Instelling. Onderwerp. Datum

Transcriptie

1 Instelling Arbeidshof Brussel Onderwerp Arbeidsovereenkomsten. Algemeen regelingen. Ontslag om dringende reden. Art. 35, Wet 3 juli Vroegere feiten niet relevant, wanneer feiten binnen de 3 werkdagen niet bewezen zijn of geen tekortkoming uitmaken Datum 26 juni 2009 Copyright and disclaimer Gelieve er nota van te nemen dat de inhoud van dit document onderworpen kan zijn aan rechten van intellectuele eigendom, die toebehoren aan bepaalde betrokkenen, en dat er u geen recht wordt verleend op die desbetreffende rechten. M&D Seminars wil u met dit document de nodige informatie verstrekken, zonder dat de in dit document vervatte informatie bedoeld kan worden als een advies. Bijgevolg geeft M&D Seminars geen garanties dat de informatie die dit document bevat, foutloos is, zodat u dit document en de inhoud ervan op eigen risico gebruikt. M&D Seminars, noch enige van haar directieleden, aandeelhouders of bedienden zijn aansprakelijk voor bijzondere, indirecte, bijkomstige, afgeleide of bestraffende schade, noch voor enig ander nadeel van welke aard ook betreffende het gebruik van dit document en van haar inhoud. M&D Seminars 2009 M&D CONSULT BVBA Eikelstraat DE PINTE Tel. 09/ Fax 09/ info@mdseminars.be -

2 1e rep.nr ARBEIDSHOF TE BRUSSEL ARREST 3e KAMER OPENBARE TERECHTZITTING VAN ZESENTWINTIG JUNI TWEEDUIZEND EN NEGEN. bediendecontract tegenspraak definitief In de zaak : tegen : LANDELIJKE VORMINGSDIENST VOOR ZELFSTANDIGEN, vereniging zonder winstoogmerk, met zetel te 1081 Koekelberg, Kasteellaan 124/1, ondernemingsnummer , appellante op hoofdberoep, geïntimeerde op incidenteel beroep, ter openbare terechtzitting vertegenwoordigd door meester R. Swennen, advocaat te Zellik, P., wonende te [xxx], geïntimeerde op hoofdberoep, appellante op incidenteel beroep, ter openbare terechtzitting vertegenwoordigd door S. Renette, advocaat te Hasselt * * * *

3 2e Na beraad, spreekt het arbeidshof te Brussel volgend arrest uit : Het arbeidshof neemt kennis van de volgende procedurestukken: - het voor eensluidend verklaard afschrift van het bestreden vonnis, uitgesproken op tegenspraak, door de tweede kamer van de arbeidsrechtbank te Brussel op 21 april 2006; - het verzoekschrift tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van dit hof op 6 september 2006; - de conclusies voor de beide partijen, - de voorgelegde stukken; De partijen werden gehoord in de mondelinge uiteenzetting van hun middelen en conclusies ter buitengewone openbare terechtzitting van 27 mei 2009, waarna de debatten werden gesloten en de zaak voor uitspraak werd gesteld op heden. * * * 1. FEITEN EN RECHTSPLEGING Mevrouw P. kwam als bediende in dienst van de VZW Liberaal Verbond voor Zelfstandigen op 13 mei Op 1 april 2004 werd met de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen een nieuwe arbeidsovereenkomst afgesloten als bediende in de functie van management-assistente; vanuit de standplaats Brussel was ze verantwoordelijk voor het secretariaat van de algemene werking. In artikel 3 van deze arbeidsovereenkomst werd bepaald dat er geen proeftijd is, gezien de eerdere overeenkomst van 13 mei 2003 met het Liberaal Verbond voor Zelfstandigen, inclusief anciënniteit wordt overgenomen. Bij aangetekend schrijven van 15 juni 2005 namens de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen en de VZW Liberaal Verbond voor Zelfstandigen door de voorzitter ( G. Lagrou) ondertekend, werd mevrouw P. met dringende redenen ontslagen. Op 18 juni 2005 werd in een vergadering van de raad van bestuur van de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen deze

