Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia

Transcriptie

1 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia

2 Hugo Bouter Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia Bijbelstudies over 1 Koningen 17 tot 19 Boeken om de Bijbel Gouda

3 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia Copyright H. Bouter Omslagillustratie: Elias in the Desert by Dieric Bouts ( ) Druk: Drukkerij Van der Perk B.V., Nieuw-Lekkerland Eerste editie 2006 Boeken om de Bijbel, Gouda i.s.m. Chapter Two Trust, Londen Distributie: Johannes Multimedia, Postbus 31, 3940 AA Doorn ISBN NUR 707 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij electronisch of mechanisch, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

4 Elia was een mens van gelijke natuur als wij, en hij bad een gebed dat het niet zou regenen, en het regende drie jaar en zes maanden niet op aarde. En hij bad opnieuw, en de hemel gaf regen en de aarde bracht haar vrucht voort. Jakobus 5:17-18

5 Inhoud Woord vooraf Inleiding Elia was een mens zoals wij Elia was een rechtvaardige De gebeden van Elia Elia s taak Elia en de eindtijd Het gebed om een droogte Het eerste optreden van de profeet Elia Gods diagnose De vloek reeds voorzegd door Mozes Zegent en vervloekt niet Het verband met de eindtijd Het gebed voor het dagelijks brood Verberg u bij de beek Kerit Ik heb de raven geboden u van spijze te voorzien En hij dronk uit de beek Het gebed om de opwekking van een dode Naar Sarefat Het menu: meel en olie Het gebed om opwekking Zie, uw zoon leeft

6 8 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia 5. Het gebed om vuur van de hemel Jahweh of Baäl? Een altaar van twaalf stenen voor de HERE Toen schoot het vuur des HEREN neer Het gebed om regen Een krachtig gebed Een aanhoudend gebed Ik zal Mijn Geest uitgieten Het gebed onder een bremstruik Een gebed in doodsgevaar Een tafel in de woestijn Veertig dagen en veertig nachten Het doel van de reis: de berg Gods Het gebed op de berg Horeb Tot God gebracht Voorbidder of aanklager? Twee bergen: Sinai en Sion

7 Woord vooraf Wat opvalt in het leven van Elia is de kracht van zijn intense, vurige gebeden. Elia was een bidder en hij was ook een voorbidder voor anderen. Hij was zich diep bewust van zijn afhankelijkheid van God. Als het goed is, zijn wij eveneens biddende gelovigen. Onze opdracht is daarin te volharden. Het gebed wordt door Paulus gekoppeld aan de geestelijke wapenrusting van de christen (Ef. 6). Het is het krachtig gebed van een rechtvaardige, dat veel vermag (Jak. 5:16). Dit gebed vermag zoveel, doordat God Zélf kracht eraan verleent. De gebeden van Elia werden door God gehoord, gezegend en bekrachtigd. Hoewel Elia een mens was van gelijke natuur als wij, beschouwt Jakobus hem als een rechtvaardige. Zulke voorbidders kan God niet afwijzen. Elia verwijst in dit opzicht naar Jezus Christus, de wáre Rechtvaardige (vgl. 1 Joh. 2:1-2). Maar het voorbeeld van Elia is ook een stimulans voor ons om als voorbidders voor anderen op te treden. Wij kunnen veel leren van de gebeden van de profeet Elia. Daarnaast bestrijkt dit boekje een groot deel van het leven van Elia en verschaft het ons een tamelijk compleet beeld van zijn dienst, vanaf zijn eerste optreden voor koning Achab tot en met zijn ontmoeting met God op de berg Horeb in 1 Koningen 19. Gouda, voorjaar

