Raad voor het Verbruik. Verslag van de werkzaamheden

Transcriptie

1 Raad voor het Verbruik Commissie voor Onrechtmatige Bedingen Verslag over de werkzaamheden 2012

2 Raad voor het Verbruik Verslag van de werkzaamheden 2012

3 2 Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie Vooruitgangstraat Brussel Ondernemingsnr.: tel Vanuit het buitenland: tel Verantwoordelijke uitgever: Robert Geurts Voorzitter van de Raad voor het Verbruik Koning Albert II-laan Brussel De inhoud van deze brochure valt volledig onder de verantwoordelijkheid van de Raad voor het Verbruik. Wettelijk depot: D/2013/2295/2 E3-758/

4 INHOUDSTAFEL Raad voor het Verbruik I. Voorwoord van de Voorzitter van de Raad voor het Verbruik... 5 II. De Raad voor het Verbruik: plaats voor dialoog en overleg tussen consumenten en verkopers... 7 III. De adviezen van de Raad voor het Verbruik in IV. Bijlagen Statuten Huishoudelijk reglement Samenstelling van de Raad voor het Verbruik

5 I. Voorwoord van de Voorzitter van de Raad voor het Verbruik Op 15 januari 1970 heeft de Raad voor het Verbruik voor het eerst een advies over handelspraktijken uitgebracht. Al vanaf 1966 bracht hij trouwens belangrijke adviezen uit die de ganse wetgeving betreffende het consumentenkrediet, toen nog verkopen en leningen op afbetaling genaamd, werkelijk zouden structureren. Sindsdien heeft de Raad de voorbereiding van alle wetten en van alle besluiten betreffende krediet aan particulieren en betreffende handelspraktijken en voorlichting en bescherming van de consument begeleid. Het is dus niet meer dan logisch dat deze materies zich onder de in 2012 behandelde materies bevinden. Zo zit er enerzijds een advies betreffende de omzetting van de EU-richtlijn van 25 oktober 2011 betreffende de consumentenrechten en anderzijds een advies over de wijziging van de reglementering betreffende de kosten, de percentages, de duur en de terugbetalingsmodaliteiten van het consumentenkrediet tussen. Onder de zeven andere adviezen die in 2012 werden uitgebracht, bevindt zich een belangrijk advies over de hervorming van het recht betreffende zekerheden op roerende goederen dat unaniem, op verzoek van de minister van Justitie werd uitgebracht. Naar aanleiding hiervan heeft de Raad zich uitgesproken voor een nieuwe wetgeving omdat de huidige wetgeving achterhaald blijkt te zijn en vereenvoudiging, rationalisering en coherentie behoeft. De Raad steunt het voorstel om deze wetgeving in het Burgerlijk Wetboek te centraliseren aangezien de huidige regels over verschillende wetteksten verspreid zijn. 5 De andere minder belangrijke adviezen die in 2012 werden uitgebracht, hebben betrekking op het in overeenstemming brengen van verschillende technische reglementeringen met het Europees recht. Het dagelijks bestuur van de Raad heeft gelijktijdig met de werkzaamheden van de commissies belast met het onderzoek en de voorbereiding van de ontwerpen van advies acht keer vergaderd. Op organisatorisch vlak heeft het vastgesteld dat de voorstellen voor een structurele hervorming van de Raad, die bepaalde organisaties in 2010 formuleerden, nog geen duidelijke respons van de politieke overheid hebben gekregen. Evenmin trouwens als de voorstellen omvat in het ontwerp van Wetboek van Economisch Recht om een aantal adviesorganen onder de koepel van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven onder te brengen. Zo kan het dagelijks Bestuur ook enkel maar betreuren dat de mandaten van de leden, die nochtans sinds 16 maart 2010 verstreken zijn, nog niet werden hernieuwd. Het is dus nog

6 steeds bij toepassing van het beginsel van de continuïteit van de openbare dienst dat de activiteiten van de Raad in 2012 werden voortgezet. De Raad voor het Verbruik houdt echter vast aan de ambitie om de centrale plaats van dialoog en overleg te blijven voor alle problemen rond voorlichting en bescherming van de consumenten. Zo heeft hij zijn voogdijminister duidelijk laten weten welk belang hij hecht aan het overleg rond consumentenbescherming in de financiële sector onder meer in het kader van de «Twin Peaks»-hervormingen fase 1 en 2. Tijdens een werkvergadering in de loop van een uitgebreid dagelijks bestuur voor al zijn leden, heeft de Raad dezelfde zorg geuit bij de voorzitter van de FSMA. Het is ook in diezelfde gedachtegang dat de Raad de oprichting van een specifiek adviesorgaan voor de financiële sector verworpen heeft. In het consumentenwereldje is het jaar 2012 bovendien het jaar waarin de politieke verantwoordelijken hun vertrouwen ten aanzien van het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisaties (OIVO) verloren. Er was in de media zelfs sprake van om het OIVO op te doeken. Zonder zich in dit uitermate delicate debat te mengen, wil de voorzitter van de Raad voor het Verbruik toch wijzen op de belangrijke diensten die het OIVO in het kader van de activiteiten van de Raad geleverd heeft. De consumentenorganisaties krijgen immers al jarenlang de hulp van het OIVO om hun standpunten te coördineren en te formuleren tijdens de voorbereiding van de adviezen van de Raad. Indien deze organisaties niet meer zouden kunnen rekenen op deze kostbare hulp, die overigens absoluut vereist is om de adviezen van de Raad op te stellen, zouden zij zich in een bijzonder zwakke positie bevinden. Opnieuw moet er aan herinnerd worden dat, in tegenstelling tot bepaalde andere adviesorganen die over meer middelen beschikken, de Raad voor het Verbruik geen studiedienst of wetenschappelijk secretariaat heeft om de dossiers en adviezen voor te bereiden. De administratie zorgt enkel voor een administratief secretariaat dat vooral de processen-verbaal van de vergadering moet opstellen en moet zorgen voor de logistieke ondersteuning. Een advies van de Raad wordt dus in het algemeen voorbereid door twee medeverslaggevers. De ene vertegenwoordigt de professionele organisaties. De andere de consumentenorganisaties; hij wordt aan de laatstgenoemden ter beschikking gesteld door het OIVO. Mocht dit organisme verdwijnen dan moet worden bepaald welke andere bestaande of op te richten structuur deze essentiële taak binnen de Raad voor het Verbruik kan uitvoeren. Hopelijk houden diegenen die ten aanzien van het OIVO beslissingen zullen moeten nemen die zij noodzakelijk achten, rekening met de bijdrage die het aan het goede verloop van de activiteiten van de Raad voor het Verbruik geleverd heeft. Robert GEURTS

