Januari 2015 Beste vrienden,

Transcriptie

1 Januari 2015 Beste vrienden, Laat ik uiteraard beginnen met de wens dat iedereen ongeschonden de jaarwisseling doorgekomen is en uiteraard ook de rest van de feestdagen. Ik heb mijn jaarwisseling erg rustig doorgebracht aangezien ze het hier namelijk niet vieren omdat het pas over vier maanden nieuwjaar is hier. Maar ze gaan dan wel over in het jaar 2072! Dus dat winnen ze van ons. Ook kerst was rustig hier want Hindoestanen hebben nu eenmaal niet zoveel met katholieke feestdagen (zoals een paar striphelden nu zouden zeggen: rare jongens die Hindoestanen ) Ik heb echter wel een kerstboompje gekocht en ik heb ook nog iets van een kerstmaal proberen te maken. Mijn nieuwe kerstboom fonkelt er lustig op los. Voor het Kerstmaal had ik een zeer uitgebreidde keus aan vleessoorten waar ik uit kon kiezen. Namelijk: kip, kip of kip. Brahmanen eten namelijk geen varkens- en rundvlees en aangezien mijn familie Brahmanen zijn was de keuze dus al snel gemaakt. Ik had in de voorgaande kerstmaaltijden al gebraden kip gemaakt, gebraden kippenpoten en gebraden kippenvleugeltjes dus wat nu? Het is een kipgehaktbal geworden. Erg kerstterig kan ik dat natuurlijk niet noemen maar je wilt toch iets orgineels op tafel zetten. En daarbij komt ook nog dat waarschijnlijk geen dorpeling ooit

2 een gehaktbal heeft gezien laat staan gegeten. Dus het was nog echt orgineel ook. Naast de gehaktbal met ui en knoflook heb ik ook nog gebakken aardappeljes met ui en knoflook gemaakt en gebakken boontjes met veel ui en knoflook (de knoflook moest op!) Een welriekende kakofonie aan geuren dus. Maar ik mag zeggen, eigenlijk namens mijn familie hier want ik eet geen vlees meer, het was zeer geslaagd. De gehaktbal was heerlijk, volgens zeggen dus, ondanks de smaak van kokos als ondertoon. Maar dat komt waarschijnlijk doordat ik als parneermeel koekjes heb moeten gebruiken en de enige koekjes die ze hier verkochten waren kokoskoekjes dus daar heb ik een pak of 8 van moeten gebruiken om gehaktballen voor 11 personen te maken. Dus die proefde je er wel doorheen. Het zal me geen ster opleveren maar het was wel geslaagd. En als klap op de vuurpijl had mijn familie ook nog eens cafeautjes voor mij gekocht vanwege Kerst. Het resultaat: een sjaal, een gitaarklok, Mastermind en een glazen theekop. Naast Kerst en nieuwjaar heb ik natuurlijk ook nog anderen dingen gedaan. Ik ben druk bezig geweest met mijn nieuwe schooltje. Ik ben er veel op bezoek en sinds enige tijd sta ik weer voor de klas. Dit was alweer een tijdje geleden. Ik geef les aan de hoogste 3 klassen omdat zij het Engels machtig zijn. Ik geef les in nagenoeg alle vakken maar het Nepalees laat ik nog even schieten. Misschien over een jaar of 25...! Haha. Maar ik moet zeggen dat het me wel weer veel plezier heeft gegeven om voor de klas te staan. Ik voelde me weer eens nuttig en dat is toch iets waar de meeste mensen naar streven. Ik in ieder geval. En in dit geval was ik eens een keer niet financieel nuttig maar gewoon in normale zin nuttig. Ook wel eens fijn