8

9 1 Inleiding 1.1. Elia was een mens zoals wij Elia was een mens zoals wij, iemand van gelijke natuur als wij (Jak. 5:17 Herziene Voorhoevevert.). Was hij dan niet de grote profeet, die het volk Israël terugbracht tot Jahweh? Zeker, maar hij was geen supermens. Hij dacht zoals wij, hij deed zoals wij, hij voelde zoals wij. De Statenvertaling zegt dat hij een mens was van gelijke bewegingen als wij. Engelse vertalingen spreken over dezelfde passions (JND), of frailties (NEB). Hij kende dezelfde gemoedsbewegingen als wij, en had dezelfde zwakheden. Maar Elia werd door God in dienst genomen. Dat veranderde hem en zo werd hij de gezant en de woordvoerder van de levende God. Hij stond voor Gods aangezicht, zoals de Statenvertaling zegt (1 Kon. 17:1). Op Gods tijd verscheen hij plotseling en onverwacht op het toneel. Nadat hij zijn taak gedurende enkele bewogen jaren had vervuld, en zowel het oordeel als de zegen over het volk had doen komen, werd hij plotseling door God ten hemel opgenomen in een vurige wagen getrokken door vurige paarden (2 Kon. 2:11) Elia was een rechtvaardige Wat alles zo ánders maakte, was de kracht van zijn intense, vurige gebeden. Elia was een bidder, en ook een voorbidder 11

10 12 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia voor ánderen. Hij was zich diep bewust van zijn afhankelijkheid van God. Als het goed is, zijn wij ook biddende gelovigen. Onze opdracht is daarin te volharden. Het gebed wordt door Paulus zelfs gekoppeld aan de geestelijke wapenrusting van de christen (Ef. 6). Het is het krachtige gebed van een rechtvaardige, dat veel vermag (Jak. 5:16). Het gebed van een rechtvaardige vermag zoveel, doordat God Zélf kracht eraan verleent. De gebeden van Elia werden door God gehoord, gezegend en bekrachtigd. Hoewel Elia een mens was van gelijke natuur als wij, beschouwt Jakobus hem als een rechtvaardige. Zulke voorbidders kan God niet afwijzen. Elia verwijst in dit opzicht naar Jezus Christus, de wáre Rechtvaardige (vgl. 1 Joh. 2:1-2). Maar het voorbeeld van de profeet is ook voor onszelf een stimulans om als voorbidders voor anderen op te treden. Zoals Elia het zondige volk tot God terugbracht, zo kan het ons worden gegeven een zondaar van zijn dwaalweg [tot God] terug te brengen en zijn ziel te redden van de dood (Jak. 5:20) De gebeden van Elia Het is dus nuttig na te denken over het gebedsleven van deze man van God. Dit gebedsleven was natuurlijk een intieme zaak, maar het Woord van God biedt toch voldoende aanknopingspunten om ons een beeld ervan te kunnen vormen. Het gaat in totaal zeker om zeven gebeden, die wij stuk voor stuk hopen te bestuderen. Diverse gebeden staan opgetekend in het verslag dat 1 Koningen ons geeft van zijn leven. Maar Jakobus 5 bevat ook enkele belangrijke aanwijzingen voor ons onderwerp. Wanneer Jakobus zegt dat Elia een gebed bad en na drie jaar en zes maanden opnieuw bad, dan blijkt uit vergelijking met 1 Koningen 18 duidelijk dat het daarbij niet om een formuliergebed of de een of andere magische spreuk

11 1. Inleiding 13 ging. Elia bad intens en aanhoudend, vurig en vol van geloof in Gods grootheid en goedheid. Sommige vertalingen zeggen dan ook dat hij indringend of vurig bad (Jak. 5:17) Elia s taak Elia had een geweldige passie voor het volk van God, en bovenal voor de God van het volk. De naam Elia betekent: mijn God is Jahweh. Zijn grootste wens was de eer van de éne, ware God te handhaven en de Baäldienst teniet te doen. Zijn hartenwens ging in vervulling. Het werd hem vergund een opwekking tot stand te brengen en het hart van de Israëlieten terug te voeren tot hun vaderen (Mal. 4:5-6), d.w.z. gééstelijke vaders zoals Mozes, Jozua, Samuël, David en Salomo. En niet slechts de band met (het geloof van) hun vaderen werd hersteld, nadat het volk Jahweh had erkend als de ware God, maar vooral de praktische relatie met God Zélf. God zag weer in gunst neer op het volk dat Hij had geformeerd, opdat het Zijn lof zou verkondigen (Jes. 43:21). De zegen daalde neer van bóven, van de Vader der lichten (Jak. 1:17). De regen kon weer overvloedig stromen en er kwam een einde aan de hongersnood die het land drie jaar en zes maanden lang had geteisterd. God zegende het volk opnieuw. En Hij deed dat in nog rijkere mate door middel van Elia s opvolger, de profeet Elisa, wiens leven en wonderen een schitterend type vormen van de Persoon en het werk van Christus Elia en de eindtijd Zo zal het ook in de (nabije) toekomst gaan: Elia was een wegbereider. Wanneer de relatie tussen God en Zijn oude verbondsvolk weer hersteld is, breekt de tijd aan voor de komst van de Messias en de invoering van het Vrederijk. Wanneer het

