Jeremia s geloofsdaad in de koop van een akker

Transcriptie

1 Jeremia s geloofsdaad in de koop van een akker Ds. J.S. van der Net Jeremia 32:9a Zingen: Psalm 147: 1 Lezen: Jeremia 32 Zingen: Psalm 130: 3, 4 Zingen: Psalm 105: 23 Zingen: Psalm 105: 24 Zingen: Psalm 43: 5 Gemeente, Gods Woord komt in deze dienst tot ons vanuit de profetieën van Jeremia; hoofdstuk 32 en daarvan vers 9, het eerste gedeelte. Wij lezen daar het Woord van de Heere aldus: Dies kocht ik van Hanámeël, mijns ooms zoon, het veld dat bij Anathoth is. Deze tekst predikt ons: Jeremia s geloofsdaad in de koop van een akker. Een drietal hoofdgedachten: 1. De moeilijkheid van deze geloofsdaad 2. De kracht tot deze geloofsdaad 3. De strijd in deze geloofsdaad 1. De moeilijkheid van deze geloofsdaad Op het eerste gezicht is het een alledaagse gebeurtenis die in onze tekstwoorden wordt beschreven. Het gebeurde in Israël immers regelmatig dat er een stuk land van eigenaar wisselde. Natuurlijk, voor de betrokkenen was het belangrijk, maar verder lijkt het nauwelijks de moeite waard om het te vermelden. Waarom wordt dit toch zo uitdrukkelijk meegedeeld in de Bijbel? Dit zal uit het verband van de tekst blijken. De profeet Jeremia heeft een neef, Hanámeël, een zoon van zijn oom Sallum. Deze neef is net als Jeremia afkomstig uit Anathoth, een stadje twee kilometer ten noorden van Jeruzalem. Op een zekere dag komt deze Hanámeël Jeremia opzoeken in de gevangenis, waarin koning Zedekia hem heeft laten opsluiten. Maar Hanámeël komt niet om Jeremia te troosten. Evenmin om hem een handje te helpen. Hij heeft zélf hulp nodig. Neef Hanámeël zit in financiële problemen; hij kan zijn schulden niet betalen. Door de armoede wordt hij nu gedwongen om zijn bezit, een akker in de buurt van Anathoth, te verkopen. Natuurlijk kan Hanámeël proberen die akker aan zijn schuldeisers te verkopen, maar dat doet een echte Israëliet niet graag. Want zijn stukje grond is vaderlijk erfdeel. Dat heeft de Heere in de dagen van Jozua aan de familie van Hanámeël en Jeremia toegewezen. 1/10

2 Ten diepste was een stuk grond een erfdeel van de Heere. Het vormde de garantie van God dat de eigenaar in het beloofde land zou mogen werken en wonen. Het was onvervreemdbaar eigendom en daarom was elke gelovige Israëliet gehecht aan de erve der vaderen. Als het even mogelijk was moest zo n stuk grond in de familie blijven. Soms konden er zich omstandigheden voordoen waardoor iemand gedwongen werd zijn stuk grond te verkopen, zoals hier Hanámeël. Maar in dergelijke situaties had de Heere voorzien in de wet over het losserschap. Een familielid helpt dan zijn arme bloedverwant door de grond te kopen, met de verplichting om het in het jubeljaar terug te geven. De losser kocht dus de opbrengst van de grond voor een aantal jaren. De wet over het lossen getuigde van de zorg van God voor de armen. Maar deze wet was ook een profetie van wat de Heere doen zal in het grote jubeljaar, het aangename jaar des Heeren, dat in Jezus Christus zou aanbreken. Op grond nu van de losserswet komt Hanámeël naar Jeremia met het verzoek: Jeremia, wilt u mijn akker kopen, die in Anathoth is? Want, Jeremia, u bent de losser. Jeremia mag voor Hanámeël doen wat Boaz deed voor Ruth. Dat gebeurde in Israël misschien niet elke dag, maar ongewoon was het ook niet. Toch is het verzoek van Jeremia s neef niet zo gewoon. Dat blijkt in de eerste plaats uit het feit dat God Jeremia van tevoren bekendmaakt dat zijn neef zal komen met de vraag om