Het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties:

Transcriptie

1 Het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties: Een literatuurstudie naar de invloed van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van jonge meisjes Bachelorthesis Communicatiewetenschap Student: Aziza el Hasnaouy Studentnummer: UvAnetID: Instelling: Universiteit van Amsterdam Afstudeerseminar: Media en Reclame Docent: Florie Schmits Datum: 16 januari 2012

2 Inhoudsopgave 1. Inleiding Het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames Invloed van het dunne schoonheidsideaal op lichaamsbeeld Doel van deze studie Wetenschappelijke relevantie Maatschappelijke relevantie Theoretisch kader Lichaamsbeeld Theorieën Sociocultural theory Cultivation theory Social comparison theory Social cognitive theory Methode Resultaten Invloed van het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames De affectieve dimensie: lichaamsontevredenheid Lichaamsbeeld Invloed van het dunne schoonheidsideaal in tijdschriftadvertenties De affectieve dimensie: lichaamsontevredenheid Lichaamsbeeld Conclusie Invloed van televisiereclames Invloed van tijdschriftadvertenties Sociocultural theory Cultivation theory Social comparison theory Social cognitive theory Discussie Literatuurlijst Bijlage I: Resultatentabel

3 1. Inleiding Nothing tastes as good as thin feels. Volgens het Britse fotomodel Kate Moss smaakt niets zo goed als mager zijn. Deze slogan, in een televisiereclame van de online winkel Zazzle, heeft voor heel wat media-aandacht gezorgd in Groot-Brittannië. De actiegroepen 'Say No to Size Zero' en 'Beating Eating Disorders houden de televisiereclame van Zazzle verantwoordelijk voor het creëren van een verkeerd beeld, waarin een dun lichaam als ideaal wordt gezien. Blootstelling aan deze televisiereclame zou meisjes aanmoedigen tot het ontwikkelen van een negatief lichaamsbeeld en eetstoornissen ( Verbod op pro-anorexia shirts., 2011). Ouders en verschillende organisaties staan kritisch tegenover het schoonheidsideaal die door media verspreid worden. De media worden regelmatig verantwoordelijk gehouden voor het creëren van een onrealistisch dun schoonheidsideaal, waar meisjes op een gezonde wijze niet aan kunnen voldoen en daardoor een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen (Jung & Peterson, 2007). Het gebruik van beelden van het dunne schoonheidsideaal in de media staat vaak ter discussie, maar is blootstelling hieraan wel effectief in het beïnvloeden van het lichaamsbeeld bij jonge meisjes? 1.1 Het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames Tegenwoordig kijken kinderen gemiddeld meer dan twee uur per dag televisie. Televisie kijken wordt als een favoriete bezigheid gezien in tegenstelling tot tijdschriften lezen. Voor het lezen zijn cognitieve vaardigheden nodig, die bij kinderen nog niet volledig ontwikkeld zijn (Harrison & Hefner, 2006). Kinderen imiteren op jonge leeftijd regelmatig hun favoriete personages op televisie en vertonen een hoge mate van zelfvertrouwen, wanneer ze hiermee bezig zijn (Levine & Smolak, 1996). Daarnaast willen ze meer op hun favoriete personages op televisie lijken dan op een familielid. Dit kan tot enige bezorgdheid leiden, gezien televisie veel uiterlijk gerelateerde beelden bevat. De afgelopen jaren zijn het aantal dunne personages op televisie toegenomen, terwijl volslanke personages zijn afgenomen (Klein & Shiffman, 2006). Regelmatig worden goede personages in bijvoorbeeld televisiereclames afgebeeld als mooi, dun en aantrekkelijk. Slechte personages worden echter afgebeeld als zwaarlijvig, wreed en onaantrekkelijk (Herbozo, Tantleff-Dunn, Gokee-LaRose & Thompson, 2004). Televisiereclames zijn duidelijke zenders van het dunne schoonheidsideaal. Het dunne schoonheidsideaal wordt gedefinieerd als vrouwen die dunne taille, lange benen, vlekkeloze huid en goed ontwikkelde borsten hebben (Groesz, Levine & Murnen, 2002). 1

4 1.2 Invloed van het dunne schoonheidsideaal op lichaamsbeeld Voornamelijk meisjes zijn geneigd om zichzelf te vergelijken met het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames. Na blootstelling ervaren meisjes vaak een discrepantie, als het eigen lichaam niet overeen met het dunne schoonheidsideaal. De discrepantie die zij ervaren, kan invloed hebben op het lichaamsbeeld (Thompson, Heinberg, Altabe & Tantleff-Dunn, 1999). Meisjes kunnen na vergelijking een negatief gevoel ontwikkelen en ontevreden zijn over het eigen lichaam. Lichaamsontevredenheid wordt gedefinieerd als een persoonlijk gevoel van ontevredenheid over het eigen lichaam en wordt bepaald door het verschil tussen hoe iemand denkt dat zijn lichaam er op dit moment uitziet en hoe het ideaalbeeld is van het lichaam (Jung & Peterson, 2007). Uit onderzoek is gebleken dat vanaf het zevende levensjaar meisjes lichaamsontevredenheid kunnen ontwikkelen (Dohnt & Tiggemann, 2005). Dit kan voor enige bezorgdheid zorgen, gezien meisjes die ontevreden zijn over hun eigen lichaam, een hoog risico lopen op het ontwikkelen van ernstige eetstoornissen zoals anorexia nervosa (Neumark-Sztainer, Paxton, Hannan, Haines & Story, 2006). 1.3 Doel van deze studie Het doel van deze literatuurstudie is meer inzicht te verkrijgen in de relatie en effecten van blootstelling aan het dunne schoonsheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van jonge meisjes door het analyseren van bestaande literatuur op een gestructureerde kritische wijze. Tevens wordt aan de hand van deze analytische review, getracht meer inzicht te krijgen in factoren die wellicht een rol kunnen spelen in de relatie en effecten van blootstelling aan het dunne schoonsheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van meisjes. 1.4 Wetenschappelijke relevantie Bestaande onderzoeken die verricht zijn naar het effect van het dunne schoonheidsideaal op het lichaamsbeeld, zijn geheel gericht op mannen en vrouwen in de leeftijdcategorie van 7 tot 18 jaar en ouder (Groesz, Levine & Murnen, 2002). Omdat lichaamsontevredenheid op jonge leeftijd begint, voornamelijk bij meisjes vanaf 7 jaar (Dohnt & Tiggemann, 2005), zal deze literatuurstudie een kritisch analytisch overzicht geven van verschillende studies die zich hebben gericht op beïnvloedbare jonge meisjes in de leeftijdcategorie van 7 tot 15 jaar. Na een analytische review kunnen specifieke uitspraken gedaan worden over jonge meisjes. Tevens hebben onderzoeken zich voornamelijk gericht op de invloeden van 2

