MMA magazine. Lief en Creatief. Colofon

Transcriptie

1

2 MMA magazine editoriaal Lief en Creatief Colofon Cover: Leon Volders Jaargang 6 nr. 65 MMA magazine is een uitgave van Marquise Model Agency. V.U. Leon Volders Verspreiding Deze publicatie wordt uitsluitend op digitale wijze verspreid via de internetkanalen van Marquise Model Agency. Redactie Leon Volders Geerdegemdries Mechelen leon@marquisemodels.eu 0475/ / Kristina Drcha Art Director Jurrien Suiskens Fotografie Hugo Maes Rob Meijer Leon Volders Bert Meskens Nat Deryckere Website Alle rechten voorbehouden Leon Volders, 2014 We zitten nog steeds op koers voor de realisatie van onze projecten. In dit nummer gaan we nog even verder over het Hasselbladproject, omdat dit de start is van een vernieuwde kijk op de modellenwerking. En dus richten we ons tot de belangrijkste afnemer van fotomodellen, namelijk de fotograaf. Creativiteit is een bijzondere en kostbare gave. Daarom dwingen we onszelf ertoe om regelmatig onze werkwijze, onze omgeving en onze interacties opnieuw te bekijken. Tegenwoordig benadrukken we dit thema ook meer en meer in onze opleidingen: we willen geen modellen die hopen met 20 standaardposes de wereld te veroveren. Wat we wél willen zijn modellen die durven experimenteren, die risico s nemen en die evenals wijzelf de begane paden willen verlaten. Je kan hierbij op je bek gaan, maar dat is ontelbare malen beter dan jezelf te veroordelen tot het eindeloos en treurig herhalen van steeds hetzelfde stramien. Sommige modellen hebben dit zeer goed begrepen. In de afgelopen weken hebben we het begrip originaliteit op een verhoog gezet. Voor elke sessie wordt met het model gekeken hoe we sleur kunnen vermijden en naar een scheppende, vernieuwde kijk op onze opnamen kunnen evolueren. Zo bestaat de portfolio van Kaylee, die we deze maand presenteren, voornamelijk uit foto s die we in de loop van de laatste drie weken hebben genomen. De foto s zijn wel bijzonder en het creatieve zit in vele kleine elementen. Het thema speelt mee en dan vooral de uitwerking ervan. Maar ook de stijl van de foto's, het oorspronkelijke van de poses, de contrastwerking van attributen, alles werkt mee om een foto een wat ongebruikelijk karakter mee te geven. Uiteraard zal dit culmineren in de Fine Art shoot die voor volgende maand is gepland. En dan hopen we ook de tijd te krijgen om een veertigtal modellen op de wachtlijst eindelijk aan bod te laten komen. Als het goed zit, wordt ook de website nog deze maand up-to-date gebracht. Veel werk dus, maar is het ooit anders geweest? Reproductie, zelfs van gedeelten van dit magazine, ongeacht in welke vorm of wijze, is uitsluitend toegestaan na voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

3 Een Hasselblad voor iedereen! (2) In de vorige aflevering hebben we het reeds gehad over ons nieuwe project. Nu dit op de drempel van zijn realisatie staat, is het nuttig wat meer informatie te verschaffen. Zo zijn er nu digitale en gedrukte flyers beschikbaar voor mogelijke geïnteresseerden. Een Engelstalige versie is beschikbaar. Hieronder de oorspronkelijke folder:

4 We nemen ons voor het succes van dit soort seminaries nu ook naar België te brengen. In het buitenland vooral het UK zijn deze workshops een daverend succes. Het is dan ook een unieke gelegenheid om de winnende combinatie topcamera, topmodel, fotostudio en begeleiding te kunnen uittesten. Wie een Hasselblad camera wil huren is een veelvoud kwijt van wat wij aanrekenen. En dan ontbreekt model, studio en assistentie nog. Om een betere dienstverlening te verzekeren, hebben we de data ook aangepast. Door rekening te houden met de paasvakantie kunnen we meer mensen dit bijzonder aanbod doen. De exacte gegevens staan in de brochure. Naast de flyer zijn er ook twee teksten beschikbaar: een beknopte handleiding over de verschillen tussen midformaat en een kleinbeeldcamera.

