Nieuwsbrief. Hospice Kromme Rijnstreek. Belangrijk om van hospice-rit een bijzondere reis te maken BIJZONDERE RITTEN MET STEEDS WEER EEN EIGEN LADING

Transcriptie

1 NR. 12 JUNI 2014 Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek In dit nummer 1. Interview ambulancezorg-begeleider 2 Vervolg ambulancezorg-begeleider 2 Column Ik en het Hospice 3 Bewustwordingsavond 4 Interview ICT-specialisten 5 Week van het Hospice 5 Steun ons 6 Vacature secretaris 6 Kaarten te koop BIJZONDERE RITTEN MET STEEDS WEER EEN EIGEN LADING U leest het twaalfde nummer (vierde jaargang) van de digitale nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek. Hiermee houden wij u op de hoogte over het reilen en zeilen van het hospice voor de bewoners van de regio Kromme Rijnstreek. Arjan Molevelt: Het maakt zeker verschil waar je iemand naar toe brengt, want het hospice is wel het laatste station. Belangrijk om van hospice-rit een bijzondere reis te maken Het vervoeren van mensen naar een hospice is iets wat bij de RAVU (Regionale Ambulance Voorziening Utrecht) regelmatig voorkomt. Soms kom je er een hele tijd niet en dan weer drie keer in de week, vertelt Arjan Molevelt, sinds 2011 werkzaam voor de RAVU als ambulancezorg-begeleider. Week van het Hospice 23 t/m 29 september (zie pagina 5) VERVOLG OP PAGINA 2

