Drop-Out-Centre in Kovilpatty Nina Korse, 7 juli 2007

Transcriptie

1 Drop-Out-Centre in Kovilpatty Nina Korse, 7 juli 2007 Afgelopen juni draaide het Drop Out Centre (DOC) alweer voor drie jaar. Net zoals in veel Indiase plattelandsdorpen was het drop-out percentage in Kovilpatty een paar jaar geleden enorm. Vooral tussen 5 tot 8 jaar scholing (5th en 8th standard) verlieten leerlingen hun school zonder diploma en op die manier riepen ze eigenlijk hun persoonlijk ontwikkeling een halt toe. Kovilpatty was hard toe aan een project dat ervoor zorgde dat deze drop-outs weer terug naar school gingen en zo betere kansen voor de toekomst kregen. Het Drop Out Project (DOP) kwam precies op tijd. In april en mei 2004 konden ouders hun kinderen aanmelden voor het DOC. In het begin was het dorp wat achterdochtig over het nieuwe project dat beloofde om drop-outs weer op hun juiste schoolniveau te krijgen. Sommige kinderen waren al een jaar met school gestopt en de mensen konden niet geloven dat zo een achterstand nog kon worden ingehaald. Toch werden er genoeg drop-outs aangemeld. Na de selectieprocedure opende het DOC in juni haar deuren en verwelkomde ze veertig drop-outs. Het DOC is geopend van maandag tot en met zaterdag. De kinderen die het DOC bezoeken gaan naar school van maandag tot vrijdag. Na hun dag op school gaan de kinderen even naar huis om hun familie gedag te zeggen en om de spullen te pakken die ze voor het DOC nodig hebben (bijvoorbeeld extra boeken). Dan vertrekken ze naar het DOC; de meeste kinderen komen daar rond half vijf in de middag aan. Daar kunnen ze even ontspannen, elkaar ontmoeten en wat kletsen. Iets voor vijven zijn de meeste kinderen aanwezig en maakt iedereen zich klaar voor het gebed. Het gebed wordt elke dag opgezegd, en elke dag worden er drie leerlingen uitgekozen die voor de andere kinderen gaan staan en het gebed zo leiden. Na het gebed gaat iedereen aan de slag. De kinderen zoeken hun jaargenoten op en maken hun huiswerk in groepjes. De leraressen van het DOC helpen hen daar zonodig mee en controleren bovendien het huiswerk van een aantal leerlingen. Het maken van het huiswerk duurt ongeveer een uurtje. Daarna herhalen de kinderen de lessen die ze die ochtend op school hebben gehad en opnieuw beantwoorden de DOC-leraressen alle vragen. De leerlingen doen dit voor zo n dertig tot veertig minuten. Tegen de tijd dat ze klaar zijn het is dan ergens tussen half zeven en kwart voor zeven is al het schoolwerk gedaan en kan het leuke gedeelte beginnen. Teacher C. Selvi checks the homework of the children. De kinderen mogen tot het avondeten spelletjes spelen; in de praktijk betekent dat vaak een halfuurtje speeltijd. De kinderen vormen meestal groepjes en spelen carambord met elkaar. Ze kunnen ook DVD kijken als ze dat willen. Alle kinderen zijn gek op de DVD Rhymes of Mr. Bear en door met de gedichten mee te zingen kunnen ze ook nog hun Engels verbeteren. Sommige kinderen oefenen hun danspasjes. Als het tijd is voor het avondeten pakken de kinderen de borden, die ze van huis hebben meegenomen, en wachten ze ongeduldig tot ze wat rijst en curry hebben. Het eten in het DOC is van grote waarde voor de kinderen. Het ontbijt dat ze thuis krijgen is meestal te weinig en de lunch op

