COSTA RICA (19/01/ /02/2012)

Transcriptie

1 COSTA RICA (19/01/ /02/2012) Voorgeschiedenis : Twee jaar geleden dachten we er nog niet aan om een reis naar Costa Rica te ondernemen, maar toen we tijdens een vorige reis een reportage zagen op het vliegtuig, waren we onmiddellijk verkocht. In een eerste instantie hebben we ons tot de klassieke reisorganisaties gericht om te zien wat ze te bieden hadden. Maar geen enkele voldeed aan onze vraag. We hadden via internet andere reisverslagen geraadpleegd en een lijst opgemaakt van alle plaatsen die we zeker wilden bezoeken. Op een bepaald moment zijn we via internet bij Trans Costa Rica Tours terecht gekomen. Na een mail aan hen overgemaakt te hebben met onze vraag kregen we heel vlug een gepersonaliseerd voorstel terug dat min of meer aan onze verwachtingen voldeed. Na nog enkele mails was de reisbeschrijving zoals we wilden klaar. Met reserveren hebben we in het begin toch nog eventjes getwijfeld, gezien het toch om een Costa Ricaanse organisatie gaat, waarover we weinig wisten. Maar het programma stond ons zo danig aan dat we het toch gedaan hebben. Informatie Trans Costa Rica Tours: Dag 1 : 19/1 SAN JOSE (overnachting in Hotel Balmoral San Jose) Eindelijk is het zover. Het vliegtuig was al geboekt sinds mei 2011 alsook de contacten met Trans Costa Rica Tours. Gezien het toch met een lokale organisatie is dat we alles geboekt hebben, zijn we toch een beetje benieuwd naar wat we mogen verwachten. We vliegen met American Airlines vanuit Zaventem via New York naar San José waar onze chauffeur ons zal opwachten. Het inchecken verloopt vlot en men meldt ons dat het vliegtuig op tijd zal vertrekken. Alles verloopt vlot tot wanneer we op het vliegtuig zitten en men ons zegt dat we een ongekende vertraging zullen oplopen wegens een plotse stakingsactie van Flight Care, de mannen die onze bagage moeten inladen. Maar we wanhopen niet, AA stelt alles in het werk om toch zo vlug mogelijk te kunnen vertrekken, hun eigen personeel gaat zelf de bagage in het vliegtuig laden. Ik zie dit al gebeuren met een Belgische maatschappij? Uiteindelijk stijgen we op met 1u30 vertraging en zetten koers naar New York. Onmiddellijk wordt er ons ook al gemeld dat bij aankomst het nodige personeel ter beschikking zal staan om een vlotte transit te regelen. Door de opgelopen vertraging zal het inderdaad lopen worden voor onze aansluiting naar San José (oorspronkelijk 3uur tijd). 1

2 Aangekomen in New York worden we onmiddellijk opgewacht door de mensen van AA en ontvangen we een expres instapkaart. We recupereren onze bagage die we onmiddellijk op een andere rolband mogen plaatsen en begeven ons naar de douane. Ook daar krijgen we een voorrangsbehandeling en mogen we aanschuiven in de expres lijn. We vervullen de nodige formaliteiten zoals vingerafdrukken en fotograferen van iris. Nadien gaan we naar onze gate. Amaai dit ging echt vlot. Als het op organisatie aankomt, moeten we toch toegeven dat de Amerikanen er toch iets van kennen. We nemen zelfs nog de tijd om eventjes in een tax free shop binnen te springen en er een fles rum te kopen. We krijgen de fles echter niet in handen, ze zal geleverd worden aan de ingang van de gate. Aangekomen aan de gate zien we ook de verkoper toekomen met onze fles en effectief bij het opstappen ontvangen we ze. De vlucht naar San José verloopt perfect, alles mooi op tijd en we komen zelfs een half uur vroeger aan dan verwacht Aangekomen in San José gaan we gemakkelijk door de controles die ook heel vlot verlopen en gaan we naar de uitgang. Enkele minuten later treffen we er onze chauffeur aan die ons naar het hotel Balmoral zal brengen in het centrum van SAN JOSE. Met een comfortabele minibus brengt hij ons naar het hotel. Ondertussen krijgen we al onze eerste informatie over Costa Rica in het Engels. Het is ondertussen al voorbij 21.30uur lokale tijd wat wil zeggen 4.30uur Belgische tijd (min 7uur) en de vermoeidheid laat zich ondertussen al goed voelen. We logeren in het hotel Balmoral dat in het centrum van de stad ligt op de Avenida Central. Onze kamer is een mooie ruime kamer met 2 grote bedden. Nadeel van de centrale ligging is het lawaai dat heel goed hoorbaar is in de kamer. Maar gezien we dit wisten, hebben we onze voorzorgen genomen en zijn we uitgerust met oordopjes. Vlug gaan slapen is de boodschap want men komt ons al om 6.45uur halen voor de excursie naar Poas. Dag 2 : 20/1 SAN JOSE POAS Op tijd opgestaan voor een licht ontbijt (was niets spectaculairs) en om 6.45uur treffen we Geert aan in de receptie van het hotel. Geert, een Gentenaar, is de baas van Trans Costa Rica tours en zal onze gids voor vandaag zijn. Het begin verloopt echter niet zo vlot, we hebben nog maar net het hotel verlaten en worden al tegengehouden door de verkeerspolitie. Bij het buiten rijden heeft Geert blijkbaar een éénrichtingsstraat enkele meters in tegenovergestelde richting genomen. Alle boorddocumenten worden gevraagd en Geert riskeert een boete van ongeveer 330$. Vroeger 2

3 waren de boetes belachelijk laag (+/- 10$), maar sinds kort zijn ze fenomenaal verhoogd. Uiteindelijk komt Geert er van af met een fooi van 40$ aan de verkeersagent, plus een kleine boete (10$). Conclusie : de politie is hier tot en met corrupt, maar beter 40$ dan 330$. Dat weten we dan ook al weer voor als we binnen een paar dagen zelf gaan rijden. Vervolgens vangen we de rit aan naar de vulkaan Paos die ongeveer op 35km ligt van SAN JOSE. Tijdens de rit naar Poas leren we Geert een beetje beter kennen. Ongeveer 21jaar geleden heeft hij een reis aangevangen naar Centraal en Zuid Amerika en is hij in Costa Rica blijven plakken. Hij was er jaren gids en sinds 3 jaar heeft hij zijn eigen bedrijf : Trans Costa Rica Tours. We hebben ondertussen ook een uitgebreide roadmap ontvangen van onze rondreis. Aangekomen in Poas merken we onmiddellijk dat het hier heel wat frisser is. We hebben voor ons bezoek hele mooie foto s van Poas gezien met het helderblauwe water, maar Geert zegt ons onmiddellijk dat je hiervoor heel wat geluk moet hebben. Op deze hoogte (2500m) is er immers heel wat bewolking. We hebben toch nog een beetje geluk en kunnen een deel van het meer van de actieve krater zien. We merken ook het verschil tussen de opkomende wolken en de dampen (zwavelzuur) die uit de krater komen. Een beetje later hebben wolken echter het overwicht genomen en is er niets meer te zien. Het enige wat we nog te zien krijgen is een eekhorentje. Nadien maken we een wandeling naar de Botos Lagune de uitgedoofde krater- die nu een groot meer is. Maar door de hardnekkige wolken krijgen we deze echter niet te zien. Bij helder weer is dit een mooie blauwe lagune. Spijtig, maar over het weer beslissen we niet. Nadien maken we een wandeling door het elfenwoud. Dit is een soort nevelwoud, maar door de beperkte hoogte van de bomen heeft het die naam meegekregen. In het museum krijgen we een uitgebreide uiteenzetting van de werking van de krater met de nodige foto s als didactisch materiaal. 3

