Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland. zondag 12 juni 2016

Transcriptie

1 Welkom en mededelingen Voorbereiding Drempelgebed Lied 779: 1 t/m 7 Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland zondag 12 juni 2016 Voorganger: ds. A.M. Parmentier-Blankert, Hilversum Gastvrouw: Jantie de Vries Lector: Jantie de Vries Diaken: Marjon v.d. Pouw Organist: Jan van Veldhuizen Koster: Henk de Vries 1 In de ongerepte morgen, uit het duister naar het licht, is de toekomst nog verborgen, onbekend uw aangezicht. 2 Roepende ben ik geboren, woorden zonder klank of zin, wachtende wie mij zal horen, kind nog, in een pril begin. 3 Stemmen hoor ik om mij spreken, nauwelijks tot mij gericht; dwalende in taal en teken tast ik naar een lief gezicht. 4 Als het dan begint te dagen en ik mens word, levenslang, en er listen zijn en lagen en ik zwak ben en ook bang, 5 kom dan, levenslicht der mensen, in mijn kwetsbare bestaan, als een wachter aan de grenzen; laat mijn licht niet ondergaan. 6 Spreek steeds duidelijker woorden, die mij richten op uw naam; laat mij aan U toebehoren, maak mij tot uw lof bekwaam. 7 Als de avond dan zal komen en de dag wordt als de dood, reken mij dan bij de vromen die vertoeven in uw schoot. 1

2 Kyriegebed Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland Glorialied: Lied 100: 1 t/m 4 1 Juich Gode toe, bazuin en zing. Treed nader tot gij Hem omringt, gij aarde alom, zijn rijksdomein, zult voor de Heer dienstvaardig zijn. 2 Roep uit met blijdschap: God is Hij. Hij schiep ons, Hem behoren wij, zijn volk, de schapen die Hij hoedt en als beminden weidt en voedt. 3 Treed statig binnen door de poort. Hier staat zijn troon, hier woont zijn Woord. Hef hier voor God uw lofzang aan: Gebenedijd zijn grote naam. 4 Want God is overstelpend goed, die ons in vrede wonen doet. Zijn goedheid is als morgendauw: elk nieuw geslacht ervaart zijn trouw. DIENST VAN HET WOORD Gebed bij de opening van de Schrift Eerste lezing: Job 2: Op een dag kwamen de hemelbewoners hun opwachting maken bij de HEER, en ook Satan maakte bij hem zijn opwachting. 2 De HEER vroeg aan Satan: Waar kom je vandaan? Hij antwoordde: Ik heb rondgezworven en rondgedoold op aarde. 3 De HEER vroeg aan Satan: Heb je ook op mijn dienaar Job gelet? Zoals hij is er niemand op aarde: hij is rechtschapen en onberispelijk, hij heeft ontzag voor God en mijdt het kwaad. Ja, hij is nog even onberispelijk als altijd, en jij hebt mij ertoe aangezet hem zonder reden te gronde te richten. 4 Hierop zei Satan: Zijn leven is hem alles waard. Daarvoor geeft hij zijn hele bezit. 5 Maar als u uw hand naar hem uitstrekt en zijn lichaam aantast, zal hij u ongetwijfeld in uw gezicht vervloeken. 6 Toen zei de HEER tegen Satan: Goed, doe met hem wat je wilt, maar spaar zijn leven. 7 Hierop vertrok Satan en overdekte Job van voetzool tot kruin met kwaadaardige zweren. 8 Job pakte een potscherf om zich te krabben, terwijl hij in het stof en het vuil zat. 9 Zijn vrouw zei tegen hem: Waarom blijf je zo onberispelijk? Vervloek God toch en sterf. 10 Maar Job zei tegen haar: Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden? Ondanks alles zondigde Job niet en sprak hij geen onvertogen woord. 11 Drie vrienden van Job, Elifaz uit Teman, Bildad uit Suach en Sofar uit Naäma, hoorden van de rampspoed die hem had getroffen, en ze besloten hem op te zoeken. Onderweg ontmoetten ze elkaar, en samen gingen ze naar hem toe om hun medeleven te tonen en hem te troosten. 12 Toen ze Job vanuit de verte zagen herkenden ze hem niet, en ze barstten uit in luid geweeklaag, ze scheurden hun 2

