Y.S. Lubbers en W. Witvoet

Transcriptie

1 WEBDESIGN Education CS Evaluatie door: Y.S. Lubbers en W. Witvoet

2 We hebben voor de bonus evaluatie de tien subpagina s van getest. We hebben hierbij de tool van gebruikt. De sub pagina s die door ons getest zijn, zijn: 1. Webdesign: 2. Imperatief programmeren: 3. Mens maatschappij en ICT: 4. Informatiekunde introductie project: 5. Informatie systemen: 6. Ontwerpen van interactieve systemen: 7. Databases: 8. Data modelleren en databases: 9. Organisaties en ICT: IT Business models: Alle tien de pagina s bevatten structureel dezelfde fouten. De fouten zijn hieronder verder beschreven en zijn op ALLE sites van toepassing. Content en opmaak gescheiden houden Rpd.1.1: Houd structuur en vormgeving zoveel mogelijk gescheiden: gebruik HTML ofxhtml voor de structuur van de site en CSS voor de vormgeving ervan. Fout: Het gebruik van de font tag is niet toegestaan. Fonts dienen middels CSS te worden gespecificeerd. Het principe: HTML voor structuur De inhoud van de pagina bestaat uit tekst, afbeeldingen, tabeldata, geluidsfragmenten of zelfsflash- animaties. Deze inhoud wordt beschreven door middel van gestructureerde HTML (Hyper Text Markup Language). HTML beschrijft wat de inhoud is. CSS voor vormgeving Gescheiden hiervan, in een apart bestand dat aan de pagina is gekoppeld, wordt het uiterlijk van deze structuur bepaald door middel van een andere taal, CSS (Cascading Style Sheets). CSSbeschrijft hoe de inhoud eruit ziet. Dit afzonderlijke CSSbestand kan worden toegepast op één pagina, maar bewijst pas echt zijn nut als het gekoppeld wordt aan meerdere pagina s. Het hoeft door een browser maar één keer geladen te worden (caching) waarna het toegepast kan worden op tientallen, zo niet honderden pagina s. Gebruik geen font tags in de html pagina. De opmaak, dus ook de font, dient in de CSS gespecificeerd te worden. Rpd.3.5: Gebruik het em (emphasis) en strong element voor het aangeven van nadruk. Fout: De pagina bevat b of i tags. Deze tags beschrijven visuele aspecten van tekst, welke beter door CSS beschreven kunnen worden. Vaak worden woorden die nadruk verdienen in een tekst cursief of vet gezet. Er zijn voor ditvisuele effect twee voor de hand liggende elementen in HTML; het i (italics) element en het b(bold) element. Deze elementen stroken echter niet met het markeren van betekenis in de tekst. Een als cursief gemarkeerde selectie, <i>belangrijk!</i>, zegt niet veel meer dan dat de tekst cursief is en niet dat de tekst nadruk heeft.

3 wee betekenisvolle elementen vormen een beter alternatief: het em (emphasis) element en hetstrong element. Gebruik deze elementen wanneer een tekst nadruk verdient,<em>belangrijk!</em> of sterke nadruk verdient, <strong>zeer belangrijk!</strong>. Naast het feit dat een grafische browser deze tekst standaard cursief en vet weergeeft, kan een spraakbrowser deze tekst met nadruk voorlezen. Het gebruik van het i en b element is niet verboden. Zo komen ze van pas bij het toepassen van bepaalde stijlconventies, zoals het markeren van scheepsnamen, dier en plantensoorten en anderstalige begrippen. Het gebruik is niet verboden, maar de b of i tags kunnen beter door de CSS beschreven worden. Achterhaalde elementen Rpd.2.2: Gebruik geen markup die in de W3C specificaties staat aangemerkt als deprecated (achterhaald). Fout: Deze pagina toont bij validatie fouten in de HTML en lijkt gebruik te maken van deprecated(achterhaalde) elementen. Het gebruik van achterhaalde elementen in de specificatie aangeduid als deprecated wordt ten zeerste afgeraden. Deze elementen zijn dan wel deel van de standaard, de meeste zijn echter geen betekenisvolle markup en schenden het principe van scheiding tussen structuur en vormgeving. Verwijder waar mogelijk de achterhaalde elementen. Valideren Rpd.3.1: Schrijf zowel grammaticaal correcte, als beschrijvende markup. Fout: Deze pagina toont syntactische fouten bij validatie. Het verschil tussen beschrijvende en valide markup: Beschrijvende markup is niet hetzelfde als valide markup. Valide markup ( wellformed markup ) is markup die grammaticaal voldoet aan de HTML standaard. Deze grammatica kan worden gecontroleerd (gevalideerd) door een programma. Beschrijvende markup kan niet geheel geautomatiseerd worden gevalideerd. Een document kan grammaticaal correcte, maar tegelijkertijd betekenisloze markup bevatten. Streef naar zowel grammaticale correcte, alsbeschrijvende markup. Zorg dat de pagina altijd valide is, door regelmatig te valideren. DocTYPE declaratie De volgende richtlijnen hebben allemaal betrekking tot de DocTYPE. Rpd.2.1: Gebruik HTML 4.01 of XHTML 1.0 volgens de W3C specificaties voor de markupvan websites. Rpd.2.3: Bij het aanpassen van een bestaande website: gebruik van HTML 4.01 of XHTML1.0 alleen de Transitional variant als het gebruik van de Strict variant onmogelijk of onwenselijk is. Rpd.2.4: Bij de bouw van een nieuwe website: gebruik van HTML 4.01 of XHTML 1.0 de Strictvariant. Rpd.2.5: Gebruik geen frames op websites. Gebruik daarom ook niet van HTML 4.01 ofxhtml 1.0 de Frameset variant. Rpd.6.1: Elk HTML of XHTML document moet beginnen met een geldige doctype declaratie.