losser te zijn. In de tweede plaats blijkt het ongewone uit de omstandigheden. Immers, Jeruzalem wordt belegerd door Nebukadrézar, de koning van Babel. Zedekia, de vazalvorst, is afvallig geworden en nu heeft Nebukadrézar, witheet van woede, zijn legers verzameld en is hij opgetrokken naar Jeruzalem. De bewoners van het platteland zijn voor de brandschattende troepen uit gevlucht, en onder hen bevond zich waarschijnlijk ook Hanámeël. Nu ligt het leger van Nebukadrézar al een tijd rond de stad. Iedereen weet dat het nooit lang kan duren; er komt een moment dat de stad moet worden overgegeven. Allen zullen dan weggevoerd worden naar een ver vreemd land. Zo is de situatie in Jeruzalem. Juda staat aan het begin van het einde. Dat einde heeft Jeremia in niet mis te verstane bewoordingen aangekondigd. Men hoeft geen optimistische verwachtingen te koesteren. Het einde is in zicht! Maar, gemeente, Jeremia heeft meer gezegd. Hij heeft niet alleen het oordeel aangezegd, maar ook geprofeteerd over een heerlijk herstel van Israël in het beloofde land. Jeremia heeft naast die oordeelsprediking ook mogen spreken over de Heere in Zijn blijvende trouw en barmhartigheid. De Heere kastijdt Zijn volk wel, maar verstoot het niet voor altijd. Er zal een terugkeer plaatsvinden. Er zijn liefdevolle vaderarmen waarmee de Heere Israël zal opwachten. In verband met deze heilsbeloften van God krijgt Jeremia nu de opdracht die akker van Hanámeël te kopen. Hij heeft het volk de beloften van God verkondigd en nu moet hij Israël het leven uit die beloften voorleven. Hij moet niet alleen profeet zijn met geloofswóórden, maar ook met geloofsdáden. De koop van de akker van Anathoth moet 2/10

3 worden tot een krachtige profetische boodschap. Zo zegt de Heere: Er zullen nog huizen en velden en wijngaarden in dit land gekocht worden (Jer.32:15). Maar, gemeente, daar ligt nu de moeilijkheid. In de opdracht om dat stuk land te kopen ligt een zware beproeving voor het geloof van de profeet. Het lijkt er in de verste verte niet op dat bewaarheid zal worden dat het volk zal weerkeren en dat er weer huizen, akkers en wijngaarden gekocht zullen worden. Want wie gaat er nu onder deze omstandigheden een akker kopen? Dat is toch dwaasheid? Bovendien, die akker die Jeremia moet kopen, ligt bij Anathoth. Die plaats is al in handen van Babel. Vanaf de muren van Jeruzalem heeft men de rookwolken op zien stijgen. Rookwolken, die vertelden dat Anathoth een rokende puinhoop is geworden en dat de akkers tot een vertrapte woestenij zijn geworden. Moet Jeremia daar nu zijn goede geld aan uitgeven? Voor zo n waardeloos stuk grond? De profeet zit bovendien in de gevangenis in een belegerde stad. Hanámeël kan nu wel zeggen dat het zíjn akker is, maar in feite is die akker al van Nebukadrézar. En Nebukadrézar zal zich niets aantrekken van een koopakte. Hij handelt wel naar eigen goeddunken. Nee, die akker bij Anathoth is niets waard. Als Jeremia die akker koopt, is het weggegooid geld. Hij zal er geen cent aan overhouden, alleen de koopakte; als een waardeloos stuk papier. Jeremia had voor het geld van Hanámeël net zo goed een stuk land op de maan kunnen kopen of op de planeet Mars. Hij heeft er helemaal niets aan. Het is weggegooid geld! Jeremia, wat nu? Moet hij tegen Hanámeël zeggen: Beste neef, wat haal je nou toch in je hoofd? Wie denkt er nu toch aan om een akker te kopen? Gezien de situatie zou dat heel nuchter en heel zakelijk zijn. Maar weet u, gemeente, als Jeremia dat zou zeggen