Raceverslag sidecarteam Streuer World championship sidecars 2013 round 8

Transcriptie

1 BENNIE - STREUER RACING Raceverslag sidecarteam Streuer World championship sidecars 2013 round 8

2 Dit weekend werd alweer de laatste WK-race van dit jaar verreden. Deze finalerace, waarbij ook de nieuwe wereldkampioen bekend zou worden, werd op het circuit van het Franse Le Mans verreden. We reden hier in het bijprogramma van de beroemde 24 uursrace voor motoren. Ook dit evenement behoort tot een van de beste van onze cyclus elk jaar. Dit komt vooral voort uit de gezellige ambiance tijdens de 24 uur en het rijden voor een groot publiek. Ook dit jaar waren ze weer in groten getale naar dit mooie circuit gekomen om motorsport op hoog niveau mee te maken. In tegenstelling tot de auto s rijden de motoren hun 24 uursrace op het korte GP-circuit. In dit circuit zit dan ook alles wat men zich maar kan wensen, maar het mooiste is wel de snelle rechtse knik na het start-finish-gedeelte. Deze wordt vol gas en in de hoogste versnelling genomen met direct erna een rechts-links-chicane. Ook de paddock is zeer groot en van alle gemakken voorzien, hoewel we daar als zijspanteams weinig aan hadden, want de meeste ruimte wordt altijd ingenomen door de deelnemers van de 24 uur. Gelukkig is het niet de eerste keer dat we hier komen en we weten dan ook de manier van de paddock opbouwen hier. Dit gaat namelijk met de Franse slag, wat inhoudt te weinig ruimte voor alle teams op ons paddockgedeelte. Daarom vertrokken Jan en Henk dinsdagavond al richting Frankrijk en zij kwamen als een van de eerste teams aan. Hierdoor had Team Streuer een mooie plaats op de veel te krappe paddock. Bennie, Geert, Siep en Auke reisden samen en kwamen woensdagavond laat aan. Doordat er dit weekend geen caravan mee was sliep het gehele team in de kar, bus en tent. Er werd nog even bijgekletst, en toen zocht een ieder snel zijn slaapplek op. 2

3 Donderdag: vrije training Na een goede nachtrust en een goed ontbijt begonnen we het span gereed te maken voor de keuring die deze ochtend plaatsvond. Normaal gesproken gaat dat altijd flitsend met de keuring en komen we daar zonder op- of aanmerkingen doorheen. Echter, de keurmeesters in Frankrijk zijn streng en hebben altijd wel iets op of aan te merken. Zo stonden we vorig jaar een half uur lang bij de keuring te praten over ons easy shift systeem (schakelsysteem), aangezien de heren dat nog nooit hadden gezien. Dat was natuurlijk reden voor hen om dit uit te zoeken. En ja hoor, ook dit jaar waren ze weer flink bezig en werd ieder team afgekeurd en weer naar de paddock gestuurd om het geconstateerde op te lossen. U raadt het al: allemaal, op de Franse teams na (!). Dit zorgde voor nogal wat frustratie bij de anderen. Sommigen werden op het geluid afgekeurd, maar de meesten op de grondspeling. Vreemd, want bij elk WK wordt dit gemeten en dit geeft nooit problemen en klopt altijd. Zouden we misschien dat blokje eens opmeten, was het idee van Bennie. Dit werd echter door de Duitser Kurt Hock afgeraden; hij had enkele jaren eerder ook geprobeerd de heren op iets te wijzen en kon zich na elke sessie melden bij de keurmeesters voor een extra check, dus maar niet doen was onze conclusie. Snel werd het span weer teruggereden naar de tent en wat hoger op de wielen gezet. Om goed voorbereid te zijn werd het ook nog even door onszelf opgemeten en nu moest het ruim voldoende zijn. Voor de zekerheid nog even wat extra lucht in de banden en terug voor een 2 e controle. Wederom werd het blokje er onderdoor gehaald. De keurmeester was nog niet helemaal tevreden, maar toch kregen we de OK-sticker opgeplakt. Dus deze strijd was eerst weer gewonnen. Bij sommige collega s ging het minder makkelijk en zij moesten dan ook nog voor een 3 e controle terugkomen. De gezichten bij menig team stonden dan ook op onweer, maar op het einde waren alle spannen goedgekeurd en konden we die middag met 18 teams van start gaan voor de vrije training. 3

