Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode

Transcriptie

1

2

3 Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode In het gedicht Cortewalle, waarvan een handgeschreven exemplaar een discreet plaatsje kreeg in de Verlatzaal, beschrijft Anton van Wilderode dit Bevers kasteel en zijn tuin op een moment dat de glorie vergaan, het gebouw afgetakeld en de tuin verwilderd was. Intussen vormt het kasteel het visitekaartje van de gemeente Beveren. Tuin en gebouw werden schitterend opgeknapt en onderhouden. Een metamorfose die symbool kan staan voor de bloei van het culturele aanbod in onze gemeente dit laatste decennium. Het sfeervolle interieur van het kasteel vormt nu immers een uniek decor voor diverse culturele initiatieven zoals lezingen, concerten en tentoonstellingen. De Internationale Vriendenkring is hierbij een belangrijke initiatiefnemer. Dankzij de Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode kwam poëzie in Beveren geregeld aan bod, zelfs nog voor Ter Vesten zijn werking startte. Nog steeds vormt het jaarlijks Poëtisch kerstconcert een sterke literaire pijler in het programma-aanbod van het cultuurcentrum. Deze tentoonstelling geeft aan de poëzie een meerwaarde door haar beeldend gestalte te geven. Wij hopen de prettige samenwerking met de vriendenkring ook in de toekomst verder uit te bouwen. Heidi Beck schepen van Cultuur 3

4 4 portret Anton van Wilderode Ludwig Goris

5 Geen andere hartstocht dan bestaan Altijd weer de confrontatie met het fenomeen tijd. Is het werkelijk reeds tien jaar geleden dat Anton voorgoed naar de Overoever ging? Dat met het verloop van jaren de tijd zich steeds sneller en sneller schijnt op te lossen in het oneindige, is een eenvoudig, alhoewel niet altijd even eenvoudig te aanvaarden feit. We zetten ons schrap en hechten ons met al onze vezels aan ons bestaan in een gevecht waarvan we weten dat we de strijd uiteindelijk zullen verliezen. Alleen als de inspanningen van die aard zijn dat ze kunst verwekken, gaat er een huivering door de ether, gebeurt een wonder en ontstaat een kleine eeuwigheid midden in de tijd. Dat gebeurde en gebeurt nog altijd met de poëzie van Anton van Wilderode, in zijn wonderlijk woordgebruik. Een herdenking n.a.v. zijn overlijden lag voor de hand, maar hoe? Lang moest ik niet nadenken, waarom bij het woord ook niet de kleur, vorm en harmonie van de beeldende kunstenaar gevoegd? Anton zou dit toegejuicht hebben, bewonderaar als hij was van alle uitingen van kunst. Met zoveel leden-kunstenaars, bekende en minder bekende, leek een tentoonstelling een te verwezenlijken idee voor een gepast eerbetoon. In onze archieven berustte reeds een schat aan uitzonderlijk mooie kalligrafieën van gerenommeerde kalligrafen als Joke Van den Brandt en Lieve Van Kerkhove, tekeningen van Ludwig Goris, houtsneden van Wim De Cock en linosneden van Filemon Coupé. Zij stelden telkenmale en belangeloos hun talent ter beschikking van onze vereniging. Hun unieke werken 5

6 maakten van onze nieuwjaarsgeschenken, kerstkaarten en programma s terecht gezochte verzamelstukjes. Verder werden ons zeer spontaan en in grote getale etsen, digitale prints, aquarellen, collages, gemengde technieken en meer kalligrafieën ter beschikking gesteld o.m. van Lieve Capiau, Raf Coorevits, Beatrijs De Mey, Vera Engelen, Niki Faes, Christine Guirlande, Hermina Horváth, Wilfried Pas, Veerle Rooms, Kris Van Broeck, Roos Van Craenenbroeck, Frank-Ivo Van Damme, Maria Van Nieuwenburgh en Robert Wuytack en een bronzen hoofd van Anton van Wilderode door Adelin De Craene. Ook het internationale aspect van onze vereniging komt hier tot uiting met deelname van leden-kunstenaars uit heel Europa: Agnes Indermaur [Zwitserland], Brigitte Hasler [Liechtenstein], Matyas Laszlo Olah [Hongarije], Miron Kiropol [Roemenië] en Kay Masini [USA]. Alleen al de biografische gegevens van de meer dan 20 deelnemers zijn ronduit indrukwekkend. Voeg daarbij dan de belichting van de meer dan 70 werken en we zouden stof hebben voor een lijvig boek. Binnen de beperking van deze catalogus is dit onmogelijk, maar zoals altijd spreekt elk kunstwerk voor zichzelf. Zo is een kwalitatief hoogstaande tentoonstelling ontstaan die tintelt in alle variaties die woord en beeld kunnen verenigen en die daardoor een enorme charme uitstraalt. 6

7 een huis, een havenlicht Wim De Cock 7

8 Dat de tentoonstelling in Kasteel Cortewalle plaatsgrijpt, was voor mij een vanzelfsprekendheid. In de laatste zestien jaar, de eerste maal nog voor de officiële oprichting van onze vereniging, organiseerden wij minstens eenmaal per jaar een evenement in Cortewalle. Ik ben de gemeente Beveren en het cultuurcentrum Ter Vesten dankbaar voor al deze jaren van samenwerking op de meest aangename manier. Anton was er ook nog enkele keren zelf aanwezig. Zijn laatste publieke optreden vond in de Verlatzaal plaats in Enkele aandoenlijke video-opnamen zijn hiervan de getuigen. Dat Beveren mijn geboortedorp is, waar zich nog altijd het grootste deel van mijn leven heeft afgespeeld, waar ik school liep, waar het gedicht De schaduwen bevangen mij mijn voor altijd durende liefde voor Antons poëzie heeft gewekt, speelt natuurlijk ook een rol. Volgend jaar bestaat onze Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode vijftien jaar. Ook dat zal herdacht worden. Laat deze herdenking daarvoor reeds een aanloop zijn. Wij ijveren verder om de poëzie van een van de belangrijkste Waaslandse dichters ooit, bekend te maken en te verspreiden in het binnen-, maar vooral in het buitenland via vertalingen. Dit is onze eerste doelstelling, die wij nakwamen met de publicatie van zestien schitterende uitgaven in o.a. het Spaans, Italiaans, Pools, Roemeens, Zweeds, Duits, Portugees, Engels en het Hongaars. De laatste van onze doelstellingen luidt: podium geven aan binnen- en buitenlandse vrienden dichters en kunstenaars. Dit laatste punt zetten wij vandaag letterlijk in de verf... 8

9 Kunstenaars, we moeten ze dankbaar zijn, ze koesteren en liefhebben om de manier waarop ze hun innerlijke vrijheid belijden in hun authentiek bestaan in hun wereld van vorm en kleur, dankbaar om de gave van de dichter om de openbaring van de genade van zijn woord. Anton van Wilderode toont hoe het bestaan zich openspreidt met de intuïtie van de duur, een bestaan met de kennis van wijsheid. Deze dichter-filosoof verkondigt zijn begeerte van wijsheid in elk gedicht waarmee hij de lezer toespreekt, vredevol en zalvend, ook als het woord hartstocht zich aanbiedt. Laten wij dus in navolging van de dichter en alle ware kunstenaars in het algemeen, meer en meer bewust deelnemen aan het wonder van het bestaan en laat het onze eerste hartstocht worden. Beatrijs van Craenenbroeck, Initiatiefnemer en secretaris-generaal Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode illustratie uit Het herdertje van pest Hermina Horváth 9

10 De bomen in gebed Ludwig Goris 10

11 Ik liep een dreef in die ik niet meer kende Lieve Van Kerkhove 11

12 Alhambra I Agnes Indermaur 12

13 13 Alhambra II Agnes Indermaur

14 De fluitspeler Oláh Mátyás László 14

15 Wandelen op de as van het verleden Miron Kiropol 15

16 Stad Vera Engelen 16

17 Stad Vera Engelen 17

18 Soms is mijn wereld Joke Van den Brandt 18

19 19 Der Engel Joke Van den Brandt

20 Moerbeiboom Robert Wuytack 20

21 Weerspiegeling Robert Wuytack 21

22 Stad Niki Faes 22

23 Het Echtpaar Veerle Rooms 23

24 gelegenheidsdrukwerk Filemon Coupé 24

25 25

26 Colofon De tentoonstelling Anton van Wilderode. Geen andere hartstocht dan bestaan is een productie van de Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode en het cultuurcentrum Ter Vesten. Ze werd samengesteld met werk van de leden van de vriendenkring naar aanleiding van de herdenking van het overlijden van Anton van Wilderode [15 juni 1998]. De catalogus werd samengesteld door Beatrijs van Craenenbroeck, Ludwig Goris en Christl Van den Broucke. De vormgeving werd verzorgd door Christl Van den Broucke. Rik Van Daele nam de eindredactie voor zijn rekening. De tentoonstelling loopt van 7 tot en met 14 juni 2008 in de Antoon Triestzaal van het kasteel Cortewalle te Beveren. 2008/7141/2 Cultuurcentrum Ter Vesten,

27

28