4 Vervolgens vangen we de terugweg aan naar San José. Onderweg stoppen we aan een koffieplantage waar we ook een koffie drinken. De koffiebonen zijn juist geplukt, veel is er dus niet meer te zien. Geert weet ons te vertellen dat koffie wel belangrijk is voor de export, maar niet het belangrijkste exportproduct. Het belangrijkste is momenteel Intel, computerchips. De Amerikanen hebben hier een grote fabriek gebouwd. De andere heel belangrijke exportproducten zijn ananas en bananen. Rond de middag komen we terug aan in het hotel. Geert overloopt met ons nog eventjes de volledige rondreis en geeft ons tips over wat we best doen of niet doen. Tot hiertoe zijn we heel tevreden over Trans Costa Rica Tours, we hebben echt het gevoel dat ze met ons bezig zijn en het beste met ons voor hebben. Na de uiteenzetting begeleidt Geert ons nog naar een bank om $ in colones om te wisselen en neemt hij nadien afscheid (1$ = +/- 500colones). Hij vertrekt naar het vakantiesalon in België (Antwerpen). Maar een medewerker blijft ter onze beschikking voor eventuele problemen. s Namiddags maken we een wandeling door San José en behalve de drukte is er hier effectief niet veel te zien. Er is een massa volk op de Avenida Central met heel veel illegale verkopers die iedere keer de vlucht nemen als de Politie passeert. Om de grootste honger te stillen eten we ergens een stukje pizza met een cola (1650 colones). Verder brengen we ook een bezoekje aan de Mercado Central. Dit is een doolhof van allerlei kleine winkeltjes en eetplaatsjes, wel gezellig. Tenslotte gaan we nog iets drinken op het enige buitenterras in San José in het Gran Hotel Costa Rica (2200colones voor een pint). Ondertussen is het tijd geworden voor een goede douche en een welverdiende maaltijd. We besluiten naar het restaurant van het hotel te gaan El Patio - gezien het toch goed aangeschreven staat via de reisorganisator. Voor 54$ eten we heel lekker, Carine reuze scampis à la plancha met frietjes en ik een varkensfilet met creoolse saus, plus een drankje natuurlijk. Nog altijd niet volledig bekomen van het uurverschil besluiten we nadien onze kamer opnieuw op te zoeken. Op de kamer toegekomen is het net of we nog steeds in de bar hiernaast zitten er is een live orkest en we kunnen volop meegenieten. 4

5 Dag 3 : 21/1 RAFTING PACUARE RIVIER Opnieuw op tijd opstaan, want om 7uur komt men ons ophalen voor de rafting op de Pacuare rivier. Met een half uurtje vertraging komt onze chauffeur Mario ons oppikken. Hij heeft daarvoor al 5 Amerikanen opgepikt die met ons samen de uitstap zullen maken. Mario, die ook een free Lance gids is, vertelt ons in de loop van de rit van alles over allerlei bezienswaardigheden die we voorbijrijden. De man is echt wel van veel zaken op de hoogte.na een deel van de afstand afgelegd te hebben (totale afstand is ongeveer 85km) stoppen we aan een restaurantje waar we een typisch Costa Ricaans ontbijt geserveerd krijgen. We eten voor de eerste keer rijst met bruine bonen, is wel lekker, maar toch niet voor elke morgen. Vervolgens rijden we verder naar onze inschepingplaats. Het laatste stuk is door het woud met onverharde wegen. Daar aangekomen worden we verdeeld over twee boten. Wij zitten samen met de stuurman George, zijn vrouw en nog twee andere Amerikanen uit California. Iedereen krijgt een veiligheidsvest en helm. De tocht op de Pacuare rivier kan eindelijk aanvangen. Gedurende ongeveer vijf uur zullen we door een prachtig ongerepte natuur peddelen en tientallen stroomversnellingen klasse 3 en 4 trotseren. We maken een eerste stop aan een waterval waar we ook eventjes kunnen zwemmen. Onze volgende stop is de picknick. Een van de boten wordt omgetoverd tot tafel en onze begeleiders zetten zich onmiddellijk aan het werk om de picknick klaar te maken. Het is een lekkere picknick met verse groenten, brood, vlees en fruit. Meer moet dit niet zijn. Wie wil, kan ook nog eventjes een frisse duik nemen. Na de maaltijd vertrekken we voor het tweede deel van ons avontuur. Daar waar het eerste deel nog een keistrand bevatte, is het tweede deel een canyon met steile wanden. Het is echt een prachtige natuur. Hier en daar merken we ook enkele vogels op zoals valken. De stroomversnellingen volgen elkaar in een rap tempo op en er zijn er toch enkele die echt de moeite waard zijn. Na ongeveer 30km raften komen we aan in Siquires waar het avontuur 5

6 eindigt. De mogelijkheid wordt ons geboden om te douchen en ons om te kleden. Gedurende het volledige traject is er ook een kanovaarder met ons meegevaren die een 200tal foto s van ons avontuur gemaakt heeft. Gezien het unieke avontuur en de mooie foto s besluiten we toch de CD te kopen voor 20$. Nadien nemen we afscheid het is ondertussen al na 16uur en vangen we de terugtocht aan naar San José. Mario is in vorm en vliegt bijna over de bergpas door het regenwoud richting San José. Tijdens deze tocht zijn we getuige van twee pas gebeurde ongevallen, een man werd omver gereden en een container vrachtwagen is in de ravijn beland. Gelukkig zijn wij veilig aan ons hotel geraakt omstreeks 18uur. Kort gezegd kunnen we stellen dat dit avontuur zeker aan te raden is en je hoeft er zeker geen specialist voor te zijn. Verder vermelden we nog dat de rafting op de Pacuare rivier geen massa toerisme is, op onze volledige tocht hebben we slechts 2 andere boten gezien, echt rustgevend. Op het einde hebben we nog een kamikaze costaricaan gezien die op een autoband de stroomversnellingen trotseerde, gevolgd door één van zijn dappere honden. Mooi spektakel voor het oog, vooral de hond. Hiermee sluiten we onze laatste dag San José af, morgen wacht ons de trip naar Tortuguero. Het is een lange en zware dag geweest en daarom besluiten we vlug iets te gaan eten bij Chelles (schuin over het hotel), een typisch klein Costa Ricaans restaurantje (kostprijs 7700 colones) Dag 4 : 22/1/2012 TORTUGUERO (overnachting in Laguna Lodge) Opstaan om 5h30, we worden verwacht aan de receptie om 6h15 waar ons transport ons staat op te wachten. Tijdens de rit krijgen we van Mario een andere gids- uitleg over van alles en nog wat. Na een rit van ongeveer 2 uur langs de uitgestrekte beboste bergen van het Braulio Carillo Nationaal park stoppen we aan een wegrestaurant voor het ontbijt. Achteraan bevindt er zich een mooie vlindertuin die gratis kan bezocht worden. Er zitten een aantal heel mooie exemplaren bij de collectie. Na het ontbijt zetten we onze rit verder. Onderweg stoppen we nog eventjes aan een ananasplantage en een bananenplantage waar we deskundige uitleg krijgen van Mario over beide teelten. Op een bepaald ogenblik merkt de chauffeur een luiaard op in een boom. Iedereen uit de bus natuurlijk en maar foto s maken. Het beest hangt er op zijn gemak in de boom. Je moet echt wel arendsogen hebben om dit beest op te merken, chapeau chauffeur. 6

