15 januari Circulaire van het Instituut betreffende de voorwaarden inzake aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken

Transcriptie

1 15 januari 2004 Circulaire van het Instituut betreffende de voorwaarden inzake aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken Inleiding 1. De volgende Europese richtlijnen creëren een nieuw regelgevend kader voor het aanleggen en exploiteren van elektronische-communicatienetwerken : - Richtlijn 2002/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de toegang tot en de interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (Toegangsrichtlijn); - Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Machtigingsrichtlijn); - Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (Kaderrichtlijn); - Richtlijn 2002/22/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de universele dienst en gebruiksrechten met elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (Universeledienstrichtlijn); - Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie) ; - Richtlijn 2002/77/EG van de Commissie van 16 september 2002 betreffende de mededinging op de markten voor elektronische-communicatienetwerken en diensten. 2. Bovengenoemde richtlijnen zijn vooralsnog niet omgezet in Belgisch recht. 3. Teneinde te voorzien in een overgangsregime in afwachting van de omzetting van de bovenvermelde richtlijnen legt deze circulaire de voorwaarden(1) vast volgens dewelke de aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken dienen te gebeuren. Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en - diensten (de machtigingsrichtlijn )vervangt immers het vergunningsregime door een notificatieregime. Voortaan volstaat een kennisgeving van de persoon die een netwerk wil aanleggen of exploiteren om deze persoon toe te laten zijn activiteiten te ontplooien. Een voorafgaande toelating is niet meer vereist. Artikel 3.2. van de machtigingsrichtlijn bepaalt immers : Art Het aanbieden van elektronische-communicatienetwerken ( ) kan ( ) alleen worden onderworpen aan een algemene machtiging. Van de betrokken onderneming kan worden verlangd dat zij een kennisgeving indient, maar niet dat zij een expliciet besluit of een andere bestuurshandeling van de (1)Deze circulaire bevat de voorwaarden volgens dewelke de ondernemingen de betreffende activiteiten moeten ontplooien. Dit neemt evenwel niet weg dat de verplichtingen die vermeld zijn in andere reglementaire teksten en die verenigbaar zijn met het door de eerder vernoemde richtlijnen gecreëerde kader eveneens van toepassing zijn. Bij wijze van voorbeeld verwijzen we naar de rechten en plichten inzake interconnectie overeenkomstig artikel 109ter van de wet van betreffende de hervorming van sommige economische overheidsbedrijven, de verplichtingen inzake de medewerking met de nooddiensten overeenkomstig artikel 125 van dezelfde wet, enz. 1

2 nationale regelgevende instantie moet verkrijgen alvorens de uit de machtiging voortvloeiende rechten te kunnen uitoefenen. Na de eventueel vereiste kennisgeving kan een onderneming haar activiteiten aanvangen ( ). 4. De omzettingstermijn van deze richtlijn is evenwel sinds 25 juli jl. verstreken zonder dat de omzetting is gebeurd. Dit heeft tot gevolg dat de huidige artikelen 89 en 92bis van de wet van betreffende de hervorming van sommige economische overheidsbedrijven nog steeds in voege zijn en dat een vergunning nog steeds wordt voorgeschreven voor de aanleg en exploitatie van een openbaar telecommunicatienetwerk. 5. Volgens de klassieke leer hebben richtlijnen geen directe werking : zij creëren pas rechten en plichten t.a.v. rechtsonderhorigen vanaf hun omzetting. Het Hof van Justitie heeft dit principieel ontbreken van directe werking van de richtlijnen in meerdere arresten evenwel genuanceerd : het Hof van Justitie is immers van oordeel dat een lidstaat die de door de richtlijn voorgeschreven maatregelen niet tijdig heeft omgezet dit niet aan rechtsonderhorigen kan tegenwerpen : een lidstaat kan geen voordeel putten uit zijn eigen tekortkomingen. Wanneer een lidstaat nalaat om een richtlijn om te zetten in nationaal recht, erkent het Hof van Justitie dat een particulier rechten kan putten uit de bepalingen van de richtlijn die voldoen aan de inhoudelijke voorwaarden waaronder Verdragsbepalingen rechtstreekse werking bezitten. Volgens vaste rechtspraak van het Hof moet een norm om rechtstreekse werking te bezitten "duidelijk en onvoorwaardelijk zijn en niet afhankelijk van een discretionaire uitvoeringsmaatregel". Hieraan kan worden toegevoegd dat de leer van de directe verticale werking van niet tijdig of niet behoorlijk omgezette richtlijnen overgenomen werd door de Belgische rechtscolleges. In arrest nr van besliste de Raad van State immers : De rechtspraak van het Hof van Justitie ( ) volgens welke het feit dat een richtlijn zou verwijzen naar door de lidstaten te bepalen uitvoeringsmaatregelen, niet noodzakelijkerwijze zou verhinderen dat de verplichting van deze Staten als voldoende onvoorwaardelijk en duidelijk zou worden beschouwd opdat de particulier zich rechtstreeks erop kan beroepen, heeft betrekking op het geval waar een burger zich zou kunnen beroepen op een verplichting die door een richtlijn ten laste van de Staat wordt gelegd. Rekening houdend met het afwijkende karakter ervan ten opzichte van de algemene regel, kan zij niet worden uitgebreid tot het geval waar een dergelijke verplichting door een richtlijn ten laste van een burger wordt gelegd. Dit standpunt van de Raad van State wordt ondersteund door het Hof van Cassatie dat in een arrest van bepaalde : terwijl een richtlijn ( ) voor zover zij onvoorwaardelijk en voldoende nauwkeurig is, verticale rechtstreekse werking heeft; particulieren zich op de bepalingen van dergelijke richtlijn kunnen beroepen tegenover de lid- Staat die de richtlijn binnen de voorgeschreven periode niet of niet volledig heeft omgezet in zijn nationaal recht of die ze op onjuiste wijze heeft omgezet; het bovenvermeld lid-staat ruim dient te worden uitgelegd en elke vorm van Overheid, Overheidsinstelling en zelfs openbare ondernemingen omvat;( ) Overwegende ( ) dat, nu de Staat niet binnen de termijn ( ) zoals opgelegd door artikel 8, lid 1, van die richtlijn, de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking heeft doen treden om aan de richtlijn te voldoen, deze onvoorwaardelijke en voldoende nauwkeurige richtlijn rechtstreekse werking heeft ( ); 2