5 Maar we doen het nog beter dan de bekende Hasselbladseminaries in het buitenland. We hebben immers één model beschikbaar per fotograaf. Elders zet men meerdere fotografen in tegelijk, waardoor elke fotograaf zijn beurt moet afwachten. En we doen ook méér om de creativiteit van de deelnemers te stimuleren. De visagiste is de hele tijd aanwezig op de achtergrond, de modellen hebben meerdere outfits en de studio biedt ruime variatie in mogelijkheden: van de backdrops en chromakey tot kleurgels en de grote variatie in lichtbronnen. Voor dit laatste is zowel continu licht als studioflits beschikbaar. En natuurlijk zijn lichtmeters (Sekonic) en diverse kleurkaarten beschikbaar. Wie nog meer informatie wil kan op de website kijken of de aanvullende handleiding aanvragen. Er is ook een Engelstalige manual. Er is voorzien in alle wettelijke documenten: een contractje, een model release en een factuur maken deel uit van dit pakket. Daar staan slechts enkele beperkingen tegenover. Zo mogen de modellen niet worden aangeraakt, houden we ons strikt aan de afgesproken tijden en vragen we de grootste zorgen bij het hanteren van de apparatuur. Als er in de studio wijzigingen worden aangebracht, verwachten we dat de deelnemer de oorspronkelijke toestand herstelt. Reserveren: telefonisch, per of schriftelijk. De toewijzing van de beschikbare uren gebeurt zonder uitzondering op een first come - first served basis. Een reservering is pas definitief als het vereiste bedrag op onze rekening is gestort: Rekening KBC tbv Marquise Model Agency Geerdegemdries 55 te 2800 Mechelen IBAN: BE BIC: KREDBEBB

6 Portfolio: Kaylee Het is de bedoeling dat we elke maand een selectie maken uit de portfolio van één van onze modellen.

7

8

9

10

11 Gels, grids en gobo s Leuke alliteratie, maar waarover gaat dit artikeltje eigenlijk? Laat ons duidelijk zijn: met haargel heeft het niets te maken. Elke fotograaf probeert op de meest verscheidene manieren zijn foto s van meer extra s te voorzien: meer punch, meer kleur, meer compositie, meer en betere lichtverdeling. Voor het toevoegen van kleur gaat dit vrij simpel: je voorziet je flitskop of de flitser op je camera van een gekleurde gel. Het woord gel komt van gelatine, want daar waren die kleurfilters oorspronkelijk van gemaakt. Nu is het materiaal meestal een plastic als cellofaan of PVC, maar één probleem is gebleven: bij hevige warmte vervormen ze. Dus een pilootlamp kan je niet gebruiken. Gels zijn vrij duur, alhoewel ze geen optische kwaliteiten moeten hebben (ze komen niet voor de cameralens). Het is dan ook mogelijk ze te vervangen door spotgoedkoop gekleurd plastiekfolie van bijvoorbeeld een A4-mapje. Dit gebeurt met kleurenfilters als je ze voor een modelleerlamp zet Je kan ze ook combineren: geel en blauw levert dan groen op. In dat geval moet je de lichtopbrengst wat verhogen, want meer gels nemen meer licht weg. Gewoonlijk komen de gels in sets, met de basiskleuren rood, groen, blauw en geel. Daarmee raak je al een heel eind weg. Een handig en goedkoop hulpmiddeltje zijn de ledlampen van Philips, die alle kleuren van de regenboog kunnen opleveren. Deze bolletjes zijn goedkoop (35 ) en geven snel een gewenst sfeerlicht dat je kan richten op je gewenste onderwerp, al zal dat meestal een achtergrond zijn. Waar komen deze mooie kleurtjes vandaan? Als je een kleppenset (zgn. barndoors of schuurdeuren) gebruikt, wordt de kleur vaak te sterk verspreid. En hier komt dan de grid van pas. Een grid of honingraat is een soort plastic of metalen rooster dat op de flitskop wordt geplaatst. Door de structuur van de grid kan het licht niet naar opzij uitwijken en het komt dus mooi op het onderwerp terecht en nergens anders. We kunnen een grid vinden op een snoot, die heel gericht licht geeft in een kleine bundel, bijvoorbeeld voor een haarlicht. van 3 Philips ledlampjes, die alle kleuren kunnen geven. Heel lichtsterk zijn ze niet, maar ze doen hun werk.