en dat zou doen, kan hij wel ophouden met zijn belofteprediking. Heel Jeruzalem zal dan immers zeggen: Jeremia, je gelooft dus zelf niet eens in wat je verkondigt. Je durft je portemonnee er zelf niet eens aan te wagen. Je durft op de beloften van God niet te bouwen. Dan toch maar op het voorstel van Hanámeël ingaan? Maar gezien de situatie waarin hij verkeert, is dat dwaas, is dat belachelijk. Maar als hij het wel doet, dan is die koopakte een machtige streep onder zijn profetie. Dan wordt het woord van de Heere bekrachtigd door een geloofsdaad. Dan brengt hij zijn geloof in de door de Heere beloofde heilstijd werkelijk in praktijk. Dan zal zijn daad een prediking zijn van het licht dat schijnt in donkere tijden en dat uitzicht en uitkomst biedt. Dat is de moeilijke keuze waarvoor het geloof telkens weer wordt geplaatst. De keuze om te leven uit de beloften van God, die door alles wat we zien en alles wat we misschien ook voelen, wordt tegengesproken. Te leven uit de beloften van God, die volkomen in strijd zijn met de tastbare werkelijkheid van het leven in deze wereld. Gemeente, begrijpt u deze moeilijkheid van Jeremia ook, hoewel we vele eeuwen later leven? 3/10

4 Een van onze formulieren zegt: Er zijn vele dingen die ons bekommeren en verontrusten kunnen. We kunnen in de kerk wel zingen: Ik blijf de Heer verwachten, mijn ziel wacht ongestoord, ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar woord. Maar dat moet ook uitgewerkt worden in de praktijk van ons leven. En dat is echt niet zo eenvoudig. Want leven uit het geloof is, om met onze tekstwoorden te zeggen, al je geld uitgeven aan iets waarvoor de wereld geen cent over heeft. Laten we maar eerlijk zijn, dat past toch niet bij ons? Wij willen graag waar voor ons geld hebben. We hebben er wel wat voor over, maar dan moeten we er ook wat voor terugzien. Nu komt de Heere tot Jeremia, en vandaag ook tot u, en Hij zegt: Mensen, leven uit het geloof, is leven uit de belijdenis: we zien het nu nog niet, maar we zien Jezus met eer en heerlijkheid gekroond. Aan Hem, de Heere Jezus, heeft de Vader alle macht gegeven in de hemel en op de aarde, tot aan de voleinding der wereld. Dus ook in deze tijd. Daarom komt het zeker goed! Al zien we het nog niet, we verwachten het toch met grote zekerheid en een sterk verlangen. Kijk, gemeente, dat is geloven. Te leven uit een onzichtbare, maar zeker komende toekomst, die de Heere beloofd heeft aan al Zijn kinderen. Dat is door het geloof de toekomst in het heden trekken. Je erin verblijden alsof het nu al werkelijkheid is. Misschien zit er nu wel een man of een vrouw in de kerk die zegt: Ja maar, geloven doen we toch allemaal, zoals we hier in de kerk zitten? Ach, u weet toch wel beter? Dat is niet waar. Kijk maar eens naar Jeruzalem. Daar is er maar één, Jeremia, die het in zijn hoofd haalt een akker in Anathoth te kopen. Ja, zegt iemand anders misschien, maar geloven is toch niet zo moeilijk? Dat is toch makkelijk? Ook dat is niet waar. Weet u wat geloven is? Dat is tegen de stroom oproeien. Weet u wat geloven is? Dat is totaal anders zijn omdat we in ons leven een Ander hebben leren kennen: de Heere Jezus Christus. Leven uit het geloof is moeilijk, want van nature kiezen we graag de weg van de minste weerstand. We doen zo graag met de massa mee. Met zo n profetisch leven als Jeremia val je op, en dan sta je er vaak buiten. O ja, we hebben onze mond vol over van alles en nog wat, maar de Heere zegt: Wat je belijdt, moet ook beleefd