AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 29 september 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, van 27 juli 2011 in zaak nr. 10/36702 in het geding tussen: de vreemdeling en de minister voor Immigratie en Asiel (hierna: de minister).

2 /1/V september Procesverloop Bij besluit van 27 september 2010 heeft de minister van Justitie een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 27 juli 2011, verzonden op 28 juli 2011, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 24 augustus 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V september Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. E. Steendijk, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.J.C. Beerse, ambtenaar van staat. w.g. Steendijk lid van de enkelvoudige kamer w.g. Beerse ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 29 september Verzonden: 29 september 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 AFSCHRIFT itspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Nevenzittingsplaats Groningen Sector Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Zaaknummer: Awb 10/36702 Uitspraak in het geschil russen: geboren op van Iraanse nationaliteit, V-nummer: eiser, gemachtigde; mr. M.G.Th. Omtzigt, advocaat te Groningen, en DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, verweerder, vertegenwoordigd door mr. J.C. aan 't Goor, ambtenaar ten departemente. 1. Ontstaan en loop van het geschil i. I. Op 1 maart 2010 heeft eiser een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) ingediend. Verweerder heeft bij besluit van 27 september 2010 afwijzend op de aanvraag beslist Op 22 oktober 2010 heeft eiser hiertegen beroep ingesteld. Op 24 december 2010 heeft eiser de gronden van beroep ingediend. Eiser heeft op 7 juni 2011 nog nadere stukken ingediend Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken aan de rechtbank toegezonden. De griffier heeft de van verweerder ontvangen stukken aan eiser toegezonden en hem in de gelegenheid gesteld om nadere gegevens te verstrekken. Bij brief van 23 mei 2011 heeft verweerder een verweerschrift ingediend Het beroep is behandeld ter openbare zitting van 17 juni Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten.

5 Zaaknummer: Awb 10/36702 blad 2 2. Rechtsoverwegingen Feiten en standpunten van partijen 2.1. Eiser heeft aan zijn asielaanvraag het volgende ten grondslag gelegd. Eiser is afkomstig uit in Iran. Hij onderhield jarenlang contact met zijn neef die in Israel woont. Eiser kreeg op een zeker moment het gevoel dat zijn telefoon werd afgeluisterd. Hij vermoedt dat dit door de Iraanse autoriteiten gebeurde. Voorts ontving eiser in september of oktober 2009 een uitnodiging voor een bijeenkomst van oorlogshelden. Hij is niet op deze uitnodiging ingegaan en vermoedt dat daardoor bekend is geworden dat hij de leider niet steunt. Kort daarna is hij naar Teheran gegaan en heeft daar driejaar verbleven. Op 7 december 2009 was eiser in de buurt van een studentendemonstratie. Hij heeft daar studenten geholpen bij het forceren van een hek. Later die dag kwam hij weer langs een demonstratie. Een soldaat droeg hem op door te lopen. Toen eiser stil stond is hij opgepakt en naar een politiebureau gebracht. Daar is hij mishandeld en is tegen hem een aanklacht ingediend wegens belediging van een ambtenaar in functie. Even later heeft men eiser laten gaan. Na 7 december 2009 heeft eiser geen problemen meer ondervonden. Op 25 december 2009 is hij uit Iran vertrokken en op 13 februari 2010 is hij in Nederland aangekomen. Eiser vreest dat hem bij terugkeer naar Iran ernstige problemen met de autoriteiten van dat land te wachten staan. Voorts heeft eiser naar voren gebracht dat hij lijdt aan diabetes Verweerder heeft de aanvraag afgewezen op grond van het eerste lid van artikel 31 Vw 2000 in samenhang met het tweede lid, aanhef en onder f, van dat artikel. Verweerder heeft geoordeeld dat afbreuk wordt gedaan aan de geloofwaardigheid van de verklaringen van eiser, omdat hij toerekenbaar geen of onvoldoende reis- of identiteitsdocumenten dan wel andere bescheiden, die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag heeft overgelegd. Verweerder acht het relaas van eiser geloofwaardig, maar heeft ten aanzien van de gebeurtenissen die eiser aan zijn asielaanvraag ten grondslag heeft gelegd overwogen dat de daaraan ontleende vermoedens over wat hem bij terugkeer naar Iran te wachten staat niet aannemelijk zijn. Niet gebleken is dat eiser in de negatieve belangstelling staat van de autoriteiten. Daartoe heeft verweerder overwogen dat eiser op reguliere wijze in het bezit is gekomen van een nationaal paspoort en Iran op reguliere wijze heeft verlaten, waarbij zijn paspoort aan de grens is gecontroleerd. Uit het algemeen ambtsbericht Iran van januari 2010 blijkt dat bij uitreis uit Iran de identiteit wordt gecontroleerd door middel van het paspoort. Ingeval van een uitreisverbod wordt informatie hierover verspreid naar de grenscontroleposten. Medewerkers van de grenscontrole beschikken over een uitgebreide databank. Verweerder ziet dan ook niet in dat eiser gezocht zou worden en zonder problemen de grens heeft kunnen passeren. Voorts heeft verweerder overwogen dat eiser weliswaar op 7 december 2010 is gearresteerd, maar dat de omstandigheid dat hij dezelfde dag weer is vrijgelaten er niet op duidt dat hij door de autoriteiten als een serieus opposant wordt gezien. Ook in verband met zijn contact met zijn neefin Israel heeft eiser nimmer problemen ondervonden. Dat hij contact heeft met zijn neef, is onvoldoende om aan te nemen dat eiser in de negatieve aandacht staat van de Iraanse autoriteiten. Zijn betoog dat van vrienden en kennissen heeft gehoord dat hij in verband met zijn contacten met zijn neef problemen zal ondervinden heeft eiser niet nader onderbouwd en volgt verweerder daarom niet. Ook vanwege het niet bijwonen van de bijeenkomst voor oorlogshelden heeft eiser geen problemen ondervonden. Hij heeft daama bovendien zonder problemen nog enige tijd in het dorp gewoond waar deze bijeenkomst plaatsvond, zodat ook hierbij niet gebleken is van problemen met de Iraanse autoriteiten. Verweerder volgt eiser daarom niet in zijn gestelde