5 tijdschriftadvertenties. Het is van belang om eveneens inzicht te verkrijgen in invloeden van televisiereclames, omdat meisjes meer televisie kijken dan dat zij tijdschriften lezen (Harrison & Hefner, 2006). In deze literatuurstudie wordt televisiereclames en tijdschriftadvertenties als twee aparte variabelen behandeld. Dit vanwege de verschillende impact die televisiereclames en tijdschriftadvertenties teweeg kunnen brengen. Dat maakt het moeilijk om deze twee variabelen met elkaar te vergelijken (Tiggemann, 2003). De vraagstelling die in deze literatuurstudie centraal staat, is: In hoeverre heeft blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties, invloed op het lichaamsbeeld van jonge meisjes? 1.5 Maatschappelijke relevantie De onderzoeksresultaten van deze literatuurstudie kunnen ingezet worden, om zowel jonge meisjes als ouders van deze meisjes bewust te maken van de effecten van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftenadvertenties. De resultaten van dit onderzoek kunnen tevens een relevante bijdrage zijn voor het creëren van nieuwe wet- en regelgeving waaraan televisiereclames en tijdschriftadvertenties moeten voldoen. 2. Theoretisch kader In dit hoofdstuk wordt de theoretische basis voor deze literatuurstudie aan de orde gesteld. Allereerst wordt het begrip lichaamsbeeld gedefinieerd. Vervolgens zal ingegaan worden op verschillende theorieën, die relevant zijn om de effecten van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld te verduidelijken. 2.1 Lichaamsbeeld Lichaamsbeeld wordt gedefinieerd als een multidimensioneel concept dat de perceptie, het gedrag en de attitude bevat met betrekking tot het eigen lichaam (Thompson et al., 1999). In de literatuur wordt het lichaamsbeeld behandeld als bestaande uit deze drie componenten (Jarry & Ip, 2005). De perceptie component van lichaamsbeeld verwijst naar de schatting van de lichaamsgrootte. Het gaat hierbij om hoe meisjes de grootte en vorm van het eigen 3

6 lichaam waarnemen. De grootte en vorm van het lichaam wordt hierbij regelmatig overschat. De gedrag component van lichaamsbeeld heeft betrekking op uiterlijk gerelateerd gedrag zoals verzorging, verhulling van het lichaam, overmatige lichaamsbeweging en diëten om aan het ideaalbeeld van je lichaam te voldoen. De attitude component van lichaamsbeeld, soms ook wel de evaluatie component genoemd, omvat een affectieve en een investering dimensie. De affectieve dimensie, het persoonlijke gevoel over het eigen lichaam, komt overeen met de mate van tevredenheid of ontevredenheid over het lichaam. De investering dimensie komt overeen met de mate van belang die er gehecht wordt aan het uiterlijk (Cash, Melnyk, & Hrabosky, 2004). In deze studie zal lichaamsbeeld verwijzen naar hoe meisjes waarnemen, voelen en handelen met betrekking tot hun fysieke verschijning. 2.2 Theorieën Om de effecten van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van jonge meisjes te verklaren, is in veel studies gebruikgemaakt van de sociocultural theory, cultivation theory, social comparison theory en social cognitive theory Sociocultural theory Volgens de sociocultural theory verspreiden en versterken de sociale invloeden als media, leeftijdsgenoten en familie het dunne schoonheidsideaal. In tegenstelling tot de andere sociale invloeden dragen de media het meest bij aan het beeld en verhaal over hoe het schoonheidsideaal moet zijn (Stice & Shaw, 2002). Blootstelling aan media beelden en berichten wordt vaak beschouwd als een sterke invloed op het lichaamsbeeld van jonge meisjes (Levine & Smolak, 1996). Sociocultural theory of body image gaat er vanuit dat lichaamsontevredenheid een gevolg is van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal, die door de media wordt verspreid (Stice, Schupak-Neuherg, Shaw & Stein, 1994). Deze theorie heeft vooral betrekking op de affectieve dimensie, waarbij meisjes lichaamsontevredenheid ontwikkelen na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in de media (Cash, Melnyk, & Hrabosky, 2004) Cultivation theory De cultivation theory ontwikkeld door Gerbner (1976), veronderstelt dat de beelden die de media verspreiden als de werkelijkheid gezien kunnen worden. Wanneer meisjes regelmatig blootgesteld worden aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en 4