4 Fout: Er is geen geldige DocTYPE van de pagina. HTML wordt wijdverspreid toegepast op het web als een manier om inhoud in tekstdocumenten te structureren. Deze structuur wordt markup genoemd. Webbrowsers interpreteren deze structuur en presenteren deze aan de gebruiker van het programma. Deze presentatie kan van grafische aard zijn, maar ook in een alternatieve vorm die past bij de gebruiker: een blinde gebruiker kan bijvoorbeeld de inhoud van een pagina gestructureerd door de computer laten voorlezen. De HTML 4.01 specificatie komt voor in drie varianten en is als volgt van toepassing op websites. De Transitional variant o Gebruik alleen de Transitional variant als het gebruik van de Strict variant onmogelijk of onwenselijk is o De Transitional variant is de eenvoudige versie van HTML 4.01 en leent zich uitstekend voor het aanpassen van en toevoegen aan bestaande websites. Deze versie biedt de webontwikkelaar veel vrijheden en beperkt hem niet in bepaalde ontwerpprincipes. Daarmee lijkt het volgen van de Transitional variant een aantrekkelijke keuze. Toch wordt het gebruik ervan ontmoedigd, en wel om de volgende redenen. De Transitional variant is minder structureel dan de Strict variant. De Transitional variant staat constructies toe waarvan het gebruik wordt ontmoedigd. Zo kunnen nieuwe vensters worden geopend door middel van het attribuut target. Ook worden frames en iframes gebruikt. De Transitional variant is letterlijk een overgangsversie : een overgang van een chaotische naar een meer gestructureerde manier van websites bouwen. De Strict variant o Gebruik de Strict variant wanneer mogelijk o De Strict variant wordt aangeraden, met name voor nieuwe websites. Er volgen enkele voordelen van het gebruik van deze variant. Strict is meer structureel; webontwikkelaars moeten met de markup duidelijk specificeren wat de inhoud precies is. Omdat de markup specifieker is, heeft een webontwikkelaar meer houvast voor het vormgeven van paginaelementen via CSS. De Strict variant is grotendeels ontdaan van markup die alleen voor visuele effecten dient. Webontwikkelaars worden hierdoor gestimuleerd om voor visuele effecten CSS te gebruiken. Zie ook Scheiding tussen structuur en vormgeving. De Strict variant is grotendeels ontdaan van markup die schadelijk kan zijn voor de bruikbaarheid en toegankelijkheid van een site. Zo is bijvoorbeeld markup voor frames, iframes en nieuwe vensters uit Strict verdwenen. HTML 4.01 Strict is de basis voor een ISO Standaard voor HTML. Een groot verschil tussenw3c HTML en ISO HTML is dat de laatste meer eisen stelt aan het gebruik van beschrijvende markup en de volgorde van bepaalde elementen in de broncode. De Frameset variant o Gebruik geen frames op sites. o Er is nog een derde variant van HTML, die van de Frameset. Deze is van toepassing op pagina s die een frameset bevatten. Omdat het,gebruik van frames op overheidwebsites wordt afgeradenis deze variant verder niet van toepassing. De DocTypeDeclaratie Elke HTMLpagina moet beginnen met een DocTypeDeclaratie, oftewel Document Type Definition (DTD). Deze komt voor de <html> tag. De DocType geeft de browser informatie over het type HTML waarmee de pagina is gecodeerd. Deze informatie is belangrijk om drie redenen: De weergave door browsers: De populairste browsers kennen twee modi: Quirks modusen Standards compliance modus. Quirks modus wordt geactiveerd door HTMLdocumenten met oude, foutieve of helemaal geen DocTypes. Deze modus past zich aan aan het buggy gedrag van oude browsers. HTML

