INTRONISATIE VAN EEN NIEUWE ABDIS IN HET KLOOSTER VAN ASTEN

Transcriptie

1 INTRONISATIE VAN EEN NIEUWE ABDIS IN HET KLOOSTER VAN ASTEN Op zondag 15 augustus 2016 had de intronisatie plaats van Moeder Johanna, de nieuwe Abdis van het Orthodox Klooster van de Geboorte van de Moeder Gods te Asten. Deze had plaats tijdens de Dienst van de Vespers, voorgegaan door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg en in aanwezigheid van vele priesters en diakens, andere monialen en een menigte van gelovigen. Moeder Johanna werd verkozen door de monialen van het Klooster op 2 augustus 2016, na de veertigste dag van nagedachtenis van het ontslapen van de betreurde Moeder Maria. Moeder Johanna, die afkomstig is uit de Verenigde Staten, was de eerste die zich vervoegde bij Moeder Maria in het Klooster in Asten. In zijn toespraak vroeg Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras o.m. van : vooral in eendracht samen te blijven, onder het nieuwe herderschap van Moeder Johanna, en van verder te willen bidden voor de redding van de gehele wereld, doorheen de zo mooie liturgische diensten en de rijkdom van het ascetische gebedsleven van onze Orthodoxe Kerk. In de Kerk zijn er vele charismen, en het is door Gods genade dat u, Moeder Johanna, het charisma ontvangt om het werk van Moeder Maria verder te zetten. Wees goed en barmhartig, zoals God algoed en menslievend is! Wees geduldig en vergevensgezind, zoals God altijd op ons blijft wachten en verdraagt wat wij misdoen! Weet dat u niet alleen bent in deze nieuwe taak die voortaan op uw schouders rust, maar dat u altijd overleg kan plegen met uw metropoliet en/of met uw geestelijke vader. Blijf trouw aan de Moeder-Kerk van Constantinopel. Ik vertrouw erop dat God u voldoende zal sterken en dat uw mede-zusters u moeilijkheden gaan willen besparen. Zij zijn het immers die u voorgedragen hebben tot deze opdracht, vertrouwend dat u dat zal doen in vreze Gods, in geloof en met liefde! Nadien volgde een gebed over de nieuwe Abdis, die werd voorgedragen door Moeder Makrina en Zuster Thaïsia. Metropoliet deed de nieuwe Abdis vervolgens de mandya aan, het borstkruis, leidde haar naar de abdistroon en vertrouwde haar de herdersstaf, telkens onder de kreet Axia (zij is waardig)!

2 Bij het einde van de Dienst vroeg Metropoliet Athenagoras om allen samen een trisagion te zingen aan het graf van Moeder Maria. Er volgde een gezellig samenzijn in de tuin en het archondariki van het Klooster, waar de aanwezigen lekkernijen werden aangeboden. Iedereen had de gelegenheid om met elkaar woorden te wisselen en te delen in de vreugde van het Monasterium. FOTO S VAN DE INTRONISATIE: AF1QipMhYA0CPb4waY5PkoQw9Nf-gAJstAIZNl-FpHfH REDE BIJ INTRONISATIE VAN MOEDER JOHANNA Orthodox Klooster Geboorte Moeder Gods Asten (15 augustus 2016) Metropoliet Athenagoras van België Exarch van Nederland en Luxemburg Eerwaarde Vaders, Zeer Eerwaarde Moeder Johanna, nieuwe Abdis van dit Klooster, Eerwaarde Zusters, Dierbare broeders en zusters in Christus, Na het heengaan van de geliefde Moeder Maria, iets meer dan 50 dagen geleden, en haar uitvaart, zijn we vanavond opnieuw verzameld om God te danken voor al de weldaden en de genaden die Hij ons schenkt. Vanavond staat centraal de intronisatie van een nieuwe abdis voor dit Klooster, die op 2 augustus j.l. werd verkozen door de gemeenschap van de monialen, die aan dit Klooster verbonden zijn. Gods wil heeft - langsheen de stemmen van de zusters - ervoor gezorgd dat u, Moeder Johanna, waardig bevonden wordt om met de herdersstaf, die u zo meteen wordt toevertrouwd, uw medezusters op het goede pad te leiden. Dit is een hele opgave! Een moeilijke ook, in een geseculariseerde wereld, waar we als orthodoxe minderheid verder