6 Zaaknummer: Awb 10/36702 blad 3 vrees Eiser heeft in beroep naar voren gebracht dat, voor zover verweerder het niet aannemelijk heeft geacht dat hij Iran zonder problemen heeft kunnen verlaten, hij op het moment dat hij het land verliet nog niet geregistreerd stond als persoon met een reisverbod. Bovendien is hij in de maand Moharram vertrokken, een maand waarin de controles minder streng zijn. Verder heeft hij betoogd dat het algemeen bekend is dat contact met Israel als verdacht wordt gezien in Iran. Eiser heeft in dit verband een bericht van nu.nl overgelegd, waaruit blijkt dat een man die van spionage voor Israel werd beschuldigd is opgehangen. Bovendien zal hij bij terugkeer naar Iran moeten vrezen voor verdere vervolging omdat de autoriteiten van hem willen weten waar hij tijdens zijn afwezigheid heeft verbleven. Er bestaat daarom extra risico op detentie. Dit is gevaarlijk in verband met zijn diabetes. Als hij in detentie niet de juiste medicatie krijgt, levert dit een serieus gezondheidsrisico op Verweerder heeft in reactie op de gronden van beroep naar voren gebracht dat, nu niet aannemelijk is geworden dat eiser bij terugkeer een reëel risico loopt om gedetineerd te worden, het gevaar om in detentie zonder goede medicatie te geraken evenmin aannemelijk is. Bovendien heeft verweerder erop gewezen dat eiser niet heeft verklaard dat hij vanwege zijn aandoening in Iran problemen van enige aard heeft ondervonden. Beoordeling van het beroep 2.5. De rechtbank stelt allereerst vast dat verweerder het asielrelaas van eiser geloofwaardig heeft geacht. Verweerder heeft echter overwogen dat de vrees van eiser voor wat hem bij terugkeer naar Iran te wachten staat niet aannemelijk is. De rechtbank dient de vraag te beantwoorden of verweerder terecht tot dit oordeel is gekomen. Daartoe overweegt de rechtbank het volgende Eiser heeft een aantal gebeurtenissen opgesomd waaruit in zijn ogen blijkt dat hem bij terugkeer naar Iran een onmenselijke behandeling te wachten staat. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat eiser zijn vrees niet met concrete gegevens heeft onderbouwd. Niet gebleken is dat eiser in de negatieve belangstelling staat van de autoriteiten. De rechtbank kan zich vinden in het standpunt van verweerder zoals dat hiervoor in rechtsoverweging 2.2 is weergegeven. Daarbij merkt de rechtbank in het bijzonder nog op dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat in de maand dat hij Iran heeft verlaten de controles aan de grens minder streng zijn. Evenmin heeft hij met stukken onderbouwd dat hij geregistreerd stond als persoon met een reisverbod. Voorts heeft eiser in beroep ter onderbouwing van zijn stelling dat hij problemen zal ondervinden als gevolg van zijn contacten met zijn neef in Israel bij de nagezonden stukken een bericht van nu.nl overgelegd, waaruit blijkt dat een man die van spionage voor Israel werd beschuldigd is opgehangen. Dit stuk ziet naar het oordeel van de rechtbank echter niet op eisers situatie. Hieruit blijkt onvoldoende concreet dat eiser bij terugkeer naar Iran een zelfde lot te wachten staat. Voor zover eiser de stelling heeft opgeworpen dat hij door zijn langdurig verblijf buiten Iran in de problemen zal geraken, is de rechtbank evenzeer van oordeel dat eiser dit niet nader heeft onderbouwd. Ten aanzien van eisers medische situatie overweegt de rechtbank dat verweerder niet heeft ontkend dat eiser aan diabetes lijdt, maar dat verweerder de vrees dat eiser zal worden gedetineerd en dan zijn medicatie niet zal kunnen krijgen, niet aannemelijk acht. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat, nu het niet aannemelijk is dat eiser problemen