4 3e ontslagbeslissing bevestigd. In een aangetekende brief van 21 juni 2005 betwistte de raadsman van mevrouw P. dit ontslag met dringende reden. Partijen kwamen niet tot overeenstemming en op 4 juni 2005 dagvaardde mevrouw P. de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen voor de arbeidsrechtbank te Brussel in betaling van : - een opzeggingsvergoeding van 5 maanden of ,27 - een pro rata eindejaarspremie van achterstallig vakantiegeld van 6.405,98 - vakantiegeld bij de dienstverlening van 2.531,10 - loon juni 2005 van morele schadevergoeding van onkosten 1 provisioneel - maaltijdcheques 1 provisioneel te vermeerderen met wettelijke en gerechtelijke intresten en in afgifte van de sociale en fiscale documenten onder verbeurte van een dwangsom. De VZW stelde een tegenvordering in terugbetaling van : - ten onrechte uitgekeerd loon voor recuperatiedagen, niet opgenomen verlof, vormingsdagen en overuren ter waarde van 3.134,22 - ten onrechte ontvangen verplaatsingskosten van 3.183,30 - ten onrechte uitgekeerd loon van ten onrechte uitgekeerd vakantiegeld van 1.275,48 - ten onrechte in rekening gebrachte kosten van 1 provisioneel, maar geschat op 5.000, te vermeerderen met de gerechtelijke intresten. Bij vonnis van de arbeidsrechtbank van Brussel van 21 april 2006 werd de hoofdvordering ontvankelijk en in volgende mate gegrond verklaard : ,77 wegens opzeggingsvergoeding wegens pro rata eindejaarspremie - 1 provisioneel wegens maaltijdcheques alle sommen te verhogen met wettelijke intresten vanaf 15 juni 2005 en de gerechtelijke intresten; en in afgifte van de wettelijk vereiste sociale en fiscale documenten. Het overige werd afgewezen als zijnde ongegrond. De tegenvordering werd ontvankelijk doch ongegrond verklaard en de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen werd veroordeeld tot de gerechtskosten. Mevrouw P. maakt melding van een betekening van dit vonnis op 6

5 4e juli Bij verzoekschrift tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van het arbeidshof te Brussel op 6 september 2006, tekende de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen hoger beroep aan en vroeg zij dat de oorspronkelijke hoofdvordering van mevrouw P. zou worden afgewezen als zijnde ontvankelijk doch ongegrond en dat haar oorspronkelijke tegenvordering zou worden toegekend als zijnde ontvankelijk doch gegrond. Mevrouw P. tekende incidenteel beroep aan en hernam haar oorspronkelijke hoofdeis, behalve wat betreft het loon juni, de morele schade en de kosten; bijkomend vroeg zij een schadevergoeding van wegens het foutief doorgeven van financiële gegevens aan de fiscus. De VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen betwistte de ontvankelijkheid van deze uitbreiding van vordering in graad van hoger beroep. 2. BEOORDELING. Mevrouw P. maakt melding van de betekening van het vonnis op 6 juli 2006, zodat het hoger beroep van 6 september 2006 tijdig werd ingesteld. Het is regelmatig naar vorm en ook aan de andere ontvankelijkheidvereisten is voldaan. Het is derhalve ontvankelijk. Hetzelfde geldt voor het incidenteel beroep Het ontslag om dringende reden In de uitvoerige ontslagbrief van 15 juni 2005 worden 9 grieven aangehaald voor het ontslag om dringende reden, die door de eerste rechter oordeelkundig als volgt werden samengevat : 1. mevrouw P. zou, met opzet, nagelaten hebben, ondanks diverse herinneringen, het tijdschrift van de organisatie aan de voorzitter van de VZW te laten toezenden; 2. zij zou niet bewezen privé telefoononkosten in rekening hebben gebracht voor een bedrag van 3.693,06 3. in het maandelijks tijdschrift van de organisatie zou een foutief rekeningnummer vermeld zijn geweest, dienstig voor de storting van de lidgelden van de organisatie 4. het dienstbetoon zou niet op professionele wijze zijn uitgewerkt 5. een aantal verslagen van de vergaderingen van de raad van bestuur zouden onjuist opgemaakt zijn 6. de foutieve aanrekening van de vergoeding voor het woonwerkverkeer 7. de ten onrechte uitbetaling in de vorm van een onkostenvergoeding van een bedrag van 3.138,22 van een