12 14 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia volk tot God is teruggebracht, kan God tot hen komen en Zichzelf manifesteren in Zijn Gezalfde, Zijn Christus. Het gaat uiteindelijk om Hém. De Heer Jezus zal als de Eerstgeborene, de Erfgenaam van alle dingen, in deze wereld worden gebracht (Hebr. 1:6), en iedereen zal Hem hulde bewijzen. De tijd van de Grote Verdrukking een periode met exact dezelfde tijdsduur, drie jaar en zes maanden of 1260 dagen zal uitmonden in de zegenrijke regering van de Vredevorst, Jezus Christus. Daarom trekt de Schrift een duidelijke lijn van de profeet Elia naar Johannes de Doper, de voorloper van de Messias (vgl. Jes. 40:3; Mal. 3:1; 4:5-6; Matt. 3:1-3; 11:10-15; Marc. 1:1-3; 9:11-13; Luc. 1:17,76,78; 3:3-5,15-17; 7:27; Joh. 1:19-28). Johannes trad op in de geest en in de kracht van Elia. Hij was de Elia die komen zou mits men hem werkelijk als de voorloper van de Messias had geaccepteerd en in het geloof ook Christus Zelf als de beloofde Heiland had aangenomen (Matt. 11:14-15). Zoals wij weten is dat niet gebeurd en daarom is het heil nu tot de volken gekomen. Maar deze voorzeggingen hebben ook een toekómstig aspect. Er is een láátste vervulling, die zal plaatshebben in de eindtijd. Dan zullen er twee getuigen optreden die dezelfde macht bezitten als Mozes, Israëls wetgever, en Elia, de grote profeet die het volk terugbracht tot Jahweh. Deze twee getuigen zullen ook dezelfde tekenen verrichten (Openb. 11:6). Dit zijn de allerlaatste voorlopers van de (weder)komende Heer, want het gaat om Christus Zelf en het komende Godsrijk (Openb. 11:15). In die dagen zal er ook een gelovig overblijfsel uit Israël zijn, dat niet toegeeft aan de misleiding van de afgodendienst vergelijkbaar met de zevenduizend die hun knieën niet hadden gebogen voor de Baäl en die zijn beeld niet hadden gekust (1 Kon. 19:18; Openb. 13:13-15).

13 2 Het gebed om een droogte Toen zei de Tisbiet Elia, uit Tisbe in Gilead, tot Achab: Zo waar de HERE, de God van Israël, leeft, in wiens dienst ik sta, er zal deze jaren geen dauw of regen zijn, tenzij dan op mijn woord. 1 Koningen 17:1 Elia was slechts een mens zoals wij en hij bad een gebed, dat het niet regenen zou, en het regende niet op het land, drie jaar en zes maanden lang. Jakobus 5: Het eerste optreden van de profeet Elia Het is altijd goed om de gegevens van het Oude en het Nieuwe Testament met elkaar te vergelijken. Dat geldt ook voor deze geschiedenis. Terwijl de eerste tekst (uit 1 Kon. 17) het optreden van Elia tegenover Achab beschrijft, geeft de tweede verwijzing (uit Jak. 5) ons een kijkje in het gebedsleven van de profeet. Zijn daadkrachtige handelwijze werd gedrágen door de kracht van het gebed. Op het eerste gezicht lijkt dit een vreemd gebed van de profeet Elia, een gebed dat het niet zou regenen. Waarom was dit nodig? 15

