Gemeente van Christus, Johannes 1:38-39a

Transcriptie

1 Gemeente van Christus, Johannes 1:38-39a Onze tekst vanmorgen begint met een vraag die ook wij soms aan elkaar stellen. Waar woon je? Na de vraag: Wie ben je?, is dat vaak de volgende vraag: Waar woon je? Want als je weet waar iemand woont, dan weet je vaak al een heleboel van iemand. Wat zijn je wortels, je roots? Ben je een dorpsmens, een stadsmens? Heb je een flink stuk grond om je huis, - hé da s een buitenmens of ben je iemand van een knus appartement. Waar woon je? Als je dan bij iemand binnenkomt, dan weet je nog meer. Keurig opgeruimd, tafels leeg, spic en span schoon, dat zegt iets over de bewoners. Of alles gewoon lekker door elkaar op tafel, als je niet uitkijkt struikel je over het nodige speelgoed, een stoel wordt nog even leeggemaakt van de spullen die daar nog op lagen, dat zegt ook iets over de bewoners. Waar woon je? Ja, het is mooi dan altijd even verder te kijken. Die bepaalde foto s aan de muur; die souvenirs. Dat ene bijzondere voorwerp op de kast waar een heel verhaal achter zit. Een mooi, ontroerend verhaal; een verdrietig verhaal misschien, maar vol dierbare herinnering. En je oog valt op die wijze van inrichten van de huiskamer, of op dat tegeltje met nou net die tekst Met elkaar vertelt het een verhaal over wie daar woont. Iets van het levensverhaal van wie daar woont. Van zijn passies, haar instelling, van liefdes en voorkeuren Van hoe iemand leeft, maar ook: van wie iemand is, wie hij of zij is. Zo nu mag je volgens mij ook luisteren naar die vraag van deze leerlingen aan Jezus: waar woont U? Waar logeert U?, heeft onze Nieuwe Bijbelvertaling. En daar zit iets in, want een echte vaste woonplaats voor lange tijd, dat had Jezus niet. Hoewel, vanuit Nazareth trok hij naar Kapernaüm en daar ging Hij wonen, zo lees je in het evangelie, in Matteüs 4 staat dat. Hij zal er niet zo veel geweest zijn, in dat huis dat Hij daar had betrokken. Jezus trok rond, van dorp tot dorp, van stad tot stad. En zo komen die twee leerlingen Hem ook tegen. Rabbi, meester zo spreken ze Hem aan, want zo zei je dat tegen een belangrijke leraar van het geloof, zeker als je graag iets van Hem leren wilde. Rabbi, waar verblijft U?, zo staat het er letterlijk. Rabbi, waar houdt U verblijf?, zo stond het in onze oude Bijbel. Die vraag wordt gesteld door twee jonge mensen. De een heet Andreas, van de ander staat het er niet bij, maar het is waarschijnlijk de evangelist Johannes zelf geweest. Want hij herinnert zich nog precies het tijdstip van deze bijzondere ontmoeting. Het was ongeveer twee uur voor zonsondergang, zo eindigt onze tekst, laat op de middag dus. Twee jonge mensen, discipelen van Johannes de Doper, die hen opnieuw wijst op Jezus. Daar is het Lam van God, zegt hij tegen ze terwijl Jezus daar voorbijkomt.