2 2 Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 12, juni 2014 COLUMN IK EN HET HOSPICE Vrij snel na mijn onderwijspensionering verscheen er in de regionale krant informatie over het realiseren van een hospice in Houten. Met belangstelling heb ik deze ontwikkeling gevolgd. Zal ik me opgeven als vrijwilliger? De introductiecursus die ik toen volgde gaf mij de bevestiging om aan dit hospice een ondersteunende bijdrage te geven. Het huis straalt een positieve sfeer uit en de ontmoetingen zijn meteen al zo ongedwongen en hartelijk dat het mij een warm gevoel van welkom geeft. En dan is er die eerste officiële dag dat ik samen met een mede-vrijwilliger de dienst mag draaien. Alles ruikt nog nieuw en ongebruikt. Er werd ons meteen gevraagd om s avonds voor de gasten te koken. Dat was wel even spannend. Er moest een menu samengesteld worden en boodschappen gedaan. Het fornuis en de pannen waren nog niet eerder gebruikt. En ja hoor alsof we voor de eerste keer kookten de waren aardappelen aangebrand! Gelukkig functioneerde de afzuiger op volle toeren zodat de lucht beperkt bleef en de aardappelen deels gered konden worden. Als je dan een poosje meedraait als vrijwilliger heb je zo je ervaringen en verhalen. Zoals op die middag dat er een boom van een man uit een van de gastenkamers komt en zegt dat z n moeder zulke koude voeten blijft houden ondanks de twee kruiken. Ze kan er niet van slapen. De pasgeleerde voetmassage was een laatste middel. Toen ik het mevrouw voorstelde knikte ze gelaten. Tijdens de massage voelde ik haar voeten warm worden en zag ik een dankbare blik in haar ogen. De zoon zat er heel ontroerd bij. Even later komt de zoon vertellen: Mijn moeder slaapt nu heel rustig. Dit was een heel bijzondere ervaring. Evenals die keer dat ik zomaar bij een rustende dame zat en haar hand vasthield. Toen ík na een tijdje van alleen maar stil zitten en samen ademen opstond, opende ze haar ogen en zei: Wanneer kom je terug? Het kan er in het hospice soms ook druk aan toe gaan omdat er zoveel behoeften en wensen in te vullen zijn. Maar ook dan nog blijft het voor mij waardevol om er te zijn. Ria de Wit-van Raaij VERVOLG VAN VOORPAGINA In een extreem geval is het mij overkomen dat ik 3 hospice-ritten in één dienst had, aldus Arjan. Dat is dan best heftig en confronterend. Het zijn bijzondere ritten met steeds weer een eigen lading, want het is een hele stap om naar een hospice te gaan. Arjan is bekend bij de vele hospices in de provincie Utrecht en merkt daardoor ook de verschillen die er zijn. Zowel qua omgeving (intern en extern) als ook facilitair gezien. Er bestaan zelfs hospices waar slechts een traplift aanwezig is om mensen naar boven te verplaatsen; niet comfortabel op zijn zachtst uitgedrukt. Gelukkig betreft dat maar een heel klein percentage en ben ik voor de rest echt wel tevreden over de hospices in Utrecht. Arjan Molevelt: Mijn ervaring is dat iedere patient er op een eigen manier mee omgaat. Soms willen mensen er juist met je over praten, maar soms merk je aan mensen dat ze er juist niet over willen praten. Daarom is luisteren tijdens deze ritten heel belangrijk. Gastvrij, betrokken, vriendelijk en behulpzaam Een aantal steekwoorden zijn hier voor mij op z n plaats: Gastvrij, betrokken, vriendelijk en behulpzaam. Als je binnenkomt voel je de warme uitstraling, en er is alle aandacht voor de gast en de familie. Van de meldkamer krijgen wij altijd door waar we de patiënt moeten ophalen en waar de rit naar toe gaat. Dan kun je van tevoren al een inschatting maken hoe je een rit gaat invullen. Globaal natuurlijk, want je kunt het nooit helemaal voorspellen. Het maakt zeker verschil waar je iemand naar toe brengt, want het hospice is wel het laatste station. Men gaat naar een hospice om daar de laatste dagen van het leven door te brengen. Dat vraagt van ons een andere communicatie dan wanneer we iemand na een geslaagde operatie of behandeling weer naar huis brengen. Is er een bepaald protocol voor als je iemand naar een hospice vervoert? Niet specifiek. Meestal is de wens om niet meer te reanimeren en te beademen, mocht er tijdens de rit iets gebeuren. In heel uitzonderlijke gevallen wordt er nog wel eens een volledig beleid gevraagd. Tevens proberen wij altijd nog een eventuele laatste wens te vervullen door bijvoorbeeld even langs het ouderlijk huis te rijden of aan te gaan bij de werkgever. Op die manier maak je van de laatste rit voor deze persoon nog iets bijzonders en persoonlijks. Je merkt keer op keer dat hiervoor veel waardering is. Wij zijn natuurlijk geen wensambulance, maar in overleg is er best veel mogelijk. Empathie is onmisbaar Mijn ervaring is dat iedere patiënt er op een eigen manier mee omgaat. Soms willen mensen er juist met je over praten, en dan vooral over de beleving van het invullen van de laatste dagen, maar soms merk je aan mensen dat ze er juist niet over willen praten. Daarom is luisteren tijdens deze ritten heel belangrijk. Empathie is dan onmisbaar. Je probeert je in te leven in de situatie van de persoon die je vervoert. De jongste die ik naar een hospice heb mogen vervoeren was een vrouw van 23 jaar. En ik kan u verzekeren dat dit geen gemakkelijke rit was. Juist daarom vind ik het zo belangrijk om, samen met mijn collega, van iedere hospice-rit een bijzondere te maken. Ik probeer altijd uit te leggen hoe het hospice eruit ziet en wat men kan verwachten. Kortom, ik probeer de mensen op hun gemak te stellen. Het zijn altijd ritten met een dubbele lading. Aan de ene kant vervoer je, zoals je dat tijdens een dienst veel vaker doet, iemand van A naar B. Aan de andere kant is het veelal ook een emotioneel gebeuren. Al met al heel fijn om het te kunnen doen en om op die manier voor iemand de drempel iets lager te maken om een hospice binnen te gaan.

