EEN DANSPRODUCTIE VAN

Transcriptie

1 WE DANCE TO FORGET EEN DANSPRODUCTIE VAN fabuleus PERSMAP fabuleus - Stapelhuisstraat 13d Leuven T E info@fabuleus.be

2 1. WE DANCE TO FORGET [KORT EN PRAKTISCH] Een dansproductie van en met Koen De Preter en Maria Ibarretxe. WE DANCE TO FORGET is een energieke dansvoorstelling met een ironische knipoog. De twee dansers halen hun inspiratie uit een clash tussen hedendaagse dans en populaire dansvormen als hiphop, volksdans, rock n roll, linedancing, jumpstyle, enzovoort. De productie heeft als uitgangspunt een vraag: waarom zijn we beginnen dansen (als amateur) en waarom doen mensen überhaupt aan dans? Waarom dansen mensen op feesten? Omdat ze op een gegeven moment niets meer weten te vertellen? Om plaats te maken voor een andere vorm van communicatie? Om zichzelf te vergeten of net keihard te beseffen dat ze bestaan? Omdat ze het graag doen misschien? Concept Koen De Preter Dans en choreografie Koen De Preter en Maria Ibarretxe Dramaturgie Annete Van Zwol Soundtrack DJ Bobby Ewing Techniek en licht Stephane Vernimmen Productieleiding Veerle Van Schoelant en Eef Vermaelen Productie fabuleus, STUK Kunstencentrum (Leuven) en stad Leuven 2. WE DANCE TO FORGET [IN ENGLISH] fabuleus Young Makers Koen De Preter & Maria Ibarretxe WE DANCE TO FORGET takes the audience along on an eclictic trip of dance and popmusic. The soundtrack was created by DJ Bobby Ewing, a member of the DJ collective Discobar Galaxy. In origin dance wasn t an artform, but a ritual and a social activity. People dance when they re happy or when time calls for a celebration. They dance to unload their energy, to forget theirselves or to realise they re alive... WE DANCE TO FORGET reminds you of the moments where nothing or no one could hold you back from dancing to your favorite song. Music can make people dance, can soothe them and can bring them closer together. It has the power to summon and even influence emotions. Concept Koen De Preter Dance and Choreography Koen De Preter en Maria Ibarretxe Soundtrack DJ Bobby Ewing Dramaturgy Annette van Zwoll Technician and lights Stephan Vernimmen Production Management Veerle Van Schoelant en Eef Vermaelen Production fabuleus, STUK Kunstencentrum (Leuven) and the city of Leuven. 3. SPEELLIJST/DATES 2007 Maandag 16/04/07 20u STUK Leuven Dinsdag 17/04/07 20u STUK Leuven Zaterdag 21/04/07 14u, 15u en 16u STUK Leuven /Maksdag (korte versie) Dinsdag 03/07/07 19u Melkweg Amsterdam /Julidans Woensdag 04/07/07 19u Melkweg Amsterdam /Julidans Dinsdag 02/10/07 14ucc Het Loo Tessenderloo Donderdag 04/10/07 14u cc de Brouckère Torhout Donderdag 22/11/07 14u Schouwburg St-Niklaas Donderdag 22/11/07 20u Schouwburg St-Niklaas Zaterdag 24/11/07 20u cc Anzegem Maandag 26 /11/07 13u45 cc De Werft Geel Dinsdag 27/11/07 13u45 cc De Werft Geel Dinsdag 27/11/07-20u cc De Werft Geel