6 5e vergoeding als recuperatie voor niet opgenomen jaarlijks verlof, vormingsdagen en overuren 8. het aannemen van een ongepaste en vijandige houding op de raad van bestuur van 11 juni 2005 door geen afstand te nemen van een brief van de heer Johan Van Overbeke, afgevaardigd beheerder van de organisatie, waarbij deze kritiek gaf op de raad van bestuur 9. het uiten van brutale verwijten en betichtingen ten aanzien van de bestuurders van de VZW na afloop van de vergadering van 11 juni Na opsomming van deze grieven, besluit de ontslagbrief als volgt : Op grond van al deze gegevens, waarvan de raden van bestuur van de beide organisaties, na uitgevoerd onderzoek, op 11 juni 2005 kennis namen en daarvan alsdan de ernst en de zekerheid hebben gevat, verzoek ik u akte te nemen van uw ontslag als personeelslid van de beide organisaties hierboven vernoemd, vanaf 1 januari 2004 tot 31 maart 2004 van de VZW Liberaal verbond voor Zelfstandigen en vanaf 1 april 2004 tot heden als personeelslid van de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen, dit wegens dringende redenen. Mevrouw P. betwist, gelet op de bekrachtiging van 18 juni 2005, dat de dringende reden tijdig werd ingeroepen; zij betwist tevens dat de VZW slechts op de raad van bestuur van 11 juni 2005 kennis nam van de feiten vermeld in de ontslagbrief, die volgens haar niet voldoende nauwkeurig zijn omschreven; tenslotte stelt zij dat de ingeroepen feiten niet bewezen zijn en geen ontslag om dringende redenen kunnen verantwoorden. Op grond van artikel 35, 3 lid van de arbeidsovereenkomstenwet mag een ontslag om dringende reden niet meer worden gegeven, wanneer het feit ter rechtvaardiging ervan sedert ten minste drie werkdagen bekend is aan de partij die zich hierop beroept. Artikel 35, laatste lid, voegt hieraan toe dat de partij die een dringende reden inroept, het bewijs moet leveren dat zij deze termijn geëerbiedigd heeft. De kennisname van de feiten waarop het ontslag met dringende reden gesteund is, dient te gebeuren in hoofde van de persoon of het orgaan, bevoegd om tot het ontslag over te gaan (Cass., 7 december 1998, R.W , 848; Cass., 24 juni 1996, Arr. Cass. 1996, 639). De termijn van 3 werkdagen begint te lopen vanaf het ogenblik waarop de partij die ontslag betekent, voldoende kennis heeft van de feiten (Cassatie, 23 mei 1973, JTT 1973, 212 en Cassatie, 11 januari

7 6e 1993, JTT 1993, 58). Artikel 35 van de arbeidsovereenkomstenwet omschrijft de dringende reden als de ernstige tekortkoming die elke professionele samenwerking tussen de werkgever en de werknemer onmiddellijk onmogelijk maakt. Hieruit volgt dat 3 voorwaarden cumulatief aanwezig moeten zijn : - er moet een ernstige tekortkoming zijn van de werknemer, - die elke professionele samenwerking onmogelijk maakt, - en dit op een bijzondere manier met name onmiddellijk en definitief (zie. W. Van Eeckhoutte, Sociaal Compendium 04-05, nr. 5249). Artikel 35 laatste lid van de arbeidsovereenkomstenwet zegt dat de partij die een dringende reden inroept hiervan het bewijs dient te leveren. Deze feiten moet dan ook zo omschreven zijn dat zowel de rechter als degene die ontslagen wordt, precies weten waarop het ontslag gesteund is. Benevens het foutief karakter zal de rechter dus tevens de ernst van de tekortkoming dienen te beoordelen (cfr. Mallie J., noot onder A.H. Brussel, 20 juni 1980, T.S.R. 1981,41). Bij de beoordeling van een dringende reden dient uiteraard rekening te worden gehouden met de omstandigheden eigen aan de zaak. Het feit dat het ontslag om dringende reden rechtvaardigt, is immers het feit met inachtneming van alle omstandigheden die het feit het karakter geven van een zwaarwichtig motief (Cass., 13 december 1982, Arr. Cass., , 504; Cass., 16 juni 1971, JTT 1972, 37; Cass., 23 mei 1973, JTT 1973, 212) Het tijdig inroepen van het ontslag om dringende reden. In het schrijven van de raadsman van mevrouw P. van 21 juni 2005 wordt betwist dat de heer Georges Lagrou als voorzitter gemandateerd was voor het geven van een ontslag om dringende reden en stelt men dat de bevoegdheid hiertoe behoort aan de raad van bestuur. Alhoewel in de ontslagbrief om dringende redenen verwezen wordt naar een vergadering van de raad van bestuur van 11 juni 2005, wordt het verslag van deze vergadering door geen van de partijen voorgebracht. Evenmin worden de statuten van de VZW voorgebracht. Niettemin stelt het hof vast dat de arbeidsovereenkomst van