3 Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland kleren en wierpen stof omhoog over hun hoofd. 13 Zeven dagen en zeven nachten bleven ze naast hem op de grond zitten zonder iets tegen hem te zeggen, want ze zagen hoe vreselijk hij leed. Lied 807: 1 t/m 6 1 Een mens te zijn op aarde, is eens voorgoed geboren zijn, is levenslang geboortepijn. Een mens te zijn op aarde is leven van de wind. 2 De bomen hebben wortels de bomen mogen stevig staan maar mensen moeten verder gaan. De bomen hebben wortels maar mensen gaan voorbij. 3 De vossen hebben holen de mensen weten heg noch steg zijn altijd naar hun huis op weg. De vossen hebben holen maar wie is onze weg? 4 De mensen hebben zorgen het brood is duur, het lichaam zwaar, en wij verslijten aan elkaar. Wie kent de dag van morgen? De dood komt lang verwacht. 5 Een mens te zijn op aarde is pijnlijk begenadigd zijn en zoeken, nooit verzadigd zijn, is rusten in de aarde als alles is volbracht. 6 Hoe zullen wij volbrengen wat door de eeuwen duren moet; een mens te zijn die sterven moet? Wij branden van verlangen tot alles is voltooid. Tweede lezing: Lucas 7:36-8:3 36 Een van de farizeeën nodigde hem uit voor de maaltijd, en toen hij het huis van de farizeeër was binnengegaan, ging hij aan tafel aanliggen. 37 Een vrouw die in de stad bekendstond als zondares had gehoord dat hij bij de farizeeër thuis zou eten, en ze ging naar het huis met een albasten flesje met geurige olie. 38 Ze ging achter Jezus staan, aan het voeteneinde van het aanligbed; ze huilde en zijn voeten werden nat door haar tranen. Ze droogde ze met haar haar, kuste ze en wreef ze in met de olie. 39 Toen de farizeeër die hem had uitgenodigd dit zag, zei hij bij zichzelf: Als hij een profeet was, zou hij weten wie de vrouw is die hem aanraakt, dat ze een 3

4 Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland zondares is. 40 Maar Jezus zei tegen hem: Simon, ik heb je iets te zeggen. Meester, spreek! zei hij. 41 Er was eens een geldschieter die twee schuldenaars had: de een was hem vijfhonderd denarie schuldig, de ander vijftig. 42 Omdat ze het geld niet konden terugbetalen, schold hij beiden hun schuld kwijt. Wie van de twee zal hem de meeste liefde betonen? 43 Simon antwoordde: Ik veronderstel degene aan wie hij het grootste bedrag heeft kwijtgescholden. Hij zei tegen hem: Dat is juist geoordeeld. 44 Toen draaide hij zich om naar de vrouw en vroeg aan Simon: Zie je deze vrouw? Ik ben in jouw huis te gast, en je hebt me geen water voor mijn voeten gegeven; maar zij heeft met haar tranen mijn voeten natgemaakt en ze met haar haar afgedroogd. 45 Je hebt me niet begroet met een kus; maar zij heeft, sinds ik hier binnenkwam, onophoudelijk mijn voeten gekust. 46 Je hebt mijn hoofd niet met olie ingewreven; maar zij heeft met geurige olie mijn voeten ingewreven. 47 Daarom zeg ik je: haar zonden zijn haar vergeven, al waren het er vele, want ze heeft veel liefde betoond; maar wie weinig wordt vergeven, betoont ook weinig liefde. 48 Toen zei hij tegen haar: Uw zonden zijn u vergeven. 49 Zijn tafelgenoten dachten bij zichzelf: Wie is hij, dat hij zelfs zonden vergeeft? 50 Hij zei tegen de vrouw: Uw geloof heeft u gered; ga in vrede. 1 Kort daarop begon hij rond te trekken van stad tot stad en van dorp tot dorp om het goede nieuws over het koninkrijk van God te verkondigen. De twaalf vergezelden hem, 2 en ook enkele vrouwen die van boze geesten en ziekten genezen waren: Maria uit Magdala, bij wie zeven demonen waren uitgedreven, 3 Johanna, de vrouw van Chusas, de rentmeester van Herodes, en Susanna en nog tal van anderen, die uit hun eigen middelen voor hen zorgden. Lied 907: 1 t/m 4 1 Jezus, mijn verblijden, voor mijn hart de weide, waar het vrede vindt, t hart dat in verlangen naar U is bevangen, dat U zo bemint. Lam, o kom, mijn bruidegom. Buiten U is niets op aarde zo beminnenswaardig. 2 Als Gij mij wilt hoeden, ben ik voor het woeden van de vijand vrij. Laat de satan tieren en zijn zege vieren, Jezus staat mij bij. Lijkt het wel of dood en hel over mij schijnt los te breken, Jezus is mijn vrede. 3 Wat gij ook aan schatten, wereld, mag bevatten, Jezus is mijn lust. Ach, wat zou ik wensen eer en hoop der mensen, 4

