Russische meesters. Radio Filharmonisch Orkest. Русские мастера. Arvo Volmer dirigent*

Transcriptie

1 HET RUSSISCHE RIJK GROOT OMROEPKOOR A CAPPELLA AVROTROS KLASSIEK I AVROTROS KLASSIEK II GROTE VIOLISTEN CARL NIELSEN AVROTROS VOCAAL MUZIKALE MEESTERWERKEN TWEE BIJZONDERE CONCERTEN vrijdag 19 februari 2016, uur inleiding Jan-Willem van Ree uur Russische meesters Radio Filharmonisch Orkest Arvo Volmer dirigent* Denis Matsuev piano Nikolaj Mjaskovski Symfonie nr. 21 in fis opus Dmitri Sjostakovitsj Pianoconcert nr. 2 in F opus Allegro Andante Allegro Русские мастера PAUZE Sergej Rachmaninov Symfonie nr. 1 in d opus Grave - Allegro ma non troppo - Allegro vivace Allegro animato Larghetto Allegro con fuoco * Vanwege ziekte heeft de dirigent van vanavond, Alexander Vedernikov, moeten afzeggen. Hij wordt vervangen door de Estse dirigent Arvo Volmer.

2 2 Live-uitzending De AVROTROS zendt dit concert vanuit TivoliVredenburg live uit op NPO Radio 4. Presentatie voor Radio 4 vanuit de zaal door Mark Brouwers. Via kunt u onder Luister Concerten Na het concert Na het concert is er gelegenheid om een drankje te nuttigen. kiezen uit de mooiste concertopnamen, waaronder uiteraard ook die van het AVROTROS Vrijdagconcert. De concerten zijn te sorteren op genres en tijdperken. Uit de periode vanaf 2011 zijn nog vele webcasts te zien van De Vrijdag van Vredenburg. Nieuw seizoen AVROTROS Vrijdagconcert Goed nieuws voor de liefhebbers van klassieke muziek in Utrecht en omgeving: de nieuwe seizoensbrochure van AVROTROS Vrijdagconcert is uit. U kunt die aanvragen via INFO@AVROTROSVRIJDAGCONCERT.NL De negenentwintig concerten zijn vanuit Tivoli- Vredenburg rechtstreeks te beluisteren op NPO Radio 4. Hart van de programmering vormen het Radio Filharmonisch Orkest met chefdirigent Markus Stenz, en het Groot Omroepkoor. Educatieproject pronkstukken Gisteravond was in Cloud Nine om uur de presen tatie van het Educatieproject Pronkstukken met leerlingen van het Bonifatius College uit Utrecht. Leerlingen uit de bovenbouw brachten hun eigen gemeenschappelijke compositie ten gehore, gebaseerd op het programma van vanavond.

3 Russische meesters 3 Mjaskovski: Symfonie nr. 21 Als je de gangbare concertprogramma s bekijkt lijkt het alsof Dmitri Sjostakovitsj de enige relevante componist uit de Sovjetperiode was, een eenzaam genie tussen een leger pulpmuziek afscheidende propaganda-robots. Bij zijn oeuvre valt dat van Aram Chatsjatoerjan, een typische two-hit-composer, in het niet; en Sergej Prokofjev is weliswaar even beroemd, maar kan door zijn carrière in het Westen niet als typische Sovjetcomponist worden aangemerkt. Die schijnbaar eentonige periode krijgt meteen meer profiel als je eens een werk van Nikolaj Mjaskovski hoort: een symfonicus die in geen enkel land en geen enkele andere tijd had kunnen gedijen. Een echte vernieuwer was hij niet reden waarom hij niet vaak wordt uitgevoerd maar wel een componist die zijn tijd als een bolle spiegel reflecteert: zijn muziek is duidelijk verwant aan die van de late Prokofjev (met wie hij bevriend was) en Sjostakovitsj, maar volgens hemzelf ook aan Moesorgski, Rimski-Korsakov en Rachmaninov. Soms lijkt het alsof Dmitri Sjostakovitsj de enige relevante componist uit de Sovjetperiode was, een eenzaam genie tussen een leger pulpmuziek afscheidende propaganda-robots. Het was Mjaskovski gegeven om de Revolutie te laten klinken als evolutie. Muzikaal gevormd in het oude Rusland van Tsjaikovski en Rimski-Korsakov groeide hij mee met de prille Sovjetcultuur, waarin hij zich zonder overbodige hielenlikkerij staande wist te houden en zelfs geliefd werd. Als conservatoriumdocent, publicist en bestuurder was hij zó n inspirator dat hij het muzikale geweten van Moskou werd genoemd. Misschien hielp het dat hij zijn muziekopleiding in het leger had genoten en dus eigenlijk altijd in overheidsdienst had