5 documenten met correcte DocTypes activeren Standards modus: het gedrag van de browser is meer conform de W3C specificaties. Validators: Een HTML validator controleert de juistheid van de HTMLsyntax aan de hand van de opgegeven DocType. Editors: Veel HTMLeditors (programma s voor het produceren van HTML) kunnen aan de hand van de DocType bepalen welke HTMLversie wordt toegepast. Aangeraden DocTypes Er is een aantal DocTypes beschikbaar, maar een weloverwogen keuze uit de volgende twee wordt aangeraden. HTML 4.01 Strict: <!DOCTYPE HTML PUBLIC "//W3C//DTD HTML 4.01//EN" " XHTML 1.0 Strict: <!DOCTYPE html PUBLIC "//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" " Wanneer XHTML wordt gebruikt Wanneer XHTML wordt gebruikt voor de markup van websites, kan men een zogenaamde XML Declaratie gebruiken voor de DocTypeDeclaratie. <?xml version="1.0" encoding="utf8"?> Deze XMLDeclaratie levert echter problemen op met enkele browsers, variërend van terugvallen in Quirks modus (afwijkende weergave van CSS) tot de weigering de pagina weer te geven (een ernstig toegankelijkheidsprobleem). Om deze reden en gezien het feit dat een XMLDeclaratie optioneel is, wordt vooralsnog niet aangeraden deze te gebruiken. Wanneer de XMLDeclaratie wordt weggelaten, kan het document van geen andere karakterset dan utf 8 of utf16 gebruik maken. Zie Karaktercodering voor meer informatie over karaktersets en het gebruik van utf8. Kortweg, gebruik bij XHTML geen XMLDeclaratie en pas utf8 toe als karakterset. Geef bovenin het document aan welke variant DocTYPE wordt gebruikt. Leesbare URL s Rpd.4.6: Gebruik vriendelijke URL's, die leesbaar en herkenbaar zijn. Rpd.4.7: Zet een leesbare, uitbreidbaredirectorystructuur op. Fout: Er zijn query strings in de URL gevonden. Dit gaat vaak ten koste van de leesbaarheid van een URL en de URL zegt hierdoor te weinig over de directorystructuur. Onder een vriendelijke, leesbare, herkenbare URL wordt verstaan: een URL die men kan onthouden, kan beredeneren en die een logische indruk maakt. Vriendelijke URL s hebben de volgende voordelen.

