Zwarte engel Joost Heyink

Transcriptie

1 Zwarte engel Joost Heyink Manon Scharenborg 3T2 Samenvatting Samenvatting Uitgeverij Van Holkema & Warendorf bladzijden, 1e druk

2 Samenvatting Het gaat over een jongen die heet Tom. Hij gaat elke zaterdag naar zijn opa in het amalia ziekenhuis. Zijn opa zit op een afdeling voormensen die dement zijn. Dat is dat ze de helder kunnen zijn of ze verbeelden zich dingen en weten niet wie je bent en gaan zich raar gedragen. Zijn opa is soms helder en soms vergissend. Tom denkt dan of hij moet meegaan of moet gaan terug halen. Je kan ook niet zien aan zijn opa wanneer hij helder is en wanneer hij dement is. Zijn opa vertelt aan hem over een complot. Dat er steeds meer mensen dood gaan de laatste tijd terwijl ze nog gezond waren. Er waren 4 patronen volgens opa: ze hadden weinig familie, gezond, altijd aan een hartstilstand in de nacht en het zijn allemaal weduwnaars en weduwen. Opa is bang dat het ook bij hem gaat gebeuren. Tom zegt: nee dat past niet in het patroon, jij hebt wel veel familie. Tom was eigenlijk doodsbang dat het ook bij zijn opa zou gebeuren. Hij ontmoette een meisje achter de balie bij het ziekenhuis. Ze gingen samen onderzoeken of er echt iets mis was. Ondertussen werden ze ook verliefd op elkaar. Ze gingen samen het complot onderzoeken. Floor ging in de computer van het ziekenhuis kijken of er nog rare dingen zijn gebeurd de laatste tijd. En kijken wie er nachtdiensten had. Er waren de laatste tijd alleen veel mensen aan een hartstilstand overleden. Maar het rooster van de nachtdiensten was verschillend. Dus daar konden ze het niet aan zien. Toen ging Floor kijken in de agenda van het ziekenhuis. Er waren toen een heleboel nachtdiensten geruild. Marie donkersloot had heel veel geruild met andere die ziek waren. Ze gingen kijken bij de spullen van Marie Donkersloot. Ze vonden niet bijzonders behalve een papiertje met daar op een paar namen van patiënten. Daar waren er al 4 van overleden behalve een en dat was opa. Tom besefte dat het een dodenlijst was. Tom en Floor drongen het ziekenhuis binnen in de nacht en gingen daar blijven om te kijken wat er ging gebeuren met opa. Marie donkersloot ging naar opa zijn kamer met een injectiespuit in haar hand. Toen ondernam Tom actie en ging naar de kamer van zijn opa. Daar was Marie. Met een injectiespuit. Tom en floor werden door Marie in een hoek gedreven. Toen sloeg iemand opeens met een metalen po Marie neer. Het was opa. Nu hadden ze het bewijs en belde de politie. Het boek gaat over een jongen genaamd Tom. Elke zaterdag gaat hij bij zijn opa op bezoek bij het Amalia ziekenhuis, het is zijn lievelings opa met zijn witte lange snorretje. Zijn opa verblijft op de langdurige opname, daar verblijven mensen die vrij oud zijn en die vergeetachtig zijn. Soms zijn de mensen helder en soms verbeelden ze zich dingen. De opa van Tom noemt hem soms Henk, maar Henk is de broer van zijn opa. Dit soort dingen heeft zijn opa wel vaker, maar dat neemt Tom hem niet kwalijk. Soms is zijn opa helder en soms is hij een beetje in de war. Tom weet soms niet of hij moet meegaan of hem moet terughalen. Zijn opa verteld hem dan een keer iets over een complot. Er zouden de laatste tijd meer mensen dood gaan terwijl ze die dag ervoor nog gezond waren. Er waren een paar patronen volgens zijn opa: ze hadden weinig of geen familie/weduwen, ze waren nog gezond, en ze overleden s nachts in hun slaap door een hartstilstand. Zijn opa was bang dat er ook wat met hem zou gebeuren want hij dacht dat het niet ging om een hartstilstand maar hij dacht dat er wat anders aan de hand was. Tom zei dat dat niet zo zou zijn want dat zou niet in zijn patroon passen omdat hij wel familie heeft, maar eigenlijk was hij ook wel een beetje bang en hij hoopte dat het allemaal niet waar was. Tom deelde dit complot verhaal met een meisje achter de balie die wel een in het ziekenhuis werkte, haar naam is Floor. Zij gaat hem een beetje helpen met het onderzoeken, en ondertussen werden ze ook verliefd op elkaar.