3 6. Voorgaande heeft tot gevolg dat een rechtsonderhorige de in een richtlijn op duidelijke en dwingende wijze vervatte rechten kan afdwingen t.a.v. een overheidsorgaan wanneer de omzetting van de richtlijn niet tijdig of niet correct is gebeurd. 7. Bij deze rechtstreekse werking van niet tijdig of niet behoorlijk omgezette richtlijnen, dient nog opgemerkt te worden dat de rechtstreekse werking van de betreffende richtlijnen enkel geldt in de relatie tussen rechtsonderhorige en overheid : de rechtsonderhorige kan t.a.v. de overheid de rechtstreekse werking inroepen maar de rechtstreekse werking kan niet worden ingeroepen t.a.v. andere rechtsonderhorigen. De rechtstreekse werking geldt m.a.w. verticaal maar niet horizontaal. Dit is van belang voor wat betreft de rechten en plichten van nieuwe operatoren (zie verder). 8. Er kan geen twijfel over bestaan dat de machtigingsrichtlijn de lidstaten niet langer toelaat om een voorafgaandelijke vergunningsplicht op te leggen aan ondernemingen die een openbaar telecommunicatienetwerk willen aanleggen of exploiteren. Deze vergunningsplicht dient vervangen te worden door een kennisgevingsverplichting. Artikel 3.2 van de machtigingsrichtlijn is wat dat betreft een duidelijke en onvoorwaardelijke maatregel die niet afhankelijk is van een discretionaire uitvoeringsmaatregel. 9. Concreet heeft dit tot gevolg dat het Instituut niet langer kan eisen dat een operator in spe over een vergunning beschikt alvorens deze met de aanleg of exploitatie van zijn netwerk begint. Zulke voorafgaande controle is niet meer conform met de inhoud en principes van de machtigingsrichtlijn waarbij een loutere kennisgeving volstaat om telecommunicatieactiviteiten te starten, en waarbij een eventuele kennisgeving in geen geval beschouwd mag worden als een vorm van voorafgaande goedkeuring vanwege de regulator. 10. Derhalve volstaat in principe voortaan een loutere kennisgeving aan het Instituut teneinde openbare netwerken aan te leggen en te exploiteren. Hierbij dient evenwel opgemerkt te worden dat de bestaande regelingen inzake het verkrijgen van frequenties en nummers niet worden gewijzigd. 11. Teneinde een voorlopige oplossing te bieden voor de problemen die zich stellen t.g.v. de laattijdige omzetting van de richtlijnen inzake ondernemingen die openbare telecommunicatienetwerken willen aanleggen en exploiteren, heeft het Instituut een circulaire opgesteld die een kader creëert dat nieuwkomers op de betreffende markten het toestaat om richtlijnconform hun activiteiten aan te vatten : deze circulaire houdt in dat de betreffende ondernemingen hun activiteiten mogen aanvatten na een eenvoudige kennisgeving hiervan aan het Instituut. Na deze kennisgeving kunnen de betrokken ondernemingen van start gaan zonder dat zij op een toestemming of goedkeuring van het Instituut dienen te wachten. 12. Na de kennisgeving bezorgt het Instituut aan de betrokken operator een attest waarin wordt gesteld dat de betrokkene een geldige kennisgeving heeft gedaan van zijn openbaar telecommunicatienetwerk en dat hij derhalve beschikt over de mogelijkheid om onderhandelingen over interconnectie en andere vormen van toegang aan te knopen en om rechtsgeldig gebruik te maken van het openbaar domein om zijn faciliteiten te installeren. 13. Nieuwkomers op de markt dienen er over te waken dat hun activiteiten gebeuren conform de verplichtingen die hen in het nieuwe reglementaire kader worden opgelegd. Vandaar dat de circulaire een minimaal kader creëert dat de operatoren wijst op hun verplichtingen inzake minimale vereisten waaraan de dienst of het netwerk moeten voldoen, inzake eerlijke mededinging en t.a.v. de gebruikers. 14. Zoals gezegd, en volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie, 3

