Voor de derde keer terug naar Colombia

Transcriptie

1 Voor de derde keer terug naar Colombia In september 2010 zijn Hans en Klasien met dochter Jennifer en haar vriendin Jeannette voor de derde keer terug geweest naar Colombia. Voor ontmoe-tingen met de biologische familie en om meer van het land te zien. Dit is hun persoonlijke verhaal. door Hans, Klasien en Jennifer Schuurmans Voor de derde keer weer terug naar Colombia. Op het programma staan de ontmoeting met de biologische vader en zijn familie, naar Santa Marta en Cartagena, de biologische moeder bezoeken en naar CRAN. We vertrokken op 7 september met een vertraging van 50 minuten naar Bogotá vanwege een staking op de luchthaven van Parijs maar we kwamen op tijd in Bogotá aan. We werden op het vliegveld opgewacht door onze vriend Gustavo van Colombiaroots. Hij had een busje geregeld om ons naar het hotel te brengen. Donderdag 9 september hadden we een afspraak bij CRAN. Om half elf werden we bij CRAN verwacht maar onze taxichauffeur was even de weg kwijt en daardoor arriveerden we wat later. Bij CRAN had het management een serie presentaties voorbereid over de huidige stand van zaken. Na het officiële deel werd er een smakelijke lunch geserveerd op het terras van het kindertehuis. Na de lunch gingen we met Cristina naar het moederhuis in de stad. Dit was voor ons de eerste keer dat we deze locatie van CRAN bezochten. Een geplande verbouwing staat voorlopig nog even in de ijskast, om plannen verder uit te kunnen werken. Gonzalo nam ons aan het eind van de middag mee naar zijn huis voor een kennismaking met zijn vrouw en kinderen. Gonzalo woont in dezelfde wijk als Juanes en de huidige president, Juan Manuel Santos Calderón. De volgende dag, vrijdag, is een belangrijke dag want de biologische vader van onze kinderen komt naar het hotel. Het is een rustige en aardige man die heel erg zenuwachtig was. Hij vertelde o.a. dat de kinderen nog 3 broers hebben. We houden dit wat beknopt omdat we de privacy van onze kinderen te respecteren. We vonden de ontmoeting erg prettig en gaan hem later vaker zien. In de middag werden we door Cristina opgehaald voor onze afspraak in La Calera, ten oosten van Bogotá, in de bergen. Hier woont Juancho Pulido, componist, oprichter en producer van Compañia Ilimitada, de oudste en bekendste popgroep van Colombia die de een dag eerder hadden ontmoet, en hij had ons bij hem thuis uitgenodigd voor een diner en om de eerste 8 nummers van zijn nieuwe solo album te beluisteren. Dit klonk erg mooi en het kan zeker een begin zijn van een nieuwe carrière in de muziek. 18

2 Zaterdagavond waren we uitgenodigd om een verjaardag mee te vieren van een vriendin die bij haar familie in Bogotá woont. Zij hadden een barbecue op het dak van hun huis georganiseerd in het noorden van de stad, erg gezellig en een unieke kans om met een Colombiaanse familie een verjaardag te vieren. Jennifer en Jeannette zijn de volgende dag gaan paardrijden in de bergen bij Bogotá bij het dorpje La Calera, op uitnodiging van Gonzalo en zijn gezin. Ze hebben enorm genoten en na terugkomst hebben we gezamenlijk, Gonzalo s gezin en wij, geluncht bij Crepes and Waffels bij Parque de la 93. Rond uur zijn we met een taxi naar het festival Jazz al Parque gegaan in een park nabij Unicentro, Parque el Country. Daar waren zo n mensen aanwezig. De dames in het gezelschap vonden het niet zo bijzonder. We hadden een goede plek backstage, Hans heeft genoten en veel foto's gemaakt van o.a. Edmar Castaneda, die als gast optrad met de Big-Band Bogotá, en de Braziliaanse performer Hermeta Pascoal. De volgende week staat in het teken van een bezoek aan de biologische moeder, Maria Teresa in Ubaté en wat meer zien van Villa de Leyva en omgeving. Voorgaande keren waren we alleen in het dorp en op de markt. Toen we zijn naar het huis van Maria liepen kwamen we onderweg bij toeval Dayana tegen met haar twee kinderen Davey en Yaison. Dat was een verrassing. Bij het huis van Maria aangekomen stond het eten al klaar. s Middags zijn we naar het centrum van het dorp gelopen en bij de kerk wat gedronken op een terras. Oude vrienden Luis, Johnny en Erica, kwamen bij toeval langs. We hebben met z n allen s avonds pizzapunten gegeten. We waren op zoek naar ruana s, dat zijn grote warme poncho s van dikke wol, en er was ons verteld dat ze in Ubaté de beste verkochten. Op aanraden van Maria zijn we met twee taxi s naar een dorpje in de buurt gereden, Cucunuba, omdat daar de ruana s redelijk geprijsd waren. Jennifer en Jeannette zijn geslaagd en hebben nu geen last meer van een koude avond. 19