7 Iets later merk ik zelf een kleine kaaimankrokodil op in een waterloop. Na een totale reis van ongeveer 4 uur bereiken we het Caribische laagland waar we inschepen in kleine boten die ons naar de lodge zullen brengen. Na ongeveer 1u30uur varen door het regenwoud komen we aan in de Laguna Lodge. Het minste wat men kan zeggen is dat de natuur hier echt prachtig is. Tijdens het eerste deel van de rit varen we met kleine bootjes, gezien de beperkte dieptegang. Het laatste stuk wordt afgelegd met een grotere boot met 2 krachtige motoren. (overstap op rivier). Onze gids voor de komende 2 dagen is Randall. Rond 12h30 komen we aan in de lodge die prachtig gelegen is aan de oever van de Tortuguero Lagoon. De achterkant geeft uit op de Caribische zee. We ontvangen een welkomstdrankje, krijgen onmiddellijk onze kamer toegewezen en mogen aanschuiven aan het lunchbuffet. Ons verblijf is in houten lodges die basic uitgerust zijn. Nadien zijn we vrij tot 15uur. We maken van de gelegenheid gebruik om eventjes tot aan de Caribische zee te wandelen. De zee is echt woelig 7

8 en te gevaarlijk om in te zwemmen. Op de terugweg wijst er ons iemand een krokodil aan die aan de oever van de rivier ligt met open muil. Om 15uur vertrekken we naar het dorpje Tortuguero met de boot (5min), dit is gelegen aan de Lagune, telt 1300 inwoners en is bijna volledig op het toerisme afgestemd. We maken een wandeling door het dorpje en gaan een pintje drinken in een café, waar een zatte Costa Ricaanse vrouw die niet meer op haar benen kan staan naar buiten gesleept wordt door haar man. Pura Vida in al zijn glorie. Om 17uur zijn we terug in de Lodge waar we nog een mooie woodpecker volop aan het werk zien. s Avonds buffet en nadien slapen. Dag 5 : 23/01/2012 TORTUGUERO Opstaan om 5.30uur, want er staat al een eerste boottocht gepland om 6.10uur. De tochten gebeuren met kleine open bootjes die bijna geruisloos door de jungle glijden. Veel dieren slapen nog, we krijgen enkele vogels te zien : een leguaan, een luiaard en twee toekans. We zien ook een mooie regenboog. Na een tijdje begint het echter goed te regenen en kunnen we al het fotomateriaal opbergen. Gelukkig duurt de regenbui niet te lang. Rond 8.00uur zijn we terug in de lodge voor ontbijt. De tweede rondvaart is voorzien om 10.30uur. Nu is er veel meer te zien : leguanen, vogels, schildpadden en krokodillen. We ontdekken ook een ganse familie brulapen die van de ene boom naar de andere springen en hun beste kunstjes laten zien. Rond 12.30uur zijn we terug voor de lunch. Om 15.00uur is er nog een wandeling door het park van de lodge voorzien, maar we besluiten wat te rusten aan één van de twee zwembaden, waar we het gezelschap krijgen van een drietal leguanen. In de lodge, achter het zwembad is ook een broedplaats voor de Gaudy Leaf Frog, kleine groene kikkertjes. Deze laten zich enkel bij valavond zien (+/- 17uur). Een Nederlander had ons gezegd dat je ze zelf niet opmerkt en hulp nodig hebt van een gids. We hebben toch eventjes zelf gezocht, maar zonder succes. Dan maar gewacht tot wanneer er een gids afgekomen is met een groep Amerikaanse toeristen, we hebben ons bij de groep gevoegd en twee kikkertjes kunnen bewonderen. 8

9 Dag 6 : 24/01/2012 SARAPIQUI (overnachting in Selva Verde Lodge) Het heeft deze nacht goed geregend, we bevinden ons natuurlijk in het regenwoud waar het bijna elke dag regent, zelfs in het droog seizoen. Vertrek naar bewoonde wereld om 9.00uur. Eerst uitchecken (22000 colones betaald enkel voor drank). De rit duurt 1u30 naar Caño Blanco (andere plaats dan vertrek). Onderweg hebben we zicht op de Caribische Zee. Met enige vertraging vertrekken we vanuit Caño Blanco naar Guapiles, waar we nog lunchen in hetzelfde restaurant als tijdens de heenrit. Het eerste deel van de terugrit is over een verharde weg die ons recht geeft op een natuurlijke massage. We passeren er langs grote bananenplantages, een fabriek van Delmonte en Chiquita. Met ongeveer anderhalf uur vertraging komen we in Guapiles aan. Verschillende huurvoertuigen staan al klaar aan het restaurant maar wij moeten nog eventjes mee tot aan het tankstation waar het bureau van ADOBE car rent is. Na de nodige administratie vervuld te hebben nemen we ons 4x4 voertuig in ontvangst (we hebben geluk upgrade zonder meerkost) en vertrekken we naar SARAPIQUI (rit 50km), een klein dorpje dichtbij Puerto Viejo. De Selva Verde Lodge is een jungle-lodge aan de rand van de Sarapiqui rivier gelegen en heeft duidelijk meer comfort dan deze in Tortuguero. Er is ook een privé parking met bewaking. We checken in en maken een kleine verkenningstocht door de groene omgeving. Carine wordt onmiddellijk getrakteerd op meerdere muggenbeten. Aan het restaurant spotten we een mooie toekan die zich slechts op een paar meter verwijderd van ons bevindt. Ik heb natuurlijk mijn fototoestel juist niet bij, gelukkig wel de camera. Op die plaats zitten ook verschillende vogelspotters met professioneel materiaal om U tegen te zeggen. 9