7 Zaaknummer: Awb 10/36702 blad 4 zal ondervinden bij terugkeer, het ook niet aannemelijk dat hij gedetineerd zal worden. Een situatie dat hij in detentie geen medicatie zal krijgen, is vervolgens evenmin aannemelijk te achten. In dit verband is de rechtbank van oordeel dat verweerder heeft kunnen besluiten geen nader medisch onderzoek te laten uitvoeren door het Bureau Medische Advisering Het voorgaande brengt de rechtbank tot de conclusie dat verweerder de aanvraag om een verblijfsvergunning op grond van artikel 29 Vw 2000 terecht heeft afgewezen Het beroep is ongegrond Voor veroordeling van een partij in de kosten die de andere partij in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, bestaat geen aanleiding.

8 Zaaknummer: Awb 10/36702 blad 5 3. Beslissing De rechtbank: verklaart het beroep ongegrond. Aldus gegeven door mr. G. Laman en in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. E.H. Pot als griffier op 27 juli de griffier de rechter Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus 16113, 2500 BC te 's-gravenhage. Ingevolge artikel 85 Vw 2000 dient het beroepschrift, in aanvulling op de vereisten gesteld in artikel 6:5 Algemene wet bestuursrecht, één of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 Awb is niet van toepassing. Afschrift verzonden op: 2 8 JULI 2011

9 ADVOCATENKANTOOR MEIJER- Aan de Raad van State Afdeling Bestuursrechtspraak, Hoger beroep Vreemdelingenzaken Postbus BC 's-gravenhage Sint Annaparochie, 24 augustus 2011 RAAD VAN STATE INGEKOMEN ZAAKNR. AAN: w BEHANDELD:DD ï/tycvdv.fff HOGER BEROEP VREEMDELINGENZAKEN 2 5 AU PAR: 2^H-c?^oil ADVOCAAT &. PROCUREUR mr. K. J. Meijer BEZOEKADRES Van Harenstraat BS St. Annaparochie CORRESPONDENTIEADRES Postbus ZN St, Annaparochie T (0518) F (0518) Geachte heer/mevrouw, Namens, geboren op en van Iraanse nationaliteit, thans verblijvende te aan het adres ( ), -hierna verder te noemen: appellant-, te dezer zake woonplaats kiezende te Sint Annaparochie aan de Van Harenstraat 3 (9076 BS) ten kantore van advocaat mr. K.J. Meijer, die te dezer zake door appellant voornoemd tot (opvolgend) bepaaldelijk gevolmachtigde is aangesteld en als zodanig optreedt om namens appellant voornoemd hoger beroep in te stellen, deel ik u hierbij mee dat ik heden, daartoe bepaaldelijk gevolmachtigd door appellant voornoemd, HOGER BEROEP instel tegen de uitspraak d.d. 27 juli 2011, aan zijn vorige bepaaldelijk gevolmachtigde, mevrouw mr. M.G.T. Omtzigt, verzonden op 28 juli 2011, van de vreemdelingenkamer van de rechtbank 's-gravenhage, zittinghoudende te Groningen met registratienummer Awb 11/36702, waarbij het namens appellant ingediende beroepschrift d.d. 22 oktober 2010, gericht tegen de beschikking van verweerder d.d. 27 september 2010, -waarbij afwijzend op de aanvraag van appellant d.d. 1 maart 2010 tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd is beslist-, ongegrond is verklaard. Grief I In strijd met het recht en/of het motiverings- dan wel zorgvuldigheidbeginsel heeft de rechtbank Groningen in haar uitspraak, r.o t/m 2.7, ten onrechte overwogen c.q. geoordeeld dat: "2.5. De rechtbank stelt allereerst vast dat verweerder het asielrelaas van eiser geloofwaardig geacht. Verweerder heeft echter overwogen dat de vrees van eiser voor wat hem bij terugkeer naar Iran te wachten staat niet aannemelijk is. De rechtbank dient de vraag te beantwoorden of verweerder terecht tot dit oordeel is gekomen. Daartoe overweegt de rechtbank het volgende. Stichting Beheer Derdcngclden, Friesland Bank relcnr Iedere aansprakelijkheid is beperkt tot het bedrag dat in het betreffende geval door onze beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar wordt uitgekeerd.