2 En dat was niet de eerste keer dat Johannes de Doper dat zei. We lazen ook de verzen daarvoor, een dag eerder was het. Toen had Johannes de Doper dat ook al gedaan: Wijzen op Jezus: Daar is het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt. Een getuigenis had hij over Jezus gegeven: Hij is meer dan ik. Hij doopt met de heilige Geest. Hij is de Zoon van God Wijzen op Jezus, zo vervulde Johannes de Doper zijn levenstaak. En Andreas en Johannes, nieuwsgierig geworden, gaan ze achter Jezus aan. Die zich omdraait en hen vraagt: Wat zoeken jullie? En dan klinkt die vraag van onze tekst: Rabbi, Meester, waar verblijft U? Ja, dat is dus meer dan: Here Jezus, waar hebt U uw Bed & Breakfast? Meer dan een vraag naar een tijdelijk logeeradres. Nee, uit deze vraag spreekt een veel dieper verlangen. Het is de vraag naar waar Jezus nou echt vandaan komt, zijn werkelijke wortels, zijn roots. Het is de vraag naar de basis van zijn zending en zijn Zender; naar zijn roeping en zijn levensmissie. Het is het verlangen om daarin te delen: Meester, waar kunnen ook wij bij U zijn? Waar mogen we U ontmoeten, U leren kennen? Rabbi, waar woont U? Waar verblijft U? En het antwoord van Jezus is dan ook geen adres. Jezus zegt niet: Ik woon in die-en-die straat. "Kom maar mee, dan zul je het zien", zegt onze Heiland. Volg me maar, dan zul je merken waar Ik vandaan kom en waar mijn wortels liggen. Dan zul je merken hoe mijn leven er uit ziet en waar Ik voor ga. Volg me maar en je zult gaan zien waar Ik vandaan kom en wie Ik ben! En zo gaan deze twee jonge mensen met Jezus mee. Blijven ze bij Hem. Eerst een dag, daarna hun hele leven. Here Jezus, waar woont U? Er zijn mindere vragen die je kunt stellen in je leven. Welke vragen stel je zo al, als het er echt op aankomt? Op van die echte keuzemomenten in jouw leven, dat was het ook voor die twee jonge mensen in ons Bijbelverhaal. Welke vragen stel je dan, als het echt gaat over hoe je jouw leven wil gaan leiden? Wat zijn daar nou de dingen zijn die het verschil maken? Ik stel me zo voor dat we daar niet elke dag even bewust over nadenken. Vaak gaan de dingen gewoon zoals ze gaan. Je werk, je school, je gezin En plannen en voorkeuren, soms gebeuren ze gewoon of ze groeien heel geleidelijk in je. En dan word je je dat een keer bewust: die opleiding wil ik doen, die baan, daar ga ik voor, die hobby, daar heb ik echt iets mee; die vriend, die vriendin Maar soms kunnen er ook van die echte keuzemomenten zijn, zoals bij die twee leerlingen van Johannes. Ik zou er vanmorgen ook wel een beetje reclame voor willen maken, zulke keuzemomenten, dat we ons daarvan bewust zijn, daar niet maar aan voorbijlopen. Dat is nou juist wat ons mens maakt, denk ik dan. Dat je je niet zomaar in allerlei laat meenemen of meedrijven.

3 De flow van de maatschappij of van je naaste omgeving. En je doet maar wat iedereen doet, ach waarom ook niet En als ze allemaal zo denken, ach dan moet ik daar misschien ook maar niet moeilijk over doen. En als ze om me heen allemaal meedoen, dan voelt dat toch ook wel heel flauw om het feestje te verstieren. Maar het unieke van een mens is dat ie kan kiezen. Wat wel wat niet? Waar doe ik nou goed aan, en waaraan niet? Kiezen, ook in jouw geloof, in jouw leven met God, in je leven met de woorden van God. Het leven met zijn beloften en zijn geboden. Waarmee eer ik mijn Schepper en waarmee niet? En wie ben ik dan als mens voor mijn naaste en in deze wereld en mijn omgang met Gods schepping? En mag dat nou ook echt mee doen in mijn leven van elke dag? Als mens kun je ook daar keuzes maken. Dat maakt jou tot mens. Dat betekent het nou dat je bent geschapen naar Gods beeld en zijn gelijkenis, zo staat het er toch Keuzemomenten, we hebben dus ook nodig daarop gewezen te worden. Dat is wat Johannes de Doper doet. Kijk jongens, daar gaat Hij; dat is Hem. Om Hem is het te doen Die Jezus uit Nazareth, Hij is het die moest komen. Woorden van God brengt Hij. Het Koninkrijk van God brengt Hij, Gods Geest deelt Hij uit. Ja, zelf is Hij het Lam, het offerlam, dat daarvoor nodig is. Kijk, zie, staat er heel nadrukkelijk: zie, het Lam van God! En dat valt mij dan ook op daar laat Johannes het dus ook bij. Hij laat het aan zijn leerlingen om zelf te kiezen. Het lijkt misschien maar een detail, maar bij mij blijft het haken. Johannes zegt heel belangrijke dingen over Jezus, Hij getuigt over hem. Maar hij zegt niet tegen die twee: vooruit, achter Hem moeten jullie nu ook aangaan. Ga nou maar weg bij mij, vanaf nu moet je die Jezus gaan volgen. En zo is daar op die volgende dag van onze tekst alleen die wijzende hand en dat korte zinnetje dat alles zegt: Daar is het Lam van God. En de twee leerlingen hoorden wat hij zei en gingen met Jezus mee. Dat staat er dan eigenlijk heel droog achteraan. Maar daar zit dus een keuzemoment tussen. Daar zit hun eigen keuze tussen. Ze hadden het ook niet kunnen doen. Laat maar gaan die Jezus die daar voorbijkomt. Wat nou Lam van God? Een messias? Ach in elke tijd heb je van die charismatische types waar mensen hun hoop op stellen. Dat is in onze tijd zo, en dat was in die tijd al niet anders. Er hadden wat zogenaamde messiassen rondgelopen daar in Israël rond het begin van onze jaartelling. Fiasco op fiasco was het geworden.