7 tijdschriftadvertenties, kunnen zij dit als een weerspiegeling gaan zien van de werkelijkheid. Het beeld dat televisiereclames schetsen van het dunne schoonheidsideaal geeft een vertekend beeld van de werkelijkheid. Meisjes zijn zich niet bewust van het onrealistische dunne schoonheidsideaal. Zij kunnen het schoonheidsideaal in de televisiereclames zien als de gemiddelde norm voor het vrouwenlichaam en kunnen een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen, mits ze niet aan deze norm voldoen (Grabe, Ward & Hyde, 2008) Social comparison theory De social comparison theory van Festinger (1954), veronderstelt dat een individu zich evalueert door zich met andere individuen te vergelijken, met name met aantrekkelijke personen. Bij een opwaartse vergelijking gaat het om een vergelijking met individuen waar je tegenop kijkt en leidt vaak tot lichaamsontevredenheid, depressie en woede. In tegenstelling tot de opwaartse vergelijking neemt bij de neerwaartse vergelijking de eigenwaarde toe en heeft deze vergelijking een positieve invloed op het lichaamsbeeld. Om het lichaam te kunnen evalueren dienen meisjes hun eigen lichaamgrootte te kunnen beoordelen, waarbij zij de grootte en vorm van het eigen lichaam vaak overschatten. Tevens dienen meisjes een ideaalbeeld te hebben om hun lichaam mee te kunnen vergelijken. Jonge meisjes kunnen het eigen lichaam vergelijken met het dunne schoonheidsideaal in de media als zij sterk toegewijd zijn aan het dunne schoonheidsideaal en opkijken tegen de aantrekkelijke slanke modellen in de reclames. Na de opwaartse vergelijking ervaren veel meisjes een discrepantie. Het eigen lichaam komt vaak niet overeen met het dunne schoonheidsideaal in de media en leidt tot lichaamsontevredenheid. Een vergelijking met het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties zou betekenen, dat een opwaartse vergelijking wordt uitgevoerd. Meisjes kunnen een negatieve uitkomst krijgen van hun vergelijking en daardoor een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen (Cattarin, Williams, Thomas & Thompson, 2000) Social cognitive theory De Social cognitive theory van Bandura (1994), veronderstelt dat individuen leren en het gedrag overnemen van aantrekkelijke personen of het gedrag dat beloond wordt. Volgens deze theorie kan verondersteld worden dat jonge meisjes dunne modellen in televisiereclames en tijdschriftadvertenties aantrekkelijk kunnen vinden en ze proberen te imiteren door overmatige lichaamsbeweging en diëten (Dunkley, Wertheim & Paxton, 2001). 5

8 3. Methode Aan de hand van literatuuronderzoek zal worden ingegaan op de vraag in hoeverre blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties invloed heeft op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Om deze vraagstelling te kunnen beantwoorden zijn bestaande empirische onderzoeksartikelen, die gepubliceerd zijn in wetenschappelijke tijdschriften op een gestructureerde kritische wijze geanalyseerd. In de periode tussen 11 oktober 2011 en 12 januari 2012 is de analyse uitgevoerd. De elektronische databanken zoals Google Scholar en de digitale bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam zijn gebruikt om de 12 relevante onderzoeksartikelen te selecteren. Verschillende zoektermen en combinatie van zoektermen zijn gevormd om in de elektronische database te zoeken. In deze review zijn de volgende zoektermen gehanteerd: adolescent girls, appearance magazines, body dissatisfaction, body ideals, body image, children, commercials, girls, idealized media images, media, media images, television, thin, thin ideal, young. Tevens zijn 4 relevante onderzoeksartikelen verkregen via de sneeuwbalmethode waarbij de literatuurlijsten van diverse studies zijn gebruikt om nieuwe onderzoeksartikelen te selecteren. Om relevante literatuur te kunnen selecteren zijn alleen wetenschappelijke onderzoeksartikelen opgenomen die vooraf gecontroleerd zijn via de Web of Knowledge, een online database. In deze analytische review zijn 16 empirische onderzoeksartikelen opgenomen die uigevoerd zijn tussen het jaar 2001 en 2012, om zo een recent mogelijk overzicht te creëren. Zowel kwalitatieve onderzoeken in de vorm van diepte interviews als kwantitatieve onderzoeken in de vorm van experimenten en surveys, zijn opgenomen in deze review, omdat deze methodes betrekking hebben op het experimenteel manipuleren van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties. Met deze methodes kan nagegaan worden of respondenten het beeld van zichzelf aanpassen na blootstelling. Het inzetten van vragenlijsten of het afnemen van diepte interviews zijn van belang om te kunnen beoordelen of meisjes ontevreden zijn met het eigen lichaam. Tot slot zijn alleen studies opgenomen die zich richten op jonge meisjes. Onderzoekresultaten die betrekking hebben op meisjes boven de 15 jaar en jongens worden in dit onderzoek achterwege gelaten. 6

9 4. Resultaten Na een analyse van relevante empirische onderzoeksartikelen, blijkt dat de drie componenten van lichaamsbeeld niet geheel gehanteerd worden in studies gericht op jonge meisjes. Verscheidene studies behandelen voornamelijk de attitude component van lichaamsbeeld, hoe meisjes affectief denken over hun lichaam en de mate van belang die er gehecht wordt aan het uiterlijk (Jarry & Ip, 2005). De affectieve dimensie van de attitude component is de meest voorkomende dimensie die gemeten wordt bij jonge meisjes om het lichaamsbeeld te kunnen bepalen. Het gaat hierbij om de afhankelijke variabelen lichaamsontevredenheid. Tevens zijn er studies die zich richten op het lichaamsbeeld van jonge meisjes in het algemeen. In deze resultatensectie zal daarom ingegaan worden op de relatie en effecten van het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op zowel de affectieve dimensie als op lichaamsbeeld als geheel. In deze review worden de resultaten gestructureerd aan de hand van het effect van het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en in tijdschriftadvertenties. Deze twee verschillende mediatypen worden als twee aparte variabelen behandeld, gezien de impact van televisiereclames verschilt van die van tijdschriftadvertenties en hierdoor kunnen de variabelen niet met elkaar vergeleken worden (Tiggemann, 2003). Daarnaast zijn in deze review onderzoeksartikelen opgenomen die gericht zijn op de invloed van televisie en tijdschriften omdat veel studies televisie en tijdschriften als algemeen medium hanteren en zich niet specifiek richten op televisiereclames en tijdschriftadvertenties. Tenslotte zal worden ingegaan op de factoren die een rol kunnen spelen in de relatie en effecten van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. 4.1 Invloed van het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames De affectieve dimensie: lichaamsontevredenheid Hargreaves en Tiggemann (2004) veronderstellen in een experimentele studie dat blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames, lichaamsontevredenheid bij meisjes verhoogt. Zij hebben een experiment uitgevoerd onder meisjes van 8 tot 12 jaar. In dit onderzoek zijn meisjes aan televisiereclames blootgesteld waarin het dunne 7

