methode om numeriek benaderingen te krijgen voor oplossingen van vergelijkingen Beschouw een vergelijking f() =, waar f een gegeven functie is en moet worden opgelost Neem aan dat een nulpunt van f is; f( ) = Het Newton algoritme, dat we hieronder beschrijven, werkt onder de voorwaarde dat f ( ) Figuur 8: Bij Newton s methode worden lineaire benaderingen toegepast om telkens betere benaderingen van een nulpunt te krijgen Laat een punt zijn en beschouw de functie h() = f( )+f ( )( ) De grafiek van h is een rechte lijn, namelijk de raaklijn aan de grafiek van f in het punt De functie h heeft een nulpunt h( 2 ) = in het punt 2 = f( ) f ( ) Dit procedé herhalend laten we i+ = i f( i) f ( i ) voor elk positief geheel getal i Dit levert een rij punten i Als f ( ) en is in de buurt van, dan geldt lim i i = Dat wil zeggen, de punten i convergeren naar het nulpunt 2

21 Voorbeeld 53 De koopprijs van een auto is 8 euro De auto wordt afbetaald in 6 maandelijkse termijnen van 375 euro In totaal wordt dus 225 euro betaald Wat is de berekende rente? Als de rente is in procenten, dan geldt ( ((8( +) 375)(+) 375)(+) 375) 375 =, waar in totaal 6 maal 375 euro wordt afgetrokken Enige manipulatie geeft dat ( ( ) 2 ( ) ) 6 8 = ) 6 ( + + = ( = 375 ( ) ) 6 + Hier is gebruik gemaakt van de identiteit a + a a n = (a a n+ )/( a) met n = 6 en a = /(+) Nog enige manipulatie geeft de volgende vergelijking voor : (+)6 (+) 6 + = We zoeken het nulpunt van de functie gegeven door de linkerkant van bovenstaande vergelijking Deze vergelijking is niet epliciet op te lossen Maar Newton s methode kan een benadering van het nulpunt geven Er blijkt dat 76 (de berekende rente is dus ongeveer 76%) 58 Oefeningen Bereken de afgeleide van f() = tan() = sin() cos() met de quotiënt regel 2 Bereken de afgeleide van Bereken de afgeleide van f() = arctan(4) 4 Bereken de afgeleide van f() = arctan(arcsin( )) 5 Bereken de afgeleide van f() = +/ Bereken de afgeleide van f() = sin(tan( + 3 )) 7 Bereken de afgeleide van f() = 4 /2 5/ 8 Bereken de afgeleide van f() = Bereken de afgeleide van f() = (+)(+2)(+3)(+4) Bereken de afgeleide van f() = ( 2 +4)( +)(5 2/3 2) Bereken de afgeleide van f() = sin(cos(tan())) 2 Bereken de afgeleide van de arcsinus (de inverse van de sinus op [ π/2,π/2]) op de manier van Voorbeeld 54 Zie Figuur 5 voor de grafiek van arcsin() 2

