26 juli. De ontmoeting van Anna en Joachim

Transcriptie

1 Parochieblad voor de Oud-Katholieken en vrienden van de parochie in Haarlem e.o. Zomer juli. De ontmoeting van Anna en Joachim Slotgebed uit de getijden van de Oosters Orthodoxe Kerk Christus, onze waarachtige God, moge zich over ons ontfermen en ons redden, omwille van zijn heilige Moeder, door de kracht van het kostbaar en levendmakend Kruis; en op de voorspraak van de heilige machten des hemels; van de roemrijke profeet, voorloper en doper, Johannes, van de heilige en roemrijke apostelen; van onze heilige vader Nicolaas, aartsbisschop van Myra, de wonderdoener; van de heilige en zegenrijke martelaren en martelaressen; van onze eerbiedwaardige door God gedragen vaders en moeders; van de grootouders van Christus, Joachim en Anna; en van alle heiligen: want Hij is goed en bemint de mens. Amen. Zij die op Hem vertrouwen zullen de waarheid verstaan en zij die trouw zijn in liefde bij Hem verblijven, want genade en barmhartigheid vallen zijn uitverkoreneen ten deel Wijsheid 3,9 De ontmoeting van Anna en Joachim is een motief ontleend aan de apocriefe evangeliën. Sinds de 10e of 11e eeuw is deze ontmoeting het symbool van Maria's ontvangenis in Anna's moederschoot. Later herinnert zij ook aan haar onbevlekte ontvangenis (geen Oud- Katholiek leerstuk). Volgens de legende immers zouden de beide echtelieden, gewaarschuwd door een engel, elkaar ontmoet hebben onder de Gouden Poort. Bij deze ontmoeting zou Anna haar kind in de moederschoot ontvangen hebben. ln vrijwel alle kathedralen krijgt de ontmoeting van Joachim en Anna daarom een ereplaats in de sculpturale versiering. De ontmoeting van Joachim en Anna is het hoofdmotief van de rijke laat gotische altaarretabel in de kapel van de Conception in de kathedraal van Burgos, toegeschreven aan Diego de la Cruz en meester Cuillen. Bekend is ook het fraaie, laat 15e eeuwse groepje in het Rijksmuseum door een onbekende Noord Nerderlandse beeldsnijder, die men daarom de Meester van Joachim en Anna pleegt te noemen. (zie afbeelding) Sommige schilders trachten de mystieke zin van de ontmoeting van Joachim en Anna te benadrukken doordat zij een engel de hoofden van de beide echtelieden naar elkaar toe doen buigen. Dit zien we o.m. op een schildering uit de school van Giotto in de Santa Maria Novelle te Florence en op een paneel van Bartolommeo Vivarini in de Santa Maria Formosa te Venetië. Een gravure in een Missale Romanum, in 1589 bij Plantijn te Antwerpen gedrukt, geeft de ontmoeting van Joachim en Anna weer. Uit hun borst groeien takken, die zich verenigen tot één stam, die een bloemkelk draagt, waaruit Maria ten halve oprijst. Dit motief komt al eerder op miniaturen voor. Waarschijnlijk moeten ook de bekende en aan het einde van de Middeleeuwen zo algemeen voorkomende groepen van St. Anna-te Drieën met de onbevlekte ontvangenis (van Maria) in verband gebracht worden. Hierin werd immers de nadruk gelegd op de geboorte van Jezus uit Maria én van Maria uit Anna. Een gebed dat men in die tijd bij deze voorstelling voegde, wijst in dezelfe richting. Ave gratia plena...vertaald: Wees gegroet, gij vol van genade, de Heer is met u, uw genade zij met mij Gezegend zijt gij onder de vrouwen en gezegend is de heilige Anna, uw moeder, uit wie gij zonder vlek en zonder zonde voortgekomen zijt, o maagd Maria; uit u toch is geboren Jesus Christus, de Zoon van de levende God. Amen. Alles wat we over Anna, de grootmoeder van Jezus, weten, is afkomstig uit het Proto- evangelie van Jakobus, een apocrief boek uit de 2e eeuw. waarin de gebeurtenissen worden onthuld die leiden tot de geboorte van Maria. Volgens dat verslag was Anna getrouwd met

2 2 Joachim, lid van de respectabele levitische priesterorde. Hun relatie was in elk opzicht eerzaam en gelukkig, behalve dat ze geen kinderen kregen, gebeurde dat niet, dan impliceerde dat toen het ongenoegen van God. En werd zo een groot sociaal stigma gedrukt op het onvruchtbare huwelijk van Anna en Joachim. Zo weigerde een hogepriester hun offer bij de Tempel omdat zij onwaardig waren. Na 20 jaar huwelijk werden de echtelieden onafhankelijk van elkaar bezocht door een engel, die hun een dochter beloofde. Meteen haastte Anna zich naar haar echtgenoot en omhelsde hem bij de Gouden Poort in Jeruzalem. Alle twijfels die bestonden over de gunst van God verdwenen als sneeuw voor de zon. Ze legden een belofte af, dat ze het verwachte kind aan God zouden afstaan. En toen hun geliefde dochter drie jaar oud was, vertrouwde ze haar toe aan de tempelpriesters, ze zagen haar nooit weer. (...Wat een vreemd en wreed einde') Dit artikel kwam tot stand met medewerking van em. pastoor C. Tol Wij brengen, vader Joachim, vandaag u lof met feest'lijk lied. Aanvaard de hulde die de kerk van harte zingend aan u biedt. Reeds in de 6e eeuw werd Anna in het Oosten vereerd, vanwaar deze devotie zich in de 10e eeuw verbreidde naar het Westen. De verering van Joachim is van jongere datum (17e eeuw). Anna is de patrones van de huismoeders. Dikwijls wordt zij afgebeeld met Maria en het Christuskind. Zo'n voorstelling heet een Annatrits of een Sint Anna-te-Drieën. De bloeitijd van de Annatrits valt rond De naam Anna betekent de aangename. Gij zijt een zoon van Abraham, uìt Davids koninklijk geslacht. Maar groter roem valt u ten deel; gij hebt Maria voort gebracht. De vrucht van Anna's schoot vervult wat door de vad'ren was verwacht; Maria is de dageraad die licht brengt in de donk're nacht. Aan God de Vader alle eer die zich met luister heeft omgord, en met de Zoon en heil'ge Geest aanbeden en verheerlijkt wordt. Amen. Jan Wit Anna en Joachim liefkozen hun kind Maria, Pskov, ca Opdracht van Maria in de