3

4 4. DE PRODUCTIE HIERONDER GEVEN WE INTEGRAAL DE CONCEPTTEKST MEE ZOALS DIE GESCHREVEN WERD VOOR HET WERKPROCES EFFECTIEF BEGON: De vraag die aan de basis ligt van het maken van deze creatie, luidt: waarom zijn we beginnen dansen (als amateur) en waarom doen mensen überhaupt aan dans? Waarom dansen mensen op feesten? Omdat ze op een gegeven moment niks meer weten te vertellen? Om plaats te maken voor een andere vorm van communicatie? Omdat ze het graag doen! Omdat ze zich kunnen laten gaan op muziek die ze graag horen. Dansen om te vergeten. Of om juist keihard te beseffen dat ze bestaan. Om zichzelf te ontspannen, om zichzelf te laten gaan en de dagelijkse lichamelijke restricties te laten vallen. We gaan ons daarom toespitsen op alle mogelijke vormen van populaire dans, deze laten copuleren met ons persoonlijke bewegingsmateriaal met de nadruk op transformatie. We zullen gaan voor heterogeniteit en vrijheden nemen. Het moet een stuk worden waar een totale leek zowel als een insider iets aan heeft en dit zonder populistisch of platvloers te hoeven zijn. Het zal een zeer energieke voorstelling worden, niet zonder ironische momenten. We zullen belang hechten aan de combinatie van vindingrijke bewegingen met hedendaagse en populaire dans. We hopen vragen te kunnen oproepen over het nauwe stilistische karakter van bepaalde vormen van populaire dans (denk maar aan hiphop, linedancing, tango). Ik wil graag deze herkenbare vormen hervormen om ze een meer hedendaags karakter te geven. Herkenbaar, maar met een hoek af. Vervreemding zal zeker een belangrijk element zijn in de totstandkoming van het materiaal. Tevens willen we onderzoeken hoe persoonlijk je kan dansen in collectieve manieren van bewegen. Waar neemt de persoonlijkheid het over van simultane of alom gekende bewegingen? Wanneer wordt het interessant om naar die persoon te kijken en niet naar de andere hoewel ze dezelfde bewegingen uitvoeren? En hoe dit te doorprikken? Is het mogelijk om plastiek te worden en echt exact hetzelfde te doen of is dit eerder vragen om problemen? Eigenlijk zal de voorstelling vooral gaan over dans zelf. Dansen om even te vergeten dat je bestaat of om net niet te vergeten dat je bestaat. Om duidelijk te voelen dat je leeft. Jezelf smijten kortom. Inspiratie voor onze manier van bewegen halen we uit een heleboel amateurdansvideo s, waar mensen dansen omdat ze het zogezegd graag doen, maar toch zo onzeker zijn over hun lichaam dat het aandoenlijk is om naar te kijken. Ook karakteristieke bewegingen weggeplukt uit een trouwfeest vol echte mensen vormen een inspiratiebron. Onvoorstelbaar wat een aparte manier van bewegen ik al ben tegengekomen op een dorpsfeest in Zuid-Frankrijk, in Ballhaus Mitte in Berlijn en op allerlei feestjes in onze kontreien. Toch wil de voorstelling zowel kritisch als entertainend zijn. Kritisch ten opzichte van de populaire cultuur versus de elitaire kunst, kritisch ten opzichte van dans op zich en ook van ons eigen dansvocabularium. We willen proberen onszelf te blijven verrassen en te blijven heruitvinden. Entertainend omdat we geen meta-intellectuele dans willen voorschotelen, waar je zonder voorkennis weinig aan hebt. Omdat herkenning ook in dans een interessant gegeven kan zijn door populaire dansvormen te gebruiken en te transformeren. Vooral door het gebruik van popsongs en verwachtingspatronen die deze oproepen, zullen we het publiek meekrijgen, maar evenzeer op het verkeerde been zetten. Ook willen we spelen met de codes die men meestal in het theater hanteert. Het einde van de voorstelling zal open zijn. Geen behoefte aan applaus, maar een openstelling van het podium voor al die willen (kunnen) dansen. De ultieme finale van dit stuk zou een dansend publiek zijn en wij naar de bar om daarna terug te keren naar het podium om mee te feesten.