8 7e mevrouw P. van 1 april 2004 namens de VZW ondertekend werd door de heer Georges Lagrou in zijn hoedanigheid van voorzitter a.i. Appellante brengt wel het verslag voor van haar raad van bestuur van 18 juni 2005; onder punt 4 werd gestemd over de Bekrachtiging bij hoogdringendheid van de door de voorzitter op 15 juni 2005 genomen beslissing inhoudend ontslag, wegens dringende redenen, van mevrouw P. als personeelslid. Deze stemming gaf als resultaat : - voor de bekrachtiging van het ontslag : 6 - tegen deze bekrachtiging: 2 - nietig : 1, waarna de voorzitter aan mevrouw P. dit resultaat meedeelt, wat de bekrachtiging van het ontslag met terugwerkende kracht op 15 juni 2005 wegens dringende reden tot gevolg heeft. Een ontslag om dringende reden kan gegeven worden door een lasthebber van de werkgever. ( Arbh. Brussel 31 januari 1990,Inl. Soc. Secr. 1996/3, ) Wanneer het ontslag wordt gegeven door iemand die onvoldoende gemandateerd is, kan dit ontslag naderhand worden bekrachtigd door de bevoegde persoon. (Cass. 13 januari 2003, Arr. Cass. 2003, 138; JTT 2003,, 268, noot; Pas. 2003, 112; Soc. Kron. 2008, 310; Arbh. Brussel 7 februari 1990, JTT 1990, 445, met noot) Een dergelijke bekrachtiging werkt terug tot op de datum van het ontslag, zodat het dan geen belang heeft om bij een ontslag om dringende reden na te gaan of deze bekrachtiging al dan niet is tussengekomen binnen de drie werkdagen. (zie de hierboven aangehaalde arresten van 31 januari 1990 en 7 februari 1990 en Arbh. Brussel 31 januari 1996, JTT 1997, 137) Alhoewel er nooit bezwaar is geweest tegen het feit dat de voorzitter van de VZW mandaat had om de arbeidsovereenkomst van mevrouw P. te ondertekenen, kan aanvaard worden dat er twijfel was omtrent zijn mandaat voor het betekenen van een ontslag om dringende reden, gelet op de beraadslaging van de raad van bestuur van 18 juni De raad van bestuur had alleszins de bevoegdheid om een personeelslid te ontslagen. Op deze raad van bestuur werd het mandaat van de voorzitter bekrachtigd en er werd terecht vermeld dat deze bekrachtiging terugwerkte tot 15 juni Ten onrechte wil mevrouw P. uit deze bekrachtiging afleiden dat de drie werkdagentermijn zou zijn overschreden.

