3 Vragen van de adviesaanvraag

Transcriptie

1 3 Vragen van de adviesaanvraag De adviesaanvraag bevat over ILO-verdrag 170 drie concrete vragen. De eerste vraag betreft artikel 12 van het verdrag, de tweede vraag gaat over artikel 19 en de derde vraag betreft de wenselijkheid van, respectievelijk eventuele bezwaren tegen ratificatie van het verdrag. 3.1 Artikel 12 van het verdrag Artikel 12 (sub d) van het verdrag bepaalt dat werkgevers moeten waarborgen dat de registratie van de monitorings- en blootstellingsgegevens van werknemers die gevaarlijke chemische stoffen gebruiken, worden bewaard gedurende een door de (bevoegde) overheidsinstantie vastgestelde termijn. Deze registratie moet toegankelijk zijn voor de werknemers en hun vertegenwoordigers. Deelt de SER de opvatting van het kabinet, dat de verplichtingen uit artikel 12 van het verdrag over de toegankelijkheid van monitorings- en blootstellingsgegevens zo geïnterpreteerd kunnen worden dat de huidige regelgeving hiermee voldoende in overeenstemming is? Het kabinet is van oordeel dat de Nederlandse wet- en regelgeving al in overeenstemming is met artikel 12 en met name onderdeel d van het verdrag. Het kabinet signaleert dat hoofdstuk 4 van het Arbobesluit door de overheid vastgestelde voorschriften bevat omtrent het monitoren en registreren van de blootstelling van werknemers aan gevaarlijke stoffen. De toegankelijkheid van deze registraties, die onderdeel zijn van de risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E), is voor de werknemers zelf geregeld in de Arbowet en het Arbobesluit en voor de werknemersvertegenwoordigers in de Wet op de ondernemingsraden (WOR). Toegang tot persoonsgegevens is beperkt tot geaggregeerde, niet tot de persoon herleidbare gegevens. Het kabinet concludeert dat zowel op het punt van monitoring en registratie van blootstellingsgegevens als de (geclausuleerde) toegang daartoe de Nederlandse regelgeving reeds in overeenstemming is met artikel 12 van het verdrag. Artikel 12 van het verdrag noodzaakt dan ook niet tot aanpassing van de nationale regelgeving. 11

2 Visie van de commissie De commissie onderschrijft deze visie van het kabinet. In de adviesaanvraag wordt terecht geconstateerd dat artikel 12 van het verdrag niet gaat over individuele gegevens die toegankelijk zouden moeten zijn voor werknemersvertegenwoordigers. Het kan eventueel gaan om geaggregeerde/geanonimiseerde gegevens, maar het gaat vooral om toegankelijkheid van monitorings- en blootstellingsgegevens (grenswaarden, metingen etcetera). De Nederlandse Arbo-regelgeving en de WOR bevatten hiervoor helder omschreven bepalingen, zoals genoemd in de adviesaanvraag. Het Arbobesluit bevat eveneens heldere voorschriften over de vraag wanneer monitoring en vaststelling van blootstelling verplicht is. Deze zijn uitgewerkt in de artikelen 4.2, 4.2a, 4.3, maar ook artikel 4.10 c en Dit is de reeds bestaande invulling van wat er van Nederland wordt gevraagd in artikel 12 (vaststelling mate en duur van blootstelling, dus ook een vorm van monitoring alsmede registratie van CMR-stoffen, bijhouden van lijsten van werknemers die kunnen worden blootgesteld etc.). De Nederlandse regelgeving voldoet derhalve aan de eisen die artikel 12 van het verdrag stelt. 3.2 Artikel 19 van het verdrag Artikel 19 van het verdrag bepaalt dat wanneer in een exporterende lidstaat elk of bepaald gebruik van gevaarlijke stoffen is verboden met het oog op de veiligheid en gezondheid van werkenden, dat verbod en de redenen daarvoor door de exporterende lidstaat moeten worden gecommuniceerd met elk importerend land. Het verdrag verplicht ertoe dat een exporterend land het importerende land informeert over de bestaande arbeidsverboden bij het werken met specifieke gevaarlijke stoffen. Acht de SER de hieraan verbonden administratieve lasten voor bedrijven acceptabel? Gaat de voorkeur van de SER uit naar het hieronder geschetste alternatief waarbij volstaan kan worden met een standaardzin in de exportbrieven? In de adviesaanvraag stelt het kabinet vast dat de huidige Nederlandse regelgeving niet voldoet aan de verplichting van artikel 19 van het verdrag om alle arbeidsverboden van gevaarlijke stoffen bij elke exportorder actief te communiceren aan het importerende land. Op grond van deze constatering heeft het kabinet de commissie twee modellen voorgelegd waarmee bedrijven aan de veronderstelde verplichting tot infor- 12

