Het Nieuwe Jeruzalem deel 2

Transcriptie

1 Het Nieuwe Jeruzalem deel 2 TWEE SOORTEN JERUZALEM MET VERSCHILLENDE EINDBESTEMMINGEN Jeremia was de voornaamste profeet van de oude stad Jeruzalem. Hij was daar toen toen het Babylonische leger daar binnenviel en de stad en de tempel verwoestte. Hij was de profeer die de priesters van de oude tempel vervolgden. Jeremia is dus de meest belangrijke profeet wiens geschriften het uiteindelijk lot voor die stad openbaren. In Jer. 18:1-6 droeg God de profeet op om naar het huis van de pottenbakker te gaan. Daar moest hij aanschouwen hoe een pottenbakker een pot van klei aan het maken was. De verzen 3-6 zeggen ons, 3 Zo daalde ik af naar het huis van de pottenbakker. En zie, hij was op de draaischijven een werkstuk aan het maken. 4 Mislukte de pot die hij aan het maken was met de klei in de hand van de pottenbakker, dan maakte hij daarvan weer een andere pot, zoals het in de ogen van de pottenbakker goed was om te maken. 5 Toen kwam het woord van de HEERE tot mij: 6 Zou Ik met u niet kunnen doen zoals deze pottenbakker, huis van Israël? spreekt de HEERE. Zie, zoals de klei in de hand van de pottenbakker, zo bent u in Mijn hand, huis van Israël. Deze profetie was gericht tot het huis van Israël niet het huis van Juda. Het was gericht tot de tien verloren stammen, het volk dat God in de dagen van Hosea, hun laatste koning (2 Kon. 17:3) van v.chr. verwoest had. In die dagen was Salamanzer gekomen en had Israël in slavernij gevoerd. Kort hierop kwam het Assyrische leger en veroverde zij Israël en Samaria haar hoofdstad, waarbij zij de overlevenden naar Halah en in Habor, aan de rivier Gozan en in de steden van Medië deporteerden (2 Kon. 17:6). Dit is de plek waar een eeuw later de profeet Ezechiël tot hen profeteert. Ezechiël 1:1 zegt, 1 In het dertigste jaar, in de vierde maand, op de vijfde van de maand, toen ik te midden van de ballingen aan de rivier de Kebar [of Habor ] was, gebeurde het dat de hemel geopend werd en ik visioenen van God kreeg te zien. Het is belangrijk om te begrijpen dat de openbaring van Jeremia over het huis van de pottenbakker NIET over Juda, maar over Israël ging. Omdat vele mensen onwetend zijn over het feit dat Israël en Juda twee verschillende naties waren, zijn wij genoodzaakt om dit te verhelderen. God beloofde dat Hij het huis van Israël zou herbouwen zoals een pottenbakker een nieuwe pot van klei maakt. Maar Jeremia besteedt slechts tien verzen aan het huis van Israël, omdat hij niet tot hen gezonden was, maar tot Juda. De rest van Jeremia 18 en heel hoofdstuk 19 richt zich direct tot Juda en Jeruzalem. De enige reden dat Jeremia de tien verzen aan Israël wijdde was om het verschil qua bestemming tussen de twee naties te laten zien. Beginnende in Jer. 18:11 en 12 richt de profeet zich tot Juda en Jeruzalem: 11 Nu dan, zeg toch tegen de mannen van Juda en tegen de inwoners van Jeruzalem: Zo zegt de HEERE: Zie, Ik bereid onheil tegen u, bedenk een plan tegen u. Bekeer u toch, ieder van zijn slechte weg. Maak uw wegen en uw daden goed. 12 Zij zeggen echter: Daar is geen hoop op, wij volgen immers onze eigen plannen. We doen ieder overeenkomstig zijn verharde, boosaardige hart.

