Arbeidshof te Brussel

Transcriptie

1 Repertoriumnummer Uitgifte Uitgereikt aan 2014 / Datum van uitspraak 19 december 2014 Rolnummer op JGR 2013/AB/996 Arbeidshof te Brussel derde kamer Arrest

2 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 2 ARBEIDSRECHT - arbeidsovereenkomst bediende tegensprekelijk arrest definitief KLERKS PLASTICS RECYCLING NV, met maatschappelijke zetel te 2320 HOOGSTRATEN, Sint Lenaartseweg 26, appellante, vertegenwoordigd door mr. NELIS Luc, advocaat te 2018 ANTWERPEN, Justitiestraat 31 tegen WW, wonende te, geïntimeerde, verschijnend in persoon en bijgestaan door mr. DESWERT Ingo, advocaat te 2000 ANTWERPEN, Rijnkaai 93, Hangar 26. *** * Na beraad, spreekt het Arbeidshof te Brussel het hiernavolgend arrest uit: Gelet op de stukken van rechtspleging, inzonderheid: - de voor eensluidend verklaarde afschriften van de bestreden vonnissen, uitgesproken op tegenspraak op 10 maart 2008, 26 mei 2008, 8 september 2008 en 12 oktober 2009 door de arbeidsrechtbank te Turnhout, 1 e kamer (A.R. 08/1199/A), - het voor eensluidend verklaard afschrift van het bestreden arrest, uitgesproken op tegenspraak op 17 januari 2011 door het arbeidshof te Antwerpen, 1 e kamer (A.R. 08/1199/A), - het voor eensluidend verklaard afschrift van het bestreden arrest, uitgesproken op tegenspraak op 15 april 2013 door Hof van Cassatie, 1 e kamer (A.R. 08/1199/A), - de dagvaarding tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van dit hof op 17 oktober 2013,

3 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 3 - de conclusies voor de appellante, - de conclusie voor de geïntimeerde, - de voorgelegde stukken. *** * De partijen hebben hun middelen en conclusies uiteengezet tijdens de openbare terechtzitting van 25 november 2014, waarna de debatten werden gesloten, de zaak in beraad werd genomen, voor uitspraak werd gesteld op 23 december 2014 en vervroegd uitgesproken op heden. I. DE FEITEN *** * 1. Op 25 maart 1997 ondertekenden de nv Klerks Plastics Recycling (hierna afgekort en aangeduid als KPR) en WW een arbeidsovereenkomst voor bedienden van onbepaalde tijd, waardoor WW werd aangeworven als operational manager KPR. Art. 8 van deze overeenkomst bevat een niet concurrentiebeding, als volgt: Bij het verstrijken van de arbeidsovereenkomst zal de bediende binnen een periode van 12 maanden die volgt op het vertrek, zich niet voor zijn rekening of voor rekening van derden rechtstreeks of onrechtstreeks, wijden aan de volgende activiteiten: het recycleren van foliën, het onderhouden of verbeteren van machineparken en productiewijzen gelijkaardig aan deze van KPR (recyclage van industrieel en postconsument folie-afval) en het uitwerken van energiebesparende en milieuontlastende voorstellen die betrekking hebben op bovengenoemde productiewijzen. Het verbod tot concurrentie strekt zich uit over heel België. De toepassing van deze clausule geeft aanleiding tot de uitbetaling van een forfaitaire vergoeding van 12 maanden door de werkgever behalve indien de werkgever binnen de 15 dagen vanaf de datum waarop de arbeidsrelaties werden beëindigd, schriftelijk afziet van de effectieve toepassing van de clausule.