3 Met de hele familie zijn we s middags naar het buitenverblijf van Mercedes, een vriendin van Maria, gegaan, Casa Yunque. Casa Yunque is een resort (paradijsje) buiten Ubaté waar Mercedes gedeeltelijk eigenaar van is. Het is een hotel op een groot stuk land waar je ook gebruikt kunt maken van massage, sauna, jacuzzi, etc. Ook kan je er paardrijden. Dit alles wel als je voldoende geld hebt. Het wordt veel bezocht door buitenlanders en Colombiaanse mediafiguren. Eigenlijk wilde Mercedes dat wij daar ook overnachtten maar behalve de prijs ligt het ook te ver buiten het dorp. In de loop van de avond gingen we terug naar Ubaté. We vertrokken donderdag naar Villa de Leyva maar doordat er een wielerwedstrijd was stonden we anderhalf uur in de file. Pas aan het eind van de middag waren we in Villa de Leyva na een mooie route door de bergen. We hadden voor vrijdag dag een auto gehuurd met chauffeur voor een tocht in de omgeving van Villa de Leyva. We zijn eerst naar een oud klooster in de bergen gegaan, Santo Ecce Homo. Een klein maar erg mooi klooster met een prachtige binnentuin. Vervolgens ging de tocht naar Puento Chacón, de rivier Rio Cane bij een weiland met koeien. De rit ging meestal over zandwegen met grote keien en we waren blij dat de auto een 4x4 was, het was een heel gehobbel. Daarna gingen we naar de watervallen Cascada la Pereiquera, de waterval van de papagaai. Het beginpunt met een huisje was op 2300 meter. Jennifer en Jeannette daalden met een tokkelbaan af naar de watervallen. Ze moeten een hoogte overbruggen van ongeveer 100 meter. Dit deden ze in 20 seconden! We hadden deze tips een paar dagen eerder gekregen van Nanda, de vrouw van Gonzalo. Op zaterdag stonden we bijtijds op om vroeg naar de markt te gaan omdat we met Andres hadden afgesproken dat we om uur zouden vertrekken naar Bogotá, een rit van 4 uur, omdat we de verjaardag van CRAN nog wilden meemaken. Voor ons was het de derde keer dat we de markt zagen maar voor Jeannette was dit nieuw. Een kleur- en geurrijke markt waar alles te koop is. Van verse groenten en fruit tot varkenskoppen per kilo. De markt is voor en door de lokale bevolking. Mensen uit de omgeving verkopen hun verbouwde producten en kopen spullen van handelaren uit de stad. 20

4 Meteen na aankomst gingen we naar CRAN. Daar werd de hele dag de verjaardag van CRAN gevierd. Er waren veel mensen geweest en het was een groot succes. Ieder bezoekend gezin werd geacht om deze dag voor een kind van CRAN te zorgen. Omdat CRAN momenteel 170 kinderen in protectie heeft moesten er dus minimaal 170 gezinnen op bezoek komen. Dit is ruimschoots gelukt en bij het afscheid nemen van de kinderen vloeiden bij sommigen tranen. Het was zo geslaagd dat CRAN overweegt om dit in het voorjaar, onder een andere noemer, te herhalen. Maandags daarop zijn we om uur vanaf Bogotá naar Santa Marta gevlogen. Een vlucht van anderhalf uur. In Santa Marta was het twintig graden warmer dan in Bogotá. De volgende dag hebben we bij het ontbijt met een andere hotelgast gesproken, een Amerikaanse vrouw. Zij was in Santa Marta om vanuit daar te vertrekken naar de bewonders van de Sierra Nevada om hun cultuur en taal te documenteren. Zij was eerder met deze mensen in contact gekomen en was door hen gevraagd om alles vast te leggen op video en foto omdat de stamhoofden vrezen dat het anders verloren gaat. Bij een reisbureau hebben we de plannen besproken voor morgen, woensdag en donderdag. `s Middags zijn we naar een ander strand bij Santa Marta geweest, Playa Rodadero. Jennifer en Jeannette hebben daar in zee gezwommen en op een banaan over het water gescheurd. 21

