Module Fotografie. Elise Kuijpers, E1H

Transcriptie

1 Module Fotografie Elise Kuijpers, E1H

2 Robin de Photographer based in Amsterdam // represented by Unit CMA / Photographed for VOLKSKRANT ELLE LINDA MAGAZINE NEW YORK MAGAZINE AND MANY MORE. robindepuy.com In 2009 studeerde Robin de Puy (1986) af aan de Fotoacademie in Rotterdam én won ze de Photo Academy Award. Inmiddels verschijnen haar foto s in onder andere de Volkskrant, Marie Claire, Glamcult, Elle, het Parool en HP/De Tijd. Een gedreven fotografe die zich het liefst zo min mogelijk vastlegt. Dat ze wilde fotograferen, daar heeft Robin nooit aan getwijfeld. Wel aan wat ze precies wilde doen en hoe. Ik was erg aan het nadenken over wat voor soort fotografie bij me paste. Ik dacht eerst dat ik een richting moest kiezen, en dat is nu helemaal niet meer zo. Ik heb een mooi breed scala aan kwalitatief goede bladen waarvoor ik mag fotograferen, en dat scala loopt uiteen van modeachtige tot meer journalistieke bladen. Op de Fotoacademie leerde ze voet bij stuk te houden en voor haar eigen werk op te komen. Jezelf kunnen verdedigen en kunnen uitleggen waarom je bepaald werk maakt, waarom je bepaald licht gebruikt en waarom je iemand op een bepaalde manier fotografeert. Als je dat kunt, ben je al halverwege. Zonder de Academie was ik nooit op deze manier in de fotografie gerold, en het heeft me ook sterker gemaakt. Het winnen van de Photo Academy Award was voor Robin een bevestiging dat ze goed zat. Daarnaast helpt het heel erg dat mensen je naam herkennen. Dat betekent niet dat ze je klussen gaan geven, maar als je een mail stuurt, weten ze in ieder geval - O ja, zij heeft die prijs gewonnen... - wie je bent.

3 De stijl: De Puy studeerde vijf jaar geleden af aan de Fotoacademie en maakt sindsdien naam met een herkenbare eigen stijl in haar fotografie, die vooral bestaat uit portretten. Het mag recht voor zijn raap zijn, duidelijk en confronterend, rakend. Daarnaast hoeft het niet mooi te zijn. Mooi Ik zie liever iets dat me boeit, iets dat misschien te ver gaat, iets wat struikelt over een grens, maar daardoor wel wakker schudt, iets wat me mee trekt. Hoe maak ik deze stijl na: De gezichtsuitdrukking, belichting en de ogenschijnlijk ongedwongen houdingen zijn belangrijk, ik ga proberen mijn vriend morgen zelf die positie te laten vinden, als het niet lukt stuur ik bij. Maar het mag er niet te gedwongen uit zien. Het moet dezelfde sfeer hebben. VVD-staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap; Sander Dekker Deze foto is gemaakt in een goed belichte studio. De lampen staan links voor want rechts in het gezicht valt wat schaduw. Zonder flitser waardoor er ook geen schaduw achter valt en er geen reflectie in de bril komt. De achtergrond is wit neutraal, het licht is waarschijnlijk zacht daglicht vanwege de intensiteit, omdat het een zwart wit foto is, is het aan de kleur niet af te lezen.

4

5

6 EXTRA: François Brunelle Photography is François Brunelle s chosen medium of artistic expresion. Born in Sherbrooke, Canada, he discovered photography through the work of André de Dienes and Richard Avedon. His ensuing fascination - one might say obsession - with portrait photography as a means of visual expression led him to devote his work to taking portraits of the people around him in an ongoing effort to capture the elusive human soul. He is the author of The Seven Essential Tools for the Creative Photographer, published by Les Editions du Trait. François Brunelle lives and works in Montréal, Canada. I m not a look-alike! is a project which is to photograph couples of look-alikes ( doubles, doppelgängers ) around the world and to do an international exhibition and book with the photos. The images are done in black and white. From the 27th of July to the 23rd of August 2014 there were 58 images from the project exhibited at the Museo Nacionlal de la Fotografia de Colombia, in Bogotá first and then in Medellin and Cali until the end of September. Waarom: Ik zou graag een foto van deze fotograaf willen imiteren omdat er achter deze foto s een duidelijk verhaal zit. Het zijn telkens twee mensen die zo erg op elkaar lijken dat ze door elkaar worden gehaald door andere mensen, maar ze zijn geen tweeling. Dit fenomeen van dubbelgangers is door deze fotograaf vastgelegd op een mooie manier.

7 Verhaal achter de foto: Mijn moeder en haar tweelingzus zijn een twee-eiige tweeling en werden toen ze kinderen waren niet (vaak) door elkaar gehaald. Nu ze ouder zijn geworden zijn ze steeds meer op elkaar gaan lijken en als mijn moeder haar haren niet kort had geknipt hadden mensen ze toch met elkaar verward. Vaak als ik één van de twee in de verte zie of er een achter me door loopt, heb ik geen idee wie van de twee het is. Dit fenomeen wil ik graag zelf ook vastleggen. Zeker omdat mijn moeders tweelingzus al vele jaren in Nieuw Zeeland woont en slechts eens in de zoveel jaar in Nederland is. En tóch, ondanks dat ze een halve wereld uit elkaar wonen, blijven ze op elkaar lijken, en toch ook weer totaal niet. Deze foto is in een studio gemaakt en het licht lijkt van links te komen, de schaduw op hun gezichten valt rechts. De linker persoon kijkt net langs de camera af, maar rechter kijkt er precies in. De hand rust losjes op de schouder. Er moet bij dit plaatje veel op details worden gelet en het wordt nog een opgave om de haarstijlen te matchen.