10 schoonheidsideaal centraal stond. Tevens is een controle conditie opgesteld waarin meisjes aan neutrale televisiereclames zijn blootgesteld. Zoals de onderzoekers hebben voorspeld, leidt blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames tot ontevredenheid over het lichaam bij jonge meisjes. Dit is in tegenstelling tot meisjes in de controle conditie. Blowers, Loxton, Grady Flesser, Occhipinti en Dawe (2003) hebben anders dan Hargreaves en Tiggemann (2004), een kwantitatief onderzoek uitgevoerd middels een survey onder jonge meisjes van 10 tot 13 jaar. In deze studie is onderzoek verricht naar de relaties tussen de druk vanuit media om dun te zijn, internalisering van het dun ideaal en de lichaamsontevredenheid. De mogelijkheden van dit onderzoek zijn beperkt ten opzichte van studie Hargreaves en Tiggemann (2004), omdat in deze studie alleen relaties bepaald worden tussen de variabelen maar geen causaal effect. Uit de resultaten van dit onderzoek kan verondersteld worden dat er indirect sprake is van een relatie tussen de druk om dun te zijn, die meisjes ervaren na blootstelling aan televisie en lichaamsontevredenheid. Als meisjes na blootstelling zich het dunne schoonheidsideaal op televisie eigen maken, is er sprake van een samenhang tussen blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie en lichaamsontevredenheid. Het dunne schoonheidsideaal moet eerst worden geïnternaliseerd, voordat meisjes lichaamsontevredenheid kunnen ontwikkelen. Internalisering wordt tevens als een belangrijke mediator gezien in de studie van Keery, van den Berg en Thompson (2004). Zij hebben onderzoek verricht naar de invloed van leeftijdsgenoten, ouders en media op het lichaamsbeeld van meisjes via twee mediators, internalisatie van het dun ideaal en het vergelijking proces. In deze studie is eveneens een kwantitatief onderzoek uitgevoerd middels een survey onder meisjes van 10 tot 15 jaar. Hierbij is een vragenlijst afgenomen op een middelbare school in Florida. Op basis van de onderzoekresultaten van dit onderzoek kan verondersteld worden dat internalisatie en vergelijking van het uiterlijk, belangrijke mediators zijn in de relatie tussen blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie en lichaamsontevredenheid bij meisjes. Meisjes blijken na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie, het eigen lichaam te vergelijken met het ideaalbeeld en het dunne schoonheidsideaal te accepteren als hun eigen ideaal voordat zij lichaamsontevredenheid ontwikkelen. 8

11 4.1.2 Lichaamsbeeld Jung en Peterson (2007) veronderstellen dat wanneer meisjes van 8 tot 11 jaar regelmatig aan de televisiebeelden worden blootgesteld, waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, zij een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen. In deze studie is onderzoek gedaan naar de relatie tussen lichaamsontevredenheid en media gebruik aan de hand van individuele diepte interviews onder een klein onderzoeksgroep. Uit de resultaten van het onderzoek van Blowers et al. (2003), wordt eveneens verondersteld dat er sprake is van een relatie tussen blootstelling aan televisiereclames en het lichaamsbeeld van meisjes, maar dat deze relatie afhankelijk is van een andere factor. Internalisering van het dun ideaal is nodig om van een relatie te kunnen spreken. Meisjes blijken na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames, het dunne schoonheidsideaal te internaliseren om een negatief lichaamsbeeld te kunnen ontwikkelen. Daarnaast zijn er studies die tegenstrijdige onderzoeksresultaten hebben geleverd ten opzichte van Blowers et al. (2003) en Jung en Peterson (2007). In een studie van Clark en Tiggemann (2008) is geen samenhang gevonden tussen blootstelling aan televisie en het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Zij hebben een longitudinaal onderzoek uitgevoerd onder meisjes van 9 en 12 jaar. Hierin is de relatie tussen blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie en het lichaamsbeeld van jonge meisjes getoetst. In deze studie zijn in één jaar tijd twee surveys uitgevoerd. Na twee metingen te hebben verricht, wordt verondersteld dat blootstelling aan televisiebeelden geen verandering in het lichaamsbeeld van meisjes op lange termijn voorspelt. Deze bewering komt overeen met een studie van Tiggemann (2006). In zijn studie wordt eveneens geen relatie gevonden tussen blootstelling aan televisie en het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Aan de hand van een survey onder meisjes met de gemiddelde leeftijd van 14 jaar, is onderzoek gedaan naar de relatie van blootstelling aan de media en het lichaamsbeeld. Tiggemann (2006) veronderstelt dat meisjes blootgesteld worden aan de media en het lichaamsbeeld ontwikkelen, maar dat er geen sprake is van een relatie tussen deze variabelen. Blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie voorspelt geen verandering in het lichaamsbeeld van meisjes op lange termijn. Onderzoekers die veronderstellen dat er wel degelijk sprake is van een relatie (Blowers et al., 2003; Jung & Peterson, 2007), hebben een op basis van hun onderzoekresultaten een beperkte mogelijkheid in tegenstelling tot studies 9

