MEMORANDUM VAN HET COLLEGE VAN DE DECANEN VAN DE NEDERLANDSTALIGE FACULTEITEN GENEESKUNDE

Transcriptie

1 MEMORANDUM VAN HET COLLEGE VAN DE DECANEN VAN DE NEDERLANDSTALIGE FACULTEITEN GENEESKUNDE Actuele dossiers te agenderen door de beleidsadvisering 1. Financiering van opleiding en opleidingsplaatsen voor artsenspecialisten in opleiding (ASO), voor huisartsen in opleiding (HAIO), voor algemeen tandartsen en voor tandartsen specialisten in opleiding (TSO) 1.1 Probleemstelling De financiering van de opleiding en de opleidingsplaatsen voor ASO s is ruim onvoldoende: voor de universitaire ziekenhuizen gebeurt dit onrechtstreeks en slechts in geringe mate via de B7. In nietuniversitaire ziekenhuizen is er geen vergoeding voor de opleiding van ASO s. In de context van de herschikking van de basisopleiding geneeskunde werd de vervolgopleiding voor de HAIO s uitgebreid van 2 naar 3 jaar. Voor dat derde jaar is nog geen financiering voorzien. Voor de vervolgopleiding Algemeen Tandarts is momenteel geen enkele financiering voorzien. Voor de opleiding TSO (orthodontie en parodontologie) is dit slechts in geringe mate het geval via vergoeding aan de stagemeester. 1.2 Voorstel Er wordt een adequate financiering voor alle opleidingsplaatsen voor specialisten voorzien. De financiering van de opleiding voor HAIO s wordt uitgebreid in het kader van de verlenging van hun beroepsopleiding tot 3 jaar met ingang van Er wordt een adequate financiering voor de opleiding van algemeen tandartsen en TSO s voorzien. Bij de financiering wordt gestreefd naar een zo goed mogelijke sociale bescherming voor de artsen en tandartsen in opleiding. 2. Financiering omkadering stage voor studenten geneeskunde en tandheelkunde tijdens basisopleiding 2.1 Probleemstelling Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 1 van 6

2 Gegeven de demografische en epidemiologische transitie naar chronische zorg en multimorbiditeit is het nodig dat studenten geneeskunde tijdens hun basisopleiding zowel op de eerste, tweede en derde lijn kennis kunnen maken met de brede waaier aan gezondheidsproblemen. Er ontbreekt echter structurele financiering om middelen in te zetten die kunnen bijdragen tot een adequate vergoeding en didactische optimalisering van deze verschillende "teaching platforms". De opleiding van studenten tandheelkunde noodzaakt een uitgebreide klinische training en stage in de basisopleiding, waarvoor de structurele financiering erg ontoereikend is. 2.2 Voorstel Het is wenselijk om mede in het kader van de discussies over de financiering van de ziekenhuizen de noodzaak aan een aparte financieringsstroom voor opleiding van artsen (en andere gezondheidswerkers) te mobiliseren a rato van 250 euro per gerealiseerde maand stage per student. Vanuit de bevoegdheidsverdeling in dit land is het niet eenvoudig om aan te geven waar deze financieringsstroom vandaan moet komen: vanuit een onderwijs perspectief zijn dit de gemeenschappen, vanuit een zorg perspectief is dit hoofdzakelijk de federale overheid. 3. Dubbel aantal stageplaatsen in het kader van de curriculumhervorming geneeskunde 3.1 Probleemstelling De curriculumhervorming geneeskunde van een zeven naar een zesjarige opleiding maakt dat vanaf het voorjaar van 2017 een behoefte zal ontstaan naar een verdubbeld aantal stageplaatsen voor studenten in hun basisopleiding, en vanaf 2018 voor HAIO s en ASO s. Niet alleen de beschikbaarheid van voldoende stageplaatsen maar de financiering als incentivering van de stagemeesters vormt een aandachtspunt. 3.2 Voorstel Deze problematiek dient onder de dringende aandacht gebracht te worden van de nieuwe regeringsploeg. Er moeten bijkomende middelen voorzien worden voor de financiering van de organisatie van een voldoende aantal kwalitatieve stageplaatsen voor artsen in opleiding, kaderend in de curriculumhervorming van de opleidingen geneeskunde. 4. Financiering van het e portfolio 4.1 Probleemstelling Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 2 van 6

