VERSLAG VAN ONZE VIERDAAGSE REIS NAAR FRANS-VLAANDEREN

Transcriptie

1 VERSLAG VAN ONZE VIERDAAGSE REIS NAAR FRANS-VLAANDEREN Van dinsdag 6 t.e.m. vrijdag 9 september Dinsdag 6 september : Geleide Stadwandeling door Rijsel en een kort bezoek aan de Kasselberg Zoals gewoonlijk stond iedereen, nu om 6.45 uur en dit is vroeg goedgemutst klaar om de geplande vierdaagse te starten. In de bus wenst Herman ons het beste toe en verwittigt ons dat we onze gids Jozef de Brabander gaan ophalen in Kortrijk.

2 Zo gezegd, zo gedaan; wij horen dan van deze man waar hij woont, wat mij onmiddellijk doet denken : dat is een grensgeval. Hij doet dan ook de chauffeur sluipwegen nemen om controles te vermijden en vertelt ondertussen alles over smokkelpraktijken. Ja?!Maar dan : zelden een zo ervaren en gedocumenteerde man gezien en gehoord. Fantastische rondleiding tot in de fijnste details in Rijsel. Niets lijkt hem onbekend en bovendien blijkt hij een goede fysiek te hebben.

3

4 In Cassel loodst hij ons nog even de berg op om Maarschalk Foch op zijn paard te zien. De vier poten op de grond, dus thuis gestorven leren we. Daarna hebben we nog wel recht op een frisse pint. We rijden dan verder naar St Omer waar hotel Le Bretagne ons de gelegenheid biedt om gezellig te eten en te slapen. Na een verkwikkende nacht gaan we beginnen aan een verdere DRIEdaagse. Luc Van Echelpoel Woensdag 7 september : Bezoek aan La Coupole -Rondvaart door de Audimaroispolders en geleide stadswandeling door St-Omer Na een gezellige avond en een deugddoende eerste overnachting zijn we de 2e dag mistig maar veelbelovend ingegaan op de weg naar La Coupole. Van het futuristische Rijsel( na 4 jaar metamorfosen ) zetten wij een stap in het verleden.

5 De Deutche puntklichheid van Hitler en trawanten dachten in 2 jaar betongieten en jaren voorbereiding Engeland te bedwingen met de vergeldingswapens V1 & V2 maar moesten onderdoen voor het geallieerde vernuft en hun Toy Boys bombardementen. De zwarte aannemers hadden zich aan al deze constructies verrijkt maar ze waren ten dode opgeschreven. geschiedenis De Moffen moesten zich dan maar bij nacht in de bossen verschansen om hun V1 s & V2 s op Engeland en België te richten nadat wij reeds waren bevrijd, voor de oudsten onder ons een kwade herinnering, voor de jongsten

6 De HST-lijn naar Zuid- Europa deelt de moerassen met 700 km kanalen in twee delen, Clair-Marais voor de groentetelers en het natuurdeel voor een aangename woonomgeving voor levensgenieters. Na het interessante bezoek mochten wij draadloos gaan genieten Au Bon Accueil van spek en bonen ( cassoulet ) en daarna een uurtje genieten van de prachtige omgeving in een geruisloze vaartuig van lokaal fabricaat.

7 Ten slotte vertoonde St-Omer ons nog menige schatten in architectuur, gotiek,grandioos orgel en wood-be Rubens met als toemaatje een mooie plantentuin en een drankje alvorens Le Bretagne terug te vinden. Wat een mooie laat zomerse dag! Paul Stockmans Donderdag 8 september : Geleide stadswandeling door Boulogne-sur-Mer- Bezoek aan NAUSICAA- RondRit langs de Côte d opale.

8 We hebben de derde dag van onze vierdaagse uitstap naar Noord Frankrijk weeral zonder problemen afgewerkt, en dit door Luc onze chauffeur die nogmaals bewezen heeft dat hij uiterst secuur met zijn bus kan maneuvreren, ook zonder de kabels er af te rijden, en natuurlijk ook door de vakkundige uitleg van onze professionele gids, excuseer onze reisbe-ge-lei-der.

9 Wij zijn stipt vertrokken via de N42, excuseer de D942 naar Boulogne door een mooi golvend landschap. Daar hebben wij eerst de oude stad bezocht en we hebben die doorkruist in de voetsporen van onze Romeinse voorvaderen. We hebben ook gezien dat ze daar een mooie kathedraal, excuseer een mooie basiliek hebben, die binnenin wel een likje verf zou kunnen verdragen.