4 hebben de duidelijke en dwingende bepalingen van een niet tijdig of niet correct omgezette richtlijn een directe verticale werking en kunnen zij worden ingeroepen t.a.v. de overheid, maar er bestaat evenwel geen directe horizontale werking : ten overstaan van andere rechtsonderhorigen kunnen de betreffende bepalingen niet worden ingeroepen : een operator kan zich derhalve in beginsel niet beroepen op de bepalingen van een niet tijdig of niet correct omgezette richtlijn ten overstaan van andere operatoren of ten overstaan van gebruikers. Er dient dus nagegaan te worden of de huidige wettelijke bepalingen al dan niet een basis vormen voor een operator die een kennisgeving heeft gedaan maar niet beschikt over een vergunning, om zijn rechten te laten gelden t.a.v. ander marktdeelnemers. Hierbij moet men zich ervan bewust zijn dat operatoren gedefinieerd worden in art. 68, 23, van de wet als : personen die houder zijn van een individuele vergunning die uitgereikt is krachtens de artikelen 87, 89, 1 en 2, en 92bis van deze wet of die een aangifte hebben gedaan overeenkomstig artikel 88 van deze wet. Hierna wordt kort geschetst over welke mogelijkheden een nieuwkomer op de markt beschikt voor wat betreft interconnectie, ontbundeling, toegang tot binair debiet, graafrechten en site sharing Wat betreft interconnectie bepaalt artikel 109ter, 2, van de wet dat interconnectie gevraagd kan worden door "leveranciers van een openbaar telecommunicatienet of van telecommunicatiediensten die aan het publiek worden aangeboden". Het moet dus niet gaan om een operator in de zin van artikel 68, 23, van de wet, d.w.z. een vergunninghouder. In de overige paragrafen van artikel 109ter wordt de partij die interconnectie vraagt evenmin omschreven als een "operator". Daaruit kan een argument geput worden om een operator die een kennisgeving heeft gedaan, toe te laten om interconnectie te krijgen volgens de voorwaarden vermeld in artikel 109ter Wat betreft ontbundeling stelt Verordening 2887/2000 dat een begunstigde een persoon is die "naar behoren toestemming heeft verkregen of gerechtigd is om krachtens de nationale wetgeving communicatiediensten aan te bieden". Noch artikel 108bis van de wet, noch de bepalingen over ontbundeling in het koninklijk besluit van betreffende de voorwaarden inzake aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken stellen dat een begunstigde een operator in de zin van artikel 68, 23, van de wet moet zijn Wat betreft toegang tot binair debiet kan enkel worden vastgesteld dat de betreffende bepalingen in het genoemde koninklijk besluit van niet expliciet vereisen dat een begunstigde een operator in de zin van artikel 68, 23, van de wet moet zijn Voorgaande houdt in dat het Instituut kan stellen dat een operator die een kennisgeving heeft gedaan, onderhandelingen kan aanknopen met andere operatoren om interconnectie of andere vormen van toegang te verkrijgen. Deze mogelijkheid wordt de nieuwe operator geboden niet enkel wegens bepalingen van de omgezette machtigingsrichtlijn, maar ook op grond van de huidige internrechtelijke wettelijke bepalingen Wat betreft gebruik van eigendommen en openbaar domein is de juridische situatie voor nieuwe operatoren complexer : artikel 97 van de wet bepaalt immers : 1. Onder de voorwaarden bepaald in dit hoofdstuk is elke operator van een openbaar telecommunicatienet gemachtigd om ( ) het openbaar domein en de 4