22 3 Waar is de functie h() = niet differentieerbaar? 4 Bereken de tweede afgeleide f () van f() = cos() 5 Bereken de tweede afgeleide f () van f() = sin( 2 ) 6 Geef de vergelijking y = a+b van de lijn die raakt aan de kromme y = in het punt waar = 2 7 Geef de vergelijking y = a+b van de lijn die raakt aan de kromme y = +6 in het punt (3,3) 8 Geef de vergelijking y = a+b van de lijn die raakt aan de kromme y = in het punt waar = p 9 Geef de vergelijking y = a+b van de lijn die raakt aan de grafiek van 2 in het punt (,) 2 Voor welke waarden van heeft de grafiek van f() = een horizontale raaklijn? 2 Er zijn twee lijnen die door het punt (, 3) gaan en die raken aan de kromme y = 2 Vind de vergelijkigen van deze lijnen 22 Laat zien dat er twee lijnen bestaan die zowel raken aan de kromme y = 2 als door het punt (a,b) gaan, met b < a 2 Ga na wat er gebeurt als b = a 2 of b > a 2 23 Vind de punten op de kromme y = waar de raaklijn horizontaal is 24 Laat zien dat de kromme y = geen raaklijn met richtingscoefficient 4 heeft 25 Vind de punten op de ellips 2 +2y 2 = waar de raaklijn afgeleide heeft 26 Vind een vergelijking voor de raaklijn aan de kromme + y = 3 in het punt (,y) = (4,) 27 Geef de vergelijking van de lijn die loodrecht staat op de raaklijn aan y = sin() in (π,) 28 Geef de vergelijking van de lijn die loodrecht staat op de raaklijn aan y = tan(2) in (,) 29 Beschouw twee lijnen l en l 2 in het vlak, waar l door de punten (,) en (,) gaat en l 2 door de punten (,) en (3,) Hier is > Laat θ de hoek tussen l en l 2 zijn Voor welke is θ maimaal? 3 Een hockey team speelt in een stadion met een capaciteit voor 5 toeschouwers Met een toegangsprijs van 2 euro, komen er gemiddeld toeschouwers Een marktonderzoek geeft aan dat voor iedere euro prijsvermindering, de gemiddelde bezoekersaantallen met mensen toenemen Bij welke toegangsprijs is de omzet maimaal? 3 Bereken de Taylor benadering van orde n voor /(+ 2 ), rond = 32 Geef de Taylor benadering van de cosinus functie tot en met termen van orde 5 Geef een interval ( δ,δ) waarop de fout, dat wil zeggen het verschil tussen de cosinus en haar benadering, hooguit procent bedraagt 33 Bereken de afgeleide van f() = ln 34 Bereken de afgeleide van f() = 2e 35 Bereken lim ln(ln()) ln() 36 Bereken lim 5 ln( 5) 37 Bereken de afgeleide van f() = e / 38 Bereken de afgeleide van f() = ln

23 39 Zij f() = g(e ) Vind de afgeleide van f in termen van de afgeleide van g 4 Op welk interval is de functie f() = +2e 3 stijgend? 4 Bereken de Taylor benadering van orde n voor e, rond = 42 De functie f() = /( + e ) komt voor als activatiefunctie in de theorie van neurale netwerken Bereken de limieten lim f() en lim f() Schets de grafiek van f Bereken de afgeleide f () Bewijs het volgende verband tussen f en f : f () = f()( f()) 43 Met f() = /( + e ) als in de vorige opgave, beschouw g() = 2f() Bereken de limieten lim g() en lim g() Schets de grafiek van g Bereken de afgeleide g () en geef een vergelijking die g en g met elkaar relateert 44 Bediscussieer de werking van Newton s algoritme om de nulpunten te vinden van f() = 4( ) Doe dit aan de hand van de volgende vragen (a) Wat zijn de nulpunten van f? (b) Bepaal een epliciete uitdrukking voor de Newton iteratie Voor welke is de Newton iteratie gedefinieerd? (c) Ga voor elk van de nulpunten van f na voor welke beginwaarden voor het Newton algoritme dit nulpunt gevonden word 6 Integreren Integreren is een limietproces waarbij vele kleine getallen bij elkaar worden opgeteld Op deze manier worden oppervlakten uitgerekend De hoofdstelling van de analyse geeft een verband met differentiëren 6 Definities en eigenschappen Beschouweencontinuefunctief : [a,b] R Neemaandatf() voor [a,b] Deoppervlakte vanhetgebiedtussende-as, delijnen = a, = b, endegrafiekvanf wordtalsvolgt gedefinieerd Verdeel het interval [a,b] in n kleine intervallen I,,I n ter lengte = (b a)/n Kies punten i in het i-de interval I i = [a+(i ),a+i ] We kunnen uitrekenen de som n i= f( i), de gemiddelde waarde van f over de punten i vermenigvuldigd met de lengte van het interval [a,b] Men kan bewijzen dat de limiet lim n n i= f( i) bestaat Definieer de integraal van f over het interval [a,b] door b a f()d = lim n n f( i ) Deze definitie passen we toe op alle continue functies, niet alleen positieve functies Uit de definitie halen we een aantal eigenschappen van integralen van continue functies b a cf()d = c b a f()d b a f()+g()d = b a f()d+ b a g()d i= Voor c (a,b), b a f()d = c a f()d+ b c f()d 23

