nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 3 Gebrek aan schaarste Paul Gerbrands

Transcriptie

1 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 3 Gebrek aan schaarste Paul Gerbrands

2 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 5 Inhoudsopgave Voorwoord 7 1. De blankenplaag Geluk telt niet zwaar genoeg Kiezen of delen Geluid en licht als vervuiling van leefklimaat Zonder historische vijanden Godsdienstoorlogen op de loer Het kindertal Liever vijf dan tien miljoen Nederlanders Een morele Veiligheidsraad Schooljeugd mist erkenning De Raad van Hoeders Verhuizen of verdrinken Naar minder Europeanen Leve de economische crisis Hogepriesters van de toekomst Rome en Mekka Gebrek aan schaarste Krokodillentranen en leugens Een Volkskrantlezer Moord op Valkenswaard 133

3 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 7 7 Voorwoord Gebrek aan schaarste is een kritiek op de westerse mens die leeft in een roes. Er wordt te weinig diep nagedacht over wezenlijke zaken en hij beseft niet dat er ooit een einde aan zijn welvaart kan komen. Zolang hij geen schaarste kent, zal hij niet gedwongen worden tot maatregelen ter beteugeling van zijn overproductie, overconsumptie en overbevolking. Gebrek aan schaarste wordt de ondergang van de mensheid. Hij leeft al eeuwen ten koste van de aarde. Die wordt door het huidige aantal van zes miljard inwoners sterk overvraagd. De grootste godsdiensten in de wereld spelen de hoofdrol in het drama dat overbevolking heet. De helft van de mensen kent volstrekt geen welvaart. De wereldbevolking groeit desondanks naar verwachting van de Verenigde Naties door naar elf miljard. De roep om welvaart groeit mee, zowel in de arme als in de rijke delen van de wereld. Het zou sociaalvoelend zijn én een kwestie van zelfbehoud om een verdelingsplan voor de rijkdom van de aarde op te stellen. Economisch onbeperkt groeien is immers uit den boze. Bij een verdere groei van het aantal mensen en daarmee van hun economische activiteiten zijn er straks zelfs meerdere aarden nodig om de mens te voorzien in al zijn behoeften. Het is domweg noodzakelijk het besef te ontwikkelen, dat de westerse blanke cultuur in feite nog steeds profiteert van zijn eeuwenlange overheersing over andere delen van de wereld. Geen enkele beschaving is zo arrogant gebleven tegenover andere culturen, zo sterk in de meerderheid qua aantal mensen, zo dominant en zo rijk als die van de blanken uit het westen. Zolang de toeleverende landen meer heil zien in de verkoop van hun eigen waar aan het westen, zal er in het rijke westen geen sprake zijn van schaarste aan goederen. Zodra de zich ontwikkelende landen echter gedwongen worden hun grondstoffen voor eigen gebruik aan te wenden, zal het probleem van de economische schaarste in het rijke westen per product schoksgewijs toeslaan en voor de nodige rampscenario s zorgen. Voorlopig lijkt er niets aan de hand en een lange termijn politieke visie ontbreekt. Het enige wat soms irriteert, is het grote aantal auto s met al hun uitlaatgassen. Dat is vervelend. Zonder enig besef van het naderende onheil schroeft bijna ieder westers individu intussen zijn aandeel in het opeisen van de wereldkoek vrolijk op. Zelfs eerder serieus geformuleerde milieu-eisen voor Schiphol worden opgeofferd aan de heilige groei. Hoe groot

4 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 8 8 zal straks de frustratie zijn, als de westerling niet heeft leren anticiperen op schaarste. Dit boek laat zien dat mensen nu al vaak doodongelukkig, depressief of ontevreden kunnen zijn vanwege het ontberen van dat kleine beetje luxe dat de buren meer hebben dan zij. Hun referentiekader is zeer beperkt. Een beetje tegenslag geeft hen nu al vaak de nekslag. Een paar miljoen van hen gebruiken dagelijks slaap- en verdovingsmiddelen of zoeken andere vluchtwegen uit hun relatieve misère. Maar velen geven liever hun regering, extremistische moslims of criminelen de schuld van hun eigen onvrede dan dat ze eens bij zich zelf naar binnen kijken. De buitenlucht in Nederland is vaak heel smerig en ongezond. Dat veroorzaken de inwoners veelal zelf. Een op de drie Nederlanders heeft een vorm van kanker. Alleen een diepe economische crisis zou hen uit die ongelukkige droom kunnen halen. Want alleen door echte schaarste zouden ze minder vervuiling krijgen en weer kunnen gaan nadenken over hun economische zeepbel. Maar een crisis willen ze juist tegen elke prijs afwenden. Liever gewoon de aarde kaal vreten dan zich af vragen of ze wellicht de tak afzagen waar ze zelf op zitten. Op school leert de jeugd rationeel omgaan met historische teksten over vroegere vijanden en gevaarlijke totalitaire systemen elders in de wereld. Maar van een sociaal-emotionele beleving, bewustwording of zelfkritiek is meestal slechts marginaal sprake. Het westerse zelfbeeld en het Europa-centrische denken blijven in ieder geval onaangetast. Bovendien ontbreekt het de westerling steeds meer aan idealen. Hij consumeert. Hij leert en werkt bijna uitsluitend voor de verbetering van zijn eigen positie. En hij hecht verkrampt aan zijn heilige verworvenheden, terwijl de rest van de wereld crepeert. Bij de minste aanleiding moet worden gestaakt om het geluk te redden ten koste van alles en iedereen. Al die tijd zitten ze zich zelf en anderen in de weg in dit overvolle land. Ze maken met zijn allen steeds meer herrie en slapen gemiddeld per persoon steeds slechter. De criminaliteit neemt toe en de roep om meer politie moet alleen maar nog erger voorkomen. Minder dan twee procent van de bevolking heeft wezenlijk belangstelling voor zaken als overbevolking, de relatie tussen de christelijke kerken en de islam, een mogelijke derde wereldoorlog, de kans op een volgende kruistocht tegen de Islam, een betere Veiligheidsraad zonder Amerika en Frankrijk, een einde aan de economische groei, de voordelen van de vergrijzing of dat blanken zo talrijk en zo schadelijk zijn. De meerderheid zoekt liever verstrooiing in spelletjes en bier.