6 Ze tonen de locatie van de pagina binnen de hiërarchie van de website: de bezoeker kan er aan aflezen waar op de site hij zich bevindt. Hierdoor ligt de informatieve waarde van een link ook hoger. Immers, de bezoeker weet waar hij naartoe wordt gestuurd zodra hij de link volgt. Ze zijn eenvoudig reproduceerbaar en daardoor beter linkbaar door contentbeheerders en webontwikkelaars. Ze zijn gemakkelijker te onthouden door bezoekers. Zoekspiders hebben minder moeite met het indexeren van dit soort URL s en zullen ze zelfs hoger waarderen. Het indexeren van URL s met Query Strings daarentegen is lastig voor zoekspiders, en vele beperken dan ook het indexeren van dergelijke links. Een concrete, heldere naamgeving is belangrijk bij het opzetten van een leesbare structuur. Daarnaast moet deze eventueel uitbreidbaar zijn. De structuur is een reflectie van de informatie architectuur van de website. Zorg voor een vriendelijke, leesbare URL. Het Alt attribuut Rpd.7.1: Het alt (alternative) attribuut dient te worden gebruikt op ieder img(image) en area element en dient te worden voorzien van een effectieve alternatieve tekst. Rpd.7.4: Afbeeldingen die staan geplaatst binnen een link dienen een nietlege alternatieve tekst te hebben om bezoekers die de afbeelding niet zien in staat te stellen de link te volgen. Fout: Er is minstens één img element gevonden zonder alt attribuut en er is minstens één afbeelding gevonden binnen een link, welke niet is voorzien van een altattribuut of een beschrijvende linktekst. Het alt (alternative) attribuut is een van de verplichte attributen op het img (image) element. Het is daarnaast ook toe te passen op het area element (voor image maps) en het input element (bij het gebruik van afbeeldingen voor formulierknoppen). Wanneer een alt attribuut op een van bovengenoemde elementen is toegepast, wordt de waarde ervan (de alternatieve tekst ook wel alttekst genoemd) weergegeven wanneer de afbeelding niet wordt getoond. Afbeelding met een alternatieve tekst (HTML) <img src="/images/contact.gif" alt="contact"> Afbeeldingen binnen links: Omdat de afbeelding in een link staat, moeten webontwikkelaars en contentbeheerders de alternatieve tekst schrijven aan de hand van de richtlijnen voor het schrijven van een goede linktekst. Afbeelding met alternatieve tekst in een link (HTML) <a href="/belgie/"><img src="/images/belgie.gif" alt="reist u deze zomer naar België?"></a> Voeg voor elke img element een alt attribuut toe, die beschrijft wie er op de foto staat.

7 Basistaal van de website Rpd.15.6: Specificeer de basistaal van een pagina in de markup. Fout: Er is geen basistaal voor de pagina gespecificeerd. Webontwikkelaars moeten de basistaal van een pagina specificeren in de markup. Meestal zal dit Nederlands zijn. Dit hoeft maar één keer op een pagina te gebeuren, in de <html> tag, door middel van het lang attribuut. In HTML <html lang="nl"> In XHTML <html lang="nl" xml:lang="nl"...> De code die aan het lang attribuut wordt meegegeven is een twee en soms drieletterige taalcode volgens de ISO 639 Language Codes specificatie. Gebruik bij voorkeur de tweeletterige codes (ISO 6391). Deze codes staan voor moderne, gesproken talen. De drieletterige codes (ISO 6392) zijn bibliografische taalcodes en veel van hen betreffen klassieke talen. Gebruik deze wanneer er geen tweeletterige taalcode uit ISO 6391 voorhanden is. De voordelen Schermleesprogramma s kunnen hun uitspraak aanpassen op de gespecificeerde taal. Wanneer deze taal niet gespecificeerd staat, zal het programma moeten raden. Anders zal deze de gebruiker om ingrijpen verzoeken. Zoekspiders kunnen aan de markup aflezen in welke taal de inhoud op een pagina is geschreven. Zoekmachines kunnen hun bezoekers de zoekresultaten laten filteren op de taal van hun voorkeur. Zoekmachines zijn wel in staat om te raden naar de taal op de pagina als de markup dit niet aangeeft (domeinnaam, woorden in de inhoud), maar dit kan er bijvoorbeeld toe leiden dat Nederlandstalige pagina s die aangemerkt worden als Duitstalig. Browsers en andere programma s kunnen spellingcontrole en vertalingen gemakkelijker uitvoeren. Geef in het document aan wat de basistaal van de pagina is. Nieuwe vensters Rpd.8.14: Links op websites dienen niet zonder waarschuwing automatisch nieuwe vensters te openen. Fout: Er wordt geen waarschuwing gegeven wanneer er automatisch een nieuw venster wordt geopend. De gedachte achter een link die opent in een automatisch nieuw venster is om de bezoeker op de site te houden en omdat dit overeenkomt met het surfgedrag van bezoekers. Een bezoeker op de site houden. Een bezoeker die klikt op een link die leidt naar een locatie buiten de oorspronkelijke site wordt (bewust of onbewust) geconfronteerd met een automatisch nieuw venster waarin deze locatie wordt geladen. Nadat de bezoeker klaar is op deze nieuwe website en het venster sluit, komt hij terug in het venster van de oorspronkelijke site. Nieuwe vensters zijn praktisch. Veel webgebruikers hebben al doende geleerd dat het openen van een link in een nieuw venster vaak zeer praktisch is. Men wil bijvoorbeeld meerdere links volgen uit een pagina met zoekresultaten. Vanuit dit