10 Vervolgens maken we nog een kleine wandeling door het domein en stappen we eventjes over de hangbrug die over de Sarapiquirivier gespannen is. Gezien de vermoeidheid besluiten we niet op zoek te gaan naar een restaurant en eten we een pizza ter plaatse in het Italiaans restaurant dat uitzicht geeft op de rivier. Dag 7 : 25/01/2012 ARENAL (90km overnachting in Hotel LOMAS DES VOLCAN) Vandaag op om 6.15uur om eerst nog wat vogels te spotten voor het ontbijt, maar er is niet echt veel te zien. Het heeft de ganse nacht geregend en regent nog steeds. We maken eerst een wandeling langs de self guided trail van het domein door de weelderige altijd groene vegetatie. We treffen er onder andere enkele groen/zwarte kikkertjes aan (Black and Green Dart Frog), maar niets speciaals van vogels. Rond 8.00uur nemen we ons ontbijt en zetten dan onze wandeling verder. We spotten enkele mooie spinnen en ook het pijlgifkikkertje dat niet groter is dan de top van een pink. Eindelijk kan ik ook een paar mooie foto s maken van Toekans vanop de loopbrug. Na het uitchecken maken we nog een stevige wandeling door de botanische tuin van de lodge die aan overkant van de weg gelegen is. (duur +/- 1u30) Vervolgens vertrekken we naar la Fortuna Arenal (rit van 2u30uur). Onderweg houden we een halte in MUELLE bij de leguanenbrug. Het krioelt er van de leguanen op en rond de brug in alle maten en er zitten fameuze kleppers bij. Bij aankomst in Hotel Lomas del Volcan, dat aan de voet van de vulkaan gelegen is, zijn we aangenaam verrast van het heel mooie hotel, met prachtige kamers die zicht op de vulkaan hebben. De toegangsweg naar het hotel via een aardeweg voorspelde nochtans heel wat anders. De vulkaan zit echter weggestoken achter de wolken. 10

11 Na het inchecken ontspannen we eventjes aan het zwembad en beetje bij beetje wordt de top van de vulkaan meer zichtbaar, maar nooit volledig. We zien opnieuw 2 toekans en ook ons eerste kolibries. s Avonds gaan we eten in la Fortuna bij Choza de Laurel, gelegen langs de hoofdstraat. We drinken de lekkerste caiperiña en mojito die we al ooit gedronken hebben. Het hoofdgerecht is een specialiteit van het huis (Costilla de Cerdo), een reuzeschotel met verse groenten en 2 grote gecaramelliseerde vakenskoteletten. Het is ook de eerst maal dat ons eten voldoende gekruid is en het lekkerste dat we tot nu toe al gegeten hebben in Costa Rica (prijs +/ colones). Dag 8 : 26/01/2012 ARENAL Vandaag hebben we een volledige dag om de omgeving van de Arenal te verkennen. We staan vroeg op zodat we bij de eersten zijn als het park opengaat en om de luidruchtige Amerikanen vermijden, zodat we beter de dieren kunnen spotten. De top van de vulkaan is terug weggestoken in de wolken en dat zal ook heel de dag zo blijven. 11

12 Om 8.00uur zijn we al aan de ingang van het park en er is nog bijna niemand te bespeuren. De ingang kost 10$. Het is ondertussen al goed warm en dus zeker aan te raden om water mee te nemen, wat wij natuurlijk vergeten zijn, en je kan er ook geen kopen in het park. We maken er een wandeling van een goede 2uur door het NP tot aan de voet van de vulkaan zelf tot waar de gestolde lava komt. Verder mogen we niet gaan wegens te gevaarlijk. Van hieruit zien we mooi de zwartgebrande kant waar destijds de lava naar beneden stroomde. In verschillende brochures vind je nog steeds info over de lava die je s avonds uit de krater ziet stromen, maar sinds oktober 2010 is er geen enkele uitbarsting meer geweest en slaapt de krater. Voor ons is dit geen desillusie, we waren op voorhand op de hoogte gebracht door Geert. Als we de foto s bekijken moet het toch spectaculair geweest zijn, vooral s avonds. Tijdens deze wandeling merken we ook onze eerste slang op, verder nog een knaagdiertje (Agouti) en een koppel mooie vogels (White-throated Magpie-Jay) Na de wandeling rijden we nog eventjes door naar de mirador, maar blijven op onze honger zitten, de wolken nestelen zich hardnekkig rondom de top van de krater. s Middags gaan we iets eten in een Soda, een lokaal restaurantje (El Rio) voor 7700colones. Lekker en niet duur. In de namiddag besluiten we de watervallen van Fortuna te bezoeken, maar we komen nadien op onze beslissing terug. Tijdens vorige reizen hebben we al veel grotere watervallen gezien en tijdsgebrek verplicht ons om keuzes te maken. Daarom gaan we onmiddellijk naar de Baldi Hot Springs, deze zijn gelegen in het chique Baldi Hotel. De inkom bedraagt 31$ (+ 6$ voor een locker) wat veel geld is. Het complex bevat verschillende warmwaterbaden, het ene al wat warmer dan het andere tot bijna heet water. Het is allemaal heel mooi, maar heeft weinig te maken met natuurlijke warmwaterbronnen. Het is een mooie ervaring, eens plezant om te doen, maar niets meer. Na het bezoek rijden we terug naar het hotel om de volgende dag voor te bereiden. s Avonds gaan we eten in la Fortuna, restaurant Lava Lounge, waar we een dagschotel nemen (Casado). Lekker gegeten voor 37$. Dag 9 : 27/01/2012 RINCON DE LA VIEJA (145km-Overnachting in Cañon de la Vieja Lodge) Vandaag opgestaan om 6.30uur en krater zit nog altijd onder de wolken. Na het onbijt vertrekken we naar Rincon de la Vieja, de meest noordelijke provincie van CR. We rijden via het Lake Fortuna, een immens meer met prachtige uitzichten. Rond 12.30uur komen we aan in de stad Liberia, die niets speciaals uitstraalt. 12

13 Een beetje later komen we aan in onze lodge die ongeveer op 13km ligt van de ingang van het NP. Op weg naar Rincon de la Vieja stellen we vast dat de vegatatie verandert van wouden naar savannevlaktes. Het is hier ook veel droger, maar wel veel wind. Rincon de la Vieja, ook een vulkaan, maar toch heel anders dan de Arenal want het vulkanisme hier manifesteert zich in de vorm van warmwaterbronnen, kokende modderpoelen, stoomgaten en zwavelmeertjes. De lodge is veel minder luxueus dan de vorige, maar er is toch een mooi zwembad met bar waar we eerst wat kunnen ontspannen. Gezien we in Guanacaste zijn en dit de regio is van de Sabaneros, de Costa Ricaanse cowboys reserveren we een rit te paard van 2uur (35$/persoon). Onze gids is een echte Costa Ricaanse Sabanero die enkel Spaans spreekt. We maken een mooie rit door de natuur met uitzicht op de Rincon de la Vieja die ook in de wolken gehuld is. Nadien rijden we verder tot aan de oever van de Rio Colorado. We voelen het aan ons achterste dat we geen ervaren paardrijders zijn. Vanuit de lodge kan je ook rafting en een canopy tour maken, maar die is eerder beperkt. De rafting is slechts over een lengte van 3km. Over de Rio Colorado hangt een oude hangbrug. s Avonds gaan we eten in Liberia, in de Paso Real, een visrestaurant waar vooral Costa Ricanen komen eten. Carine eet er gefrituurde camerones met tartare en ik camerones met cognacsaus. We eten er heel lekker voor 15100colones drank inbegrepen. Bij de terugkeer naar de lodge worden we opgewacht door een bewaker met een Riot shotgun aan de ingang. We hoeven deze nacht niets te vrezen. 13