24 2 5 y Figuur 9: De oppervlakte onder de grafiek van een functie wordt benadert met de oppervlakte onder de grafiek van een stuksgewijs constante functie De hoofdstelling van de analyse geeft een aanpak om integralen uit te rekenen De hoofdstelling van de analyse zegt het volgende Schrijf g() = a f(t)dt (merk op dat g(a) = ) Dan geldt g () = f() Dat dit waar is, wordt aannemelijk gemaakt door uit te rekenen ( g +h () = lim f(t)dt h h a a ) f(t)dt = lim h h +h f(t)dt Omdat f continu is, is voor kleine waarden van h, de waarde f(t) vrijwel gelijk aan f() voor alle t in het interval [, + h] De integraal in het rechter lid is daarmee bijna gelijk aan f()h, de waarde f() vermenigvuldigt met de lengte h van het interval [,+h] Het rechterlid convergeert naar hhf() = f() als h naar gaat Voorbeeld 6 De definities maken ook duidelijk dat de gemiddelde waarde van een functie f op b een interval [a, b], gedefinieerd wordt als b a a f()d Voorbeeld 62 Een auto die met een snelheid van 72 kilometer per uur rijdt, remt met een vertraging van 5m/s 2 In meters per seconde, is de startsnelheid van de auto 2m/s De snelheid van de auto is gegeven door v(t) = 2 5tm/s; na 4 seconden staat de auto stil De afgelegde remweg is gelijk aan 4 v(t)dt Het is eenvoudig in te zien dat deze oppervlakte gelijk is aan de helft van 2dt, ofwel 4 meter 4 24

25 62 Primitieve functies Als F een functie is met F () = f(), dan heet F een primitieve (of primitieve functie) De hoofdstelling van de analyse geeft waar F() b a = F(b) F(a) Dus b b a f()d = F() b a, a F ()d = F(b) F(a) Merk op dat als F een primitieve van f is, dat dan ook F() + c voor elke constante c een primitieve van f is Voor de waarde van de integraal maakt dat niet uit We schrijven f()d = F() (of f()d = F()+c, c R) Hieronder volgt een rijtje primitieve functies: n d = n+ n+ als n, /d = ln, sin()d = cos(), cos()d = sin(), e d = e, d = arctan(), 2 + d = arcsin(), 2 63 Substitutie Deze sectie en de twee hierop volgende secties geven drie methoden om primitieve functies te vinden De eerste twee methoden, substitutie en partieel integreren, zijn algemene methoden en zijn consequenties van de kettingregel en de productregel respectievelijk De derde methode, breuksplitsen, maakt het mogelijk primitieve functies te vinden voor functies die te schrijven zijn als een breuk van twee polynomen ( rationale functies ) De kettingregel geeft d d F(g()) = F (g())g () Dus geldt b De rechterkant is ook gelijk aan F(u) g(b) g(a), zodat b a a F (g())g ()d = F(g()) b a g(b) F (g())g ()d = F(g()) b a = F(u) g(b) g(a) = F (u)du 25 g(a)

26 In wezen hebben we hier een substitutie uitgevoerd: g() is vervangen door u, g ()d door du en het interval [a, b] door [g(a), g(b)] Dergelijke substituties kunnen integralen vereenvoudigen, zoals de volgende voorbeelden aantonen Voorbeeld 63 Beschouw d Laat u = + 2, het argument van de wortel Dan geldt du = 2d en 2 udu d = = 3 u u = 2 3 (+2 ) + 2 Voorbeeld 64 Hetzelfde voorbeeld als boven, maar nu wordt gevraagd de oppervlakte d uit te rekenen Eén manier om dit te doen is door gebruik te maken van de boven berekende primitieve: d = 2 3 (+2 ) + 2 = Voorbeeld 65 Wat in het voorbeeld hierboven ook kan, is meteen in de substitutie uit te rekenen wat het integratieinterval is in de nieuwe variable u = + 2 Als =, dan is u = En als =, dan is u = 2 Dus d = udu = 3 u 2 u = , uiteraard hetzelfde antwoord Voorbeeld 66 Bereken π sin( 2 )d Laat u = 2 Dan du = 2d Als =, dan u = Als = π, dan u = π Dus π sin( 2 )d = π 2 sin(u)du = 2 cos(u) π = (cos(π) cos()) = 2 Voorbeeld 67 Bereken de oppervlakte A van een schijf met straal De schijf wordt gegeven door { 2 +y 2 }, dus 2 y 2 met Er volgt dat A = 2 2 d Substitueer = cos(θ) met θ π (Deze substitutie heeft een meetkundige achtergrond: een vector (,y) op de eenheidscirkel wordt bepaald door de hoek θ met de -as; er geldt (,y) = (cos(θ),sin(θ))) Merk op dat = correspondeert met θ = π en = met θ = Bereken d = sin(θ)dθ Omdat sin(θ) 2 +cos(θ) 2 = geldt sin(θ) = cos(θ) 2 (we moeten de positieve wortel hebben, omdat sin(θ) positief is voor θ (,π)) Dus A = 2 2 d = 2 sin(θ) 2 dθ = π π cos(2θ) dθ = 2 sin(2θ) θ = π π 26