5 Op woensdag zijn we om 8.30 uur vertrokken met een auto voor een dagtrip naar de Sierra Nevada en het strand. De bergen in, met als eerste stop een Anthurium plantage. Daarna naar de watervallen, hoog in de bergen. Veel klimmen, zowel met de auto als te voet. Het was daar schitterend. Hierna via het plaatsje, Minca, waar we wat hebben gedronken, naar het strand. We hebben tot ongeveer uur op het strand gezeten en daar ook geluncht. Dit strand was onderdeel van het Tayrona park. De tocht eindigde in het vissersdorpje Taganga waar we een prachtige zonsondergang hebben gezien en wat gedronken hebben bij Casa Holanda een hostel gerund door een Nederlander. `s Avonds hebben we wat gegeten op de boulevard en daarna met z`n allen in de jacuzzi om wat af te koelen. Het was toen nog 29 graden buiten. De volgende dag naar de Quinta de San Pedro Alejandro in Santa Marta. Op deze oude suikerplantage heeft Simon Bolivar, de bevrijder van Zuid- Amerika op de Spanjaarden, zijn laatste dagen gewoond. De plantage is nu een botanische tuin en er is een groot monument en museum gevestigd. Van het lichaam is een lijkwade gemaakt en die wordt in het oude huis tentoongesteld. Op vrijdag zouden we om 9:30 uur naar Cartagena vertrekken maar dat werd uiteindelijk uur. Hier rijdt een busdienst op afroep voor max. 9 personen per bus. Tijdens de reis werden in Santa Marta nog een aantal mensen en pakketjes opgehaald en gingen om uur op weg naar de eerste stop Barranquilla. Omdat de chauffeur een pakje in de stad moest afleveren gingen we de stad in en dat was geen goed plan achteraf. In Barranquilla regende het pijpenstelen en gedeelten van de stad stonden onder water. Hierdoor liep het verkeer hopeloos vast en duurde het tot uur voordat we de wisselplaats hadden bereikt. We moesten in een andere auto overstappen voor het traject naar Cartagena. Ook hier werden weer andere mensen opgehaald en om uur arriveerden we bij het hotel in Cartagena. We hebben er twee keer zo lang over gedaan dan normaal. De jongeren verbleven bij vrienden in de stad. 22 De zaterdag begon zonnig en erg heet, 33 C. Na het ontbijt barstte een flinke regenbui los die ook hier in Cartagena voor wateroverlast zorgde. Om uur hadden we de afspraak met de jongeren in de stad om het historisch centrum binnen de stadsmuren te bezichtigen. We zijn s avonds naar het strand gegaan bij de wijk waar het hotel is, Bocagrande. Er waren nog veel mensen op het strand. Verder hebben we wat door de wijk gelopen, straatverkopers van ons afgehouden, naar een smaragdfabriek gegaan en later in het hotel buiten gegeten. Het bleef tot diep in de nacht warm.