9 8e De punten 8 en 9 van de ontslagbrief hebben betrekking op feiten van 11 juni 2005 en het is duidelijk dat in deze ontslagbrief een reeks van feiten wordt aangehaald, die in hun geheel de dringende reden dienen uit te maken. In de ontslagbrief worden de dringende reden immers gesteund op grond van al deze gegevens. Wanneer een reeks feiten met herhaalde tekortkomingen wordt opgegeven, kan de tijdigheid van het ontslag aanvaard worden, voor zover het laatste feit binnen de drie werkdagentermijn valt en voor zover het feit en de foutieve aard ervan bewezen is. (Arbh. Brussel 14 april 1974, Med. V.B.O. 1977, 454) Onder het voorbehoud dat feiten 8 en 9 foutief zijn en bewezen zijn, is het ontslag tijdig gegeven. De VZW stelt verder dat ze kennisnam van de feiten 1 tot en met 7 op de vergadering van haar Raad van bestuur van 11 juni 2005, maar dit bewijst ze niet, daar ze niet eens het goedgekeurde verslag van deze vergadering voorbrengt. Het hof beschikt enkel over het goedgekeurde verslag van de vergadering van 18 juni Zonder voldoende bewijs van de feiten 8 en 9, is dus de tijdigheid van het ontslag voor de overige punten niet aangetoond. Wanneer de laatste feiten, die binnen de drie werkdagen termijn vallen, niet bewezen zijn of geen tekortkoming uitmaken, dan dient de feitenrechter immers niet meer de vroegere feiten te onderzoeken, daar die geen invloed kunnen hebben op de beoordeling van de zwaarwichtigheid van een gedrag dat het niet als een tekortkoming beschouwde. ( Cass. 7 april 2003, A. C. 2003, 887) De precisering van de ontslagreden. De feiten, zoals ze in de ontslagbrief zijn vermeld, zijn voldoende duidelijk gepreciseerd, opdat het hof zou kunnen nagaan of de ingeroepen redenen zwaarwichtig genoeg zijn en of deze redenen dezelfde zijn als die welke betekend werden aan de ontslagen partij; uit de gedetailleerde betwisting van deze redenen door mevrouw P. kan afgeleid worden dat ook zijzelf voldoende geïnformeerd is over de feiten die haar ten laste worden gelegd Het bewijs van de dringende reden en van de zwaarwichtigheid van de feiten Het hof zal eerst het bewijs en de zwaarwichtigheid van de feiten 8

10 9e en 9 controleren, daar deze feiten zich afspeelden tijdens en na de vergadering van 11 juni 2005 en dus binnen de drie werkdagentermijn vielen. In feit 8 wordt aan mevrouw P. verweten dat zij op vraag van afgevaardigd bestuurder Johan Overbeke een brief heeft voorgelezen, waarover zij blijkbaar niet ontstemd was en waarvan zij bij de lezing geen afstand heeft genomen, zodat zij een vijandige houding heeft laten blijken tegenover de leden van de raad van bestuur. Het verslag van de raad van bestuur van 11 juni 2005 wordt door appellante niet voorgebracht, maar uit het verslag van dezelfde raad van 18 juni 2005 kan afgeleid worden dat er binnen het bestuursorgaan van de VZW ernstige spanningen waren met over en weer meningsverschillen en emotionele uitlatingen. De subjectieve invulling die appellante in punt 8 van de ontslagbrief geeft aan het feit en de wijze waarop mevrouw P. een brief van een collega heeft voorgelezen, toont geenszins aan dat zij zich objectief schuldig zou gemaakt hebben aan een ernstige tekortkoming die de professionele samenwerking definitief en onmiddellijk onmogelijk maakt. Ook een personeelslid heeft immers recht op een eigen mening en zeggenschap in de werking van haar organisatie, voor zover zij hierbij het gezagsrecht van de werkgever eerbiedigt. Nergens wordt aangetoond dat mevrouw P. door het in zijn plaats voorlezen van een brief van een zonder stem zijnde collega, redelijke grenzen zou hebben overschreden. Er wordt dus geen foutieve houding van mevrouw P. aangetoond. In punt 9 wordt aan mevrouw P. verweten dat zij na de vergadering luidruchtig verschillende brutale verwijten en betichtingen van plichtsverzuim door de bestuurders zou hebben uitgeschreeuwd, wat opnieuw wordt geïnterpreteerd als een vijandige ingesteldheid en houding. Ook hier kan men geen abstractie maken van de gespannen verhouding binnen de VZW. In het dossier is echter geen enkel bewijsstuk of bewijselement dat er op wijst dat mevrouw P. brutale verwijten en betichtingen zou hebben uitgeschreeuwd en er wordt ook geen enkel bewijsaanbod gedaan. Ook dit onderdeel is dus niet bewezen.