27 64 Partieel integreren De productregel laat zien dat d f ()g()+f()g ()d = (f()g())d = f()g() d Door een van de twee producten links naar de rechterkant te halen, ontstaat hieruit de formule van partieel integreren: f ()g()d = f()g() f()g ()d Voorbeeld 68 sin()d = ( cos()) ( cos())d = cos()+sin() waar we partieel geïntegreerd hebben met de keuze f () = sin() en g() = Voorbeeld 69 Bereken 2 cos()d Partieel integreren met de keuze f () = cos() en g() = 2, geeft π/2 2 cos()d = π/2 π/2 3 sin()3 2 sin()d De integraal aan de rechterkant valt ook met partieel integreren uit te rekenen: π/2 2sin()d = 2cos() π/2 π/2 nu met de keuze f () = sin() en g() = 2 Samenvattend, π/2 2 cos()d = 3 sin()3 2cos()+2sin() 2cos()d = 2cos() π/2 + 2sin() π/2, π/2 = 3 (π 2 )3 +2 Voorbeeld 6 ln()d = ln() d = ln() d = ln() waar we partieel geïntegreerd hebben met de keuze f () = en g() = ln() 65 Breuksplitsen Rationale functies, ofwel breuken van polynomen, kunnen geschreven worden als sommen van eenvoudiger rationale functies Hierdoor is het makkelijker een primitieve te vinden 27

28 Voorbeeld d = 5 4 (+)(2 ) d = d = 3ln + 2 ln 2 In de eerste stap wordt de noemer ontbonden in factoren De tweede stap is het eigenlijke breuksplitsen, waarna de primitieve zo opgeschreven kan worden Het breuksplitsen wordt hier als volgt uitgevoerd Schrijf 5 4 (+)(2 ) = A + + B 2 Als we de rechterkant onder een noemer brengen, krijgen we A + + B 2 = A(2 )+B(+) (+)(2 ) = (2A+B)+( A+B) (+)(2 ) Vergelijken we dit met de oorspronkelijke breuk, dan zien we dat 5 4 = (2A+B)+( A+B), ofwel { 2A+B = 5, A+B = 4 Uit deze twee vergelijkingen lossen we de twee onbekenden A,B op: A = 3 en B = Voorbeeld d = = = ( 2 +4) d d d = ln + 2 ln arctan(/2) In de eerste stap wordt de noemer ontbonden Merk op dat 2 +4 niet verder ontbonden kan worden De tweede stap is het breuksplitsen; hier worden A,B,C opgelost uit ( 2 +4) = A + B+C 2 +4 De berekening, die we achterwege laten, geeft A =,B =,C = Omdat 2 +4 een kwadratische term is, staat in de noemer hierbij een eerste orde polynoom Ten slotte wordt de integraal 2 +4 d nog gesplitst in twee integralen 2 +4 d en 2 +4d De eerste hiervan kan met de substitutie u = 2 +4 worden aangepakt: met du = 2d krijgen we 2 +4 d = 2u du = 2 ln u = 2 ln 2 +4 De tweede kan vereenvoudigd worden met de substitutie = 2v Dan zien we, met d = 2dv, 2 +4 d = 2 4v 2 +4 dv = 2 v 2 + dv = 2 arctan(v) = 2 arctan(/2) 28

