Mobiliteit in een sneltreinvaart

Transcriptie

1 nummer 06, juni 2012, jaargang 25 - voor meer salarisinfo ga naar Mobiliteitsspecial: Twee verklaringen verklaard BTW en mobiliteit Mobiliteit in een sneltreinvaart

2 Op HR-gebied is er veel regelwerk. Met XpertHR hebben we alle wetswijzigingen, reglementen en voorbeelddocumenten op één plek. Saskia van Leeuwen, adviseur HR-beleid Koninklijke Saan Wilt u ook meer tijd overhouden om toegevoegde waarde te leveren? Met XpertHR optimaliseert u uw werkproces. Op onze HR Antwoordbank vindt u antwoord op al uw HR-vraagstukken, slimme tools, praktijkcases, checklists, betaalbaar juridisch advies en nog veel meer. Alles bij elkaar op één plek. Vraag nú een demo aan via of 45_12_15-01 GROTER Adv_210x297 Saskia van Leeuwen V2.indd :35

3 Inhoud Column (Loon-)controle 14 Arbeidsrecht - Concurrentiebedingen: 10 regels 18 Zeker Weten - Vakantie en ziekte 20 Vitaliteit - Vitaliteitssparen 21 Belastingen - Mobiliteit en bedrijfsstrategie 24 Uitgelicht - Wet uniformering loonbegrip 26 Jurisprudentie 30 Stand van Zaken Mans Kuipers, Ernst & Young Belastingadviseurs LLP. Recent kwam een van de Nederlandse vakorganisaties in het nieuws door te vermelden dat zowel burgers als bedrijven nog nauwelijks zouden worden gecontroleerd. Burgers zouden nog maar één keer in de 100 jaar worden gecontroleerd en bedrijven slechts één keer in de 43 jaar. Op zichzelf vind ik dit niet echt bijzonder nieuws en eigenlijk ook niet eens erg verontrustend als maar duidelijk is dat als een bedrijf maar gemiddeld één keer in de 43 jaar wordt gecontroleerd de daaraan ten grondslag liggende afweging juist is geweest. Ik vrees dat dat echter niet altijd het geval is. We weten dat de overheid ernaar moet streven om haar kosten waar mogelijk te beperken en haar opbrengsten moet optimaliseren. Dit was en is een van de grootste uitdagingen voor de politiek in het algemeen en voor de Belastingdienst in het bijzonder. In dat kader is ook in ons land het controleapparaat en de controlemethodiek bijna continu onderwerp van gesprek. Zelf mocht ik begin jaren tachtig bij de fiscus starten in een tijd dat het bij looncontroles een van de belangrijkste items was om te kijken of de door individuele medewerkers ingevulde zogenoemde loonbelastingverklaring correct in de loonadministratie was verwerkt. Later ging men zich bij looncontroles (volstrekt terecht!) meer bezighouden met juist wat buiten de loonadministratie zit, maar daar eigenlijk toch wel in opgenomen moet worden. Vragen die dan spelen betreffen het punt van de dienstbetrekking of niet (inhoudingsplicht) of de vraag of een bepaalde vergoeding of verstrekking terecht (deels) onbelast is. Dit was nog de tijd van verticaal toezicht hoewel die term bij mijn weten nauwelijks werd gebruikt. Tegenwoordig gaat het meer over (andere) wetgeving die door personen vrijwillig wordt opgevolgd omdat ze het er gewoon mee eens zijn en begrijpen waarom, wat, op welk moment moet gebeuren. In vaktermen: de overheid wil compliance realiseren. In dat kader is ook horizontaal toezicht in het leven geroepen, waar al vaker in SalarisMagazine op ingegaan is. Verwacht mag worden dat de compliancegedachten nog veel meer belang zal gaan krijgen nu de rol van de fiscus door voortgaande bezuinigingen nog scherper van een goede prioriteitenstelling voorzien moet worden, wat ongetwijfeld in zal houden dat u uw verplichtingen in de loonadministratie uit eigen beweging zelf zeer goed in de gaten moet houden. Lees met dit in uw achterhoofd in dit nummer van SalarisMagazine het artikel van Rien Vink over de verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto en de verklaring geen privégebruik. De echte liefhebbers wil ik tot slot nog even wijzen op mijn column Bluf of zoals gepubliceerd in het juli-/augustusnummer van 2011 in SalarisMagazine. Reageren? redactie@salarismagazine.nl nr. 06, juni meer op p.3

4 Berichten Rekenregels juli 2012 bekend Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft de rekenregels per 1 juli 2012 gepubliceerd. Strengere normen voor optrekken pensioenen De pensioenregels worden flink aangescherpt. Pensioenfondsen moeten voortaan duidelijk maken hoe ze de toekomstige lasten verdelen over oud en jong. Plan winstuitkering ziekenhuis op lange baan Een meerderheid in de Tweede Kamer wil het voorstel van het kabinet controversieel verklaren om private partijen te laten investeren in ziekenhuizen zodat ze voortaan de winst kunnen opstrijken. Subsidie voor schoonste vrachtauto s De schoonste vrachtauto s en bussen komen dit en volgend jaar in aanmerking voor een subsidie van maximaal 4500 euro. Rover start petitie voor reiskostenvergoeding Reizigersvereniging Rover is een online petitie begonnen om afschaffing van de onbelaste reiskostenvergoeding te voorkomen. Heffings- en invorderingsrente Q omhoog Elk kwartaal wordt het percentage van de heffingsrente en de invorderingsrente die de Belastingdienst in rekening brengt of vergoedt, opnieuw vastgesteld. AOW er wordt aantrekkelijker voor werkgevers Voor werkgevers wordt het aantrekkelijker om een AOW er in dienst te nemen. Volgens een plan van minister Kamp hoeven AOW ers straks zes weken het loon door te betalen bij ziekte, in plaats van twee jaar. Toch geen werkbonus voor oudere werknemers De nieuwe werkbonus voor oudere werkenden, die in 2013 in aanvulling op de arbeidskorting zou worden ingevoerd als onderdeel van het Vitaliteitspakket, wordt toch niet ingevoerd. Woon-werkreiskosten vanaf 2013 belast Met ingang van 1 januari 2013 kunnen reiskosten voor woon-werkverkeer niet langer onbelast worden vergoed. De vergoeding voor zakelijke reizen kan nog wel onbelast worden vergoed. Werkgevers: meer loon in cao en betere productiviteit In het cao-overleg moeten werkgevers en vakbonden zorgen voor meer loonruimte. Dat is goed voor de koopkracht en dus voor de economie. Dat zei directeur Hans van der Steen van werkgeversvereniging AWVN donderdag tijdens een bijeenkomst over arbeidsverhoudingen. Wettelijk minimumloon per 1 juli Het wettelijk minimumloon stijgt per 1 juli 2012 naar 1456,20 euro per maand bij een volledig dienstverband. Op dit moment bedraagt het nog 1446,60 euro per maand. Het bedrag geldt voor werknemers vanaf 23 jaar. Positie uitzendkrachten verandert Onlangs heeft de Eerste Kamer een wetswijziging aangenomen die de positie van uitzendkrachten moet verbeteren. Het uitgangspunt is dat uitzendkrachten gelijk worden behandeld als werknemers. Economie herstelt traag in tweede helft 2012 De Nederlandse economie herstelt in de tweede helft van dit jaar waarschijnlijk langzaam van de huidige krimp. Dat meldt de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) dinsdag. Versoepeling ontslagrecht: vooral zorg over oudere werknemer Uitgaande van de vele eerste reacties op de in het Lenteakkoord voorgestelde versoepeling van het ontslagrecht is er vooral zorg over de gevolgen voor de oudere werknemer. Ook in de reacties op de website penoactueel.nl wordt de vermeend zwakkere positie van de oudere werknemer vaak genoemd. Ook vakbonden hebben grote bezwaren, terwijl werkgeversorganisaties als VNO-NCW vooral voordelen zien. Nederland in top 4 loonbelasting In Zweden, Denemarken en België betalen werknemers met de hoogste inkomens het meest aan loonbelasting, direct gevolgd door Nederland en Spanje op een gedeelde vierde plaats. Lonen in Nederland bij de hoogste in de wereld De lonen in Nederland behoren tot de hoogste in de wereld. Dat geldt niet alleen voor wat werknemers bruto aan salaris krijgen, maar ook voor wat na aftrek van belastingen en premies netto overblijft. Deel ontslagvergoeding hogeschool teruggeëist Staatssecretaris Halbe Zijlsta (Onderwijs) vindt dat een vroegere bestuurder van de Hogeschool Utrecht een te hoge ontslagvergoeding heeft gekregen. p.4 nr. 06, juni meer op