8 surfgedrag is het idee ontstaan dat de webontwikkelaar de bezoeker een dienst bewijst door links automatisch in nieuwe vensters te openen. Nadelen van links in automatische nieuwe vensters Automatische nieuwe vensters beperken de keuzevrijheid van de bezoeker. Bezoekers mogen in staat worden geacht om zelf links in nieuwe vensters te openen, als zij dat willen. Automatische nieuwe vensters verwarren de bezoeker. Als er een nieuw venster wordt geopend, is het niet mogelijk in dit venster om bij de oorspronkelijke site terug te komen via de Terug (back) knop, de meest gebruikte functie in een web browser. Bezoekers zijn dan misschien niet bekend met het zelf openen van nieuwe vensters, maar de terugknop kennen ze allemaal. Een poging om te voorkomen dat de bezoeker verdwaalt, kan de kans op verdwalen juist vergroten. Automatische nieuwe vensters creëren meer problemen dan ze oplossen. Automatische nieuwe vensters vormen een toegankelijkheidsobstakel. Het is voor bezoekers met een cognitieve of visuele handicap bijzonder moeilijk om te bepalen wat er gebeurt wanneer er plotseling een nieuw venster opent Geef een waarschuwing wanneer er automatisch een nieuw venster wordt geopend. Tabellen Rpd.11.4: Gebruik het scope attribuut voor het associëren van tabellabels (thcellen) met kolommen of rijen. Fout: Er zijn th elementen gevonden die geen gebruik maken van het scope attribuut. Indien scope niet gebruikt wordt is het aan te raden om het headers en id attribuut te gebruiken voor het associëren van tabellabels (th cellen) met individuele cellen in complexe tabellen (zie Rpd.11.5). Rpd.11.5: Gebruik het header en id attribuut voor het associëren van tabellabels (th cellen) met individuele cellen in complexe tabellen. Fout: Er zijn geen headers en id attributen gevonden. Indien deze niet gebruikt worden is het aan te raden om het scope attribuut te gebruiken voor het associëren van tabellabels (th cellen) met kolommen of rijen. (zie R- pd.11.4). Table header (th) cellen vormen een label voor zowel een rij als een kolom. Visueel is te onderscheiden dat het label geldt voor een kolom óf een rij, maar als de tabel stap voor stap (seriëel) wordt voorgedragen, is dit minder duidelijk. Daarvoor is het scope attribuut bedacht. Dit attribuut op een th cel vertelt het schermleesprogramma of de brailleregel dat het label geassocieerd moet worden met een rij of kolom. Toepassing van het scope attribuut (HTML) <th scope="col">activiteit:</th> Webontwikkelaars en contentbeheerders die tabellen met relationele informatie produceren, moeten, waar mogelijk, gebruikmaken van het scope attribuut op tabellabels. Dit attribuut is ook toe te passen op cellen die meerdere kolommen of rijen beslaan. In dat geval zullen meerdere rijen of kolommen een associatie met het label hebben. Meestal zal het gebruik van het scope attribuut voldoende zijn om tabellabels te associëren met kolommen of rijen. Soms is de constructie echter zo complex dat dit attribuut niet langer volstaat. Er kan dan een expliciete relatie tussen specifieke cellen en tabellabels gelegd worden door middel van het headers attribuut en het id attribuut. Het id attribuut wordt toegepast op de th cel. Het headers attribuut wordt toegepast op cellen die geassocieerd dienen te worden met de thcel(len). Het headers attribuut bevat één of meerdere waardes de waardes van de id attributen op de th cellen gescheiden door spaties.