29 Het volgende voorbeeld dient om duidelijk te maken hoe te breuksplitsen als er machten van veeltermen in een noemer staan Voorbeeld 63 Er geldt (+) 2 = + 2 (+) 2 Schrijf, om dit te vinden, (+) 2 = A + B+C (+) 2 en los A,B,C op Merk op dat er een term met (+) 2 in de noemer blijft, waarbij de macht van de teller één kleiner is Voorbeeld 64 Beschouw de functie f() = 4 (+) 2 De teller bevat een term van de orde vier (als hoogst voorkomende macht), dit is hoger dan de derde orde term die als hoogste macht in de noemer voorkomt Om de primitieve van f() te vinden, kunnen we eerst met een staartdeling de teller door de noemer delen, om zo f() te herschrijven tot een polynoom plus als restterm een rationale functie met noemer (+) 2 = en een teller met termen van orde kleiner dan 3 Namelijk 4 = [ ] = [ ] 2 [ ] Hieruit volgt dat 4 (+) 2 = = 2+ (+) 2 (+) 2 66 Oneigenlijke integralen Een integraal van een functie over een onbegrensd interval, of over een interval waarop de functie onbegrensd is, wordt met een limiet gedefinieerd Een integraal a f()d wordt bijvoorbeeld n gedefinieerdals lim n a f()dals deze limiet bestaat Als lim af() =, wordt een integraal b a f()d gedefinieerd als lim n a f()d als de limiet bestaat Voorbeeld 65 Er geldt want n b n d =, d = ln() n = ln(n) en dit wordt willekeurig groot in de limiet n Zo geldt ook want s d = ln() s geldt =, = ln(s) en dit wordt willekeurig groot in de limiet s Daarentegen 2d =, 29

30 want n d = n 2 = n en lim n n = Ga na dat geldt en 2d = d = 2 Voorbeeld 66 2 arctan() bestaat, want < 2 arctan() < 2 π en voor deze laatste functie 2 bestaat de integraal over (, ) 67 Volumen Een integraal van een functie wordt benaderd door niet met alle functiewaarden, maar met eindig veel functiewaarden te rekenen Voor positieve functies levert dit de oppervlakte onder de grafiek van de functie Op analoge manier kan een volume berekend worden Beschouw een lichaam L in de drie dimensionale ruimte De doorsnijding van L met een vlak {(,y,z) R 3, = } is een gebied met een oppervlakte A( ) Het volume V(L) van L kan benaderd worden door eindig veel van deze doorsnijdingen te bekijken Neem aan dat L ligt in een gebied met -waarden tussen a en b Voor een groot getal n, laat = (b a)/n en kies n punten i = a+i, i n Dan V(L) = lim n n A( i ) De laatste limiet (als hij bestaat) is gelijk aan de integraal van de functie A() over het interval (a,b), dus V(L) = b a i= A()d Voorbeeld 67 Bereken de inhoud van een bol B met straal De bol wordt gegeven door 2 + y 2 +z 2 Voor is de doorsnijding van B met het vlak { = } gelijk aan de schijf {y 2 +z 2 2 } met straal 2 Deze schijf heeft oppervlakte A( ) = π( 2 ) Het volume van B is dus A()d = π( 2 )d = π( 3 3 ) = 4 3 π Voorbeeld 68 Bereken de inhoud van een pyramide met als grondvlak een vierkant van zijde a, en met hoogte h Op een hoogte tussen en h, geeft de pyramide een vierkant van zijde a/h De oppervlakte hiervan is A() = (a/h) 2, zodat de inhoud van de pyramide gegeven wordt door h ( a h ) 2d = a 2 h 2 h 2 d = a2 h 2 h 3 3 ofwel een derde keer de oppervlakte van het grondvlak keer de hoogte = a2 h 2 3 h3 = 3 a2 h, 3