10 Dan zijn we naar het nieuwere Boulogne sur Mer gereden voor onze lunch. Maar visje eten eerst visje kijken!

11 Nausicaä biedt een bijzonder boeiend en leerrijk spektakel, dat moet gezegd worden.

12 Dan de straat oversteken voor een stevige streekmaaltijd met vis uit de zee en groentjes uit de Marais. Daarna koers naar Cap Gris Nez, maar eerst onderweg nog een verrassing: het graf van John Mc Craig, de frontarts die ons dat sublieme gedicht In Flanders Fields the Poppies grow geschonken heeft. Wie van ons wist dat hij daar begraven ligt? Meteen werden wij ook nog eens herinnerd aan die absurde slachtpartij van honderd jaar geleden. En dan naar Cap Gris Nez. Wat hebben wij daar geleerd? Dat Cap Gris Nez 50 m hoog is en overwegend grijs, en dat Cap Blanc Nez nog 80m hoger is en overwegend wit; maar vooral dat het zeer gevaarlijk is om op de rand van deze kliffen te lopen, want als je eraf valt ben je

13 morsdood en dat willen wij op onze leeftijd niet meer meemaken. We zijn er dan ook op een veilige afstand voorbij gereden. Dan zijn wij richting Calais gereden, waar wij het gat gezien hebben waarin de Eurostar enkele keren per dag verdwijnt. Wat ons vooral opviel was de gelijkenis van het landschap met dat in sommige plaatsen in Polen in de veertiger jaren: prikkeldraad alom! Tegen dan was het tijd om terug te keren naar St Omer via een autostrade waarvan we nu nog niet weten of we (Marcel Cars natuurlijk) daar geen péage moesten betalen, zoals De Gaulle het wilde, of wel péage betalen, zoals Hollande het graag heeft. In het hotel wachtte ons weeral een stevige maaltijd, maar we konden die best gebruiken, want we hadden nog twee uren zwoegen voor de boeg. Geestelijke arbeid noemt men dat! Ziezo beste vrienden en vriendinnen mijn postkaart is vol en ik zal er dus maar mee stoppen. P.S. Nog heel veel zonnige groeten uit La Douce France. Erik Mostaert

14 DE QUIZ

15 Verslag van vrijdag 9 september : Geleide stadswandeling door Arras Bezoek aan het museum La Piscine Op de laatste dag van onze vierdaagse reis werden we verzocht wat vroeger uit de veren te kruipen om zeker op tijd te vertrekken, nadat eerst nog de obligatoire groepsfoto genomen werd als eeuwig aandenken. Vervolgens werd, na een laatste volkstelling, het startsein gegeven: en route, adieu Saint Omer en op naar Arras, hoofdplaats van het departement Pas de Calais, terwijl Erik onze geesten opfriste met de belevenissen van de vorige dag. Vlot bereikten we Arras, het historische woongebied van de Atrebaten, vandaar de oorspronkelijke Vlaamse naam: Atrecht voor de stad en Artesië voor de streek, later op initiatief van koning Louis XIV verfranst tot Arras en Artois.

16 De stad is helemaal ondergraven met kelders en tunnels les bouves deels voor het winnen van steen voor hun gebouwen. In de wereldoorlog werden die uitgravingen nog uitgebreid door soldaten, voornamelijk Nieuw-Zeelanders, maar dat gedeelte noemt men les carrieres. Onze rondwandeling startte op la grande place, de grote markt, met rondom allemaal gelijkaardige gebouwen met klokgevels en galerijen. Arras verwierf sinds de middeleeuwen driemaal grote rijkdom, een eerste maal met de opkomst van de textielnijverheid, een tweede maal met de vervaardiging van tapijten de Arrazi en een derde maal, begin 16de eeuw, met graan. Het is voornamelijk in die laatste periode dat de stenen gebouwen werden opgetrokken met steen uit les bouves. Van de grote markt wandelden we naar de kleine markt met het prachtige Hotel de Ville, stadhuis en Belfort. Deze plaats werd na W.O.II herdoopt tot Place des Héros als eerbetoon aan de gefusilleerde weerstanders.. Dan wandelden we naar de imposante kathedraal, eglise de Notre Dame d Assumption et de St Vaast met daarnaast de enorm grote abdijgebouwen. St Vaast, de eerste Bisschop, was de catechist van Clovis.

17 Clovis, ons welbekend, was een echte man, want die luisterde naar zijn vrouw, Clothilde, toen ze hem zei dat hij zich moest laten dopen tot het Christendom, wat hij ook gedaan heeft. Verder gingen we langs het huis van Robespierre tot op de Place du Théatre waar tijdens de revolutie van 1789 de Gilliotine stond opgesteld om een paar honderd minder fortuinlijke citoyens terecht te stellen. De ontwerper was monsieur Gilliotin, de lijfarts van koning Louis XVI, welke laatste als eerste met een Gilliotine werd onthoofd. Tenslotte bezochten we het voormalige klooster van de Jezuïeten, nu een hotel met een zeer mooi restaurant waar we even mochten binnenkijken om dan onze wandeling te eindigen in restaurant Comptoir des Halles voor de lunch.

18 Terug in de autobus, reden we naar Roubaix waar we als laatste activiteit het museum La Piscine bezochten, waarna de tocht huiswaarts werd ingezet na eerst onze reisbegeleider, Jozef De Brabander, te hebben afgezet in Kortrijk, met dank voor de fijne begeleiding en de vele ware histories zoals onder andere hierboven beschreven. Dankbaar voor de veilige thuiskomst en de vele mooie herinneringen namen we afscheid van elkaar. Carl De Boo Fotografie : Roland De Burchgrave & Herman Stevens