4 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p Op de site van het bedrijf was ook de nv Hyplast gevestigd en WW evolueerde tot algemeen directeur van beide bedrijven. Met ingang van 1 maart 2003 kwam er een tweede algemeen directeur; de samenwerking tussen beide directeurs leidde tot spanningen, die op 9 augustus 2006 escaleerden in de zin dat WW impliciet ontslag inriep wegens eenzijdig door zijn werkgevers doorgevoerde essentiële wijzigingen van zijn arbeidsovereenkomst. 3. Partijen zijn hierna toch terug tot gesprek gekomen op 17 augustus 2006, wat resulteerde in enkele afspraken rond het verderzetten van de tewerkstelling mits WW een zgn. opzeggingsvergoeding zou uitbetaald krijgen in schijven samen met zijn recht op bonus. 4. Deze afspraken werden in eerste instantie geresumeerd in een van 18 augustus 2006 van de collega algemeen directeur, Leenders, die afsloot als volgt: Tenslotte zal ik een geheimhoudingsverklaring laten opstellen, waarvan jij aangaf zat (lees: dat) jij die zal ondertekenen indien dit geen concurrentiebeding inhoudt. Ik hoop serieus en oprecht dat we hiermee onze samenwerking langdurig kunnen continueren en denk dat ik onze gesprekken hiermee kort en juist heb weergegeven. Indien jij anders ziet, hoor ik het graag. In tweede instantie werd vervolgens door alle partijen een overeenkomst ondertekend op 24 augustus 2006, waarin de afspraken werden vastgelegd; voor huidige betwisting is daarbij punt 6 van belang, dat luidt: WW zal een geheimhoudingsverklaring m.b.t. alle fabrieksgeheimen, klanten, leveranciers, beslissingen intern en extern, problemen of standpunten van aandeelhouders, participanten, gebeurtenissen allerhande binnen of gerelieerd aan Hyplast-KPR en de groep e.d. ondertekenen. Partijen komen overeen dat dit in ieder geval geen concurrentiebeding inhoudt, noch de geheimhoudingsverklaring, noch huidige overeenkomst. 5. De bonus 2006 van en de eerste schijf zgn. opzeggingsvergoeding van werden betaald volgens de loonfiche van januari 2007 met vermelding premie. 6. In mei 2007 hervallen partijen in hun discussies, wat aanleiding geeft tot een verwarde correspondentie over de vraag of de werkgever andermaal tot ontslag zou

5 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 5 zijn overgegaan d.m.v. een uitspraak in een gesprek over de meningsverschillen. Alleszins werd dit door KPR/Hyplast betwist. Bij aangetekende brief van de raadsman van WW van 24 mei 2007 hernam deze het standpunt dat de werkgever de arbeidsovereenkomst had verbroken en dat WW omwille van dit ontslag de bedrijfsgoederen zou inleveren. 7. KPR leverde nog een C4-formulier af met melding dat de werknemer vrijwillig het werk verlaten heeft op 25 mei II. Procedure 1 DE PROCEDURES 8. WW dagvaardde op 28 juni 2007 de (1) nv KPR, (2) PL en (3) de nv Hyplast voor de arbeidsrechtbank te Turnhout en vorderde: Ta.v. 1 en 2 een opzeggingsvergoeding van ,41; T.a.v. 1 en 3 een bedrag van op grond van de overeenkomst van 24 augustus 2006; T.a.v. 1, 2 en 3 een communicatieverbod T.a.v. 1 afgifte documenten Vermeerderd met de gerechtskosten. Hij breidde deze vordering uit met in ondergeschikte orde een compensatoire vergoeding wegens het concurrentiebeding ten bedrage van ,82 tegen 1 en 3, voor zover de rechtbank van oordeel zou zijn dat hij zelf de arbeidsovereenkomst beëindigd had. KPR/Hyplast stelde eveneens in ondergeschikte orde een tegenvordering van ,42 provisioneel voor zover er na 24 augusts 2006 nog een concurrentiebeding zou gegolden hebben, dat uitwerking had. 9. De arbeidsrechtbank oordeelde bij vonnis van 10 maart 2008 dat: De vordering van WW in betaling van een opzeggingsvergoeding ongegrond was, omdat hij niet bewees dat de werkgever de arbeidsovereenkomst had beëindigd; De vordering tot betaling van het bedrag van op grond van de overeenkomst van 24 augustus 2006 gegrond was;

