Dec (bijna 6 jaar)

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Dec (bijna 6 jaar)"

Anna Jacobs
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

KOOS Dec. 2007-21-10-2013 (bijna 6 jaar) Lieve Koos, Wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen. In 2011 maakten we voor het eerst kennis met jou.

Maar, achter jouw bestaan schuilde ook een hele geschiedenis. Je bent op deze wereld gekomen ergens in Tsjechië, waarschijnlijk bij een broodfokker, dit bleek echter pas achteraf.

1 KOOS Dec (bijna 6 jaar) Lieve Koos, Wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen. In 2011 maakten we voor het eerst kennis met jou. Zo n mooie grote reu die in een te klein lichaam leek te zitten. Jouw imposante reuenkop maakte meteen indruk en jouw droopy oogjes deed ons smelten. Je vond iedereen leuk en maakte overal vrienden. Maar, achter jouw bestaan schuilde ook een hele geschiedenis. Je bent op deze wereld gekomen ergens in Tsjechië, waarschijnlijk bij een broodfokker, dit bleek echter pas achteraf. Jouw vrouwtje heeft jou echter uitgekozen omdat ze per se haar zinnen op jou gezet had, jij zou een belangrijke taak krijgen in jouw leven. Maar je bleek niet gezond te zijn. Je had een aangeboren hersenafwijking en de dierenarts voorspelde voor jou geen lang leven. Omdat je achterpoten in een X-vorm stonden werd gedacht aan HD maar dat bleek je niet te hebben. Je ogen, waaraan entropion werd geconstateerd, werden gecorrigeerd. Iets teveel maar dat gaf je ook die droopy blik waarvan iedereen zo gecharmeerd was. Je bent nooit ingeënt omdat de kans zou bestond dat je daardoor een hersenvliesontsteking zou krijgen. Al met al was je een zorgenkindje. Maar een ontzettend lieve beer die veel liefde kreeg, en vooral ook gaf. Je palmde iedereen in door je rustige aard en je altijd opgewekte en vrolijke karakter.

2 We hebben heel vaak om jou moeten lachen, om je uitstraling en je gedragingen. Veel commando s kende je niet maar what the heck, who cares? Je kon zitten en een pootje geven. Dat was toch genoeg? En als we dan een poot van jou kregen, deed je dat heel voorzichtig en kregen we een zachte grote bernerpoot in onze hand. We moesten hem wel opvangen want je kon niet altijd zo goed richten. Door je verminderde motoriek viel je ook wel eens om als je aan het spelen was met de andere berners, maar je stond net zo gemakkelijk weer op en speelde verder. Deze handicap leek jou totaal niet te deren. Als je liep, zette je je voorpoten altijd met beleid neer maar zodra je er een sprintje van maakte, dan maakte je met je achterpoten een vrolijke bunny hop. Als bijnaam voor jou had ik Koos cartoon. Je was en bent altijd een volwassen pup gebleven. Op een keer ben je bij ons van de bank gestapt waarbij je voorpoten op de grond stonden en de achterpoten nog op de bank. Je voorpoten bleven staan maar met je achterpoten probeerde je van de bank te stappen. Dat moment had ik op film vast moeten leggen want je stond kaarsrecht omhoog en zou zelfs een soort van koprol gemaakt hebben als ik je niet snel had tegengehouden. Dat was zo n komisch moment, maar ook zo typisch Koos. Spelen met andere honden deed je niet meteen uit jezelf maar zodra de rest ging spelen, wilde je wel meedoen en rende blaffend achter hen aan. Je leek dan zo uitgelaten. Als je al een speeltje pakte, dan was het de oranje basketbal, daar zat namelijk een piepje in, en die kreeg je thuis niet omdat je poezenmaatje Bertje daar niet tegen kon. Je ging graag mee wandelen en ook mee met de auto maar die loopplank, dat vond je niks. En toch wilden we die voor jou inzetten omdat je zo instabiel op je poten stond. Maar, telkens als we hem gebruikten, presteerde je het nog om ernaast te stappen en sprong veel liever zelf in de auto. Zette ik je bij mij voor in de auto, dan wilde je wel eens doorlopen naar de bestuurdersstoel en dan moest ik je er via die kant weer uithalen om het vervolgens aan de andere kant opnieuw te proberen. Moest je achter in de auto dan kon ik het beste alle andere honden voor laten gaan want zodra jij erbij kwam, ging je meteen liggen -je kon namelijk je evenwicht moeilijk houden tijdens het rijden- en was er geen ruimte meer voor de andere berners. Met jou bleef je lachen. Aan de riem sjokte je altijd heel braaf mee. Als je los was ging je op onderzoek uit en je reuenneus achterna. Maar als ik me verstopte, was je in paniek en moest je mij zo snel mogelijk zoeken. Kwamen we langs een wei met koeien, dan wist je niet hoe snel je daar voorbij moest komen, die vond je maar eng, dat gold ook voor de stofzuiger.

