Mladi BiH on tour: Berlin

Transcriptie

1 Mladi BiH on tour: Berlin Lees hieronder het verhaal door de ogen van een actief lid dat meeging. Waarschuwing: Het is een lang verhaal met veel onverwachte Fehler (fouten). Dobro smo i prošli kako je moglo biti Het was weer die tijd van het jaar! Mladi BiH on tour. Een weekend vol gezelligheid met als hoofddoel: teambuilding. Dit jaar stond de Duitse hoofdstad op het programma. Het plan was om met een busje naar Berlijn te gaan. Helaas lukte dat niet, omdat alle busjes al waren gereserveerd. We kozen er toen voor om met drie auto s naar Berlijn te gaan. Twee Mladi BiH-leden konden (en wilden) met hun eigen auto over de Duitse Autobahn scheuren, een derde auto moest worden gehuurd. Enes, samen met Nermina de projectleider van deze editie van Mladi BiH on tour, was daar verantwoordelijk voor. Hij huurde een Renault Captur. Dachten we. Dacht hij ook. We verzamelden op bij Jaarbeursplein. Ik liep daar heen, ik zag Enes, maar ik zag geen Renault Captur. Ik zag een Volvo. Foutje van Europacar. Kan gebeuren.

2 Rijden maarrrrr De tassen lagen in de kofferbak, het eten en drinken was verdeeld, de muziek stond aan en we konden vertrekken. Dat we twintig minuten later dan gepland vertrokken (sommigen moesten nog shoppen, boodschappen doen of hun make-up bijwerken), maakte niet veel uit, want we zouden alsnog op tijd bij ons hostel aankomen. Althans, dat was de bedoeling. 630 kilometer afleggen met drie auto s die elkaar volgen leek makkelijk, maar in de praktijk was het een stuk lastiger. We waren elkaar al kwijt voordat we de grens over waren. Op een gegeven moment reed een groepje op een uur achterstand, waardoor de anderen besloten te wachten bij een McDonalds onderweg. Happy Bed Hostel Rond 04:00, drie uur later dan gepland, kwamen we aan bij Happy Bed Hostel. We liepen het hostel in en de blik van de jongeman achter de balie verraadde vanaf moment één al dat er iets niet deugde. Om een lang verhaal kort te maken: Ze verwachtten ons de volgende dag pas en die avond waren alle kamers al bezet. De medewerker toe dat het een fout van het hostel was. Mein Kollege hat vielleicht ein Fehler gemacht, hoorden we wel 100 keer uit zijn mond komen. Er was dus geen plek voor ons. De hostelmedewerker belde elk hostel in de buurt om te vragen of er nog plek was, maar tevergeefs. De enige oplossing die de medewerker voor ons had was om in een chill- & gameroom te overnachten. Dat was een vrij kleine kamer in het hostel met een paar banken en een tafeltje. Iedereen kon zien dat dit de eindbestemming van deze nacht zou worden. Omdat er niet veel plek was, mochten de meiden daar slapen. De jongens vonden ergens op de gang een bank, die prima als bed zou kunnen fungeren. De vlag deed het ideaal als dekentje en Jusuf had het al helemaal warm; hij kreeg zijn jas niet uit omdat de rits vastzat.

3 Genoeg Fehler? Het begint net. Na een half uur lang het hele hostel bij elkaar gelachen te hebben (we wisten niet of we moesten huilen of lachen), besloten ook wij jongens de ogen te sluiten. Een zoektocht naar het toilet bracht ons langs de balie, waar we plots werden aangesproken door de hostelmedewerker. Er was een noodkamer met zes bedden. Aangezien dit overduidelijk een noodgeval was, mochten wij daar overnachten. De Mladi BiH-meiden wilden niet naar een andere kamer, omdat ze de chill- & gameroom net hadden omgetoverd tot iets wat leek op een slaapzaal. Wij jongens vonden de oranje bank op de gang maar niks, dus vertrokken we naar de noodkamer. Na een korte zoektocht (we kwamen eerst uit bij het dak, waar we even van het uitzicht genoten) kwamen we aan bij de noodkamer. Er was iets vreemds aan de hand. Er lagen tassen op twee van de bedden. Verder zag alles er netjes uit. Een combinatie van de gedachte het zal wel een opslagruimte zijn en we zijn moe, dus het maakt ons eigenlijk niks uit zorgde ervoor dat we gewoon gingen liggen.