6 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 6 Het verbod tot communiceren werd ongegrond verklaard; De vordering wegens de compensatoire vergoeding werd ongegrond verklaard, omdat aan de rechtbank geen oordeel gevraagd werd over de vraag of WW zelf de arbeidsovereenkomst had verbroken en de rechter hierover geen uitspraak kon doen. Voor de tegenvordering werden de debatten heropend om te antwoorden op vragen over de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en over de uitwerking van het oorspronkelijke concurrentiebeding. De vorderingen tegen L werden ongegrond verklaard. 10. Bij tussenvonnis van 26 mei 2008 werd de tegenvordering verder onderzocht en werd een getuigenverhoor aan de werkgever toegestaan betreffende de mogelijke overtreding van het concurrentiebeding. 11. Niet betwist wordt dat er uiteindelijk geen eindvonnis volgde, omdat de werkgevers afstand deden van hun tegenvordering. Procedure Op 20 mei 2008 bracht WW een nieuwe dagvaarding uit voor de arbeidsrechtbank te Turnhout, ditmaal enkel tegen de nv KPR en hij vorderde betaling van: Een compensatoire vergoeding concurrentiebeding van ,42 13 maaltijdcheques Een pro rata bonus van Vermeerderd met intresten en kosten Tevens vroeg hij afgifte van sociale documenten onder verbeurte van een dwangsom en stelde hij enkele vorderingen in verband met de groepsverzekering. 13. Bij verstekvonnis van de arbeidsrechtbank te Turnhout van 8 september 2008 werden de vorderingen betreffende de compensatoire vergoeding, pro rata bonus, afgifte maaltijdcheques en sociale documenten met bewijs betaling werkgeversbijdragen groepsverzekering gegrond verklaard, zonder dat het vonnis uitvoerbaar werd verklaard.

7 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p KPR tekende verzet aan bij gerechtsdeurwaardersakte van 24 september 2008 en vroeg dat het verstekvonnis zou worden teniet gedaan. 15. Bij vonnis van 12 oktober 2009 van de arbeidsrechtbank te Turnhout werd het verzet ontvankelijk en in volgende mate gegrond verklaard door toekenning van de: Compensatoire vergoeding van ,54 Pro rata bonus van Vermeerderd met intresten en verwijzing van KPR in de kosten; het vonnis werd niet uitvoerbaar verklaard. De overige onderdelen werden geregeld en werden daardoor zonder voorwerp. Dit is het bestreden vonnis. De arbeidsrechtbank oordeelde in essentie dat het oorspronkelijke niet concurrentiebeding nog gold, uitwerking had en juist begroot werd, gelet op de overeengekomen compensatoire vergoeding. Ook de vordering m.b.t. de bonus werd gegrond verklaard. 16. Bij verzoekschrift tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van het arbeidshof te Antwerpen op 10 november 2009, tekende KPR beroep aan tegen dit vonnis en vroeg dat de vordering zou worden afgewezen als niet toelaatbaar, minstens ongegrond. 17. Bij arrest van het arbeidshof Antwerpen van 17 januari 2011 werd het beroep ontvankelijk verklaard en de oorspronkelijke vordering niet toelaatbaar verklaard omwille van het gezag van gewijsde van het vonnis van 10 maart 2008 in procedure 1, waarbij de vordering van WW tot het bekomen van een compensatoire vergoeding ongegrond werd verklaard. 18. Op 7 juli 2011 stelde WW een voorziening in cassatie in tegen dit arrest, die werd betekend op 6 juli Bij cassatiearrest van 15 april 2013 werd het arrest van het arbeidshof Antwerpen vernietigd behalve in zoverre dit het hoger beroep ontvankelijk verklaarde.