3 VRAGEN VAN DE ADVIESAANVRAAG matieverschaffing uit artikel 19 van het verdrag zouden kunnen voldoen en de commissie naar haar voorkeur gevraagd. Visie van de commissie Binnen de commissie is een grondige discussie gevoerd over de strekking van artikel 19 van ILO-verdrag 170 in relatie tot reeds voor Nederland(se bedrijven) bestaande verplichtingen. Deze discussie is aanleiding geweest om aan het ministerie van SZW enkele nadere vragen voor te leggen. Het ministerie heeft deze vragen beantwoord bij brief van 24 juli 2013 (zie bijlage 2) en daarbij geconstateerd dat bij nader inzien gesteld kan worden dat het samenspel tussen de PIC-verordening en de REACH-verordening de informatieverplichting in artikel 19 van ILO-verdrag 170 helemaal afdekt. Mede op basis van haar eigen inzichten onderschrijft de commissie deze visie als volgt. Voor Nederland zijn van toepassing de EU-verordeningen PIC en REACH. De PIC-verordening inzake voorafgaande geïnformeerde toestemming (Prior Informed Consent ofwel Verordening (EG) 649/2012) regelt de in- en uitvoer van bepaalde gevaarlijke chemische stoffen en legt verplichtingen op aan bedrijven die deze chemische stoffen naar niet-eu-landen willen uitvoeren. Zij heeft als doel gemeenschappelijke verantwoordelijkheid en samenwerking in de internationale handel in gevaarlijke chemische stoffen te bevorderen en de gezondheid van de mens en het milieu te beschermen door ontwikkelingslanden te voorzien van informatie over het veilig opslaan, vervoeren, gebruiken en verwijderen van gevaarlijke chemische stoffen. Deze verordening geeft binnen de Europese Unie uitvoering aan het Verdrag van Rotterdam inzake de procedure voor voorafgaande geïnformeerde toestemming ten aanzien van bepaalde gevaarlijke chemische stoffen en pesticiden in de internationale handel. De PIC-verordening bevat in artikel 17 het voorschrift dat bij uitvoer van chemische stoffen deze vergezeld gaan van een veiligheidsinformatieblad (VIB) overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1907/2006 (REACH). Dit geldt voor chemische stoffen die zijn onderworpen aan de bepalingen inzake het verpakken en kenmerken, die in of krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009, Richtlijn 98/8/EG en Verordening (EG) nr. 1272/ 2008, of in of krachtens andere relevante wetgeving van de Unie zijn vastgesteld. Dat betreft in elk geval alle stoffen(groepen) waarvoor Nederland een arbeidsverbod kent (zie bijlage 3). 13

4 De REACH-verordening (1907/2006/EG) bevat in bijlage II voorschriften omtrent de inhoud van veiligheidsinformatiebladen. In artikel 15.1 van deze bijlage is bepaald dat het VIB informatie moet bevatten over alle communautaire of nationale regels die onder meer betrekking hebben op de gezondheidsbescherming bij het werken met deze stoffen (zie bijlage 3). De commissie onderschrijft de visie van het ministerie van SZW dat de combinatie van de PIC-verordening en de REACH-verordening bewerkstelligt dat Nederland al volledig voldoet aan de informatieverplichtingen uit artikel 19 van ILO-verdrag 170; in elk geval voor de stoffen(groepen) waarvoor in Nederland een gebruiksverbod geldt. De combinatie van beide verordeningen zorgt ervoor dat er bij export altijd een VIB wordt verstrekt en dat in dit VIB, naast informatie over de gezondheidsrisico s van de stof, ook informatie is opgenomen over eventueel geldende arbeidsverboden op grond van EU- of nationaal recht. Daarmee is op dit moment al sprake van een situatie waarmee aan de verplichtingen op grond van artikel 19 van ILO-verdrag 170 is voldaan. 3.3 Ratificatie van ILO-verdrag 170 Deelt de SER de opvatting van het kabinet dat de huidige regelgeving in afdoende mate invulling geeft aan de overige verplichtingen uit het verdrag en is zij van mening dat het verdrag geratificeerd dient te worden? Visie van de commissie De commissie heeft onder 3.1 en 3.2 haar visie gegeven op de specifieke vragen die het kabinet voorlegt. Daarbij is gebleken dat zij van mening is dat: a. de Nederlandse regelgeving voldoet aan artikel 12 van ILO-verdrag 170; b. de Nederlandse regelgeving eveneens voldoet aan artikel 19 van ILO-verdrag 170; c. geen additionele nationale regelgeving nodig is. 14

5 VRAGEN VAN DE ADVIESAANVRAAG Afrondend concludeert de commissie dat de huidige Nederlandse regelgeving in afdoende mate invulling geeft aan de overige verplichtingen uit het verdrag en dat het verdrag geratificeerd dient te worden. Den Haag, 18 september 2013 F.B.J. Grapperhaus, voorzitter B.P.F.D. Hendrikx, secretaris 15