2 De rest van dit hoofdstuk schetst de opstandigheid van Juda en Jeruzalem tegen God en biedt ons de redenen voor het komende oordeel. In Jer. 19:1-3 lezen we ten slotte, 1 Zo zegt de HEERE: Ga een aarden pottenbakkerskruik kopen, en neem enkele van de oudsten van het volk en van de oudsten van de priesters mee. 2 Ga uit naar het dal Ben-Hinnom, dat bij de ingang van de Schervenpoort ligt, en predik daar de woorden die Ik tot u spreek, 3 en zeg: Hoor het woord van de HEERE, koningen van Juda en inwoners van Jeruzalem. Zo zegt de HEERE van de legermachten, de God van Israël: Zie, Ik ga onheil brengen over deze plaats, zodat bij ieder die het hoort, zijn oren zullen tuiten. Vervolgens geeft de profeet in de verzen 4 en 5 de aanklacht van God tegen Juda en Jeruzalem vanwege hun opstand tegen Hem. Vanwege deze redenen zegt God dat de natie en de stad verwoest zullen worden en het volk door het zwaard zal vallen. Toen de profeet klaar was met zijn aanklacht tegen hen vertelde God hem om het volk in de verzen een aanschouwingsles te geven, 10 Dan moet u de kruik stukbreken voor de ogen van de mannen die met u waren meegegaan, 11 en tegen hen zeggen: Zo zegt de HEERE van de legermachten: Zo zal Ik dit volk en deze stad stukbreken, zoals men een pot van een pottenbakker stukbreekt, zodat die niet meer hersteld kan worden. Men zal hen in Tofet begraven, omdat er geen andere plaats om te begraven is. 12 Zo zal Ik doen met deze plaats, spreekt de HEERE, en met zijn inwoners, om deze stad te maken als een Tofet. Men kan het hoofdstuk wel uitlezen, maar er wordt geen enkel woord van troost over Jeruzalem gesproken. Geen enkele keer zegt hij dat in het einde der tijden de stad hersteld zal worden. Jeremia zegt in feite het tegenovergestelde. Anders dan de natte kleipot die het huis van Israël vertegenwoordigde die mislukte en gekneed werd, maar vervolgens tot nieuwe pot gemaakt werd werd deze oude aarden pot stukgegooid. Als oude potten of kruiken eenmaal breken, dan kunnen zij niet meer gemaakt worden. Men bracht deze simpelweg naar de Schervenpoort (19:2) en wierp hen in gehenna, de stadsstortplaats. Jeremia maakte duidelijk dat de dag zou aanbreken waarop de oude stad Jeruzalem als een aarden kruis in de handen van de profeet verwoest zou worden. Velen kunnen niet geloven dat God dit werkelijk zal doen en daarom interpreteren ze dit door te zeggen dat deze verwoesting tot vervulling kwam toen Babylon Jeruzalem verwoestte. Het probleem is echter dat het volk zeventig jaar later terugkeerde en Jeruzalem weer OPBOUWDEN. Eerst stond koning Kores het toe dat het volk in 534 v.chr. weer naar hun land mocht terugkeren en hun huizen mochten opbouwen. Vervolgens gaf koning Arthahsasta in 458 v.chr. een tweede bevel waardoor de stad zelf weer opgebouwd kon worden. Hiermee ging de profetie van Dan. 9:24, 25 in vervulling, waar staat, 24 Zeventig weken zijn er bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te beëindigen, de zonden te verzegelen, de ongerechtigheid te verzoenen, om een eeuwige gerechtigheid tot stand te brengen, om visioen en profeet te verzegelen, en om de Heiligheid van heiligheden te zalven. 25 U moet weten en begrijpen: vanaf de tijd dat het woord uitgaat om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen tot op Messias, de Vorst, verstrijken er zeven weken en tweeënzestig weken. Plein en gracht zullen opnieuw gebouwd worden, maar wel in benauwde tijden. God vertelde Jeremia dat de stad als ee kruik verwoest zou worden en nooit meer gerepareerd zou worden. Maar vervolgens wordt Daniël verteld van een woord (bevel) om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen. In feite werd de stad geheel herbouwd. Dit lijkt een inherente tegenstelling te zijn. Vele jaren later verwoesten de