8 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 8 Het Hof van Cassatie aanvaardde het door het arbeidshof vastgestelde gezag van gewijsde niet omdat het vonnis van de arbeidsrechtbank te Turnhout van 10 maart 2008 tegenstrijdig was en het stelde vast dat de vordering m.b.t. de bonus zonder enige motivering niet toelaatbaar werd geacht. 20. Op 14 oktober 2013 herdaagde WW KPR voor het arbeidshof te Brussel. III. BEOORDELING Het gezag van gewijsde van het vonnis van 10 maart Het gezag van gewijsde van een vonnis heeft een negatief en een positief aspect (M.A. MASSCHELEIN en I. MOKE, Enkele bedenkingen bij het gezag van gewijsde, TBBR, 2013, , nrs. 4-5). 22. Het negatieve aspect van het gezag van gewijsde impliceert dat de rechter over een ingestelde eis waaromtrent al eerder tussen dezelfde partijen in een vonnis werd beslist, niet nog eens dient te beslissen. Het negatieve aspect van het gezag van gewijsde verzet zich bijgevolg tegen een herhaling van het instellen van een eis, die dan onontvankelijk is. Het arbeidshof sluit zich aan bij het cassatiearrest in deze zaak waarin gezegd wordt dat een vonnis dat is aangetast door een tegenstrijdigheid die niet toelaat met zekerheid te bepalen welke betekenis aan een bepaalde beslissing moet worden gegeven, geen gezag van gewijsde heeft (Cass. 15 april 2013, Pas. 2013, 869). In die zin heeft het vonnis van 10 maart 2008 met de tegenstrijdigheid in de beoordeling van de compensatoire vergoeding geen gezag van gewijsde, waardoor de huidige vordering in betaling van deze vergoeding ontvankelijk is. 23. Maar er moet ook rekening gehouden worden met het positieve aspect van het gezag van gewijsde. Dit houdt in dat wat in een rechterlijke uitspraak tussen partijen is beslist, als rechtens waar geldt en niet opnieuw in twijfel kan worden getrokken. Het positieve aspect leidt er dan ook toe dat een partij een rechterlijke uitspraak kan aanwenden als wettelijk bewijsmiddel in een latere procedure die wordt gevoerd tussen dezelfde

9 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 9 partijen. Zo bepaalt artikel 1350, 3 BW dat het gezag van gewijsde een wettelijk vermoeden uitmaakt. Voor het positieve aspect van het gezag van gewijsde is niet vereist dat het nieuwe geschil op hetzelfde voorwerp of dezelfde oorzaak berust als het eerdere geschil (Cass. 4 december 2008, JT 2009, 303 met noot VAN DROOGHENBROECK en BALLOT; Cass. 29 oktober 2007, Soc. Kron. 2008, 608). 24. In het vonnis van de arbeidsrechtbank van Turnhout van 10 maart 2008 wordt het concurrentiebeding ook bezien vanuit de tegenvordering van de werkgevers, die betrekking had op de overtreding van dit beding. Dit kan dus een weerslag hebben op het positieve aspect van het gezag van gewijsde, met name het vonnis kan een vermoeden uitmaken en een wettelijk bewijsmiddel vormen m.b.t. de beoordeling van de grond van de zaak, meer bepaald de vraag of er door de overeenkomst van 24 augustus 2006 nog een niet concurrentiebeding gold. 25. Het gezag van gewijsde kan echter maar ingeroepen worden in verband met wat definitief werd beslist. Een vonnis kan gemengd zijn en enerzijds definitief beslechte punten bevatten en op een ander punt een onderzoeksmaatregel bevatten of de debatten heropenen (J. PETIT, Sociaal Procesrecht in ICA-reeks nr.14, Brugge, die Keuze, 2000, 324, nr. 269). Dit is het geval m.b.t het vonnis van 10 maart 2008 dat definitieve punten beslecht, zoals de opzeggingsvergoeding en de vergoeding van en het communicatieverbod, gevorderd door WW, en de afwijzing van zijn vorderingen lastens L. 26. Wat betreft de tegenvordering van de werkgevers betreffende de overtreding van het niet concurrentiebeding, is er in dit vonnis geen definitieve beslissing en die zal er ook nooit komen, daar de betrokkenen van dit onderdeel uiteindelijk afstand hebben gedaan. Een vonnis alvorens recht te doen, waarbij de heropening van de debatten (vgl. Cass. 4 februari 1972, Arr.Cass. 1972, 528, Pas. 1972, I, 524; Cass. 21 september 1978, Arr.Cass , 90) of een onderzoeksmaatregel, zoals een getuigenverhoor, wordt bevolen, zijn immers niet definitief en daardoor niet bekleed met gezag van gewijsde. (vgl. M. CASTERMANS, Gerechtelijk privaatrecht, Gent, Academia Press, 2004, 49, nr. 84). Wat dit onderdeel betreft is er dus geen definitief vonnis en geen gezag van gewijsde, zodat de motieven van de arbeidsrechtbank te Turnhout zowel in het tussenvonnis van 10 maart