4 4 gemusiceerd; in elk geval was hij nationaal genoeg om zich eigenzinnigheden te kunnen permitteren totdat ook híj in 1948 gemangeld werd wegens ongepermitteerde artistieke vrijheden, samen met Sjostakovitsj, Prokofjev en zijn voormalige leerling Chatsjatoerjan. In een symfonie kan ik mij het meest direct uitdrukken, wist Mjaskovski al toen hij in 1908 de eerste van zijn zevenentwintig symfonieën componeerde. Daarvan schreef hij de even nummers voor de Partij, de oneven voor mezelf, zoals hij half-ironisch opmerkte. Dat hij met Symfonie nr. 21, hier gespeeld, de Stalinprijs won was mooi meegenomen. In dit werk toont Mjaskovski zijn karakteristieke hang naar ingehouden somberheid en elegische melodieën. Dat stond haaks op het staatsideaal van optimistische muziek, maar Mjaskovski compenseerde dat met een zeer NIKOLAJ MJASKOVSKI sprookjesachtig-russische expressie en een kek marsthema dat de nevelen net op tijd uiteendrijft. Hij componeerde het werk overigens voor het 50-jarige Chicago Symphony Orchestra een blijk van de goede Russisch-Amerikaanse betrekkingen alvorens de Koude Oorlog die op scherp zette. Sjostakovitsj: Pianoconcert nr. 2 Elke muziekstuk zegt natuurlijk iets over de maker en zijn tijd, hoe indirect ook. Maar het werk van Dmitri Sjostakovitsj is zó nauw vervlochten met de toenmalige actualiteit dat je veel meer kunt horen dan fascinerende noten. Zijn symfonieën en strijkkwartetten laten zich lezen als een confronterend dagboek waarin hij het geschipper van een vrije geest in een dictatuur documenteerde. Des te verbazingwekkender is het opgeruimde geflierefluit van zijn Tweede pianoconcert. In zijn jonge jaren gold Sjostakovitsj als een belofte van de Sovjetmuziek. Dat hij de klassiek-russische, fluwelige orkestklank moderniseerde met xylofoonriedels, jazzy glissando s en andere westerse klankeffecten werd aanvankelijk getolereerd; zijn talent was onloochenbaar. Belangrijker nog: Sjostakovitsj leverde op gezette tijden stukken af die helemaal strookten met de Partij-ideologie.

5 Vanaf 1936 echter werd hij herhaaldelijk beticht van formalisme Sovjet-lingo voor westers-decadent, verwerpelijk et cetera. Het was een tijd van nachtelijke arrestaties, martelingen, schijnprocessen en politieke moorden waar elke vrijdenker, van wetenschapper tot kunstenaar, het slachtoffer van kon worden. Geen wonder, dus, dat hij geleidelijk veranderde in een schuwe, kettingrokende neuroot. Vrolijke episodes in Sjostakovitsj werk zijn zelden wat ze lijken; ze zijn ofwel het product van Partijreceptuur of ze hebben een hysterische, alarmerende lading. En tóch was Sjostakovitsj in staat on bekommerde muziek te schrijven, al kwam hij daar sinds zijn jazzmuziekjes uit de vroege jaren dertig amper meer aan toe. De opgetogenheid van het Tweede pianoconcert klinkt nergens geforceerd. De aanleiding was dan ook een familiefeestje: hij componeerde het voor de negentiende verjaardag van zijn zoon Maxim die het werk in het kader van zijn pianostudie uitvoerde als examenstuk. Daarnaast was de staatsdruk na de dood van Stalin in 1953 afgenomen, al nam dat zijn littekens niet weg. (De getraumatiseerde Vioolsonate die hij nog voor de jarige David Oistrach zou componeren is bepaald geen verjaardagsmuziek.) DMITRI SJOSTAKOVITSJ 5 Het was een tijd van nachtelijke arrestaties, martelingen, schijnprocessen en politieke moorden waar elke vrijdenker, van wetenschapper tot kunstenaar, het slachtoffer van kon worden. Voor alle zekerheid bagatelliseerde Sjostakovitsj het belang van dit concert: Het heeft geen echte artistieke waarde, schreef hij zijn collega Edison Denisov. Maar het werd wel één van de meest aanstekelijke pianoconcerten van de twintigste eeuw, met een wereldwijde populariteit alleen al omdat je hier nu eens Sjostakovitsj muzikaliteit hoort in ongetroebleerde vorm. De thema s zijn volks en pakkend vooral in het sterk naar Rachmaninov neigende middendeel en de ritmes opzwepend, mede door de bijna circusachtige snaredrumroffels. Opmerkelijk is de ogenschijnlijke eenvoud van de solopartij die grotendeels uit unisonomelodieën van linker- en rechterhand bestaat. Het is het soort etudepianistiek dat je tijdens pianolessen knarsetandend doorstaat; met Sjostakovitsj razende tempi en schetterende orkestbegeleiding wordt het een achtbaan.