14 16 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia Het was ook niet zomaar een vluchtig of een incidenteel gebed dat Elia bad. Dat zou een verkeerde conclusie zijn uit de woorden van Jakobus. De geschiedenis in 1 Koningen 17 tot 19 laat zien dat het latere gebed om regen gepaard ging met een intensieve gebedsstrijd en een speciale gebedshouding (1 Kon. 18:41-46). Zo zal het ook zijn geweest met het éérdere gebed om een droogte. Elia bad een gebed, dat het niet regenen zou. Vervolgens kondigde hij als Gods woordvoerder een periode van droogte aan. Maar dat ging niet buiten hem om, het moet hem innerlijk diep hebben geraakt. Elia kon dit alleen maar doen, nadat hij zichzelf had vereenzelvigd met de ernstige toestand van het hele volk en hun afwijkingen voor Gods aangezicht had beleden en veroordeeld. Dit is ook leerzaam voor ons eigen gebedsleven en de situaties waarmee wij te maken kunnen krijgen onder Gods kinderen. De profeet Elia stond voor Gods aangezicht (1 Kon. 17:1 SV). In de tegenwoordigheid van de levende God heeft Elia zich eerst verootmoedigd vanwege de toestand van het zondige volk. In zijn gebeden heeft hij geworsteld met het probleem van de afgodendienst, het hinken op twee gedachten dat zo diep was doorgedrongen in Israëls volksbestaan. Toen zal er ook een moment gekomen zijn dat God hem duidelijk maakte dat het zo niet langer ging en dat Hij Zijn volk moest oordelen. De profeet legde daarop zijn hand in Gods hand. En hij bad een gebed dat het niet regenen zou, dat God Zijn zegenende hand zou terugtrekken van het volk dat Hij liefhad. Want wie de Heer liefheeft, tuchtigt Hij en Hij geselt iedere zoon die Hij aanneemt (Hebr. 12:6). Vervolgens vinden wij het uiterlijke optreden van de profeet, zijn plotselinge confrontatie met koning Achab, die correspondeerde met zijn eerdere gebedsstrijd en die ook zijn uitgangspunt daarin vond. Deze ontmoeting wordt kort en krachtig beschreven in het eerste vers van 1 Koningen 17. Elia sprak een oordeelsaankondiging uit namens zijn Zender: Zo waar de

15 2. Het gebed om een droogte 17 HERE, de God van Israël, leeft, in wiens dienst ik sta, er zal deze jaren geen dauw of regen zijn, tenzij dan op mijn woord (1 Kon. 17:1b) Gods diagnose Deze profetische voorzegging volgt direct op het zonderegister van koning Achab, waarmee het voorgaande hoofdstuk besluit (1 Kon. 16:29-34). God wilde hiermee aangeven dat de maat nu vol was. Hij stuurde Zijn gezant op een kritiek moment in Israëls geschiedenis, toen het land vervuld was met afgoderij. Het is van belang dat de Tisbiet Elia afkomstig was uit Gilead, het bergland tussen de Jabbok en de beek Kerit een beek die in de Jordaan uitmondt (1 Kon. 17:1,3). Daar moest de profeet zich ook verbergen, nadat hij Achab het oordeel had aangezegd. Elia kwam dus uit het Overjordaanse. Mogelijk was het Beloofde Land zó verontreinigd door de afgodendienst, dat God geen andere profeet kon gebruiken. Het is ook opmerkelijk dat Elia buiten het land werd opgenomen in de hemel, nadat hij samen met Elisa door de Jordaan was getrokken (2 Kon. 2). Zo eerde God Zijn dienstknecht door hem tot Zich te nemen, en wel buiten het land waarmee Hij een rechtsgeding had. De opsomming van Achabs zonden begint met het feit dat hij wandelde in de wegen van Jerobeam, de zoon van Nebat, die de kalverendienst instelde te Betel en Dan een afgodische imitatie van de dienst van Jahweh. Het wordt van vele koningen vermeld dat zij wandelden in de weg van Jerobeam en in de zonde die deze Israël had doen bedrijven. Maar dit was slechts het minst erge dat Achab deed (1 Kon. 16:31). Onder invloed van zijn vrouw Izebel, de dochter van Etbaäl, de koning der Sidoniërs, ging hij de Baäl dienen en zich voor hem neerbuigen. Deze Baäl (d.i. heer ) was de zonnegod, de hoofdgod van de Feniciërs, zoals Astarte (of: Astoret) de maangodin