tempel. Maria als driejarig kind, gekleed als een volwassene, begeeft zich naar de tempel, gevolgd door haar ouders Joachim en Anna Zij zijn Israëlieten, hun behoort de aanneming tot zonen, de heerlijkheid, de verbonden, de wetgeving, de eredienst en de beloften; van hen zijn de aartsvaders en uit hen komt de Christus voort naar het vlees. God, die boven alles verheven is, zij gezegend tot in eeuwigheid. Amen. Rom. 9:4-5 De statie van Sint Anna De geschiedenis van onze parochie gaat terug tot 2 juni 1636, toen kocht Joost van der Graft, brouwer in Haarlem voor de som van 2400 caroli guldens een pand aan de Bakenessergracht. Het was oorspronkelijk gebouwd als brouwerij en mouterij. Hij deed deze aankoop in opdracht van de rijke priester Augustinus Alstenius Bloemaert. In die tijd was het niet mogelijk om openlijk een katholieke kerk te stichten. De katholieken werden gedoogd, maar van de straat af mochten de kerken niet zichtbaar zijn. In het huizenblok rondom de schuilkerk waren verschillende panden aangekocht door pastoor Bloemaert en zijn opvolgers. Op de binnenplaats waren huisjes of kamers voor zogenaamde geestelijke dochters, ook wel

3 3 klopjes genoemd. Dit waren maagden die hun leven in dienst van de kerk stelden maar niet tot een klooosterorde (wilden) horen. De huisjes vormden samen het Sint Annahofje. Het woonhuis aan de Bakenessergracht heette van oudsher al Sint Anna, de schuilkerk is daarnaar vernoemd. De statie van Sint Maria Doordat de schuilkerken vaak klein waren kon het voorkomen dat er vlak bij elkaar verschillende kerkjes waren. Langs de Bakenessergracht waren er drie kerkjes bekend: Sint Bernardus van de Hoek, Sint Anna en Sint Maria. Over de stichting van de Mariastatie is weinig bekend. Misschien is deze kerk wel ouder als de Sint Annastatie. Het kleine kerkje was bereikbaar vanuit de Biggesteeg, nu Bloemertstraat, en via een poort vanaf de Bakenessergracht. Het lag aan een binnenplaats genaamd 'Marode'. Op deze zelfde plaats is nu de grote zaal van het Rozenkruizers-centrum te vinden. In 1780 is de kerk opgeheven en samengevoegd met de statie van Sint Anna, enkele honderden meters verderop. Veel van de inboedel is toen verkocht maar er zouden nog enkele fraaie zilveren voorwerpen uit het kerkje afkomstig zijn, zoals de monstrans. De parochie van Sint Anna en Maria De toegang tot de kerk lag in de Koksteeg, nu Kokstraat. Via een binnenplaatsje kwam je bij een hoge steile trap naar de kerk-op-zolder. Op de zolderverdieping werd een kerk ingericht omdat daar het meeste daglicht naar binnen kwam. Bovenaan die trap begon een kleine wenteltrap naar de galerij waar het orgel stond en het koor zong. Achterin de kerkruimte stonden de houten herenbanken. De vrouwen en kinderen zaten op eenvoudige stoelen in het midden van de ruimte. Aan het eind van de achttiende eeuw werd het interieur verrijkt met een preekstoel, communiebank en tabernakel die afkomstig waren van Amsterdamse schuilkerken die in die jaren de deuren sloten. Rond die tijd werd ook een nieuw orgel gebouwd dat bekostigd werd met de verkoop van twee oudere orgels, één afkomstig van Sint Maria en één van Sint Anna. De zolderkerk heeft dienst gedaan tot april Het was toen al erg bouwvallig geworden en er waren al tientallen jaren plannen om een nieuwe kerk te bouwen. Schilderij van de schuilkerk, 1819, C. Steffelaar Pastoors van de kerk van Sint Maria 1. Gerardus de Jongh Antonius Kauffman Hendrik van Eck Arnoldus Boot Petrus Pellenrock Johannes Josephus Meyndaerts Johannes Hagaerts Ferdinand Botman Pastoors van de kerk van Sint Anna 1. Augustinus Alstenius Bloemaert Petrus van der Wielen Josephus de Kies van Wissen Petrus Braems Petrus Lobs Johannes Trees Johannes Henricus van Binkom Cornelius Theodorus Pelt Pastoors van de kerk van Sint Anna en Maria 9. Ferdinand Botman Wilhelmus Johannes Osy Theodorus van Middelwaert Johannes Bon Johannes Harderwijk Casparus Johannes Rinkel Nicolaas Prins Henricus Theodorus Joannes van Vlijmen Cornelis Franciscus Nieuwenhuyzen Mr. Jan Willem Key Marinus Jan Aarents Cornelis Tol Martinus Franciscus Parmentier Cornelis Petrus van den Berg Raymundus Godfried Johannes Bosma Peter Feenstra e eeuws beeld van Sint Anna, afkomstig uit de voormalige schuilkerk aan de Koksteeg Kerk aan de Kinderhuissingel Ondanks de crisisjaren en politieke onrust in de landen om ons heen was het toch mogelijk een nieuwe kathedrale kerk te bouwen in Haarlem. De eerste steen werd gelegd op 30 juli 1937 en al op 17 mei van het volgende jaar kon de kerkweiding plaats vinden. De architect, prof. Ir. H.T. Zwiers, heeft de kerkruimte ook hier op de verdieping geplaatst, niet alleen om de traditie van de zolderkerk voort te zetten maar meer om ruimte te besparen voor de gemeentezaal en leringlokaal. Bovendien is de kerk hierdoor erg hoog geworden waardoor hij boven alle huizen die er naast staan uitsteekt. Uit de oude schuilkerk zijn de preekstoel en communiebank meegenomen. Ook de tabernakel en het orgel hadden oorspronkelijk een plekje in de nieuwe kathedraal gekregen, maar zijn later vervangen. Michael