12 die geen relatie vaststellen, doordat in deze studies conclusies getrokken kunnen worden voor lange termijn relaties (Clark & Tiggemann, 2008). Dohnt en Tiggemann (2006) hebben aan de hand van een kwalitatief onderzoek, de invloed van media en leeftijdsgenoten op het lichaamsbeeld van jonge meisjes onderzocht. Om het lichaamsbeeld van de meisjes te kunnen beoordelen wordt in deze studie naast de afhankelijke variabelen lichaamsontevredenheid, eveneens de afhankelijke variabelen uiterlijke tevredenheid gehanteerd. De onderzoekers hebben zich voornamelijk gericht op de relatie tussen blootstelling aan televisie en het lichaamsbeeld, middels individuele interviews onder meisjes in de leeftijdcategorie van 5 tot 8 jaar. In tegenstelling tot voorgaande studies die beweren dat binnen de sociale invloeden als media, leeftijdsgenoten en familie, de media de sterkste invloed heeft op het lichaamsbeeld van jonge meisjes, wordt in deze studie verondersteld dat leeftijdsgenoten invloed hebben op lichaamsbeeld (Stice & Shaw, 2002). De perceptie die meisjes hebben van hun leeftijdsgenoten is een belangrijke voorspeller voor een negatief lichaamsbeeld in tegenstelling tot blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal op televisie (Dohnt & Tiggemann, 2006). In tegenstelling tot Dohnt en Tiggemann (2006) veronderstellen Keery, van den Berg en Thompson (2004) dat naast leeftijdsgenoten, de media eveneens een belangrijke voorspeller is voor het negatief lichaamsbeeld van jonge meisjes, maar dit is wel afhankelijk van twee mediators, internalisering van het dun ideaal en vergelijking van het uiterlijk. 4.2 Invloed van het dunne schoonheidsideaal in tijdschriftadvertenties De affectieve dimensie: lichaamsontevredenheid In een studie van Dunkley, Wertheim en Paxton (2001) is onderzoek gedaan naar de mogelijke rol van sociaal culturele invloeden als leeftijdsgenoten, ouders en media in het beïnvloeden van lichaamsontevrendenheid. Kwantitatief onderzoek is uitgevoerd op basis van een survey onder meisjes van 13 tot 17 jaar. Aan de hand van een vragenlijst, hebben meisjes aangeven hoe vaak ze de populaire tijdschriften voor tieners lezen. Uit deze studie kan verondersteld worden dat alle sociaal culturele invloeden samen beter lichaamsontevredenheid voorspellen dan één van de sociale invloeden afzonderlijk. Er is sprake van een directe relatie tussen de sociale invloeden die betrekking hebben op het dunne schoonheidsideaal en lichaamsontevrendeheid. Leeftijdsgenoten wordt eveneens gezien als 10

13 een belangrijke voorspeller voor lichaamsontevrendenheid bij jonge meisjes in een kwalitatief onderzoek van Dohnt en Tiggemann (2006). In een onderzoek van Durkin en Paxton (2002) is eveneens nagegaan of blootstelling aan het dun ideaalbeeld in de media een sterke voorspeller is voor lichaamsontevredenheid. Aan de hand van een experimentele studie hebben jonge meisjes uit groep 7 en 10 tijdschriften gelezen waarin geïdealiseerde slanke jonge vrouwen waren afgebeeld. In de controle conditie hebben meisjes tijdschriften gelezen waarin mode accessoires waren afgebeeld. Durkin en Paxton (2002) veronderstellen dat na het lezen van tijdschriften waarin geïdealiseerde slanke vrouwen zijn afgebeeld, lichaamontevredenheid toeneemt bij meisjes. Dit is in tegenstelling tot de meisjes in de controle conditie. Jones, Vigfusdottir en Lee (2004) hebben anders dan Durkin en Paxton (2002), een kwantitatief onderzoek uitgevoerd in de vorm van een survey. In deze studie zijn alleen relaties bepaald in. Dit in tegenstelling tot de studie van Durkin en Paxton (2002) die het causaal effect hebben bepaald van het dunne schoonheidsideaal in tijdschriften en het toenemen van lichaamsontevredenheid bij jonge meisjes. In de studie van Jones, Vigfusdottir en Lee (2004) wordt op basis van een survey onder meisjes uit groep 7 en 10, de relatie tussen het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften en lichaamsontevredenheid bij meisjes onderzocht. Jonge meisjes hebben een zelfrapportage vragenlijst ingevuld. Verondersteld kan worden dat er sprake is van een relatie tussen het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften en lichaamsontevredenheid bij meisjes. Opmerkelijk is dat het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften een veel sterkere relatie heeft met de internalisatie van het dunne schoonheidsideaal, waarbij meisjes het dunne schoonheidsideaal zich eigen maken en het ideaal accepteren, dan met lichaamsontevredenheid. Het blijkt dat als jonge meisjes uiterlijk gerelateerde tijdschriften lezen, zij het dunne schoonheidsideaal, welke in het tijdschrift gepromoot wordt, zich eigen maken. In tegenstelling tot Jones et al. (2004) veronderstellen Dohnt en Tiggemann (2006), dat internalisatie van het dunne schoonheidsideaal geen afhankelijke variabele is, die door het lezen van tijdschriften, direct wordt voorspeld. Zij veronderstellen dat wanneer meisjes blootgesteld worden aan het dunne schoonheidsideaal in tijdschriften, die gericht zijn op volwassen vrouwen, dit niet direct leidt tot lichaamsontevredenheid bij jonge meisjes. Het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften voorspelt indirect lichaamsontevredenheid via 11

14 internalisering van het dunne schoonheidsideaal. Meisjes blijken na het lezen van tijdschriften waarin het schoonheidsideaal centraal staan, dit ideaalbeeld eigen te maken. Hierdoor ontwikkelen zij lichaamsontevredenheid. Stice, Spangler en Agras (2001) hebben eveneens als Durkin en Paxton (2002) een experimentele studie uitgevoerd, maar hebben zich op de lange termijn effecten van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in de media op lichaamsontevredenheid gericht. Aan de hand van een experimentele studie in een natuurlijke omgeving zijn meisjes van 13 tot 17 jaar in een experimentele conditie en een controle conditie ingedeeld. In de experimentele conditie hebben meisjes 15 maanden een abonnement gekregen op een modetijdschrift in tegenstelling tot meisjes in de controleconditie. Op basis van onderzoekresultaten van deze studie kan verondersteld worden dat er geen sprake is van langdurige sterke effecten van het lezen van modetijdschriften, waarin dunne modellen zijn afgebeeld, op lichaamsontevredenheid. Het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, heeft alleen blijvende negatieve gevolgen voor meisjes die voorgaand het experiment al kwetsbaar waren voor het dunne schoonheidsideaal. Naast het effect wordt in de studie van Sands en Wardle (2003), ook geen relatie gevonden tussen blootstelling aan gedrukte media, die het dun ideaal weerspiegelen en lichaamsontevredenheid. In deze studie is onderzoek verricht naar de ontwikkeling van lichaamsontevredenheid bij jonge meisjes, middels een kwantitatief onderzoek in de vorm van een survey onder meisjes van 9 tot 12 jaar. Sands en Wardle (2003) veronderstellen dat het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, geen rol speelt in het beïnvloeden van lichaamsontevredenheid bij meisjes Lichaamsbeeld In een studie van Jung en Peterson (2007), is kwalitatief onderzoek verricht naar de relatie tussen lichaamsontevredenheid en mediagebruik onder jonge kinderen. Zij veronderstellen dat regelmatig lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, leidt tot een negatief lichaamsbeeld bij meisjes. Volgens een onderzoek van Flament, Hill, Buchholz, Henderson, Tasca en Goldfield (2012) is er geen directe relatie tussen het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften en het negatief lichaamsbeeld van meisjes. In deze studie is nagegaan of er een relatie is tussen internalisatie van het dunne schoonheidsideaal en het lichaamsbeeld van meisjes. Een kwantitatief onderzoek is uitgevoerd in de vorm van een 12