14 Dag 10 : 28/01/2012 RINCON DE LA VIEJA. Op om 6.30uur een ganse dag in het NP Rincon de la Vieja voor het waarnemen van allerlei vormen van vulkanische activiteiten. Vertrek om 7.30uur voor een rit van +/- 20km langs onverharde wegen met soms heel slechte stukken. Op een bepaald ogenblik moeten we door de eigendom van de Hacienda Guachipelin, een privé domein waar we 700colonnes per persoon moeten betalen om onze weg te mogen verderzetten. Rond 8.30uur komen we aan in het NP en er is nog niet veel volk. Hier dienen we ons in te schrijven bij de parkwachter en vermelden welke wandelroute we gaan doen. Inkom is 10$/persoon. Er is de mogelijkheid om verschillende wandelingen te maken die variëren van 2uur stappen tot 8uur (Krater voor geoefende wandelaars). De eerste wandeling die we maken is de Sendero Las Pailas, een wandeling in de vorm van een cirkel van iets meer dan 2uur stappen door een mooi bos met verschillende vulkanische fenomenen, zoals watervallen, stoomgaten en modderpoelen. In de verte horen we de brulapen, we hebben ze nog 2 maal te horen gekregen, maar zien is er niet bij. Het is heel warm in het NP, gelukkig hebben we deze keer genoeg water voorzien, er is ook een kraantje aan de ingang om bij te vullen. Ik ben ook blij dat ik mijn wandelschoenen aan heb, zeker voor de tweede wandeling zullen deze nog van pas komen. Onze tweede tocht die we maken is naar de Catarata Cancrejo (waterval) en zal ongeveer 4 uur in beslag nemen. De tocht is redelijk lastig, gaat op en neer, soms eens door bossen, dan langs een open vlakte. Na bijna 2 uur bereiken we de prachtige waterval. Er zijn slechts enkele mensen aanwezig. Snel onze kleren uit en een frisse duik in het water nemen, een zalig welgekomen verfrissing. We kunnen echter niet te lang blijven, want om 16uur dienen we terug te zijn aan de ingang. Teruggekomen aan de ingang, na totaal meer dan 6 uur gewandeld te hebben, zitten we er alle twee een beetje door. Nog juist ons afmelden aan de parkwachter, terugrijden naar de lodge en daar onmiddellijk een frisse pint drinken. s Avonds gaan we niet op zoek in Liberia om iets te eten te moe - en eten in de lodge zelf. Er is een lekker buffet voor 15$/persoon. 14

15 Dag 11 : 29/01/2012 MONTEVERDE (120km overnachting in Cloud Forest Lodge) Vandaag een rit van 4uur naar Monteverde. Via de Panamerican Highway reizen we weer zuidwaarts en dan de berg op naar Monteverde, gelegen op bijna 1500m en daardoor ook een stuk koeler. Het is een vlotte weg tot in Las Juntas, we zijn wel eventjes verkeerd gereden wegens het niet zien van de afslag. Maar er moet gezegd worden, behalve reclameborden staan er bijna geen aanwijzingsborden. Je weet ook nooit welk dorp je binnenrijdt, dit is ook een van de redenen waarom rijden in CR al een avontuur op zich is. Vanaf Las Juntas is het nog ongeveer 20km tot Santa Elena over onverharde weg. Het eerste deel valt nog mee, maar hoe hoger we klimmen, hoe slechter de staat van de weg wordt en hoe steiler de beklimmingen worden. Op het laatste gedeelte maken we ook dankbaar gebruik van onze 4x4, want ik denk niet dat we anders over de berg zouden geraakt zijn. Alle toegangswegen naar Monteverde zijn in slechte staat en dit om het toerisme te beperken. Bepaalde stukken zijn de naam weg niet waardig, gewoon een hoop rotsblokken op elkaar gegooid. Al bij al zijn we blij als we aankomen in de bewoonde wereld. Santa Elena is een klein dorpje op het toerisme ingesteld. Onze lodge ligt iets buiten het centrum al voor een stuk in het cloud forest. Monteverde betekent letterlijk groene berg en doet z n naam alle eer aan want het gebied is bijna helemaal bebost met eeuwig groen nevelwoud. Er is hier net zoals in Rincon de la Vieja heel wat wind. Na het inchecken gaan we nog eventjes naar Santa Elena voor lunch. We eten er een hamburger in een kleine snack. Carine krijgt er een Super Pollo Burger voorgeschoteld van wel 15cm hoog. Ze weet gewoon niet hoe ze er moet aan beginnen (+/ colones) Nadien nog wat informatie (plan regio) opgehaald in het toerismebureau. Dan rijden we terug naar de lodge waar we getuige zijn van een gelijkaardige Canopy (zip line) die ons morgen te wachten staat. Lijkt me toch iets spectaculairder dan eerst gedacht. De zenuwen sluipen langzaam binnen, ik zal mijn hoogtevrees moeten overwinnen. Tenslotte maken we nog een kleine wandeling door het privé reservaat van de lodge, maar niets gezien. Wat een temperatuurverschil met deze morgen, ik denk dat het maar 18 C is. Er hangt ook altijd een nevel die alles wak maakt. Monteverde is de koudste plaats waar we tot nu toe verbleven hebben. s Avonds dineren we in een Italiaans restaurant Tramonti waar we een lekkere pizza en spaghetti carbonara eten ( colones) 15

16 Dag 12 : 30/01/2012 MONTEVERDE Opnieuw een drukke dag voor de boeg. Het is de eerste lodge waar we ontbijt à la carte voorgeschoteld krijgen (keuze uit drie mogelijkheden). Iets voor 8uur vertrekken we naar Selvatura Park voor onze afspraak voor de Canopy Tour. De tickets zijn al op voorhand gereserveerd voor de hangbruggen en de Canopy Tour. We maken eerst een wandeling door het nevelwoud en lopen daarbij over 8 hangbruggen die boven de kroonlaag van het bos gespannen zijn. De langste is 157m lang. Toch wel indrukwekkend, zo ziet men eens het nevelwoud langs de bovenkant. Typisch voor dit woud is dat alle bomen begroeid zijn met andere planten en mossen en de kleurenschakeringen van het groen. Om 10uur zit de wandeling er op en kunnen we nog even de kolibrituin bezoeken. De normale inkom is 5$/persoon, maar door ons combi ticket heb ik deze aan de halve prijs kunnen bekomen. Het is een kleine tuin met overal drinkbakjes met suikerwater die men gehangen heeft, waar kolibries verzot op zijn. Tientallen vogeltjes komen aan deze bakjes drinken en zoeven je voorbij. Niet evident om deze diertjes te fotograferen. Om 11uur is het eindelijk tijd voor de fameuze Canopy Tour. Via het plannetje heb ik ondertussen al kunnen uitmaken dat er 13 kabels zijn, waarvan de langste maar liefst meer dan 1km is. Ik verneem ook nog dat de Canopy Tour van Selvatura de grootste is van Monteverde. Je kunt maar beter onmiddellijk de grootste nemen. 16