6 6 Rachmaninov: Symfonie nr. 1 SERGEJ RACHMANINOV Zoals Sjostakovitsj onder bedreiging of voor een verjaardag wel eens een vrolijk stuk schreef, zo stuurden eerdere Russen wel eens een zonnige muzikale ansichtkaart vanuit het buitenland Tsjaikovski s Capriccio Italien is een van de vele voorbeelden. Maar het zijn uitzonderingen op de regel dat Slavische muziek in de kern door en door zwaarmoedig is. Wie daar anders over denkt moet vooral níet naar Sergej Rachmaninov luisteren. Six feet of Russian gloom, zo omschreef zijn jongere collega Stravinsky hem en dan heb je niet alleen een beeld van zijn rijzige gestalte, maar ook van zijn doorvoelde, duistere, volkseigen muziek. Rachmaninovs pianoconcerten en symfonieën de troeven van zijn oeuvre hebben een vast dramatisch patroon: de muziek, vol hunkerende melodieën, klautert gestaag omhoog naar een triomfantelijke finale. En daarna daalde de componist weer af naar de onderwereld voor een nieuw werk. Aan successen ontbrak het hem in zijn leven bepaald niet, al werden zijn pianorecitals vaak luider toegejuicht dan zijn composities. Maar hij was nu eenmaal behept met dat Slavisch-romantische sentiment ook toen hij naar Amerika emigreerde en verdwaalde in de moderne tijd. Ik dool rond als een geest in een totaal van mij vervreemde wereld, zei hij in 1939, vier jaar voor zijn dood. Ik kan de oude componeertrant niet loslaten en de nieuwe niet aanleren. En het begon even tragisch als het eindigde. De Eerste symfonie uit 1895, zijn meest ambitieuze compositie tot dan toe, ontpopte zich bij de première als een historische mislukking. De kritiek was dermate vernietigend dat Rachmaninov in een jarenlange scheppingscrisis belandde; hij moest in therapie eer hij weer een noot op papier durfde te zetten. Ik voelde me als iemand die een hersenbloeding had gekregen, verklaarde hij achteraf, ik was de controle over mijn hoofd en mijn handen kwijt. Niemand krijgt mijn Symfonie meer te zien en dat ga ik ook in mijn testament zetten. Echter: hij vernietigde het werk niet. Hij was ervan overtuigd dat tussen de beginnersfouten veel waardevolle muziek zat en kreeg gelijk toen de weggemoffelde symfonie twee jaar na zijn dood in reprise ging, met aanzienlijk positievere respons. De compositie ontstond op aandrang van Mitrofan Beljajev, een invloedrijke muziekuitgever en begunstiger van jonge Russische componisten en daartoe behoorde ook de jonge Rachmaninov, die zich na successen als pianist en dirigent steeds sterker met