15 survey onder meisjes van 7 tot 12 jaar. Flament et al., (2012) veronderstellen dat internalisatie van het dunne schoonheidsideaal een belangrijke factor is voor het ontwikkelen van een negatief lichaamsbeeld bij jonge meisjes. Anders dan de onderzoeken van Jung en Peterson (2007) en Flament et al., (2012), veronderstellen Tiggemann (2006) en Clark en Tiggemann (2008) dat het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, geen veranderingen in het lichaamsbeeld van meisjes op lange termijn voorspelt. Het lezen van tijdschriften die gericht zijn op het uiterlijk, voorspellen geen verandering in het lichaamsbeeld na een periode van één jaar bij jonge meisjes. Deze onderzoeksresultaten hebben betrekking op een lange termijn relatie in tegenstelling tot de voorgaande studies die alleen betrekking hebben op een korte termijn relatie. Ata, Ludden, en Lally (2007) veronderstellen eveneens dat er geen sprake is van een relatie tussen het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften en het negatief lichaamsbeeld van jonge meisjes. In deze studie is onderzoek gedaan naar hoe sociale steun, familie, vrienden en druk vanuit de media betrekking hebben op het lichaamsbeeld van meisjes. Aan de hand van een survey, waarbij meisjes met een gemiddelde leeftijd van 15 jaar een zelfrapportage moesten invullen die vragen bevat over uiterlijk gerelateerde tijdschriften. In deze studie wordt geconcludeerd dat leeftijdsgenoten een meest opvallende voorspeller is voor het negatief lichaamsbeeld van meisjes en niet het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat. 5. Conclusie Op basis van de hierboven beschreven analystische review van bestaande empirische onderzoeksartikelen, die betrekking hebben op de invloed van het dunne schonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties, is getracht antwoord te geven op de eerder geformuleerde onderzoeksvraag. In deze sectie wordt antwoord gegeven op de vraag of blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en in tijdschriftadvertenties, invloed heeft op het lichaamsbeeld van meisjes in de leeftijdscategorie van 7 tot 15 jaar. Tevens wordt als er sprake is van een relatie of effect van het dunne 13

16 schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld, ingegaan op de factoren die hierin een belangrijke rol spelen. 5.1 Invloed van televisiereclames Blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames heeft effect op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. In verscheidene studies is voornamelijk naar voren gekomen dat blootstelling aan televisiereclames een negatief effect met zich mee brengt. Dit effect is vaak afhankelijk van een andere factor. Internalisering van het dunne schoonheidsideaal is een factor die een belangrijke rol speelt in de relatie tussen blootstelling aan televisiereclames en het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Als meisjes blootgesteld worden aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames blijkt dat zij dit schoonheidsideaal accepteren als hun eigen ideaal en hierdoor een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen. Naast internalisering van het dunne schoonheidsideaal wordt, de vergelijking van het uiterlijk als een mediator gevonden in de relatie tussen blootstelling aan televisiereclames en het lichaamsbeeld. Meisjes blijken eveneens na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames, het eigen lichaam te vergelijken met het ideaalbeeld. 5.2 Invloed van tijdschriftadvertenties Het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat heeft eveneens effect op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Wanneer er sprake is van een effect dan gaat het om een negatief effect van het lezen van tijdschriften. In verscheidene studies wordt internalisering van het dunne schoonheidsideaal als een belangrijke mediator gezien in de relaties tussen het lezen van uiterlijk gerelateerde tijdschriften en het negatief lichaamsbeeld van meisjes. Het lezen van tijdschriften, waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, heeft een sterkere directe relatie met internalisatie van het dunne schoonheidsideaal, waarbij meisjes het dunne schoonheidsideaal zich eigen maken, dan met het lichaamsbeeld van jonge meisjes. 5.3 Sociocultural theory Volgens de sociocultural theory verspreiden en versterken de sociale invloeden als media, leeftijdsgenoten en familie het dunne schoonheidsideaal. De media heeft ten opzichte van de andere sociale invloeden de sterkste invloed op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Dit komt overeen met de onderzoekresultaten waarin onderzoekers stellen dat de 14

17 televisiereclames en tijdschriftadvertenties het lichaamsbeeld van meisjes sterk beïnvloeden. Blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal, die door televisiereclames en tijdschriftadvertenties verspreidt worden, heeft lichaamsontevredenheid als gevolg voor jonge meisjes. Dit komt overeen met de verwachte voorspellingen zoals die door de sociacultural theory of body image zijn geformuleerd. Opmerkelijk is dat enkele onderzoekers veronderstellen dat alle sociaal culturele invloeden samen een sterkere invloed hebben op het lichaamsbeeld van jonge meisjes dan één van de sociale invloeden alleen. Deze bewering is in strijd met studies die stellen dat uitsluitend leeftijdsgenoten een sterk invloed heeft op het lichaamsbeeld van meisjes. Deze onderzoeksresultaten laten zien dat de perceptie die meisjes hebben van hun leeftijdsgenoten een belangrijke voorspeller is voor het negatief lichaamsbeeld in tegenstelling tot blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties. 5.4 Cultivation theory Beelden die de media verspreiden kunnen als de werkelijkheid worden gezien volgens de cultivation theory van Gerbner (1976). Wanneer meisjes regelmatig blootgesteld worden aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties, kunnen zij die beelden als een weerspiegeling gaan zien van de werkelijkheid. De onderzoekresultaten laten zien dat meisjes na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties, het onrealistische dunne schoonheidsideaal internaliseren. Meisjes maken zich het dunne schoonheidsideaal eigen en zien het als de gemiddelde norm voor het vrouwenlichaam. Zij ontwikkelen een negatief lichaamsbeeld als ze niet aan deze norm voldoen. 5.5 Social comparison theory Volgens de social comparison theory van Festinger (1954) evalueren individuen zich door zich met andere individuen te vergelijken, met name met aantrekkelijke personen. Hierbij kan sprake zijn van een opwaartse of een neerwaartse vergelijking. Meisjes blijken na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames, het eigen lichaam te vergelijken met het ideaalbeeld. Hier was sprake van een opwaartse vergelijking waarbij meisjes een discrepantie hebben ervaren. Het eigen lichaam van de meisjes komt niet overeen met het dunne schoonheidsideaal in de televisiereclames en ontwikellen hierdoor lichaamsontevredenheid. Vergelijking van het uiterlijk is een belangrijke mediator in de relatie tussen blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en het 15