2 school is niet erg gezond. Met tenminste één goede maaltijd per dag eten de DOC-kinderen een stuk beter dan de meeste mensen in het dorp. In de weekenden heeft het DOC een special programma. Net zoals op de schooldagen neemt het schoolwerk op zaterdag in totaal ongeveer twee uur in beslag. Daarna mogen de kinderen echter een heel uur spelletjes spelen, en ze kijken altijd erg naar die tijd van de dag. Het hoofddoel van het DOC is om drop-outs te helpen terug te keren naar school, ondanks de achterstand die ze hebben opgelopen door voortijdig niet meer naar school te gaan. Dit leek in het begin een moeilijke klus. Het DOC heeft over de afgelopen drie jaar echter geweldige resultaten geboekt. Sinds de start van het DOC is er niet een kind geweest dat opnieuw een drop-out werd. Alle kinderen die aan het DOP hebben meegedaan, hebben ten minste 10th standard afgemaakt; enkelen zelfs 12th standard. Bovendien behoren de meeste DOC-kinderen tot de besten van hun klas en zijn ze sterk gemotiveerd om dagelijks naar school en het DOC te gaan. De kinderen gaan met plezier naar het DOC, hebben daar nieuwe vrienden gemaakt en kijken altijd uit naar hun avondeten dat ze in het DOC krijgen. Een behoorlijk aantal DOP-kinderen hebben thuis wat problemen en voor deze kinderen is het fijn om elke dag een paar uur in het DOC door te brengen. De DOC-kinderen beginnen hun programma met het maken van huiswerk Wanneer ze klaar zijn met hun huiswerk kunnen ze DVD kijken of spelletjes spelen. De ouders van de kinderen zijn ook enthousiast over het DOP. Ze letten goed op dat hun kinderen het DOC bezoeken, ook omdat de kinderen daar gratis eten krijgen en er gekwalificeerde mensen zijn om op de kinderen te letten. Dat is erg handig voor de ouders, omdat ze dan niet thuis hoeven te zijn als de kinderen uit school komen en ze dus de mogelijkheid hebben om langer door te werken. De huiswerkhulp die de leerlingen van de DOC-leraressen krijgen is erg belangrijk omdat ze die thuis niet kunnen krijgen. Veel ouders zijn namelijk analfabeet en weten daarom niet wat hun kinderen op school leren. Ondanks hun eigen analfabetisme merken de ouders vaak toch dat hun kind vooruitgang boekt op school. Daardoor raken ze meer gemotiveerd de studie van hun kind voort te zetten. Dankzij de uitstekende resultaten van DOC-kinderen heeft het DOC een goede naam in het dorp. Alle ouders willen hun kinderen in het project hebben en dus zijn er over de laatste paar jaar meer aanmeldingen geweest dan beschikbare plaatsen. Dit jaar kreeg het DOC bijvoorbeeld zesentwintig aanmeldingen, terwijl er maar zestien plaatsen beschikbaar waren. Vorig jaar waren er namelijk zestien kinderen gestopt met het DOC (allemaal 8th standard afgemaakt) en het DOC wilde het aantal van achtendertig kinderen van vorig jaar behouden. Gedurende de jaren dat het DOP nu al loopt was het maximum aantal kinderen veertig, en om een goede leeromgeving te garanderen is het een noodzaak dat dat het maximum blijft. De lerares moet namelijk alle kinderen onder controle kunnen blijven houden.

3 Na de aanmeldingen voor het DOC start er in de zomervakantie (gedurende mei en juni) een selectieprocedure. Hierbij worden de kinderen geselecteerd die in het begin van het volgende schooljaar in juni in het DOC worden geplaatst. Tijdens deze selectie worden het gezin van het kind en het kind zelf bezocht en controleren de DOP-medewerkers van MERDS mensen of het kind echt een drop-out is en of het gezin niet te rijk is om deel te nemen aan het project. Het is belangrijk om naar de levensomstandigheden van het kind te kijken, omdat het voor een rijke familie veel makkelijker is de leerachterstand van een kind in te halen met bijvoorbeeld bijlessen. Een arme familie heeft deze kansen echter niet en daarom zitten er alleen arme kinderen in het DOP. Een ander criterium voor een DOP-kind is dat de leerachterstand een jaar of minder is. Een achterstand groter dan een jaar kan in het DOC niet ingehaald worden. Sommige kinderen die in het DOP zitten hebben al een jaar gewerkt en voor hen is het een grote verandering om weer terug naar school te gaan. Wanneer een kind is geselecteerd wordt de hele familie gemotiveerd om het kind aan te moedigen goed zijn best te doen op school. De ouders van de geselecteerde DOP-kinderen worden verteld hun kind dagelijks naar school te sturen. Wanneer het kind namelijk niet elke dag naar school gaat wordt hij verwijderd uit het DOP. Elke drie maanden bezoeken de DOC-leraressen alle scholen om met de leraren te praten over de DOC-kinderen en om hun aanwezigheid en vooruitgang te bekijken. Wanneer ze ontdekken dat een kind niet dagelijks naar school gaat geven ze het gezin onmiddellijk een waarschuwing. Als het gezin geen aandacht besteedt aan die waarschuwing wordt het kind verwijderd uit het DOP. Gelukkig is dit sinds de start van het DOP nog nooit voorgekomen. De ouders worden ook verteld er goed op te letten dat het kind na school naar het DOC komt. Natuurlijk wordt het gezin uitgelegd dat er veel redenen zijn om het kind dagelijks naar school te sturen. Een goede opleiding geeft veel kansen. Tijdens de selectieprocedure worden er veel meer meisjes dan jongens aangemeld. Deze onevenwichtige seksesamenstelling kun je ook terugvinden als je het DOC bezoekt. Van de achtendertig kinderen die dit jaar in het DOC zitten zijn er slechts dertien jongens. Het gevolg is dat de rest allemaal meisjes zijn. Deze onevenwichtige seksesamenstelling is er in het DOC altijd al geweest. Dat komt omdat het drop-out percentage onder schoolmeisjes veel groter is dan dat onder de jongens. Hiervoor zijn een aantal redenen, maar de belangrijkste is dat zelfs in hedendaags India meisjes meestal onder jongens worden geplaatst, zowel sociaal als economisch. Dus als ouders geldproblemen hebben en ze voor de keuze staan hun zoon of dochter van school te halen, zullen ze in de meeste gevallen automatisch voor hun dochter gaan. Waarschijnlijk zal zij toch een huisvrouw worden. Zelfs als er genoeg geld is om zowel de zoon als de dochter te laten studeren, willen de ouders vaak dat het meisje met school stopt om in huis te gaan werken. Wanner het meisje thuisblijft, hebben de ouders bovendien vaak meer succes in het vinden van een toekomstige echtgenoot. Hoewel de meeste dingen over het DOC positief zijn, zijn er ook een paar kanttekeningen. De grootste is waarschijnlijk de locatie van het DOC. Drie jaar geleden startte het DOC in een gebouw dicht bij Uluppagudi. Na twee jaar werd echter duidelijk dat het gebouw in een erg slechte staat was en dat het dak elk moment kon instorten. Het DOC moest onmiddellijk naar een andere plek verhuizen. Omdat er geen andere gebouwen in de omgeving waren die het DOC kon huren, was de enige oplossing om het DOC op het dak van een van de DOC-leraressen, C. Selvi, te plaatsen. Vandaag de dag is het DOC daar nu al voor het tweede jaar. Als het regent moeten alle achtendertig kinderen in het huis van C. Selvi zitten. Natuurlijk is Selvi s huis daar niet voor gemaakt en met zo veel mensen wordt het erg krap. Zelfs wanneer het niet regent, is het dak van Selvi als DOC-locatie