12 Maar ook op een beauty dish past een grid, en voor softboxen bestaat een variant: een rooster van verticaal en horizontaal geplaatste linten die de lichtrichting regelen. Fotografen houden van grids, want ze zetten de modellen mooi in een lichtbundel, waardoor ze beter uitkomen. Vaak is dit ook fraai en zacht licht, dat zeker voor portretten is geschikt. Dat is dus duidelijk. Maar wat is dan een gobo en waar dient hij voor? Een kleppenset, enkele gels en een grid. Een gobo is meestal een uitgestanst metalen plaatje, dat als een soort dia in een projectorlamp wordt geplaatst. Deze lampen zijn voorzien van een scherpstelling en een fresnellens, wat maakt dat ze duur uitvallen. Er bestaan ook glazen gobo s. We projecteren dus een vorm op onze backdrop. Vaak is dat bijvoorbeeld een vensterraam, maar in principe kan dit alles zijn: maan met sterren, een hartje, golfjes of een willekeurige reeks strepen en lijnen. De term komt van go black-out, een manier om het licht van een schijnwerper of studiolamp te doven door er een plaat voor te houden. Als er in die plaat een gat is, wordt dat geprojecteerd. In de fotografie kan men een gobo imiteren door in Photoshop een achtergrond te maken, die men dan in de foto gebruikt. Goed en veel goedkoper. Want niet alleen is een gobo duur, hij vraagt ook continu licht en dus warmte. En die kan gemakkelijk tot 500 C oplopen. Op de volgende bladzijde nog even ter illustratie het gebruik van een kleurgel om de achtergrond bij te kleuren. Dit werkt het best op een lichte en neutrale achtergrond. Een zwarte backdrop slorpt al de kleuren op en daar heeft het gebruik van een kleurfilter dus weinig effect. Resultaat van een gobo Ook voor fotomodellen is al deze informatie belangrijk, want het helpt hen te begrijpen waarom een fotograaf juist dit soort materiaal gebruikt in de ene situatie, en niet in een andere. En het is natuurlijk interessant als je een beetje kunt meepraten. De fotograaf weet dan meteen dat je een goed geïnformeerd model bent.

13 Er zijn vele manieren om een gekleurde achtergrond te bekomen. De zware oplossing is om voor elke kleur een eigen rol te gebruiken. Duur en erg tijdrovend. Makkelijker gaat het met Photoshop, waar je de achtergrond naar eigen gevoel kan vastleggen. Door met chromakey te werken kan je een groene of blauwe achtergrond wijzigen in om het even welke kleur of patroon. Dat is wat we hier hebben gedaan. Om slechts een kleuraccent te leggen is een kleurgel dan weer heel geschikt. Hier werd de lamp op de achtergrond gericht en het rode licht werd gebundeld met een grid, zodat het niet op het model overstraalde. Wil je de hele foto in het rood zetten, alles inbegrepen, dan gebruik je een roodfilter op je objectief of je grijpt naar een bewerkingsprogramma om dit achteraf te doen.

14 Het overkomt ons niet elke dag dat één van onze modellen prinses wordt en de sleutels van de Stad Mechelen aangereikt krijgt. MMA-shoots maand februari Allyssa Maar dat is wat gebeurde met Allyssa, door haar bekroning tot jeugdprinses 2014.