10 2.6. Eiser heeft een aantal gebeurtenissen opgesomd waaruit in zijn ogen blijkt dat hem bij terugkeer naar Iran een onmenselijke behandeling staat te wachten. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat eiser zijn vrees niet met concrete gegevens heeft onderbouwd. Niet gebleken is dat eiser in de negatieve belangstelling staat van de autoriteiten. De rechtbank kan zich vinden in het standpunt van verweerder zoals dat hiervoor in rechtsoverweging 2.2 is weergegeven. Daarbij merkt de rechtbank in het bijzonder nog op dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat in de maand dat hij Iran heeft verlaten de controles aan de grens minder streng zijn. Evenmin heeft hij met stukken onderbouwd dat hij geregistreerd stond als persoon met een reisverbod. Voorts heeft eiser in beroep ter onderbouwing van zijn stelling dat hij problemen zal ondervinden als gevolg van zijn contacten met een neefin Israël bij de nagezonden stukken een bericht van nu.nl overgelegd, waaruit blijkt dat een man die van spionage voor Israël werd beschuldigd is opgehangen. Dit stuk ziet naar het oordeel van de rechtbank echter niet op eiseres situatie. Hieruit blijkt onvoldoende concreet dat eiser bij terugkeer naar Iran een zelfde lot te wachten staat. Voor zover eiser de stelling heeft opgeworpen dat hij door zijn langdurig verblijf buiten Iran in de problemen zal geraken, is de rechtbank evenzeer van oordeel dat eiser dit niet nader heeft onderbouwd. Ten aanzien van eiseres medische situatie overweegt de rechtbank dat verweerder niet heeft ontkend dat eiser aan diabetes lijdt, maar dat verweerder de vrees dat eiser zal worden gedetineerd en dan zijn medicatie niet zal kunnen krijgen, niet aannemelijk acht. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat, nu het niet aannemelijk is dat eiser problemen zal ondervinden bij terugkeer, het ook niet aannemelijk dat hij gedetineerd zal worden. Een situatie dat hij in detentie geen medicatie zal krijgen, is vervolgens evenmin aannemelijk te achten. In dit verband is de rechtbank van oordeel dat verweerder heeft kunnen besluiten geen nader medisch onderzoek te laten uitvoeren door het Bureau Medische Advisering. 2.7 Het voorgaande brengt de rechtbank tot de conclusie dat verweerder de aanvraag om een verblijfsvergunning op grond van artikel 29 Vw 2000 terecht heeft afgewezen." Toelichting: Namens appellant zij opgemerkt dat hij ten aanzien van zijn reis uit het land van herkomst een groot risico heeft genomen. De omstandigheid dat appellant weliswaar met gebruikmaking van een op zijn naam gesteld nationaal paspoort het land heeft verlaten, wil nog niet zeggen dat daarmee ook kan worden aangenomen dat hij niet in de belangstelling staat of stond van de Iraanse autoriteiten. Op het moment van de uitreis van appellant stond hij nog niet geregistreerd als een persoon waarvoor een reisverbod zou gelden. Naar opvatting van appellant is er te weinig rekening gehouden met de omstandigheid dat hij het land van herkomst per trein heeft verlaten en dat de desbetreffende controleurs dan ook niet de mogelijkheid hebben gehad om uitgebreid onderzoek te verrichten zoals dit mogelijk zou zijn geweest op bijvoorbeeld een luchthaven. Ook overigens is appellant op 25 december 2009 weggegaan omdat het een feestdag was waardoor er minder personeel aanwezig was en er ook minder streng werd gecontroleerd. Voorts stelt appellant dat hij ervoor vreest om vanwege de contacten welke hij met zijn neef die in Israël woont heeft te worden vervolgd omdat Iran en Israël, zoals in zijn algemeenheid bekend is, op zeer slechte voet met elkaar staan en elk contact met iemand uit Israël als verdacht wordt gezien. In ieder geval staat vast dat appellant contact met zijn neef heeft gehad middels telefoon danwei via Facebook. Zoals door appellant is gesteld, houden de Iraanse autoriteiten elk contact met Israël nauwlettend in de gaten door o.a. telefoongesprekken af te luisteren. Ook heeft appellant getracht om voor zijn neef een document te verkrijgen in verband met de verkoop van een woning die van die neef was en waaruit mocht blijken dat de woning