7 II. De Raad voor het Verbruik: plaats voor dialoog en overleg tussen consumenten en verkopers De Raad voor het Verbruik en de raadpleging De Raad voor het Verbruik heeft als belangrijkste opdracht adviezen uit te brengen over consumptie en bescherming van de consument. Dit gebeurt op verzoek van zijn voogdijminister maar ook van andere ministers en zelfs van het parlement. Hij kan ook adviezen op eigen initiatief uitbrengen. Dit federale adviesorgaan werd opgericht bij koninklijk besluit van 20 februari 1964 en staat onder de voogdij van de Federale Overheidsdienst Economie. Zijn secretariaat wordt waargenomen door de ambtenaren van de Algemene Directie «Regulering en organisatie van de markt» van de FOD Economie. De Raad voor het Verbruik is een paritair raadgevend orgaan: hij is samengesteld uit 13 representatieve leden van de consumentenorganisaties en uit 13 representatieve leden van de beroepsverenigingen die de productie, de distributie, de middenstand en de landbouw vertegenwoordigen. 7 De Raad is bevoegd voor alles wat met consumentenbescherming te maken heeft. Bepaalde wetten schrijven voor dat de Raad voor het Verbruik moet worden geraadpleegd alvorens uitvoeringsbesluiten te nemen, met name de wet van 6 april 2010 betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming, de wet van 12 juni 1991 op het consumentenkrediet, de wet van 21 december 1998 betreffende de productnormen. Als de raadpleging verplichtend is, maakt zij een vormvereiste op straffe van nietigheid uit. Door zijn samenstelling is de Raad een bevoorrechte plaats voor dialoog en overleg waar consumentenvertegenwoordigers en professionele vertegenwoordigers informatie uitwisselen, standpunten kenbaar maken en compromissen vinden. Het is een bevoorrecht instrument voor de beleidsondersteuning. De adviezen van de Raad zijn weliswaar niet bindend voor de overheid maar worden meer opgevolgd naarmate ze unaniem zijn. De Raad voor het Verbruik en de co-regulering Sedert decennia, is de Raad voor het Verbruik een echte plaats geworden waar ondernemingen en consumenten betrokken worden bij de marktregulering. Bovenop zijn adviesbevoegdheid in strikte zin neemt de Raad voor het Verbruik ook deel aan de co-regulering van de markt door de uitwerking van gedragscodes die bijdragen tot de bescherming van de consument, o.a. op het vlak van publiciteit. De organisatie van de werkzaamheden van de Raad voor het Verbruik

8 Een dagelijks bestuur organiseert de werkzaamheden van de Raad. Het is samengesteld uit de voorzitter, twee ondervoorzitters en tien bijzitters. Het dagelijks bestuur bereidt de zaken voor die aan de Raad moeten worden voorgelegd, plant de werkzaamheden die in de commissie worden uitgevoerd en ziet toe op de uitvoering van de genomen beslissingen. Verschillende permanente commissies (handelspraktijken, financiële diensten, interne markt, milieu,) moeten de zaken onderzoeken naargelang de te behandelen onderwerpen en moeten een ontwerp van advies voorbereiden dat ter goedkeuring wordt voorgelegd aan de plenaire vergadering, die als enige bevoegd is om adviezen uit te brengen. Er kunnen deskundigen op de werkzaamheden worden uitgenodigd. In geval van urgentie, kan het dagelijks bestuur ertoe gebracht worden hetzij om voorlopige adviezen uit te brengen, die later in de plenaire vergadering moeten worden goedgekeurd, hetzij om een advies met spoed te laten aannemen via schriftelijke procedure. De adviezen van de Raad zijn ofwel unaniem en dan geven ze de bekomen consensus weer ofwel afwijkend en dan omvatten ze de standpunten van alle betrokken partijen. Ze worden voorbereid in commissie door een co-verslaggever consumenten (over het algemeen een expert van het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de verbruikersorganisaties) en door een co-verslaggever professioneel. De adviezen van de Raad voor het Verbruik Sinds zijn oprichting heeft de Raad voor het Verbruik 456 adviezen uitgebracht over alle aspecten van het verbruik. Hij heeft een niet te verwaarlozen rol gespeeld bij de uitwerking en de modernisering van de grote wetgevingen inzake consumentenbescherming (handelspraktijken, consumentenkrediet, veiligheid van producten,...). De Raad heeft 9 adviezen uitgebracht in 2012, onder meer een belangrijk advies over het wetsontwerp dat de richtlijn over de consumentenrechten omzet. De adviezen die door de Raad voor het Verbruik sedert zijn oprichting zijn uitgebracht, staan op de site van de FOD Economie

9 III. De adviezen van de Raad voor het Verbruik in 2012 A. IN 2012 KWAM DE RAAD 11 MAAL BIJEEN EN BRACHT 9 ADVIEZEN UIT. Hierna vindt u de lijst van de 9 adviezen: RVV 448: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot vaststelling van drempelniveaus voor de emissies van stoffen uit bouwproducten voor bepaalde beoogde gebruiken naar het binnenmilieu (29 maart 2012) RVV 449: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot beperking van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur en tot opheffing van het koninklijk besluit van 12 oktober 2004 inzake het voorkomen van gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur (30 april 2012) RVV 450: Advies over een voorontwerp van wet tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek wat de zakelijke zekerheden op roerende goederen betreft (30 april 2012) RVV 451: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot opheffing van koninklijk besluit van 14 maart 2007 inzake textielbenamingen en de koninklijke besluiten van 9 september 1974 en 6 oktober 1981 betreffende textielanalyses (30 april 2012) 9 RVV 452: Advies over een voorstel van een koninklijk besluit tot opheffing van het koninklijk besluit van 18 april 1927 betreffende de invoer van Porto- en Madeirawijnen (27september 2012) RVV 453: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit betreffende kaas (27 september 2012) RVV 454: Advies over bepaalde artikelen van een ontwerp van wet houdende invoeging van een Boek VI. Marktpraktijken en bescherming van de consument in het Wetboek van Economisch Recht en houdende invoeging van de definities eigen aan Boek VI en van de straffen voor de inbreuken op Boek VI, in de Boeken I en XVI van het Wetboek van Economisch Recht (27 september 2012) RVV 455: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 4 augustus 1992 betreffende de kosten, de percentages, de duur en de terugbetalingsmodaliteiten van het consumentenkrediet (27 september 2012) RVV 456: Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot invoering van een elektronische drager voor de machtigingen ambulante activiteiten (3 december 2012)