18 lichaamsbeeld van jonge meisjes. Opmerkelijk is dat deze vergelijking van het uiterlijk niet als mediator geldt voor de relaties tussen het lezen van tijdschriften waarin het dunne schoonheidsideaal centraal en het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Deze resultaten kunnen verklaard worden, doordat jonge meisjes in het onderzoek al een slank lichaam hebben en na blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in tijdschriftadvertenties geen discrepantie ervaren, zoals door de social comparison theory verondersteld wordt social cognitive theory Individuen leren en nemen het gedrag over van aantrekkelijke personen volgens de Social cognitive theory van Bandura (1994). Verondersteld wordt dat jonge meisjes dunne modellen in televisiereclames en tijdschriftadvertenties aantrekkelijk kunnen vinden en ze proberen te imiteren door overmatige lichaamsbeweging en diëten. Omdat verscheidene studies voornamelijk de attitude component van lichaamsbeeld behandelen, is de invloed van het dunne schoonheidsideaal op de gedrag component van lichaamsbeeld niet in deze literatuurstudie onderzocht. 6. Discussie In deze sectie worden de beperkingen van de empirische onderzoeksartikelen besproken die opgenomen zijn in deze review. Tevens worden de mogelijke tekortkomingen van deze literatuurstudie behandeld. Tot slot zullen eventueel suggesties gegeven worden voor vervolgonderzoek. Zowel blootstelling aan televisiereclames als het lezen van tijdschriftadvertenties, waarin het dunne schoonheidsideaal centraal staat, hebben invloed op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Het gaat hier voornamelijk om een korte termijn effect omdat in longitudinale studies, blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties geen invloed hebben op het lichaamsbeeld van meisjes. Deze resultaten kunnen waarschijnlijk verklaard worden, doordat nauwelijks longitudinale onderzoeken zijn uitgevoerd en hier meer sprake is van een korte termijn effect. In de toekomst zou meer lange termijn invloeden van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties onderzocht kunnen worden. 16

19 Daarnaast kunnen deze resultaten verklaard worden doordat in deze review eveneens onderzoeksartikelen geanalyseerd zijn, die zich gerichten op de invloed van televisie en tijdschriften omdat veel studies televisie en tijdschriften als algemeen medium hanteren en zich niet specifiek richten op televisiereclames en tijdschriftadvertenties. De impact van televisie zou kunnen verschillen van televisiereclames en de impact van tijdchriften zou kunnen verschillen tijdschrifenadvertenties, maar in deze review zou dit niet bepaald kunnen worden. Het korte termijn effect die gevonden is op het lichaamsbeeld van jonge meisjes zou geheel betrekking kunnen hebben op de invloed van het dunne schoonheidsideaal op televisie en tijdschriften. De variabele internalisering van het dunne schoonheidsideaal, waarbij meisjes het dunne schoonheidsideaal zich eigen maken en dit accepteren als hun eigen ideaal zal meer onderzocht moeten worden in vervolgonderzoeken. Dit is van belang omdat internalisering van het dunne schoonheidsideaal een belangrijke factor is in de relatie tussen het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties en het lichaamsbeeld van jonge meisjes. In de toekomst kan bij een soortgelijk onderzoek, naast de afhankelijke variabelen lichaamsontevredenheid en het lichaamsbeeld, eveneens internalisatie van het dunne schoonheidsideaal meegenomen kunnen worden als mediator. Daarnaast kunnen onderzoeken die zich in de toekomst op de invloed van het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames gaan richten, eveneens vergelijking van het uiterlijk als mediator hanteren. Opmerkelijk is dat onderzoeken naar de invloed van het dunne schoonheidsideaal op het lichaamsbeeld van meisjes, zich voornamelijk hebben gericht op de invloed van tijdschriftenadvertenties in tegenstelling tot televisiereclames. Er is nauwelijks onderzoek verricht naar de invloed van televisiereclames op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Dit is in strijd met het feit dat kinderen veel meer blootgesteld worden aan de televisie beelden dan dat zij tijdschriften lezen. In de toekomst zal hier meer onderzoek naar verricht moeten worden Tevens richten onderzoekers zich op de invloed van leeftijdsgenoten. De invloed van leeftijdsgenoten speelt ook een belangrijke rol op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Naast de media waarin in deze literatuurstudie onderscheid is gemaakt tussen televisiereclames en 17