11 10e Aangezien de feiten 8 en 9, die binnen de drie werkdagentermijn vallen, niet bewezen zijn, is het onderzoek van de andere feiten, niet meer nodig.( Cass. 7 april 2003, A.C. 2003, 887) Ten overvloede kan nochtans opgemerkt worden dat uit de bespreking van de oorspronkelijke tegenvordering volgt dat de grieven 2, 6 en 7 niet bewezen zijn, terwijl de grieven 1, 3, 4 en 5 niet van aard kunnen zijn om een dringende reden te verantwoorden, daar deze grieven eerder uitdrukking zijn van de gespannen verhoudingen binnen de VZW, waardoor men kleinigheden of aanmerkingen rond de arbeidsuitoefening is gaan uitvergroten. Aangezien de dringende reden aldus niet kunnen worden aanvaard, heeft mevrouw P. recht op een opzeggingsvergoeding, die gelijk is aan het lopende loon dat overeenstemt met de duur van de opzeggingstermijn. De opzeggingstermijn bij toepassing van artikel 82 3 van de arbeidsovereenkomstenwet wordt door de rechter bepaald met inachtneming van de op het tijdstip van de kennisgeving van beëindiging van een overeenkomst bestaande kans om een gelijkwaardige betrekking te vinden en dit rekening houdend met de anciënniteit, de leeftijd van de werknemer, de uitgeoefende functie en het loon volgens de gegevens eigen aan de zaak (Cass., 8 september 1980, Arr. Cass., , 17; Cass., 17 september 1975, T.S.R. 1976, 14; Cass., 3 februari 1986, JTT 1987, 58; Cass., 4 februari 1991, R.W , 1407) en met inachtneming van de wederzijdse belangen van partijen ( Cass., 19 januari 1977, Arr. Cass. 1977,5 161; Cass., 9 mei 1994, Soc. Kron. 1994,2 153). De VZW betwist de juistheid van het door haar sinds oktober 2004 uitbetaalde maandloon van en stelt dat dit slechts mag bedragen. Oordeelkundig heeft de eerste rechter vastgesteld dat tot de uitbetaling van dit maandloon opdracht was gegeven door de afgevaardigd beheerder van de VZW en dat de zogenaamde andersluidende beslissingen van de raad van bestuur niet worden voorgelegd. De opgave van de lonen aan het sociaal secretariaat is een zaak van dagelijks bestuur, behorend tot de bevoegdheid van de afgevaardigd bestuurder. Met overname van de motivering van de eerste rechter kan het jaarloon dan ook worden begroot op ,32.

12 11e Mits een juiste evaluatie te geven aan de anciënniteit ( circa 2 jaar), de leeftijd ( 42 jaar), de functie (management - assistente) en het jaarloon ( ,32) kan de opzeggingsvergoeding worden begroot op 4 maanden, hetzij ,32 x 4/12 = ,77. Het hoger beroep en het incidenteel beroep zijn op dit punt dan ook ongegrond De pro rata eindejaarspremie. In artikel 4 van de arbeidsovereenkomst wordt bepaald dat het loon vastgesteld wordt overeenkomstig de bepalingen van het paritair comité 218. Volgens artikel 5 van de CAO van 29 mei 1989, afgesloten in het paritair comité, en algemeen verbindend verklaard bij KB van 6 augustus 1990, hebben de bedienden die in de loop van het jaar ontslagen worden, recht op een pro rata premie behoudens indien zij om dringende reden worden ontslagen. Een andersluidende individuele overeenkomst, waarin dit recht bijkomend zou worden onderworpen aan de voorwaarde van een positieve evaluatie, kan aan deze cao-bepaling geen afbreuk doen, daar een dergelijke van de CAO afwijkende individuele overeenkomst nietig is op grond van artikel 11 en 51 van de CAOwet van 5 december Terecht heeft de eerste rechter dan ook een pro rata eindejaarspremie van 3000 x 5,5/12 = 1375 toegekend. Het hoger beroep is op dit punt ongegrond Achterstallig vakantiegeld en vakantiegeld bij uitdiensttreding. Alhoewel de eerste rechter appellante er op gewezen heeft dat zij een vakantieattest dient voor te leggen, ontbreekt dit stuk ook nog in graad van hoger beroep. Wel blijkt uit de loonbrief juni 2005 dat de afrekening van het vakantiegeld in de loondocumenten werd opgenomen en appellante brengt ook de rekeninguittreksels voor, die de betaling bewijzen. Tevens legt appellante de individuele rekeningen neer voor gans de periode van tewerkstelling, zodat geïntimeerde in de mogelijkheid is om de afrekening van het vakantiegeld na te rekenen. Alleszins blijkt