10 B. DE SAMENVATTINGEN VAN DE ADVIEZEN VAN DE RAAD VAN Advies RVV 448 over een ontwerp van koninklijk besluit tot vaststelling van drempelniveaus voor de emissies van stoffen uit bouwproducten voor bepaalde beoogde gebruiken naar het binnenmilieu (29 maart 2012) Het ontwerp van koninklijk besluit dat voorgelegd wordt aan de Raad voor het Verbruik legt minimum drempelniveaus vast voor bouwproducten inzake emissies van schadelijke stoffen naar het binnenmilieu en verplicht de fabrikant om een productemissiedossier op te stellen dat de conformiteit van zijn producten met deze drempelniveaus aantoont. De Raad voor het Verbruik brengt een unaniem gunstig advies uit over dit ontwerp van koninklijk besluit. Het initiatief dat België neemt in deze materie wordt door de Raad zeer positief onthaald. Zij wijst echter op het belang van een geharmoniseerd Europees kader op dit vlak. De Raad is verder van mening dat de lijst van bouwproducten naar de toekomst toe verder dient uitgewerkt te worden rekening houdend met het Europese kader, en na consultatie van de betrokken partijen. Advies RVV 449 over een ontwerp van koninklijk besluit tot beperking van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur en tot opheffing van het koninklijk besluit van 12 oktober 2004 inzake het voorkomen van gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur (30 april 2012) Het ontwerp van koninklijk besluit dat ter kennis wordt gebracht aan de Raad voor het Verbruik beoogt een omzetting van de Europese richtlijn 2011/65/EU betreffende beperking van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur. Aangezien het een omzetting betreft van minimale bepalingen inzake harmonisatiemaatregelen op Europees niveau, werd het ontwerp van KB gewoon ter kennis gebracht van de Raad, zoals bepaald in artikel 19, 2, eerste lid van de wet van 21 december 1998 betreffende de productnormen ter bevordering van duurzame productie- en consumptiepatronen en ter bescherming van het leefmilieu en de volksgezondheid. De Raad heeft gemeend dat dit ontwerp van koninklijk besluit geen volledig getrouwe omzetting inhield van de richtlijn. Hij vraagt bijgevolg om in het ontwerpbesluit enkele wijzigingen aan te brengen. Advies RVV 450 over een voorontwerp van wet tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek wat de zakelijke zekerheden op roerende goederen betreft (30 april 2012) De Raad heeft aandachtig kennis genomen van het voorontwerp van wet tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek wat de zakelijke zekerheden op roerende goederen betreft. Wegens de hoogdringendheid uit de adviesaanvraag beperkt de Raad zich echter tot een algemene bespreking van het voorontwerp.

11 De Raad is een nieuwe wetgeving genegen want het Belgisch zekerheidsrecht is op een aantal punten ontegensprekelijk verouderd en heeft dus nood aan vereenvoudiging, rationalisering en coherentie. Het voorontwerp beoogt in het bijzonder de vereiste van de buitenbezitstelling bij verpanding af te schaffen en de regels die van toepassing zijn op de verschillende zakelijke zekerheden op roerende goederen te vereenvoudigen en samenhangender te maken. De Raad steunt ook het voorstel om het zekerheidsrecht te centraliseren in het Burgerlijk Wetboek, daar waar de wettelijke regels betreffende de zekerheden nu versnipperd liggen over verschillende wetten. De Raad wil de aandacht vestigen op de talrijke onbekende factoren die het ontwerp momenteel nog omringen: de kosten verbonden aan het centrale register van pandovereenkomsten, de praktische uitwerking van de registratie, de praktische gevolgen van de uitwinningsprocedures, De Raad wenst tevens dat het begrip universaliteit waar het pand betrekking op kan hebben duidelijk gedefinieerd wordt en dat het toepassingsgebied van het pandrecht op een universaliteit van goederen duidelijk wordt ingeperkt. De Raad vraagt zich af of het goed is bepaalde voorrechten, zoals het voorrecht van de verhuurder, het voorrecht van de vervoerder en dat van de verkoper, af te schaffen. Hoe dienen immers deze zekerheden, die belangrijk zijn voor de betrokken schuldeisers en waarvan de grondslag beperkt was, vervangen te worden? Ten slotte beklemtoont de Raad de noodzaak van rechtszekerheid voor alle partijen die bij de zekerheden op roerende goederen betrokken zijn en het belang van een voldoende lange termijn voor het invoeren van de nieuwe bepalingen. Er is inderdaad een overgangsperiode nodig om de consumenten, de ondernemingen en in het bijzonder de financiële sector, de tijd te geven om de juiste informatie te ontvangen en zich aan te passen aan de veranderingen. Overigens, gebiedt enerzijds de rechtszekerheid dat het toepassingsgebied van de afwijkingen die partijen bij overeenkomst kunnen maken wordt beperkt en anderzijds het verbod dat de overeenkomst na de totstandkoming van het pand kan worden gesloten. 11 Advies RVV 451 over een ontwerp van koninklijk besluit tot opheffing van koninklijk besluit van 14 maart 2007 inzake textielbenamingen en de koninklijke besluiten van 9 september 1974 en 6 oktober 1981 betreffende textielanalyses (30 april 2012) Het ontwerp van koninklijk besluit tot opheffing van de koninklijke besluiten inzake textielbenamingen en betreffende methoden voor kwantitatieve analyse van mengsels van textielvezels komt er naar aanleiding van het in voege treden van de Verordening (EU) nr. 1007/2011. Deze verordening vervangt de richtlijnen die door de op te heffen KB s getransponeerd werden in nationale wetgeving en is rechtstreeks van toepassing. De Raad voor het Verbruik heeft geen bijzondere bemerkingen over dit ontwerp van koninklijk besluit. Advies RVV 452 over een voorstel van een koninklijk besluit tot opheffing van het koninklijk besluit van 18 april 1927 betreffende de invoer van Porto- en Madeirawijnen (27september 2012)

12 Het koninklijk besluit van 18 april 1927 betreffende de invoer van Porto- en Madeirawijnen is verouderd en achterhaald door de Europese wetgeving in de wijnsector en door de wet van 6 april 2010 betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming. De Raad voor het Verbruik heeft dan ook geen bijzondere bemerkingen over het voorstel van koninklijk besluit tot opheffing van het koninklijk besluit van 18 april 1927 betreffende de invoer van Porto-en Madeirawijnen. Advies RVV 453 over een ontwerp van koninklijk besluit betreffende kaas (27 september 2012) Dit ontwerp van koninklijk besluit, tot intrekking van het koninklijk besluit van 15 december 1932 houdende reglement op de kaashandel, het ministerieel besluit van 16 augustus 1947 betreffende het merken van de harde of half- harde kaassoorten, naargelang hun vetgehalte, en het koninklijk besluit van 1 februari 1971 tot inrichting van een controle op harde kaas, actualiseert en harmoniseert de bestaande wetgeving over kaas. De Raad voor Verbruik heeft geen opmerkingen bij het ontwerp van koninklijk besluit betreffende kaas Advies RVV 454 over bepaalde artikelen van een ontwerp van wet houdende invoeging van een Boek VI. Marktpraktijken en bescherming van de consument in het Wetboek van Economisch Recht en houdende invoeging van de definities eigen aan Boek VI en van de straffen voor de inbreuken op Boek VI, in de Boeken I en XVI van het Wetboek van Economisch Recht (27 september 2012) De Minister van Economie en Consumentenzaken verzocht de Raad om zijn advies over bepaalde artikelen van een ontwerp van wet houdende invoeging van een Boek VI. Marktpraktijken en bescherming van de consument in het Wetboek van Economisch Recht en houdende invoeging van de definities eigen aan Boek VI en van de straffen voor de inbreuken op Boek VI, in de Boeken I en XVI van het Wetboek van Economisch Recht. Dit ontwerp is het gevolg van de omzetting van de richtlijn 2011/83 betreffende consumentenrechten. Deze richtlijn streeft naar een doelgerichte volledige harmonisatie en laat derhalve weinig bewegingsruimte voor de regelgever bij het omzetten van de richtlijn. Niettemin worden enkele belangrijke mogelijkheden gelaten voor de lidstaten om af te wijken van de richtlijn. De Raad heeft vastgesteld dat het wetsontwerp in het algemeen een getrouwe omzetting betreft van de richtlijn. Binnen de Raad kon echter geen consensus bereikt worden over de manier waarop de mogelijkheden tot afwijking ingevuld werden in het wetsontwerp. De vertegenwoordigers van de consumentenorganisaties wijzen er op dat van deze mogelijkheden geen gebruik mag worden gemaakt om verworven rechten uit te hollen, en om afbreuk te doen aan de hoge graad van consumentenbescherming in het Belgisch recht. Zij zijn dan ook verheugd dat de auteurs van het ontwerp er bijna altijd voor gekozen hebben dit niet te doen door de verworven rechten te handhaven. Niettemin blijven er een aantal punten die vatbaar zijn voor verbetering. Zij vragen nadrukkelijk dat overeenkomsten gesloten op