3 Romeinen in 70 n.chr. opnieuw de stad, maar door latere generaties is het toch weer opgebouwd. De stad is in feite ongeveer negen keer verwoest en weer opgebouwd. Dit zegt ons dat de profetie van Jeremia in de afgelopen verwoestingen van Jeruzalem slechts GEDEELTELIJK is vervuld. De dag is aanstaande dat Jeruzalem op een dergelijke manier verwoest wordt dat het NOOIT MEER OPGEBOUWD KAN WORDEN. Het Woord van God kan niet gebroken worden, maar Jeruzalem zal als een kruik in de hand van Jeremia gebroken worden en nooit meer gerepareerd worden. Dit is in feite de reden dat God een nieuw Jeruzalem heeft gevestigd. De oude stad bevindt zich onder de vloek van God en zal niet als zetel van de regering van Christus dienen. Als wij deze profetie van Jeruzalems verwoesting in het licht van Jeremia s verklaring over de heerlijkheid die uit die plaats wegtrekt zoals dit ook met Silo het geval was bezien, begint het plan van God duidelijker te worden. Silo werd, nadat de heerlijkheid was weggetrokken, verwoest. Ook haar priesters waren gedood, want God had de intentie om de corrupte lijn van Eli met een nieuwe lijn van priesters van de nakomelingen van Zadok te vervangen. Dit profeteert van een groter geheel, want Zadok is een beeld en afschaduwing van de ordening naar Melchi-Zadok, ofwel Mechizedek. Het wordt vervolgens ook duidelijk dat God in het grotere geheel de intentie had om de ordening naar Levi te vervangen met de ordening naar Melchizedek, met Jezus Christus als Hogepriester. HAGAR IS DOOR SARA VERVANGEN In Galaten 4:22-31 spreekt Paulus over het oude en nieuwe verbond en hoe deze allegorisch door Hagar en Sara worden afgebeeld. Hagar was de slavin uit Egypte, terwijl Sara de vrije was en degene door wie de profetieën zouden komen. Hagar was echter de eerste die Abraham een zoon schonk. Zijn naam was Ismaël. Toen Ismaël 13 jaar was zei God ten slotte tegen Abraham dat hij een zoon van Sara zou krijgen. Die zoon was Izak, hij werd geboren toen Abraham 100 jaar was. Uiteraard bestond er een strijd tussen de twee vrouwen van Abraham over wiens zoon het geboorterecht zou erven. Ismaël was de eerstgeborene van Hagar, maar God koos Izak, die uit Sara geboren was. Op gelijke wijze werd eerst het oude verbond onder Mozes gevestigd, maar God koos het Nieuwe Verbond onder Jezus om de belofte voort te brengen. Vervolgens doet Paulus in 4:25 en 26 een zeer opmerkelijke uitspraak, 25 Want deze Hagar is de berg Sinaï in Arabië, en komt overeen met het huidige Jeruzalem, dat met haar kinderen in slavernij is. 26 Maar het Jeruzalem dat boven is, is vrij, en dat is de moeder van ons allen. Hedendaagse profetie uitleggers zeggen over het algemeen dat Hagar en Ismaël de Arabieren vertegenwoordigen en daarom totaal geen recht op de stad Jeruzalem hebben. Paulus zegt dat het oude Jeruzalem Hagar is en dat haar kinderen Ismaël zijn. Paulus spreekt echt over de Joden die zich tot het judaïsme wijden. Vers zegt, 28 Wij nu, broeders, zijn kinderen van de belofte, net zoals Izak. 29 Maar zoals destijds hij die naar het vlees geboren was, hem vervolgde die naar de Geest geboren was, zo is het ook nu. 30 Wat zegt de Schrift echter? Jaag de slavin en haar zoon weg, want de zoon van de slavin zal beslist niet erven met de zoon van de vrije. 31 Daarom, broeders, wij zijn geen kinderen van de slavin, maar van de vrije. Het oude Jeruzalem is naar het vlees geboren en niet naar de Geest. De leiders van Jeruzalem verwierpen het Nieuwe Verbond dat Jezus hen aanbood en kozen ervoor om

4 onder het oude verbond te blijven. Het verbond dat onder aan de berg Sinaï in Arabië gegeven was. Arabië was het erfdeel van Hagar en Ismaël. Dus toen de Joodse leiders hun cruciale keuze maakten om het oude verbond te blijven aanhangen en om de Middelaar van het Nieuwe Verbond te verwerpen, plaatsten zij zichzelf en de stad onder de juridische rechtsbevoegdheid van de berg Sinaï in Arabië, in plaats van onder de juridische rechtsbevoegdheid van het Jeruzalem dat van boven is. Vanwege deze reden zond God Zijn legers (de Romeinen) om de stad te verwoesten en om de Joden te verdrijven, waardoor zij uiteindelijk uit Palestina werden verbannen. We lezen hierover in de gelijkenis die Jezus in Mat. 22:2-7 vertelde, 2 Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een zeker koning [de Vader] die voor zijn zoon [Jezus] een bruiloft bereid had, 3 en hij stuurde zijn slaven [profeten] eropuit om de genodigden voor de bruiloft te roepen. Maar zij wilden niet komen. 