4 En ze hadden het toch goed bij Johannes de Doper? De populairste bijbelleraar van het land in zijn dagen. Altijd publiek, massa s volgelingen, bewonderaars ook. Johannes leerlingen, ze deelden toch maar mooi mee in de glorie en de roem van hun meester. En kunt het willen of niet, maar dat doet iets met je Nee, ze hadden het ook niet kunnen doen. Zoals wij er ook voor kunnen kiezen om het niet te doen. Dat kan, en je bent niet de enige. Wij leven in een land dat de afgelopen tientallen jaren in een hoog tempo het christelijk geloof heeft uitgespuugd. Duizenden, miljoenen die ervoor kozen en ervoor kiezen om het niet te doen, of om het niet meer te doen. Geloven in zo n oud boek als de Bijbel? Kom nou Geloven in een schepper, een God die een plan met je heeft? Ach, ze kunnen zoveel zeggen En hoe dat in de kerk ging, dat hielp dan ook niet altijd mee. En wat moet ik met die boodschap over Jezus? Lam van God dat de zonden wegneemt? Wat nou zonden? Mensen, ik heb nergens last van. Ik gun ieder het zijne, en ik geniet van het mijne. Dominee, wilt u mij alstublieft geen probleem aanpraten dat ik niet ervaar? Zo gaat dat volgens mij, bij heel veel mensen in onze tijd. Dan zijn wij nog een beetje een christelijk dorp, dat is waar, maar vergis je niet. Dit is een manier van denken, die zit heel diep. Die sluipt ook ons leven op allerlei manieren binnen. En je bent zelf net zo goed ook mens van deze tijd, gepokt en gemazeld door het levensbesef van onze tijd, met z n mooie dingen, zeker dat ook; maar ook het platte, horizontale denken van onze westerse cultuur. En dat doet wat met je Soms ook bij mensen bij wie jarenlang geloof en kerk een vaste, trouwe plaats hadden; het is weg, dominee, het gleed als het ware weg uit mijn leven. Het was eigenlijk al lange tijd alleen een gewoonte, een traditie, voor me geworden, en nu merk ik dat het eigenlijk prima zonder gaat. God? Waar heb ik dat woord eigenlijk nog voor nodig? Heel geleidelijk werkt dat volgens mij vaak, sluipend, er zit iets heel listigs in. Des te mooier en belangrijker vind ik dat keuzemoment waarvoor Johannes de Doper zijn leerlingen en ook ons stelt. Je bent een mens, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, en daarom: je kunt kiezen. Je bent geroepen om te kiezen. Daar gaat Ie! Jezus, Lam van God, ook voor jou in de wereld gekomen. Het is een weerbarstige boodschap ook in 2017; het schuurt en wringt.. Hoezo moet Hij mijn zonden wegdragen? Ja dus, want ook jouw leven ligt onder het beslag van machten en krachten die haaks staan op wat God ooit met het project aarde en het project mens voor ogen had. En dat heeft ook jou en mij van nature te pakken, en zo maar heeft het je steeds weer te pakken. Het is simpelweg actueel van je eerste ademtocht tot je laatste zucht. En ik dat ieder het zijne geef, dat is heel fijn, maar als ik Jezus goed begrijp, vindt God het pas interessant worden als ik ieder het mijne geef.