5 Berichten NIRPA nieuws NIRPA Congres Payroll professionals ontmoeten elkaar De tweede dinsdag in september (het is al een traditie) 11 september 2012 vindt het derde NIRPA-congres plaats. Dit congres wil zich onderscheiden van andere congressen door ook te focussen op de specifieke veranderende wereld van de payroll professional. Naast het geven van op vakkennis gerichte informatie willen wij deelnemers aan het congres aansporen en uitnodigen na te denken over de wijzigingen in het vak en de invloed van bijvoorbeeld veranderende wet- en regelgeving, automatisering en social media op de traditionele werkzaamheden en rol van de payroll professional. Dus een congres om over uw eigen professionele toekomst mee te denken en informatie op te doen. Voor het eerst heeft ons congres een hoofdsponsor: Nmbrs. Nmbrs is een kennisintensieve ITdienstverlener op het gebied van online HR- en salarisapplicaties. We zijn verheugd met de ondersteuning van Nmbrs voor ons congres. Dankzij onze hoofdsponsor en onze andere sponsors kunnen wij ons congres (incl. buffet) ook dit jaar tegen het zeer aantrekkelijke bedrag van 100,- (excl. BTW) aanbieden. Om de onafhankelijkheid van het NIRPA te waarborgen hebben sponsors geen invloed op de inhoud van het congresprogramma. Locatie en tijd: Media Plaza Utrecht - 11 september uur tot uur; het congres is goed voor 40 PE punten - toe te voegen via onze PE kalender (ID ). Aanmelding: voor alle in NIRPA-registers ingeschreven personen is er tot 30 juni a.s. de gelegenheid zich tegen het wel zeer aantrekkelijke (voorinteken-`)bedrag van honderd euro ( 100, -) excl. BTW in te schrijven. Na 30 juni wordt de aanmelding ook opengesteld indien nog plaatsten beschikbaar voor derden. De prijs voor deelname is dan 275, - per persoon (excl. BTW). Voor in het register ingeschreven personen geldt vanaf 1 juli een prijs van 200, - (excl. BTW)! Alle bedragen zijn incl. koffie/thee en buffet na afloop. Meer informatie, ook over het programma: VNSa nieuws Algemene Ledenvergadering 2012 We willen onze leden kunnen zien ; was de stelling van Jan Zwiers, voorzitter VNSa. Met het organiseren van kleinschalige regionale bijeenkomsten door het hele land, de gebruiksvriendelijke website met het forum en gebruikersgroepen en deelname aan beurzen ontmoet het bestuur vele leden van de beroepsvereniging voor de salarisadministrateur. Deze beroepsgroep, bestaande uit werknemers maar ook ZZP ers, is over het algemeen goed opgeleid, houdt de veranderingen bij en laat zich regelmatig bijscholen. De VNSa heeft ook meerwaarde voor haar leden die vaak solistisch werkzaam zijn in een bedrijf. Ondermeer als helpdesk, denk hierbij aan het forum op de website, de diverse gebruikersgroepen, allemaal mogelijkheden om vragen en problemen met behulp van een of meerdere collega s op te lossen. Welke service kunnen wij als beroepsvereniging bieden aan onze leden? Hoe kunnen wij onze leden nog beter van dienst zijn, hoe kunnen wij ze sneller van antwoord voorzien. Niet meer alleen door middel van een (papieren) nieuwsbrief in de postbus. Social media, een interactieve website maar ook persoonlijke ontmoetingen tijdens regionale bijeenkomsten zijn de middelen om elkaar te zien. Ook van de leden verwacht het bestuur activiteit, wat betekent de vereniging voor jou? Waarvoor wil je lid zijn, wat haal je uit het lidmaatschap, maak je gebruik van de website, doe je mee aan het forum, deel je je kennis met collega s. Allemaal zaken die eigenlijk bevestigend beantwoord zouden moeten worden. Het bestuur heeft als missie om haar leden ondersteuning te bieden, promoten van opleidingen, geven van seminars, het stimuleren van het bezoeken van bijeenkomsten etcetera. De website is dan een soort virtuele ontmoetingsplek. Maak je gebruik van deze mogelijkheden dan heeft de VNSa als beroepsvereniging een meerwaarde voor jou als lid. Het bestuur wil ook intern een aantal zaken herstructureren zodat aktiviteiten efficiënter en professioneler aangepakt kunnen worden. Het (vrijwilligers) bestuur wil de tijd zo efficiënt mogelijk en maximaal inzetten voor de vereniging om aan de leden dat te kunnen bieden wat zij van een beroepsvereniging mogen verwachten. Met deze woorden besluit de voorzitter zijn betoog t.a.v. de visie en missie. nr. 06, juni meer op p.5

6 Belastingen Special over mobiliteit: een inleiding Door drs. H. (Mans) Th. Kuipers, verbonden aan Ernst & Young Belastingadviseurs LLP, praktijkgroep Human Capital te Rotterdam. Iedereen die nauw betrokken is bij het arbeidsvoorwaardenbeleid, dan wel bij de te voeren salarisadministratie, weet dat het onderwerp mobiliteit garant staat voor (complexe) regelgeving én emoties. Kijk alleen al naar de recente discussies over de huidige hoogte van de maximale onbelaste reiskostenvergoeding; slechts 19 cent per kilometer hoewel het feitelijke kostenplaatje zelfs voor een normale middenklasser beduidend hoger ligt en rond de 24 cent uitkomt, terwijl recent in het kader van het zogenoemde wandelgangenakkoord door de Kunduz-coalitie is afgesproken om ingaande 2013 géén onbelaste reiskostenvergoedingen voor in ieder geval het woon-werkverkeer toe te staan. Op zichzelf mogelijk een goede reden om versneld over te stappen naar de werkkostenregeling, maar dat terzijde. Een ander bewijs voor de emoties, maar ook het belang dat men hecht aan de auto in brede zin, bleek uit een onderzoek naar mogelijke bezuinigingen. Zoals bekend een zeer actueel thema. Uit de in een enquête voorgelegde 23 potentiële bezuinigingsvoorstellen zouden de aanhangers van met name VVD en CDA meer moeite hebben met een verhoging van de benzineaccijns dan met een bezuiniging op het onderwijs. Dat geeft nog eens stof tot nadenken! Heilige koe Niet voor niets wordt de auto in zijn algemeenheid ook wel aangeduid als de heilige koe. Een melkkoe voor de overheid als het gaat om bijzondere heffingen zoals wegenbelasting, BPM en niet te vergeten de benzineaccijns, maar ook een vervoersmiddel dat zich bij uitstek leent voor door de overheid beoogde gedragsveranderingen, hoewel dat laatste niet altijd even succesvol is. Een fiscaal aantrekkelijke carpoolregeling kunnen we ook nog onder de huidige regelgeving zeker opzetten, maar betwijfeld mag worden of er dan ten opzichte van het verleden meer gebruik van zal worden gemaakt. Wel succesvol was het streven van de overheid om, als er dan toch auto s op de weg komen, in ieder geval zo veel mogelijk minder milieubelastende auto s aan het verkeer te laten deelnemen. De koppeling van een bijtelling aan de CO 2 -uitstoot (maar ook de BPM en de wegenbelasting) was zo succesvol, dat er in de afgelopen jaren relatief weinig auto s ter beschikking werden gesteld die voor een 25%-bijtelling in aanmerking komen. Veel auto s werden daarentegen gekocht of geleased met een 20- of 14%- bijtelling. Dit kostte de overheid uiteindelijk zo veel geld dat per 1 juli aanstaande de relevante regelgeving drastisch wordt herzien. Ik ben erg benieuwd hoe de autoindustrie hier verder op gaat inspelen. In ieder geval zijn veel garages nog tot 1 juli erg druk met het afleveren van auto s met een lagere bijtelling dan 25%. Vier artikelen Deze uitgave van SalarisMagazine bevat een viertal artikelen over bijzondere onderwerpen rond mobiliteit. Eén artikel is in zijn geheel gewijd aan de twee bijzondere verklaringen die we nu nog kennen aangaande het gebruik van een ter beschikking gestelde (bestel-)auto. De verklaring geen privégebruik en de met ingang van dit jaar van toepassing zijnde verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto. Deze laatste verklaring is pas van kracht met ingang van 2012 en heeft voor werkgevers een paar bijzondere aandachtspunten. Zoals hiervoor al aangegeven gaat de regelgeving inzake reiskostenvergoedingen ingaande 2013 drastisch op de schop. Op basis van wat nu al bekend is, lijkt dat ook tot gevolg te hebben dat de verklaring geen privégebruik vanaf volgend jaar een andere opzet zal kennen. Te zijner tijd komen we daar in SalarisMagazine wel op terug. In de loop van 2011 werd het ministerie van Financiën gedwongen om binnen zeer korte tijd haar beleid ten aanzien van de BTW-heffing over ter beschikking gestelde auto s drastisch te herzien. Een enorm onderscheid is er nu tussen de wetgeving van kracht vóór en met ingang van 1 juli Gevolg was ook een stuwmeer aan bezwaarschriften over met name de zogenoemde BTW-correctie over de periode 1 januari tot 1 juli Aan de BTW-problematiek rond vervoer is alleen al om bovenbedoelde redenen volstrekt terecht een artikel gewijd. Het derde artikel in de special van SalarisMagazine is gewijd aan andere bijzondere aandachtspunten buiten de auto. Weet u wat de fiscale consequentie is van een ter beschikking gestelde motor? In het laatste artikel staat tot slot de vraag centraal in hoeverre mobiliteit onderdeel uitmaakt (of kan, dan wel moet maken) van de bedrijfsstrategie van bedrijven. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is voor veel bedrijven een belangrijk thema, maar hoe kan dit dan doorwerken naar de onderdelen people, planet en profit? Al met al is mobiliteit een onderwerp waar je niet over uitgesproken raakt en ook over kan blijven schrijven. Wordt vervolgd derhalve. p.6 nr. 06, juni meer op