4 Jongerendag Spaarnwoude Zaterdag 11 juni OK = Okay Sander en ik (Jonatan en Johannes waren er ook) hebben op zaterdag 11 juni 2005 een jongerendag meegemaakt, georganiseerd door een groep mensen van de parochie IJmuiden. Het vond plaats in recreatiegebied Spaarnwoude, op een groot grasveld met twee grote tenten. Er waren kinderen aanwezig uit verschillende parochies zoals IJmuiden, Haarlem, Enkhuizen, Egmond en Amsterdam. Ik was ingedeeld bij de oudere groep kinderen. Wij hebben 's morgens eerst geluisterd naar het verhaal van David. Na het verhaal hebben we collages gemaakt over blije- en bange/enge dingen. Na het brood eten zijn we in groepjes een speurtocht gaan lopen. Wij waren een beetje verdwaald en hebben veel gelopen. Toen we terugkwamen hadden we een kerkdienstje en daarna een lekkere barbecue, waar de ouders ook bij mochten zijn. Het was een leuke gezellige dag. Jan-Willem Meerveld Leonardo da Vinci en leerlingen, 1508, Maria met het kind Jezus en Anna Even voorstellen: het nieuwe pastoriegezin Vanaf 2 augustus mogen wij, de familie Berlis en Feenstra wonen in de Haarlemse oud-katholieke pastorie, waarin de afgelopen maanden heel wat werk is verzet. Daarvoor zijn we wel dankbaar, want we zullen wat meer ruimte nodig hebben dan de vorige bewoners. Ten eerste zijn daar de dochters Madelaine (14 jaar) en Anna Teresa (12 jaar) die hun eigen kamer nodig hebben. Ze hebben in Haarlem allebei een goede school gevonden en hoewel ze hun Arnhemse sociale contacten zullen missen hebben ze goede zin om een nieuwe start te maken. Ze hebben plannen om te gaan korfballen en muziekles te nemen, Madelaine piano en misschien zang en Anna Teresa hobo. De moeder en hoofdzakelijke kostwinnaar in huis is Angela Berlis, priester van onze kerk en in haar dagelijks leven rector van het Oud-Katholiek Seminarie en docent praktische theologie. Het grootste deel van haar tijd vergt de komende jaren een onderzoeksproject naar een stuk van de kerkgeschiedenis, namelijk het moment dat de oud-katholieke pastoors mochten gaan trouwen. In de pastorie krijgt zij een eigen studeerkamer, vol met haar eigen boeken, op de eerste verdieping. Tenslotte hoort er in een pastorie een pastoor te wonen. Dat is Peter Feenstra, die de afgelopen 12 jaar pastoor in Arnhem was. Hij zal de studeerkamer op de begane grond gebruiken en heeft al goede zin om in de Haarlemse parochie aan de slag te gaan. Hij is iemand die graag samenwerkt, graag iets met kinderen doet, houdt van een goed gesprek en van een inspirerende liturgie. Zijn hobby is zingen en fit blijft hij door te trainen in de sportschool. U ziet het, we gaan de mooie pastorie aan de Kinderhuissingel met ons viertal intensief bewonen en hopen op een fijne tijd, samen met de parochie van de heilige Anna en Maria. Peter Feenstra

5 Uit de oude doos "Ten gevolge van de Wet in dato 28 junij 1854 tot regeling der Kerk en Armbesturen is ook alhier voor de gemeente der Oud Bisschoppelijke Klerezij dergelijk Kerk en armbestuur moeten ingericht worden. Dan uit hoofde de keuze in deze gemeente zeer beperkt was bij gemis van daartoe geschikte voorwerpen heeft men moeten afwijken van de regel bepaald bij Artikel 7 van het Algemeen Reglement. De Bisschop als het hoofd der kerkbesturen heeft daarbij voorzien door Bisschoppelijke dispensatie en bij aanstelling in dato 31 augustus 1855, voorzien van het Bisschoppelijk zegel, benoemd de Heren Jacobus Johannes van Thiel en Matthias van Thiel, welke benoeming beide Heeren zich hebben laten welgevallen. Deze aanstelling is in het Brieven en Copijboek overgeschreven, om bij het Kerkelijk Archief bewaard te blijven." Zo begint het eerste notulenboek van het eerste kerkbestuur van onze parochie. Het is dit jaar dus honderd en vijftig jaar geleden dat het kerkbestuur, toen nog kerk- en armbestuur genoemd, voor het eerst bij elkaar kwam. 12 September 1855 was de eerste vergadering. De voorzitter was pastoor Johannes Harderwijk, Jacobus Johannes van Thiel werd als penningmeester aangesteld en Matthias van Thiel werd secretaris. Tijdens die bijeenkomst werden de inkomsten en uitgaven nagezien en goedgekeurd. Tot die tijd was het de pastoor die alle zaken van de kerk behartigde. De beide kerkmeesters waren broers. Jacobus Johannes van Thiel ( ) was een gerespecteerd lid van de parochie. Hij is vele jaren organist geweest. Matthias van Thiel ( ) was koek- en banketbakker in Haarlem. Zijn oudste zoon, ook Jacobus Johannes geheten, werd later Bisschop van Haarlem ( ). Na de dood van Matthias schreef pastoor Rinkel over Matthias: "Den 31 aug werd hij met zijn broeder wijlen Jac. Joh. Van Thiel tot kerk en armbestuurder aangesteld door wijlen Mgr. Van Buul, B.v.H. Gelijk in alles heeft hij ook als zoodanig blijken gegeven van ijver en nauwgezetheid. Bovendien was hij zijn levenlang den geloovigen tot een voorbeeld in de waarneming zijner godsdienstplichten, in zijn onberispelijk gedrag en zijn groot geloof gepaard met eene verlichte en gezonde kennis zijner godsdienst. Bovendien was hij een brave en verstandige huisvader en vriend der armen. R.i.p.! Moge zijn talrijk kroost ook erfgenaam zijn van zijn geest!" Moge hij een voorbeeld zijn voor de tegenwoordige kerkmeesters! 5 Pastoor Johannes Harderwijk Toespraak bij de crematie van Greet Mays Beste familieleden, vrienden en bekenden, Nu weer hier te zijn, 4 jaar na het overlijden van Pa, doet pijn. In een korte tijd zijn we moe ook kwijtgeraakt. Het is natuurlijk een gegeven dat wij allemaal aan de beurt komen, alleen dat dit zo snel is gegaan doet ook pijn. Na het overlijden van pa dachten wij: hoe zal ze dit oppakken? Nou, het bleek al snel dat moe zich er geweldig doorheen sloeg; ze was veel weg en genoot van een stukje vrijheid (niet altijd op de klok hoeven kijken omdat Pa op tijd aan tafel wilde; at ze wat later, nou èn). Als je langs wilde gaan, moest je altijd wel even bellen, anders stond je voor niets voor de deur, ze was 9 van de 10 keer niet thuis. Ook genoot ze van het nieuwe chalet op de camping, waar ze regelmatig verbleef en dan ook kon genieten van de kookkunsten van Frans. Ze was er notabene afgelopen mei nog geweest met Frans (misschien wel met voorbedachte rade?); want verdere onderzoeken naar de oorzaak van haar klachten wilde ze pas hierna laten verrichten. Ik ben blij dat ze de afgelopen weken haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen gezien en gesproken heeft. In de 33 jaar dat ik met Gerda getrouwd ben, heb ik mijn schoonouders leren waarderen om hun Open Monumentendag Michaël Op zaterdag 10 september 2005 is het Open Monumentendag. Onze kerk zal van uur tot uur open zijn. Het landelijk thema is: religie. Dit jaar zal ook de Anglicaanse kerk vertegenwoordigd zijn, het koor van de Anglicaanse kerk zal zingen van uur en van uur. Albert Schaapman, onze organist en Nico Schoorl (dwarsfluit) zullen deze dag ook hun muzikale talenten ten gehore brengen. Een ieder die het leuk vindt mensen te ontvangen en rond te leiden door onze kerk kunnen zich opgeven bij Hildo Meerveld. Een korte beschrijving van alle bezienswaardigheden in onze kerk is beschikbaar. Hildo Meerveld Vrijstaand ivoren reliëf met Anna-te-Drieën, Noord-Nederland omstreeks 1530

6 6 nuchterheid. Waar ik meer moeite mee had was het feit dat emoties niet getoond werden. Ook in de laatste weken toonde ze met veel moeite haar dankbaarheid, die zeer zeker wel aanwezig was. Ze drong zich nooit op, alleen àls ze zichzelf uitnodigde om ergens te eten, dan moest je wel zorgen dat er voldoende eten was, want ze kon er wat van (hè Michel en Andrea?). We zijn blij dat moe zich verzoend had met het feit dat er niets meer aan te doen was en zij rustig en vredig is ingeslapen zonder pijn. Het blijft pijnlijk dat zowel pa als ma aan een ziekte zijn overleden waar, ook in deze moderne tijd met zijn talloze behandelmogelijkheden, vaak nog weinig aan te doen is. Tot slot wil ik Frans, Gerda en Greet bedanken voor het vele werk dat zij afgelopen week hebben verricht om alles vandaag goed te laten verlopen. Ruud Bonke Na een aantal jaren alleen slaan de handen weer ineen Troost elkaar met deze woorden Beste Frans, Ed en Annet, Gerda en Ruud, Greet en Kees, klein- en achterkleinkinderen, familieleden en vrienden, parochianen van de H.H. Anna en Maria, toen Frans mij belde op donderdagavond 16 juni: het gaat slecht met mijn moeder. Ze ligt in het ziekenhuis. Ze heeft vanmiddag te horen gekregen wat er met haar aan de hand is, en dat er verder niets meer aan te doen valt - beseften we allebei dat haar levenseinde niet lang meer op zich zou laten wachten. Ook Greet besefte dat ten volle. Toen zij de uitslag te horen kreeg, drong de ernst daarvan onmiddellijk tot haar door. Dacht ik op tijd te zijn, zei ze tegen Frans, ben ik toch nog te laat. Ja, dat heb je met een sterke vrouw als Greet. Ze had een hoge pijngrens. Je hoorde haar niet of nauwelijks over haar zelf. Greet stond klaar voor anderen: onopvallend en op bescheiden wijze. Onopvallend en op bescheiden wijze was ze aanwezig. Die sterke en vitale vrouw, die door iedereen werd gewaardeerd. Vanmiddag zijn wij samengekomen om afscheid te nemen van Greet Maijs. Het is fijn, dat u, dat jullie hier zijn. Afscheid nemen van een overleden ouder kun je maar één keer en op een dag als deze ben je meer dan anders op elkaar aangewezen. Frans heeft gelezen uit de eerste brief van Paulus aan de Tessalonicenzen. Het oudste geschrift van Paulus - het oudste christelijke geschrift. Ik wil u niet in het ongewisse laten over de doden, schrijft Paulus, zodat u niet hoeft te treuren zoals zij die geen hoop hebben. Paulus bedoelt daarmee niet, dat wij geen verdriet mogen hebben, wanneer we een geliefde ouder, grootouder, gemeentelid, buur uitgeleide doen. Integendeel. Maar wij mogen in die rouw hoopvol blijven. De doden zijn ons voorgegaan in een nieuw leven bij God. Eens komen wij samen levenden en doden op de laatste dag, wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt. De dood heeft scheiding gebracht enkele jaren geleden tussen Greet en Frans. Nu, na een aantal jaren alleen slaan de handen weer ineen. Ik heb u gelezen uit het evangelie volgens Mattheus. (Mattheus 10:34-42) Misschien schrok u daar een beetje van. Of dacht u, wat moet zo een evangeliewoord tijdens de uitvaart van Greet? Waar slaat dit evangeliewoord op? Dit evangelie slaat in de eerste plaats op de uitzending van de 12 apostelen door Jezus. Hij laat zien, wat de keuze voor hem teweeg kan brengen, ook in de eigen kleine kring van familieleden en vrienden. Niet iedereen begrijpt de keuze, die je maakt, en je kunt met je keuze voor Jezus alleen komen te staan. In dit evangelie worden het betrouwbaar lid zijn van een familie en het loyaal en totaal volgen van Jezus niet tegen elkaar uitgespeeld. Integendeel. Alleen: wanneer je familie een rem zet, een blokkade opwerpt op je keuze Jezus te volgen, ga dan een keuze niet uit de weg. Dit evangeliewoord laat ook zien, dat wij een vangnet voor elkaar mogen vormen om elkaar op te vangen in dagen van vreugde en bij verdriet. De reden, dat ik deze tekst gekozen heb, zit voor mij in de zin: `Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, en wie zijn leven verliest om mijnentwil, zal het vinden. Zoals wij dat zo plechtig zeggen tijdens de laatste aanbeveling ten afscheid: Wees gedachtig, dat Greet door U herboren is uit het water en de heilige Geest, aan U is toe geheiligd door het teken van het kruis, is gevoed door het lichaam en bloed van uw zoon, en in uw kerk onderwezen door het woord