17 We krijgen ons materiaal en worden dan met een busje iets hogerop naar de eerste kabel gebracht. Daar krijgen we een korte uiteenzetting over de richtlijnen en houding die moet aangenomen, alsook hoe af te remmen. De eerste kabel is een korte van 76m als kennismaking. Valt eigenlijk wel goed mee zo tussen die bomen glijden. Nadien gaat het in snel tempo van de ene kabel naar de andere. De uitzichten zijn prachtig en je vliegt er over. Voor de laatste is er de mogelijkheid om de Tarzan jump te doen. Van de 8 deelnemers zijn er maar 2 die het doen. Nadien rest ons nog de langste kabel die op een fameuze hoogte over het woud gespannen is. Om genoeg snelheid te halen, doen we de overtocht in duo. Met een razende snelheid vlieg ik met Carine over het woud. Fantastisch en opdracht volbracht. Wegens wat tijdsgebrek kunnen we niet meer naar het Monteverde cloud forest rijden, maar bezoeken we het Santa Elena Forest dat minder druk is(ingang 14$) en bovendien maar op 500m van Selvatura ligt. We maken er een wandeltocht van 3,5km via de Encantado trail door het mooie nevelwoud. Nadien terug naar lodge. Voor het diner zijn we deze keer niet echt origineel en gaan we voor de tweede avond op rij bij een Italiaan eten, bij Johnny s, niet ver van de lodge. Ik neem er pasta met zalm, Carine nu eens een pizza, plus een flesje Argentijnse wijn ( colones) samen goed voor colones) 17

18 Dag 13 : 31/01/2012 MANUEL ANTONIO (195km overnachting in hotel Espadilla) Vandaag rijden we naar Manuel Antonio, een exotisch paradijsje aan de stille Oceaan. Het is deze morgen opnieuw goed fris en er staat veel wind. Vlug ons ontbijt nemen en op naar warmere oorden. We rijden eerst richting San José via een onverharde weg, een autosnelweg in vergelijking met de weg die we naar Monteverde genomen hebben. Via de Interamericana en de Ruta27 rijden we naar Quepos. Ter hoogte van de Tarcoles River houden we een korte stop voor het bewonderen van de Amerikaanse krokodillen die er liggen te luieren. Het zijn er tientallen, de ene al wat indrukwekkender dan de andere. Gelukkig staan wij veilig op de brug. Voor het binnenrijden in Quepos rijden we kilometers langs indrukwekkende palmboomvelden. Bij het binnenrijden van Quepos valt het onmiddellijk op dat het hier heel druk is, heel wat hotels en toeristen. Enkele kilometers verder, in Manuel Antonio, onze eindbestemming is het nog drukker. Hier heerst een echte vakantiestemming met zon, zee, strand, bars, restaurants en veel toeristen. We worden al onmiddellijk aangesproken door de lokale verkopers die ons één of andere excursie willen verkopen. Men wil ons ook naar een betalende parking leiden voor een het bezoek aan het park zelf. Uiteindelijk komen we aan in ons hotel dat in een zijstraatje van de hoofdstraat gelegen is, en slechts op 200m van de ingang van het NP. Het is een mooi verzorgd hotel met zwembad. Na het inchecken verkennen we eventjes de omgeving en gaan we ook wat zonnen op het strand waar het al bij al toch niet te druk is. Het water van de oceaan is zalig, maar brengt weinig verfrissing. Rond 16.15uur besluiten we te vertrekken en zien we een groep mensen aan de overkant van de straat foto s van iets nemen. Als we dichterbij komen blijkt het een familie capucijnenaapjes te zijn. Er is zelfs een baby bij op de rug van zijn mama. Het zien er erg lieve diertjes uit. We nemen enkele foto s en vervolgens gaan we nog iets drinken op het terras van een bar met reggae muziek en genieten we van de zonsondergang. s Avonds eten we een lekkere visschotel bij Barba Roja, één van de oudste restaurants van Manuel Antonio ( colones) en krijgen we er de live music gratis bij. Vermelden nog ter info dat we in Manuel Antonio geen GSM bereik hebben en we terug moeten rijden tot in de heuvels naar Quepos. 18

19 Dag 14 : 01/02/2012 MANUEL ANTONIO Vandaag bezoek aan het NP Manuel Antonio. We besluiten om zo vroeg mogelijk te vertrekken gezien het erg druk kan worden en er slechts 600 mensen toegelaten worden in het park. We hebben natuurlijk het voordeel dat we op 200m van de ingang van het park logeren en zijn dus al om 7.30uur aan de ingang (inkom 10$/persoon). Het is op dat ogenblik nog goed rustig. De lokale bevolking komt hier ook naar het park voor het strand waar de stroming heel wat rustiger is dan op het publieke strand. Eerst maken we een wandeling via de Mirador Trail. Het is een klim van +/- 1,3km naar een mooi uitzicht op de oceaan. Onderweg komen we echter niet veel tegen behalve spinnen en hagedissen. We horen wel enorm veel vogels maar kunnen ze niet lokaliseren. Ondertussen is het ook al snikheet geworden. Langs dezelfde weg wandelen we terug naar het strand van Manuel Antonio dat deel uitmaakt van het park. Het is een prachtige baai waar het heel veilig zwemmen is. We hebben alles voorzien en blijven dus een tijdje op het strand en genieten van een verfrissende zwembeurt. Ondertussen laten de leguanen zich ook meer en meer zien op het strand. Na de middag besluiten we te vertrekken en op het ogenblik dat ik mijn schoenen aantrek zie ik een coati (neusbeer). Het zijn er uiteindelijk verschillende die afkomen op het voedsel dat vooral door de lokale bewoners werd meegebracht. We hebben ook nog het geluk een wasbeer te zien. Als kers op de taart zien we ook nog een luiaard ( met twee tenen) hangen in de toppen van de bomen. We willen nog een wandeling maken rond de Punta Cathedral, maar deze blijkt gesloten voor onderhoudswerken. 19