5 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina 9 9 Steeds meer, beter of duurder onderwijs helpt allang niet meer. Het onderwijs is de gevangene geworden van het politieke systeem, terwijl onderwijs mensen juist kritisch moet maken op de samenleving. Het zou voor de hand liggen dat scholieren en studenten zich gevangen voelen en tekort gedaan door de regelzucht en het conservatisme van de heersende moraal. Helaas, zij laten zich klaarstomen voor een samenleving die vaak de hunne niet is. Psychologen en allerhande sociaalwerkers hebben er hun handen vol aan. Nu de immigratie is stopgezet, zou de meeste ellende toch voorbij moeten zijn. Dat dachten althans zeer velen. Maar het blijkt tegen te vallen. Het zit toch in de mensen zelf. Toverwoorden als privatisering, deregulering, transparantie, diervriendelijkheid en liberalisering zijn prachtige begrippen, maar blijken bij nadere invulling holle frasen. Het wezenlijke probleem, de overbevolking, blijft onaangetast. En de overheid kan niet anders dan op steeds meer terreinen optreden als politieagent, als een soort raad van hoeders, omdat zowel het individuele als het collectieve verantwoordelijkheidsbesef zoek zijn. Onafhankelijk denken wordt zeldzaam. Het wordt tijd, dat de mens zich bewust wordt van zijn eigen schadelijkheid en domheid. De mens neemt in de hele schepping een veel te eenzijdige en overheersende plaats in. Hij kan nog steeds kiezen. Straks zal schaarste aan voedsel, grondstoffen en andere levensbenodigdheden de mens dwingen te overleven via een strijd op wereldschaal, burgeroorlog en oorlog. Wie erop rekent, dat de techniek en de wetenschap voor alle menselijke problemen een oplossing zullen vinden, zal bedrogen uitkomen. Hij moet accepteren, dat kerncentrales en genetisch gemanipuleerd voedsel straks even geaccepteerd als schadelijk blijken te zijn. Dan liggen grote rampen in het verschiet. drs. Paul J. Gerbrands

6 nw gebrek aan schaartse vs :27 Pagina De blankenplaag De blanken, voornamelijk West-Europeanen, hebben vanaf het einde van de 14 e eeuw serieuze pogingen ondernomen om de rest van de wereld stapje voor stapje aan zich te onderwerpen. Door massaal in allerlei uithoeken van de wereld te gaan wonen en zich daar onbeperkt voort te planten werd de basis gelegd voor de huidige westerse hegemonie. Dit proces van koloniseren duurt nog steeds voort. De White Man s Burden, de goddelijke opdracht aan het blanke ras, werd eind 19 e eeuw als niet meer gepast ter zijde geschoven. Maar heimelijk bleef de Mission Civilatrice als onmisbaar voor de vooruitgang van de wereld voortleven in de gedachten van menig Europeaan. En het ziet er inderdaad naar uit, dat het imperialisme nog steeds niet dood is. De egoïstische arrogantie van weleer inspireert de nakomelingen van het Europese expansionisme kennelijk nog altijd. Alleen de manier, waarop de blanke belangen nu veilig worden gesteld, is anders. Hier volgt een onvolledig overzicht met daarin een aantal niet onwaarschijnlijke vooruitzichten. Voorlopig is er geen gebrek aan blanken. Ongeveer 500 jaar geleden begonnen de eerste Europese ontdekkingsreizen. West-Europeanen zijn in die tijd de hele wereld overgegaan op zoek naar de rijkdom van het tot dan toe onvindbare of moeilijk te bereiken Indië van Marco Polo. Hun zucht naar avontuur en welvaart werd zeker ook gevoed door de christelijke beperkingen die voortkwamen uit de middeleeuwse samenleving. Pauselijke aansporingen om in één moeite door het christendom daar verplicht te stellen, waar de Europeanen voet aan wal zetten, maakten paradoxaal genoeg ook veel geestelijken reislustig om zo te kunnen ontsnappen aan de westerse benepenheid. Samen met moordlustige en begerige zeelui vertrokken zij met dezelfde onbekende bestemming. De doopvont ging ook mee. Duizenden inwoners van Engeland, Frankrijk, Italië, Nederland, Portugal en Spanje verlieten hun vaderland en daarmee hun zekerheid. Wat wachtte was ziekte, onheil, oorlog en de dood. Hun motivatie moet enorm zijn geweest. De helft van deze avonturiers overleefde de oversteek over de oceanen niet of bezweek aan de andere kant van de wereldzee alsnog vanwege zware ontberingen. Besmettelijke ziekten als gevolg van ongezond voedsel onderweg en gebrek aan iedere vorm van hygiëne en verzorging waren