9 Voorbeeld van een constructie met het headers attribuut (HTML) <th id="activiteit">activiteit:</th>... <th id="locatie">den Haag e.o.:</th>... <td headers="activiteit locatie">informatiedag Europese betrekkingen</td> Gebruik geen frames en geen tabellen om niettabelgestructureerde informatie weer te geven. In plaats hiervan gebruik Block elementen, zoals div en span om de content te positioneren. Karakterset Rpd. 16.3: Specificeer de karakterset ook via HTTP headers, indien mogelijk. Mogelijke fout: Er is geen karakterset in de HTTP header gevonden. Methodes voor het aangeven van de karakterset: De W3C HTML 4.01 specificatie schrijft voor dat browsers bij het lezen van webpagina s geen aannames mogen maken over de karakterset van deze pagina s. De karakterset van pagina s moet aan browsers worden meegedeeld. Dit kan volgens enkele mechanismen, waarvan de twee belangrijkste hier worden besproken. In volgorde van prioriteit: Een HTTPheader van de webserver geeft de set aan, alvorens de pagina naar de browser te sturen. Een meta element in het HTML document kan de browser vertellen welke karakterset moet worden gebruikt. Karakterset aangeven via een HTTP Contenttype header De HTTP Contenttype header kan gebruikt worden een karakterset aan te geven voor het door de server te versturen document. De HTTP Contenttype header Contenttype: text/html; charset=utf8 Servers kunnen worden geconfigureerd om alle documenten van een bepaalde soort te versturen met een specifieke Contenttype header. Voor Apache webservers is dit te regelen in het configuratie en/of.htaccess bestand. Rpd.16.4: Gebruik (minstens) het meta element voor het specificeren van de karakterset en plaats dit element zo hoog mogelijk in de head sectie van de markup. Mogelijke fout: Er is geen meta tag gevonden waarmee de karakterset wordt gespecificeerd.karakterset aangeven via een meta element Ook kunnen webontwikkelaars de karakterset van een pagina aangeven met een een metaelement in de HTMLbroncode. Het meta element voor het specificeren van een karakterset (HTML) <meta httpequiv="contenttype" content="text/html; charset=utf8">

10 Het gebruik van een meta element is ondergeschikt aan het gebruik van HTTPheaders. Als beide worden gebruikt, zal de browser voorrang geven aan wat de HTTPheader voorschrijft. Toch heeft het voordelen om in elke pagina een <meta> tag op te nemen. Voordelen van het gebruik van het meta element Veel webservers zijn standaard neutraal in het specificeren van de karakterset van webpagina s. Daardoor komt het aan op de <meta> tag in de pagina om de karakterset aan te geven. Als een pagina vanaf de harde schijf op de computer in de browser wordt geladen, in plaats vanaf een webserver, ontbreken de HTTPheaders. Een meta element kan in dat geval de browser een indicatie geven van de gebruikte karakterset. Rpd.16.2: Specificeer de UTF8 karakterset. Fout: De UTF8 karakterset is niet gespecificeerd. De utf8 karakterset uit de familie van de Unicode karaktersets heeft het meest uitgebreide repertoire en bundelt de meeste karaktersets (westerse en oosterse schriften, symbolen). Voordelen van utf8 De utf8 karakterset is een officiële, internationale standaard voor een zo breed mogelijke karaktercodering. Een utf8 gecodeerd document kan eenvoudig verschillende schriften ondersteunen. Moderne besturingssystemen en programma s, dus ook webbrowsers, ondersteunen de utf8karakterset. Met internationalisering en brede uitwisselbaarheid in gedachte, wordt in de meeste nieuwe standaarden uitgegaan van de utf8 karakterset. De meeste tekstverwerkings en webpublicatieprogramma s ondersteunen het lezen en opslaan van utf8 gecodeerde documenten. De eerste 127 karakters van de utf8 karakterset komen overeen met die van iso Wanneer de utf 8 karakterset niet wordt ondersteund, kan de browser de pagina weergeven iniso88591 codering; op enkele speciale karakters na is een tekst in westers schrift dan nog gewoon leesbaar. Gebruik een tag om karakterset te identificeren. Een goed karakterset is UTF8. Overzicht van verbeterpunten: 1. Zorg dat de pagina altijd valide is, door regelmatig te valideren. 2. Geef bovenin het document aan welke variant DOCTYPE wordt gebruikt. 3. Geef in het document aan wat de basistaal van de pagina is. 4. Gebruik een tag om karakterset te identificeren. Een goed karakterset is UTF8. 5. Geef een waarschuwing wanneer er automatisch een nieuw venster wordt geopend. 6. Voeg voor elke img element een alt attribuut toe, die beschrijft wie er op de foto staat. 7. Zorg voor een vriendelijke, leesbare URL. 8. Het gebruik is niet verboden, maar de b of i tags kunnen beter door de CSS beschreven worden. 9. Gebruik geen font tags in de html pagina. De opmaak, dus ook de font, dient in de CSS gespecificeerd te worden. 10. Gebruik geen frames en geen tabellen om niettabelgestructureerde informatie weer te geven. In plaats hiervan gebruik Block elementen, zoals div en span om de content te positioneren.