31 68 Numeriek integreren De definitie van de integraal suggereert methoden om een integraal numeriek te benaderen Belangrijk is om een afschatting van de fout van het benaderde antwoord te hebben We beschrijven drie algoritmen om een integraal numeriek te benaderen, en geven formules voor de fout die daarbij gemaakt wordt Neem aan dat we b a f()d willen benaderen Middenpunt regel Voor een geheel getal n, schrijf = (b a)/n Kies n punten i = a+(i 2 ), i n Merk op dat i precies tussen a+(i ) en a+i ligt Benader de uit te rekenen integraal met n M(n) = f( i ) Men kan aantonen dat, als C = ma [a,b] f (), dan b f()d M(n) C(b a)3 2n 2 a i= Trapezium regel Voor een geheel getal n, schrijf = (b a)/n Kies n+ punten i = a+i, i n Merk op dat = a en n = b Benader de uit te rekenen integraal met n f( i )+f( i ) T(n) = 2 i= In de formule wordt telkens het gemiddelde genomen van twee functiewaarden Men kan aantonen dat, als C = ma [a,b] f (), dan b f()d T(n) C(b a)3 24n 2 a Simpson s regel Voor een geheel getal n, schrijf = (b a)/n Kies n+ punten i = a+i, i n Het kwadratische polynoom dat in drie opeenvolgende punten i, i, i+ de waarden f( i ),f( i ),f( i+ ) heeft, wordt gegeven door P() = f( i ) 2f( i )+f( i+ ) 2( ) 2 ( i ) 2 + f( i )+f( i+ ) ( i )+f( i ) 2( ) De oppervlakte onder de grafiek van P over het interval [ i, i+ ] is gelijk aan i+ P()d = f( i )+4f( i )+f( i+ ) i 3 Door zulke oppervlakten te sommeren, wordt de uit te rekenen integraal benaderd door een som S(n) Omdat telkens drie opeenvolgende punten i, i, i+ bij elkaar worden genomen, moet n een even getal zijn Dit levert S(n) = n/2 k= f( 2k 2 )+4f( 2k )+f( 2k ) 3 3

32 Figuur : Bij de middenpunt regel (linker grafiek) wordt de oppervlakte onder de grafiek van de functie benadert met de gesommeerde oppervlakten van de getekende rechthoeken De rechtergrafiek toont de benadering van de oppervlakte onder de grafiek van de functie bij trapezium regel Men kan aantonen dat b a f()d S(n) C(b a)5 8n 4, voor C = ma [a,b] f () (het maimum van de absolute waarde van de vierde afgeleide van f) Merk op dat in de noemer n 4 staat, waar in de corresponderende formules voor de middenpunt regel en de trapezium regel n 2 staat Voorbeeld 69 Benader 2 d met de regel van Simpson, met een fout kleiner dan / De vierde afgeleide van f() = / is gelijk aan f () = 24/ 5 We zien dat f () 24 voor in het interval [,2] De fout die gemaakt wordt door de integraal te benaderen met de regel van Simpson S(n) is hooguit 24/(8n 4 ) Als 24/(8n 4 ) < /, dan is ook de fout b a f()d S(n) kleiner dan / Nu geldt dat 24/(8n 4 ) < / als n > 4 24/8 6428, dus als n 8 69 Oefeningen Bereken 2 Bereken 2 + d 2 + d 3 Bereken 2 2 (+2 3 ) 3 d 4 Bereken 4 6 3d 5 Bereken 3 + d 6 Bereken sin()cos(cos())d 7 Bereken d 32