5 eigendommen te gebruiken om kabels, bovengrondse leidingen en bijbehorende uitrustingen aan te leggen en alle nodige werken hieraan uit te voeren. Strikt genomen viseren de bepalingen van de artt. 97 e.v. derhalve operatoren, d.w.z. vergunninghouders overeenkomstig art. 68, 23 van de wet. Een operator die zich tot een (lokale) overheid wendt teneinde werkzaamheden op het openbaar domein te starten, kan zich evenwel beroepen op de directe verticale werking van de machtigingsrichtlijn. De overheid die het openbaar domein beheert, is immers geen rechtsonderhorige. Wat betreft het gebruik van privé-eigendommen is het gunstige regime (m.n. het gratis gebruik van privé-eigendommen) van de wet echter niet van toepassing op de nieuwe operatoren die niet over een vergunning beschikken : zij zijn geen operatoren zoals bepaald in de artt. 97 e.v. van de wet, en evenmin kunnen zij zich beroepen op de directe werking van de bepalingen van de machtigingsrichtlijn aangezien de eigenaars van privé-domeinen rechtsonderhorigen zijn en de directe horizontale werking van bepalingen van niet tijdig omgezette richtlijnen uitgesloten is Een gelijkaardig probleem stelt zich voor wat betreft site-sharing. Artikel 92quinquies van de wet viseert immers slechts operatoren in de zin van de artikelen 89 en 92bis van de wet, d.w.z. vergunde netwerkoperatoren. Een nieuwkomer op de markt zal zich derhalve niet kunnen beroepen op dit artikel 92quinquies Aan operatoren die vrezen met dergelijke problemen geconfronteerd te zullen worden, zal het Instituut de mogelijkheid laten om alsnog een vergunning aan te vragen. Het spreekt evenwel vanzelf dat deze vergunning op een meer soepele wijze verleend zal worden dan in het verleden het geval was : een loutere voortzetting van het oude regime is immers uitgesloten daar de voorwaarden die aan vergunningsaanvragers werden gesteld, niet meer verenigbaar zijn met het huidige Europeesrechtelijke kader. Vandaar dat het Instituut van oordeel is dat een vergunning op verzoek van de aanvrager wordt verleend wanneer deze (a) daarom verzoekt en (b) aan het Instituut de informatie verstrekt die vereist is voor een geldige kennisgeving zoals beschreven in de circulaires die u vindt als bijlage. 15. De in deze circulaire geformuleerde voorwaarden zijn van toepassing op alle ondernemingen die openbare telecommunicatienetwerken wensen aan te leggen of te exploiteren en die op 25 juli 2003 niet over een vergunning beschikten of dienden te beschikken. Het overgangsregime dat door deze circulaire wordt gecreëerd, zal beëindigd worden bij de inwerkingtreding van de wettelijke bepalingen die de aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken regelen. EERSTE HOOFDSTUK.- Algemeen Artikel 1. Voor de toepassing van deze circulaire wordt verstaan onder : 1 wet : wet van 21 maart 1991 betreffende de hervorming van sommige economische overheidsbedrijven; 2 Minister : de Minister of de Staatssecretaris die de telecommunicatie onder zijn bevoegdheid heeft; 3 Instituut : het Belgisch Instituut voor postdiensten en telecommunicatie, afgekort "B.I.P.T.", bedoeld in artikel 71 van de wet; 5

6 4 operator : onderneming die een openbaar telecommunicatienetwerk aanlegt of exploiteert na kennisgeving in de zin van deze circulaire; 5 openbare telecommunicatiedienst : telecommunicatiedienst in de zin van artikel 68, 19 van de wet die aan het publiek aangeboden wordt; 6 openbaar telecommunicatienetwerk : openbaar telecommunicatienet in de zin van artikel 68, 5 bis van de wet; 7 vaste lokale radioverbindingen : de transmissiesystemen en, in voorkomend geval, schakelapparatuur en andere hulpmiddelen die het mogelijk maken signalen tussen een welbepaald vast radiostation en eindgebruikers over te brengen via radiogolven; 8 Toegang: interconnectie, ontbundelde toegang, toegang tot binair debiet of andere bijzondere toegang tot het netwerk, te onderscheiden van de gewone toegang die aan de meeste eindgebruikers wordt geboden. Art. 2. De aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken kan slechts aangevat worden na een kennisgeving aan het Instituut overeenkomstig de bepalingen van deze circulaire. Door de kennisgeving kan de betreffende operator openbare telecommunicatienetwerken aanleggen en exploiteren, kan hij onderhandelingen aanknopen teneinde interconnectie of andere vormen van toegang te verkrijgen, en kan hij zijn aanvragen laten behandelen om faciliteiten te verkrijgen. Art. 3. De bepalingen van deze circulaire zijn niet van toepassing op netwerken die hetzij het openbaar domein niet overschrijden, hetzij niet gelegen zijn in twee of meer gebouwen die geheel of gedeeltelijk door verschillende personen worden gebruikt. HOOFDSTUK II.- Voorwaarden voor de aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken Afdeling 1 : algemeen Art. 4. Ieder openbaar telecommunicatienetwerk is continu operationeel, 24 uur op 24, met inbegrip van zaterdagen, zondagen en feestdagen. De operator verhelpt zo spoedig mogelijk alle defecten van het netwerk. De operator neemt alle maatregelen om een ononderbroken toegang tot de nooddiensten te waarborgen. Art. 5. De operator voorziet in voldoende financiële en technische middelen met het oog op de aanleg, de exploitatie en de duurzaamheid van het netwerk, alsmede om te kunnen voldoen aan zijn wettelijke verplichtingen. Art De operator neemt de nodige maatregelen teneinde de volgende elementen te garanderen : 6