3 dienen te getuigen van Gods aanwezigheid. Moeilijk ook, omdat u een jonge gemeenschap van monialen bent en houvast zult moeten vinden in de traditie van het orthodox monachisme. Moeder Maria heeft een zeer moedige beslissing genomen, en hier - iets meer dan 25 jaar geleden - een monastieke gemeenschap gesticht. Ze had evenwel voldoende ervaring mogen opdoen in de enkele kloosters waar ze in Griekenland heeft verbleven. Dat is van groot belang geweest! De basis die ze gelegd heeft, was er één die getoetst werd aan de waarachtige traditie van het orthodox monachisme, maar die aangepast werd aan de noden van het monastieke leven in deze contreien. Het klimaat is hier verschillend van dat van de traditionele orthodox landen, de omstandigheden waarin de monialen hier moeten overleven zijn ook erg verschillend. Er diende rekening te worden gehouden met de eigenheden, zoals de taal, de cultuur en vooral het feit dat ons Klooster vrij snel een internationaal karakter met zich meekreeg. Uzelf, Moeder Johanna, komt uit de Verenigde Staten en de andere zusters uit diverse landen van het Europese continent. Samen met u mede-zusters zal u in grote mate de lijn die Moeder Maria voor u had voorgelegd verder volgen. Dit was weliswaar ook de wens van de betreurde Moeder Maria. Persoonlijk denk ik dat het goed en gewenst is dat u als kleine monastieke gemeenschap goede en nauwe banden onderhoudt met andere orthodoxe kloosters in het Westen en in de orthodoxe landen. U zal dit kunnen doen in overleg met uw metropoliet, die veel houdt van het monastieke leven en daar van kleins af aan met vertrouwd is. Anderzijds zal u ook begeleid worden door uw geestelijke vader, die zelf ook in overleg werkt met uw metropoliet. Het is verder van belang als klooster een open karakter te hebben, waarbij u weliswaar voldoende tijd en ruimte

4 voorbehoudt aan het kwalitatief onderhouden van uw persoonlijk geestelijk leven. Monasteria zijn plaatsen waar men als broeders in gemeenschap bidt en leeft; waar de onverschillige, de zoekende, de twijfelende, de aarzelende mens God misschien zal ontdekken; waar nog geluisterd wordt naar de ontredderde mens, of waar men nog leiding geeft; waar men iemand spiritueel helpt en terug op pad brengt. De missionaire getuigenis van de monasteria is heel belangrijk gebleven, vooral voor jongeren die ze hebben weten te ontdekken en die ze graag bezoeken. Het is waar dat ook in het Westen niet weinig christenen het belang hebben ingezien van de stilte, van de contemplatie van het innerlijke leven in een wereld in dewelke velen een oppervlakkig en gestresseerd leven leiden, zonder een eigenlijk nut, en ver weg van de weg van Christus. Maar welk zou onze houding moeten zijn t.o.v. deze wereld? Enerzijds lezen wij in de Brief van Johannes: Verlies uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! Als iemand de wereld liefheeft, woont de liefde van de Vader niet in hem (1 Joh. 2,15). Maar anderzijds treffen we in het Evangelie zoveel passages aan die getuigen dat God immers zoveel van de wereld heeft gehouden, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft geschonken, zodat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven bezit (Joh. 3,16). Eerst zien we in deze paradox dat het geestelijk leven geen individuele methode kan zijn voor de redding van de ziel, met als enigste doel van door zijn eigen verdiensten de eeuwige zaligheid te erven! Het spirituele leven is echter niet de vrucht van intellectuele of morele deugden; zoals het vaak in het Westen wordt beschouwd. Het spirituele leven heeft veeleer een dynamisch karakter. Het komt van God uit en wordt ons geschonken door de genade als een vrucht van de Heilige Geest. De monnik of moniale die zijn leven geeft voor de wereld en als beoefenaar van de ascese en het gebed, streeft niets anders na dan datgene wat elke gelovige die in de

5 wereld leeft dient na te streven. Doordat echter de wereld God vaak vergeet en de wereldse zorgen oorzaak zijn voor zijn sobere aanwezigheid, verlaat de monnik of moniale de wereld en richt zich op een ononderbroken gedachtenis aan God. Het monachisme wordt zo een geestelijk dienstwerk in het leven van de Kerk. Bijgevolg is een levendige Orthodoxe Kerk zonder monachisme ondenkbaar. Het voorbeeld van de monnik helpt de gelovigen de hinderpalen van de profane wereld te overwinnen en de wil van God te volgen. Daarom ook kan ik u hier, als uw metropoliet in de naam van het ganse Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg, plechtig verklaren dat wij zeer veel belang hechten aan het bestaan en de aanwezigheid van ons Klooster. Ik vraag u vooral in eendracht samen te blijven, onder het nieuwe herderschap van Moeder Johanna, en van verder te willen bidden voor de redding van de gehele wereld, doorheen de zo mooie liturgische diensten en de rijkdom van het ascetische gebedsleven van onze Orthodoxe Kerk. In de Kerk zijn er vele charismen, en het is door Gods genade dat u, Moeder Johanna, het charisma ontvangt om het werk van Moeder Maria verder te zetten. Wees goed en barmhartig, zoals God algoed en menslievend is! Wees geduldig en vergevensgezind, zoals God altijd op ons blijft wachten en verdraagt wat wij misdoen! Weet dat u niet alleen bent in deze nieuwe taak die voortaan op uw schouders rust, maar dat u altijd overleg kan plegen met uw metropoliet en/of met uw geestelijke vader. Blijf trouw aan de Moeder-Kerk van Constantinopel. Ik vertrouw erop dat God u voldoende zal sterken en dat uw medezusters u moeilijkheden gaan willen besparen. Zij zijn het immers die u voorgedragen hebben tot deze opdracht, vertrouwend dat u dat zal doen in vreze Gods, in geloof en met liefde!

6