20 We zetten onze wandeling dan maar verder naar de uitgang en verlaten het park via Playa Espadilla. Tijd voor een fris biertje op een gezellig terrasje en nadien wat gaan luieren aan het zwembad van het hotel. Rond 16.30uur keren we terug naar het strand voor de zonsondergang en om de titi aapjes te spotten. De apen zijn echter niet te bespeuren. Vanop het strand kijken we naar de mooie zonsondergang, zelfs de locals komen hier naar kijken. Op de terugweg naar het hotel hebben we geluk, de titi zijn toch terug afgezakt naar de bewoonde wereld en we kunnen wat mooie foto s maken. s Avonds iets gaan eten in La Esquina en la Playa, een gezellig restaurantje niet ver van het hotel met zicht op zee. Lekker gegeten voor colones. Dag 15 : 02/02/2012 UVITA (65km overnachting in La Cusinga Lodge) Vandaag korte trip naar Uvita waar we zullen verblijven in een ecolodge. We komen er aan ruim voor de middag. De lodge is gelegen op een heuvel in een groene omgeving met zicht op zee, 5 km voorbij Uvita. We worden er onthaald door een vriendelijke dame en krijgen een persoonlijke rondgang. Onze kamer heeft een prachtig uitzicht op de oceaan. Er zijn verschillende wandelpaden, onder andere naar de rivier, waar een natuurlijk zwembad gecreëerd werd. Wij besluiten de afdaling naar het strand (Playa de Arco) te doen (15minuten). Het strand is niet bereikbaar bij vloed. We worden er ook attent op gemaakt gesloten schoenen te dragen wegens de slangen. Aangekomen op het strand is het er prachtig, een volledig verlaten privé strand. De zee is prachtig en ik vermoed dat het water rond de 28 C moet zijn. 20

21 Op het strand is het echt heet en zoeken we een plaatsje in de schaduw onder de palmbomen. De enige verfrissing die we kunnen nemen is de oceaan, en dan nog. Na een paar uurtjes maken we een wandeling langs het strand, de stand van het water is ondertussen danig gezakt dat we naar het nabijgelegen strandje kunnen doorwandelen. Er zijn ook een aantal grotten vrijgekomen waar je kunt in wandelen, maar hiervoor voelen we ons niet geroepen. Nadien vangen we de terugtocht aan naar de lodge, een zware klim in de hitte en windstil. Boven aangekomen kunnen we ons gratis bedienen met fris water en watermeloensap. Nu nog een goede douche om al het zweet weg te spoelen en nadien het avondmaal. We hebben in de lodge gereserveerd (20$) en de huiskokkin heeft een vegetarische maaltijd klaargemaakt. Was heel lekker, alsook de koffie nadien. We vernemen nog als we de apen willen zien, vroeg zullen moeten opstaan (4.30uur), maar vrees dat dit toch iets te vroeg is voor ons. Op tijd bedje in, morgenvroeg vertrek naar Corcovado. Dag 16 : 03/02/2012 CORCOVADO (150km overnachting in La Leona Tentcamp) Vandaag reizen we naar de toplocatie van onze vakantie, tenminste dit is wat men ons gezegd heeft. Eerst een rit van 3 uur naar Puerto Jimenez. We komen er aan rond 10.30uur en laten ons voertuig en bagage achter bij het reservatiekantoor van het tentenkamp. Van hier uit reizen we verder met een 4 X 4 taxi naar Carate (1u30uur). We kunnen begrijpen dat we dit traject niet met onze eigen wagen kunnen doen. Op verschillende plaatsen moeten we door de rivier rijden en de weg is natuurlijk onverhard. Onderweg heeft onze chauffeur ook nog een lekke band en krijgt hij bovendien zijn krik niet los. Gelukkig stopt er iemand die een helpende hand en krik toesteekt. Na een klein half uurtje kunnen we terug vertrekken. Rond 12.30uur komen we aan in Carate waar niets te zien is, behalve een vliegstrook en enkele woningen. 21

22 De mensen wijzen ons de weg en leggen ons uit dat we nog ongeveer 40minuten langs het strand moeten wandelen alvorens we onze bestemming bereiken. We hadden onze bagage kunnen laten nakomen met een paard dat 2 maal per dag het traject doet, maar hebben alles achtergelaten behalve een kleine rugzak met alles voor ons verblijf. Goed bezweet komen we aan in het tentenkamp Leona waar we onmiddellijk vriendelijk begroet worden en een verfrissend welkomstdrankje krijgen. We kunnen er ook onmiddellijk genieten van onze lunch, een lekkere spaghetti. Nadien worden we naar onze tent begeleid door Luis. Het is een frontrow tent met zicht op zee, prachtig natuurlijk. De tent zelf is basic, maar alles is voorzien, buiten achter de tent hebben we in open lucht ons toilet en douche met enkel koud water. Er is natuurlijk geen elektriciteit. Hier moeten we dus 2 nachten slapen. We kleden ons vlug om ten einde een wandeling langs het strand te maken. 22

23 Voor ons vertrek zijn we al bevoorrechte getuigen van een familie doodskopapen die het tentenkamp komen bezoeken. Een local kapt een kokosnoot in stukjes en de apen komen deze natuurlijk pikken. De ingang van het park is op 5 minuten van het tentenkamp langs het strand. De zee is echt woelig en er wordt ten stelligste afgeraden om er in te zwemmen. Tijdens onze wandeling zien we honderden krabbetjes op het strand kruipen, allemaal dragen ze een mooi schelpje op hun rug. Van zodra je ze te dicht nadert sluiten ze zich op in hun schelp. We zien ook nog enkele mooie roofvogels en eindelijk ook de eerste 2 echte papegaaien. Na de wandeling vernemen we tijdens een drankje nog van een staff member dat er heel veel dieren in het park zijn, waaronder veel slangen. Het is dus echt aangeraden om op de wandelpaden te blijven. Om s avonds naar het centrale gebouw te gaan hebben we een zaklamp nodig. Wanneer we er bijna aankomen voelt Carine dat ze blijkbaar op een steen trapt, het is echter een dikke lelijke pad ( Cane Toad). Ze verschiet zich bijna een bult. s Avonds eten we heel lekker, vooral het dessert is lekker. We zitten samen aan tafel met 2 Canadezen die een wereldreis van 10 maand 23