7 eigen composities profileerde. Verbeten werkte Rachmaninov aan wat zijn grote doorbraak moest worden, ondanks diverse tegenslagen en kritiek van zijn mentoren Glazoenov en Tanejev. Een extra drijfveer was waarschijnlijk zijn fascinatie voor Anna Lodizjenskaja, een zigeunerin die met een van zijn beste vrienden gehuwd was: hij voorzag de partituur van de opdracht aan A.L., gevolgd door het omineuze bijbelcitaat Mij is de wrake, ik zal vergelden hetzelfde motto dat Tolstoj meegaf aan zijn roman Anna Karenina, het liefdesverhaal van een jonge vrouw en een veel oudere man. En de muziek zelf zit heel passend vol zigeunerachtige melodieën en versieringen, vooral in het middendeel. 7 Ik dool rond als een geest in een totaal van mij vervreemde wereld. Ik kan de oude componeertrant niet los laten en de nieuwe niet aanleren. Sergej Rachmaninov in 1939 Daarnaast put het werk rijkelijk uit traditionele Russisch-orthodoxe gezangen. Maar het hoofdmotief is gebaseerd op het gregoriaanse kerklied Dies irae ( Dag der wrake ), waarvan de beginnoten als een rode draad door het stuk lopen. Eerder al hadden Tsjaikovski en andere romantici dit motiefje gebruikt in onheilszwangere passages. Voor Rachmaninov werd het een soort handtekening: tot aan het einde van zijn carrière zou hij het in zijn composities blijven verwerken, met een obsessieve hardnekkigheid, als een soort mantra waarmee hij het debacle van deze symfonie leek te willen bezweren. Want het werd een drama. De uitvoering was miserabel en in St. Petersburg, waar de première plaatsvond, was Rachmaninov als verwaande Moskoviet sowieso onwelgevallig. Cesar Cui, de felste woordvoerder van de oude garde, schamperde over armzalige thema s en ziekelijk geperverteerde harmonieën. Met vertraging verscheen een veel positievere beoordeling van criticus Nikolaj Findeisen die in het werk nieuwe richtingen, nieuwe kleuren en nieuwe thema s bespeurde. Te laat: Rachmaninov had zich beschaamd uit het muziekleven teruggetrokken. Pas jaren later, bij het stormachtige succes van zijn Tweede pianoconcert, fleurde hij weer enigszins op. Michiel Cleij

8 8 Arvo Volmer, dirigent uitvoerenden De Estse dirigent Arvo Volmer is vooral bekend om zijn vertolkingen van Mahler en Sibelius, van Duits, Scandinavisch, Russisch en hedendaags repertoire. Sinds seizoen 2014/15 is hij muzikaal leider van het Haydn Orkest van Bolzano en Trento, waarmee hij ook optrad in Milaan en Florence. Van 2004 tot 2013 was Volmer artistiek leider en chef-dirigent van de Nationale Opera van Estland en muzikaal leider van het Adelaide Symphony Orchestra. Met dit orkest toerde hij naar Los Angeles en New York, onder meer voor een vijfjarige Mahler-cyclus. Hij blijft de komende jaren eerste gastdirigent van het orkest. Volmer dirigeerde wereldwijd in concertzalen en operahuizen, en stond voor orkesten in Birmingham, Singapore, Taiwan, Londen, Macau, Parijs, Australië, Berlijn, Hamburg, Helsinki, Gotenburg, Stockholm en Zuid-Amerika. Hij dirigeerde opera s in het Bolsjoj Theater in Moskou, bij de Finse Nationale Opera, Den Norske Opera, en in de operahuizen van Sydney en Melbourne. De discografie van Arvo Volmer vermeldt opnamen van de complete symfonieën van Sibelius, de orkestwerken van Eduard Tubin, het complete oeuvre van Leevi Madetoja en muziek van Zweedse en Estse hedendaagse componisten. Arvo Volmer maakte zijn professionele debuut bij de Nationale Opera van Estland op zijn eenentwintigste. Van 1993 tot 2001 was hij muzikaal leider van het Nationaal Symfonie Orkest van Estland. Verder was hij chef-dirigent en artistiek leider van het Oulu Symfonie Orkest in Finland van 1994 tot Hij studeerde af aan het conservatorium van St. Petersburg en won in 1989 de eerste prijs van de Nikolai Malko Competitie in Kopenhagen. Denis Matsuev, piano Sinds hij in 1998 triomfen vierde als winnaar van de Elfde Internationale Tsjaikovski Competitie in Moskou is Denis Matsuev een snel rijzende ster op de internationale concertpodia. In het Concert gebouw in Amsterdam debuteerde hij in september 2012 in de serie Meesterpianisten, nadat hij in april 2010 en in februari 2012 al in de NTR Zaterdag- Matinee had opgetreden. Hij werkt samen met onder meer de New York Philharmonic, de Chicago Symphony, de Berliner Philharmoniker, het London Philharmonic Orchestra, het Gewandhausorchester Leipzig en het Orchestre National de ARVO VOLMER ADELAIDE SYMPHONY ORCHESTRA DENIS MATSUEV