7 van uw waarheid. Greet heeft tijdens haar aardse leven het evangelie geleefd. Niet met grote woorden heeft zij dit gedaan, maar simpelweg door haar trouw, door er te zijn. In het evangelie wordt het te drinken geven van een beker koud water genoemd. Greet heeft veel meer dan dat gegeven tijdens haar leven. Omgekeerd: zij was dankbaar voor alles wat haar ten deel is gevallen. Moge Margaretha Maijs - Parmentier rusten in vrede. Uit de preek van Ruud Bosma tijdens de uitvaartdienst op vrijdag 24 juni 05 ln Memoriam Margaretha Mays- Parmentier Greet 31 augustus juni 2005 Graag wil ik Greet op deze plaats gedenken want ik heb haar 50 jaar gekend en al die jaren hebben we met elkaars wel en wee meegeleefd. Lang heb ik Greet meegemaakt in onze Haarlemse Vrouwenvereniging "De Helpende Hand" waar ze vele jaren penningmeester was. Ook het werk van de landelijke Vrouwenbond ging haar erg ter harte: of er nu een bondsdag, een ontmoetìngsdag of een conferentie was; Greet was erbij. Als er een woord van toepassing is op Greet en haar werken voor de kerk, dan is het wel het woord TROUW. Dat is voor mij het meest kenmerkende woord waarmee Greet getekend is. lk had dat woord wel, als bloemstuk, met grote letters uit rode rozen gemaakt, ten afscheid op haar kist willen Ieggen, want ik weet geen ander woord dat zó bij haar past! Behalve in het vrouwenwerk was ze ook actief bij allerlei andere kerkelijke activiteiten. Waren er cadeautjes nodig voor kinderfeest, bazar of kienavond? Greet zorgde ervoor. Werden er zangeressen gevraagd voor het koor? Greet zong mee, wel 30 jaar. Koffie schenkers nodig op zondag-na-de-kerk? Greet meldde zich en deed dat vele jaren. Vrijwilligers gevraagd voor Open- Monumentendagen? Greet was één van hen. Kenmerkend voor haar is dat ze altijd op de achtergrond bleef, nóóit op de voorgrond trad. De vele bezoeken die ze in de loop van de jaren gebracht heeft aan zieken en ouderen zijn echt ontelbaar. Ze hoorde en zag veel, maar ik heb haar nooit één kwaad woord over een ander horen zeggen. leder gemeentelid ontving op haar of zijn verjaardag altijd een kaart van de parochie van de H.H. Anna en Maria. Dat was niet zómaar een kaart, maar altijd zorgvuldig uitgezocht, met een hartelìjke wens erbij, geschreven in haar keurige handschrift. Zo zullen we haar hier erg missen. Mogen we er echter op vertrouwen dat God zijn goede en trouwe dienares Greet heeft Thuis gehaald in "het land van louter licht" herenigd met haar man Frans en, zoals op de rouwkaart vermeld stond, "de handen weer ineen geslagen". Tineke Tol 7 Uit het kerkbestuur We hebben er lang op gewacht, maar binnenkort komt de nieuwe pastoor naar Haarlem. Op 2 augustus gaat de familie Feenstra-Berlis in de pastorie te wonen. Daar wordt nu nog hard gewerkt om alles tijdig in orde maken, want er viel heel wat op te knappen in de pastorie: de c.v.-ketel moest vervangen worden, de elektrische bedrading moest voor een deel worden vernieuwd, de plafonds van de woon- en eetkamer zakten door, een aantal deuren waren aan vervanging toe en er viel natuurlijk heel wat te schilderen. Natuurlijk heeft onze deservitor Nico Schoorl de parochie goed terzijde gestaan, maar er zijn toch altijd zaken die blijven liggen in afwachting van de nieuwe pastoor. Naar verwachting zal mgr. Wirix pastoor Feenstra 11 september installeren. Van pastoor Bosma krijgen we uit Leiden goede berichten. Het bevalt hem en de parochianen goed. We waren heel blij dat hij de ziekenzalving heeft toegediend aan Greet Maijs-Parmentier en ook haar uitvaart heeft gedaan. Op 1 juni vertelde Frans Maijs tijdens de gemeentevergadering dat het slecht ging met zijn moeder en dat ze geen bezoek kon ontvangen, maar we hadden niet verwacht dat ze zo snel zou overlijden. Een groot verlies voor de parochie. Greet was er altijd als ze niet naar de camping was. Zondags om een uur of half 10 was ze als een van de eersten aanwezig. Ze heeft veel voor de parochie betekend en in de loop der jaren vele taken op zich genomen. Tineke Tol noemde bij de uitvaart de trouw van Greet als belangrijkste Anna-te-Drieën, notenhout met oude polychromie, Mechelen, omstreeks 1520

8 eigenschap, je kon altijd op haar rekenen als er ergens hulp bij nodig was, zoals bijv. bij de adventsmaaltijd. Maar ze had vele goede eigenschappen, was altijd opgewekt en had gevoel voor humor. We zullen Greet in dankbaarheid gedenken. De parochie heeft zich ook zorgen gemaakt toen vernomen werd dat de bisschop plotseling in het ziekenhuis was opgenomen, maar gelukkig kon hij na vier dagen weer naar huis. Dit jaar is mgr. Wirix 10 jaar bisschop van Haarlem en in die jaren zijn de Haarlemmers erg aan hem en zijn gezin gehecht geraakt. We hopen dat hij spoedig volledig hersteld en dat we hem nog vele jaren in ons midden hebben. Marijke Nijman,secretaris Stem in de Stad Stem in de Stad zoekt: vrijwillige medewerkers (m/v). Taak: het begeleiden van asielzoekers die tijdelijk in onze noodhuizen wonen. Wij bieden: vakkundige ondersteuning en een prettige werkkring. U kunt contact opnemen voor verdere kennismaking met: Stem in de Stad, Nieuwe Groenmarkt 10, 2011 TW Haarlem. Tel: info@stemindestad.nl Gordelversiering met Anna-te-Drieen, begin 16e eeuw, Vlaanderen 8 Individu en gemeenschap Er bestaat een spreuk die mij heel dierbaar is en die gaat over de polariteit tussen de kracht van de individuele mens en de totale mensengemeenschap waarin die individuele mens leeft. De spreuk is van Rudolf Steiner ( ) en hij gaat zo: Heilsam ist nur, wenn Im Spiegel der Menschenseele Sich bildet die ganze Gemeinschaft; Und in der Gemeinschaft Lebet der Einzelseele Kraft. Heilzaam is slechts, wanneer In de spiegel van de mensenziel De volledige gemeenschap zichtbaar wordt; En in de gemeenschap Leeft de kracht van de individuele ziel. Het gaat om de vraag: wat is er eigenlijk werkelijk gezond makend voor een gemeenschap? Volgens Steiner zijn er blijkbaar twee voorwaarden. De eerste voorwaarde is dat je als mens de hele gemeenschap in je hart probeert te dragen. Hij spreekt over spiegelen. Het karakteristieke van een spiegel is dat hij de zaken niet mooier weergeeft dan ze zijn. Een spiegel is objectief. Het gaat dus niet om sympathie of antipathie