7 1 de veiligheid van de werking van het netwerk ; 2 het behoud van de integriteit van het netwerk ; 3 de interoperabiliteit van diensten en toegang, onder andere met het oog op het garanderen, samen met de operatoren aan of door dewelke toegang werd toegestaan, van een eind-tot-eindkwaliteit ; 4 de gegevensbescherming, in de mate dat die nodig is voor het naleven van de geldende bepalingen krachtens artikel 109terD van de wet, de wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens en de wet van 30 juni 1994 ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer tegen het afluisteren, kennisnemen en openen van privé-communicatie en -telecommunicatie. 2. De voorwaarden voor de toegang tot het netwerk worden vastgelegd in een schriftelijk contract. De typecontracten worden meegedeeld aan het Instituut. 3. De operator specificeert in zijn toegangsovereenkomsten minstens : 1 de genomen maatregelen om de toegang tot zijn netwerk te behouden of te herstellen in geval van storing of onderbreking ten gevolge van een defect in de installaties of infrastructuur of in geval van overmacht; 2 de nodige maatregelen opdat de betreffende toegang geen afbreuk kan doen aan de goede werking van het netwerk of aan de naleving van de essentiële eisen. Mocht een dergelijke afbreuk zich voordoen, dan brengt de operator daarvan het Instituut op de hoogte. Deze neemt een beslissing overeenkomstig artikel 20 van de wet van 17 januari 2003 met betrekking tot het statuut van de regulator van de Belgische post- en telecommunicatiesector en staat, indien nodig, na raadpleging van de betrokken derde, de schorsing van de betreffende toegang toe. 4. De partijen garanderen wederzijds de vertrouwelijkheid van de informatie vermeld in de toegangscontracten. Deze informatie wordt enkel gebruikt voor het doel waarvoor ze is verstrekt en wordt niet doorgegeven aan andere afdelingen, filialen of partners voor wie dergelijke informatie een concurrentievoordeel zou kunnen inhouden. Art. 7. Ongeacht welke contractuele bepaling ook is de operator tegenover zijn klanten als enige aansprakelijk voor fouten bij het leveren van de toegang tot het netwerk. De kosten van deze aansprakelijkheid kunnen in voorkomend geval door de operator verhaald worden op de geïnterconnecteerde of anderszins verbonden operator die verantwoordelijk is voor de fout. Art. 8. De installaties van de operator die voor de toegang tot het netwerk van de operator worden gebruikt, moeten beantwoorden aan de in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen bekendgemaakte Europese normen betreffende elektronische-communicatienetwerken, elektronischecommunicatiediensten en bijbehorende faciliteiten en diensten, of, in voorkomend geval, aan de Europese normen die door het ETSI of het CEN/CENELEC zijn vastgesteld, of, bij ontstentenis van zulke normen, aan internationale normen of aanbevelingen die door de Internationale Telecommunicatie Unie (ITU), de Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) of de Internationale Elektrotechnische Commissie (IEC) zijn vastgesteld, of, bij ontstentenis van zulke normen, aan nationale normen of specificaties. 7