worden. Anders is het waardeloos. Mondchristenen die in hun gewone dagelijks leven handelen en denken als de wereld, zijn geen gelovigen, want ze leven niet waarachtig uit het wonder van Gods goedertierenheid voor mensen die dit door de zonde niet verdiend hebben. Gemeente, laten we in de eerste plaats uit onze tekstwoorden mogen leren: leven uit het geloof is moeilijk. Dat is immers leven uit de belijdenis: En Zijn Godgeheiligd zaad zal het gezegend aardrijk erven. Wie ziet daar vandaag iets van? Wie geeft daar vandaag nog iets voor, voor de erfrechten van Gods kinderen? We krijgen eerder de indruk dat de aarde juist niet voor hen zal zijn, maar voor de mens der zonde met al zijn medegenoten. Zij winnen hand over hand terrein. Als we om ons heen kijken, kan het ons dan nog moed geven dat Jezus de wereld overwonnen heeft? We zien het immers niet? 4/10

5 Leven uit het geloof is leven uit de wetenschap dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods die in Christus Jezus is. Omdat we in Hem, in deze Christus, meer dan overwinnaars zijn. Wat is het moeilijk wanneer we telkens weer tot onze droefheid en tot onze schaamte ontdekken, dat er in ons leven nog zoveel tegenkrachten aan het werk zijn. Als we telkens weer ontdekken dat de oude mens der zonde nog leeft en dat die in ons dagelijkse leven in allerlei beslissingen probeert een hartig woordje mee te spreken. Wat kan de oude mens der zonde opspelen! Wat is het moeilijk als we ontdekken dat de heerschappij van de zonde en de satan zo taai is, dat je er soms wanhopig van wordt. Je gaat je afvragen of je je niet vergist hebt. Leven uit het geloof, dat is zingen: Ruwe stormen mogen woeden, alles om mij heen zij nacht, God, mijn God zal mij behoeden, God houdt voor mijn heil de wacht. Dit vers is in rustige ogenblikken gemakkelijk te zingen. Maar als de stormen nu inderdaad eens opsteken, ontdekken we dat het moeilijk is om zo te leven. Wat kan het ons immers zwaar vallen als we het gevoel hebben dat Gods baren en Gods golven over onze hoofden heengaan! Wat kan het dan moeilijk zijn om genoeg te hebben aan de genade van God, en Zijn beproevingen een vreugde te achten omdat Hij onze zaligheid ermee bedoelt! Wat is het moeilijk om gelovig en met blijdschap vanuit de diepte te zingen: Maar de Heer zal uitkomst geven, terwijl er nergens uitkomst te zien is en we er niet doorheen kunnen kijken. Dat is het moeilijke van het leven uit het geloof. En toch, gemeente, in de onmogelijkheid is het mogelijk om te leven uit het geloof. We zien dat in onze tweede gedachte. We zingen eerst Psalm 105 vers 23: Dus toog t verkoren volk des HEEREN Al juichend uit, op Gods begeren; Het land der heid nen van rondom Schonk Hij hun tot een eigendom; Der volken arbeid werd geheel Aan Israël ten erf lijk deel. Onze tweede gedachte luidt: 2. De kracht tot deze geloofsdaad 5/10

6 Leven uit het geloof toch kan het! Ook als er nergens uitkomst is te zien, ook als alles ons bij de handen afgebroken wordt, ook als we er niet doorheen kunnen zien. Tóch kan het. Dat bewijzen onze tekstwoorden die zo eenvoudig zeggen: Dies kocht ik van Hanámeël, mijns ooms zoon, het veld dat bij Anathoth is. De koop van die akker gaat door! Jeremia zal de losser van Hanámeël zijn. Onder het toeziend oog van misschien wel spottende getuigen worden de officiële stukken klaargemaakt. De verzegelde koopakte moet goed worden opgeborgen, als bewijs dat Jeremia er voor instaat. Aan iedereen die erbij staat laat Jeremia daarmee