7 Belastingen Twee verklaringen verklaard! Volgens vaste jurisprudentie (zie bijvoorbeeld meest recente uitspraak Hoge Raad d.d. 13 augustus 2010) geldt dat als een (bestel-)auto van de zaak ter beschikking staat, er een vermoeden is van privégebruik. Om dat vermoeden te weerleggen, zijn er verschillende mogelijkheden. Onder andere is er de verklaring geen privégebruik en met ingang van 1 januari van dit jaar de verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto. Deze beide verklaringen bespreken we in dit artikel. Door M.(Rien) H.G.A. Vink verbonden aan Rien Vink Loonheffingen. Verklaring geen privégebruik? Sinds 2006 bestaat de Verklaring geen privégebruik. Deze verklaring kan alleen door de werknemer worden aangevraagd. De werknemer hoeft geen verklaring aan te vragen in de volgende situaties: de werkgever heeft een collectieve afspraak gemaakt met de Belastingdienst; de werknemer rijdt in een bestelauto die hij buiten werktijd niet kan gebruiken; de werknemer rijdt in een bestelauto en de werkgever heeft aan de werknemer een schriftelijk verbod op privégebruik opgelegd. De werkgever oefent daarop voldoende controle uit en past een passende sanctie toe als het verbod niet wordt nageleefd; de werknemer rijdt in een bestelauto die door de aard van het werk doorlopend afwisselend samen met 1 of meer collega s wordt gebruikt. Het privégebruik wordt via een eindheffing door de werkgever belast; de werknemer rijdt in een bestelauto die (bijna) uitsluitend geschikt is voor vervoer van goederen; de werknemer rijdt in een auto die is ingericht, en als zodanig uiterlijk kenbaar is, om te worden gebruikt door de politie, door de brandweer, voor het vervoer van zieken en gewonden, voor het vervoer van stoffelijke overschotten, voor het vervoer van gevangenen, voor het vervoer van zieke of gewonde dieren of voor geldtransport. Als de werknemer de Verklaring geen privégebruik van de Belastingdienst heeft ontvangen, geeft hij een kopie aan zijn werkgever. Met deze verklaring kan de werkgever de bijtelling in verband met de terbeschikkingstelling in de loonadministratie achterwege laten. De werknemer moet echter altijd overtuigend aan de Belastingdienst kunnen bewijzen (de wetgever spreekt hier heel bewust van aantonen ) dat hij met de auto niet meer dan 500 privékilometers, op jaarbasis bezien, heeft gereden. Dat kan bijvoorbeeld met een sluitende rittenregistratie. Als de werknemer het bewijs niet kan leveren, zal de Belastingdienst bij hem gaan naheffen. Het gaat dan om de verschuldigde loonbelasting/premie volksverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet. De naheffing kan verhoogd worden met de verschuldigde heffingsrente en eventueel een boete. De verklaring heeft een looptijd van onbepaalde duur. Als de omstandigheden waaronder de werknemer de verklaring heeft aangevraagd wijzigen, dan moet de werknemer dat zo spoedig mogelijk melden aan de Belastingdienst. Met ingang van 2012 is in de wet opgenomen dat de werkgever, ondanks de verklaring geen privégebruik, gehouden is wel het autokostenforfait toe te passen als hij weet dat de auto voor meer dan 500 kilometers privé op jaarbasis wordt gebruikt door de werknemer. Daarnaast kan de werkgever de Belastingdienst verzoeken om intrekking van de verklaring. nr. 06, juni meer op p.7

8 Belastingen Voorbeeld 1: verklaring geen privégebruik De Belastingdienst heeft de werknemer verzocht om aan te tonen dat hij de auto in 2011 voor niet meer dan 500 kilometer in dat jaar voor privédoeleinden heeft gebruikt. De werknemer heeft niets bijgehouden, maar legt wel een uitgebreide agenda over, waaruit zijn ritten zouden kunnen worden herleid. Hij beweert alleen zakelijk te hebben gereden, in ieder geval minder dan 500 kilometer privé. De Belastingdienst heeft ernstige twijfels over zijn bewering en besluit het verhaal te controleren. Op basis van die agenda én het overzicht van de tankbeurten reconstrueert de Belastingdienst een rittenstaat over het eerste kwartaal van dat jaar. Uit die reconstructie blijkt dat de hoeveelheid getankte brandstof en de gereconstrueerde kilometers niet met elkaar in overeenstemming zijn. Die constatering leidt tot de conclusie dat er meer kilometers moeten zijn verreden dan uit de agenda blijkt. De Belastingdienst stelt dat er meer privékilometers zijn verreden dan 500 kilometer op jaarbasis. De werknemer kan dat niet weerleggen. De Belastingdienst legt een naheffingsaanslag over 2011 op. Ongetwijfeld met een boete van normaliter ten minste 25%. Verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto Voor bestelauto s bestaan er al diverse mogelijkheden om de bijtelling voor privégebruik te vermijden, ook als de bestuurder geen rittenregistratie heeft bijgehouden. De bijtelling blijft bijvoorbeeld achterwege als: de werkgever het privégebruik van de bestelauto verbiedt. De werkgever moet dat wel schriftelijk vastleggen en controleren of de werknemer zich daaraan houdt; de werknemer na zijn werktijd de bestelauto niet mee naar huis neemt, maar die op het bedrijfsterrein van de werkgever achterlaat; de bestelauto (nagenoeg) uitsluitend geschikt is voor het vervoer van goederen; de bestelauto steeds door verschillende werknemers gebruikt wordt, vanwege de aard van de bedrijfsactiviteiten. De werkgever moet per bestelauto een vast bedrag per jaar aan eindheffing ter grootte van momenteel 300 per jaar betalen. Overigens, een bestelauto is een motorrijtuig dat voornamelijk is ingericht voor het vervoer van goederen. Een bestelauto mag daarnaast met inzittenden en lading niet meer wegen dan totaal 3500 kilo. Verklaringen hebben looptijd van onbepaalde duur Per 1 januari 2012 is de Verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto ingevoerd. Een werknemer kan verklaren dat hij met de bestelauto van de zaak geen enkele kilometer privé rijdt en zo de bijtelling voor privégebruik vermijden, zonder een rittenadministratie te moeten bijhouden. Wordt de bestelauto door meerdere werknemers gebruikt, dan moet ieder van hen zo n verklaring afgeven. De Belastingdienst controleert de naleving van de verklaring net als bij de verklaring geen privégebruik voor personenauto s met behulp van ambulant toezicht zoals waarnemingen ter plaatse, fotocontroles, digitale controle op kilometerstanden bij garage- en tankbeurten, enz. Als de Belastingdienst vermoedt dat de werknemer de bestelauto toch privé gebruikt, dan krijgt de werknemer (met zijn werkgever) de gelegenheid om het tegendeel aan te tonen. In de wet staat: moet doen blijken. Dus een zwaar bewijsmiddel. Lukt het niet het tegendeel te bewijzen, dan volgt een naheffingsaanslag loonheffing en Zorgverzekeringswet. De verklaring wordt door de werknemer tezamen met de werkgever aangevraagd en is pas perfect als de Belastingdienst de ontvangstbevestiging heeft gezonden. Als de auto toch voor privédoeleinden gaat worden gebruikt, dan moet de werknemer via de werkgever de verklaring laten intrekken (voordat hij de auto privé gaat gebruiken). Indien de werkgever weet of vermoedt dat de auto voor privédoeleinden is of wordt gebruikt, dan is de werkgever verplicht de Belastingdienst om intrekking te verzoeken. Tevens moet hij dan het autokostenforfait gaan toepassen. Als niet (of niet tijdig) spontaan het Voorbeeld 2: verklaring uitsluitend zakelijk gebruik De Belastingdienst fotografeert een bestelauto op Tweede Paasdag op een meubelboulevard. Aan werkgever en werknemer wordt gevraagd naar de reden van deze rit. Werknemer verklaart dat de rit zakelijk was (nieuwe meubels voor op kantoor). Deze reden kan echter niet worden aangetoond aan de hand van documenten of andere onderbouwingen. Bij onderzoek bij de werkgever ontdekt de Belastingdienst dat het brandstofverbruik van de bestelauto de laatste maanden aanzienlijk hoger is in vergelijking met vorig jaar terwijl aan de aard van de werkzaamheden weinig tot niets is veranderd. De Belastingdienst stelt zich op het standpunt dat de werkgever had kunnen vermoeden dat de bestelauto ook privé werd gebruikt. De naheffingsaanslag en boete worden aan de werkgever opgelegd. p.8 nr. 06, juni meer op

9 Belastingen privégebruik wordt gemeld, kan een vergrijpboete worden opgelegd. Deze boete kan worden opgelegd naast de boete voor het niet, niet tijdig of niet volledig aangeven van de bijtelling. Hoe concreet het hiervoor bedoelde vermoeden omtrent het privégebruik bij de werkgever moet zijn en door wie binnen de onderneming het privégebruik zou moeten worden geconstateerd, is niet duidelijk. Het is bijvoorbeeld niet duidelijk of kennis van (andere) personeelsleden ook aan de werkgever moet worden toegerekend. Als een collega de bestelauto bij het voetballen ziet op zaterdag, is er dan al sprake van een meldingsplicht? Of geldt dat alleen als bijvoorbeeld op de afdeling P&O een bekeuring, vastgesteld op zaterdag, aantreft? Het idee is wel dat de Belastingdienst de grens van dat vermoeden zal proberen te ontdekken. Naar aanleiding van het vermoeden van de werkgever trekt de Belastingdienst direct de verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto in. De werknemer wordt door de melding direct aangepakt, terwijl er De verschillen feitelijk niets aan de hand hoeft te zijn. Als werkgever is het verstandig om eerst overleg met de desbetreffende werknemer te hebben alvorens het vermoeden aan de Belastingdienst te melden, maar dan kan het wel een te late melding worden! Conclusie De beide verklaringen lijken een oplossing voor de administratieve druk van de rittenadministratie, maar zijn het, praktisch gezien, niet. Bij de verklaring geen privégebruik komt het er toch gewoon op neer dat de werknemer een rittenadministratie moet bijhouden. De verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto betekent dat de bestelauto voor geen enkele (kilo)meter voor privédoeleinden mag worden gebruikt. Dat biedt geen enkele speelruimte en is daardoor erg riskant, voor de werknemer én zijn werkgever. Daarnaast geldt voor de verklaring uitsluitend zakelijk gebruik de zware bewijslast indien de werknemer gefotografeerd is en het risicovolle gegeven van het vermoeden van privégebruik. Soms vergeten werknemer en werkgever na verloop van tijd zelfs waarvoor de verklaring is getekend. Privégebruik sluipt er dan vaak ongemerkt in. Het wachten is op een door de fiscus volledig op voorhand goedgekeurd digitaal systeem voor een geautomatiseerde rittenregistratie. Volgens berichten zou dat vanaf 2013 het geval kunnen zijn. Door de Belastingdienst zijn recent al normen en eisen bekend gemaakt waaraan zo n digitale administratie zou moeten voldoen. Als dat echt gaat werken, dan levert dat in ieder geval minder frustratie op. Ik ben wel benieuwd of het ook minder administratie oplevert. Daarnaast is het de vraag wat het zogenoemde Kunduz-akkoord (ook wel wandelgangenakkoord of Lenteakkoord genoemd) voor gevolgen heeft voor deze verklaringen (en met name de verklaring geen privégebruik ), nu de ruimte van 500 privékilometer bij de auto van de zaak vermoedelijk verdwijnt. Het effect zou kunnen zijn dat de controle op de verklaringen alleen maar strenger wordt. Verklaring geen privégebruik Verklaring uitsluitend zakelijk gebruik bestelauto Aanvragen Alleen werknemer Werknemer én werkgever Bedoeld voor Personen- én bestelauto s Alleen bestelauto s Privé kilometers Actie werkgever Intrekken verklaring Maximaal 500 kilometers op jaarbasis bezien Bijtellen wanneer werkgever weet dat er meer dan 500 kilometers privé wordt gereden Door werknemer, eventueel kan werkgever dat ook verzoeken Geen enkele kilometer Bijtellen wanneer werkgever weet of vermoedt dat er privé wordt gereden Door werknemer via werkgever, maar verplicht voor werkgever als hij weet of vermoedt dat de auto privé is of wordt gebruikt. nr. 06, juni meer op p.9