5 Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland elders is mijn rust. Smaad en nood en kruis en dood zal mij, wat ik ook moet lijden, niet van Jezus scheiden. 4 Wat zou ik nog treuren, als de Heer der vreugde, Jezus, binnenschrijdt! Zij die God beminnen zullen vreugde winnen ook uit bitterheid. Of mij t kwaad naar t leven staat, toch zijt Gij ook in mijn lijden, Jezus, mijn verblijden. Verkondiging Lied 903:1, 2 en 3 1 Zou ik niet van harte zingen Hem die zozeer mij verblijdt? Want ik zie in alle dingen niets dan zijn genegenheid. Is de hartslag van het leven niet de liefde van de Heer? Liefde draagt hen meer en meer, die in dienst van Hem zich geven. Alle dingen hebben tijd, maar Gods liefde eeuwigheid. 2 Als een vogel, die zijn tere jongen met de vleugels dekt, zo houdt over mij de Here zijn beschuttende arm gestrekt. Alles wendt Hij mij ten goede, Hij is bij mij nacht en dag, ja, van voor ik t licht nog zag, ben ik veilig in zijn hoede. Alle dingen hebben tijd, maar Gods liefde eeuwigheid. 3 In het duister van de tijden ben ik nooit alleen geweest, want God gaf mij ten geleide op mijn wegen woord en Geest. Ja, de Heer doet mij geloven, Hij ontstak in mij het licht van het innerlijk gezicht, dat zal dood noch duivel doven. Alle dingen hebben tijd, maar Gods liefde eeuwigheid. 5

6 Gebeden Protestantse Gemeente De Graankorrel te 's-graveland Collecte Slotlied 418: 1 t/m 4 1 God, schenk ons de kracht dicht bij U te blijven, dan zal ons geen macht uit elkander drijven. Zijn wij in U een, samen op uw wegen dan wordt ons tot zegen lachen en geween. 2 Niemand kan alleen, Heer, uw zegen dragen; zegen drijft ons heen naar wie vrede vragen. Wat Gij schenkt wordt meer naar gelang wij delen, horen, helpen, helen, vruchtbaar in de Heer. 3 Vrede, vrede laat Gij in onze handen, dat wij die als zaad dragen door de landen, zaaiend dag aan dag, zaaiend in den brede, totdat in uw vrede ons hart rusten mag. 4 God, schenk ons de kracht dicht bij U te blijven, dan zal ons geen macht uit elkander drijven. Zijn wij in U een, samen op uw wegen dan wordt ons tot zegen lachen en geween. 6