8 De in het vorige lid vervatte bepaling geldt niet voor de essentiële vereisten, interfacespecificaties of geharmoniseerde normen inzake apparatuur. Art. 9. De operator past de nodige bescherming en redundantie toe om de instandhouding of de herstelling van de toegang tot zijn netwerk, inclusief de gewone toegang die aan de eindgebruikers wordt aangeboden, te waarborgen in geval van storing of onderbreking als gevolg van een defect van de installaties of infrastructuren of in geval van overmacht. Wanneer een storing personen of installaties in gevaar brengt mag de operator onmiddellijk de toegang schorsen. Hij brengt het Instituut en de derde onmiddellijk op de hoogte van die schorsing. Afdeling 2 : specifieke aspecten inzake ontbundelde toegang tot het aansluitnetwerk Art. 10. Alle informatie en specificaties die de aangemelde exploitant ter beschikking stelt teneinde de totstandkoming van een overeenkomst van ontbundelde toegang tot het aansluitnetwerk mogelijk te maken, bevat eveneens de voorgenomen wijzigingen die binnen de volgende zes maanden zullen worden ingevoerd. Art. 11. De tarieven inzake ontbundelde toegang tot het aansluitnetwerk houden rekening met de kosten van het bestaande netwerk en met de kosten die gemaakt worden om ontbundeling mogelijk te maken. Art Het Instituut kan onder de partijen die betrokken zijn bij het referentieaanbod hierover een openbare raadpleging houden. 2. Diegene die ontbundelde toegang tot het aansluitnetwerk beoogt, kan op het referentieaanbod ingaan vanaf het ogenblik van de publicatie van het referentieaanbod. 3. Het referentieaanbod is geldig voor het kalenderjaar dat volgt op het jaar van publicatie. Indien de aangemelde exploitant tijdens het lopende kalenderjaar wijzigingen wenst aan te brengen aan dit aanbod, vraagt hij voorafgaandelijk de goedkeuring aan het Instituut. Afdeling 3 : specifieke aspecten inzake de toegang tot binair debiet Art Elke operator met een sterke positie op de markt voor vaste openbare telefoonnetwerken publiceert uiterlijk op 31 december van ieder jaar een referentieaanbod voor de toegang tot een binair debiet. Dit referentieaanbod voldoet aan de volgende voorwaarden : 1 het bevat minstens de volgende gegevens : A. Voorwaarden voor toegang tot binair debiet : 1. netwerkbestanddelen waartoe toegang tot een binair debiet verleend wordt ; 8

9 2. informatie over de netwerkarchitectuur, de locaties van fysieke toegangssites en beschikbaarheid in de specifieke delen van het toegangsnetwerk ; 3. technische voorwaarden met betrekking tot de precieze kenmerken van de aansluitnetwerken en subaansluitnetwerken, de toegang tot de aansluitnetwerken en het gebruik ervan; 4. procedures inzake bestelling en bevoorrading, beperkingen op het gebruik en, in voorkomend geval, tegensprekelijke procedures inzake onderzoek en testen van de lijnen ; B. collocatiediensten : 1. informatie over de relevante sites van de operator van een vast openbaar telecommunicatienetwerk die door het aantal fysieke verbindingen waarover hij beschikt in staat is de markt van toegang tot de eindgebruiker te controleren, alsook de collocatiemogelijkheden op deze sites ; 2. kenmerken van de apparatuur : eventuele beperkingen op apparatuur die in collocatie kan worden geplaatst ; 3. veiligheidskwesties : maatregelen die worden getroffen om de veiligheid van hun locaties te vrijwaren ; 4. toegangsvoorwaarden voor het personeel van concurrerende operatoren ; 5. veiligheidsnormen ; 6. regels voor de toekenning van ruimte wanneer de collocatieruimte beperkt is ; 7. voorwaarden voor het inspecteren van de locaties waar fysieke collocatie beschikbaar is, of sites waar collocatie geweigerd is wegens gebrek aan capaciteit ; C. informatiesystemen en leveringsvoorwaarden : 1. voorwaarden inzake toegang tot de bedrijfsondersteunende systemen, informatiesystemen of databanken voor vooruitbestelling, bevoorrading, bestelling en verloop van uitvoering hiervan, onderhoud alsook verzoeken tot herstel in geval van defect en facturering ; 2. termijn voor de inwilliging van verzoeken tot levering van diensten en voorzieningen ; overeenkomsten inzake het niveau van de aangeboden dienst, opheffing van storingen, escalatieprocedures en parameters voor de kwaliteit van de dienst ; 3. standaardcontractvoorwaarden, met, waar nodig, compensatie voor de niet-nakoming van leveringstijden ; 4. prijzen of prijsformules voor elk van de hierboven vermelde kenmerken, functies en voorzieningen. 2 het wordt actueel gehouden ; 9