10 Belastingen Waar u of uw werknemers ook Denkt u als werkgever aan mobiliteit, dan denkt u wellicht vooral aan de auto van de zaak, maar de fiets en motor van de zaak vallen ook onder die noemer, net als reiskostenvergoedingen. De loonbelastingaspecten zijn vaste kost voor de salarisadministrateur, maar denkt u als werkgever ook aan de btw? In dit artikel behandel ik de nieuwe regeling waarmee het privégebruik van de auto van de zaak met btw wordt belast (zoals ingegaan per 1 juli 2011). Daarnaast ga ik in op de (on)mogelijkheden van het in aftrek brengen van btw die drukt op mobiliteitskosten. In het vervolg van dit artikel spreek ik van de werkgever. Tenzij anders aangegeven, bedoel ik daarmee een btw-ondernemer met volledig recht op aftrek van voorbelasting. Door M.(Marco) D.C. Gomes Vale Viga MSc, werkzaam bij Grant Thornton Accountans en Adviseurs te Gouda. Btw als aandachtspunt De werkgever kan in zijn btw-aangifte de btw die aan hem in rekening is gebracht in aftrek brengen. Hij heeft recht op aftrek van voorbelasting voor zover hij de ingekochte prestaties gebruikt voor zijn eigen belaste prestaties. Verricht de werkgever (al dan niet gedeeltelijk) prestaties die in de Wet op de Omzetbelasting 1968 zijn aangewezen als vrijgestelde prestaties, Voorbeeld BUA Installateur Arie doet zijn werknemers met een mobiele telefoon van de zaak een carkit (ter waarde van 127 exclusief btw) cadeau. Hij heeft de partij carkits bij een groothandel ingekocht en in de betreffende maandaangifte alle btw in aftrek gebracht. Aan het eind van het jaar krijgen de werknemers een kerstpakket ter waarde van 50. Uit de administratie blijkt dat de kostprijs van alle personeelsverstrekkingen in het betreffende jaar ( 177) minder dan 227 bedraagt. Er vindt geen btw-correctie plaats. Had Arie zijn werknemers in de zomer een barbecueset van 65 euro cadeau gedaan, dan was het totaalbedrag aan personeelsverstrekkingen ( 242) meer dan het grensbedrag van 227 geweest. Arie had dan 46 (19% van 242) per werknemer in de laatste btw-aangifte van het jaar moeten aangeven. dan heeft hij voor dat deel geen recht op aftrek. De werkgever heeft sowieso geen recht op aftrek wanneer hij ingekochte (of zelf geproduceerde) goederen of diensten gebruikt voor eigen privédoeleinden of privédoeleinden van zijn werknemers én daar geen normale vergoeding tegenover staat. Heeft de werkgever de btw bij de inkoop wel volledig in aftrek gebracht, dan dient hij achteraf alsnog btw over het werkelijke privégebruik te betalen. Dit doet de werkgever door een zogenoemde correctie voor privégebruik in de laatste btw-aangifte van het betreffende jaar aan te geven. Een uitzondering hierop is geregeld in het Besluit Uitsluiting Aftrek omzetbelasting 1968, ook wel bekend als het BUA. Indien de kostprijs exclusief btw van alle personeelsverstrekkingen per werknemer in een jaar niet meer bedraagt dan 227, dan is de werkgever die btw niet alsnog verschuldigd in de laatste btw-aangifte van dat jaar. Auto van de zaak De werkgever is zogezegd btw verschuldigd over het werkelijke privégebruik van bedrijfsmiddelen door werknemers. In het geval van de auto van de zaak dient in beginsel een kilometeradministratie te worden bijgehouden. De werkgever is dan btw verschuldigd over de werkelijke kosten van de privékilometers. Daarbij geldt geen ondergrens. Elke privékilometer is belast. Uit administratief oogpunt zijn tegemoetkomende regelingen getroffen, die hieronder ook aan bod komen. Het maakt overigens niet uit of de werkgever p.10 nr. 06, juni meer op

11 Belastingen gaan, de btw beweegt mee een auto koopt en die aan een werknemer (al dan niet tegen een vergoeding) ter beschikking stelt, of dat de werknemer de auto least en de leasetermijnen (al dan niet met eigen bijdrage van de werknemer), voor rekening van de werkgever komen. Woon-werkverkeer Met ingang van 1 juli 2011 wordt woonwerkverkeer in de btw (weer) belast als ware het privégebruik. Daarmee wordt forensenverkeer gelijkgesteld met bijvoorbeeld weekenduitjes naar de Efteling met de auto van de zaak. Dit in tegenstelling tot de inkomsten- en loonbelasting waar woon-werkverkeer onder de huidige wetgeving nog altijd als zakelijk gebruik wordt gezien. Voorheen werd voor de btw uit praktische overwegingen aangesloten bij het privégebruik op basis van de forfaitaire bijtelling in de loonbelasting (die varieert met de milieuonvriendelijkheid van een auto van de zaak). De koppeling met de loonbelasting is nu ingaande 1 juli 2011 volledig losgelaten. Dit betekent dat een verklaring geen privégebruik (ofwel maximaal 500 privékilometers op jaarbasis) geen betekenis (meer) heeft in de btw. De staatssecretaris van Financiën Voorbeeld woon-werkverkeer I Hans is directeur-enigaandeelhouder van HH BV. Deze vennootschap is gevestigd op het woonadres van Hans. Vanuit huis verricht Hans zijn werkzaamheden. Nu het woonadres tevens de gebruikelijke plaats is waar Hans zijn werkzaamheden verricht en dit als zodanig is opgenomen in een overeenkomst, is het woon-werkverkeer 0 kilometer. Over dit privégebruik is geen btw verschuldigd. Reizen voor klantbezoeken buiten de deur worden vervolgens allemaal als zakelijk aangemerkt. De btw die op de mobiliteitskosten drukt, is aftrekbaar. (hierna: de staatssecretaris) geeft de volgende definitie van woon-werkverkeer: het (heen en/of terug) reizen van de woonof verblijfplaats naar de in het kader van een overeenkomst tot het verrichten van arbeid overeengekomen vaste werkplaats(en) waar men (één of meerdere dagen) zijn werkzaamheden verricht. De definitie heeft tot gevolg dat (alleen) de (heen en/ of terug) reizen in het kader van de onderneming naar andere plaatsen dan de gebruikelijke (vaste) plaats van werkzaamheden, als zakelijk worden aangemerkt. Verder laat de definitie nog diverse vragen onbeantwoord. Bespreking hiervan valt echter buiten het kader van dit artikel. Reizen voor onderneming naar andere plaatsen dan vaste werkplaats zijn zakelijk Als het privéverkeer van de werkgever of de werknemers met auto s van de zaak enkel bestaat uit woon-werkverkeer, dan hoeft de werkgever van de staatssecretaris geen aparte kilometeradministratie bij te houden. Om het aantal privékilometers in één jaar te bepalen, kan hij (evenredig naar het aantal dagen in de week dat de werknemer doorgaans werkt) 214 werkdagen vermenigvuldigen met het woonwerkverkeer van één dag. De uitkomst gedeeld door het totaal aantal kilometers in dat jaar is het deel van de werkelijke kosten waarvoor de werkgever de eerder in aftrek gebrachte btw corrigeert. Voorbeeld woon-werkverkeer II Veronderstel nu dat HH BV Hans detacheert aan een klant voor wie hij een jaar lang 4 dagen per week op 15 kilometer van zijn woonadres gaat werken. Weliswaar is in beginsel het woon-werkverkeer op nihil gesteld, maar feitelijk heeft Hans een andere plaats waar hij zijn gebruikelijke werkzaamheden verricht. Het risico bestaat dat de Belastingdienst alsnog stelt dat met betrekking tot de detachering sprake is van belast woon-werkverkeer van kilometer (80% van 214 dagen maal 15 kilometer keer 2 i.v.m. heen- én terugrijden). Vooral met betrekking tot zogenoemde ambulante werknemers is in de praktijk niet altijd duidelijk of zij in specifieke gevallen woon-werkkilometers maken. De staatssecretaris geeft zelf aan dat het reizen van een bouwvakker naar de bouwplaats in de regel geen woon-werkverkeer is, tenzij de bouwplaats als vaste werkplaats is overeengekomen. Stel nu dat de bouwvakker incidenteel vanuit huis langs het magazijn van zijn werkgever rijdt om materialen op te halen of daar administratieve werkzaamheden te verrichten. Het is niet uit te sluiten dat over deze situatie discussie met de Belastingdienst ontstaat of dit privékilometers zijn of niet. Werkelijke kosten Een werkgever brengt doorgaans de btw die drukt op de aanschaf van een auto of de btw die drukt op de maandelijkse leasetermijnen direct in aftrek voor zover de auto voor belaste prestaties wordt gebruikt. Betaalt de werknemer een normale vergoeding voor het ter beschikking stellen van de auto of draagt hij voldoende bij aan zijn privékilometers met de leaseauto, dan zijn deze betalingen/inhoudingen btw belast en is er verder geen correctie. Draagt de werknemer niets bij, dan wel minder dan de waarde die in de vrije markt zou worden betaald voor (privé-)gebruik van de auto, dan vindt correctie aan het eind van het jaar plaats op basis van de werkelijke kosten. Daarbij geldt als uitgangspunt dat 19% btw wordt afgedragen over de werkelijke kosten naar de verhouding waarin het aantal privékilometers (waaronder woon-werkverkeer) staat tot het totale aantal kilometers (zowel zakelijk als privé). Voor de berekening van de werkelijke kosten dient de werkgever rekening te houden met: nr. 06, juni meer op p.11