10 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p (ambtshalve heropening der debatten), als in dit van 28 mei 2008 (getuigenverhoor), hieromtrent niet als bewijsmiddel in de zin van art. 1350, 3 BW kunnen ingeroepen worden. 27. Evenmin kan WW worden gevolgd, waar hij in de uitspraak van de partijen dat het niet concurrentiebeding uitwerking had, een gerechtelijke bekentenis zoekt. Immers, de uitwerking van het beding doet niets af aan de betwisting van de werkgevers over de vraag of het niet concurrentiebeding nog gold na de overeenkomst van 24 augustus Maar bovendien kan een gerechtelijke bekentenis niet op een rechtsvraag slaan en is de rechter niet gebonden door de juridische gevolgen die de partij die de bekentenis zou hebben afgelegd, hieruit afleidt (Cass. 17 juni 2005, RABG 2005, 1620; S. STIJNS, Verbintenissenrecht boek 2, Brugge, die Keure 2009, 177, nr. 241 en voetnoot 157). Gold het niet concurrentiebeding dan nog na de overeenkomst van 26 augustus 2006? 28. Bepalend hiervoor zijn de passages die in randnummer 4 zijn weergegeven. Deze zijn niet volledig duidelijk, zodat ze moeten worden uitgelegd met toepassing van de art tot 1164 BW. 29. De hoofdregel daarbij is vervat in art BW dat bepaalt dat de rechter moet nagaan welke de gemeenschappelijke bedoeling van de contracterende partijen is geweest, veeleer dan zich te houden aan de letterlijke zin van de woorden. Wanneer deze gemeenschappelijke bedoeling niet onmiddellijk kan gedistilleerd worden uit de akte zelf, dan kan de ruimere context in overweging genomen worden, met inbegrip van extrinsieke elementen, zoals de tussen partijen gevoerde briefwisseling voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst, alsook met de voorbereidende documenten en zelfs omstandigheden ( S. STIJNS, Verbintenissenrecht, Brugge, die Keure 2005, 56, nr. 76; Cass. 5 juni 1986, A.C , 1360; Cass. 11 maart 2002, Bull. Cass. 2002, 167; RW (verkort), 1219 met noot). 30. Uit punt 6 van de overeenkomst van 24 augustus 2006 volgt dat partijen een geheimhoudingsverklaring zouden ondertekenen en dat deze alleszins geen