9 France. Denis Matsuev heeft vooral naam gemaakt als Rachmaninov-vertolker. Zo nam hij met het Orkest van het Mariinsky Theater onder leiding van Valery Gergiev Rachmaninovs Derde piano concert op. Ook werd hij door de Rachmaninov Foundation uitverkoren om onbekende werken van de grote Rus uit te voeren en op te nemen op de piano van de componist zelf. De nis Matsuev maakte zijn debuut bij het Koninklijk Concert gebouworkest tijdens het Kennismakings concert in juni 2013, met Rachmaninovs Variaties op een thema van Paganini. Met dat werk vergezelde hij het orkest vervolgens op tournee naar Zuid-Amerika. Radio Filharmonisch Orkest Het Radio Filharmonisch Orkest, opgericht in 1945, is een onmisbare schakel in het Nederlandse muziekleven. Het orkest speelt bijzonder geprogrammeerde symfonische concerten en concertante operauitvoeringen. Nederlandse en wereldpremières vormen een belangrijk onder - deel van het repertoire. De meeste concerten vinden plaats in het kader van concertseries NTR ZaterdagMatinee (Het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam), AVROTROS Vrijdagconcert (Tivoli- Vredenburg in Utrecht) en Het Zondagochtend Concert (Amsterdam) en worden live worden uitgezonden op NPO Radio 4. Een deel ervan wordt bovendien op de Nederlandse televisie uitgezonden. Daarbuiten trad het orkest onder meer op tijdens de BBC Proms 2011 in de Royal Albert Hall. Markus Stenz is sinds 2012 chef-dirigent. Onder zijn voorgangers zijn Albert van Raalte, Paul van Kempen, Bernard Haitink, Jean Fournet, Willem van Otterloo, Hans Vonk, Edo de Waart en Jaap van Zweden. Het orkest werkte bovendien samen met gastdirigenten als Leopold Stokowski, Kirill Kondrashin, Antal Doráti, Charles Dutoit, Mariss Jansons, Michael Tilson Thomas, Gennady Rozhdestvensky, Peter Eötvös, Vladimir Jurowski en Valery Gergiev. De Amerikaanse dirigent James Gaffigan is vaste gastdirigent sinds het seizoen ; Bernard Haitink heeft als beschermheer zijn naam aan het orkest verbonden. Sinds augustus 2013 maakt het Radio Filharmonisch Orkest deel uit van de Stichting Omroep Muziek, samen met het Groot Omroepkoor en de productie-afdeling van de concertseries van Radio 4 (NTR enavrotros). Cd s met werken van hedendaagse componisten als Jonathan Harvey, Klas Torstensson, James MacMillan en Jan van Vlijmen, of de registratie van Wagners Parsifal live in de NTR ZaterdagMatinee onder leiding van Jaap van Zweden werden met prijzen als de Edison Klassiek onderscheiden. Onlangs verschenen bovendien Bruckners symfonieën onder leiding van Jaap van Zweden op cd, de acht symfonieën van Karl Amadeus Hartmann (verschillende dirigenten) en diens opera Simplicius Simplicissimus (gedirigeerd door Markus Stenz). In 2014 kreeg het Radio Filharmonisch Orkest een Edison Klassiek Oeuvreprijs toegekend voor zijn verdiensten voor de Nederlandse muziek. volg het orkest via twitter (@radiofilhorkest) en facebook 9

