Autobiotic Selfie Art Media & Me. Saskia freeke Sonja van vuure Martin lacet John hennequin

Transcriptie

1 Autobiotic Selfie Art Media & Me Saskia freeke Sonja van vuure Martin lacet John hennequin Alice Steneker, G&I1D

2 In de 2 jaar tijd voordat ik op deze opleiding kwam had ik enorm wat slechte eigenschappen opgebouwd aangezien ik geen baan kon krijgen in mijn vak gebied of waar dan ook en tekende om geld te verdienen over het internet via sites zoals redbubble en commissies. Daar door heb ik mijzelf helaas wijs gemaakt dat alles wat ik tekende gelijk goed moest wezen. Elke potlood streek op papier of digitaal. Het moest origineel wezen en niet over de top want dat soort designs zijn vaak too much. Ik moest van mij zelf zo veel dingen kunnen dat het gewoon niet meer leuk werd om te tekenen en ik vaak in frustratie eindigde. Pennen knarsend kon ik alles wel om me heen kapot maken door de innerlijke woede en frustratie. Zo ging ik van het creëren van creatures naar tijdelijk zelf een beest worden met flinke horens en klauwen die als ze niet oplette met wat ze deed ze mogelijk anderen zou kunnen verwonden met haar stampede aan emoties. Vandaar dat er horens en een dierlijke schedel in mijn artefact terug komen. Zo ging ik van het creëren van creatures naar tijdelijk zelf een beest worden met flinke horens en klauwen die als ze niet oplette met wat ze deed ze mogelijk anderen zou kunnen verwonden met haar stampede aan emoties. Vandaar dat er horens en een dierlijke schedel in mijn artefact terug komen. Deze scherpe en carnivorische objecten gebruiken ik ook veel in mijn werken wanneer ik mijn emoties probeer te verwoorden, zoals bij het werk hier rechts dat ik een dat naar mijn gevoel goed verbeeld in wat voor twisted state je mentaal kan worden door deze frustratie en je zelf als nog moet blijven pushen om door te gaan om het af te krijgen, wat er weer voor zorgt dat je niet meer van je eigen werk houdt en je het alleen maar op wilt proppen en weg gooien. Daar uit komen weer de zinnen zoals Waarom doe ik het nog, Ik zal nooit een baan krijgen als artist, Ben niet origineel genoeg, het MOET beter en de al bekende Iedereen is toch beter dan mij... Tekenen is zo n beetje het enigste beste wat ik kan naar mijn eigen idee en iedereen vind het knap dat ik het kan en zegt dat ik ver zal komen als artist. Er staan veel ogen op mij gericht heb ik het gevoel en dit bracht alleen maar meer frustratie op me als het niet lukte, want wat moet ik anders als dit het enigste is wat ik blijkbaar kan? Dat is wat ik probeerde te verwoorden met mijn artefact. Wat is mijn artefact? Mijn artefact bestaat uit de dingen waar ik van hou, wat ik leuk vind om te creëren en de frustratie, twijfel, angst en woede die het met zich mee kan brengen.

3 Uiterlijk Voor het uiterlijk van mijn artefact, heb ik gekozen om mijn passie voor creatures te gebruiken en de natuurlijke objecten die ik uit mijzelf al verzamelde als fascinatie. Dit was al echt een ding dat bij mij hoorde en vond dat deze in mijn sculptuur moest zitten. Net zoals mijn schetsen/ontwerpen. Zelf ben ik een best kleurrijk persoon qua karakter en heb daarom blauw maar ook vooral rood gebruikt voor de schetsen in mijn sculptuur. Veel op gepropte papieren die staan voor weggegooide ideeën en op sommige zijn ogen getekend die staan voor de ogen die naar mijn gevoel op mij gericht staan om te zien of ik het wel goed doe of gewoon naar mij staren en bewonderen. Zo is ook een van de enorm bekraste prop papier gespietst op een van de stekels van een hertengewei omdat ik tijdens het maken van dit werk zelf ook weer in een dip kwam met het gevoel dat ik het weer niet goed deed en uit frustratie het op het gewei gestoken heb. Designkeuzes Aan het begin van deze opdracht had ik al een ruw idee met wat ik wilde gaan maken. De emotie frustratie was degene die het meest vooraan stond die ik wilde gaan gebruiken en deze kwam ook vaak terug in mijn mindmap. Bijna in alles wat ik maakte kwam het altijd weer uit op frustratie en onzekerheid. Dus deze emotie was te sterk en wou echt terug komen in mijn werk. Dat kon niet anders. Verder wou ik ook proberen iets positiefs in mijn werk terug te brengen. Deze positiviteit zijn de vrienden die ik heb en de gene die ik laatst ontmoet heb. Deze geven mij zo veel positiviteit dat ik van mijn parkoer van tekenen niet meer leuk vinden naar er weer liefde voor krijgen en nog beter worden dan dat ik al was en dat allemaal dankzij hun. Helaas was het een enorme uitdaging om hun comments terug te vinden op Skype. Een te grote uitdaging. Ik kon er helaas niet genoeg terug vinden dus deze kon ik helaas niet plaatsen in mijn werk. Daar door ging een van mijn ideeën ook de mist in. Dit idee was dat men elk een negatief commentaar en positief commentaar kon op prikken op een bord, waar ze maar wouden met de kans dat ze alles negatief bijvoorbeeld in een hoekje gingen plaatsen en alles positief over het hele bord verspreiden. Stiekem was ik wel blij dat dit idee uiteindelijk niet door ging want het had naar mijn gevoel niet gewerkt. Ook niet tijdens de schouw. Er waren er te weinig mensen die mogelijk konden deel nemen. Vandaar de keuze van mijn uiteindelijke ontwerp. Plaatsing in de kunst stroming Aangezien ik veel op eigen gevoel en emotie gewerkt heb aan het eind werk plaats ik dit werk in de stijl van Expressionisme. Natuurlijk is al het kunst gemaakt uit een expressie van de kunstenaar maar ik koos hier voor aangezien ik mijn gedachtes op nul heb gezet en gewoon gewerkt op mijn gevoel en wat het zei. Zoals het gespietste prop papier aan het gewei. Als ik het gevoel had dit moet ik doen dan deed ik het ook. Kreeg ik een hekel aan een tekening waar ik aan werkte? Gelijk verfrommelen en weg gooien in de hoop van andere verfrommelde stapel papieren. Verder toen ik met Martin Lacet aan het praten met de beoordeling en feedback over mijn werk kwam de stroming van Dadaïsme ook aan bod, aangezien het veel bestaande items zijn. Alleen de verbeelding van mijn object is anders dan het gewoonlijke wat Dadaïsme meestal verbeeld en niet alles Readymade is, doordat ik getekend heb op de papieren. In een conclusie past dit werk in veel andere kunst stromen aangezien het een combinatie van is. Toch blijft de stroming Expressionisme mij het meest trekken tot waar dit werk behoord.

4 Moodboard

5 De beoordeling van 2 studenten