zien dat het hem ernst is, dat die koopakte wel degelijk waarde heeft en dat hij die koopakte nodig zal hebben. Maar dan vragen we weer: hoe komt Jeremia tot deze geloofsdaad? Is hij misschien een grenzeloze optimist die geen oog heeft voor de werkelijkheid? Speculeert de profeet op een wonder? Beslist niet! Er is niemand in Jeruzalem die meer oog heeft voor het aanstaande gericht dan Jeremia. De profeet weet heel goed dat er straks een ander over zijn akker zal lopen. Hij weet heel goed dat een ander straks de vruchten van zijn akker zal plukken. En toch, hij doet het. Dat is in oorlogstijd, vlak voor de ballingschap, alleen maar mogelijk door het geloof in de beloften van God. De Heere heeft het gezegd. Daarin ligt de kracht van Jeremia s geloofsdaad. De Heere heeft het gezegd. Nee, het is niet een eigen inzicht, het is ook niet een vorm van medelijden met die arme neef die toch geholpen moet worden. Nee, de Heere heeft het gezegd! En daarom heb ik het gedaan, zegt Jeremia. Want God heeft gezegd: Het komt goed. Er zullen weer huizen gekocht worden, er zullen weer akkers en wijngaarden gekocht worden in dit land. Horen jullie dat, getuigen? Jeremia gelooft het woord van de Heere, en daarom doet hij zo vreemd in jullie ogen. Nee, Jeremia gooit zijn geld niet weg. De Heere staat er garant voor dat het goed is belegd. Dan is het goed, dan is het alles waard! Dat is Jeremia s kracht in het strijdperk van het leven. Al heeft hij Nebukadrézar tegen, al heeft hij de omstandigheden tegen, al heeft hij heel de wereld tegen God heeft het tegen hem gezegd. En daarom gaat het goed! De Heere gaat gewoon door met Zijn werk. Hij schrijft de geschiedenis. De Heere laat Zich door de omstandigheden niet in de war brengen. Welnu, dan moet Jeremia dat ook niet doen. De Heere zegt: Ik geef verlossing. En als Hij dat zegt, zal Jeremia in dit vertrouwen leven en dat melden in de koop van Hanámeëls akker. Jeremia ziet op het gebod van de Heere Gemeente, daarin is hij zalig. Daarom staat hij zo sterk. Dwars door de schijn van de dingen heen leeft hij uit de onzichtbare, maar niet minder werkelijke, vastigheid van God. Gemeente, hebben wij dat begrepen? Wie oog heeft voor het gericht dat komt over de wereld, wie oog heeft voor het gericht dat komt over de kerk, die kan alleen maar leven door het geloof in de belofte van God. Deze geschiedenis verkondigt ons niet de 6/10

7 grootheid van Jeremia s geloof, maar wil een krachtige streep zetten onder de waarachtigheid van Gods beloften. De getuigen gaan straks naar huis. Nee, niet onder de indruk van Jeremia, maar onder indruk van de waarachtigheid van het spreken van God. De Heere wil met kracht laten zien: al wat Hij beloofd heeft zal bestaan. Weet u wie er leven kunnen uit het geloof? Dat zijn mensen die zelf geen kracht meer hebben. Mensen die in zichzelf totaal ontkracht zijn, maar die hun kracht alleen vinden in de beloften van God: Heere, U hebt het toch gezegd? Zij gaan steeds weer bedelend naar de Heere: Gedenk aan het woord gesproken tot Uw knecht. Gemeente, daarmee komen we tot het hart van de zaak. Want om op de Heere te vertrouwen en op Zijn Woord te vertrouwen, moet ik Hem kennen. Dan moet ik weten wat ik aan Hem heb, dan moet ik weten dat ik van Hem op aan kan. Weten dat ik op Zijn Woord kan bouwen en dat ik mijzelf aan Hem kan toevertrouwen met heel mijn leven. Wanneer we de Heere zo hebben leren kennen, als de Heilige Geest ons ontdekt aan onze machteloosheid, maar ook aan de liefde van