24 maken. Het zijn heel aangename vriendelijke mensen die al heel wat gezien hebben. Dag 17 : 04/02/2012 CORCOVADO We hebben deze nacht niet zo goed geslapen. Het uitzicht op de Stille Oceaan is prachtig, de golven zijn indrukwekkend, maar diezelfde golven maken een hels lawaai. Vandaag staat er een trektocht door het Corcovado NP op het menu. We vertrekken om 7.30uur na het ontbijt, dat overigens heel lekker was. De toegangstickets hebben we in de lodge gekocht (10$), je kunt deze niet aan de ingang van het park kopen. Er is maar één pad, parallel aan de kust en je kunt zo ver wandelen als je zelf wilt. Wij zijn van plan tot aan el Barco te stappen, een tocht van ongeveer 4 uur heen en terug. De eerste dieren die we tegenkomen zijn 2 White-lipped Peccary, een soort everzwijnen. We treffen ook heel wat spinnen en reptielen aan. Op een bepaald ogenblik zien we hoog in de bomen de spidermonkeys. We moeten ook een rivier door waar we in de terugtocht een duik gaan nemen. Tijdens onze wandeling zien we nog een hele familie Pizotte die rustig aan het snuffelen zijn op zoek naar eten. Na ongeveer 2u30 stappen komen we aan bij el Barco, een oud scheepswrak. We zouden natuurlijk nog verder kunnen gaan, maar keren terug om op tijd te zijn voor de lunch. Op de terugtocht treffen we nog een familie Pizotte aan en aangekomen aan de rivier zien we ook een Gray Hawk (valk). Zoals gepland nemen we een verkoelende duik in de rivier. Aan de rand van de rivier zit het vol met mini kikkertjes, niet groter dan de top van een pink. Nadien vertrekken we richting kamp waar we rond 12.30uur aankomen. Een drankje dringt zich op en dan aanschuiven voor een lekkere typische Costa Ricaanse lunch. De namiddag brengen we door op ons terras, deze keer wel genietend van de golven van de oceaan en de voorbijvliegende pelikanen. We worden ook getrakteerd op een bezoekje van een leguaan. Rond 16.00uur maken we nog een korte wandeling langs het strand. Opnieuw zien we twee kleurrijke ara s overvliegen. Op het ogenblik dat we een roofvogel willen fotograferen zien we een aantal spider Monkeys die hun klimprestaties demonstreren. Na een uurtje zijn we terug in het kamp. s Avonds krijgen we lekkere lasagne voorgeschoteld (2 soorten traditionele + vegetarische). De lelijke pad van de vorige avond is terug op het appel, wat een lelijk beest. 24

25 Dag 18 : 05/02/2012 SAN GERARDO DE DOTA (260km overnachting in Savegre Mountain Hotel) Deze nacht hebben we beter geslapen, mede te danken aan de oordopjes. We staan op om 6uur want om 7uur moeten we al vertrekken naar Carate waar onze taxi ons opwacht. Bij de afrekening stel ik vast dat een pintje bier hier 5$ kost, niet goedkoop, maar je kunt hier ook nergens anders naartoe. Na een stevige wandeling komen we rond 7.35uur aan in Carate. De taxi is er al. Het is ondertussen al 29 C en tegen de middag zal dit nog oplopen tot 33 C. Op de terugweg naar Jiminez wijst de chauffeur ons nog Geelwangamazones (papegaai) aan op een boom. In Jiminez staat onze wagen nog altijd met de valiezen aan het kantoor van Leona. We vertrekken onmiddellijk voor de langste rit van ons verblijf. Rond de middag stoppen we eventjes in Dominical, een dorpje langs de oceaan met heel veel surfers. We eten er een huisbereide hamburger (7000 colones drank in). Het lijkt hier wel gezellig, een echte vakantiesfeer, maar gezien we nog een lange rit voor de boeg hebben kunnen we niet langer blijven. Via het Talamanca gebergte rijden we naar onze eindbestemming. We klimmen tot boven de 3000m en zakken dan weer tot de afslag San Gerardo de Dota, waar we nog 9km dienen te zakken langs een smal aardewegeltje. Ondertussen is het onderweg beginnen regenen, het is hier ook een tiental graden frisser en moeten we ons aangepast kleden. s Avonds genieten we van het buffet met een flesje wijn. Dag 19 : 06/02/2012 SAN GERARDO DE DOTA Het weer ziet er deze morgen al heel wat beter uit, er is een mooie blauwe hemel, maar toch amper 12 C. Wat een verschil met Corcovado. Na het ontbijt vertrekken we voor een gezonde boswandeling in het National Reserve van San Gerardo, gelegen vlak achter het hotel. We kiezen direct een goede wandelroute, het Robles pad. Deze begint met een pittige klim en duurt ongeveer 4uur. Onderweg horen we heel wat vogels maar zien ze niet, hiervoor heb je toch professioneel materiaal nodig. Maar we treuren niet, ons doel is de Quetzal te zien te krijgen. Deze vogel is een vaste bewoner van de nevelwouden in deze omgeving, maar laat zich niet zo gemakkelijk zien. Wat we wel veel voelen en horen zijn de muggen, ze laten ons geen seconde met rust. 25

26 Als we de hoop bijna opgegeven hebben zie ik plots een Quetzal met die fel groene/rode kleur neerstrijken op een tak. Maar de tijd dat ik er een foto wil van nemen is hij al weer weg. Na de middag maken we een wandeling naar de watervallen van de Savegre rivier. Na wat gestapt te hebben zien we een groep mensen druk aan het fotograferen. Als we dichterbij komen vernemen we dat er een Quetzal in de bomen zit. Eerst kunnen we alleen maar de indrukwekkende staart van een mannetje zien. Maar beetje bij beetje krijgen we hem toch beter te zien. Doordat deze vogels heel mensenschuw zijn mogen we niet onder de boom blijven staan, anders vliegen ze onmiddellijk weg. Uiteindelijk gaat het om een koppel Quetzals. Ik kan ze ook alle twee goed fotograferen, eindelijk! Voor ons is hier de cirkel rond, we hebben alles gezien wat we moesten zien en de Quetzal was de kers op de taart. Om af te sluiten zetten we onze wandeling langs de Savegre rivier verder waar nog twee watervalletjes te bewonderen vallen. Deze tocht is al bij al ook nog een stevige wandeling waar het op veel plaatsen glad is van de vochtigheid. We kunnen met een goed gevoel naar België terugkeren waar het momenteel heel koud is. Dag 20 : 07/02/2012 SAN JOSE (95km overnachting in Hotel Balmoral) Na afgerekend te hebben aan de receptie vertrekken we naar San José. We rijden langs de smalle weg terug naar boven om aan de hoofdweg te komen, vervolgens in een rechte lijn naar San José via het Talamanca gebergte. Bij het binnenrijden van San José voelen we onmiddellijk de drukte die er heerst, er is veel verkeer en iedereen claxonneert. 26

27 Dit is heel wat anders dan de rust waarvan we 3 weken hebben mogen genieten met de prachtige stranden en mooie regenwouden. Dankzij de goede wegbeschrijving en het plannetje van Geert bereiken we heel vlot ons hotel. We kunnen onmiddellijk inchecken en krijgen zelfs een luxe kamer aangeboden. In de namiddag maken we een wandeling door de stad en wandelen we voorbij el Teatro Nacional, Parque Nacional, Museo Nacional, la Plaza de la Cultura en nog een paar andere bezienswaardigheden. Aan het eind gaan we een ijsje eten bij Pops, gelegen in de Avenida Central. s Avonds eten we in het restaurant van het hotel waar het eten ons de vorige keer ook al heel goed bevallen was Dag 21 : 08/02/2012 BRUSSEL Geert komt ons deze morgen om 6.45uur oppikken. De vlucht is nog altijd om 10.00uur voorzien. Tijdens de rit naar de luchthaven praten we nog wat na over onze prachtige reis. Het inchecken verloopt heel vlot (luchthaventaks 28$/pers). Geen van beide voelt zich klaar om naar huis te vliegen, we zouden hier gerust nog een weekje kunnen blijven. EINDE Luc&Carine 27