maar om een poging de mensen te zien zoals ze zijn. Een werkelijke belangeloze interesse voor de mensen om je heen is de kracht die ertoe leidt dat wij kunnen voldoen aan de eerste voorwaarde. De tweede voorwaarde is dat wij ons binnen de gemeenschap inzetten met de kracht die wij in onze individuele persoonlijkheid ervaren. Onze individuele oordeelskracht, onze individuele idealen, de vruchten van ons individuele leven, zij zijn de mogelijkheden die wij kunnen inzetten om de gemeenschap te dienen. Zelfinzicht is het vermogen dat ons leidt naar het voldoen aan de tweede voorwaarde. Als we niet aan de eerste voorwaarde voldoen, valt de gemeenschap uit elkaar door individuele conflicten. Opgeblazen ego's die de gemeenschap niet als totaliteit in hun hart dragen, richten de gemeenschap te gronde. Als we niet aan de tweede voorwaarde voldoen krijgen we een sekte. Als mensen hun eigen geestelijke zelfstandigheid opgeven om kritiekloos een leider te volgen dan staan alle neuzen de zelfde kant op. Na een aanvankelijk schijnbaar ideale situatie (geen conflicten) richt de sekteleider de gemeenschap te gronde door een collectieve zelfmoord of op een andere minder fatale manier. De bovenstaande spreuk spreekt mij aan omdat het geen machteloos protest is tegen het onvermijdelijk opkomende individualisme. Er spreekt realisme uit. Het opkomen voor onszelf is iets dat we als het ware automatisch meekrijgen door de geest van de tijd. Het zicht op het geheel is iets dat we actief moeten cultiveren om daarmee gelijke tred te houden. In onze parochie is de mogelijkheid om elkaar na de dienst bij de koffie te ontmoeten, een niet te onderschatten onderdeel van het geheel. Ik heb begrepen dat dit onderdeel destijds door het toenmalige pastoorsechtpaar Cor en Tineke Tol, in fasen is ingevoerd. Daar ben ik blij mee. Want toen ik vier jaar geleden de parochie binnen wandelde voelde ik een prettige samenhang die gebaseerd is op een echte interesse. Daar ben ik dankbaar voor. Henk Schutte

9 9 Veel mensen gaan tegenwoordig niet zomaar op vakantie. Ze gaan op relireis, doen een pelgrimstocht of maken een spirituele trip. Het aanbod is groot. Zo ging onze parochiaan Max Flietstra in 2000 naar Santiago de Compostela. Vele maanden van training en voorbereiding zijn hier aan vooraf gegaan. Uiteindelijk kon de reis starten op 29 april In dit nummer de vijfde aflevering. Camino 13 mei 2000 Kwart voor zes vertrek. Vandaag Burgos, en dan zit éénderde van de reis erop. Ik neem route A (er zijn ook nog routes B en C). Langgerekt pad langs de N120. De weg is vlak, dus geen klimwerk vandaag. Om negen uur staat de zon hoog aan de hemel, en ik heb het bloedheet. M'n voeten voelen ongelooflijk moe aan. Om tien uur ben ik in de buitenwijken van Burgos, maar dan is het nog zes á zeven kilometer naar de refugio. Die ligt aan de andere kant van de stad, in een park. Ik sleep mezelf voort door het centrum van Burgos. M'n voeten doen pijn van vermoeidheid. Ik maak van de gelegenheid gebruik de kathedraal te bezoeken. Binnen is het heerlijk koel. Erg indrukwekkend allemaal. Ik bezoek ook het graf van El Cid. Om kwart over twaalf kom ik aan in de refugio. Ik ben kapot. Ik ga douchen en de was doen, en dan heerlijk naar bed. Om zes uur maakt David mij wakker en staat ook Tatre, de engel uit Martinique, naast mijn bed. Ze vertrekt naar Tardajos, op tien kilometer van Burgos. Ik stap uit bed, geef haar een kus en wuif haar uit. David en Tony willen met mij gaan eten. Ik kleed me aan, en we gaan op stap. We moeten een heel eind lopen. Ik stel voor om Alberto te bellen, die ik al eerder op de Camino heb ontmoet. Zo gezegd, zo gedaan. Tony gaat uiteindelijk terug naar de refugio, want hij barst van de hoofdpijn. Als Alberto arriveert op de afgesproken plaats, stappen David en ik in de auto. We worden heel Burgos rondgereden, en David maakt een aantal foto's vanaf de citadel, waar we een prachtig uitzicht hebben over Burgos. Daarna rijdt Alberto ons buiten de stad naar een dorp, God mag weten hoe het heet, en eten we in een heel sfeervol Spaans restaurant. David leeft weer helemaal op, en ik voel de pijn in mijn voeten niet meer. Voordat we terugrijden naar de refugio bel ik Reina Hankel nog even, want die is jarig vandaag. 14 mei 2000 Vertrek om half zes. Vandaag ga ik kennismaken met de Meseta, ook wel 'de hel van Spanje' genoemd. Na Rabé de Las Calzadas begint het. Er is geen schaduwplek, of ook maar iets om te schuilen. Als ik om negen uur Hornillos del Camino zie liggen, sla ik een kruis, dankbaar als ik ben te weten dat ik de ergste hitte van vandaag in een schaduwrijke omgeving zal doorbrengen. Ik ben op tijd om de mis van tien uur in de kerk bij te wonen. Na de dienst gaat de refugio open en installeer ik mijzelf. En wie komt daar binnen? Het is Catharine, die mij op de eerste dag de Ibañeta-pas heeft overgeholpen. Ze vertelt twee dagen in een vijfsterren-hotel te hebben doorgebracht, in Burgos, en dat haar man, die thuis is, in Luxemburg, een nieuw sportvliegtuigje heeft gekocht. Het zal allemaal wel, maar ze maakt op mij een allesbehalve gelukkige indruk. Ik denk dat ze op de Camino iets zoekt ter compensatie van haar luxe leven. Of ze het ooit zal vinden? Ik weet het niet. Innerlijke rijkdom is niet te koop, die wordt je door het leven zelf geschonken. We praten nog wat en ik probeer haar wat op te vrolijken, met wat grappen uit de oude hoedendoos. David en Tony zijn ook gearriveerd. We gebruiken in het dorpscafé een uitgebreide lunch, en gaan daarna heerlijk naar bed. 