3 Floor ging in het systeem op de computer een aantal dingen uitzoeken, ook heeft ze gekeken wie er nachtdiensten hadden op de nachten van het overlijden. Die waren alleen heel normaal en gewoon verschillend. Daar konden ze dus niet zoveel mee. Maar er kunnen ook onverwacht andere mensen nachtdienst hebben, bijvoorbeeld als er iemand ziek werd, of gewoon om te ruilen. Daarom keek Floor in de agenda van het ziekenhuis van die afdeling. Het bleek dat een verpleegster vaak heeft geruild, haar naam is Marie Donkersloot. Om verder te kijken of hun theorieën klopten ging Floor naar de kleedruimte om te kijken tussen de spullen van Marie. Ze vonden niet zoveel, alleen een briefje in haar broekzak. Er stonden een paar namen op van patiënten, een paar daar van waren overleden en een paar niet. Ook de opa van Tom stond op dat lijstje. Tom en Floor besloten om een nacht in het ziekenhuis te blijven om de kamer van zijn opa in de gaten te houden, voor het geval dat er iets mis zou zijn. Er gebeurde niets, dachten ze. De volgende dag kregen ze te horen dat er een vrouw is overleden aan een hartstilstand, ook die vrouw stond op het lijstje. Tom komt erachter dat het een dodenlijst moest zijn geweest. Ze bleven nog een nacht, als Marie nachtdienst heeft. Als ze dan ineens wat horen weten ze het zeker, Marie is een moordenaar. Ze lopen snel achter haar aan de kamer van zijn opa binnen. Ze zagen Marie bij het bed van zijn opa staan met een injectiespuit. Marie probeert zich er rustig onderuit te praten. Maar Tom en Floor vertrouwen het niet. Ze blijven door vragen en dan pakt Marie Tom ineens bij zijn nek, ze houd hem met haar arm stevig vast en ze houd het spuitje bij zijn wang. Ze dwingt hen mee te gaan naar de kamer van de opa van Tom. Floor en Tom weten niet wat ze kunnen doen. Als Marie de kamer opent valt ze om, de opa van Tom heeft hen horen praten en hij sloeg met een metalen po tegen het hoofd van Marie. Ze liet de spuit vallen, Floor pakte die voor de zekerheid, en ze viel op de grond. Ze zijn blij en ze proberen even een beetje op adem te komen. Maar dan staat Marie op en pakt ze de reserve naald uit haar zak. Ze drijft Tom, Floor en de opa van Tom in een hoekje. Maar dan slaat Tom met een kussen tegen de naald en hij valt samen met Marie. Marie is een sterke vrouw en ze draait zich op Tom, maar dan krijgt ze een tweede klap tegen haar hoofd. Tom heeft wat bloed op zijn wang maar gelukkig is het maar een schrammetje. Ze belde de politie, ze hadden eindelijk bewijs. Tom was weer thuis, hij zat achter zijn computer, hij was al een tijdje bezig met een verhaal over een schaatser. Hij kon alleen maar niet op een idee komen, maar na dit alles wist hij het, hij wist de eerste zin eindelijk. De schaatser wist waar hij heen ging. Er hingen ijspegels aan zijn dunne witte snor. Bronvermelding: Ik heb deze aanpassingen gedaan omdat ik vind dat het nu wat beter klopt, ik heb er wat belangrijke punten aan toegevoegd waarvan ik vond dat ze ontbraken. Ook heb ik soms iets verbetert, zodat het wat beter op elkaar volgt en dat het wat beter past. Over de auteur Joost Heyink is geboren in 1946 in Scheveningen. Hij heeft meerdere studies gevolgd bij de Rijksuniversiteit in Groningen, daar ik hij ook afgestudeerd als psycholoog. In 1983 werd hij aangenomen als wetenschappelijk medewerker en hij heeft daar dertien jaar gewerkt. In 1998 debuteerde hij met een boek over zijn vaderschap, Van Vader op Zoon. In 2000 volgde het jeugdboek De Kwetsplek. Zijn volgende boeken verschenen in een hoog tempo. Deze boeken worden nu uitgegeven door Van Holkema & Warendorf. Zijn boeken zijn vooral