5 Dit is daarom geen gemakkelijke en misschien een utopische opgave, maar ik denk dat het gebruik van bekende populaire muziek al een bepaalde gemoedstoestand bij het publiek zal creëren. Een van de opties zou zijn om door middel van een bekende groepsdans (macarena, in zaire, huckle buck) of een zeer aanstekelijk nummer in te zetten, een leeg podium achter te laten met een bericht als THE DANCEFLOOR IS YOURS. De utopie: een voorstelling die eindigt in een feest vol enthousiaste danswonders. Maar mocht het podium leeg blijven, is dat even goed. Het publiek heeft sowieso de keuze publiek te blijven of om op het podium te klimmen. Weggaan mag natuurlijk ook. Ik denk dat dat spannend gaat zijn. Spannend voor ons (als het publiek verkiest om er de brui aan te geven), spannend voor het publiek als ze de uitdaging aangaan. We willen deze voorstelling dus maken met de nadruk op dans en minder op tekst of theater. De woorden zullen voornamelijk komen van de songteksten van de nummers die we kiezen. Er zullen een aantal nummers inzitten die expliciet naar dansen of bewegen verwijzen. Songs als Save your last dance for me, These boots are made for walking en nummers uit bekende dansfilms als Dirty Dancing en Footloose. Qua dans gaan we een arsenaal aan stijlen onder de knie proberen te krijgen en deze dan transformeren. We zullen aan de slag gaan met clichés uit de hedendaagse dans, met hiphop, rock n roll, Baskische volksdans, ballet, amateur jazzdans, wals, breakdance, trance rituelen, moderne danstechnieken, danstherapeutisch bewegen, massagetechnieken et cetera. (Koen De Preter voor de start van de repetities, december 2006)

6 5 ABOUT THE PRODUCTION Why did we start to dance (as an amateur) and why do people dance anyway? Why do people dance on parties? Because they don t know what to tell each other anymore after a certain amount of time? To communicate in a different way? Because they like to do it! Because they let themselves go on music they like to hear. They sometimes dance to forget, to relax themselves, to let themselves go and leave their daily bodily restrictions behind. That s why we are going to concentrate on all possible forms of popular dance. We will let these copulate with our personal movementmaterial with the emphasis on transformation. We will go for heterogenity and taking our freedom. This piece will try to be understandable for quite a broad audience, without being populist or coarse and as well suitable for dance insiders. It will certainly become an energetic performance, not without its ironic moments. The combination of resourceful movements with clichés from contemporary and popular dance will be of main importance. We will as well question popular dance and confront it with folkdance, which is actually also a popular dance form. We hope to raise questions about the narrow stylistic charachteristics from certain forms of popular dance (think of hiphop, linedancing, tango). I want to reform those recognizable forms to give them a more contemporary character. Recognizable, but alienated. Alienation will be a very important element in the realization of our material. Also we want to research how to dance in a personal way when it goes about collective ways of moving (like in set dancemoves). Where does the personality take over from simultaneous or for many recognizable movements? When does it become interesting to watch a certain person and not the other one although they execute the same movements? And how to go beyond this cliché? Is it possible to become plastic and really exactly performing the same movements. Or is this just asking for trouble? Actually the performance will mainly be about dance itself. Dance to forget that you exist or the opposite: to clearly feel you re alive. Throwing yourself. Our inspiration for these ways of moving we ll get from a bunch of amateur dancevideos, where people dance because they so to say like to do it, but still are so uncertain about their bodies that we see it as pathetic. Also characteristic movements picked out of a weddingparty form a source of inspiration. Unconceivable what a weird way of moving I saw on a openair party in a provincial French village, in Ballhaus Mitte in Berlin or some other party in our region. Anyhow our performance will be as critical as entertaining. Critical towards the popular culture versus elitist art, critical towards dance an se and also towards our own dance vocabularium. We want to try to keep on surprising and reinventing ourselves. We want to entertain because we don t want to perform a meta-intellectual dance, where much foreknowledge is acquired. Recognition in dance is as well interesting. Especially through the use of popsongs and expectations they ll recall, we will win over the audience, but as well surprise them by opposite actions we ll perform. We also want to play with the usual theatre codes. The performance will have an open end. No need for direct applause, but an opening of the stage for them who want to dance. The ultimate final of this piece would be a dancing audience, so we can go have a drink and come back on stage a bit later to party along. Therefore this is not an easy and maybe an utopian task, but I think that the use of well known music will create a certain state of mind of the audience. We could even use some tricks to get them on stage. Like we could hang up a note like THE DANCEFLOOR IS YOURS, leave the stage when a well known groupdance song plays (macarena, huckle buck, in zaire) or simply put a very catching song on.