's Avonds verneem ik het nieuws over de tragedie die zich in Enschede heeft voltrokken. Ik bel Carla, omdat het Spaanse nieuws geen Nederlandstalige ondertitels heeft. Het drama is het gespreksonderwerp van die avond onder de pelgrims. Ik ga om tien uur naar bed en word tot één uur wakker gehouden 'Het zaad wordt een boom' Na een week met regen en wind, de eerste zonnige warme dag: zondag 10 juli de 'zondag van de zaaier'. Op weg naar de kerk denk ik: het zal wel niet druk zijn in de kerk: vakantietijd, jonge ouders gaan vandaag met hun kinderen naar strand, bos en duin. Dat was dus negatief gedacht, want de kerk was redelijk bezet, óók met jonge ouders! Evangelie, preek en liederen gingen uiteraard over de Zaaier. Na de communie kwamen de kinderen uit de kinderkerk (ik telde er elf!) om hun verhaal over het zaad te 'spelen', zodat we allemaal konden begrijpen dat het zaad een boom wordt. De laatste jaren zijn er in onze parochie, naast ouderen ook jonge mensen toegetreden en daarmee ook jonge kinderen. Het is fantastisch te zien hoe de ouders zich inzetten voor de kerk zodat er nu een bloeiende kinderkerk is. De kinderen komen iedere zondag in de 'grote kerk' en vertellen frank en vrij hun verhaal, laten tekeningen zien, spelen een spel of zingen een lied. Het aandeel van de kinderen ontroert me vaak. Vanmorgen bij het slotlied, liep er een 'heuse' traan over mijn wang (maar je mag toch wel een beetje sentimenteel zijn, als je net een jaartje ouder bent geworden?): 'Dankt, dankt nu allen God met hart en mond en handen... die ons van kindsbeen aan ja, van de moederschoot Zijn vaderlijke hand en trouwe liefde bood' Zo van harte hoop en bid ik dat in al die lieve kinderen het uitgestrooide zaad tot een boom mag uitgroeien. Zondagmiddag 10 juli, Tineke Tol Tekening Sander Meerveld

10 10 8 oktober Bazaar Bazaar Bazaar In de vorige schakel berichtten wij u al over de aankomende bazaar op 8 oktober De voorbereidingen zijn in volle gang! Zo kunnen wij u berichten dat er naast een rad van Fortuin, een gezellige koffiehoek, een papieren bloemen workshop en de viskraam ook een grote rommelmarkt wordt georganiseerd en tweedehands kleding te koop zijn. Voor de kinderen zijn ook veel leuke activiteiten, maar dat blijft nog even een verrassing! Lekkere en leuke zelfgemaakte artikelen worden verkocht. Aan het eind van de dag wordt een veiling gehouden van de mooiste spullen. De bazaar start om uur en zal om uur weer afgelopen zijn. De opbrengst is bestemd om een traplift te realiseren in het trappenhuis van de kerk. Zet 8 oktober in uw agenda en zegt het voort! Heeft u nog ( goede) rommel staan, of kleding in de kast hangen die u toch nooit meer draagt? Wilt u een zelf gebakken taart of zelfgemaakte jam doneren? U kunt dit doorgeven aan: Nico de Rijk/Léonie Wijker Michaël Maas , Brigitte Paulissen Rianne Hammingh Met veel plezier komen wij de spullen ook bij u ophalen. door het geblaf van enkele honden. Met de beelden van Enschede op mijn netvlies val ik toch in slaap. 15 mei 2000 Om vijf uur vertrek ik, op weg naar Castrojeriz. Vanuit de vallei is het een klim van drie á vier kilometer om weer op het plateau te komen. Onderweg hoor ik vreemde geluiden. Het zouden zigeuners kunnen zijn, daar zijn we voor gewaarschuwd. Ik heb geen enkele angst, maar ben toch blij te weten dat de pelgrims achter mij op ongeveer een half uur achter mij aankomen. Na tien minuten verstommen de geluiden, ga ik op een hoopje stenen zitten en geniet ik van de stilte. Ik vervolg na plusminus vijfentwintig minuten mijn weg. Om half elf kom ik aan in Castrojeriz. De refugio gaat pas om drie uur open. In de kroeg aan de overkant, een voormallige wijnperserij, waar muziek van Clannad wordt gedraaid, drink ik koffie. De muziek geeft weer wat mijn gevoelens op dit moment zijn. Ik breng de dag rustig en wat teruggetrokken door. 16 mei 2000 Ik sta om half vier op, want het is vandaag vijfentwintig kilometer, en ik wil de zon zoveel mogelijk ontlopen, want die vreet energie. Ik wek om vier uur Paddy, een hele aardige vent uit Ierland, die om half vijf wil vertrekken. Ik noem hem 'Captain', omdat-ie altijd voor mij salueert. Ik besluit de eerste elf kilometer over de weg te gaan, en niet over het pad, omdat me dat veiliger lijkt. Ik moet daarvoor vijf kilometer omlopen, dus vandaag in totaal 30 km doen. Na een uur lopen moet ik een afslag hebben en loop ik een gehucht binnen, op zoek naar deze afslag. Alle honden slaan aan. Het is een lawaai van jewelste. De mensen hier zullen wel blij met me zijn, om vijf uur 's ochtends... Ik kan de afslag niet vinden. Het is gelukkig heldere maan en ik zie verderop het silhouet van hoogspanningsmasten. Ik loop via een zandpad die richting maar op, in de hoop de afslag, en de weg naar Frómista, te vinden. Ik heb geluk. De hoogspanningsmasten lopen parallel aan de weg die ik moet hebben. Als ik verder mijn weg vervolg, verstomt het hondengeblaf. Aan de horizon zie ik bliksemflitsen. Daar onweert het. Het is een prachtig gezicht, in het donker. De ene bliksemflits na de andere. Om half zeven houd ik een rustpauze aan de Rio Pisuerga. Het is dan al bijna licht. Ik word opgevreten door de muggen, en vertrek dan ook weer heel snel. Om half tien kom ik aan in Frómista. Terwijl ik koffie drink op een terrasje, vraagt een Spanjaard of ik overnacht in de refugio, waarop ik bevestigend met "Si" antwoord. Ik ben de eerste pelgrim, en hij geeft mij de sleutel van de refugio. Ik ben zeer erkentelijk voor het vertrouwen, en ga meteen op weg naar mijn slaapplaats voor de komende nacht. Als ik binnenkom in de refugio, is het één grote zwijnenstal. Ik kies het beste bed, en neem het maar zoals het is. 's Middags slaap ik als een roos. 's Avonds eet ik met de whisky-boys en nog wat andere pelgrims. Het is een vrolijke boel tot half elf, waarbij de wijn weer eens rijkelijk vloeit. wordt vervolgd...