16 18 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia was*. Vervolgens bouwde hij te Samaria een tempel en een altaar voor de Baäl. Ook maakte hij de gewijde paal ( een bos, SV). Hier gaat het om de dienst van de Asjera (die reeds voorkomt in Richt. 3:7), een Kanaänitische vruchtbaarheidsgodin. Izebel had vierhonderd vijftig profeten van de Baäl en vierhonderd profeten van de Asjera, die van haar tafel aten (1 Kon. 18:19) De vloek reeds voorzegd door Mozes In de dagen van Achab werd ook Jericho weer herbouwd door de Beteliet Chiël, en dat ten koste van het leven van zijn twee zoons (1 Kon. 16:34). Jericho was om zo te zeggen de stad van de vloek. Bij de verwoesting van de stad had Jozua immers een eed gedaan: Vervloekt voor het aangezicht des HEREN is de man, die zich opmaakt en deze stad Jericho herbouwt; ten koste van zijn eerstgeborene zal hij haar grondvesten, ten koste van zijn jongste haar poortdeuren inzetten (Joz. 6:26). Dit illustreert de ernst van de situatie. Zoals deze Beteliet de vloek over zich haalde door zijn ongehoorzaamheid aan het woord van de Here God, kwam het héle land onder het oordeel te liggen vanwege de invoering van de afgodendienst. Er was geen uitstel meer. Namens zijn Zender sprak Elia de vloek uit over land en volk: er zou geen dauw of regen meer zijn, dus geen zegen van boven, geen vruchtbaarheid, geen oogst, geen nieuw leven (1 Kon. 17:1). Achab dacht dat Elia Israël in het ongeluk stortte, terwijl hijzelf en zijns vaders huis juist de oorzaak van de ellende waren * Bij de Kanaänieten was Baäl de god van het weer en de heer van de oogst. Hij werd vaak met een bliksemschicht in de hand afgebeeld. Maar bij de confrontatie op de Karmel was het niet Baäl, maar de levende God, die antwoord gaf door vuur uit de hemel.

17 2. Het gebed om een droogte 19 (1 Kon. 18:17-18). Door het verlaten van Gods geboden en het nalopen van de Baäls kwam de vloek over Israël. Als Achab het wetboek had gelezen dat de koningen van Israël bij zich moesten hebben, het boek Deuteronomium, dan had hij beter geweten (vgl. Deut. 17:18-20). Mozes had reeds lang geleden geprofeteerd dat het dienen van de afgoden ertoe zou leiden dat God de hemel zou toesluiten, zodat er geen regen komt, de bodem zijn opbrengst niet geeft en gij weldra te gronde gaat in het goede land, dat de HERE u geven zal (Deut. 11:16-17). Wanneer zij echter de HERE zouden liefhebben en Hem zouden dienen met heel hun hart en ziel, dan zou Hij de regen voor het land op zijn tijd geven, zodat zij voldoende koren, most en olie konden inzamelen (Deut. 11:13-15). Hetzelfde zien wij bij het uitspreken van de zegen en de vloek aan het einde van het boek Deuteronomium. Het onderhouden van Gods geboden zou ertoe leiden dat de HERE Zijn rijke schatkamer, de hemel, voor hen zou openen om op zijn tijd de regen voor het land te geven en al het werk van hun handen te zegenen (Deut. 28:12). Maar als de Israëlieten ongehoorzaam zouden zijn aan de stem van God, dan zouden zij door allerlei plagen worden getroffen. Dan zou de hemel boven uw hoofd van koper zijn en de aarde onder u van ijzer (Deut. 28:23). In plaats van verfrissende regen zou de HERE poeder en stof van de hemel laten neerdalen, totdat zij verdelgd zouden zijn (Deut. 28:24) Zegent en vervloekt niet Het vloekwoord van de profeet vond zijn grond dus in het geschreven Woord van God. De hemel zou vanwege Israëls zonde gesloten blijven. In Salomo s gebed bij de inwijding van de tempel wordt ook hierop gezinspeeld (1 Kon. 8:35-36). De relatie tussen Jahweh en Zijn volk was dusdanig verstoord, dat deze strafmaatregel op zijn plaats was.