13 salons, beurzen en tentoonstellingen recht zouden blijven geven op een herroepingstermijn. Daartoe is een duidelijke afbakening van de definitie noodzakelijk. Ook vragen zij dat de bepaling omtrent de kosten voor het gebruik van een bepaald betaalmiddel zonder overgangstermijn van toepassing wordt, zodat consumenten niet langer teveel moeten betalen voor het gebruik van een betaalmiddel. Ook wordt de lidstaten de mogelijkheid gelaten taalvoorschriften te handhaven opdat informatie voor consumenten makkelijk te begrijpen zou zijn. De vertegenwoordigers van de consumentenorganisaties vragen dan ook dit te voorzien. Tenslotte vragen zij dat de verworven termijn van zeven dagen waarbinnen van de consument geen voorschot of betaling kan worden gevraagd voor buiten verkoopruimten gesloten overeenkomsten gehandhaafd blijft en dat de bescherming voor bepaalde buiten verkoopruimten gesloten overeenkomsten gehandhaafd blijft. De vertegenwoordigers van de productie, distributie en middenstand benadrukken dat de omzetting van de richtlijn niet louter gefixeerd mag zijn op het behoud van de nationale situatie en de WMPC. De mogelijkheden die aan de lidstaten worden gelaten om af te wijken van de richtlijn dienen benut te worden met het oog op verbetering en administratieve vereenvoudiging voor de Europese consument en handelaar. Zij zijn van oordeel dat het wetsontwerp op meerdere punten verbeterd kan worden. Zo dringen zij ten zeerste aan op de afschaffing van het disproportioneel en ongerechtvaardigd verbod voor de onderneming gevestigd in België om betaling te vragen aan de consument binnen een periode van zeven dagen na sluiting van buiten verkoopsruimten gesloten overeenkomsten. Het behoud van dit verbod druist in tegen de doelstelling van de richtlijn om de consumentenrechten te harmoniseren in de EU. Voorts bevelen de vertegenwoordigers van de productie, distributie en middenstand ook aan om de informatievoorschriften te schrappen voor dagelijkse transacties die onmiddellijk na de sluiting worden verricht; om de verkoop van alle goederen en diensten van minder dan 50 euro uit te sluiten van het toepassingsgebied van de wet; en om de formele informatievereisten weg te laten voor herstellingswerken tot 200 euro die op verzoek van de consument worden uitgevoerd. Volgens deze vertegenwoordigers is zowel de consument als de onderneming gebaat bij een snelle totstandkoming van deze eenvoudige overeenkomsten van geringe waarde en bevelen zij aan dat de Belgische wetgeving gebruik maakt van deze mogelijkheden aangereikt door de richtlijn. Tenslotte benadrukken Deze vertegenwoordigers dat de richtlijn toelaat dat de werkelijke kost voor het gebruik van betaalmiddelen mag aangerekend worden aan de consument, zonder dat het bedrag van deze kost begrensd of toegelicht dient te worden. 13 Advies RVV 455 over een ontwerp van koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 4 augustus 1992 betreffende de kosten, de percentages, de duur en de terugbetalingsmodaliteiten van het consumentenkrediet (27 september 2012) Dit ontwerp van besluit zet richtlijn 2011/90/EU van de Commissie van 14 november 2011 tot wijziging van deel II van bijlage I bij Richtlijn 2008/48/EG van het Europese Parlement en de Raad betreffende de aanvullende hypothesen voor de berekening van het jaarlijkse kostenpercentage om. De Raad heeft in de grond geen bijzondere opmerkingen op het ontwerp van koninklijk besluit.

14 De Raad wijst er evenwel op dat de termijn die werd gelaten om een advies te formuleren erg kort was. Gelet op de techniciteit van het onderwerp behoeft de periode waarbinnen dergelijk ontwerp kan worden onderzocht voldoende lang te zijn. De vertegenwoordigers van de consumentenorganisaties zijn geen voorstander van het gebruik van twee verschillende berekeningswijzen voor het JKP, met name een afzonderlijke berekeningswijze voor kredietopening met accreditiefkaarten waarvan de kosten gelijk of hoger zijn dan de drempel bepaald in de wet op het consumentenkrediet, maar kunnen niet anders dan vaststellen dat dit een hiaat uit de richtlijn opvangt. Advies RVV 456 over een ontwerp van koninklijk besluit tot invoering van een elektronische drager voor de machtigingen ambulante activiteiten (3 december 2012) De Minister van Middenstand, KMO's, Zelfstandigen en Landbouw heeft de Raad voor het Verbruik om een advies gevraagd over een ontwerp van koninklijk besluit tot invoering van een elektronische drager voor de machtigingen ambulante activiteiten. Het ontwerp wil een systeem van machtigingen voor ambulante activiteiten invoeren dat niet langer gebaseerd is op machtigingen op papier maar op machtigingen van het type elektronische kaart. De Raad stelt vast dat het voorliggende koninklijk besluit tegemoet komt aan de noodzaak van een beveiliging van de machtigingen voor ambulante activiteiten. De Raad merkt op dat ook rekening gehouden dient te worden met de belangen van de consumenten, die evenzeer in het geding zijn. Hij maakt dan ook enkele aanbevelingen zodat alle belanghebbenden op een eenvoudige manier de gewenste informatie kunnen bekomen. Tot slot vraagt de Raad om ook te voorzien in een informatiecampagne en in een doelgerichte controle op deze nieuwe maatregel.