15

16 Een studie in zwart-wit: Eline

17

18 De fotograaf als dirigent Een verhaal over pudding We zien het zo vaak: een beginnend model en een student fotografie. Beiden onzeker en niet goed wetende wat er moet gebeuren. Is het nu de fotograaf die aan het model moet leiding geven, of gaat het initiatief van het model uit? Wie bepaalt er uiteindelijk wat er op de foto moet komen? Het is wel duidelijk: als een student fotografie een schoolopdracht krijgt, waarbij hij een fotomodel moet fotograferen, dan is hij het best af met een ervaren model. Vanuit haar professionalisme kan ze hem op mogelijke fouten wijzen en zo draagt ze bij aan betere foto s en dus een goede quotering van zijn leraar. Bovendien kent het model de gang van zaken. Ze weet dat je een fotoshoot best niet begint met een rookmachine, omdat je dan de rest van de sessie in de stank moet doorbrengen, om van vrij ademen niet te spreken. En van belichting kent ze genoeg om te kunnen adviseren bij het opstellen van de lampen. Bovendien is ze gewend te poseren en kan ze zo nodig improviseren. Op die manier krijgt de student nooit het gevoel dat hij blokkeert omdat hij niet weet hoe het nu verder moet. Het is tenslotte de bedoeling dat hij iets bijleert. Als hij zijn zus voor de camera zet en die heeft nog nooit voor de lens gestaan, dan is het resultaat voorspelbaar. Helemaal anders loopt het als beiden al enige vakervaring hebben. De algemene regel is: de fotograaf heeft het voor het zeggen, omdat hij degene is die het eindproduct het best voor ogen heeft. Maar dat wil nog niet zeggen dat hij ook in staat is om die ideeën door te drukken of te laten accepteren. En de regels veranderen totaal als het om een commerciële shoot gaat. De opdracht gaat dan niet naar het model, maar naar de fotograaf, die dan ook de laatste verantwoordelijkheid draagt. En hier is het simpel: de fotograaf is professioneel (anders zou hij de opdracht niet hebben gekregen) en ook het model heeft een degelijke opleiding gehad. En dan voert de fotograaf de volle regie. Hij dirigeert en het model zorgt voor de muziek. Het inwendige beeld dat de fotograaf zich reeds heeft gevormd van het eindresultaat, primeert. Bij een shoot waar veel van het resultaat afhangt, zal de fotograaf bij voorkeur werken met een model dat hij kent en met wie hij al een band heeft. Op dat moment heeft het fotomodel ook een andere rol: maximaal inspelen op de eisen van de fotograaf. Alle vakkennis gaat naar het tonen van de juiste emoties, het afmeten van de juiste poses en het aanvoelen wat vereist wordt. Dat is niet het moment om suggesties te gaan geven of te proberen het verloop van de sessie te beïnvloeden. Omdat beiden dan rekenen op de vakbekwaamheid van de andere, kan het ook niet dat beginnersfouten worden gemaakt. Een model dat naar de shoot komt met gebroken nagels, verbreekt het stilzwijgende contract dat ze het beste van zichzelf zal geven. Bij een professioneel model mogen dergelijke slordigheden en fouten niet meer voorkomen. Omgekeerd moet de fotograaf zorgen dat zijn materiaal in orde is. Lege batterijen, een vergeten flitser of een verkeerd objectief worden dan zwaar aangerekend. Het is dan alsof de fotograaf bij een huwelijksreportage bezig is de batterijen van de camera te wisselen tijdens het ja-woord: onvergeeflijk. Op dat ogenblik gelden dus de hoogste normen. Bij beginnelingen gebruiken we andere criteria. Daar ligt het accent immers op het aanleren. Om te vermijden dat twee blinden samen in de sloot sukkelen, is het goed dat een van beiden al ingewerkt is. Want nog erger dan niets te weten, is het aanleren van verkeerde dingen: daar wordt niemand beter van. Toch is het ook hier goed om niet te toegeeflijk te zijn voor elkaar, zodat vanaf het begin bepaalde eisen worden gesteld. Als het model bijvoorbeeld de beloofde outfit niet heeft meegebracht, gaat de shoot niet door. Komt ze zelfs niet opdagen, dan komt er geen volgende fotosessie meer met haar. En wanneer de fotograaf zijn geheugenkaartjes is vergeten of zijn materiaal niet deugt, mag hij het ook vergeten. In de praktijk durft het al eens mis te lopen, want de wetten van Murphy zijn onverbiddelijk.