18 20 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia Dat maakt het allemaal veel begrijpelijker voor ons als christenen, die in de tijd van de genade leven. Onze houding ten opzichte van de omgeving wordt méér bepaald door de liefde van God en de rijkdom van Zijn genade, zoals Hij die heeft onthuld in Zijn Zoon, onze Heer Jezus Christus (vgl. Joh. 1:14-18). Vandaar dat de apostel Paulus ons ertoe oproept te zegenen en niet te vervloeken (Rom. 12:14). Het gaat daar om ons gedrag ten opzichte van eventuele vijanden, mensen die ons vervolgen. In de bergrede had de Heer Zijn discipelen een soortgelijke opdracht gegeven: Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief en bidt voor hen die u vervolgen (Matt. 5:44). Daarbij dienen wij ons te spiegelen aan de goedheid van onze God. Dan zijn wij volmaakt zoals de hemelse Vader volmaakt is, die Zijn zon laat opgaan over bozen en goeden en het laat regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen (Matt. 5:45-48). Ook in onze omgang met medechristenen past het ons terughoudend te zijn in ons oordeel (Rom. 14:1-12; 1 Kor. 4:1-5). De dag komt waarin de Heer alles aan het licht zal brengen en de raadslagen van de harten openbaar zal maken; en dan zal ieder zijn lof ontvangen van God. Natuurlijk mag dit niet in mindering worden gebracht op het uitoefenen van een gezonde gemeentetucht. Paulus zegt immers ook: Oordeelt u niet hen die binnen zijn? (1 Kor. 5:12). Wij moeten hierbij opmerken dat de apostelen zélf in een zeer bijzondere positie verkeerden. Zij waren als gezanten van de opgestane Heer met speciale autoriteit bekleed, zodat hun optreden soms enige overeenkomst vertoont met het handelen van Elia. Het gaat dan niet om het leggen van een (tijdelijke) vloek op een heel land of een hele natie, maar op individuele personen. Wij zien dit in het leven van Paulus wanneer hij een vervloeking uitspreekt over Elymas de tovenaar (Hand. 13:4-12), bepaalde personen overgeeft aan de satan (1 Kor. 5:5; 1 Tim. 1:20), en het anathema uitspreekt over iemand die de Heer niet liefheeft (1 Kor. 16:22). Maar de verwijzing naar de

19 2. Het gebed om een droogte 21 komst van de Heer (Maranata), die onmiddellijk erop volgt in 1 Korintiërs 16, toont dat het definitieve oordeel ten uitvoer wordt gelegd bij Christus wederkomst. Ook legt de apostel een vloek op ieder die een ánder evangelie predikt (Gal. 1:8-9) Het verband met de eindtijd Deze ernstige dingen brengen ons vanzelf naar de toekomst, de laatste dagen vóór de wederkomst van de Heer. De periode van droogte duurde drie jaar en zes maanden lang (Jak. 5:17). Dit correspondeert met de tijdsduur van de Grote Verdrukking, zoals die wordt beschreven in het boek Openbaring. Er worden daar drie verschillende tijdsaanduidingen gebruikt, die echter precies dezelfde periode bestrijken: tweeënveertig maanden (11:2; 13:5), twaalfhonderd zestig dagen (11:3; 12:6), een tijd en tijden en een halve tijd (12:14; vgl. Dan. 7:25; 12:1,7). In deze periode van drieëneenhalf jaar zullen er twee profeten optreden in Jeruzalem, die de macht hebben de hemel te sluiten, zodat er geen regen valt gedurende de dagen van hun profeteren (Openb. 11:6). Deze twee getuigen vertonen volgens dit gedeelte de karaktertrekken van Mozes en Elia, en zij verrichten dezelfde tekenen. Wanneer zij hun getuigenis voleindigd zullen hebben, worden zij gedood door het beest, dat uit de afgrond opkomt. Dat is het éérste beest uit Openbaring 13, het hoofd van het hersteld Romeinse rijk (vgl. Openb. 17:7-8). De twee getuigen staan echter op uit de dood en worden opgenomen in de hemel, zoals ook Elia plotseling ten hemel werd opgenomen aan het einde van zijn loopbaan (vgl. 2 Kon. 2). Dan staan wij echter onmiddellijk vóór de wederkomst van Christus, zoals het vervolg van Openbaring 11 laat zien. De zevende engel blaast de bazuin, en luide stemmen in de hemel