15 IV. Bijlagen Bijlage 1 Statuten Koninklijk besluit van 20 februari 1964 houdende oprichting van een Raad voor het Verbruik, gewijzigd door de koninklijke besluiten van 2 juli 1964, 27 maart 1969, 30 november 1973, 18 juli 1983, 6 april 1984, 28 juni 1985, 9 december 1992 en 23 januari BOUDEWIJN, Koning der Belgen, (Gecoördineerde tekst) Aan allen die nu zijn en hierna wezen zullen, Onze Groet. Gelet op artikel 29 van de Grondwet; Overwegende dat het nodig is de verbruiker op de volledigste en meest objectieve wijze voor te lichten en raad te geven, omtrent de diensten en de marktprodukten, ten einde een betere bescherming van zijn belangen te verzekeren; 15 Overwegende dat het gepast is de verscheidene handelingen, ondernomen ten voordele van de verbruiker, te bevorderen, te coördineren en te harmoniëren, ten einde hem een grotere doelmatigheid te verschaffen; Overwegende dat het gewenst is dat de regering voorgelicht wordt betreffende de mening van de verbruikers over de zaken die hen, in hun hoedanigheid van actieve economische agenten aanbelangen; Overwegende dat, om dit doel te bereiken, het onontbeerlijk blijkt een adviserende raad, samengesteld uit terzake bevoegde personen, op te richten; Gelet op het advies van de Raad van State; Gelet op het advies van de Inspectie van Financiën, gegeven op 10 januari 1964; Op de voordracht van Onze Minister van Economie, Hebben wij besloten en besluiten wij:

16 Artikel 1. Bij het Ministerie van Economische Zaken en Energie wordt een adviserend orgaan ingesteld, Raad voor het Verbruik genaamd. Art.2. De Raad voor het Verbruik heeft tot opdracht: 1. hetzij op eigen initiatief, hetzij op verzoek van de Minister die Economische Zaken tot zijn bevoegdheid heeft, van de Executieven of van de Gestelde Lichamen:» adviezen uit te brengen waarbij de verschillende standpunten worden uitgedrukt die in zijn schoot werden uiteengezet over problemen die de consumptie van produkten en het gebruik van de diensten aanbelangen en over problemen die voor de consumenten van belang zijn;» voorstellen doen inzake de acties die worden ondernomen of nog moeten worden ondernomen in het voordeel van de consument; 2. gedachtenwisseling en overleg mogelijk te maken tussen de vertegenwoordigers van de consumentenorganisaties en vertegenwoordigers van de organisaties van de produktie, de distributie, de landbouw en de middenstand, over alles wat de problemen van de consument aanbelangt; 3. documentatie te zoeken en te verzamelen over de consumptieproblemen in het algemeen, de daarmee samenhangende onderzoekswerkzaamheden te volgen en aan te moedigen, alsook de acties, ondernomen om de consument te informeren, te coördineren en te harmoniseren. Art De Raad is als volgt samengesteld:» een voorzitter;» twee ondervoorzitters;» dertien leden ter vertegenwoordiging van de consumentenorganisaties;» acht leden ter vertegenwoordiging van de organisaties van de produktie;» twee leden ter vertegenwoordiging van de organisaties van de distributie;» een lid ter vertegenwoordiging van de organisaties van de landbouw;» twee leden ter vertegenwoordiging van de organisaties van de middenstand. 2. Wat de categorieën van leden opgesomd in 1 betreft, met uitzondering van de permanente leden-deskundigen, telt de Raad evenveel plaatsvervangende leden als werkende leden. 3. De voorzitter wordt benoemd door de Minister die Economische Zaken tot zijn bevoegdheid heeft. 4. De ondervoorzitters worden benoemd door de Minister, die Economische Zaken tot zijn bevoegdheid heeft, onder de leden van de Raad, op de respectieve voordracht van de leden

17 die de consumentenorganisaties vertegenwoordigen en van de leden die de organisaties van de produktie, de distributie, de landbouw en de middenstand vertegenwoordigen. 5. De werkende leden en hun plaatsvervangers worden benoemd door de Minister die Economische Zaken tot zijn bevoegdheid heeft onder de kandidaten voorgesteld door de representatieve organisaties ter verdediging van de consumenten en de representatieve organisaties van de produktie, de distributie, de landbouw en de middenstand. 6. Het mandaat duurt vier jaar en is hernieuwbaar. In het geval dat de voorzitter, een ondervoorzitter of een lid zijn functies definitief neerlegt voor het eindigen van zijn mandaat, maakt de nieuwe opdrachthouder het mandaat van de persoon die hij vervangt af. Art.4. De Raad kan deskundigen uitnodigen zijn vergaderingen bij te wonen. De Minister die de Economische Zaken onder zijn bevoegheid heeft, kan de zittingen bijwonen of er zich op doen vertegenwoordigen. De zittingen zijn niet openbaar. Art.5. De Minister, die de Economische Zaken onder zijn bevoegdheid heeft, duidt, onder de ambtenaren, van zijn Departement, de secretaris evenals de ambtenaren die deel uitmaken van het secretariaat aan. Art.6. De Raad kan in zijn schoot een bureau instellen waarvan de ondervoorzitters ambtshalve deel uitmaken, alsmede subcommisssies. 17 Hij maakt zijn huishoudelijk reglement op. Het reglement is onderworpen aan de goedkeuring van de Minister die de Economische Zaken onder zijn bevoegdheid heeft. Art.7. De Raad stelt een jaarverslag op over zijn werkzaamheden ten behoeve van de Minister die de Economische Zaken onder zijn bevoegdheid heeft. Art.8. De uitgaven die voortspruiten uit de opdrachten van de Raad, alsmede de werkingskosten, worden ten laste gelegd van de begroting van het Ministerie van Economische Zaken. Art.9. Onze Minister van Economie is belast met de uitvoering van dit Besluit.

18 Bijlage 2 Huishoudelijk reglement Gelet op het koninklijk besluit van 20 februari 1964 houdende instelling van de Raad voor het Verbruik gewijzigd bij de K.B. van 2 juli 1964, 27 maart 1969, 3 november 1973, 5 november 1976, 9 juli 1980, 18 juli 1983, 6 april 1984, 28 juni 1985, 9 december 1992 en 23 januari 1997; Heeft de Raad voor het Verbruik zijn huishoudelijk reglement als volgt vastgesteld: Hoofdstuk I - Raad voor het Verbruik Art. 1. De Raad voor het Verbruik vergadert op uitnodiging van zijn voorzitter of van de ondervoorzitter die hem vervangt. De uitnodigingen worden verzonden ten laatste 10 volle dagen voor de vergadering, behoudens hoogdringendheid. De Raad wordt eveneens opgeroepen op verzoek van de Minister van Economische Zaken of van vijf werkende leden van de Raad; in dit geval moet hij binnen de vijftien dagen volgend op het verzoek bijeenkomen. In alle gevallen vermeldt de agenda de onderwerpen die ter sprake worden gebracht en de besprekingen lopen uitsluitend over deze onderwerpen. Art. 2. De plaatsvervangende leden worden eveneens opgeroepen en nemen deel aan de vergaderingen van de Raad. De plaatsvervangende leden, vervangen ambtshalve de werkende leden behorende tot hun, volgens de lijst in bijlage gehergroepeerde organisaties. Een plaatsvervangend lid mag in geen geval op dezelfde vergadering meerdere werkende leden vervangen. Art. 3. De Raad kan slechts op geldige wijze beraadslagen, wanneer minstens tien leden met beraadslagende stem, de voorzitter niet meegerekend, aanwezig zijn. Na een tweede bijeenroeping beraadslaagt de Raad evenwel op geldige wijze, ongeacht het aantal aanwezige leden.