11 daadwerkelijk verkocht was. Kortom, het is zeer wel mogelijk dat de Iraanse autoriteiten op de hoogte zijn (geraakt) van het feit dat appellant met zijn in Israël wonende neef contact heeft gezocht en/of heeft gehad. Ook stelt appellant dat hij reeds vanwege de omstandigheid dat hij in Nederland asiel heeft aangevraagd danwei inmiddels alweer geruime tijd buiten Iran heeft verbleven, bij een terugkeer in de negatieve belangstelling van de Iraanse komt te staan hetgeen, mede gelet op hetgeen appellant reeds heeft meegemaakt en/of heeft moeten doorstaan, een extra groot risico op mishandelingen en/of martelingen met zich meebrengt althans nu appellant reeds voor zijn vertrek uit Iran reeds in de negatieve belangstelling stond, is het aldus aannemelijk dat appellant niet zonder meer zonder problemen in zal kunnen reizen maar daarentegen voor ondervraging vast zal worden gezet met alle gevolgen van dien. Kortom, appellant loopt weldegelijk een reëel risico voor een onmenselijke behandeling of bestraffing althans een (behandeling welke in strijd is met artikel 3 EVRM indien hij terug zou moeten keren naar het land van herkomst. Voor het overige is appellant van mening dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de mogelijkheid dat appellant bij terugkeer gedetineerd kan worden en alsdan het risico loopt dat hem zijn medicatie wordt onthouden niet aannemelijk is. Immers, appellant heeft niet alleen genoegzaam duidelijk gemaakt dat hij aan diabetes leidt, maar ook dat hij een reëel risico loopt voor een onmenselijke behandeling of bestraffing althans een (be)handeling welke in strijd is met artikel 3 EVRM indien hij terug zou moeten keren naar het land van herkomst. Appellant stelt derhalve dan ook dat, nu de rechtbank verweerder ten onrechte gevolgd is in diens stellingen, de bestreden uitspraak behoort te worden vernietigd en dat aan appellant alsnog een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd behoort te worden verleend danwei dat er door verweerder opnieuw op de herhaalde asielaanvraag van appellant zal dienen te worden beslist. Grief II In strijd met het recht en/of het motiverings- dan wel zorgvuldigheidbeginsel heeft de rechtbank Groningen in haar uitspraak, r.o ten onrechte overwogen c.q. geoordeeld dat: "Het beroep is ongegrond". Toelichting: Appellant verwijst hierbij naar de toelichting op grief I waarvan de inhoud hierbij als herhaald en ingelast dient te worden beschouwd, en als zodanig eveneens dient te worden beschouwd als ware dit de toelichting op grief II. Appellant stelt derhalve dan ook dat, nu de rechtbank verweerder ten onrechte is gevolgd in diens stellingen, de bestreden uitspraak dient te worden vernietigd en dat aldus aan appellant alsnog een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd behoort te worden verleend danwei dat er door verweerder opnieuw op de herhaalde asielaanvraag van appellant zal dienen te worden beslist. REDENEN waarom appellant zich tot u wendt met het eerbiedige verzoek om: 1. het onderhavige hoger beroep gegrond te verklaren en rechtdoende: 2. de in het onderhavige hoger beroep bestreden uitspraak van de rechtbank Groningen d.d. 27 juli 2010 te vernietigen;

12 3. het beroepschrift d.d. 22 oktober 2010 gegrond te verklaren; 4. de bestreden beschikking van verweerder d.d. 27 september 2010 te vernietigen en rechtdoende: 5. te bepalen dat aan appellant een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd zoals bedoeld in de zin van artikel 28 Vw 2000 zal behoren te worden verleend danwei 6. te bepalen dat verweerder, met inachtneming van uw besluit, opnieuw op de aanvraag van appellant tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel zal behoren te beslissen, met 7. veroordeling van verweerder in de kosten van deze procedure, daarbij inbegrepen de kosten van appellant voor rechtsbijstand. bijlage: uitspraak rechtbank Groningen d.d. 27 juli 2010(Awb 10/36702)