Jezus Christus jegens doodschuldige zondaren, dan gaan we verklaren dat wat God zegt waar is. Dat is zeker! Dan kan ik niet anders ook al zie ik er niets van dan mijn ogen alleen maar gericht laten zijn op Zijn Woord. Als Hij zegt: Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft (Rom.8:32), dan is het goed. Dan zal Hij ons ook met Hem alle dingen schenken. Mag ik u vragen: kennen we de Heere zo? Heeft de Heilige Geest ons geleerd dat er in ons niets te vinden is wat goed is? Als dat zo is, heeft de Heilige Geest ons ook geleerd dat de Heere wél te vertrouwen is. In Zijn Woord en belofte. Dan kunnen we ervan op aan als Hij tegen een schamele zondaar die niets meer overhoudt dan lege handen zegt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid (Jer.31:3). En: Ik zal u een nieuw hart geven en u tot een God zijn voor eeuwig. Gemeente, heeft u dat ook geleerd, net als Jeremia? Die vertrouwde op de Heere toen de Heere zei: Koop die akker die in Anathoth is. Ik garandeer u dat er weer akkers gekocht zullen worden in dit land. Hebben we ook geleerd dat we het wagen kunnen met het Woord van God alleen, omdat dat Woord volkomen zeker is? Hebt u op de school van de Heilige Geest geleerd dat geloven geen waagstuk is, omdat God Zelf instaat voor Zijn beloften en voor de waarachtigheid van Zijn Woord? Als de Heilige Geest ons zo leert geloven en laten we de Heere daar allemaal om vragen dan krijgen we een rijk leven. Dan laten we ons ook niet heen en weer slingeren door de omstandigheden. Dan klemmen we ons vast aan het Woord van de Heere. Daar vindt de Heere Zijn grootste vreugde in. Niet in allerlei grote en geweldige dingen, maar in dat kinderlijke vertrouwen, dat er bij de kleinen in genade net zo goed is als bij de volwassenen in het geloof. Immers, de grootte van het levende geloof wordt bepaald door de mate van het vertrouwen dat we in de Heere hebben. 7/10

8 Dat vertrouwen, dat zegt: Ik zie er nog niets van, ik weet ook niet hoe het moet, maar de Heere heeft het gezegd. Hij is getrouw. We overdachten in ons tweede aandachtspunt: de kracht tot deze geloofsdaad. Tenslotte luisteren we naar: de strijd in deze geloofsdaad. Maar laten we dan eerst zingen uit Psalm 105 vers 24: Die gunst heeft God Zijn volk bewezen, Opdat het altoos Hem zou vrezen; Zijn wet betrachten, en voortaan Volstandig op Zijn wegen gaan. Men roem dan d Oppermajesteit, Om zoveel gunst, in eeuwigheid. 3. De strijd in deze geloofsdaad Nadat Jeremia de akker gekocht heeft, wordt het ineens donker in zijn ziel. Neef Hanámeël is naar huis gegaan met zijn geld. Vriend Baruch heeft de koopbrief meegenomen. De getuigen zijn misschien schouderophalend over zoveel dwaasheid vertrokken. Maar Jeremia blijft alleen achter... Dan komt de strijd. Heb ik het wel goed gedaan? Was het wel verstandig om zo te handelen? Heb ik me niet vergist? Gemeente, dan zien we Jeremia neervallen voor de Heere en zien we hoe hij al zijn twijfels in het gebed voor de Heere uitstort. Ach Heere, de vijand is tot aan de stad gekomen. De val van Jeruzalem is een kwestie van enkele dagen. En toch, Heere, hebt U tegen mij gezegd: Koop die akker. Nee, gemeente, Jeremia twijfelt niet aan de Heere. Integendeel. Hij begint zijn gebed met een belijdenis: Heere, zou er voor U iets te wonderlijk zijn? Maar hij komt er niet meer uit. Nebukadrézar is er. De Chaldeeën komen. De aanvalstorens naderen. Kan dat allemaal wel goed komen? Wat komt Jeremia hier dicht bij ons staan. Niets menselijks is hem