19 Hoofdstuk II - Dagelijks Bestuur van de Raad voor het Verbruik Art. 4. Het Dagelijks Bestuur is samengesteld uit de voorzitter van de Raad, de ondervoorzitters en tien bijzitters. De leden van het Dagelijks Bestuur andere dan de voorzitter en de ondervoorzitters moeten voorgesteld worden door vijf werkende leden; zij worden verkozen bij een meerderheid der aanwezige leden met beraadslagende stem. Art. 5. Het Dagelijks Bestuur bereidt de aan de Raad voor te leggen stukken voor; het stelt de agenda op van de vergaderingen van de Raad en waakt over de uitvoering van de opdrachten die aan de commissies toegewezen worden. Het stelt de uiterste datum vast waarop verslagen en adviezen aan de plenaire vergadering moeten voorgelegd worden. Elk voorstel tot het geven van een advies kan slechts bij een gekwalificeerde 2/3 de meerderheid worden verworpen. Art. 6. Bij verhindering van de voorzitter, nodigen de ondervoorzitters beurtelings uit tot de vergaderingen van het Dagelijks Bestuur van de Raad en zitten zij deze beurtelings voor. 19 Art. 7. Het Dagelijks Bestuur kan mits de latere goedkeuring van de Raad, commissies oprichten. Art. 7 bis. Bij gewettigde hoogdringendheid kan het Dagelijks Bestuur unaniem beslissen om adviezen en voorstellen aan te nemen, onder voorbehoud van een latere goedkeuring ervan door de Raad. In dergelijk geval kan het Dagelijks Bestuur ook unaniem beslissen om over te gaan tot de definitieve goedkeuring, via stemming op afstand van de leden van de Raad. Indien er binnen 10 kalenderdagen na de dag waarop het advies van het Dagelijks Bestuur naar de leden verzonden werd geen amendementen werden ingediend, wordt het advies geacht formeel te zijn goedgekeurd door de Raad. In dergelijk geval kan het Dagelijks Bestuur ook unaniem beslissen om over te gaan tot de definitieve goedkeuring, via stemming op afstand van de leden van de Raad.

20 Indien er binnen 10 kalenderdagen 1 2 na de dag waarop het advies van het Dagelijks Bestuur naar de leden verzonden werd geen amendementen werden ingediend, wordt het advies geacht formeel te zijn goedgekeurd door de Raad. In geval van een amendement voorgesteld door een lid van de Raad in de voormelde termijn, beslist de Voorzitter van de Raad: o hetzij over te gaan tot een nieuwe stemming op afstand over het geamendeerde ontwerp, dat als aangenomen zal worden beschouwd door de Raad bij gebrek aan amendementen in een periode van 10 kalenderdagen (1)(2) na de dag waarop de gewijzigde tekst werd verzonden; o hetzij het geamendeerde ontwerp voor te leggen aan het Dagelijks Bestuur; o hetzij het dossier naar de bevoegde Commissie terug te zenden. Het Dagelijks Bestuur mag slechts de hoogdringendheidsprocedure inroepen indien minsten drie leden-vertegenwoordigers van de consumentenorganisaties en drie ledenvertegenwoordigers van de beroepsorganisatie aanwezig zijn of vertegenwoordigd door een gemachtigd lid van het Dagelijks Bestuur dat drager is van een specifieke volmacht voor de beslissing die in het kader van de hoogdringendheidsprocedure moet worden genomen. Een lid van het Dagelijks Bestuur kan slechts drager zijn van één volmacht. Artikel 7ter Wanneer ze van oordeel zijn dat ontwerpen van reglementering die aan de Raad ter advies worden voorgelegd, beperkt blijven tot een trouwe omzetting van Europese harmoniseringsrichtlijnen van technische aard, kunnen de Voorzitter van de bevoegde Commissie en de verslaggevers in geval van hoogdringendheid het ontwerpadvies rechtstreeks op afstand laten stemmen door de leden van de Raad. Indien er binnen 10 kalenderdagen (1) (2) na de dag waarop het ontwerpadvies naar de leden verzonden werd geen amendementen werden ingediend, wordt het advies geacht formeel te zijn goedgekeurd door de Raad. In geval van een amendement voorgesteld door een lid van de Raad in de voormelde termijn, beslissen de Voorzitter van de bevoegde Commissie en de verslaggevers: o hetzij over te gaan tot een nieuwe stemming op afstand over het geamendeerde ontwerp, dat als aangenomen zal worden beschouwd door de Raad bij gebrek aan amendementen in een periode van 10 kalenderdagen (1) (2) na de dag waarop de gewijzigde tekst werd verzonden; o hetzij het geamendeerde ontwerp voor te leggen aan het Dagelijks Bestuur; 1 (1) Deze termijn wordt op 20 kalenderdagen gebracht in juli en augustus. 2 (2) Indien de termijn afloopt op een zaterdag of een zondag, wordt hij verlengd tot de daaropvolgende werkdag.

21 o hetzij het dossier naar de bevoegde Commissie terug te zenden. Hoofdstuk III - Commissies Art. 8. De Raad kan, voor een bepaalde tijd commissies oprichten die belast worden met technische vraagstukken of bijzondere problemen. Deze commissies worden door de voorzitter of de ondervoorzitters voorgezeten, of bij gebrek, door een persoon, aangeduid door het Dagelijks Bestuur. Zij omvatten minstens drie leden. Zij kunnen deskundigen van buitenaf uitnodigen, die op hun voorstel aangeduid zijn door het Dagelijks Bestuur. De door de Commissies aangeduide verslaggevers leggen de werzaamheden van deze commissies op de vasgestelde termijn voor aan de Raad. Hoofdstuk IV - Algemene bepalingen Art. 9. De stemming geschiedt bij handopsteking, bij naamafroeping of bij middel van nominatieve stembriefjes. Een geheime stemming wordt gehouden wanneer het gaat om benoemingen. 21 Wanneer de stemming geschiedt over procedure- of organisatieproblemen, stemt de voorzitter het laatst en bij staking van stemmen is zijn stem doorslaggevend. Betreffende adviezen en voorstellen wordt overgegaan tot een individuele raadpleging der leden. Indien het advies van de Raad niet unaniem is, geeft het de uiteenlopende standpunten weer. Art. 10. Alle dokumenten uitgaande van de Raad en van de commissies, behalve de werkdokumenten, worden in het Nederlands en in het Frans opgesteld. Art. 11. Degene die het voorzitterschap waarneemt opent en sluit de vergadering. Hij leidt de besprekingen, waakt over de handhaving der orde en over de toepassing van de voorschriften van het koninklijk oprichtingsbesluit en van het huishoudelijk reglement. Art. 12. De Voorzitter van de Raad maakt de adviezen en voorstellen van de Raad evenals het jaarlijks activiteitenverslag over aan de Minister van Economische Zaken. Hij vertegenwoordigt

22 de Raad ten overstaan van de overheden en van derden en ondertekent alle briefwisseling die de Raad verbindt. De secretaris ondertekent de gewone briefwisseling. Art. 13. De Raad kan tot de publikatie van zijn adviezen, verslagen en voorstellen beslissen. Art. 14. Dit huishoudelijk reglement treedt in werking de dag waarop het door de Minister van Economische Zaken wordt goedgekeurd.