7 But when the stage rests empty, this is equivalent. An audience always has the choice to stay audience (seated) or they can climb on stage. They can leave as well. So this means three options. I think this might be exciting. For us and for them. We want to create this piece with the emphasis on dance and less on text or theatre. Words will mainly come from songtexts of the music we ll choose. There will be a certain amount of songs that explicitly refer to dancing or ways of moving, like Save your last dance for me, These boots are made for walking and possibly songs out of known dancemovies like Dirty Dancing and Footloose. Dancewise, we will learn a lot of different styles to then transform them. We ll use and play with some clichés in contemporary dance, hiphop, rock n roll, Basque folk dance, ballet, amateur jazzdance, waltz, breakdance, trance rituals, modern dance techniques, dancetherapy, massage techniques and so on. (Koen De Preter before the start of the rehearsels, december 2006)

8 6. DE MAKERS Maria en Koen leerden elkaar kennen tijdens de International Young Makers Marathon 2004, een initiatief van onder meer Theater aan Zee, dat hun beider voorstellingen, respectievelijk Txatxorra s Cube en Les mots toujours les mots bien sûr, in Oostende, Amsterdam, Bilbao, Brussel en Edinburgh bracht. Koen De Preter (Bonheiden, 1981) studeerde af als danser aan de Fontys dansacademie in Tilburg. Na de solo s Kat voor de vogels (2003), Les mots toujours les mots bien sûr (2004) en de groepsperformance Muted.White.Crash (Kulturama 2005) is We Dance To Forget al de vierde samenwerking tussen fabuleus en Koen De Preter. Als danser was hij te zien in producties van T.R.A.S.H. (Tilburg), in Gezeiten bij Sasha Waltz (Berlijn) en Young People, Old Voices van Raimund Hoghe. Maria Ibarretxe del Val (Bilbao, 1977) studeerde aan de Basauri s Drama Art School en B.A.I. in Spanje. In 2006 maakte ze de kortfilm Lady Jibia samen met Alaitz Arenzana met de steun van het Ministerie van Cultuur van Baskenland. fabuleus fabuleus evolueerde tussen 1991 en 1997 van een tweejaarlijks internationaal theaterfestival voor jongeren naar een continu werkende maar qua bezetting zeer wisselende productiestructuur met jongeren tussen 6 en 30 jaar. Sinds 1995 maakte fabuleus 47 theater- en dansproducties. Tussen 1996 en 2005 was fabuleus een project van kunstenorganisatie/landelijke jeugddienst Artforum. De eerste producties speelden vooral in Leuven ( t Barre Land, De uitzondering! en de regel?, Het proces, Ego Sublimo, ), maar na 1998 begon er ook interesse te komen van festivals (Tweetakt, Victoria, De Opkomst, BRONKS, Jonge Harten, ) en cultuurcentra in Vlaanderen en gingen de meeste producties uitgebreid op tournee door Vlaanderen. Tijdens het seizoen kwam er voor het eerst een projectsubsidie dans van de Vlaamse Gemeenschap (voor Eros Flux) en won fabuleus de 1000 Watt-Lichtpuntprijs wegens de uitgesproken artistieke keuze, het roeien tegen de stroom in en het geloof in het kunnen van jonge mensen (juryrapport 1000 WATT). In 2004 ontving fabuleus twee projectsubsidies, één voor de dansproductie Instant Karma en één voor de theaterproductie Johnnieboy, en werd de productie Dromen hebben veters genomineerd voor de 1000 Watt-prijs Dromen hebben veters was de eerste dansproductie van fabuleus die werd gedanst door kinderen. In 2004 maakte fabuleus een dansproductie met zowel gehandicapte als nietgehandicapte dansers: Lilium. Hiervoor werd een projectsubsidie jeugdwerk bekomen. Ook de theaterproductie Wolfsroedel kreeg een projectsubsidie theater was een belangrijk jaar voor fabuleus: de organisatie vierde haar tiende verjaardag en kreeg het bericht in 2006 en 2007 structureel gesubsidieerd te worden door de Vlaamse Gemeenschap. Bovendien werd fabuleus genomineerd voor de prestigieuze Vlaamse Cultuurprijzen Naast de producties door en voor jongeren geeft fabuleus na 2000 ook steeds meer ondersteuning aan jonge theater- en dansmakers die uit podiumkunstenopleidingen komen of uit de jongerenwerking doorstromen. De eerste resultaten hiervan waren Antoon & Mirabella (2002), Alles in Toranje! (2002), Eros Flux (2003), Kat voor de vogels (2003), Randschade (2003), Les mots... toujours les mots bien sûr (2004), Spelregels (2005) en El Gran Teatro del Mundo (2006). Theaterproducties van fabuleus : t Barre Land, Tankred Dorst/Remko Van Damme (1995)