vreemd. Gods kinderen kennen, ook vandaag, de roemtaal van het geloof. Dan mogen ze het wel eens aan de avondmaalstafel ervaren, in de zegelen van brood en wijn, van lichaam en bloed: Ik ben verzekerd dat niets ons kan scheiden van de liefde Gods welke is in Christus Jezus. Maar wat kunnen we daarna weer in de twijfel terechtkomen, in de moeiten, in de strijd, in de inzinkingen. Gods kinderen hebben ik zou bijna zeggen: gelukkig ook hun zwakke ogenblikken, als ze er niet meer uitkomen. Zo zien we hier Jeremia. De geloofsheld van zo-even, die die akker kocht, wordt nu de grote twijfelaar. Maar dat is niet vreemd. Het hoort uiteindelijk bij de gelovige die midden in de strijd staat. 8/10

9 U kent dat misschien ook wel, dat je het ene ogenblik van harte kunt zingen van Gods goedertierenheid, maar dan komt het Heilig Avondmaal in zicht en dan kom je met alles in de knoop. Dat kan ook bij de dingen in het dagelijks leven zijn. Je kunt op de begrafenis van iemand die je lief had net als een Job zingen: De HEERE heeft gegeven en de HEERE heeft genomen; de Naam des HEEREN zij geloofd (Job 1:21) en even later kun je er niet meer uitkomen, dan word je verteerd door vragen en onrust. Wat kan dat een strijd geven en wat kan dat een spanning geven! Juist wanneer we werkelijk geloven dat voor de Heere geen ding onmogelijk is, terwijl aan de andere kant alles onmogelijk schijnt. Gemeente, we moeten er dan maar, net als Jeremia, mee naar de Heere gaan. We moeten niet proberen het zelf uit te vechten, maar moeten het eerlijk voor de Heere neerleggen en Hem houden aan Zijn Woord: Heere, U hebt het toch Zelf gezegd? Wanneer Jeremia zo zijn hart heeft uitgestort, al zijn onzekerheden en twijfels heeft neergelegd, wat spreekt de Heere dan tot Jeremia? Kom, Jeremia, het valt allemaal wel mee? Laat de Heere dan aan Jeremia zien hoe Hij voor uitkomst zal zorgen? Nee, dat doet de Heere niet. Hij spreekt wel tegen Jeremia, maar dan zegt Hij eigenlijk niets nieuws. Dan brengt Hij Zijn knecht, die nu in de binnenkamer maar zo n zwak klein mensje blijkt te zijn, Zijn eigen woorden weer onder de aandacht. Dan zegt de Heere: Jeremia, Ik ben toch de Heere? Zou er voor Mij iets te wonderlijk zijn? Ik heb toch beloofd dat het goed zal komen en dat er weer akkers gekocht zullen worden, en dat er weer huizen en wijngaarden gekocht zullen worden in dit land? Kinderen van de Heere, zult u het onthouden? Ook in moeilijke dagen, als het misschien donker wordt? God geeft geen nieuwe antwoorden, maar de Heere maakt Zijn Woord telkens weer nieuw. Hij herhaalt in de strijd van Zijn kinderen Zijn beloften. Ik heb het toch gezegd? Hij wil dat garanderen en bevestigen: Zou er voor Mij iets te wonderlijk zijn? Ja maar, mijn schuld dan? Zou uw schuld voor Mij te groot zijn? Zouden uw levensomstandigheden voor Mij te moeilijk zijn? Zou uw kruis voor Mij te zwaar zijn? Heere, ik weet het niet meer. Ik heb alles tegen. Het meest heb ik mijzelf tegen. Maar, Heere, voor U is niets te wonderlijk, al zie ik er niets van, en al begrijp ik Uw bedoelingen niet en al schijnen mij Uw wegen duister Maar, nee, ik zal tóch niet vragen: Waarom? Want U bent de grote Belover. Daarom zal ik uitzien naar de God van mijn heil. Hij doet welhaast uw heilzon dagen! Amen. 9/10

10 Slotzang: Psalm 43: 5 Mijn ziel, hoe treurt ge dus verslagen? Wat zijt g onrustig in uw lot? Berust in s HEEREN welbehagen; Hij doet welhaast uw heilzon dagen; Uw hoop herleev, naar Zijn gebod; Mijn redder is mijn God. 10/10