3 voor de verandering. Ondertussen is deze school druk bezig met de proefwerkweek dus dat geeft mij weer wat tijd om met mijn andere school bezig te zijn. 3 de proefwerkweek (van in totaal 4 proefwerkweken p/j) Dus ik naar mijn eigen schooltje. Ook hier heb ik ondertussen veel werk kunnen verzetten. Ik heb veel proefwerken van de kinderen nagekeken (zo`n kleine 150 stuks) en ook met de directeur en de landeigenaar heb ik ondertussen een constructief gesprek gehad over alle perikelen rondom de betalingsachterstand. De school blijft open en de betalingsachterstand wordt voorlopig op een zijspoor gezet. Wat dat ook mag inhouden in Nepal?? Misschien heb ik mijn kont nog niet gekeerd of de landeigenaar besluit weer wat anders. Maar voorlopig draaien we gewoon door. Wel heb ik heel duidelijk gemaakt dat de eigenaar niet bij mij hoeft aan te kloppen voor geld. De betalingsachterstand komt niet door mijn toedoen en de school zelf zal het moeten zien op te lossen. Ze moeten maar eens schoolgeld gaan innen bij de niet betalende ouders terwijl zij dat wel zouden moeten en het ook kunnen. Niet mijn probleem meer! Al met al waren het een paar drukke weken maar waren het wel zeer nuttige weken die mij ook nog eens een goed gevoel hebben gegeven. Ik kan dus niet klagen. Zelfs het weer zit weer mee want met een temperatuur van rond de 20 á 22 graden is best goed toeven hier. Nu nog een kacheltje voor de

4 nacht en ik wil hier niet eens meer weg. Maar dat kan natuurlijk niet want ook in Nederland ben ik af en toe nodig. Zeker nu mijn baas me alweer begint te mailen wanneer ik toch eens een keer terugkom zodat ze me al die open diensten van maart kan toeschuiven. Maar terug in Nederland moet ik eerst even een weekje skiën. Moet toch m`n rust pakken hè na al die bewogen maanden in Nepal. Heb maar een zwaar leven... Dit zal waarschijnlijk de laatste nieuwsbrief vanuit Nepal zijn want over een kleine 4 weken vlieg ik alweer terug. Misschien een hele korte als afsluiting en anders wordt het er één uit Nederland. Rest mij om iedereen nogmaals te bedanken voor alle steun die ik krijg. Zowel financieel als in woorden. Ik kan jullie ook niet genoeg bedanken aangezien jullie mijn werk hier mogelijk maken. Zonders jullie hulp zou ik hier nauwelijks iets kunnen betekenen. Dus nogmaals: BEDANKT! Rest mij alleen nog wat dierennieuws: De lente loert omweer om de hoek, 2 nieuwe geitjes zijn geboren

5 De apen hebben meer dan 75% van onze aardappelteelt verorberd. Apen zijn dol op aardappels en `s nachts trekken ze langs alle velden op zoek naar aardappels en helaas hebben ze ook onze velden gevonden met als gevolg dat we nog maar 25% kunnen oogsten. Dus dat wordt schaarste na een paar maanden. En het laatste nieuws is het meest opzienbarend, of schokkende nieuws eigenlijk. Ik, als recentelijk vegetariër, heb vlees gegeten..! Zij het maar een heel klein stukje maar dat was om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Het was namelijk vlees van een... luipaard. Het dier was gedood door een paar boeren en mijn buurman heeft het dier meegnomen en thuis klaargemaakt ter consumptie en helaas heeft mijn nieuwsgierigheid het gewonnen van mijn vegetarisch besef. Ik kon het niet aan me voorbij laten gaan. Het is een once in a lifetime om zo maar te zeggen. Nu zie ik sommige van jullie denken: zou je ook mensenvlees eten dan. Nee natuurlijk niet maar dit beest was helaas al gedood en laten we wel wezen, wij mensen eten eigenlijk alles dus waarom ook niet luipaard. Alhoewel het stukje erg klein was kan ik wel eerlijk bekennen dat het erg lekker en mals vlees was. Een aanrader voor De Librije? Maar hierna nooit meer. Nogmaals: een once in a lifetime. Wat overblijft is het lege omhulsel van wat eens een machtig roofdier was. Toch jammer dat hij ook waterbuffels eet anders zouden de boeren nooit op hem jagen. Ik zie jullie weer in Nederland. Vanuit een aangenaam Nepal, Koen