3 Het gebruik van een elektronisch portfolio (e portfolio) verhoogt de kwaliteit van de opleiding van HAIO s en ASO s en reduceert hun administratieve belasting evenals deze van hun stagemeesters en van de opleidende ziekenhuizen. Vanuit de informatiseringambities van de Vlaamse overheid is bovendien een integratie van het e portfolio met haar administratie gewenst, wat echter een verzwaring van het functionele eisenpakket betekent. Het e portfolio moet procesmatig aansluiten bij de procedures rond erkenning en accreditering. De financiering van het e portfolio omvat een éénmalige ontwikkelkost en een recurrente gebruikskost van ca. 100 euro per ASO per jaar. De kost voor de pilootprojecten werd door de universiteiten gedragen, maar dit is niet haalbaar voor een breder of systematisch gebruik van een e portfolio voor alle opleidingen. De optie de ASO of HAIO zelf deze recurrente kost te laten dragen is niet wenselijk. Daarnaast is het niet aangewezen een applicatie ontwikkelaar met een te smalle economische basis in te zetten voor een generieke oplossing waarvan de schaalbaarheid en de continuïteit dient verzekerd te zijn. 4.2 Voorstel Gezien het belang van de inzet van een elektronisch portfolio voor de kwaliteit van de opleiding van HAIO s en ASO s en voor de administratieve vereenvoudiging en efficiëntieverbetering, die ook voor de overheid van toepassing is, dienen in eerste instantie voldoende middelen voorzien te worden om het bestaande pilootproject met voldoende schaalgrootte te continueren zodat alle erkenningscommissies en opleidingen kunnen betrokken worden bij de beslissingsvorming in dit dossier. Vervolgens zullen substantiële financiële middelen ter beschikking moeten gesteld worden om de inzet van het e portfolio op lange termijn te kunnen verderzetten: zonder belangrijke financiële ondersteuning van de overheid is dit onmogelijk. Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 3 van 6

4 Voorstel met betrekking tot de optimalisering van de adviesverlenende functie van de Raden binnen de FOD Volksgezondheid. 1. Inleiding. Beleidsadvisering is een essentiële functie in het beleidsvoorbereidend proces. Beleidsadviserende entiteiten zoals de FOD Volksgezondheid, De Hoge Raad en de Planningscommissie vervullen een belangrijke rol hierin. In het verleden zijn de processen terzake niet altijd op een transparante, correcte en kwaliteitsvolle manier kunnen verlopen. Problemen hebben te maken met onduidelijkheid, interferentie tussen beleidsadvisering (de Planningscommissie, de Hoge Raad FOD Volksgezondheid) en beleidsuitvoering (het kabinet) en de timing van adviesvragen. De voorliggende nota wil terzake een voorstel tot optimalisering formuleren. 2. Voorstel van protocol tussen de Adviesraden binnen de FOD Volksgezondheid en het kabinet van de bevoegde minister. Het zou goed zijn bij het aantreden van het nieuwe kabinet een duidelijk protocol vast te leggen, waarin de processen worden beschreven. Men kan hierbij onderscheid maken tussen 2 soorten adviezen: A. Reactieve adviezen. Het gaat hierbij om vragen vanuit het kabinet of eventueel andere instanties, die een advies wensen in te winnen m.b.t. een materie die tot de bevoegdheid van de Adviesraad in kwestie behoort. Het inwinnen van dit advies is vaak in de regelgeving van de desbetreffende materie als een noodzakelijke stap in het beleidsproces gedefinieerd. Van belang bij zo een reactief advies is: Dat het advies tijdig in het proces van beleidsvoorbereiding en ontwikkeling wordt gevraagd. Dit betekent dat het advies wordt gevraagd op het moment van de probleemstelling door kabinet of andere actoren (b.v. het parlement). Bij laattijdige adviesvragen, wanneer het beleidsvoorbereidend proces reeds ver gevorderd is, is het moeilijk voor de Raad om kwaliteitsvolle, "evidence based", onderbouwde adviezen te geven. Dit betekent ook dat de "dringende adviesvraag" tot de absolute uitzondering zou moeten behoren, en dat hoogdringendheid steeds uitvoerig moet worden gemotiveerd door de adviesvrager. Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 4 van 6