4 verre van ideaal. Alle schoolmaterialen, de televisie, DVD-speler en spelletjes liggen namelijk in het huis van Selvi en het is een hoop werk om al die spullen elke dag naar boven en weer naar beneden te brengen. De veiligheid van de kinderen is ook niet gegarandeerd als ze op het dak van C. Selvi zijn. Omdat er geen goede hoge omheining is kunnen de kinderen gemakkelijk van het dak af vallen. Gelukkig is dit tot nu toe niet gebeurd, maar de kans is zeker aanwezig. Die kans wordt ook nog eens vergroot door de lichten die niet altijd goed werken, zodat het vrijwel donker op het dak is wanneer de avond is gevallen. Een andere belangrijke kanttekening die ik kan bedenken is de manier waarop op scholen wordt lesgegeven. Dit is het DOC natuurlijk niet te verwijten. Het is voor de kinderen erg belangrijk om te begrijpen wat ze leren en tijdens mijn bezoeken aan het DOC heb ik kunnen zien dat de leraressen van het DOC de kinderen dingen proberen uit te leggen waar de leraren op school nooit aan beginnen. Ik denk dat de DOC-learessen een voorbeeld zijn voor alle leraren in India, omdat leerlingen zonder goede uitleg niks leren. Er kan worden geconcludeerd dat het DOC in Kovilpatty uitstekende resultaten heeft geboekt, zeker als je kijkt naar de korte periode dat het project nu loopt. Toch denk ik dat er nog een paar verbeteringen aangebracht kunnen worden. Zoals ik al eerder heb aangegeven is een nieuwe locatie absoluut het meest dringend. Gelukkig, op de dag van mijn laatste bezoek aan het DOC op 6 juli kregen de DOC-leraressen te horen dat het mogelijk is een passend gebouw als nieuwe DOC-locatie te huren. Dit gebouw staat zo n dertig meter van het huis van C. Selvi af en is daarom voor zowel de leraressen als de kinderen erg gemakkelijk om te bezoeken. De DOC-kinderen op het dak van C. Selvi. Het gebouw heeft een grote kamer, een keuken, een opslagruimte en een paar kleine kamertjes. Er is ook een dak waar de kinderen kunnen zitten, en wat groter is dan het dak van Selvi s huis. Bovendien is er een leeg stuk grond achter het gebouw dat na wat aanpassingen door de kinderen gebruikt kan worden als speelveldje. Op dit moment wonen er nog mensen in het gebouw, maar zij zullen verhuizen en het gebouw zal in augustus leeg zijn. Tegen die tijd zal het DOC eindelijk weer in een passend gebouw plaatsnemen. Met dit nieuwe gebouw kunnen alle materialen effectiever gebruikt worden en zijn de kinderen veiliger. De leraressen van het DOC. Links: C. Selvi. Rechts: Muthu Selvi.

5 Een ander probleem is het rollenpatroon van jongens en meisjes in India. Het hoge drop-out percentage onder meisjes is het resultaat van dit vaste patroon. Natuurlijk bestaat deze rolverdeling al voor een lange tijd en zal het ook een lange tijd duren voordat het is veranderd. Toch denk ik dat we met het groeiende aantal meisjes dat studeert op de goede weg zijn. Al met al hebben mijn bezoeken aan het DOC me absoluut overtuigd van de grote waarde van dit drop-out-project. Ik begrijp waarom er zoveel kinderen en ouders met het project mee willen doen. Het is alleen het altijd aanwezige geldprobleem dat MERDS en BenG verhinderd een tweede DOC te openen in een ander dorp, omdat ik er zeker van ben dat er binnen een dag genoeg aanmeldingen zouden zijn voor wel tien drop-out-centres.