9 De uitzondering! en de regel?, Bertolt Brecht/Vital Schraenen (1997) Het proces, Franz Kafka/Vital Schraenen (1998) Lapse of time, Alexandre Lyra Leite/Dirk De Lathauwer/Ana Borges (1998) Winterslaap, Heleen Verburg/Jo Huylebroeck (1998) Meisje Niemand, Tomek Tryzna/Dirk De Lathauwer/Ruth Joos (2000) Altamira, Hein Mortier (2000) The way young lovers do, diverse/dirk De Lathauwer/Ruth Joos (2001) Antoon & Mirabella, Stefan Boonen/Steven Beersmans/Sofie Palmers (2002) Alles in Toranje!, Filip Bilsen/Greet Bilsen/Frauke Depreitere (2002) Yvonne, prinses van Bourgondië, Witold Gombrowicz/Dirk De Lathauwer (2002) Het Zwarte Pietverdriet, Tom Struyf (2002) Maria en José, Erlend Loe/Victor Peeters/Naomi Meulemans (2003) Witte rozen voor Carla, Stefan Lernous/Victor Peeters (2003) Kwartet, Heiner Müller/Dirk De Lathauwer (2004) Johnnieboy, diverse/victor Peeters (2004) Spelregels, Floortje Zwigtman/S.Beersmans/M.-A.Gillis/E.Goddeeris/J.Lenaerts/K.Monserez (2004) Knijnepijn, Leentje Van de Cruys/Hanne Struyf (2005) Wolfsroedel, Floortje Zwigtman/Dirk De Lathauwer (2006) El Gran Teatro del Mundo, Tom Struyf/Leen Roels (2006) Chatgirl, Eelco Smits/Jef Van gestel (2006) Forza, Benjamin Van Tourhout (2006) Wacht Wacht Wacht, Günther Samson (2006) César mijn broer is een paard, S.Beyne/F.Bilsen/F.Depreitere/W.Eyckerman/J.Lenaerts (2006) Dansproducties van fabuleus : Ego Sublimo, Randi De Vlieghe (1998) Baken, Randi De Vlieghe (1999) Mijn benen zijn al lang maar de wereld staat op stelten, Filip Bilsen/Greet Bilsen/Frauke Depreitere (2000) Autopsie (met boontjes), Karlon Fonteyn (2001) BBB & wasverzachter, Natascha Pire (2002) Beet (er is alleen maar een stukje af), Randi De Vlieghe (2002) Als/Dan, Patrick Bellemans (2003) Kat voor de vogels, Koen De Preter (2003) Eros Flux, Randi De Vlieghe (2003) Dromen hebben veters, Kwint Manshoven/Joke Laureyns (2003) Randschade, Kwint Manshoven/Joke Laureyns (2003) Les mots... toujours les mots bien sûr, Koen De Preter (PREFAB 2004) Dagelijks geopend, Lies Cuyvers (PREFAB 2004) Instant Karma, Natascha Pire (2004) Lilium, Iris Bouche/Goele Van Dijck (2004).White.Muted.Crash, Koen De Preter (2004) Lijf, Arthur-Georges De Roey/Michiel Vandevelde (PREFAB 2005) The Day Dolly Danced, Randi De Vlieghe (2005) Kievielaviedekie, Thomas Devens (2005) Voetenvliegen, Alexandra Meijer (2005) Indian Curry, Natascha Pire (2006) Mute, Sara Claessens/Isabelle De Cannière (PREFAB 2006) Ibidem, Arthur-Georges De Roey/Menno Vandevelde/Michiel Vandevelde (PREFAB 2006)

10