12 Belastingen - 20% van de aankoopprijs exclusief btw en bpm (alleen de eerste 5 jaar, daarna vervalt deze fictieve kostenpost); - kosten voor onderhoud, herstel en verbetering van de auto; en - kosten in verband met het feitelijk gebruiken van de auto, bijvoorbeeld brandstofkosten en leasetermijnen. Betaalt de werknemer geen normale vergoeding voor het (privé)gebruik van de auto en houdt hij geen kilometeradministratie bij, dan kan de werkgever zich desgewenst beroepen op een forfaitaire regeling van de staatssecretaris. Het privégebruik wordt dan gesteld op 2,7% van de catalogusprijs inclusief btw en bpm. Deze cataloguswaarde (die mogelijk afwijkt van de aanschafprijs) is doorgaans te vinden op de website van de RDW ( Overigens mag deze forfaitaire regeling ook worden toegepast wanneer er wel een sluitende kilometeradministratie voorhanden is, maar geen of symbolische vergoeding wordt betaald voor het privégebruik van de auto. Heeft een werknemer slechts een deel van het jaar beschikking over de auto, dan mag het forfait naar tijdsgelang worden toegepast. Voor tweedehands auto s die zonder btw zijn aangeschaft, dient ook btw te worden gecorrigeerd voor het privégebruik van de werknemer. In plaats van de werkelijke btw die drukt op onderhoud en gebruik van de zogenoemde margeauto, mag een aangepast forfait van 1,5% van de catalogusprijs inclusief btw en bpm (indien nodig tijdsgelang) als correctie worden genomen. Dit (verlaagde) forfait leidt overigens niet tot een integraal recht op aftrek van voorbelasting. Aftrekpercentage ondernemer niet meer zo maar geaccepteerd Ondernemer met privéauto Hiervoor ging het artikel steeds over de auto van de zaak van de werknemer. Het komt echter ook voor dat de werkgever Merk op: Het gebruikte vervoermiddel als zodanig is voor het bovenstaande niet van belang. De wettelijke en forfaitaire regeling geldt daarmee bijvoorbeeld ook voor een motor van de zaak. zelf een privéauto mede voor zakelijke doeleinden gebruikt. Het voorgaande forfait van 1,5% geldt ook voor de privéauto van de ondernemer waarvan hij toentertijd de btw als particulier niet in aftrek kon brengen, maar nu (al dan niet gedeeltelijk) voor belaste prestaties gebruikt. Voor de ondernemer/eenmanszaak was overigens tot 17 oktober 2011 in een besluit van de staatssecretaris geregeld dat die ondernemer 75% van de btw die op het gebruik van zijn auto drukte in aftrek kon brengen. Nu dit besluit is ingetrokken, wordt dit aftrekpercentage naar alle waarschijnlijkheid niet zo maar door de Belastingdienst geaccepteerd. Het staat de werkgever als belastingplichtige ondernemer echter vrij om (al dan niet op basis van een kilometeradministratie) het 75%- percentage toe te passen. Het is vervolgens aan de Belastingdienst om te bewijzen dat eventueel beperkter zakelijk gebruik met de privéauto heeft plaatsgevonden waardoor de werkgever mogelijk minder recht heeft op aftrek van voorbelasting. Bestelauto s en auto(verhuur)bedrijven Daarnaast komt het geregeld voor dat werknemers voor privédoeleinden gebruik maken van verschillende (showroom) modellen of bestelauto s uit het wagenpark van de werkgever. De onderlinge waardeverschillen van de diverse auto s kunnen groot zijn. Uit praktisch oogpunt keurt de staatssecretaris daarom goed dat het eerder genoemde forfaitait van 2,7% als btw-correctie voor het privégebruik wordt berekend over het (ongewogen) gemiddelde van alle catalogusprijzen van (bestel)auto s die ter beschikking staan aan het personeel. Let er ook hier op dat een verklaring uitsluitend zakelijk gebruik alleen geen btw-correctie tot gevolg heeft wanneer er daadwerkelijk geen privégebruik is. Als de bestelauto s elke (werk)dag worden teruggebracht naar het wagenpark en (bijvoorbeeld) niet worden gebruikt om tussentijds de kinderen van school te halen, is aannemelijk dat geen sprake is van woon-werkverkeer of ander privégebruik. Reiskostenvergoedingen Behalve met de auto van de zaak zijn werknemers ook op andere wijzen mobiel voor de werkgever. Zo kunnen zij gebruikmaken van hun eigen auto, het openbaar vervoer of de fiets van de zaak, met alle btw-gevolgen van dien. Autokostenvergoedingen Het komt voor dat een werknemer met zijn eigen auto naar zakelijke afspraken rijdt. Uiteraard drukt op de onderhouden gebruikskosten van de privéauto ook btw. De werkgever kan deze btw echter niet in aftrek brengen. Wel kan hij een (al dan niet deels onbelaste) kilometervergoeding uitbetalen. Ongeacht de hoogte van de vergoeding heeft hij geen recht op aftrek van voorbelasting. Voor de volledigheid merk ik op dat de staatssecretaris eerder heeft aangegeven dat de onbelaste kilometervergoeding van 0,19 (in de inkomsten- en loonbelasting) mogelijk omlaag gaat naar bijvoorbeeld 0,13. Inmiddels is duidelijk dat in de naaste toekomst in het geheel geen onbelaste reiskostenvergoedingen (en zeker niet voor het woon-werkverkeer) verstrekt mogen worden. Het staat de werkgever overigens uiteraard vrij om met het oog op de stijgende brandstofprijzen meer dan laatstgenoemd bedrag per kilometer te vergoeden, zij het dat hij dan tegen een andere belastingheffing dan btw aanloopt. Openbaar vervoer Ook wanneer een werknemer met het openbaar vervoer naar zijn werk komt, kwalificeert het woon-werkverkeer als p.12 nr. 06, juni meer op

13 Belastingen privégebruik. De btw die hierop drukt is daardoor niet aftrekbaar. Gaat de werknemer echter met het openbaar vervoer op bezoek bij een zakenrelatie, dan is de btw op bijvoorbeeld de buskaart onder voorwaarden aftrekbaar. De werknemer dient de kosten dan, anders dan tegen een onbelaste kilometervergoeding, te declareren. Aangezien het btw-tarief op openbaar vervoer 6% is, mag de werkgever 6/106e deel van het gedeclareerde bedrag in aftrek brengen. Fiets van de zaak Eerder in dit artikel besprak ik kort het BUA. Een vreemde eend in de BUA-bijt is de fiets van de zaak. Daar de ter beschikking gestelde fiets doorgaans alleen voor privégebruik (waaronder woon-werkverkeer) is bestemd, is de btw die drukt op de aanschaf van de fiets in beginsel niet aftrekbaar. Op grond van het BUA is de voorbelasting echter volledig aftrekbaar wanneer de inkoopprijs van de fiets (al dan niet onder aftrek van een eventuele eigen bijdrage) niet hoger is dan 749 inclusief btw. Is de inkoopprijs inclusief btw hoger dan 749, dan is maximaal de btw over het genoemde grensbedrag, ofwel 19/119e deel van 749 ( 119) aftrekbaar. Merk op dat, wanneer een btw-vrijgestelde ondernemer een fiets zonder enige of symbolische tegenprestatie ter beschikking stelt aan de werknemer, de btw geheel niet aftrekbaar is. Advertentie Internet aan bed! via het Michael-Wing-System Stichting Michael-Wings Steun Stichting Michael-Wings! Zorg er samen met ons voor dat vele kinderen op de kinderafdelingen van Nederlandse ziekenhuizen gratis gebruik kunnen maken van internet aan bed! Kijk op en word ook sponsor of donateur! Help mee! nr. 06, juni meer op p.13