4 Het was 07:00. Na een uur geslapen te hebben ging onze deur ineens open. Er liepen twee Duitse jongens de kamer in en hun gezicht (en houding) sprak boekdelen. Ieder van ons zag het gebeuren en we hadden allemaal dezelfde reactie. We maakten oogcontact, bleven twee seconden staren, we dachten: huh?, we sloten onze ogen weer en gingen verder met slapen. Playing dead. Het was simpelweg te vroeg om te reageren, vooral na maar een uurtje slaap. We vonden het allemaal wel prima. We hadden onze ogen dicht en wisten niet wat de jongens in onze kamer precies uitspookten. Uiteindelijk liepen ze de kamer weer uit. Na een eh, samo nam je jos ovo trebalo van Enes evalueerden we snel wat er was gebeurd. Conclusie: We hadden geen flauw idee wat er aan de hand was. Vrijwel meteen liepen de Duitse jongens weer naar binnen. Ditmaal met een meisje voorop. Het bleek hun kamer te zijn, die zij de avond ervoor hadden gekregen. Ze kwamen net terug van een avondje stappen en wilden graag naar bed. Aangezien onze avond sowieso al niet geheel volgens plan ging, verlieten we na een kort babbeltje met onze nieuwe Duitse vrienden de kamer, zodat zij konden slapen. Ontbijten kon gelukkig vanaf 07:00, dus daar gingen we maar voor.

5 Na het ontbijt, dat net zo lang duurde als de tijd dat we in totaal hebben geslapen die nacht, was het tijd om Berlijn te verkennen. Berlijn is een mooie, moderne stad. Het viel ons op dat het voor een grote stad nog vrij rustig was. Enes, die regelmatig in Berlijn te vinden is, liep voorop en bracht ons langs alle bezienswaardigheden van Berlijn. Brandenburger Tor, Rijkstag, Berlijnse Muur (en meer dingen waarvan ik de naam niet (meer) weet) hebben we gezien. Tijdens het wandelen werd er natuurlijk ook af en toe gestopt om de maag te vullen met gezond voedsel (koffie en donuts). Toen was het tijd om een probleempje op te lossen. De eerste nacht kwamen we erachter dat de deuren van een van de auto s niet meer open wilden. Gewapend met een schroevendraaier die Jusuf in zijn kofferbak had liggen (pravi Bosanac), keken we of er iets aan kon worden gedaan. Op een gegeven moment reed er een politieauto langs. Twee agenten stapten uit, lachten om ons probleem, boden hulp aan en reden even later weer weg. De schroevendraaiertactiek leverde niet zo veel op, maar na het vervangen van de batterij in de sleutel kon de auto gewoon weer worden geopend. Eindelijk leek alles goed te gaan. Geen fehler meer. We gingen de stad verkennen. Uiteten & uitgaan Zaterdagavond! Tijd om te stappen. Eerst een hapje eten. We reserveerden dertien plekken (actief lid Jasmina was al in Berlijn met school, en kwam gezellig een hapje eten met ons) zodat we niet weer voor een verrassing zouden komen te staan. Het zou echter niet interessant zijn als alles volgens plan ging. Toen we eenmaal aankwamen bij het restaurant, was er niet echt plek voor ons. Er was plek voor tien. Gelukkig werd een Duits echtpaar van hun plaats gejaagd om plek te maken voor ons. Op naar Kulturbrauerei! Dit pand was een bierbrouwerij en is nu een groot uitgaanscomplex. Gelukkig geen fehler tijdens het uitgaan. Alles verliep zoals gepland en het was zeker een geslaagde avond. Usain Bolt Oh, bijna een fehler vergeten. Na het uitgaan gingen we met de metro terug naar het hostel. Bij het overstappen van de ene op de andere metro begonnen we als bezetenen te sprinten, anders redden we het niet. Een hele groep Duitse jongeren rende ons achterna. Uiteindelijk bleek dat we nog genoeg tijd hadden en het hele stuk gewoon hadden kunnen lopen De volgende ochtend zaten we fris en fruitig aan het ontbijt. Na het zien van Checkpoint Charlie en een deel van de Berlijnse Muur, vertrokken we richting huis. De terugweg verliep zonder problemen, we waren allemaal netjes voor middernacht thuis. Al met al was het een geweldig weekend. We hebben elkaar beter leren kennen en we hebben dingen meegemaakt die we nooit meer zullen vergeten. Dobrso smo prosli kako je moglo biti. Moglo je biti belaja. Samo nek je zdravlje.