6 We zijn zondag langs de haven gelopen waar oude schepen langs de kant lagen. Daarna hebben we een aantal musea bezocht omdat alles gratis toegankelijk was, dat is altijd de laatste zondag van de maand. Als eerste het Museo de Arte Moderno de Cartagena. als tweede Museo del Oro (goudmuseum). In het park Bolivar, wat voor het goudmuseum ligt, wat gedronken. Bij een straatverkoopster bananen en watermeloen gekocht. Als laatste museum het Museo Palacio de la Inquisición. Met een heerlijke zeewind zijn we s middags langs het strand naar het hotel gewandeld. We redden ons goed in het Spaans. Morgen rond de middag vliegen we terug naar Bogotá. Op maandag om uur vertrokken we vanaf het vliegveld van Cartagena naar Bogotá. We waren al wat warm aangekleed omdat we wisten dat het in Bogotá slechter weer was. Dat klopte het was 11 C. We hebben voor deze laatste week in Colombia een appartement gehuurd. Donderdag hadden we een afspraak bij Luis en zijn gezin. We arriveerden om uur en werden hartelijk ontvangen door Luis en zijn vrouw Marlen. Zonen Miller, Alejandro en Julian waren ook thuis. Miller was speciaal voor deze gelegenheid van zijn basis is Villavicencio naar Bogotá gekomen en had het erg koud. Bij zijn basis is het zo'n C. Voor zijn zus had hij zich later omgekleed in zijn uniform. Hij werkt bij een speciale eenheid van de nationale politie belast met de opsporing van narco traffico en terroristen. Later zijn we naar het grootste winkelcentrum van Colombia gegaan, Centro Comercial Centro Mayor. We hebben bij Crepes & Waffels wat gegeten waarna we met taxi's zijn teruggegaan. We hadden vrijdag afgesproken in winkelcentrum Plaza de las Américas met Maria Teresa, Dayana, de kinderen en Gustavo. Na eerst een kop koffie te hebben gedronken zijn we naar het naastgelegen Parque Mundo Aventura gegaan, een pretpark voor jong en wat ouder. We hebben genoten en het weer werkte ook mee, toen we het park verlieten begon het pas een beetje te regenen. 's Avonds had Cristina, van CRAN, een klein feestje georganiseerd in een salsa club, Galeria Café Libro, in Bogotá. We werden om uur verwacht en het werd een gezellig en laat feestje. We waren om 2.45 uur terug in het appartement, 1,5 fles Club Havana leeg achterlatend. 23

7 Zaterdag waren we uitgenodigd bij Gustavo thuis. Het was een hele toer om daar te komen. Er was geen Pico y Placa, dat betekende dat iedereen met een auto mocht rijden, bovendien waren de salarissen uitbetaald dus veel mensen gingen winkelen of uit eten. Er was geen taxi te krijgen. Uiteindelijk, na 2 uur wachten, hadden we een taxi. Deze man wilde ons in eerste instantie niet naar de wijk Olarte, waar Gustavo woont, brengen. Hij vond dat veel te gevaarlijk voor buitenlanders. Na enig aandringen ging hij toch op weg. Halverwege stopte hij bij een politieagent om het toch nog maar eens te vragen of het wel veilig genoeg was. Deze agent vertelde hem dat hij maar door moest rijden. Aan het eind van de middag kwamen we dan toch bij Gustavo aan. Freddy deed de deur open en was meteen enthousiast. De andere kinderen en Sandra waren boven in het huis. Sandra had zich erg uitgesloofd met eten, heerlijk! We hebben veel bijgepraat en de kids hebben op straat gevoetbald. Niets onveilig, gewoon een gezellige buurt waar iedereen elkaar kent. 's Avonds genoten van het fantastische uitzicht op het dak van Gustavo's huis. We waren rond middernacht weer terug. Alle foto's bij dit artikel zijn gemaakt door Hans Schuurmans Op zondag de koffers pakken, appartement opruimen en klaar maken voor vertrek. Andres kwam ons met zijn bus ophalen en bracht ons naar het vliegveld. Gustavo ging mee en op het vliegveld nog even een laatste keer genoten van Colombiaanse koffie. Dan door de douane waar ons een verrassing wachtte. In de lange rij werden we aangesproken en naar onze leeftijd gevraagd. Na het antwoord konden Klasien en ik naar een aparte balie en waren we in 5 minuten langs de rij en door de douane. Leeftijd wordt hier beloond! Ook bij de gate was iedereen al in het vliegtuig dus konden we zo doorlopen en om op tijd stegen we op richting Parijs. Volgens de dienstregeling kwamen we aan en de aansluitende vlucht naar Amsterdam verliep ook zonder problemen. Nadat de auto was voorgereden gingen we op weg naar Lelystad. 24 Het was voor ons voor het eerst dat we met z n vieren naar Colombia reisden en dat is ons goed bevallen. Alles is vrij eenvoudig zelf ter plaatse te regelen en we hebben ons geen moment onveilig gevoeld. Colombia is en blijft een prachtig land. Willen we weer naar Colombia? Zo snel mogelijk!