4 spannend, met humor en liefde. In 2008 kwam zijn eerste psychologische thriller voor volwassenen uit. Dit boek heet Proefverlof. Het verhaal De Balans werd in 2012 verfilmd. Bronvermelding: Over het boek Op de voorkant van het boek staat een foto van een meisje en van een jongen met een stenen vloer onder hun. Waarschijnlijk zijn dit Tom en Floor op het heren toilet in het Amalia ziekenhuis, dat is de plek waar ze de kamer van de opa van Tom in de gaten hielden. Het boek is niet voor iemand opgedragen. De hoofdpersonen zijn Tom en Floor en de opa van Tom. Tom is een slimme en rustige jongen, hij is er achter gekomen dat er wel degelijk wat mis was en ging op onderzoek uit. Ook Floor is erg slim, ze is ook erg kalm, toen Marie dreigde met het spuitje bleef ze erg rustig en probeerde ze hun eruit te praten. De opa van Tom is een slimme en dappere man, zo komt hij over. Hij had door dat er wat mis was en hij had gelijk over het complot, en hij had in de gaten dat er iets aan de hand was en sloeg daarom Marie met een po, dat vond ik best dapper. De plaatsen die in het boek voorkomen zijn vooral het ziekenhuis, daar zijn ze erg vaak maar soms ook het huis van Tom en soms een café. Deze plekken vind ik best wel logisch, het verhaal speelt zich vooral af in het ziekenhuis, dat komt omdat daar de opa van Tom is en daar zijn de meeste gebeurtenissen enzo. En het huis van Tom daar woont hij en is hij dus wel vaak, en het café daar hebben Floor en Tom afgesproken. Het verhaal staat in de chronologische volgorde. Dat vind ik wel fijn, er zijn niet echt veel terugblikken of stukken die eerder al zijn gebeurt. De schrijver heeft het spannend gemaakt aan het einde van het verhaal, dan is er een heel spannend stuk, met de dreiging van Marie enzo. Soms zijn er uren of dagen verder gespoeld zeg maar, bijvoorbeeld dat Tom ineens in het ziekenhuis loopt, maar verder zijn er geen trucs met tijd gebruikt. Wel even en dat was dat Tom terug dacht aan wat er op het briefje stond die in de zak van de broek van Marie zat. Toen kwam hij erachter dat het een dodenlijst moest zijn. Het verhaal is geschreven uit het perspectief van een verteller. Wel is het uit het ikperspectief want het gaat alleen over Tom en over Tom zijn gedachtes. Het verhaal heeft een gesloten einde, Tom weet een begin van zijn boek die hij wil schrijven en het complot is opgelost en alles is weer goed. Leeservaring Onderwerp Het onderwerp van het boek spreekt me best wel aan. Toen ik zag dat het een verhaal was waarbij ze dingen gingen onderzoeken enzo wou ik het direct lezen, dat soort verhalen vind ik altijd erg spannend en leuk om te lezen, want ik wil dan vaak direct verder lezen. En dat ze dingen onderzoeken in een ziekenhuis, of er wel of geen complot enzo is vond ik erg spannend om te lezen. Het verhaal heeft wel een beetje een nieuwe kant van het onderwerp laten zien voor mij, ik wist wel dat er spuitjes enzo waren om pijn te verminderen, maar ik vind het wel erg als verpleegsters daar misbruik van maken om mensen dood te maken door hen een overdosis