20 22 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia kondigen het koningschap aan van onze God en van Zijn Gezalfde. Christus zal als Koning heersen tot in alle eeuwigheden. En Hij is trouw aan Zijn verbond met Israël, zoals het laatste vers van dat hoofdstuk duidelijk maakt (Openb. 11:19). Interessant is dat er dan ook sprake is van bliksemstralen en stemmen en donderslagen en aardbeving, evenals dat het geval was bij de openbaring van Gods heerlijkheid aan de profeet Elia op de berg Horeb (1 Kon. 19:9vv.). De Heer komt en Hij zal de volken oordelen in gerechtigheid. Maar wij verwachten Hem als Heiland en stemmen in met het verlangen van de Geest en de bruid: Amen, kom, Heer Jezus!

21 3 Het gebed voor het dagelijks brood De raven brachten hem des morgens brood en vlees, en des avonds brood en vlees, en hij dronk uit de beek. 1 Koningen 17:6 Want zo zegt de HERE, de God van Israël: Het meel in de pot zal niet opraken, en de olie in de kruik zal niet ontbreken tot op de dag, waarop de HERE regen op de aardbodem geven zal. Daarop ging zij heen en deed, zoals Elia gezegd had, en een tijdlang at zij, evenals hij, en haar huis. 1 Koningen 17: Verberg u bij de beek Kerit Na het eerste publieke optreden van Elia volgde er een heel andere periode in zijn leven, een tijd van stilte en bezinning. Hij moest zich terugtrekken uit de openbaarheid en zich verbergen bij de beek Kerit, een beek ten oosten van de Jordaan. Mogelijk kende de profeet, die afkomstig was uit het gebergte van Gilead, deze streek van huis uit en was het niet moeilijk voor hem om zich hier thuis te voelen. Toch vormde de eenzaamheid daar een enorm contrast met zijn openbare optreden aan 23

22 24 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia het hof van koning Achab, waar zijn profetische boodschap ongetwijfeld een diepe indruk heeft nagelaten. De consternatie aan het hof zal niet gering zijn geweest, en waarschijnlijk werd Elia onmiddellijk tot ongewenst persoon verklaard (vgl. 1 Kon. 18:8-14). Achab heeft overal naar hem laten zoeken, maar hij kon hem niet vinden. Elia was veilig op de plaats die God hem had aangewezen. Hij leefde in Gods geborgenheid (vgl. Ps. 27:5). Zo zal het ook gaan met het overblijfsel van Israël ten tijde van de Grote Verdrukking, wanneer het zal moeten vluchten naar de woestijn. Het heeft daar een plek van geborgenheid, een plaats door God bereid, waar het zal worden onderhouden (Openb. 12:6,14). De les die Elia moest leren na zijn plotselinge verschijning aan het hof, was die van de persoonlijke gehoorzaamheid aan het woord van God. Op bevel van de HERE was hij naar Achab gegaan met een woord van oordeel, maar nu moest hij zélf leren luisteren naar een concrete aanwijzing van de HERE: Daarna kwam het woord des HEREN tot hem: Ga vanhier, wend u oostwaarts en verberg u bij de beek Kerit, die in de Jordaan uitmondt (1 Kon. 17:2-3). Deze ervaring is ook van praktische waarde voor onszelf. Als gelovigen kunnen wij géén eígen wegen gaan, maar dienen wij ons te laten leiden door Gods Woord en door Zijn Geest. Zijn wij bereid te gaan waar Hij ons zendt? De plek die Hij aanwijst, is goed voor ons. Elia wist niet precies hoelang de leerschool bij de beek Kerit zou gaan duren, maar hij was gehoorzaam en stribbelde niet tegen. Pas na drie jaar kwam het woord des Heren weer tot hem met de opdracht zich aan Achab te vertonen (1 Kon. 18:1). Tijdens die jaren moest hij wachten, iedere dag weer opnieuw, en luisteren naar wat zijn Zender hem zou opdragen. Elia was slechts een dienstknecht, en zó leerde hij in die periode praktische gehoorzaamheid en dagelijkse afhankelijkheid. De waarde van die geestelijke vorming moeten wij niet onderschatten.