11 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 11 concurrentiebeding zou impliceren; maar de bepaling strekt verder en preciseert dat dit ook het geval is voor de overeenkomst zelf. De overeenkomst zelf had de bedoeling om WW aan boord te houden en regelde de verdere samenwerkingsvoorwaarden die op constructieve wijze zouden nageleefd worden; deze hielden dus geen niet concurrentiebeding in, wel een geheimhoudingsverklaring. 31. In de toelichtende d.d. 18 augustus 2006 van L, met wie de onderhandelingen gevoerd werden, wordt aangehaald dat dit gebeurde op vraag van WW, die dit niet verder heeft tegengesproken of anders gesitueerd, hoewel L hem uitnodigde te reageren indien jij anders ziet (zie randnummer 4). 32. Hieruit volgt dan ook dat om WW aan boord te houden hem minder stringente voorwaarden werden opgelegd m.b.t. het oorspronkelijke niet concurrentiebeding, dat enkel vervangen werd door een algemener geheimhoudingsverklaring. De uitdrukkelijke bedoeling om het niet concurrentiebeding niet meer te laten gelden wordt onderstreept door de toevoeging dat ook de overeenkomst zelf met de verdere samenwerkingsvoorwaarden geen dergelijk beding inhield. 33. Deze uitlegging wordt ook ondersteund door het feit dat de andere lezing van WW tot een ongerijmd resultaat leidt. Het is immers duidelijk dat de overeenkomst van 24 augustus 2006 tot bedoeling had om tot een éénduidige regeling te komen. Deze overeenkomst werd afgesloten met twee nauw met elkaar verbonden nv s, KPR en Hyplast, waarvan WW op een zelfde wijze algemeen directeur was. Ze werden oorspronkelijk ook samen betrokken in procedure Huidige procedure is enkel gericht tegen KPR, omdat, zoals ter zitting toegelicht, het oorspronkelijke beding ook enkel met deze vennootschap werd afgesloten; hierbij werd bevestigd dat WW in zijn visie toch mocht concurreren in strijd met het beding t.a.v. Hyplast. Dit staat volledig haaks op de éénduidige regeling die men op 24 augustus 2006 heeft willen maken en zou overigens enkel aanleiding geven tot nieuwe surrealistische spanningen.

12 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p Op grond van art BW moet aan de bewoordingen van een overeenkomst een uitleg worden gegeven in de zin die met de inhoud van het contract het best overeenstemt. De uitleg van WW strookt niet met de intenties en bepalingen om problemen in de toekomst te vermijden (zie punt 5) noch met de intentie om op een constructieve wijze verder te werken waarbij ook steeds het belang van Hyplast-KPR vooropgesteld wordt. 36. Hieruit vloeit voort dat WW op 21 mei 2007 niet gebonden was door een nietconcurrentiebeding, zodat zijn vordering in betaling van de compensatoire vergoeding ongegrond is. De overige middelen, argumenten en opmerkingen van partijen doen daaraan geen afbreuk. Er is geen reden meer om de geldigheid, uitwerking van het niet meer van toepassing zijnde art. 8 van de overeenkomst van 25 maart 1997 te onderzoeken, noch om de grootte van de erin bepaalde compensatoire vergoeding te evalueren aan de hand van de bepalingen van de arbeidsovereenkomstenwet. Het hoger beroep is voor dit onderdeel gegrond. De pro rata bonus De bonus 2006 van en de eerste schijf zgn. opzeggingsvergoeding van werd betaald volgens de loonfiche van januari 2007 met vermelding premie. Dit gebeurde overeenkomstig art. 2 van de overeenkomst van 24 augustus Voor 2007 en 2008 werd in een recht op een gelijkaardige uitbetaling voorzien, telkens te vereffenen voor 15 januari van het daaropvolgende jaar. 38. Hieruit volgt dat voor 2007 in een recht op jaarlijkse bonus voorzien is, die beschouwd wordt als tegenprestatie voor arbeid en waarvan WW aanvaardt dat hij voor 2007 slechts pro rata kan worden uitbetaald. 39. WW becijfert dit onderdeel op /12 x 4,8 = 6.000; deze becijfering wordt niet betwist. Het hoger beroep is voor dit onderdeel ongegrond. OM DEZE REDENEN HET ARBEIDSHOF