5 te geven omdat ze dat beter vindt omdat die gene in haar ogen lijd ofzo. En ik vond het al helemaal erg dat Marie ging dreigen dat ze hun ook een spuitje zou geven. Ik ben door het verhaal wel een beetje aan het denken gezet, ik heb wel is gehoord dat iemand iemand anders een spuit heeft gegeven omdat ze vonden dat die te erg leed enzo maar ik vind dat dit echt niet kan. Er is niet uitgekomen wat ik op het begin dacht, op het begin vond ik het verhaal een beetje langdradig en saai maar later werd het steeds spannender en ging ik ook steeds meer meeleven met de personen. Ik ben niet echt anders gaan denken over bepaalde onderwerpen in het verhaal, ik vond het idee dat iemand door een overdosis om het leven wordt gebracht sowieso al raar en ik vind dat het echt niet mag. Ik vind dat het onderwerp wel goed werd besproken, je kan en mag niet zomaar iemand om brengen op die manier, dat wordt ook wel goed duidelijk enzo. Ik vind dat het wel verassend was, ik had niet verwacht dat het zo zou gaan en ik vond het erg spannend, vooral op het einde. Ik vind eigenlijk dat alle kanten wel goed besproken zijn. Ik heb niet een ander verhaal of boek gelezen met dit soort onderwerp, maar ik heb er wel is wat van gehoord en ik vind dat het wel goed is besproken en goed is uitgewerkt in dit boek. Gebeurtenissen Ik vind wel dat het verhaal genoeg gebeurtenissen had, ik vond het alleen op het begin eerst een beetje saai, maar later werd het wel erg spannend en wou ik graag als maar door lezen en vond ik het wel erg leuk. En toen vond ik het wel blijven boeien. In het begin vind ik het verhaal een beetje langdradig en vind ik wel dat het af en toe stil valt, maar later wordt dat wel minder en zit er wel genoeg tempo in vindt ik. In dit verhaal gaat het vooral om de gebeurtenissen, in het begin ook wel om de gedachtes van Tom, wat hij denk enzo, maar later vooral wat er in het ziekenhuis enzo gebeurt. Sommige gebeurtenissen hebben wel indruk op me gemaakt, ik vond het erg dapper van Floor en Tom dat ze in het ziekenhuis blijven om de kamer van hun opa in de gaten te houden. En dat Marie mensen in het ziekenhuis om het leven brengt vind ik erg. Ik vindt de gebeurtenissen wel geloofwaardig, want het kan best voorkomen dat iemand in het ziekenhuis de patiënt opzettelijk een overdosis geeft waardoor de patiënt komt te overlijden. De gebeurtenissen zijn voor mij niet echt herkenbaar. Ik vond dat het wel verrassend was, ik heb nog nooit een verhaal gelezen met dit onderwerp. Ik heb zelf dus niet iets meegemaakt wat hierop lijkt, wel heb ik er een keer iets over gehoord, dat hier een beetje op lijkt. In het verhaal zijn niet perse gebeurtenissen die ik zelf zou willen meemaken. Personages De hoofpersonen zijn voor mij wel personen die echt gaan leven, ik leef wel mee met hun met wat ze meemaken enzo. Bij andere personages heb ik dat wel minder, bijvoorbeeld bij de verpleegster Marie, ik snap echt niet hoe ze zoiets kan doen. Ik kan me wel goed verplaatsen in de problemen en gedachten van sommige personages, ik snap bijvoorbeeld wel dat Tom het niet vertrouwd en dat hij graag zijn opa wil helpen, maar ik snap dus niet dat Marie dat doet.