4 Deze vrije training zou om uur van start gaan en duurde 20 minuten. Siep en Henk gingen al ruim van tevoren een plek zoeken in de pitstraat, want dat valt niet mee tijdens zo n endurance weekend. De teams voor de 24 uur race bouwen altijd de meest waanzinnige bouwwerken op in de pitstraat om hun coureurs 24 uur lang comfortabel van goede informatie te voorzien. Gelukkig was er ook een Nederlands team dat meedeed aan de 24 uur en wij mochten dit weekend gebruikmaken van hun accommodatie. Nu hebben we hier in het verleden al hilarische momenten meegemaakt in de pitstraat, waarbij Siep klem kwam te zitten met het pitbord, dus enige oefening voor die tijd was welkom. Ook deze keer was er niet veel ruimte, maar zoals gezegd met enige oefening lukte het aardig. Een vrije training van 20 minuten is niet lang en daarom was besloten niet binnen te komen, maar deze training volledig te gaan benutten. Dit was vooral voor Geert weer zeer belangrijk, aangezien hij nog nooit op dit circuit had gerreden. Ze begonnen dan ook rustig hun rodjes te rijden en halverwege de sessie ging het tempo geleidelijk omhoog. Met in de laatste ronde een tijd van 1.49,1, niet echt een top tijd, want in het verleden werd er harder rond gegaan door Team Streuer. Deze tijd was goed voor de 10 e plaats, wel had Team Streuer de meeste ronden genoteerd in deze vrije training. Bennie en Geert waren dan ook zeer tevreden over hoe het span zich gedroeg en morgen tijdens de kwalificaties zou het nog veel sneller kunnen en moeten, zo was de conclusie van Bennie. Snel werd begonnen met het span weer na te kijken en gereed te maken voor de volgende dag. Ook werd er een nieuwe achterband gemonteerd om er tijdens de eerste kwalificatie weer direct tegenaan te kunnen. Later die avond werd er nog even gekeken bij de nachttraining van de enduranceteams. Wat hebben zij een lef om nog zo hard rond te gaan in de duisternis, daar dwingen ze wel respect mee af. 4

5 Vrijdag: kwalificaties Ook vandaag hoefden we pas na de middag in actie te komen en zo was er op de zijspanpaddock wat later dan gebruikelijk actie te zien. Maar om uur stond een ieder klaar in het parc fermé om aan deze eerste kwalificatie te beginnen. Bennie en Geert gingen als een van de laatsten de baan op om zo direct een vrije baan te creëren, want ook deze kwalificatie zou maar 20 minuten duren, wat inhield dat je er direct vol tegen aan moet. De eerste 2 ronden werd er nog rustig aan gedaan om de nieuwe achterband in te rijden, maar toen ging het gas er direct op bij Team Streuer en zagen we de tijden naar beneden duiken. In de 5 e ronde werd er een 1.45,2 genoteerd, op dat moment goed voor de 6 e plaats. Wat nog belangrijker was we zaten ver voor onze directe concurrenten, Grabmuller en Makkula. De Fin verbeterde in de laatste minuten nog wel flink z n tijd en kwam ons voorbij. Bennie en Geert kwamen na hun snelste ronde in drukker verkeer terecht en konden hun tijd in de resterende ronden niet meer verbeteren. Wel werd er zeer constant gereden, allemaal ronden in de Na deze sessie stonden we op een keurige 7 e plaats met maar 1 seconde achterstand op de snelle Fransman Delannoy, die de 4 e plaats in bezit had. Het verschil met Makkula en Hock op de plaatsen 5 en 6 bedroeg maar 1/10 van een seconde. 5

6 Al met al konden we dus van een goede kwalificatie spreken bij Team Streuer, waarbij het verschil met de pole, met 1.8 seconde, nog nooit zo klein was geweest in onze WK-carrière. De strijd om de polepositie ging zoals altijd dit jaar tussen de teams van Birchall, Paivarinta en Steinhausen. Birchall was de snelste en leek voor hun 7 e pole op rij te gaan. Bij terugkomst op de paddock waren Bennie en Geert super tevreden. Het span stuurde volgens Bennie als een scheermes. Dat was goed en gaf ons alle vertrouwen voor de 2 e en beslissende kwalificatie, die al over 2 uur van start zou gaan. Snel werd het span nagekeken en de tank weer gevuld, ook werd er nog een nieuwe zijband gemonteerd, want bij de oude was het beste er wel af. Omdat er geen warmup training zou zijn morgen op de racedag, werd besloten de remblokken nog te vernieuwen. Ook de rest van banden werd weer op druk gebracht, de kuip werd gepoetst en zo stond de team Streuer LCR weer gereed. Dit keer waren we als een van de eerste teams op de baan en achteraf bleek dit niet zo n goede keuze, want de gehele kwalificatie zaten we in druk verkeer. Dit had tot gevolg dat de tijd van de 1 e kwalificatie wel werd benaderd, maar niet verbeterd. Gelukkig had dit geen gevolgen voor onze startplaats en stonden we ook na deze 2 e en beslissende kwalificatie nog op de 7 e plaats. Bennie stuurde dan ook met nog enkele minuten op de klok het span in de pitstraat. Alleen de teams voor ons hadden hun tijd iets verbeterd. De Birchall broers pakten hun 7 e pole op rij, wat best opmerkelijk genoemd mag worden. Gevolgd door Steinhausen en Paivarinta. De 7 e plaats hield in dat er morgen vanaf de 3 e rij gestart zou mogen worden voor de race over 18 ronden. Geen slechte uitgangspositie met naast en achter ons de concurrenten voor de strijd om de 6 e plaats in de eindstand. 6