20 tijdschriftadvertenties, zou leeftijdsgenoten ook als onafhankelijke variabelen kunnen worden onderzocht. In een voorgaande studie is geconcludeerd dat de impact van televisiereclames verschilt van die van een tijdschriftadvertentie. Gesteld wordt dat deze mediatypen niet met elkaar vergeleken kunnen worden. In deze literatuurstudie wordt geen verschil gevonden tussen de impact van beide mediatypen. De onderzoekresultaten laten zien dat meisjes zowel na blootstelling aan televisiereclames als het lezen van tijdschriftadvertenties, een negatief lichaamsbeeld ontwikkelen. Dit is tegenstrijdig met wat in de voorgaande studie geconcludeerd wordt. Deze onderzoekresultaten kunnen waarschijnlijk verklaard worden doordat meisjes in de onderzoeken geen onderscheid maken in mediatype en deze als gelijkwaardig beschouwen. Deze literatuurstudie heeft niet de invloed van het dunne schoonheidsideaal op de perceptie en gedrag componenten van lichaamsbeeld onderzocht. De resultaten van deze review hebben voornamelijk betrekking op de affectieve dimensie van de attitude component van lichaamsbeeld, omdat dit de meest voorkomende dimensie is die wordt gemeten bij jonge meisjes. Vervolgonderzoek zou hier rekening mee kunnen houden en zich specifiek kunnen richten op deze dimensie. Opmerkelijk is dat bepaalde onderzoekers zich richten op het lichaamsbeeld van jonge meisjes in het algemeen en andere op de affectieve dimensie van de attitude component van lichaamsbeeld. De affectieve dimensie van de attitude component is de meest voorkomende dimensie die wordt gemeten bij jonge meisjes om het lichaamsbeeld te kunnen bepalen. Dit maakt het moeilijk om deze verschillende studies met elkaar te vergelijken. Relevante onderzoeksartikelen met betrekking tot het onderwerp van deze literatuurstudie waren schaars. Daarom wordt in deze review onder de affectieve dimensie, het algemene lichaamsbeeld van meisjes verstaan, om antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag. Tevens zijn in deze review onderzoeken opgenomen waarin steeds dezelfde onderzoekers in voor komen, om voldoende relevante onderzoeksartikelen te kunnen analyseren. Er zijn weinig onderzoekers die een kwantitatief onderzoek uitgevoerd hebben in de vorm van interviews onder een kleine onderzoeksgroep. De verkregen onderzoeksresultaten uit deze onderzoeken zijn niet generaliseerbaar voor de gehele populatie. Echter zijn er voornamelijk 18

21 kwantitatief onderzoeken verricht onder meisjes in de leeftijdcategorie van 7 tot 15 jaar en kunnen hier een algemeen conclusie over getrokken worden. Tevens zijn in deze onderzoeken meisjes betrokken van verschillende etniciteit. Vervolgonderzoeken kunnen meer de nadruk leggen op de etniciteit van meisjes. Hierbij kan nagegaan worden of etniciteit een rol speelt in de invloed van blootstelling aan het dunne schoonheidsideaal in televisiereclames en tijdschriftadvertenties op het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Tot slot zijn de geanalyseerde onderzoeksartikelen vooral onderzoeken uit Amerika en hierdoor niet generaliseerbaar voor de populatie in Nederland. Meer onderzoek zou verricht moeten worden onder jonge Nederlandse meisjes om hier specifieke conclusies over te kunnen trekken. 19

22 7. Literatuurlijst Blowers, L. C., Loxton, N. J., Grady-Flesser, M., Occhipinti, S., & Dawe, S. (2003). The relationship between sociocultural pressure to be thin and body dissatisfaction in preadolescent girls. Eating Behaviors, 4(3), doi: /s (03) Cattarin, J. A., Thompson, J. K., Thomas, C., & Williams, R. (2000). Body image, mood, and televised images of attractiveness: the role of social comparison. Journal of Social an Clinical Psychology, 19, doi: /jscp Clay, D., Vignoles, V., & Dittmar, H. (2005). Body-image and self-esteem among adolescent females: testing the influence of sociocultural factors. Journal for Research on Adolescence, 15(4), doi: /j Clark, L., & Tiggemann, M. (2006). Appearance culture in 9- to 12-year-old girls: media and peer influences on body dissatisfaction. Social Development, 15, doi: /j Clark, L., & Tiggemann, M. (2008). Sociocultural and individual psychological predictors of body image in young girls: a prospective study. Developmental Psychology, 44(4), doi: / Dohnt, H. K., & Tiggemann, M. (2006). Body image concerns in young girls: the role of peers and media prior to adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 35, doi: /s

23 Dunkley, T. L., Wertheim, E. M., & Paxton, S. O. (2001). Examination of a model of multiple sociocultural influences on adolescent girls body dissatisfaction and dietary restraint. Adolescence, 36(142), Durkin, S. J., & Paxton, S. J. (2002). Predictors of vulnerability to reduced body image satisfaction and psychological well-being in response to exposure to idealized female images in adolescent girls. Journal of Psychosomatic Research, 53(5), Festinger, L. (1954). A theory of social comparison processes. Human Relations, 7, Flament M. F., Hill E. M., Buchholz, A., Henderson, K., Tasca G. A., & Goldfield G. (2012). Internalization of the thin and muscular body ideal and disordered eating in adolescence: the mediation effects of body esteem. Body image, 1(9), Gerbner, G. (1976). Living with television: the violence profile. Journal of Communication, 26, Grabe, S., Ward, M. L., & Hyde, J. S. (2008). The role of the media in body image concerns among women: a meta-analysis of experimental and correlational studies. Psychological Bulletin, 134, Groesz, L. M., Levine, M. P., & Murnen, S. K. (2002). The effect of experimental presentation of thin media images on body satisfaction: a meta-analytic review. International Journal of Eating Disorders, 31(1),

24 Halliwell, E., & Dittmar, H. (2004). Does size matter? the impact of model s body size on women s body focused anxiety and advertising effectiveness. Journal of Social and Clinical Psychology, 23(1), Hargreaves, D. A., & Tiggemann, M. (2003). The effect of thin ideal television commercials on body dissatisfaction and schema activation during early adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 32, Hargreaves, D. A., & Tiggemann, M. (2004). Idealized media images and adolescent body image: comparing boys and girls. Body Image, 1, Harrison, K., & Hefner, V. (2006). Media exposure, current and future body ideals, and disordered eating among preadolescent girls: a longitudinal panel study. Journal of Youth and Adolescence, 35, Herbozo, S., Tantleff-Dunn, S., Gokee-LaRose, J., & Thompson, J. K. (2004). Beauty and thinness messages in children s media: a content analysis. Eating Disorders, 12(1), Jones, D. C., Vigfusdottir, T. H., & Lee, Y. (2004). Body image and the appearance culture among adolescent girls and boys: an examination of friend conversations, peer criticism, appearance magazines, and the internalization of appearance ideals. Journal of Adolescent Research, 19,