11 Kinderpagina Vijf broden en twee vissen Jezus en zijn leerlingen zijn in een boot op het meer op weg naar de overkant. Maandenlang hebben ze door het land getrokken. Overal waren er de mensen met hun vragen en ruzies en verdriet. Nu is Jezus moe en hij wil rusten. Aan de overkant van het water zijn de bergen, daar is het stil. 's Morgens vroeg zien de mannen in de haven hem gaan. Wat later op de dag, als de mensen naar de markt komen om te wachten op Jezus, is hij er niet. Besluiteloos staan ze bij elkaar met hun kinderen die vragen: 'Waar is Jezus nou?' en met hun zieken die niemand nu beter maken zal. Dan zegt er één: 'Ik ga hem achterna.' Dat is een plan. De zieken en kleine kinderen in boten, de anderen lopend om het meer heen, gaan ze op weg - een grote stoet mensen op zoek naar de Heer. En als Jezus bij de overkant aankomt, staan ze met z'n duizenden naar hem uit te kijken. De leerlingen mopperen. 'Heeft een mens dan nooit rust. Kom, we keren, we zoeken wel een andere stille plek.' Maar Jezus gaat niet weg. A1 die mensen zijn niet voor niets gekomen. Hij laat aanleggen, en opnieuw vertelt hij de verhalen van God en de mensen; en hij geneest de ziekn. Als het avond, wordt gaan de leerlingen naar Jezus toe en zeggen: 'Meester het is al laat. Stuurt U de mensen nou toch weg.' Jezus zegt: 'Ze moeten nog eten. Jullie moeten ze te eten geven.' De leerlingen 11 antwoorden: 'Duizenden mensen zijn er. Waar halen we zoveel eten vandaan? We hebben maar vijf broden en twee vissen.' Maar Jezus liet de mensen gaan zitten in het gras, nam het eten en zei de zegen: 'Heer onze God, U bent koning van alle dingen.' Daarna brak hij het brood en de vissen in stukken, en de leerlingen deelden het rond. Alle mensen aten, en er was genoeg voor iedereen. Wat zullen die mensen veel te denken en te praten gehad hebben, toen ze met elkaar weer op weg gingen naar huis. 'Geweldig,' zeiden sommigen, 'zulke wonderen. Die Jezus, die is machtig. Dat kan me een koninkrijk worden. Jezus moet de keizer die we nu hebben - een vreemde keizer uit een vreemd land die hier niets te maken heeft - wegjagen, hèm en al z'n soldaten. Je zal zien dat kan hij en dan worden wij de baas.' Anderen zijn stil. Ze denken aan wat Jezus vertelde dat het nieuwe koninkrijk ánders is dan macht en de baas zijn; dat het is als zaad in de grond. Zoals een klein zaadje langzaam een sterke boom wordt met takken en bladeren, zo groeit het koninkrijk, als de mensen van God houden en voor elkaar zorgen en samen gaan delen. Hun leven lang willen ze onthouden hoe het was toen Jezus deelde en niemand meer honger had. Hun leven lang willen ze meedoen met hem, en geduldig zijn en moet houden, tot elke dag is als vandaag. Miep Dirkzwager

12 Agenda JULI zo 24 juli uur Eucharistieviering, Tiende zondag na Pinksteren (12 in de reeks) uur Church of England, Reflection and said Eucharist in the Church hall zo 31 juli uur Dienst van Schriftlezing en Gebed, Elfde zondag na Pinksteren (13 in de reeks) uur Church of England, Holy Communion (said) AUGUSTUS zo 7 aug uur Eucharistieviering, Twaalfde zondag na Pinksteren (14 in de reeks) uur Church of England, Holy Communion (said) zo 14 aug uur Eucharistieviering, Ontslapen van de H. Maagd Maria uur Church of England, Sung Eucharist (The Blessed Virgin Mary) zo 21 aug uur Eucharistieviering, Veertiende zondag na Pinksteren (16 in de reeks) uur Church of England, Evening Prayer and Holy Communion uur Choral Evensong in de Grote- of Sint Bavokerk met The Anglican Singers zo 28 aug uur Dienst van Schriftlezing en Gebed, Vijftiende zondag na Pinksteren (17 in de reeks) uur Church of England, Reflection and said Eucharist SEPTEMBER zo 4 sep uur Eucharistieviering, Zestiende zondag na Pinksteren (18 in de reeks) uur Church of England, Sung Eucharist za 10 sep v.a uur Open Monumentendag en uur Lunchtime recital door Anglicaans koor zo 11 sep uur Eucharistieviering, Zeventiende zondag na Pinksteren (19 in de reeks), Installatie van Pastoor Feenstra uur Church of England, Choral Evensong zo 18 sep uur Eucharistieviering, Achttiende zondag na Pinksteren (20 in de reeks) uur Church of England, Morning Prayer and Holy Communion REDACTIESLUITING VOLGENDE SCHAKEL zo 25 sep uur Eucharistieviering, Negentiende zondag na Pinksteren (21 in de reeks) uur Church of England, Reflection and said Eucharist do 29 sep uur Church of England, Sung Eucharist (St. Michael and All Angels) OKTOBER za 8 okt tot uur BAZAAR! Leen mij je oor en kom bij mij luister, en je zult leven. Ik sluit met jullie een eeuwigdurend verbond, als bevestiging van mijn liefde voor David. Jesaja 55:3 12 Adressen Oud-Katholieke Kerk van de H.H. Anna en Maria Kinderhuissingel AV Haarlem www. kerkpleinhaarlem.nl Deservitor Pastoor N. Schoorl Van Hasseltlaan 9, 1222 PC Hilversum tel: marnico@tiscali.nl Kerkbestuur okkhaarlem@hetnet.nl Secretariaat: Mw. M.L. Nijman-Smits H.M. Dijklaan TT Badhoevedorp tel: Penningmeester: Dhr. F. Westenberg Haringvliet XB Hoofddorp tel: Lid: Mw. H. Meerveld-de Haart Wemmingen RL Nieuw-Vennep tel: Lid: Dhr. F.C. van Westrenen Coltermanstraat 9 zw 2013 BA Haarlem tel: Betaling giften en vaste bijdragen Postgiro t.n.v. Giften en Bijdragen Oud-Katholieke parochie H.H. Anna en Maria Franz Leharlaan GS Heemstede Kosterij Michaël Maas Pijntorenstraat BM Haarlem tel: michael.maas@zonnet.nl Bijdragen voor de koffiekas op girorekening Redactie 'de Schakel' Dhr. J. Luiting Dompvloedslaan NG Overveen tel: redactiedeschakel@zonnet.nl