23 Bijlage 3 Samenstelling van de Raad voor het Verbruik Voorzitter Dhr. Robert GEURTS Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand & Energie Algemene Directie Regulering en Organisatie van de Markt North Gate III Koning Albert II-laan BRUSSEL Tel. : Fax. : Ondervoorzitters Dhr. de LAMINNE de BEX Gérard (F) Comeos Dhr. DUCART Jean-Philippe (F) Test-Aankoop Secretariaat 23 Koning Albert II-laan BRUSSEL Tel. : Fax. : cc.rvv@economie.fgov.be Dhr. Michel ALLARDIN, secretaris Tél.: michel.allardin@economie.fgov.be Mw Isabelle MAHIEU Tél.: isabelle.mahieu@economie.fgov.be Dhr. Markoen DE SMAELE Tél.: markoen.desmaele@economie.fgov.be

24 Lijst van de vertegenwoordigde organisaties I. ORGANISATIES DIE DE VERBRUIKERS VERTEGENWOORDIGEN Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV) Hoogstraat 42 te 1000 BRUSSEL Tel : Fax : Algemene Centrale der Liberale Vakbonden van België (ACLVB) Koning Albertlaan, 95 te 9000 GENT Tel.: Fax : Algemeen Christelijk Vakverbond van België (ACV) Haachtsesteenweg 579 bus10 te 1031 BRUSSEL Tel.: Fax : Centre Coopératif de l'education Permanente Hoogstraat 28 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : De Gezinsbond Troonstraat 125 te 1050 BRUSSEL Tel.: Fax : Fédératie van Belgische Coöperatieven (FEBECOOP) 3 Hoogstraat 28 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : Kristelijke Arbeiders Vrouwengilden (FEMMA) Urbain Britsierslaan 5 te 1030 BRUSSEL Tel.: Kristelijke Werknemersbeweging (KWB) Urbain Britsierslaan 5 te 1030 BRUSSEL Tel.: Fax : Ligue des Familles 3 Deze organisatie heeft zijn ontslag gegeven

25 E de Becolaan 109 te 1050 BRUSSEL Tél.: Fax : Nationaal Verbond van de Christelijke Mutualiteiten Haachtsesteenweg 579/40 te 1031 BRUSSEL Tel.: Fax : Nationaal Unie van Socialistische Mutualiteiten Sint-Janstraat te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : Réseau des Consommateurs Responsables LOUVAIN-LA-NEUVE Tel.: Test-Aankoop Hollandstraat 13 te 1060 BRUSSEL Tel. : Fax. : Verbraucherschutzzentrale Ostbelgien VSZ Neustrabe, EUPEN Tél. : Fax. : Verbruikersateljee vzw Agoragalerij Grasmarkt 105 bus 51 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : II. ORGANISATIES DIE DE PRODUCTIE VERTEGENWOORDIGEN AGORIA Diamant Building A. Reyerslaan 80 te 1030 BRUSSEL Tel: Fax : ASSURALIA de Meeûssquare 29 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : Deze organisatie heeft zijn ontslag gegeven

26 Belgische Petroleum Federatie Kunstlaan 39 bus2 te 1040 BRUSSEL Tél.: Fax : FEBELFIN BVB (Belgische Vereniging van Banken) Aarlenstraat 82 te 1040 BRUSSEL Tel.: Fax : FEBELFIN BVK (Beroepsvereniging van het Krediet) Aarlenstraat 82 te 1040 BRUSSEL Tel.: Fax : ESSENSCIA Diamant Building A. Reyerslaan 80 te 1030 BRUSSEL Tel.: Fax : FEVIA Kunstlaan 43 te 1040 BRUSSEL Tel.: Fax : Nationale Confederatie van het Bouwbedrijf Lombardstraat te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : Raad voor de Reclame Barastraat 175 te 1070 BRUSSEL Tel.: Fax : Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) Ravensteinstraat 4 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : III. ORGANISATIE DIE DE DISTRIBUTIE VERTEGENWOORDIGEN COMEOS (Belgische Federatie voor de Handel en Diensten) Edmond Van Nieuwenhuyselaan 8 te 1160 BRUSSEL Tel.: Fax :

27 IV. ORGANISATIES DIE DE MIDDENSTAND VERTEGENWOORDIGEN Neutraal Syndikaat voor Zelfstandigen (NSZ) Bisschoffsheimlaan 33 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : Union Syndicale des Classes Moyennes (UCM) Bld. d'avroy, 42 à 4000 LIEGE Tél.: Fax : Unizo Willebroekkaai 37 te 1000 BRUSSEL Tel.: Fax : V. ORGANISATIES DIE DE LANDBOUW VERTEGENWOORDIGEN Belgische Boerenbond Diestsevest 40 te 3000 LEUVEN Tél.: Fax : Fédération Wallonne de l'agriculture (FWA) 27 Chaussée de Namur, 47 à 5030 GEMBLOUX Tél.: Fax : ***************

28 29 VERSLAG OVER DE WERKZAAMHEDEN VAN DE COMMISSIE VOOR ONRECHTMATIGE BEDINGEN 2012

29 INHOUDSTAFEL Commissie voor Onrechtmatige Bedingen I. Voorwoord van de Voorzitter II. Flash op de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen III. Adviezen uitgebracht in IV. Bijlagen Huishoudelijk reglement van de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen Statuten van de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen Lijst van de adviezen uitgebracht door de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen Samenstelling van de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen Samenstelling van het Dagelijks Bestuur... 65