10 10 Residentie Orkest DIRIGENT Markus Stenz HONORARY CHIEF CONDUCTOR Jaap van Zweden ERE-DIRIGENT Edo de Waart VASTE GASTDIRIGENT James Gaffigan EERSTE VIOOL Joris van Rijn Semjon Meerson Alexander Baev Fred Gaasterland Maria Escarabajal Alberto Facanha Johnson Mariska Godwaldt Masha Iakovleva Kerstin Kendler Pamela Kubik Leonie Mensink Pedja Milosavljevic Theo Ploeger Ruud Wagemakers Judith van Driel Miyuki Konoe TWEEDE VIOOL Casper Bleumers Andrea van Harmelen Eveline Trap Sarah Loerkens Zofia Balcar Michiel Eekhof Wouter Groesz Annemarie van Helderen Dana Mihailescu Renate van Riel Frits Wagenvoorde Robert Honorits Iina Laasio Leonie Kleiss ALTVIOOL Frank Brakkee Arjan Wildschut Igor Bobylev Sabine Duch Erik Krosenbrink Annemijn den Herder Annemarie Konijnenburg Lotte de Vries Ewa Wagner Arwen van de Burg Frank Goossens CELLO Michael Müller Anton Istomin Eveline Kraayenhof Winnyfred Beldman Mirjam Bosma Crit Coenegracht Anneke Janssen Ansfried Plat Arjen Uittenbogaard CONTRABAS Wilmar de Visser Walter van Egeraat Edward Mebius Jim Schultz Sjeng Schupp Stephan Wienjus Eduard Zlatkin Boris Oostendorp FLUIT Ingrid Geerlings Ellen Alberts Maike Grobbenhaar KLARINET Frank van den Brink Esther Misbeek Diede Brantjes FAGOT Jos Lammerse Freek Sluijs Desirée van Vliet HOORN Annelies van Nuffelen Toine Martens Fréderick Franssen Laurens Otto TROMPET Hans van Loenen Raymond Rook Hans Verheij TROMBONE Herman Nass Victor Belmonte Albert Brandt Attema TUBA Bernard Beniers PAUKEN Paul Jussen SLAGWERK Hans Zonderop Mark Haeldermans Vincent Cox Esther Doornink Paula Brouwer HOBO Hans Wolters Marjolein Koning Gerard van Andel

11 11 zaterdag (!) 5 maart 2016, uur TivoliVredenburg, Utrecht inleiding Leonard Leutscher uur SERIE MUZIKALE MEESTERWERKEN Tsjaikovski met Jaap van Zweden Rotterdams Philharmonisch Orkest Jaap van Zweden dirigent Floris Mijnders cello Keuris Drie Preludes Tsjaikovski Rococo-Variaties Tsjaikovski Manfred vrijdag 11 maart 2016, uur TivoliVredenburg, Utrecht inleiding Philip Ruitenberg uur Een nieuwe lente Radio Filharmonisch Orkest Diego Matheuz dirigent Martin Grubinger slagwerk Rimski-Korsakov Ouverture Russisch Paasfeest Tan Dun The Tears of Nature (Nederlandse première) Stravinsky Le sacre du printemps volgende concerten Tsjaikovski s Manfred-symfonie is ook te horen in het Zondagochtend Concert op 6 maart, Concertgebouw Amsterdam, 11 uur. JAAP VAN ZWEDEN HANS VAN DER WOERD DIEGO MATHEUZ MARCO CASELLI NIRMAL

12 12 zaterdag 20 februari 2016, uur Concertgebouw, Amsterdam Koortsachtige gloed: Marcus Creed dirigeert Groot Omroepkoor Groot Omroepkoor Marcus Creed dirigent Leo van Doeselaar orgel Escaich Evocation III Manneke Aube, symphonies pour quatre choeurs et orgue (opdrachtwerk NTR ZaterdagMatinee, wereldpremière) Schnittke Drie geestelijke koorzangen Kodály Missa brevis zaterdag 27 februari 2016, uur Concertgebouw, Amsterdam Bernard Haitink dirigeert Bruckners Onvoltooide Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor Vlaams Radio Koor Bernard Haitink dirigent Sally Matthews sopraan Karen Cargill mezzosopraan Mark Padmore tenor Gerd Grochowski bas Bruckner Te Deum Bruckner Negende symfonie colofon PROGRAMMERING Astrid in t Veld PRODUCTIE Anneke Peerik, Manon Tuynman PUBLICITEIT Sabien Stols ADMINISTRATIE & FINANCIËN Anneke de Vries PRESENTATIE AVROTROS NPO RADIO 4 Mark Brouwers AVROTROS NPO RADIO 4 Tim Moen CASTING DIRECTOR Mauricio Fernández ARTISTIEK LEIDER Kees Vlaardingerbroek DIRECTEUR STICHTING OMROEP MUZIEK Maurits Haenen, a.i. PROGRAMMATOELICHTING Michiel Cleij REDACTIE PROGRAMMABOEK Clemens Romijn VORMGEVING Dorine Verharen EINDREDACTIE Onno Schoonderwoerd