13 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 13 Gelet op de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken zoals tot op heden gewijzigd, inzonderheid op artikel 24, Recht sprekend op tegenspraak, Na cassatie verder oordelend over de gegrondheid van het hoger beroep; Verklaart dit gedeeltelijk gegrond; Hervormt het bestreden vonnis wat betreft de gerechtskosten en het onderdeel van de compensatoire vergoeding en verklaart de vordering op dit punt ongegrond; wijst WW hiervan af. Bevestigt het bestreden vonnis wat betreft de pro rata bonus en de intresten hierop. Compenseert de gerechtskosten van beide aanleggen en legt deze voor 1/20 ten laste van de nv KPR en voor 19/20 ten laste van WW, Deze begroot aan de zijde van WW op: Dagvaarding 152,46 Rechtsplegingsvergoeding eerste aanleg 5.500,00 Rechtsplegingsvergoeding beroep 5.500,00 Expeditie cassatiearrest 28,03 Betekening cassatiearrest 404,59 Totaal ,08 En aan de zijde van de nv KPR op: - Rechtsplegingsvergoeding eerste aanleg 5.500,00 - Rechtsplegingsvergoeding beroep 5.500,00 Totaal ,00. Aldus gewezen en ondertekend door de derde kamer van het Arbeidshof te Brussel, samengesteld uit:

14 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 14 Lieven LENAERTS, Simone ALAERTS, Daniël HEYVAERT, bijgestaan door : Kelly CUVELIER, kamervoorzitter, raadsheer in sociale zaken, zelfstandige, raadsheer in sociale zaken, werknemer-bediende, griffier. Lieven LENAERTS, Kelly CUVELIER, Simone ALAERTS, Daniël HEYVAERT. en uitgesproken op de openbare terechtzitting van vrijdag 19 december 2014 door: Lieven LENAERTS, kamervoorzitter, bijgestaan door Kelly CUVELIER, griffier. Lieven LENAERTS Kelly CUVELIER I.A. Gerechtelijk recht Ger. W. art. 23 gezag van gewijsde

15 Arbeidshof te Brussel 2013/AB/996 p. 15 Het gezag van gewijsde geldt enkel voor wat definitief werd beslecht; een beslissing alvorens recht te doen, zoals een heropening van de debatten of een onderzoeksmaatregel, zoals een getuigenverhoor, heeft geen gezag van gewijsde heeft, omdat het geen definitieve beslissing inhoudt. Bovendien heeft een vonnis dat is aangetast door een tegenstrijdigheid die niet toelaat met zekerheid te bepalen welke betekenis aan een bepaalde beslissing moet worden gegeven, geen gezag van gewijsde. I.B. Rechtswetenschap Burgerlijk recht BW Art tot en met 1356 gerechtelijke bekentenis Een gerechtelijke bekentenis kan niet op een rechtsvraag slaan en de rechter is niet gebonden door de juridische gevolgen die de partij die de bekentenis zou hebben afgelegd, hieruit afleidt. I.B. Rechtswetenschap Burgerlijk recht BW Art en 1158 BW Interpretatie van een overeenkomst Bij de interpretatie van een overeenkomst moet de rechter de gemeenschappelijke wil van partijen zoeken en moet hij aan de bewoordingen van een overeenkomst een uitleg worden gegeven in de zin die met de inhoud van het contract het best overeenstemt. Wanneer een algemeen directeur in zijn oorspronkelijke arbeidsovereenkomst en niet concurrentiebeding heeft en er wordt nadien een geheimhoudingsovereenkomst gesloten niet enkel met de oorspronkelijke werkgever maar ook met een nevenfirma, waarvan de werknemer ook algemeen directeur was, dan kan hieruit afgeleid worden dat deze geheimhoudingsclausule het oorspronkelijk concurrentiebeding vervangt, omdat anders het concurrentiebeding enkel zou gelden t.a.v. de oorspronkelijke werkgever, zodat de algemeen directeur niet zou gebonden zijn door dit beding t.a.v. de nevenfirma. In de geheimhoudingsverklaring werd overigens bepaald dat deze geen concurrentiebeding uitmaakte, terwijl in deze verklaring het belang van beide vennootschappen werd onderlijnd.