13 12e uit de individuele rekening 2005 dat er wel degelijk afwezigheidsdagen zijn wegens jaarlijkse vakantie (januari) en betaald afwezig (juni), zodat de bewering van geïntimeerde dat er nog geen verlof was opgenomen, onjuist is. Geïntimeerde concretiseert niet in welk opzicht de afrekening van het vakantiegeld onjuist zou zijn, zodat haar oorspronkelijke vorderingen op dit punt ongegrond dienen te worden verklaard Afrekening maaltijdcheques. Uit de loonfiche juni 2005 en uit de individuele rekening 2005 volgt dat appellante de maaltijdcheques heeft afgerekend. De eerdere vordering van mevrouw P. in betaling van het loon van de maand juni en in verband met achterstallige onkosten is hangende de procedure zonder voorwerp geworden, doordat dit door appellante geregeld werd. Mevrouw P. houdt niettemin voor dat zij de maaltijdcheques voor de maanden mei en juni 2005 niet ontvangen heeft. Zij steunt zich hiervoor op een nota van appellante aan haar raadsman van 21 februari Deze nota wordt door geen van de partijen voorgebracht. Er is dus geen bewijs dat er op dit punt nog iets achterstallig is. Het hoger beroep is op dit punt gegrond Uitbreiding van de vordering in graad van hoger beroep wegens schadevergoeding omwille van het foutief doorgeven van gegevens aan de fiscus. Mevrouw P. vorderde in de inleidende dagvaarding de afgifte van de nodige fiscale en sociale documenten. De eerste rechter heeft terecht dit onderdeel van de vordering gegrond verklaard wat betreft de toegekende bedragen. Mevrouw P. houdt thans voor dat ingevolge het vonnis een fiscale fiche werd afgeleverd, zonder dat de bedragen effectief werden uitbetaald, gelet op de huidige beroepsprocedure. Zij stelt aldus te veel belastingen te hebben betaald waardoor zij ook nog eens zou benadeeld zijn in het bekomen van een studiebeurs voor haar kinderen, omdat haar inkomsten de drempelwaarde overschreden. De VZW houdt voor dat dergelijke uitbreiding van de vordering in

14 13e graad van hoger beroep niet mogelijk is; nochtans kan artikel 807 van het gerechtelijk wetboek ook in hoger beroep toepassing vinden en is de uitbreiding gesteund op een feit in de dagvaarding vermeld, met name de vraag tot afgifte van het fiscaal attest. In de mate echter het hoger beroep in verband met de opzeggingsvergoeding en de pro rata eindejaarspremie ongegrond wordt verklaard, lijdt mevrouw P. geen schade. Ze had bovendien bij de aangifte van haar belastingen aan de controlediensten kunnen meedelen dat zij gelet op het hoger beroep de vermelde bedragen nog niet had ontvangen. Deze uitbreiding van de oorspronkelijke vordering is dan ook ongegrond De oorspronkelijke tegenvordering van de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen De VZW handhaaft haar oorspronkelijke tegenvordering in verband met - de terugvordering van een bedrag van 3.134,22 wegens ten onrechte uitgekeerd loon voor recuperatie dagen, niet opgenomen jaarlijks verlof, vormingsdagen en overuren - de terugvordering van een bedrag van 3.138,30 wegens ten onrechte uitbetaalde verplaatsingsonkosten - de terugbetaling van een bedrag van wegens foutief uitgekeerd loon, Al deze bedragen te vermeerderen met gerechtelijke intresten. Op goede gronden, die het arbeidshof overneemt en herhaalt, heeft de eerste rechter deze tegenvordering ongegrond verklaard, omdat - in verband met de terugvordering van het bedrag van 3.134,22 nergens verduidelijkt wordt waar dit bedrag vandaan komt, hoe het is samengesteld en hoe het zich verhoudt tot het tweede onderdeel in verband met de verplaatsingsonkosten. - In verband met de terugvordering van de verplaatsingsonkosten van 3.183,30 gelden gelijkaardige opmerkingen en wordt zelfs niet het bewijs aangebracht dat dit bedrag ooit betaald is, laat staan onverschuldigd betaald. Ondanks de overduidelijke aanwijzing van de eerste rechter dat er omtrent dit onderdeel meer bewijselementen moeten worden aangebracht, herneemt de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen in graad van hoger beroep enkel opnieuw haar zelfde