30 I. Voorwoord van de Voorzitter Ook 2012 was voor de Commissie voor Onrechtmatige Bedingen een boeiend werkjaar. Nadat de Commissie gevat werd door een vraag om advies van de verbruikersorganisatie Test-Aankoop op 13 oktober 2011 omtrent enkele bedingen in koopovereenkomsten of aankoopbeloften met betrekking tot de aankoop van bouwpercelen, verleende de Commissie haar advies nr. 32 op 15 februari 2012 (inzake bedingen, in overeenkomsten tot aankoop van een bouwterrein, met betrekking tot het bouwen voor een bepaalde onderneming). Bij het bestuderen van de problematiek van de koppelverkoop bouwgrondaannemingsovereenkomst heeft de Commissie bedingen onderzocht zoals die nu voorkomen in de praktijk, om tot enkele vaststellingen te komen vanuit de reglementering inzake onrechtmatige bedingen. De Commissie stelde ook vast dat, wat de gebundelde verkoop van bouwgrond en aannemingsovereenkomsten betreft, de woningbouwwet (wet van 9 juli 1971 tot regeling van de woningbouw en de verkoop van te bouwen of in aanbouw zijnde woningen, de zogenaamde wet Breyne) een belangrijke rol speelde hetgeen overigens een aandachtspunt in de algemene beleidsnota van de Minister van economie en consumenten is. Het gaat hierbij om bedingen waarbij de koper er zich toe verbindt tot het oprichten van een woning bij een in het contract tot aankoop van een bouwperceel aangeduide- en veelal met de verkoper van de bouwgrond gelieerde- bouwonderneming of het te goeder trouw onderhandelen met een dergelijke gelieerde bouwonderneming. Bij het niet naleven van deze contractuele voorwaarden wordt dan een forfaitair bedrag contractueel opeisbaar gesteld. De Commissie oordeelde o.m. dat clausules die de indruk geven zelfs niet te kunnen genieten van de minimale wettelijke bescherming een bijzondere vorm van onrechtmatige bedingen zijn. Het is een essentieel punt van de bescherming van het systeem van onrechtmatige bedingen: bedingen die door een formulering de consument laten verstaan dat hij niet de rechten heeft die hem krachtens de wet wel toekomen, zijn immers uit den boze. 33 Test-Aankoop richtte een nieuwe adviesaanvraag aan de Commissie op 13 maart 2012 waarbij zij een advies vroeg omtrent de problematiek van betalende garantie. Na vastgesteld te hebben dat in de sector van het witgoed, bruingoed en grijsgoed vaak een verlengde garantie tegen betaling wordt aangeboden waarbij achter deze betalende garantie een verzekeringscontract zit, vroeg Test-Aankoop om advies. Hierbij merkte zij op dat twee zaken haar in het bijzonder waren opgevallen: bij de voorstelling is het vaak onduidelijk hoe deze aanvullende garantie zich verhoudt tot de wettelijke garantie. Verder kan de verkoper eenzijdig beslissen welke vorm van garantie hij aanbiedt, met bovendien de aankoopverplichting onder de vorm van een waardebon in geval het toestel total loss is. De Commissie heeft haar werkzaamheden tijdens het werkjaar 2012 grotendeels gericht op deze adviesaanvraag. Alhoewel het advies slechts formeel begin 2013 werd goedgekeurd, verliepen de werkzaamheden van de Commissie hoofdzakelijk in In het eerste luik van het advies geeft de Commissie een aantal algemene opmerkingen over haar bevoegdheid, het wettelijk regime inzake consumentenkoop, de minimumvereisten waaraan de commerciële garantie moet voldoen en de verhouding wettelijke garantie/commerciële garantie. In een tweede luik wor-

31 den de concrete bevindingen naar aanleiding van het onderzoek van de Commissie weergegeven. Dit advies gaf aanleiding tot heel wat studiewerk gezien de onduidelijkheid omtrent de verhouding tussen de dwingende bepalingen inzake de wettelijke garantie en de commerciële garantie, garanties die in de vorm van een verzekering worden aangeboden. Het advies eindigt met een heel aantal aanbevelingen, waaronder een informatieverplichting over de contractvoorwaarden van de commerciële garantie, opmerkingen over de misleiding omtrent de kenmerken van de commerciële garantie en omtrent de wettelijke rechten van de consument bij gebrek aan overeenstemming, de duidelijkheid van de bepalingen van de commerciële garantie, de verhouding tussen garantieverzekeringen en het onderhoudscontract, voordelen die de commerciële garantie moet bieden ten aanzien van de wettelijke garantie en de onderlinge verhouding tussen de verschillende commerciële garanties, bedingen die de wettelijke garantie verminderen, de vraag of er moet betaald worden voor onderzoek/eenzijdige wijziging en eenzijdige beoordeling of een goed al dan niet onder de garantie valt, de meldingsplicht van klachten inzake zichtbare gebreken, voorwaarden om van de garantie te kunnen genieten, de vraag wat precies onder de garantie (wettelijk en contractueel) valt en wat niet. Naast haar eigenlijke werkzaamheden diende de Commissie in 2012 ook aandacht te besteden aan haar administratieve organisatie. Door het vertrek van mevr. Geneviéve Decuypere wie we bedanken voor haar inzet en haar zorgvuldig opgemaakte PV s- als lid van het secretariaat van de Commissie diende het secretariaat van de Commissie aangepast te worden. Het secretariaat van de Commissie wordt thans waargenomen door het secretariaat van de Raad voor het Verbruik. Er werden concrete afspraken gemaakt over de werking van de Commissie met de directeur-generaal. Daarnaast blijft uiteraard de secretaris van de Commissie, de heer Paul Cambie, op post en wij danken hem voor het vele werk dat hij continu voor de Commissie verzet. Jammer genoeg nam ook de ondervoorzitter de heer Christophe Bedoret in 2012 ontslag als ondervoorzitter van de Commissie wegens te hoge werkdruk zodat de zoektocht naar een nieuwe ondervoorzitter weer gestart is. In het Belgisch Staatsblad van 5 november 2012 verscheen een vacaturebericht inzake de functie van ondervoorzitter van de Commissie voor Onrechtmatige bedingen. Zoals gewoonlijk heeft de Commissie in 2012 ook de recente rechtspraak en wetgeving in de voor de Commissie relevante materies op de voet gevolgd. Zo gaf een expert van de Commissie een uiteenzetting over het Gemeenschappelijk Europees Kooprecht (in het bijzonder het voorstel voor een Verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende een gemeenschappelijk Europees Kooprecht, 11 oktober 2012) gezien dit instrument ook voor de Commissie van belang kan zijn. Verder werd in het voorwoord 2011 reeds gewezen op mogelijke wetswijzigingen aan de wet van 6 april 2010 betreffende de marktpraktijken en consumentenbescherming (WMPC) waarin de afdeling over onrechtmatige bedingen in hoofdstuk III, Overeenkomsten met consumenten, afdeling 6 (onrechtmatige bedingen) werd opgenomen. Naar verluidt zou heel het economisch recht thans aan een grondige hervorming toe zijn waarbij gewerkt wordt aan een Wetboek Economisch Recht waarin o.m. de WMPC zou worden opgenomen. Uiteraard volgt de Commissie met spanning deze werkzaamheden gezien het haar rechtstreeks aanbelangt. Twee leden van de Commissie stelden verder de nieuwe wettelijke regelingen inzake energie en telecommunicatie voor. In beide sectoren gaf de Commissie immers reeds adviezen.