3 Een groepsfoto maken waarin ook jij voorkwam, was altijd een uitdaging. Koos ging namelijk prompt altijd met zijn kont richting de camera liggen. Wat ik dan deed was de andere honden gewoon omdraaien en de foto maken van de andere kant. Je kon er jou altijd uithalen, herkenbaar aan je rode zakdoek. In het water gaan vond je ook heel leuk maar zwemmen kon je niet. Rennen door het water was helemaal geweldig, je kon ervan uit je dak gaan om daarna heerlijk door het zand te rollen. In mei 2012 zijn we met jou naar de bruiloft geweest van je baasjes. We hebben je mooi uitgedost en je hebt zeker wel een uur lang op de oprit naar het kapelletje gelegen met je rode strik om, passend bij het rood van de trouwjurk. Het was dan ook een hele verrassing voor de gasten om jou te zien liggen toen ze naar buiten kwamen maar ook een uitdaging om jou in je enthousiasme bij de trouwjurk vandaan te houden want je wilde zo graag door je vrouwtje geknuffeld worden. Het leven is constant in beweging en er gebeuren dingen en situaties veranderen die vooraf niet voorzien waren. Die hebben ongetwijfeld ook zijn weerslag gehad op jou. In 2012 begon je veel last te krijgen van hotspots op je billen en op je wang. Waardoor deze veroorzaakt werden hebben we nooit geweten. Je moest vaak een kap dragen maar voor jou was dit als een kledingstuk, alsof het bij je hoorde. Leuk was anders, zeker in die warme zomer. Je gezondheid begon in te boeten, je gewicht ging naar beneden. Begin 2013 kreeg je ernstige diarree die je behoorlijk verzwakte. Je ging meer hijgen en was sneller moe. Je motoriek verslechterde en je viel regelmatig om als je rende of gewoon al over een tak stapte. Afgelopen juli heb je bij ons gelogeerd, toen leek je een opleving te hebben en had het heel goed naar je zin. Een paar weken later was je opnieuw bij ons maar toen begon ik me toch wel ongerust over je te maken. Je was in korte tijd behoorlijk afgevallen en je conditie was hard achteruit gegaan, lang kon je niet meer wandelen. Vandaag heb ik je thuis bezocht omdat je vrouwtje zich ernstig zorgen over jou maakte. Toen ik jou zag liggen met je doffe verschilfderde vacht, je ontstoken ogen en oren en opnieuw wonden op je bil, wist ik eigenlijk genoeg. De vermoeide blik in je ogen sprak boekdelen; je wilde niet meer. Je kwam wel vrolijk naar me toe en liet je lekker knuffelen maar daarna sjokte je weer terug naar je plekje onder de tafel en ging liggen waarbij je je ogen nauwelijks open kon houden. Je vrouwtje heeft je heel goed verzorgd maar desondanks was er iets binnenin jou wat niet meer te maken viel.

4 We zijn samen naar de dierenarts gegaan. In de wachtkamer keek je me nog eenmaal aan met je lieve Koos-oogjes, voor mij was het duidelijk wat ze wilden zeggen. We hebben nog een röntgenfoto laten maken omdat je zo oppervlakkig ademde. Daarop was niets te zien maar duidelijk was dat er iets helemaal niet goed zat. Je vrouwtje heeft afgezien van verdere onderzoeken, ze wilde je hiermee niet meer plagen. Tijdens je leven was je een grote steun voor je naasten. Menig traantje is gevloeid en jij was er altijd, onvoorwaardelijk. Vandaag was je vrouwtje degene die er voor jou was en de beslissing nam om je te laten gaan en je te verlossen van je lichamelijke en geestelijke ongemakken. Ik heb nog een paar foto s genomen van jullie laatste momenten samen en daarna hebben we je samen begeleid naar een bestaan zonder pijn. Je bent rustig en snel ingeslapen. Je bent nog geen 6 jaar geworden maar alle jaren van jouw bestaan waren een onverwacht kado. Koos, wat was je een mooie en bijzondere hond, je was gewoon Koos. Ga maar naar opa, hij wacht je op.

8 De laatste foto van Koos, genomen 4 augustus 2013 tijdens zijn laatste dagje logeren bij ons.

Vergelijkbare documenten

SARAH Zoë van de Newgolberhoeve

SARAH Zoë van de Newgolberhoeve 27-03-2003-30-05-2014 (11 jaar) Eens in de zoveel jaar komt er een heel bijzondere berner voorbij, jij was er zo eentje. Je had bij mij een heel speciaal plekje. Misschien