5 Ieder het mijne en God alle eer. Ik zou zeggen, als ik daar nou eens echt over nadenk ook daar ben je mens voor: je kunt nadenken over dingen en over de echte vragen van je leven, zin, doel, bestemming. Ik zou zeggen, als je doet en je laat dat nou eens echt binnenkomen in je hart, in je leven Toch geweldig eigenlijk, wat Johannes de Doper hier zegt: Daar gaat het Lam van God. Eén zinnetje, maar die ene zin is alles. En dan kun je dus kiezen. Je kunt het niet doen. Je kunt het ook wel doen. Rabbi, waar woont U? Waar houdt U verblijf? Hoe kan ik mijn leven verbinden aan Uw levensweg?, daar komt die vraag van deze leerlingen op neer. Dat is een mooi gebed. Het is een prachtgebed, ook op een achtste januari van een nieuw jaar met nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen misschien. Een prachtgebed: Here Jezus, hoe kan ik mijn levensweg verbinden aan Uw levensweg? En ik geloof van harte dat dat antwoord van Jezus in onze tekst nog steeds recht overeind staat: Kom maar mee, dan zul je het zien. Dat woordje zien, dat komt nog terug verder in dit hoofdstuk. Waar het als een lopend vuurtje verder gaat, leerling op leerling komt erbij. En dan is er het laatste vers van dit hoofdstuk waar Jezus tegen hen zegt: Ik verzeker jullie, jullie zullen de hemel geopend zien, en de engelen van God zien omhooggaan en neerdalen naar de Mensenzoon. Kom maar mee, dan zul je het zien. Dat er een open hemel is, dat mag je dan zien. Dat we niet in een platte wereld leven, maar een werkelijkheid van God die alles te betekenen heeft voor je leven nu en altijd. Je zult het zien, want de toegang naar dat leven is de Mensenzoon, Jezus. Mooi vind ik hoe de Bijbel het dan ook omdraait. Waar woont U?, vroegen die twee leerlingen. Kunnen we bij U wonen, met U verblijven? Maar ze vroegen het aan Hem die zelf op aarde was gekomen om daar te wonen onder mensen. Waar woont U? Als je het aan Hem zou hebben gevraagd, zou het antwoord hebben geluid: Bij God de Vader woonde Ik. Op de mooiste plek waar je kunt zijn, woonde Ik. Rustend aan zijn hart als de enige Zoon die helemaal, 100%, deelde in de heerlijkheid van Gods wezen, zo woonde Ik. Maar het Woord is mens geworden en het heeft onder ons gewoond, zo lazen we het in dit zelfde hoofdstuk. Jezus woonde onder ons; in ons, kun je ook vertalen. Jezus die woont onder ons, nee zo gaat Hij onder ons niet meer rond op aarde. Maar nog steeds woont Hij in mensen. Dat is en blijft altijd de basis. De basis ook van mijn keuzes, de grond onder mijn keuzes.

6 Dan denk ik de heilige Geest waarmee Hij doopt. Gods Geest die Hij ons naliet toen Hij naar zijn Vader in de hemel terugkeerde. Gods Geest die in harten van mensen woning maakt voor Jezus. En daar mag je dus om vragen. In het spoor van die twee leerlingen in onze tekst mag je het Hem vragen. Woon door uw Heilige Geest maar in mijn hart Woon ook in mij, opdat ik mijn leven lang en bij alles wat ik doe en laat, mag wonen bij U. Nee, het is niet altijd de makkelijkste weg, dan hadden ook Andreas en die andere discipel misschien beter kunnen blijven staan, in plaats van met Jezus mee gaan. Wonen bij Jezus, Hem door zijn Geest laten wonen in jou, dat doe je midden in deze wereld, met al z n pijn en verdriet, soms ook heel dichtbij. Je wordt er niet direct populair van, het kan je op hoon en kritiek komen te staan. Maar je weet van een woning, die vast is, en waar je altijd op pleiten mag. Van een huis om je heen, waar je veilig bent en dat de basis van heel je leven. Wonen bij Jezus, Hem laten wonen in jou. En dat alles is dan ook nog eens een voorproefje. Het is een voorproefje van zijn grote toekomst. Dat gaat ook over wonen, lazen we in onze begintekst uit Openbaring 21 God woont dan voorgoed onder de mensen en wij wonen bij Hem. Je kunt het nauwelijks voorstellen, zo groot is het. Zo groot, zo mooi zal het zijn Daar gaat het heen. Dat is waar Hij, het Lam van God, garant voor staat. En nu? En wij? Je kunt dus kiezen. Een leven van wonen bij Jezus? Je kunt het niet doen. Je kunt het ook wel doen, opnieuw doen, nog weer meer doen! Rabbi, waar houdt U verblijf? En Hij zegt ook tegen jou: Kom maar mee, dan zul je het zien. Amen