14 Arbeidsrecht Concurrentiebedingen: 10 regels Door Joost van Ladesteijn, advocaat bij Holland Van Gijzen Advocaten en Notarissen LLP te Rotterdam. Talloze geschillen gaan over concurrentiebedingen. Dit artikel zet daarom in tien regels beknopt uiteen wat een concurrentiebeding is, wanneer een concurrentiebeding (niet) van kracht is en de gevolgen daarvan, hoe een concurrentiebeding moet worden uitgelegd bij discussie daarover en hoe een concurrentiebeding kan worden aangetast. Definitie 1. Met een concurrentiebeding beperkt de werkgever zijn werknemer na afloop van de arbeidsovereenkomst op zekere wijze werkzaam te zijn. Daarmee is een relatiebeding een concurrentiebeding in tegenstelling tot een beding dat concurrerende werkzaamheden tijdens dienstverband verbiedt. Rechtsgeldigheid 2. Een concurrentiebeding is geldig, indien de werkgever het beding schriftelijk met een meerderjarige werknemer is overeengekomen. Anders is het beding nietig. Een concurrentiebeding kan in een ander document dan de arbeidsovereenkomst zijn opgenomen, voorzover de werknemer dit document heeft gezien en heeft verklaard daarmee akkoord te gaan. 3. Bij een ingrijpende, niet redelijkerwijs voor de werknemer te voorziene, wijziging in de arbeidsverhouding, waardoor het concurrentiebeding aanmerkelijk zwaarder gaat drukken, dient een concurrentiebeding opnieuw met de werknemer te worden overeengekomen. Anders is het beding niet langer geldig. 4. Bij schadeplichtigheid, dat wil zeggen indien de dienstbetrekking zonder opzegging of zonder inachtneming van de voor de opzegging geldende bepaling eindigt, kan de werkgever geen rechten aan een concurrentiebeding ontlenen. 5. Bij een overgang van onderneming gaan alle rechten en plichten die voortvloeien uit de arbeidsovereenkomst tussen de werkgever en de werknemer van rechtswege op de verkrijger over. Dit geldt ook voor het concurrentiebeding, tenzij het concurrentiebeding aanmerkelijk zwaarder gaat drukken (zie regel 3). 6. Is geen concurrentiebeding van kracht, dan handelt een werknemer onrechtmatig, indien hij stelselmatig klanten benadert die duurzaam met de ex-werkgever zijn verbonden en hij daarbij gebruik maakt van bij zijn exwerkgever verkregen kennis en gegevens. Een werkgever handelt onrechtmatig indien hij de werknemer uitlokt concurrerende handelingen te begaan ten opzichte van zijn ex-werkgever. Uitleg 7. Bij de uitleg van een concurrentiebeding komt het kortweg aan op de partijbedoeling van partijen. Biedt die partijbedoeling geen uitkomst, dan is de uitleg van de werknemer uitgangspunt, tenzij de werkgever kan aantonen dat die uitleg niet juist is. Vernietiging 8. De rechter kan (met terugwerkende kracht) een concurrentiebeding geheel of gedeeltelijk vernietigen, indien de werknemer door het beding onbillijk wordt benadeeld in verhouding tot het te beschermen belang van de werkgever. De rechter kan het geografische bereik, de tijdsduur, de concurrerende activiteiten en/of de boete beperken. Ook kan hij bijvoorbeeld een concurrentiebeding in een relatiebeding omzetten. Billijke vergoeding 9. De rechter kan de werknemer een vergoeding toekennen, indien het concurrentiebeding de werknemer in belangrijke mate belemmert om anders dan in dienst van de werkgever werkzaam te zijn. Boetebeding 10. Met een boetebeding worden discussies over de hoogte van de geleden schade door de werkgever voorkomen bij overtreding van het concurrentiebeding. De werkgever kan dan de overeengekomen boete van de werknemer vorderen. Ook kan de werkgever schadevergoeding vorderen. De werknemer kan de rechter verzoeken de boete te matigen (zie regel 8). Conclusie Hiermee zijn de tien belangrijkste regels kort uiteengezet. Werkgevers doen er dus verstandig aan met hun werknemers heldere, begrijpelijke en redelijke concurrentiebedingen met boetebeding overeen te komen, ook indien twijfel bestaat of het beding nog geldt. Een functie- of werkgeverswissel kan een uitgelezen moment zijn een nieuwe arbeidsovereenkomst (inclusief concurrentiebeding) met werknemers te sluiten. p.14 nr. 06, juni meer op

15 Belastingen Mobiliteit in een sneltreinvaart Het Wandelgangenakkoord lijkt tot gevolg te hebben dat de onbelaste zakelijke reiskostenvergoeding wordt afgeschaft of verlaagd. Een nogal ingrijpende wijziging, aangezien momenteel jaarlijks naar wordt aangenomen miljarden aan euro s aan onbelaste reiskostenvergoedingen wordt betaald. Dit blijkt ook wel uit het feit dat het ministerie van Financiën inschat dat de beoogde wetswijziging een jaarlijkse extra belastingopbrengst zal kennen van 1,2 miljard euro. In dit artikel ga ik in op andere fiscaalvriendelijke mogelijkheden om mobiliteit te vergoeden of verstrekken. Onder meer de vergoedingen voor de fiets en de scooter, het reizen per vliegtuig, taxi en boot en het vervoer vanwege de werkgever komen aan bod. In dit artikel kan voor vergoeden ook verstrekken worden gelezen, tenzij anders is aangegeven. Door R. (Ricky) van Dorp MSc, werkzaam bij PwC Belastingadviseurs N.V. te Rotterdam, als specialist loonheffingen. Fiets De eerste alternatieve mogelijkheid voor een reiskostenvergoeding is het onder de huidige wetgeving belastingvrij vergoeden van een fiets. Onder het overgangsregime kan eens in de drie jaar een fiets onbelast worden vergoed, met een maximale waarde van 749. De voorwaarde die hieraan is verbonden, is dat de werknemer op meer dan de helft van het aantal werkdagen de fiets in het woon-werkverkeer moet gebruiken. Voor zover de fiets duurder is dan 749, is het meerdere ineens belast bij de werknemer. In veel gevallen wordt onder het overgangsregime bij het vergoeden gebruik gemaakt van de mogelijkheid de fiets te cafetariseren. Grofweg komt het erop neer dat de werknemer afziet van een gedeelte brutoloon en hiervoor in de plaats een fiets onbelast wordt vergoed (mits voldaan aan de voorwaarden). In het algemeen worden de regels voor het vergoeden van mobiliteit onder de werkkos- Samenhangende zaken Naast de fiets kan onder het overgangsregime aanvullend voor maximaal 82 per kalenderjaar met de fiets samenhangende zaken onbelast worden vergoed, zoals bijvoorbeeld reparaties of een fietspak. tenregeling gehandhaafd. De fietsregeling is echter komen te vervallen onder de werkkostenregeling. Hierdoor wordt het vergoeden van een fiets fiscaal minder aantrekkelijk als er geen ruimte in het werkkostenbudget over is. Wordt in dat geval toch een fiets vergoed, dan zal de werkgever 80% eindheffing moeten betalen of het loonvoordeel van de fiets aanwijzen als werknemersloon en belasten bij de werknemer. Het cafetariseren van de fiets is onder de werkkostenregeling fiscaal gezien alleen nog maar aantrekkelijk als de werkgever ruimte in het werkkostenbudget over heeft. Scooter Een sneller alternatief van de fiets is de scooter. Een scooter kan zowel ter beschikking worden gesteld als worden vergoed. Als een scooter ter beschikking wordt gesteld voor zowel zakelijk als privégebruik moet het privévoordeel worden gewaardeerd op de waarde in het economische verkeer. Die waarde kan worden gesteld op het aantal privékilometers vermenigvuldigd met de werkelijke kilometerprijs. Hierbij zijn de woonwerkkilometers onder de huidige wetgeving nog aan te merken als zakelijke kilometers. Er is geen forfaitaire bijtelling zoals die voor de auto van de zaak geldt. Leasemaatschappijen met ervaring op dit gebied melden dat er wat betreft de nr. 06, juni meer op p.15