19 Fotograaf en model zijn op elkaar aangewezen. Die samenwerking moet vlot verlopen of er ontwikkelen zich problemen. Een flinke dosis humor, een goede terugkoppeling door de fotograaf op wat het model doet liefst in vriendelijke termen en zonder uitvliegen durven helpen. Als beiden weten wat ze van elkaar mogen verwachten, staan we al een stuk verder. Maar er blijft altijd de mogelijkheid van de botsende karakters. Dat gebeurt vooral als beiden een ontwikkeld Ego hebben: denken dat ze op hun vakgebied tot de allerbesten behoren en zich door niemand de wet willen laten voorschrijven. Dan wil het model op bepaalde instructies van de fotograaf niet ingaan of de fotograaf wordt gek van het feit dat zijn model het eigenzinnig op haar manier blijft doen. Het fotomodel moet dan goed beseffen dat de dirigent het in een orkest steeds voor het zeggen heeft. Ze mag niet op eigen initiatief luider of stiller beginnen spelen, of het tempo van haar muziek veranderen. Hoe de dirigent haar ook zijn dwingende maten oplegt, het is niet aan haar om dat te negeren. Als dan uiteindelijk zou blijken dat zijn pudding niet te eten is, dan treft jou geen schuld: je hebt zijn recept gevolgd en dat deugde niet. Goed. Ik verontschuldig me voor de belachelijke beeldspraak van een dirigent die al fotograferend pudding maakt. Ook mijn fantasie slaat al eens op hol. Maar de kern van het verhaal is dat alleen het eindresultaat telt. Soms bereik je dat gemakkelijk, soms is het een lijdensweg. Bij een kritische shoot waar veel van afhangt, moet je als model op de fotograaf kunnen vertrouwen. Hoe vlotter de samenwerking, hoe beter het verloop en het eindproduct. En loopt het écht helemaal faliekant uit, dan is de conclusie voor de hand liggend: van die dirigent geen pudding meer Nooit. En nu zit ik te wachten op het eerste model dat me komt vertellen dat ik een gekke dirigent ben die toch goede pudding weet te maken In dat geval volgt het gelijk altijd nadien. Als blijkt dat de dirigent-fotograaf achteraf zijn werkstuk heeft verbrod, dan is dat uitsluitend zijn eigen schuld en aan het model kan niets worden verweten: zij heeft immers nauwgezet zelfs tegen beter weten in de regels van de fotograaf gevolgd. Maar tot het zover is doet zij er beter aan alle richtlijnen te volgen. De kans is immers groot dat de fotograaf een eigen, bijzondere visie heeft die misschien ongewoon, maar toch duidelijk artistiek is. En zoals de Engelsen zeggen: the proof of the pudding is in the eating. Ongeacht wat men in de pudding heeft gemengd, uiteindelijk is het de smaakproef die bepaalt of hij eetbaar is. En zelfs met merkwaardige ingrediënten kan soms een uitstekende pudding worden gemaakt. Het ene recept is het andere niet. Maar zekerheid heb je pas als alles achter de rug is. Dus als het nog eens voorkomt dat je het als model niet eens bent met de fotograaf, probeer het dan eens met de rare gedachte dat de meest gekke dirigent ook wel een goede pudding kan maken. Misschien moet je dan lachen en dan is het ijs gebroken.

20 Marquise Model Agency Modellen: Siegrid, Eline, Kaylee, Kiani, Laura, Allyssa Make-up artist: Ilona Teksten: Leon Volders Fotografie: Leon Volders