10 3 het is in voldoende mate ontbundeld zodat diegene die toegang tot binair debiet wenst, niet moet betalen voor netwerkbestanddelen of voorzieningen die hij niet nodig acht voor het verstrekken van zijn diensten ; 4 het bevat een beschrijving van de aanbiedingen voor de verschillende onderdelen alsmede de daarvoor geldende voorwaarden en kosten ; 5 het is goedgekeurd door het Instituut. Het Instituut kan de wijzigingen aan het referentieaanbod opleggen die het nodig acht. Art. 14. Elke operator met een sterke positie op de markt voor vaste openbare telefoonnetwerken voldoet aan de volgende verplichtingen : 1 hij komt tegemoet aan redelijke verzoeken om toegang tot binair debiet onder transparante, billijke en niet-discriminerende voorwaarden en levert hen onder dezelfde voorwaarden en binnen dezelfde termijnen dezelfde voorzieningen als die welke hij aan zichzelf of zijn geassocieerde ondernemingen levert. Verzoeken mogen enkel geweigerd worden op basis van objectieve criteria met betrekking tot technische haalbaarheid of de noodzaak om de netwerkintegriteit te waarborgen. 2 hij publiceert de tarieven voor toegang tot binair debiet. Deze tarieven zijn kostengebaseerd, niet-discriminerend en leiden niet tot concurrentievervalsing. Art Het referentieaanbod wordt uiterlijk op 30 september van ieder jaar door de betreffende operator bezorgd aan het Instituut. Het Instituut beschikt over twee maanden om zijn opmerkingen alsook de wijzigingen die aangebracht moeten worden te formuleren. 2. Indien de door het Instituut noodzakelijk geachte wijzigingen niet in het referentieaanbod worden opgenomen, wordt dit aanbod geacht niet te zijn gepubliceerd. 3. Het Instituut kan over het referentieaanbod een openbare raadpleging houden. Afdeling 4 : verschuldigde rechten Art. 16. Elke kennisgeving geeft aanleiding tot de eenmalige en voorafgaande betaling van een recht bestemd om de kosten van de kennisgeving te dekken. Dit recht is vastgesteld op 546 EUR. Art. 17. De rechten voor het opzetten van vaste lokale radioverbindingen in een openbaar telecommunicatienetwerk zijn verschuldigd overeenkomstig de betreffende bepalingen in het koninklijk besluit van 22 juni 1998 betreffende de voorwaarden inzake aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken zoals gewijzigd door het koninklijk besluit van 27 juni 2000 (B.S. 17 augustus 2000) Art Om de kosten te dekken voor het beheer van het dossier, betaalt de operator jaarlijks aan het Instituut een recht van EUR. 10

11 Het in het eerste lid vermelde bedrag wordt op EUR gebracht voor een operator die aangemerkt is als een organisatie met een sterke marktpositie. 2. De eerste betaling geschiedt binnen een termijn van dertig kalenderdagen te rekenen vanaf de kennisgeving. Het bedrag wordt berekend naar rato van het aantal resterende maanden van het jaar waarin de kennisgeving gebeurt. De maand waarin de kennisgeving gebeurt, wordt meegerekend als zijnde een volledige maand. De verdere betalingen dienen volledig en ondeelbaar te geschieden voor 31 januari. 3. Rechten die niet zijn betaald op de vastgestelde vervaldatum, geven, van rechtswege en zonder ingebrekestelling, aanleiding tot een intrest tegen het wettelijke tarief. Die intrest wordt berekend naar rato van het aantal kalenderdagen achterstand. Art De bedragen van de rechten die in deze circulaire zijn vermeld worden jaarlijks op 1 januari aangepast aan het indexcijfer van de consumptieprijzen. 2. De aanpassing geschiedt met behulp van de coëfficiënt die verkregen wordt door het indexcijfer van de maand november die voorafgaat aan de maand januari in de loop waarvan de aanpassing zal plaatsvinden, te delen door het indexcijfer van de maand november Bij de berekening van de coëfficiënt wordt deze afgerond tot het hogere of lagere tienduizendste naargelang het cijfer van de honderdduizendsten al of niet vijf bereikt. Na de toepassing van de coëfficiënt worden de bedragen afgerond tot het hogere honderdtal eurocent. 3. Uiterlijk tien dagen voor de vervaldag deelt het Instituut aan de operator het geïndexeerde bedrag van de verschuldigde rechten mee. Indien de operator geen bericht van het geïndexeerde bedrag ontvangen heeft, betaalt hij het niet-geïndexeerde bedrag van de rechten. 4. Een eventuele betwisting van de berekening van de indexatie schorst geenszins de verplichting om het door het Instituut meegedeelde bedrag te betalen. Art. 20. Geen enkele gehele of gedeeltelijke stopzetting van de activiteiten of een onderdeel daarvan, geeft aanleiding tot enige terugbetaling van het geheel of een gedeelte van de rechten bedoeld in deze circulaire. Art. 21. De rechten bepaald in deze circulaire zijn verschuldigd onverminderd de rechten die betaald moeten worden krachtens andere wetten of reglementeringen. Afdeling 5 : controle door het Instituut Art. 22. Het Instituut controleert de naleving van de bepalingen van deze circulaire. Art. 23. Teneinde het toezicht van het Instituut op de activiteiten in de telecommunicatiesector mogelijk te maken, alsook om het Instituut in staat te stellen zijn opdrachten te vervullen, kan het Instituut daartoe de nodige gegevens aan de operator vragen. 11