16 Belastingen Kilometerprijs De werkelijke kilometerprijs van een scooter zal in veel gevallen liggen tussen de 0,04 en 0,09 per kilometer. bepalingen van de waarde in het economisch verkeer geen problemen met de Belastingdienst zijn te verwachten zolang je als berijder maar een redelijk aantal privékilometers opgeeft. Een net zo strikte rittenregistratie zoals bij de ter beschikking gestelde auto is niet nodig. Desgevraagd moet het privégebruik wel aannemelijk kunnen worden gemaakt, daarom is een administratie van privékilometers raadzaam. Wanneer de scooter wordt vergoed, dan moet de waarde in het economisch verkeer (overgangsregime) of de factuurwaarde (incl. btw werkkostenregeling) van de scooter in de belastingheffing worden betrokken. Onder het overgangsregime is het niet mogelijk de scooter onbelast te vergoeden. Daarentegen kan onder de werkkostenregeling bij voldoende werkkostenbudget een scooter onbelast worden vergoed aan de werknemer. Wanneer dit gebeurt volgens het cafetariamodel, realiseert de werknemer een fiscaal voordeel zonder dat het een lastenverzwaring voor de werkgever is. Nadat de scooter is vergoed, bestaat er momenteel nog de mogelijkheid om de werknemer voor zijn zakelijke kilometers een onbelaste kilometervergoeding te geven. Twizy De technologische ontwikkelingen op mobiliteitsgebied volgen elkaar zo snel op dat de wetgever het niet altijd bijbeent. Een voorbeeld is de Renault Twizy, want fiscaal kan deze als een scooter en als een auto kwalificeren ondanks gelijke uiterlijke kenmerken. Voor een scooter geldt een bijtelling op het loon op basis van het daadwerkelijke privévoordeel, voor een auto is een forfaitaire bijtelling van toepassing. De Twizy is verkrijgbaar in twee uitvoeringen, een lichte versie met 4pk en een zwaardere met 13 pk. Beide versies hebben geen CO 2 -uitstoot. De lichte versie kwalificeert als een scooter, de zware versie als een auto. Wetgever kan snelle technologische ontwikkelingen niet altijd bijbenen. De zware versie valt hierdoor onder de regeling van de auto van de zaak. Doordat de Twizy geen CO 2 uitstoot, is er een 0%-bijtelling. De lichte versie kwalificeert als een scooter en zal dus worden belast met een bijtelling op basis van de werkelijke kilometerprijs keer het aantal voor privédoeleinden gereden kilometers. Beide versies hebben een gelijke CO 2 -uitstoot, maar toch wordt de lichte variant zwaarder belast. De vraag is of dit wel redelijk is. Voor dit moment moet in ieder geval goed worden opgelet welke fiscale regeling van toepassing is. Vergoeding van de werkelijke kosten Een ander alternatief voor de forfaitaire onbelaste kilometervergoeding, is een vergoeding van de werkelijke zakelijke reiskosten. Als zakelijk wordt gereisd met het vliegtuig, de taxi, per boot of het openbaar vervoer, kunnen maximaal de werkelijke kosten van dat vervoer vrij worden vergoed. Hierbij geldt als voorwaarde dat een vergoeding binnen de grenzen van de redelijkheid moet blijven en de werkgever de factuur, het betalingsbewijs of het vervoersbewijs van de werknemer ontvangt en administreert. Wanneer gebruik wordt gemaakt van een OV-chipkaart, moet een uitdraai van het overzicht waarin de transacties met de OV-chipkaart staan, worden bewaard. Een vergoeding van de aanschafkosten van de OV-chipkaart is overigens wel belast. Wanneer de werkelijke kosten worden vergoed, is het niet mogelijk aanvullend een onbelaste reiskostenvergoeding te geven. Een auto van de zaak staat een aanvullende onbelaste vergoeding voor zakelijke reizen echter niet in de weg. Vervoer vanwege de werkgever Het effect van de komende wijziging van de onbelaste kilometervergoeding kan, zoals het zich nu laat aanzien, ook worden beperkt door de werkgever zelf het vervoer voor de werknemers te (laten) regelen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pendelbusjes, een door de werkgever georganiseerde carpoolregeling of het ter beschikking stellen van een vervoersmiddel. Er kan in deze gevallen aanvullend geen onbelaste kilometervergoeding worden gegeven. Carpoolregeling op basis van onderlinge afspraken werknemers Wanneer de werkgever zich niet bemoeit met een eventuele carpoolregeling, maar de werknemers onderling afspraken maken om met elkaar mee te rijden, kan aan de chauffeur en alle meerijders onder het huidige recht een onbelaste Frequent flyer Een bijzondere situatie is dat de werknemer frequent flyer-punten krijgt bij zijn vliegticket. Met de punten kan de werknemer sparen voor gratis tickets. Dit is een loonvoordeel voor de werknemer, maar is niet van de werkgever afkomstig. Hierdoor hoeft de werkgever geen loonbelasting op dit voordeel in te houden. Dit is anders als er afspraken zijn gemaakt in de arbeidsovereenkomst aan wie de spaarpunten toekomen. p.16 nr. 06, juni meer op

17 Belastingen kilometervergoeding voor woon-werkverkeer worden gegeven. Als de onbelaste kilometervergoeding komt te vervallen, wordt vervoer van de werkgever mogelijk ook belast. Een omgekeerde discussie is dan mogelijk. Vraag blijft wel wanneer de werkgever zich nu bemoeit met het carpoolen? Wat als de werkgever bijvoorbeeld een whiteboard in de bedrijfskantine neerzet waarop de werknemers onderling afspraken kunnen maken? Of wanneer de DGA en meewerkende partner samen naar het werk rijden? De DGA is namelijk zowel werkgever als werknemer. In de toekomst is mogelijk een omgekeerde discussie mogelijk. Een blik op de toekomst Mobiliteit staat volop in de aandacht. Het is een veelbesproken onderwerp binnen de fiscaliteit en volop in beweging. Vergroening krijgt steeds meer aandacht en de technologische ontwikkelingen leiden tot wetsaanpassingen, zoals bijvoorbeeld scherpere CO 2 -uitstoot grenzen voor de bijtelling. Zoals in dit artikel beschreven, ligt de technologie soms zelfs voor op de wetgever. Maar welke ontwikkelingen zijn er gaande of zijn er de komende jaren op het gebied van mobiliteit te verwachten? Zal er een verschuiving plaatsvinden naar een mobiliteitsbudget waaruit de werknemer zelf zijn eigen mobiliteit kan betalen? Of zal de fiscale wetgeving nog verder afgestemd worden op het nieuwe werken? Een voorbeeld van een regeling die inspeelt op het nieuwe werken is de regeling voor inkomsten in het kader van Anders betalen voor mobiliteit. Met Anders betalen voor mobiliteit wordt bedoeld dat er wordt betaald naar de mate en tijdstip van gebruik van de auto. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan de filemijdbonus. Een deelnemer krijgt achteraf een bedrag waarvan de hoogte wordt bepaald aan de hand van het aantal keren waarin hij de spits heeft gemeden. Maar wat zijn hiervan de fiscale gevolgen als de werknemer deze vergoeding krijgt omdat hij zijn werktijden hierop met zijn werkgever heeft afgestemd en hierdoor de filemijdbonus ontvangt? De filemijdbonus wordt via een door de overheid ingescha- kelde instantie aan de werknemer betaald. De werkgever hoeft over deze bonussen geen loonheffing in te houden. Bovendien zijn de inkomsten die werknemers uit door de wetgever aangewezen proeven ontvangen niet belast met inkomstenbelasting. Conclusie Uit dit artikel kan worden geconcludeerd dat er veel verschillende mogelijkheden zijn om fiscaalvriendelijk mobiliteit aan werknemers te vergoeden. De werkkostenregeling heeft maar een zeer beperkte verandering ten aanzien van mobiliteitsvergoedingen tot gevolg. Ook wanneer de vrije zakelijke kilometervergoeding wordt verlaagd of afgeschaft, blijven er voor de werkgever verschillende fiscaalvriendelijke mogelijkheden over. Hoe de toekomst van mobiliteitsvergoedingen eruit komt te zien, blijft nog onzeker. Wel zeker is dat de technologische ontwikkeling op het gebied van vervoersmiddelen op dit moment dusdanig snel is dat de wetgeving dit niet in alle gevallen bij kan houden. nr. 06, juni meer op p.17

18 Zeker Weten Vakantie en ziekte Sinds januari 2012 geldt in Nederland nieuwe vakantiewetgeving. Deze houdt in dat de regels wat betreft de opbouw van vakantiedagen bij ziekte zijn veranderd. Omdat ziekte ook vlak voor of tijdens een vakantie van een werknemer op de loer kan liggen, is het belangrijk dat u als salarisprofessional deze kennis op ieder moment paraat hebt als zich een dergelijk geval voordoet. Op die manier kunt u vragen in de organisatie over deze materie beantwoorden en duidelijke afspraken maken. Hoe zit het met de opbouw van vakantiedagen tijdens ziekte en mag een zieke werknemer op vakantie? SalarisMagazine beantwoordt voor u deze en nog drie andere belangrijke vragen over vakantie en ziekte. 1 Vakantieopbouw Bouwt een zieke werknemer vakantiedagen op? Wanneer een werknemer ziek wordt, gaat de opbouw van vakantiedagen in principe gewoon door. Een werknemer die een jaar ziek is en die normaal gesproken veertig uur per week werkt, bouwt over dat jaar dus minimaal twintig vakantiedagen op. Tot 1 januari 2012 gold dit alleen voor het laatste half jaar van de ziekte, maar sinds de invoering van de nieuwe wetgeving geldt dit voor de volledige ziekteperiode. Ziekte van de werknemer heeft dus geen invloed op de opbouw van zijn wettelijke vakantiedagen. Het onderscheid tussen kort- en langdurig ziekteverlof is daarmee verleden tijd. Wanneer de werknemer zich echter niet aan bepaalde regels houdt, vervalt zijn recht op vakantiedagen. Een werknemer mag zijn ziekte bijvoorbeeld niet onnodig lang rekken en moet zich bereid verklaren mee te werken aan zijn herstel of re-integratie. Ook moet de werknemer informatie over zijn gezondheid aan de werkgever verstrekken en passend werk accepteren. Voor bovenwettelijke vakantiedagen hoeft de opbouw van vakantiedagen bij ziekte niet per se te gelden. De opbouw van deze dagen bij ziekte is afhankelijk van wat in de arbeidsovereenkomst geregeld is. U moet ervoor waken dat deze regeling binnen een functie(groep) voor alle werknemers hetzelfde is. Wanneer in de cao regels zijn opgenomen, is uw werkgever hieraan gehouden. Afwijken van de cao mag alleen wanneer dat voor de werknemer gunstiger is. 2 Op vakantie Mag een zieke werknemer op vakantie? Wanneer een werknemer tijdens zijn ziekte aangeeft op vakantie te willen, dan moet de werkgever hem daartoe in principe in de gelegenheid stellen. De werknemer dient daarvoor sinds 1 januari 2012 wel vakantieverlof op te nemen. Er is immers geen reden om zieke werknemers meer vakantiedagen te gunnen dan gezonde werknemers. De werkgever moet de werknemer voor de vakantieperiode vrijstellen van re-integratie. Vakantie heeft voor zieke re-integrerende werknemers namelijk hetzelfde doel als voor gezonde werknemers, namelijk herstellen en uitrusten. In het geval dat de zieke werknemer vanwege medische redenen in het opbouwjaar en de zes maanden daarna niet in staat is om op vakantie te gaan, dan vervallen de wettelijke vakantiedagen niet. Wanneer een werknemer pas kort voor zijn vakantie ziek wordt, mag hij dan ook op vakantie? In die situatie geldt dat de bedrijfsarts moet vaststellen of de vakantie naar verwachting het herstel van de werknemer nadelig zal beïnvloeden. In het geval dat de werknemer van de reis zieker wordt, mag de werkgever verhinderen dat hij vertrekt. 3 Ziek tijdens vakantie Kan een werknemer die op vakantie ziek wordt, zijn vakantiedagen als ziektedagen tellen? Wanneer een werknemer tijdens zijn vakantie ziek wordt, hoeft hij deze dagen in principe niet als vakantiedagen te tellen. De werknemer moet zich dan vanaf zijn vakantieadres bij de werkgever ziek melden. De ernst van de ziekte bepaalt dan of er al dan niet sprake is van ziekteverzuim. Wanneer de werknemer rechtsomkeert maakt en zijn vakantie afbreekt, dan is het duidelijk dat de werknemer serieus ziek is. Echter, wanneer de werknemer een zonnesteek oploopt, waar hij één dag last van heeft, dan is het niet redelijk de werkgever hiervoor te laten betalen. Het is verstandig om voor ziekte tijdens vakantie in de organisatie een protocol op te stellen. Het vraagt immers veel vertrouwen wanneer een werknemer zich vanaf zijn vakantieadres bij u ziek meldt. Het is voor de werkgever een valkuil om hierop wantrouwend te reageren. In het protocol kunt u regelen welke procedure een zieke werknemer moet volgen, en binnen welke termijn hij zich ziek moet melden. Ook kan de werkgever hierin p.18 nr. 06, juni meer op