6 Tom is voor mij wel een beetje een held, ik vind het erg dapper en slim wat hij gedaan heeft, hij heeft toch zijn opa gered en hij heeft er voor gezorgd dat het niet vaker kan gebeuren, dat er mensen dood gaan door zo n injectie. Ik vind dat Floor en Tom zich wel gedragen naar hoe het hoort, ze zetten hun leven op het spel en Floor zet ook haar baan op het spel. Het was best gevaarlijk wat ze deden maar wel ook heel dapper. En wat Marie doet dat begrijp ik niet, waarom zou je mensen om het leven brengen die gewoon nog gezond zijn, ik vind niet dat zij zich gedraagt hoe het hoort. En ik vind dat ze zich wel verassend gedragen, ik vond het niet voorspelbaar. De personages hebben me niet echt beïnvloed. Het gedrag van Marie heeft me wel aan het denken gezet, ik snap bijvoorbeeld niet hoe ze dat kan doen enzo. Van Tom, Floor, de opa van Tom en de zuster, kom je wel genoeg te weten, en van hun allemaal begrijp ik hun gedrag ook wel, alleen niet van Marie. Ik hoef zelf niet zoveel in te vullen van het innerlijk van de personages, het was allemaal wel best duidelijk wat voor karakter ze hebben enzo. Tom veranderd wel een beetje, hij wordt een beetje bang, omdat hij ook bang is dat er wat aan de hand is en dat zijn opa gevaar loopt. Dat vind ik ook wel begrijpelijk. Ik vind de beslissingen die Marie neemt om patiënten een spuitje te geven niet begrijpelijk. Ik snap niet waarom ze dat doet, want die mensen waren nog gewoon gezond. Ik vind haar gedrag vreemd. Bouw Ik vind dat de gebeurtenissen wel logisch op elkaar volgen. Ik vind dat het verhaal een fijne en logische volgorde heeft, het heeft niet veel terugblikken enzo en dat maakt wel dat het makkelijk te lezen is. Ik vond dat het verhaal op het begin niet zo spannend was maar ik vind wel dat het spannend is opgebouwd van hoe verder je in het verhaal komt hoe spannender het wordt. Ik vind niet dat het verhaal een ingewikkelde opbouw heeft. Volgens mij is het gewoon een groot verhaallijn, en dat vind ik wel fijn, het leest wel fijn en makkelijk. Er zitten niet echt terugblikken of tijdsprongen in volgens mij, het is wel gewoon interessant en fijn om te lezen, ik vond het verhaal niet echt ingewikkeld. Ik vind dat het slot wel past bij de beschreven gebeurtenissen, op het einde is het gelukkig allemaal wel goed gekomen, dat vind ik wel mooi. Taalgebruik Ik vind het verhaal op zich wel makkelijk te lezen, er zitten soms wel lastige woorden in, maar dan vroeg ik aan mijn vader of moeder wat het betekende of ik zocht het op, bijvoorbeeld het woord dioxine, dat zat in het spuitje dat Marie bij zich had. Maar voor de rest vond ik het wel makkelijk te lezen. Ik vind dus wel dat het makkelijk te lezen is en af en toe zitten er lastige woorden in, maar voor de rest vind ik het wel mee vallen. Het verhaal bevat niet zoveel beschrijvingen, het is dus ook niet anders met het lezen. Er zitten wel veel gesprekken in, dat vind ik juist wel prettig, dat maakt het soms wel spannend om te lezen en het is ook wel leuk.

7 6 Recensie en eigen mening dit was mijn eerste boek van Heyink, mee op vakantie... altijd spannend, een nieuwe schrijver vinden;). het is gewoon..tjah, mooi om te lezen hoe..(oeps ben zn naam vergeten)...dinges omgaat met zijn opa. wel is het erg voorspelbaar als dinges die... (nee he, ook haar naam vergeten)...ehm.. andere dinges voor het eerst tegenkomt. ook is het boek iets té zoetsappig, en nu weet ik dat dat bij alle boeken van Heyink is. Maar dit is zeker mijn favoriet! Pluspunten: Mooi vormgegeven, Grappig, Spannend Minpunten: zoetsappig xd 6 maart 2009 Het is een leuk en superr boek, het sprak me aan. Ik herken me zelf er een beetje in. Het kwaad overwinnen. Geweldig!! Help andere klanten de beste reviews te vinden Was deze review nuttig voor jou? 6 maart 2009 Het boek is super Joost Heyvink. Je zuo moeten vragen of ze het boek willen verfilemen. Mag ik dan de hoofdrol??? ;! Help andere klanten de beste reviews te vinden Was deze review nuttig voor jou? Beoordelingswoorden: Mooi: Hier ben ik het wel mee eens, ik vond het een erg mooi verhaal Grappig: Ik vond het verhaal niet perse grappig, hier ben ik het niet echt mee eens, ik vond niet dat er grappige dingen in stonden ofzo Spannend: ik vond het inderdaad ook spannend, maar dan vooral aan het einde. Leuk: hier ben ik het ook mee eens, ik vond het een heel leuk boek. Supper: hier ben ik niet echt mee eens, ik vond het wel een leuk boek maar ik vond het niet echt super Bronvermelding: