Standaard Zebravinken: Deze aanvulling is verwerkt in de nieuwe standaard Zebravinken 2012.

Transcriptie

1 Aanvulling 2012 In januari 2012 is een volledig herziene uitgave Richtlijnen voor keuren uitgegeven. Deze uitgave is heeft echter ook invloed op de standaardeisen voor de standaard vogels. In dit document zijn deze gevolgen voor iedere standaard verwerkt. Het heeft geleid tot een set vervangingsbladen die u in de standaardeisen die in uw bezit kunt opnemen. Standaard Grasparkieten: Deze aanvulling Grasparkieten kan ingevoegd worden in uw standaard Grasparkieten Het vervangt de huidige pagina 8,9 en 10. Op de NBvV site zal deze aanvulling worden verwerkt in de standaard 2006 Standaard Overige Agaporniden: Deze aanvulling Overige Agaporniden kan ingevoegd worden in uw standaard Overige Agaporniden 2008.Het volgt als pagina 3b en 3c op de huidige pagina 3. Op de NBvV site zal deze aanvulling worden verwerkt in de standaard 2008 Standaard Agapornis Roseicollis: Deze aanvulling Agapornis Roseicollis kan ingevoegd worden in uw standaard Agapornis Roseicollis 2008.Het volgt als pagina 3b en 3c op de huidige pagina 3. Op de NBvV site zal deze aanvulling worden verwerkt in de standaard 2008 Standaard Zebravinken: Deze aanvulling is verwerkt in de nieuwe standaard Zebravinken Standaard Japanse meeuwen: Deze aanvulling is verwerkt in de nieuwe standaard Japanse meeuwen Standaard Gouldamadine: Deze aanvulling Gouldamadine kan ingevoegd worden in uw standaard Gouldamadine 2007.Het vervangt de huidige pagina 19 en 20. Op de NBvV site zal deze aanvulling worden verwerkt in de standaard Nijmegen, mei 2012, KMV, Tropische vogels en parkieten.

2 RICHTLIJNEN VOOR HET KEUREN VAN STANDAARD GRASPARKIETEN. DE HOOFDONDERDELEN VAN DE GRASPARKIET. Het beoordelen van fouten. Daar niet één vogel aan de standaardeisen voldoet, zeggen wij dat die vogel afwijkt van de standaard. Een keuring houdt dus in dat wij een groep Grasparkieten beoordelen op hun afwijkingen ten opzichte van de beschreven standaard en op de zwaarte van die afwijkingen. De hele keuring zou veel eenvoudiger zijn als wij een groep Grasparkieten moeten selecteren op de kwaliteit van één eigenschap, bijvoorbeeld het formaat of Pagina 8 van 53

3 model of kleur. Bij een vluchtige vergelijkende selectie speelt de individuele voorkeur voor een bepaalde eigenschap onwillekeurig een rol. Daar wij de Grasparkieten echter moeten beoordelen op een aantal volkomen van elkaar verschillende eigenschappen is een dergelijke keuring vrij ingewikkeld, zo ingewikkeld dat het zonder keurbriefje bijna niet mogelijk is. Op het keurbriefje kunnen wij onafhankelijk van ieder onderdeel apart de afwijking ten opzichte van de standaard in punten uitdrukken. Dit systeem houdt echter ook weer een gevaar in. Onwillekeurig zouden wij de Grasparkieten als het ware mathematisch gaan beoordelen, namelijk het domweg opsommen van de waargenomen fouten zonder het onderlinge verband van de totale vogel te zien. Zal de keuring op deze wijze plaats vinden, dan zal er van de Grasparkieten maar weinig over blijven. Houden wij het onderlinge verband wel in het oog, dan kunnen wij spreken van keuren met gevoel. Keuren met gevoel is dus beoordelen met behulp van het keurbriefje en niet aan de hand van het keurbriefje. Ondanks de goede bedoeling van elke keurmeester en ondanks de goede rubricering van het keurbriefje is elke keurmeester toch geneigd zijn persoonlijke voorkeur voor bepaalde eigenschappen een rol te laten spelen bij de beoordeling. Bij keuringen zien we dan ook meestal een zekere variatie in beoordeling tussen keurmeesters onderling, een feit waar helaas weinig aan te wijzigen valt. Deze individuele verschillen zullen op iedere keuring in mindere of meerdere mate tot uiting komen. Maar ditzelfde feit zien wij ook bij de critici van de keurmeesters, namelijk de kwekers. Ook hun beoordeling van de kwaliteit van de Grasparkieten varieert sterk en wordt door subjectieve waarden beïnvloed. KEURBRIEFJE: Voor de standaard grasparkieten is er bij de N.B.v.V. een keurbriefje ontworpen, dat sterk afwijkt van de andere keurbriefjes. De oorzaak is te vinden in het gegeven, dat de fysieke eigenschappen van grasparkieten hoger worden gewaardeerd dan bij de tropische vogels, kleine grasparkieten en grote parkieten. De beoordeling van de fysieke eigenschappen maakt 50 % uit van de totaal beoordeling van de standaard grasparkiet. Daarnaast is het visitekaartje van de grasparkiet, het masker en de keelstippen, ook een belangrijk onderdeel, zodat daarvoor een afzonderlijke rubriek is gereserveerd. De beoordeling van kleur en tekening is ondergebracht in één rubriek. Voor de gekuifde grasparkiet is (nog) geen speciale schaal ontworpen. Grasparkieten met een kuif worden gekeurd in de schaal, overeenkomstig hun lichaamskleur/tekening. Indeling van de keurschalen. Voor de beoordeling van de grasparkieten zijn twee keurschalen ontworpen. Schaal 1 voor alle grasparkieten met een duidelijke tekening, waarbij de kleur of de vorm van de tekening geen reden heeft gegeven om hiervoor een aparte schaal te ontwerpen De overgoten kleurslagen en de witvleugels worden ook in schaal 1 gekeurd omdat deze nog een duidelijke tekening op het dek tonen als mede een masker.. Schaal 2 voor grasparkieten, die nagenoeg geen of helemaal geen tekening bezitten en grasparkieten met een tekeningspatroon, dat moeilijk duidelijk te omschrijven is, zoals b.v. de recessief bonten. afbeelding keurbriefje: In rubriek 1 wordt beoordeeld: Het formaat, het model, de houding de conditie en de poten. Bij conditie wordt, naast de lichamelijke conditie, ook de conditie van de bevedering en de hoorndelen Pagina 9 van 53

4 beoordeeld. Bij het missen van een nagel worden in deze rubriek 3 punten in mindering gebracht. Bij het missen van een teen 4 punten. Het maximum aantal van de te geven punten in rubriek 1 is 29 punten. Deze 29 punten mogen echter alleen worden toegekend, wanneer de betreffende grasparkiet uitblinkt in formaat, model, houding of conditie en als met de toekenning van 29 punten in deze rubriek de eindwaardering niet boven de 92 punten uitkomt. Uitsluitend om een grasparkiet kampioen te maken mag de 92 puntengrens worden overschreden. Het minimum aantal punten in rubriek 1 is 22 punten. In rubriek 2 worden de grootte en de vorm van de kop beoordeeld. De eventuele kuifvorm wordt ook in deze rubriek beoordeeld. Het maximum aantal van de te geven punten in rubriek 2 is 19 punten. Deze 19 punten mogen echter alleen worden toegekend, wanneer de betreffende kopgrootte en/of kopvorm c.q. de kuifvorm uitblinkt, zodat een opwaardering gerechtvaardigd is. De opwaardering mag uitsluitend gebeuren, als daarmee de eindwaardering niet boven de 92 punten uitkomt. Uitsluitend om een grasparkiet kampioen te maken mag de 92 puntengrens worden overschreden. Het minimum aantal punten in rubriek 2 is 13 punten. In rubriek 3 worden het masker en de keelstippen beoordeeld. Het maximum aantal van de te geven punten is 14 punten. Het is niet toegestaan, om in deze rubriek een grasparkiet hoger te waarderen. Het minimum aantal punten in rubriek 3 is 11 punten. Het maximum aantal van de te geven punten in rubriek 4 is 33 punten. Het is niet toegestaan om in deze rubriek een grasparkiet hoger te waarderen. Het minimum aantal punten in rubriek 4 is 24 punten. In de hierna afgebeelde tabel vindt u de standaard puntenwaardering van iedere schaal: Rubriek. Schaal 1 Schaal 2 Formaat, model, houding, conditie en 28* (29) (29) - 22 poten. Grootte en vorm van de kop. 18* (19) (19) -13 Masker en keelstippen. 14* -11 Kleur- en tekeningkenmerken van de 33* kleurslag. Totaal. 92* (93) ) - 70 *Bij het geven van 92 punten kan slecht in drie van de rubrieken * de puntenwaardering worden gegeven de vierde rubriek dient 1 punt minder te krijgen Theoretisch kan elke grasparkiet 100 punten krijgen, maar dan zou deze volledig aan de standaard-eisen moeten voldoen. De standaard stelt echter een ideaalbeeld voor waar een grasparkiet moeilijk voor 100% aan kan voldoen. In de keurpraktijk geven we maximaal 92 punten en theoretisch minimaal 70 punten en praktisch minimum van 75 punten. We hebben dus een marge van 18 punten waarin de beoordeling van de grasparkiet valt. Deze puntenmarge is ruim voldoende om de beoordeelde grasparkiet naar kwaliteit te rangschikken. Noot: Minimaal te halen aantal punten. Het minimaal te geven aantal totaalpunten wordt beperkt tot 75 punten. Deze 75 punten moet gezien worden als het praktische minimum. Het minimale aantal punten dat op een keurbriefje gegeven mag worden. Het theoretische minimum blijft echter 70 punten. Hierdoor ontstaat dezelfde situatie als met het theoretische maximum van 100 punten en het praktische maximum van 93 punten. Keurrichtlijnen: Naast de hierboven vermelde keurrichtlijnen, wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Pagina 10 van 53

5 RICHTLIJNEN VOOR HET KEUREN VAN STANDAARD AGAPORNIDEN Het beoordelen van fouten. Daar niet één vogel aan de standaardeisen voldoet, zeggen wij dat die vogel afwijkt van de standaard. Een keuring houdt dus in dat wij de groep standaard Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) beoordelen op hun afwijkingen ten opzichte van de beschreven standaard en op de zwaarte van die afwijkingen. De hele keuring zou veel eenvoudiger zijn als wij een groep Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis) moeten selecteren op de kwaliteit van één eigenschap, bijvoorbeeld het formaat of model of kleur. Bij een vluchtige vergelijkende selectie speelt de individuele voorkeur voor een bepaalde eigenschap onwillekeurig een rol. Daar wij de standaard Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) echter moeten beoordelen op een aantal volkomen van elkaar verschillende eigenschappen is een dergelijke keuring vrij ingewikkeld, zo ingewikkeld dat het zonder keurbriefje bijna niet mogelijk is. Op het keurbriefje kunnen wij onafhankelijk van ieder onderdeel apart de afwijking ten opzichte van de standaard in punten uitdrukken. Dit systeem houdt echter ook weer een gevaar in. Onwillekeurig zouden wij de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis) als het ware mathematisch gaan beoordelen, namelijk het domweg opsommen van de waargenomen fouten zonder het onderlinge verband van de totale vogel te zien. Zal de keuring op deze wijze plaats vinden, dan zal er van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) maar weinig over blijven. Houden wij het onderlinge verband wel in het oog, dan kunnen wij spreken van keuren met gevoel. Keuren met gevoel is dus beoordelen met behulp van het keurbriefje en niet aan de hand van het keurbriefje. Ondanks de goede bedoeling van elke keurmeester en ondanks de goede rubricering van het keurbriefje is elke keurmeester toch geneigd zijn persoonlijke voorkeur voor bepaalde eigenschappen een rol te laten spelen bij de beoordeling. Bij keuringen zien we dan ook meestal een zekere variatie in beoordeling tussen keurmeesters onderling, een feit waar helaas weinig aan te wijzigen valt. Deze individuele verschillen zullen op iedere keuring in mindere of meerdere mate tot uiting komen. Maar ditzelfde feit zien wij ook bij de critici van de keurmeesters, namelijk de kwekers. Ook hun beoordeling van de kwaliteit van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) varieert sterk en wordt door subjectieve waarden beïnvloed. SCHAALINDELING. Het keurbriefje voor de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) (het groene keurbriefje) kent een tweetal schalen. Schaal 1 Schaal 2 Alle Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, Alle Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en de taranta) die tekening tonen nigrigenis, lilianae en de taranta), die geen of nagenoeg geen tekening tonen. In de hierna afgebeelde tabel vindt u de standaard puntenwaardering van iedere schaal: Keurlijst Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en de taranta ) Formaat, model, houding, conditie en Schaal 1 Schaal 2 28 (29) (29) - 22 bevedering. Grootte en vorm van de kop en de snavel. 8 (9) (9) - 6 Poten Kleurregelmaat en kleurdiepte. 18 (19) (52) -41 Kop- vleugel- staart- en lichaamstekening 33 (34) - 27 Totaal. 92 (93) (93) - 70 Theoretisch kan elke Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) 100 punten krijgen, maar dan zou deze volledig aan de standaardeisen moeten voldoen. De standaard stelt echter een ideaalbeeld voor waar een Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) moeilijk voor 100% aan kan voldoen. In de keurpraktijk kennen we maximaal 92 punten toe en theoretisch minimaal 70 punten en praktisch minimum van 75 punten. We hebben dus een marge van 18 punten waarin de beoordeling van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) valt. Deze puntenmarge is ruim voldoende om de beoordeelde Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) naar kwaliteit te rangschikken. Noot: Minimaal te halen aantal punten. Het minimaal toe te kennen aantal totaalpunten wordt beperkt tot 75 punten. Deze 75 punten moet gezien worden als het praktische minimum. Het minimale aantal punten dat op een keurbriefje toegekend mag worden. Het theoretische minimum blijft echter 70 punten. Hierdoor ontstaat dezelfde situatie als met het theoretische maximum Pagina 3b

6 van 100 punten en het praktische maximum van 93 punten. Wel kunnen we Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) die een uitzonderlijk goed formaat, model of houding bezitten, als uitzondering, maximaal 29 punten in deze rubriek toekennen. Voor een uitzonderlijk goede kop en snavel mag maximaal 9 punten toegekend worden. We kunnen Agaporniden (roseicollis, personatus, fischerie, nigrigenis, lilianae en taranta) die een uitzonderlijk goede kleuregaliteit of kleurdiepte bezitten, als uitzondering, maximaal in schaal 1: 19 en in schaal 2: 52 punten in deze rubriek toekennen.. We kunnen Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta)s die een uitzonderlijk goede tekening bezitten, als uitzondering, maximaal 34 punten in deze rubriek toekennen. In al deze gevallen geldt echter dat aan de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) die niet als prijswinnaar wordt aangewezen, nimmer meer dan 92 punten als eindtotaal mag worden toegekend. Een uitzondering op de 92 puntengrens is gemaakt voor de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta), die aangewezen worden als prijswinnaar. Deze vogels mogen meer dan 92 punten krijgen. In al deze gevallen geldt echter, dat aan de Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta), die niet als kampioen wordt aangewezen, nimmer meer dan 93 punten als eindtotaal mag worden toegekend. De overige Agaporniden, de conditie Agaporniden ( pullarius en swindernianus en canus ) worden vanaf het keurseizoen 2012 ook gekeurd op het specifieke Agaporniden keurbriefje. De pullarius en swindernianus worden gekeurd als natuurvogel en de canus welke wordt gekeurd als cultuurvogel. In afwijking van de standaard Agaporniden kunnen de conditie Agaporniden nooit worden opgewaardeerd in de rubriek grootte en vorm van de kop en de snavel. Hierbij wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Keurrichtlijnen: Naast de hierboven vermelde keurrichtlijnen, wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Pagina 3c

7 RICHTLIJNEN VOOR HET KEUREN VAN STANDAARD AGAPORNIDEN Het beoordelen van fouten. Daar niet één vogel aan de standaardeisen voldoet, zeggen wij dat die vogel afwijkt van de standaard. Een keuring houdt dus in dat wij de groep standaard Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) beoordelen op hun afwijkingen ten opzichte van de beschreven standaard en op de zwaarte van die afwijkingen. De hele keuring zou veel eenvoudiger zijn als wij een groep Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis) moeten selecteren op de kwaliteit van één eigenschap, bijvoorbeeld het formaat of model of kleur. Bij een vluchtige vergelijkende selectie speelt de individuele voorkeur voor een bepaalde eigenschap onwillekeurig een rol. Daar wij de standaard Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) echter moeten beoordelen op een aantal volkomen van elkaar verschillende eigenschappen is een dergelijke keuring vrij ingewikkeld, zo ingewikkeld dat het zonder keurbriefje bijna niet mogelijk is. Op het keurbriefje kunnen wij onafhankelijk van ieder onderdeel apart de afwijking ten opzichte van de standaard in punten uitdrukken. Dit systeem houdt echter ook weer een gevaar in. Onwillekeurig zouden wij de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis) als het ware mathematisch gaan beoordelen, namelijk het domweg opsommen van de waargenomen fouten zonder het onderlinge verband van de totale vogel te zien. Zal de keuring op deze wijze plaats vinden, dan zal er van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) maar weinig over blijven. Houden wij het onderlinge verband wel in het oog, dan kunnen wij spreken van keuren met gevoel. Keuren met gevoel is dus beoordelen met behulp van het keurbriefje en niet aan de hand van het keurbriefje. Ondanks de goede bedoeling van elke keurmeester en ondanks de goede rubricering van het keurbriefje is elke keurmeester toch geneigd zijn persoonlijke voorkeur voor bepaalde eigenschappen een rol te laten spelen bij de beoordeling. Bij keuringen zien we dan ook meestal een zekere variatie in beoordeling tussen keurmeesters onderling, een feit waar helaas weinig aan te wijzigen valt. Deze individuele verschillen zullen op iedere keuring in mindere of meerdere mate tot uiting komen. Maar ditzelfde feit zien wij ook bij de critici van de keurmeesters, namelijk de kwekers. Ook hun beoordeling van de kwaliteit van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) varieert sterk en wordt door subjectieve waarden beïnvloed. SCHAALINDELING. Het keurbriefje voor de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) (het groene keurbriefje) kent een tweetal schalen. Schaal 1 Schaal 2 Alle Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, Alle Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en de taranta man) die tekening nigrigenis, lilianae en de taranta pop ), die geen of tonen nagenoeg geen tekening tonen. In de hierna afgebeelde tabel vindt u de standaard puntenwaardering van iedere schaal: Keurlijst Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en de taranta man) Formaat, model, houding, conditie en Schaal 1 Schaal 2 28 (29) (29) - 22 bevedering. Grootte en vorm van de kop en de snavel. 8 (9) (9) - 6 Poten Kleurregelmaat en kleurdiepte. 18 (19) (52) -41 Kop- vleugel- staart- en lichaamstekening 33 (34) - 27 Totaal. 92 (93) (93) - 70 Theoretisch kan elke Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) 100 punten krijgen, maar dan zou deze volledig aan de standaardeisen moeten voldoen. De standaard stelt echter een ideaalbeeld voor waar een Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) moeilijk voor 100% aan kan voldoen. In de keurpraktijk kennen we maximaal 92 punten toe en theoretisch minimaal 70 punten en praktisch minimum van 75 punten. We hebben dus een marge van 18 punten waarin de beoordeling van de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) valt. Deze puntenmarge is ruim voldoende om de beoordeelde Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) naar kwaliteit te rangschikken. Noot: Minimaal te halen aantal punten. Het minimaal toe te kennen aantal totaalpunten wordt beperkt tot 75 punten. Deze 75 punten moet gezien worden als het praktische minimum. Het minimale aantal punten dat op een keurbriefje toegekend mag worden. Pagina 3b

8 Het theoretische minimum blijft echter 70 punten. Hierdoor ontstaat dezelfde situatie als met het theoretische maximum van 100 punten en het praktische maximum van 93 punten. Wel kunnen we Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) die een uitzonderlijk goed formaat, model of houding bezitten, als uitzondering, maximaal 29 punten in deze rubriek toekennen. Voor een uitzonderlijk goede kop en snavel mag maximaal 9 punten toegekend worden. We kunnen Agaporniden (roseicollis, personatus, fischerie, nigrigenis, lilianae en taranta) die een uitzonderlijk goede kleuregaliteit of kleurdiepte bezitten, als uitzondering, maximaal in schaal 1: 19 en in schaal 2: 52 punten in deze rubriek toekennen.. We kunnen Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta)s die een uitzonderlijk goede tekening bezitten, als uitzondering, maximaal 34 punten in deze rubriek toekennen. In al deze gevallen geldt echter dat aan de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta) die niet als prijswinnaar wordt aangewezen, nimmer meer dan 92 punten als eindtotaal mag worden toegekend. Een uitzondering op de 92 puntengrens is gemaakt voor de Agaporniden (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta), die aangewezen worden als prijswinnaar. Deze vogels mogen meer dan 92 punten krijgen. In al deze gevallen geldt echter, dat aan de Agapornis (roseicollis, personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae en taranta), die niet als kampioen wordt aangewezen, nimmer meer dan 93 punten als eindtotaal mag worden toegekend. De overige Agaporniden, de conditie Agaporniden ( pullarius en swindernianus en canus ) worden vanaf het keurseizoen 2012 ook gekeurd op het specifieke Agaporniden keurbriefje. De pullarius en swindernianus worden gekeurd als natuurvogel en de canus welke wordt gekeurd als cultuurvogel. In afwijking van de standaard Agaporniden kunnen de conditie Agaporniden nooit worden opgewaardeerd in de rubriek grootte en vorm van de kop en de snavel. Hierbij wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Keurrichtlijnen: Naast de hierboven vermelde keurrichtlijnen, wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Pagina 3c

9 RICHTLIJNEN VOOR HET KEUREN VAN GOULDAMADINES Het beoordelen van fouten. Daar niet één vogel aan de standaardeisen voldoet, zeggen wij dat die vogel afwijkt van de standaard. Een keuring houdt dus in dat wij een groep gouldamadines beoordelen op hun afwijkingen ten opzichte van de beschreven standaard en op de zwaarte van die afwijkingen. De hele keuring zou veel eenvoudiger zijn als wij een groep gouldamadines moeten selecteren op de kwaliteit van één eigenschap, bijvoorbeeld het formaat of model of kleur. Bij een vluchtige vergelijkende selectie speelt de individuele voorkeur voor een bepaalde eigenschap onwillekeurig een rol. Daar wij de gouldamadines echter moeten beoordelen op een aantal volkomen van elkaar verschillende eigenschappen is een dergelijke keuring vrij ingewikkeld, zo ingewikkeld dat het zonder keurbriefje bijna niet mogelijk is. Op het keurbriefje kunnen wij onafhankelijk van ieder onderdeel apart de afwijking ten opzichte van de standaard in punten uitdrukken. Dit systeem houdt echter ook weer een gevaar in. Onwillekeurig zouden wij de gouldamadines als het ware mathematisch gaan beoordelen, namelijk het domweg opsommen van de waargenomen fouten zonder het onderlinge verband van de totale vogel te zien. Zal de keuring op deze wijze plaats vinden, dan zal er van de gouldamadines maar weinig over blijven. Houden wij het onderlinge verband wel in het oog, dan kunnen wij spreken van keuren met gevoel. Keuren met gevoel is dus beoordelen met behulp van het keurbriefje en niet aan de hand van het keurbriefje. Ondanks de goede bedoeling van elke keurmeester en ondanks de goede rubricering van het keurbriefje is elke keurmeester toch geneigd zijn persoonlijke voorkeur voor bepaalde eigenschappen een rol te laten spelen bij de beoordeling. Bij keuringen zien we dan ook meestal een zekere variatie in beoordeling tussen keurmeesters onderling, een feit waar helaas weinig aan te wijzigen valt. Deze individuele verschillen zullen op iedere keuring in mindere of meerdere mate tot uiting komen. Maar ditzelfde feit zien wij ook bij de critici van de keurmeesters, namelijk de kwekers. Ook hun beoordeling van de kwaliteit van de gouldamadine varieert sterk en wordt door subjectieve waarden beïnvloed. SCHAALINDELING. Het keurbriefje voor de Gouldamadine (het oranje keurbriefje) kent een tweetal schalen. Schaal 1 Schaal 2 Alle gouldamadines die tekening tonen Alle gouldamadines, die geen of nagenoeg geen tekening tonen. De gouldamadines worden 2 jaar gevraagd als EK vogels. Dus het laatste en voorlaatste broedjaar. In de hierna afgebeelde tabel vindt u de standaard puntenwaardering van iedere schaal: Keurlijst Gouldamadines Schaal 1 Schaal 2 Formaat, model, houding, conditie en bevedering. 28 (29) (29) - 22 Grootte en vorm van kop en snavel. 8 (9) (9) - 6 Poten Kleurregelmaat en kleurdiepte. 18 (19) (52) -41 Tekening masker, kopband, keelvlek, keelband, borst, staartpennen, stuit en bovenstaartdekveren. 33 (34) - 27 Totaal. 92 (93) (93) - 70 Theoretisch kan elke gouldamadine 100 punten verdienen, maar dan zou deze volledig aan de standaardeisen moeten voldoen. De standaard stelt echter een ideaalbeeld voor waar een gouldamadine moeilijk voor 100% aan kan voldoen. In de keurpraktijk geven we maximaal 92 punten, theoretisch minimaal 70 punten met een praktisch minimum van 75 punten. We hebben dus een marge van 18 punten waarin de beoordeling van de gouldamadine valt. Deze puntenmarge is ruim voldoende om de beoordeelde gouldamadines naar kwaliteit te rangschikken. Noot: Minimaal te halen aantal punten. Het praktisch minimaal toe te kennen aantal totaalpunten wordt beperkt tot 75 punten.het minimale aantal punten dat op een keurbriefje toegekend mag worden. Het theoretische minimum blijft echter 70 punten. Hierdoor ontstaat dezelfde situatie als met het theoretische maximum van 100 punten en het praktische maximum van 93 punten. Wel kunnen we gouldamadines die een uitzonderlijk goed formaat, model, houding en/of bevedering bezitten, als uitzondering, maximaal 29 punten in deze rubriek toekennen. Pagina 19

10 Voor een uitzonderlijk goede kop en snavel mag maximaal 9 punten toegekend worden. We kunnen gouldamadines die een uitzonderlijk goede kleuregaliteit of kleurdiepte bezitten, als uitzondering, maximaal in schaal 1: 19 en in schaal 2: 52 punten in deze rubriek toekennen. We kunnen gouldamadines die een uitzonderlijk goede tekening bezitten, als uitzondering, maximaal 34 punten in deze rubriek toekennen. In al deze gevallen geldt echter dat aan de gouldamadine die niet als prijswinnaar wordt aangewezen, nimmer meer dan 92 punten als eindtotaal mag worden toegekend.. Een uitzondering op de 92 puntengrens is gemaakt voor de Gouldamadines, die aangewezen worden als prijswinnaar. Deze vogels mogen meer dan 92 punten krijgen. In al deze gevallen geldt echter, dat aan de Gouldamadine, die niet als kampioen wordt aangewezen, nimmer meer dan 93 punten als eindtotaal mag worden toegekend. Keurrichtlijnen: Naast de hierboven vermelde keurrichtlijnen, wordt verwezen naar de standaard Richtlijnen voor het keuren Stammen. Een stam gouldamadines bestaat uit vier vogels van gelijke kleur, gelijke tekening, gelijk geslacht en mogen van het laatste en voorlaatste broedjaar zijn. De vaste voetring moet bovendien hetzelfde kweeknummer hebben. Onder gelijke kleur wordt tevens de kleur van de snavelpunt verstaan. Dus vier zwartkop gouldamadines met een rode snavelpunt kunnen tot een stam behoren en vier zwartkop gouldamadines met een oranje snavelpunt kunnen tot een stam behoren. Zwartkop gouldamadines met rode en oranje snavelpunten in één stam vormen geen stam. Stampunten. Het maximum te geven stampunten is 6 en het minimum is 1. Om aan de juiste stampunten te komen moet men de volgende berekening maken. Het verschil tussen de hoogste en de laagste gewaardeerde vogel in de stam trekt men van het maximum (6) te geven stampunten af. Wat er dan overblijft, zijn de toe te kennen stampunten. Bij voorbeeld bij 4 x 87 of 4 x 91 is het verschil tussen de hoogste en de laagste in die stam 0. Dus deze stammen krijgen 6 (6-0) stampunten. Bij de stam is het verschil tussen de hoogste (88) en de laagste (86) in die stam 2. Deze stam krijgt dus 4 (6-2) stampunten. KEURTECHNISCHE OPMERKINGEN. Algemeen. Aanvankelijk werden de gouldamadines gekeurd op het zogenaamde gele keurbriefje. Tijdens de Landelijke Speciaalclub TT te Soest in 1996 is een stap voorwaarts gezet naar een "eigen" keurbriefje voor de gouldamadines. Er is daar namelijk op proef gekeurd op een "geel" keurbriefje met daarop een afbeelding van een gouldamadine. Inmiddels zijn de ontwikkelingen in een stroomversnelling geraakt, waardoor de specifieke Gouldkenmerken beoordeeld dienen te worden op een eigen keurbriefje, namelijk een keurbriefje voor een standaardvogel. De gouldamadine wordt dan ook sinds het keurseizoen 1998 gekeurd op het speciaal daarvoor ontworpen keurbriefje dat oranje van kleur is en waarop de gouldamadine is afgebeeld. In de eerste rubriek van het keurbriefje voor gouldamadines beoordelen wij het formaat, model, houding, conditie en de bevedering. Voor deze rubriek kunnen wij maximaal 28 (in uitzonderlijke gevallen 29) punten geven en minimaal 22. Een variatie dus van 6 punten: in principe 3 punten voor formaat en model, 1 voor de houding en 2 voor conditie/bevedering. Net als bij de andere cultuurvogels zijn er bij de gouldamadines veel variaties ontstaan in formaat en model. Bij de beoordeling van het formaat, maar zeker bij het model, moet streng gelet worden op de standaardeis. Veel gouldamadines zijn erg smal. In de tweede rubriek worden de grootte en de vorm van kop en snavel beoordeeld. Hiervoor kan maximaal 8 en minimaal 6 punten worden gegeven, in uitzonderlijke gevallen 9 punten. In de derde rubriek worden de poten beoordeeld. Hiervoor kan maximaal 5 en minimaal 1 punt gegeven worden. In de vierde rubriek wordt de kleurregelmatigheid en de kleurdiepte beoordeeld. Afhankelijk van de schaal kan hiervoor maximaal 18 respectievelijk 51 (in uitzonderlijke gevallen 19 respectievelijk 52) punten en minimaal 14 respectievelijk 40 punten gegeven worden. In de vijfde en laatste rubriek wordt de tekening beoordeeld. Het betreft hier de tekening van masker, kopband, keelvlek, keelband, borst, staartpennen en stuit c.q. bovenstaartdekveren. Hiervoor kan maximaal 33 (in uitzonderlijke gevallen 34) en minimaal 26 punten gegeven worden. Formaat. De standaard schrijft een minimum maat voor van 11 cm, gemeten tussen snavelpunt en de punt van de staart, waarbij de verlengde staartpennen niet meegerekend worden. In nagenoeg alle gevallen voldoet de huidige gouldamadine aan deze eis, in de meeste gevallen is de gouldamadine zelfs groter. Pagina 20