12 Binnen de door het Instituut vastgestelde termijn stelt de operator de gevraagde gegevens ter beschikking. Art. 24. De informatie die krachtens deze circulaire wordt meegedeeld, wordt gratis en definitief ter beschikking gesteld van het Instituut. Art. 25. Wanneer het Instituut vaststelt dat een operator de voorwaarden van deze circulaire niet nakomt, wordt deze door het Instituut in gebreke gesteld overeenkomstig artikel 21, 1, van de wet van 17 januari 2003 met betrekking tot het statuut van de regulator van de Belgische post- en telecommunicatiesector. Afdeling 6 : voorwaarden die nodig zijn om de gelijke behandeling van internationale operatoren te garanderen Art. 26. Met naleving van de internationale overeenkomsten die België ondertekend heeft, zal de in België gemachtigde operator maar worden verplicht om met een in een andere Staat gemachtigde operator een akkoord te sluiten met betrekking tot de koppeling van netwerken indien voor die in België gemachtigde operator wederzijds een gelijke behandeling wordt gegarandeerd in het betrokken land. De weigering om een dergelijk akkoord te sluiten moet vooraf door het Instituut worden goedgekeurd. Om toe te zien op de naleving van het voorgaande lid en om de gelijke behandeling te waarborgen deelt de operator aan het Instituut de verdeelen ontvangsttaksen, alsook de interconnectieovereenkomsten van route tot route mee. Indien het Instituut een verschil in behandeling vaststelt tussen de verschillende operatoren, kan het Instituut, indien dat nodig is om het marktevenwicht te herstellen, wijzigingen eisen in die verdeel- en ontvangsttaksen, of in die interconnectieovereenkomsten. HOOFDSTUK III.- Kennisgeving van het aanbieden van openbare telecommunicatienetwerken Art De kennisgeving gebeurt door een natuurlijke of rechtspersoon gevestigd in één van de Lid-Staten van de Europese Gemeenschap of in één van de Lid-Staten van de Europese Vrijhandelsassociatie of ondertekenaars van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, of in een Staat waarmee België daartoe een internationale overeenkomst gesloten heeft. 2. De kennisgeving gebeurt bij aangetekend schrijven aan het Instituut of op elektronische wijze overeenkomstig de aanwijzingen die het Instituut daarover publiceert op zijn website. Zij is gedagtekend en ondertekend door de persoon die de verbindingen wenst te exploiteren of door de persoon die in zijn naam optreedt. Een aanvrager die een natuurlijke persoon of een rechtspersoon vertegenwoordigt, moet zijn hoedanigheid specificeren en zijn mandaat rechtvaardigen. 12

13 Art. 28. Om als volledig te worden beschouwd, moet de kennisgeving de volgende informatie bevatten : 1 de naam, het adres, het BTW- en handelsregisternummer van de aanbieder of een vergelijkbaar identificatienummer dat deze gegevens op een rechtsgeldige manier bundelt; 2 de contactpersoon met het Instituut; 3 een bondige en precieze beschrijving van zijn netwerk; 4 de datum waarop de activiteiten vermoedelijk van start gaan. Art. 29. Iedere operator brengt het Instituut op de hoogte van : 1 iedere wijziging aan de elementen vermeld in artikel 28; 2 de voorgenomen stopzetting van zijn activiteiten. Art. 30. Indien het Instituut van oordeel is dat de kennisgeving onvolledig is of indien het bijkomende inlichtingen of verduidelijkingen wenst, brengt het de betrokkene daarvan op de hoogte. Zolang de betrokkene de door het Instituut gevraagde inlichtingen of verduidelijkingen niet geeft, wordt zijn kennisgeving beschouwd als onbestaande. Art. 31. Na ontvangst van de kennisgeving bezorgt het Instituut de operator een standaardverklaring waarin bevestigd wordt dat hij een kennisgeving heeft gedaan om openbare telecommunicatienetwerken aan te leggen en te exploiteren en dat hij in voorkomend geval de mogelijkheid heeft om: 1 een aanvraag in te dienen met het oog op het installeren van faciliteiten; 2 te onderhandelen over toegang. Art. 32. De kennisgeving kan worden geweigerd omwille van de openbare orde of om redenen met betrekking tot landsverdediging of openbare veiligheid. De beslissing daartoe wordt door het Instituut naar behoren gemotiveerd. De betrokken onderneming wordt vooraf gehoord. HOOFDSTUK IV - Radio-elektrische aspecten voor de openbare telecommunicatienetwerken met vaste lokale radioverbindingen Art. 33. Een operator die vaste lokale radioverbindingen in zijn openbaar telecommunicatienetwerk wenst op te zetten, doet dit overeenkomstig de betreffende bepalingen in het koninklijk besluit van 22 juni 1998 betreffende de voorwaarden inzake aanleg en exploitatie van openbare telecommunicatienetwerken zoals gewijzigd door het koninklijk besluit van 27 juni 2000 (B.S. 17 augustus 2000) 13

14 HOOFDSTUK IV.- Diverse bepalingen Art. 34. De operator kan frequenties aanvragen voor het tot stand brengen van één of meer verbindingen tussen vaste punten. In dat geval is het koninklijk besluit van 15 oktober 1979 betreffende de private radioverbindingen van toepassing, uitgezonderd de artikelen 6 en 9. 14