23 3. Het gebed voor het dagelijks brood Ik heb de raven geboden u van spijze te voorzien Hoewel het geloof van Elia iedere dag opnieuw werd beproefd, hoefde hij niet te twijfelen aan de goede zorgen van zijn Meester. Hij had een duidelijk woord van de HERE, dat Hij hem zou voorzien van voedsel op die eenzame plek bij de beek Kerit: Ik heb de raven geboden u daar van spijze te voorzien (1 Kon. 17:4). Dit vers bevat enkele belangrijke punten voor onze lering: (1) De Here God is de Schepper van hemel en aarde. Hij voorziet de jonge raven van voedsel, als zij roepen (Ps. 147:9). Hij kan volwassen raven echter gebieden geheel tegen hun natuur in het voedsel niet op te eten of aan hun jongen te voeren, maar het ergens naartoe te brengen en af te staan aan een hongerige profeet. (2) Gods belofte had duidelijk betrekking op de plek die Hij de profeet had genoemd, dus bij de beek Kerit en niet ergens anders. Misschien moet het woordje daar worden geaccentueerd: de raven zullen u dáár van spijze voorzien. God zorgt voor ons als wij wandelen in Zijn wegen. (3) Zo moest Elia iedere dag de les in praktijk brengen die de Heer Jezus later Zijn discipelen zou leren, nl. niet bezorgd te zijn en te letten op de raven (Luc. 12:22-24). Zij zaaien niet en zij maaien niet, zij hebben geen voorraadkamer of schuur, en toch voedt God ze. Hoever gaan wij als kinderen van God echter de vogels te boven! (4) De raaf is een aasvogel, maar ook een eerste klas roofvogel. Noach liet een raaf uit het venster van de ark en de raaf vond voedsel, hoewel de wateren nog niet waren opgedroogd van de aarde (Gen. 8:7). De raaf was een ónrein dier, alle soorten raven waren voor de Israëlieten een gruwel (Lev. 11:15). Het was misschien vernederend voor de profeet dat hij nu juist van die

24 26 Het gebed om regen en andere gebeden van de profeet Elia ónreine vogels afhankelijk was voor zijn dagelijks brood. Wij leven ook in een wereld die in veel opzichten onrein is, een wereld waarvan Satan de overste is, maar waarvan wij toch gebruik mogen maken om te voorzien in ons levensonderhoud (vgl. 1 Kor. 7:31). In de eenzaamheid bij de beek Kerit (dat betekent: scheiding ) werd de profeet gevormd voor zijn verdere dienst te midden van Gods volk. Hij leefde daar in dagelijkse afhankelijkheid van de HERE, geheel toegewijd aan de God in wiens dienst hij stond. Hij heeft gelet op de raven en iedere morgen en iedere avond uitgekeken naar hun komst. Ongetwijfeld heeft hij ook gebeden en gedankt voor het voedsel dat de raven hem brachten. Ze deden dat heel trouw: De raven brachten hem des morgens brood en vlees, en des avonds brood en vlees (1 Kon. 17:6). Ik denk dat Elia net zo trouw is geweest in zijn dagelijkse gebeden. Het was immers geen vanzelfsprekendheid dat de raven de vólgende dag weer zouden komen! Iedere dag opnieuw was hij aangewezen op hulp van boven, zoals de Heer het later Zijn discipelen leerde om te vragen: Geef ons héden ons dagelijks brood (Matt. 6:11). Deze voedselvoorziening herinnerde aan Gods zorg voor Zijn aardse volk gedurende de woestijnreis. Hij liet voor hen brood regenen uit de hemel, en er kwam ook vlees. De kwakkels overdekten de legerplaats toen ze onderweg waren in de woestijn Sin (Ex. 16:4vv.). Het manna, het brood uit de hemel, spreekt van Christus als het brood van het leven (Joh. 6:26vv.). In Johannes 6 is echter ook sprake van het eten van Zijn vlees en het drinken van Zijn bloed. Dat is ware spijs en ware drank voor ieder die in Hem gelooft. Onze gebeden (ook die voor het dagelijks brood) zijn te vergelijken met het dagelijks reukoffer, dat elke morgen en elke avond werd geofferd (vgl. Ps. 141:2). De relatie tussen God en Zijn volk werd door deze dagelijkse offeranden tot uitdrukking