5 Het advies wordt bij voorkeur gevraagd op basis van een inhoudelijke nota en vraagstelling. Adviseren over uitgewerkte juridische teksten is geen goede strategie, vermits de Raad van State waakt over juridische degelijkheid van de teksten, dit is niet de prioritaire opdracht van de Hoge Raad, de Planningscommissie en andere adviesraden. Het is belangrijk dat de Raad in autonomie kan adviseren, zonder inmenging van het kabinet. Alle documenten, noodzakelijk voor de advisering, dienen beschikbaar te zijn voor alle betrokkenen bij het adviseringsproces. Het is evident dat de minister, volledig of gedeeltelijk, kan afwijken van het advies van de Adviesraad. Dit is het recht van de minister. Het lijkt echter aangewezen, dat, wanneer de minister afwijkt van het advies, wordt gemotiveerd waarom van het advies van de Raad wordt afgeweken. Dit kan b.v. doordat de minister systematisch in de memorie van toelichting de adviezen vermeldt en ook welke argumenten hebben gespeeld bij het eventueel afwijken van de gegeven adviezen. Op die manier kunnen zowel het adviesorgaan ( b.v. de Hoge Raad) als het kabinet ten volle hun rol spelen. Het is wenselijk dat het kabinet jaarlijks een overzicht bezorgt aan de Raad, waarin wordt aangegeven welk gevolg aan de verschillende door de Raad verstrekte adviezen werd gegeven. Aangezien de adviezen van de Raad publiek zijn, lijkt het wenselijk om vanuit de Raad een adequate communicatie strategie te ontwikkelen, en adviezen b.v. op de website te publiceren. Het is ook wenselijk dat de adviezen bezorgd worden aan de bevoegde commissie van het parlement. B. Proactieve adviezen. Een advies verlenend orgaan (b.v. de Hoge Raad) kan op elk moment, op eigen initiatief adviezen verstrekken, rond thema's die belangrijk worden geacht m.b.t. de toekomstige beleidsontwikkelingen waarvoor de Raad bevoegd is. Deze adviezen op eigen initiatief, worden aan het kabinet bezorgd met vraag tot reactie. Ook hier is het belangrijk dat de Raad feedback krijgt op het advies, teneinde haar advies verlenende functie permanent te kunnen optimaliseren. 3. Voorstel. De FOD Volksgezondheid bereidt een protocol voor rond beleidsadvisering vanuit haar adviesraden (in casu hier de Hoge Raad, of b.v. de Planningscommissie). Dit protocol wordt voorgelegd aan het kabinet bij het aantreden van de nieuwe regering. Prof. Alain Dupont, Faculteit Geneeskunde en Farmacie, VUB Prof. Jan Goffin, Faculteit Geneeskunde, KU Leuven Prof. Piet Stinissen, Faculteit Geneeskunde en Levenswetenschappen, UHasselt Prof. Guy Vanderstraeten, Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen, UGent Prof. Paul Van Royen, Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen, UAntwerpen Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 5 van 6

6 PS. Met betrekking tot de contingentering van het aantal artsen en het toelatingsexamen voor de opleidingen geneeskunde en tandheelkunde verwijzen de decanen naar de petitie van 13/1/2014 (met meer dan handtekeningen) en het antwoord op de open brief van Minister Onkelinx van 25/1/2014 (website van De Morgen). De daar vertolkte standpunten blijven onverminderd geldig. Memorandum van het College van de decanen van de Nederlandstalige faculteiten geneeskunde 23 juni 2014 Pagina 6 van 6