8

9

10 Krista van der Niet, 1978, Bathmen Netherlands. Education: : Gerrit Rietveld Academie, photographydepartment, Amsterdam. 2003: Stipendium, FBKVB Amsterdam : Represented by Solar, www. solarphotography.com 2011 present: Lecturer at KABK Den Haag, photography department. Tegenwoordig is er zo veel overtollig en overbelasting en dat vindt Krista fascinerend, maar tegelijk ook weerzinwekkend. In haar foto s wil ze zo veel mogelijk weg laten, in een poging om met puurheid en eenvoud aan de slag te gaan. Ze heeft niet veel nodig om geboeid te raken. Ze wil laten zen dat er meer is om nog te zien en ontdekken, zelfs als je denkt dat je het allemaal al begrijpt en gezien hebt. Er is altijd ruimte voor nieuwe inzichten en ontdekkingen. Mijn foto s zijn als sculptuur ideeën. Ze beginnen vaak vanuit schetsen maar toeval speelt een grote rol. Onverwachte dingen gebeuren in dat proces. Ik werk hoofdzakelijk in mijn atelier, waar ik de volledige controle heb over alles en de voorbereidingen neemt veel meer tijd in dan het maken van de werkelijke foto met mijn camera. De stijl: Haar onderwerpen zijn meestal dingen uit het dagelijks leven die ons omringen. Eigenlijk wil ze de dingen onderzoeken en een nieuwe betekenis geven door middel van de foto. Door dingen van context te veranderen en te zoeken naar een bepaalde compositie, streeft ze naar een resultaat waarin het geheel groter is dan de som. Dit zorgt ervoor dat ordelijke dingen chaotisch worden neergezet en chaotische dingen in hun eentje complete sereniteit uitstralen.

11 Hoe maak ik deze stijl na? Ik zoek een foto uit die ik mooi vind, en dan streef ik naar kalmte, geordendheid, uitzoeken waarom dit voorwerp normaal chaotisch is en wat zij heeft gedaan om de kalmte erin te krijgen. Eigenlijk zoek je dus naar wat klopt er niet als het om de standaard definitie van dit voorwerp gaat, en wat is er veranderd. Is dat de achtergrond, de structuur, de compositie, het licht? Dat moet ik allemaal uitzoeken. Seven pins & one match Deze foto is gemaakt in een atelier, de achtergrond is waarschijnlijk wel bewerkt, maar het is met een blauw doek en wit a3-papier te maken. Het licht komt van links voor/ iets naar boven, waardoor de schaduw naar rechts valt. Ik ga proberen de pin in het papier te steken waardoor hij blijft staan, er mag namelijk geen ander voorwerp in de buurt zijn in verband met de schaduw. Ook mag de schaduw niet buigen voor een knik in papier, dus het wordt nog best een lastige opgave om de lijn in het middel zo recht te krijgen. Ik houd van de eenvoud van dit anders zo gevaarlijk en chaotischogende object dat meestal omringd wordt door tientallen soortgenootjes. Deze eenvoud en rust moet het uitstralen.

12

13

14 Structuur Voor mij is structuur de interne opmaak van een geheel, textuur. Ook wel de manier waarop een samengesteld geheel is opgebouwd. Dus niet alleen een voelbare, maar ook een zichtbare textuur die anders is, terwijl het in dit geval wel tot dezelfde categorie behoort. Ik heb bij deze opdracht ten eerste gekozen om de structuren in textiel vast te leggen. Met een macrolens heb ik geprobeerd om te laten zien hoe stof er van dichtbij uitziet zodat je kunt zien dat het anders voelt.

15 Landschap: Een gebied dat in zijn uiterlijk een geheel vormt. Bestaat uit een aantal natuurlijke elementen (grondsoort, reliëf, waterhuishouding, bodem, hoogteligging) Het is het zichtbare deel van ons milieu. Het is onze waarneming van de buitenomgeving (aardoppervlak), met inbegrip van de talrijke functies en hun samenhang, en ontstaan door de werking van gesteente, water, lucht, planten, dieren en de mens. Dat wil zeggen dat ook steden e.d. bij landschap horen, maar ik heb zelf gekozen voor natuur landschappen zonder bouwwerken van de mens. Als omgeving heb ik gekozen voor het natuur gebied de Hoge Veluwe. Gedurende een hele dag heb ik er rondgefietst en heb ik geprobeerd foto s te maken van tegenstrijdige landschappen. Natuurlijk is dat in een zelfde natuurgebied niet makkelijk, maar ik was er van overtuigd dat de Veluwe had wat ik zocht. Uiteindelijk ben ik ook nog naar de Zijpenberg gegaan om daar wat heuvels te fotograferen voor het laatste contrast.

16

17

18 Extra: structuur Op de Hoge Veluwe is genoeg natuur te vinden, genoeg planten en bomen, grassen etc die allemaal een andere structuur hebben. Tijdens mijn tijd daar heb ik ook deze collage van verschillende structuren in de natuur gemaakt. Wel vind ik dat dit al vaak gedaan heb en een beetje cliché is, en daarom heb ik als hoofd-structuur de stoffen gekozen. Wel vind ik deze over de natuur goed gelukt.