4 Opnieuw stuurde hij slaven eropuit, andere, en hij zei: Zeg tegen de genodigden: Zie, ik heb mijn middagmaal gereedgemaakt; mijn ossen en de gemeste beesten zijn geslacht, en alle dingen zijn gereed. Kom naar de bruiloft. 5 Maar zij sloegen er geen acht op en gingen weg, de één naar zijn akker, de ander naar zijn zaken. 6 En de anderen grepen zijn slaven [profeten], behandelden hen smadelijk en doodden hen. 7 Toen de koning dat hoorde, werd hij boos. En hij stuurde zijn legers [de Romeinse legers], bracht die moordenaars om en stak hun stad [Jeruzalem] in brand. Ook merkte Paulus in zijn tijd dat de kerk zelf de neiging had om onder het oude verbond en de rechtsbevoegdheid van Hagar te blijven. Decennia lang bleven de eerste christenen in Jeruzalem in de tempel offers brengen, zelf toen ze begrepen dat Jezus het enige ware Offer voor de zonde was. Pas toen God het Romeinse leger inhuurde om die stad en die tempel te verwoesten begon het kwartje bij de vroege kerk te vallen. Ergens in die tijd inspireerde God iemand om het boek Hebreeën te schrijven om aan de Hebreeuwse christenen duidelijk te maken dat het christendom simpelweg geen sekte van het judaïsme was. De Steen die de Joodse bouwers hadden verworpen werd de Hoeksteen van de nieuwe weg die het christendom genaamd werd. Helaas zijn er in onze tijd velen binnen de kerk die zich opnieuw tot het gedachtegoed van het judaïsme hebben bekeerd. Zij denken dat Hagar-Jeruzalem op de een of andere manier het beloofde Koninkrijk gaat voorbrengen. Dit zal het niet. Het oude Jeruzalem is de slavin en niet de vrije. Het oude Jeruzalem vervolgd de kinderen van het Nieuwe Jeruzalem en niet andersom, zoals zo vaak geclaimd wordt. Paulus, die zelf de kerk voor zijn bekering had vervolgd, was zich er zeer bewust van dat de kinderen van Hagar- Jeruzalem de kinderen van Sara-Nieuw Jeruzalem vervolgde. 29 Maar zoals destijds hij die naar het vlees geboren was, hem vervolgde die naar de Geest geboren was, zo is het ook nu. Men hoeft slechts de geschiedkundige optekeningen van het boek Handelingen te lezen om te zien hoe het judaïsme de kerk vervolgde. De oplossing is NIET om met de Joden of het judaïsme herenigen, zoals zo velen vandaag de dag pleiten. Door dit te doen huwen zij geestelijk gezien met Ismaël en diskwalificeren zij zich voor de beloning van de volledige erfenis van Loofhutten. Wanneer christenen zich proberen te identificeren met het judaïsme dan worden zij geestelijk gezien kinderen van Hagar. Laat ze niet denken dat zij de belofte zullen voortbrengen, want deze kan alleen door Sara komen, namelijk het Jeruzalem dat van boven is. Paulus geeft als oplossing om de slavin en haar zoon weg te jagen (Gal. 4:30), net zoals Araham Hagar en Ismaël wegjoeg om Sara en Izak te vestigen. Dit wordt gedaan door

5 een heldere breuk met het judaïsme te maken, net zoals de vroege kerk met een beetje hulp van God en de Romeinse legers ook deed. Laat ons niet langer denken dat de heerlijkheid van God tot het oude Jeruzalem zal terugkeren, of dat een fysieke tempel op een dag daar de heerlijkheid van God zal huisvesten. Volgens Paulus woorden in 2 Thes. 2:3-12 kan die plaats slechts een antichrist huisvesten, ofwel een man van wetteloosheid, een zoon van het verderf, een Judas. Is dit misschien een deel van de afvalligheid die Paulus in 2 Thes. 2:3 voor ogen had? Is deze man van wetteloosheid alreeds binnen de kerk verschenen? Heeft de kerk alreeds het hemelse Jeruzalem verlaten ten gunste van het oude? Is de krachtige dwaling uit 2 Thes. 2:11 de opvatting dat Hagar en haar zoon de belofte zullen beërven en degenen zullen zijn die het Koninkrijk van God zullen openbaren? Sela.