7 Zaterdag: race Vandaag werd de finalerace voor de WK verreden; er stond nog veel op het spel voor de diverse teams. De strijd om de titel zou gaan tussen de teams van Paivarinta en de Birchall broers, waarbij Paivarinta met Hanni in de bak de meeste kans maakte met 20 punten voorsprong. Ook voor Team Streuer stond er nog wel iets op het spel, namelijk de kans op de 6 e plaats. De strijd om deze plek zou gaan tussen ons en de teams van Grabmuler en de Fin Makkula, waarbij het verschil maar 7 punten bedroeg bij aanvang van de laatste race. De kans voor de 6 e plaats was klein gezien het verloop van het seizoen, maar we zouden er toch voor gaan dit weekend. En zo vertrok het gehele team dan ook vol vertrouwen en geconcentreerd richting de startgrid voor de start van de finalerace. 7

8 Na een ietwat vertraagde startprocedure vetrokken de 18 teams voor hun warm-up ronde. Het was afwachten hoe de start zou verlopen. We kunnen daar kort over zijn: het was onze slechtste start van het seizoen, want ondanks de nieuw gemonteerde achterband was er totaal geen grip tijdens de start. Dit koste ons direct al enkele plaatsen en tot overmaat van ramp vond er ook nog een crash plaats in de eerste bocht, wat ons ook weer enkele posities koste. Zo kwam Team Streuer dan ook pas als 13 e uit de eerste ronde. Gelukkig was er nog wel volledige aansluiting met de teams die streden voor de 7 e plaats. Deze strijd ging tussen de teams van Makkula, Le Bail, Grabmuller, Lawrie, Gurk, Rutz en Streuer. Nadat een ieder zich een beetje had gesetteld begon vanaf de 2 e ronde een felle maar spannende strijd tussen deze 7 teams. Om elke centimeter werd er gestreden en er werd per ronde een paar keer van positie gewisseld. Het Finse team van Makkula kon zich als eerste onttrekken aan deze schermutselingen en liep dan ook snel weg bij het strijdend groepje van 6. Bennie en Geert hadden het zwaar aan de stok met Rutz, die zijn positie vel verdedigde, maar in de 5 e ronde lukte het toch om hem voorbij te komen met een risicovolle inhaalactie, waarbij er nog wel even contact tussen beide spannen was. 8

9 Team Streuer had zeker het racetempo weer te pakken en ging vol in de aanval om verder naar voren te komen in dit groepje. Voor het publiek was dit een mooi gevecht om te zien, maar voor de pitcrew zenuwslopend, want ondanks dat de strijd fair verliep was deze toch ook zeer hard te noemen. De spannen raakten elkaar diverse keren tijdens de vele inhaalpogingen. Hoelang zou dit goed gaan? Niet lang, want in de 7 e ronde ging het mis. Helaas waren wij ook bij dit incident betrokken. Bennie zette net de aanval in op het team van Gurck en zette de team Streuer LCR naast die van de Zwitser. Op hetzelfde moment besloot Gurck de pitstraat in te sturen(!), het gevolg was dat beide spannen elkaar hard raakten, waarbij Geert hardhandig uit de bak werd geworpen. Al snel werd duidelijk dat het niet zonder gevolgen was voor Geert, hij greep direct naar zijn linker arm. Om de wedstrijd verder niet te verstoren werd Bennie direct aangegeven het span de pitstraat in te rijden en werd Geert per ambulance naar het medische centrum gebracht. Daar werd al snel duidelijk wat iedereen al gevreesd had, namelijk Geert zijn schouder was uit de kom geraakt tijdens deze crash. Onze race was voorbij door een zeer vreemde actie van Gurck. Ook hij had in de gaten dat het zijn schuld was en bood direct zijn verontschuldiging aan bij Bennie, die daar natuurlijk niet mee akkoord ging op dat moment. Een zeer vreemde actie van de Zwitser, maar ja het was al weer gebeurd. Nu was het zaak uit te vinden hoe het met Geert ging. Na enige tijd werd duidelijk dat de schouder onder narcose weer op z n plaats was gezet in het medische centrum op het circuit. 9

10 Zo eindigde deze finalerace wel zeer abrupt voor ons. De race werd gewonnen door de Birchall broers, die hiermee hun 7 e race op rij wisten te winnen. Pekka Paivarinta met passagier Adolf Hanni pakte de wereldtitel met hun 3 e plaats. Gelukkig had deze crash geen gevolgen voor onze plaats in de eindstand van het WK. We sluiten het seizoen dan ook af op de 8 e plaats, met 66 punten. Nadat bekend werd dat Geert gewoon weer met ons naar huis kon terugkeren begon het team alles in te pakken. Het span werd nog wel even goed schoongemaakt en ontdaan van het Franse grind. Nadat alles was ingepakt werd Geert opgehaald en vertrok het complete Team Streuer weer richting Grolloo. Het is voor ons als team toch zeer belangrijk om samen uit en ook weer samen thuis te komen. 10

11 De dag erna bezochten we gezamenlijk de races voor het British superbike kampioenschap op het TT Circuit van Assen. Daar werd nog een mooie teamfoto gemaakt van Team Streuer en Team Nicholson, waarbij beide passagiers met de zelfde blessure te maken hadden. 11

12 Eindstand WK zijspannen