19 Zeker Weten opnemen dat de zieke werknemer ter plekke moet proberen een doktersverklaring te regelen, zodat hij bij de werkgever kan aantonen dat hij daadwerkelijk ziek is. De kosten van deze verklaring komen dan wel voor rekening van de werkgever. 4 Verjaring van vakantiedagen Geldt de verjaringstermijn van vakantiedagen ook voor de vakantiedagen die een zieke werknemer voor en tijdens zijn ziekte heeft opgebouwd? Op 1 januari 2012 werd de invoering van de vervaltermijn voor vakantiedagen van zes maanden ingevoerd. Heeft de werknemer niet binnen een termijn van zes maanden na het kalenderjaar waarin het vakantierecht ontstond bepaald wanneer hij de vakantiedagen opneemt, dan vervalt het niet opgenomen verlof. Een uitzondering hierop betreft de situatie waarin de langdurig zieke werknemer redelijkerwijs niet in staat is geweest zijn minimumvakantie op te nemen. In dat geval geldt de algemene verjaringstermijn van 5 jaar. Deze regel geldt net als de opbouw van vakantiedagen enkel voor de wettelijke vakantiedagen. Voor bovenwettelijke vakantiedagen kunnen andere regels van toepassing zijn. Zo mag de werkgever, tenzij in de cao anders is bepaald, met de werknemer afspreken dat deze bij ziekte zijn bovenwettelijke vakantiedagen moet inleveren. Dit moet altijd schriftelijk worden vastgelegd, bijvoorbeeld in de arbeidsovereenkomst. 5 Ontslag Hoe zit het met de regels over ontslag tijdens ziekte? Tijdens ziekte genieten werknemers ontslagbescherming. Een werkgever mag een zieke werknemer dus niet zomaar ontslaan. Uiteraard kan de werknemer zelf wel ontslag nemen. Dit zal hij echter niet snel doen, omdat dit onaantrekkelijk is. Daarmee verliest hij namelijk zijn WW-rechten en zijn opgebouwde verlofdagen. Als hij nog vakantiedagen had staan die hij voor zijn ziekte had opgebouwd, verliest hij die niet en moet u deze uitbetalen. Dit geldt ook voor de tijdens de ziekte opgebouwde dagen wanneer de kantonrechter oordeelt dat de werkgever tekort is geschoten. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer de werkgever zich niet voldoende heeft ingezet voor de re-integratie van de werknemer. Voorbeeld opbouw vakantiedagen Truus werkt als secretaresse bij een grote busmaatschappij en bouwt per jaar 20 wettelijke vakantiedagen op. Ook voorziet haar werk in een regeling voor bovenwettelijke vakantiedagen. Ze loopt begin januari als gevolg van een ongeval ernstige verwondingen op, waardoor ze drie maanden niet kan werken. Na deze periode probeert ze de draad weer op te pakken, maar dit is toch wat veel gevraagd. Ze is gedwongen weer vier maanden thuis te blijven. Daarna lukt het haar wel weer het werk op te pakken en inmiddels functioneert ze weer als vanouds. Voor haar wettelijke vakantiedagen heeft haar ziekte geen gevolgen. Ze bouwt ook in de ziekteperiode vakantiedagen op en heeft dus recht op 20 wettelijke vakantiedagen. Wanneer ze in deze periode op vakantie is geweest, moet ze deze dagen echter gewoon inleveren. De ziekte kan wel gevolgen hebben voor de bovenwettelijke vakantiedagen. De precieze gevolgen moeten in de regeling zijn terug te vinden. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat in de regeling is opgenomen, dat een werknemer bij ziekte zijn bovenwettelijke vakantiedagen moet inleveren. nr. 06, juni meer op p.19

20 Vitaliteit en arbeidsvoorwaarden Vitaliteitssparen: de antirimpelcrème van het vitaliteitspakket (volume 1) Door mr. drs. M. (Michael) Visser, onderzoeker/docent CompetenceCenter for Pension research en het Fiscaal Instituut van Tilburg University. Eind 2011 noemde ik het nieuwe vitaliteitssparen in een pensioenvakblad de antirimpelcrème van het Vitaliteitspakket. Een baat het niet, dan schaadt het niet -regeling. Helaas bevestigden berekeningen van het Centraal Planbureau (CBP) daarna de gedachte achter mijn metafoor. Het CBP verwacht weinig vitaliteitseffecten. In deze bijdrage een korte verkenning van alweer een nieuwe fiscale spaarregeling, die per 1 januari 2013 gebruikt kan worden. Daarbij alvast wat eerste aandachtspunten voor u als werkgever. Dit najaar een vervolg (volume 2) van deze serie, met een verdieping en andere accenten en al dan niet een aanpassing op grond van actuele ontwikkelingen als gevolg van de komende verkiezingen en de (mogelijke) wetswijzigingen. Hoe werkt het vitaliteitssparen? In het kort: stortingen zijn fiscaal aftrekbaar in box 1 bij de heffing van inkomstenbelasting (het gaat dus buiten de werkgever om) en er wordt pas belasting geheven bij opname van het tegoed. Dit tegoed is vrij besteedbaar. De regeling kent geen verplichte opnamedoelen. Het nog niet opgenomen tegoed wordt niet belast in box 3. Er geldt een jaarlijks aftrekbare maximuminleg van 5.000, met een maximaal gefacilieerd op te bouwen vermogen van Na opname is dit vermogen weer hervulbaar. De uitvoerder houdt over een opname standaard 42% belasting in. Weinig administratieve lasten voor werkgevers Anders dan bij levensloop en spaarloon, staat het vitaliteitssparen open voor zowel werknemers als ondernemers en resultaatgenieters. Iedereen kan dus meedoen. Groot pluspunt van het vitaliteitssparen voor werkgevers: de administratieve lasten zijn zeer gering. Ik zie dit vooral op het voorlichtende vlak, zeker in de overgangsfase vanuit spaarloon en levensloop. Werknemers die aan een van deze regelingen deelnemen, zullen willen weten waar ze aan toe zijn. Kennis van de ins & outs van (de overgang naar) het vitaliteitssparen is dan onontbeerlijk. De inleg in een vitaliteitsregeling door uw medewerkers is een vrijwillige keuze en gebeurt straks via het nettoloon. U kunt dit het beste vergelijken met het betalen van premies voor lijfrenten. Daar staat u als werkgever in principe ook buiten. Het vitaliteitssparen loopt niet via uw salarisadministratie en dat scheelt een hoop administratieve rompslomp. Verlofbeleid aandachtspunt Aandachtspunt blijft uw verlofbeleid. Bij levensloop was er een wettelijk recht op deelname, maar geen wettelijk recht op verlof. Als werkgever dient u zich als goed werkgever te gedragen bij het verlenen van levensloopverlof. U kunt een deelnemer dus niet zomaar verlof (blijven) weigeren. Bij het vitaliteitssparen is er geen directe arbeidsvoorwaardelijke relatie meer. De bedoeling van de wetgever met de vitaliteitsspaarregeling is om een bestedingsvrije financiële buffer op te kunnen bouwen. Deze buffer kan dan onder andere worden ingezet om perioden met inkomensachteruitgang te financieren, zoals het overbruggen van een periode tussen twee banen of om de transitie Van Werk Naar Werk (VWNW) zo soepel mogelijk te laten verlopen. Ook is het tegoed bruikbaar als deeltijdpensioen. De gedachte hierachter is dat deeltijdpensioen, in tegenstelling tot voltijdpensioen, de arbeidsparticipatie kan verhogen. Er liggen dus zeker arbeidsvoorwaardelijke raakvlakken. Of en hoe u hier als werkgever in uw beleid rekening mee wilt houden, kunt u zelf bepalen. Tot slot Mijn verwachtingen rond de deelnamecijfers van het vitaliteitssparen zijn niet hooggespannen. Zeker voor lager betaalden zijn de fiscale prikkels minimaal. De regeling oogt eenvoudig, maar voordelig uit het nettosparen via de aangifte inkomstenbelasting blijft lastig uitleggen. Daar draagt de onzekerheid over een te verwachten voordeel zeker aan bij. Het lijkt wel antirimpelcrème! p.20 nr. 06, juni meer op