33 8 Bereken cos(3)d 9 Bereken d Bereken 4 d Bereken sin() 3 d 2 Vind een primitieve van de functie f() = /((+) 2 ) uit Voorbeeld 63 3 Vind een primitieve van de functie f() = ( 4 )/((+) 2 ) uit Voorbeeld 64 4 Wat is de afgeleide van f() = udu? Bereken vervolgens de afgeleide van 2 udu 5 Bereken het volume van een kapje van een bol, { 2 +y 2 +z 2,z 2 } 6 Bereken het volume van een pyramide met een hoogte h en met een vierkante basis van zijde b 7 Functies van meer variabelen Analoog aan de theorie voor functies van een variabele kan ook een calculus voor functies van meer variabelen ontwikkeld worden Wij gaan in dit hoofdstuk in op het limietbegrip en differentiatie, en bestuderen etreme waarden 7 Limieten Zij U een gebied in R n en f : U R een functie op U We schrijven (, 2,, n ) f(, 2,, n ) Met = (, 2,, n ) wordt dit f() Voor n = 2,3 gebruiken we ook de notatie (,y) f(,y) en (,y,z) f(,y,z) Er geldt lim a f() = L als voor ieder klein interval I rond de waarde L, er een omgeving van a is zodat f() in I zit voor ieder punt in deze omgeving De waarde f() is dus bijna L als in de buurt van a is De functie f heet continu in a als lim z f() = f(a) Voorbeeld 7 Zij f(,y) = 2 y 2 2 +y, gedefinieerd voor (,y) (,) Bestaat lim 2 (,y) (,) f(,y)? In punten (,m) geldt f(,m) = 2 m 2 2 = m2 Deze waarde hangt niet van af, maar varieert met m Er zijn daarom punten (, m) willekeurig dicht bij (, ), waarvoor de functiewaarden 2 +m 2 2 +m 2 verschillend zijn Conclusie: de limiet lim (,y) (,) f(,y) bestaat niet Voorbeeld 72 lim (,y) (,) 3 2 y 2 +y 2 =, want 3 2 y 2 +y 2 3( 2 +y 2 )y 2 +y 2 3 y, en de absolute waarde van 32 y 2 +y 2 is dus klein voor (,y) in de buurt van (,) 33

34 Voorbeeld 73 Zij f(,y) = y2, gedefinieerd voor (,y) (,) Bestaat lim 2 +y 4 (,y) (,) f(,y)? Als we de functiewaarde uitrekenen in punten (,m), krijgen we f(,m) = m2 3 = m2 2 +m 4 4 +m 4 2 m Merk op dat lim f(,m) = lim 2 =, onafhankelijk van m Als we echter de functiewaarde uitrekenen in ( 2,m), krijgen we f( 2,m) = m2 4 +m m 4 = m2 4 +m Deze waarde hangt wel 4 van m af, en is niet bijna als m verschillend van is Er zijn daarom punten ( 2,m) willekeurig dicht bij (,), waarvoor de functiewaarden verschillend zijn De limiet lim (,y) (,) f(,y) bestaat daarom niet 72 Afgeleiden Om de notatie beperkt te houden, kijken we naar functies van twee variabelen De theorie kan probleemloos naar functies van meer variabelen veralgemeend worden, zoals we beneden zullen aanstippen Beschouw dus een functie f van twee variabelen (, y) Als we een van de variabelen constant houden, krijgen we een functie van de andere variabele Deze kunnen we differentiëren; zo worden partiële afgeleiden gedefinieerd: f f(+h,y) f(,y) (,y) = lim, h h f f(,y +h) f(,y) (,y) = lim y h h Boven staan (als de limieten bestaan) de partiële afgeleide naar en de partiële afgeleide naar y Voorbeeld 74 Laat f(,y) = sin(/(+y)) Dan geldt ( ) f (,y) = +y cos, +y ( ) f y (,y) = (+y) 2 cos +y Onder de conditie dat de beide partiële afgeleiden continue functies van (, y) zijn, dus dat (,y) f f (,y) en (,y) y (,y) continu zijn, kan een goede eerste orde benadering gegeven worden van f(,y) Dit werkt als volgt Laat (,y ) een punt in het vlak zijn Neem aan dat (,y) f f (,y) en (,y) y (,y) continu zijn in het punt (,y ) Dan geldt dat f( +ah,y +bh) f(,y ) lim = a f h h (,y )+b f y (,y ) De limiet aan de linkerkant heet de richtingsafgeleide van f in het punt (,y ) in de richting (a,b) De partiële afgeleide naar is dus de richtingsafgeleide in de richting (,) en de partiële afgeleide naar y is de richtingsafgeleide in de richting (, ) Bovenstaande limiet impliceert dat een richtingsafgeleide berekend kan worden met behulp van de beide partiële afgeleiden Dit is alleen waar als de partiële afgeleiden continu zijn, zoals het volgende voorbeeld duidelijk maakt 34