15 14e vage beweringen en wil ze het gebrek aan bewijs goedmaken door de vraag tot aanstelling van een gerechtelijk deskundige, die uit al deze onduidelijkheid een juiste berekening zou moeten distilleren. Een deskundige kan echter niet het gebrek aan bewijselementen opvangen, daar deze gegevens door de eisende partij op tegenvordering moeten worden voorgelegd, zoals eveneens terecht reeds door de eerste rechter werd aangegeven. - In verband met het teveel uitbetaalde loon herleidt de discussie zich tot de vraag of mevrouw P. vanaf oktober 2004 terecht aanspraak kon maken op brutoloon van 3000 in plaats van Er kan verwezen worden naar hetgeen hierboven werd gezegd in verband met de bespreking van het basisloon voor de opzeggingsvergoeding. In graad van hoger beroep verhoogt de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen nog verder de onduidelijkheid door enerzijds een ten onrechte uitbetaalde bedrag van te vermelden voor de periode van 1 april 2004 tot en met 15 juni 2005, maar anderzijds een afrekening te presenteren van 6,5 maanden x 750 = Zeer terecht heeft de eerste rechter deze erg onduidelijke tegenvordering afgewezen als zijnde toelaatbaar doch ongegrond wegens het volkomen ontbreken van nuttig bewijs. Het hoger beroep in verband met de tegenvordering is ongegrond. OM DEZE REDENEN HET ARBEIDSHOF Gelet op de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken zoals tot op heden gewijzigd, inzonderheid op artikel 24, Recht sprekend op tegenspraak, Verklaart zowel het hoger beroep als het incidenteel beroep en de uitbreiding van de oorspronkelijke hoofdvordering ontvankelijk en verklaart het principaal hoger beroep enkel gegrond wat betreft de schadevergoeding wegens niet-betaling van maaltijdcheques; verklaart het incidenteel beroep ongegrond, verklaart de uitbreiding van de oorspronkelijke hoofdvordering ongegrond, Bevestigt het bestreden vonnis behalve wat betreft de veroordeling

16 15e van de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen tot betaling aan mevrouw P. van 1 provisioneel ten titel van maaltijdcheques en verklaart dit onderdeel ongegrond; Trekt de zaak aan zich wat betreft het achterstallig vakantiegeld en het vakantiegeld einde dienst en verklaart de vordering dienaangaande van mevrouw P. ongegrond; Veroordeelt de VZW Landelijke Vormingsdienst voor Zelfstandigen tot de gerechtskosten van het hoger beroep, deze aan de zijde van beide partijen begroot op rechtsplegingsvergoeding hoger beroep 2000 Aldus gewezen door de derde kamer van het arbeidshof en ondertekend door : L. Lenaerts, raadsheer, voorzitter; S. Alaerts, raadsheer in sociale zaken, als werkgever; H. Engelen, raadsheer in sociale zaken, als werknemerbediende; S. Van der hoeven, griffier. L. Lenaerts S. Van der hoeven

17 16e S. Alaerts H. Engelen en uitgesproken op de openbare terechtzitting van de derde kamer van het arbeidshof te Brussel op zesentwintig juni tweeduizend en negen door : L. Lenaerts raadsheer, voorzitter, Bijgestaan door S. Van der hoeven: griffier. L. Lenaerts S. Van der hoeven