3 3 Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 12, juni 2014 BEWUSTZIJNSAVOND MET INEKE KOEDAM Nadenken over waarom je doet wat je doet Woensdag 9 april 2014 organiseerde het hospice vanuit de werkgroep Ruimte voor Zingeving een avond voor vrijwilligers, verpleegkundigen en bestuursleden. Naast een algemene inleiding op de vraag hoe mensen zich verhouden tot hun eigen sterven door Ineke Koedam van de praktijk Weerschijn werden er praktische oefeningen gedaan om na te gaan hoe vrijwilligers nog beter aan kunnen sluiten bij de behoefte van gasten. Het was een inspirerende avond en daarom vroegen we Ineke Koedam naar haar motivatie en werkwijze. Ineke Koedam: Ik kom eigenlijk uit het bedrijfsleven, maar toen ik na een burn-out terugkeerde naar mijn oude werkgever, merkte ik al snel dat ik met meer wezenlijke zaken bezig wilde zijn. Ik had het verlangen om dienstbaar te zijn en werken met mensen die sterven is voor mij dé ultieme vorm van dienstbaarheid. Na een studie ben ik in 2003 bij het hospice De Vier Vogels in Rotterdam gaan werken. Eerst als vrijwilliger en daarna als coördinator. Tegelijkertijd ben ik met mijn eigen praktijk Weerschijn gestart, waar ik training en begeleiding geef op het gebied van afscheid, sterven en rouw. Ik school en begeleid medewerkers en vrijwilligers van hospices bij terminale zorg. Ik merk dat het voor vrijwilligers belangrijk is om zicht te hebben op: waarom je doet wat je doet. Wat bedoel je daarmee? Ineke: Vrijwilligers willen heel graag geven en brengen. Dat is heel mooi en goed, maar het is wel belangrijk om af en toe een stapje terug te doen. Over wie gaat het? Gaat het hier over mij of over de stervende gast? Je moet verder kijken dan wat jij zelf nodig hebt en jezelf afvragen: wat is hier nodig? Tijdens bewustzijnsbijeenkomsten, zoals we die op 9 april ook voor jullie hospice hebben georganiseerd, ga ik met de deelnemers in op vragen als: hoe kijk ik zelf aan tegen lijden, kwetsbaarheid, sterven en afscheid nemen. Als je zelf iets moeilijk vindt, is het ook moeilijk om anderen daarbij te begeleiden. Door verschillende werkvormen, zoals onder meer reflectieoefeningen, kijk je naar je jezelf en hoe je je bewust kunt zijn van jezelf. Want je neemt allemaal je eigen aannames, overtuigingen en ideeën mee. En dan ga je soms dingen doen vanuit jouzelf. Als je je daar bewust van bent, dan kan je ze ook af en toe parkeren en dus dat stapje terug doen waar ik het net over had. En dan kun je veel beter open staan voor wat de gast echt nodig heeft. Er waren meer dan 70 vrijwilligers op de bewustzijnsavond. Hoe was de Bewustzijnsavond voor de vrijwilligers van ons hospice? Ineke: Er waren meer dan 70 aanwezigen: vrijwilligers, verpleegkundigen, coördinatoren en ook bestuursleden. Een enorm grote opkomst! De mensen waren open en belangstellend en ze gaven na afloop aan dat ze het leuk en interessant vonden. Veel mensen zeiden dat de wijze waarop het werd uitgelegd, de ondersteuning van het filmmateriaal en het interactieve karakter maakten dat het écht bleef hangen. Zowel verpleegkundigen als vrijwilligers gaven terug dat de avond hen bewuster had gemaakt van hoe je naar anderen kijkt en hen anders had leren kijken naar gasten. Ineke Koedam Een avond als deze werkt ook verbindend voor het hospice als geheel. Iemand zei: Ik ervaar dat we met elkaar voor het zelfde doel gaan. Hoe zag de avond eruit? Ineke: We hebben bewust voor een interactieve aanpak gekozen. Ik heb eerst vijf stijlen of patronen gepresenteerd van de manier waarop mensen tegen het levenseinde kunnen aankijken. We presenteren die patronen of stijlen niet als de waarheid, Maar als een instrument om in verbinding te komen met de gast. Vervolgens heb ik de aanwezigen kennis laten maken met de stijlen, hebben we een casus besproken en heb ik aan de vrijwilligers gevraagd hoe zij zelf verbinding met een gast kunnen maken. En, hoe ging het? Ineke: Ik zie dat er gelukkig al heel veel heel goed gaat, maar soms lukt het niet en dan is het goed om je af te vragen: waarom vind ik het lastig om verbinding met deze gast te maken? Als het dan lukt dat iemand zich afvraagt wat zijn eigen stijl is en die van de ander, dan ontdekt hij of zij vaak wat er beter kan en hoe de zorg nog beter kan aansluiten bij de behoefte van de gast. Tot slot, zou je onze vrijwilligers nog iets willen meegeven? Ineke: Ik heb het zelf als een rijke ervaring beleefd om in een hospice te werken. Je ontkomt er niet aan om te leren omgaan met je eigen verliezen. Sterven is een kostbaar proces van ieder mens en het is een voorrecht om een stukje mee te mogen lopen.

4 4 Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 12, juni 2014 INTERVIEW MET ICT-SPECIALISTEN VAN HET HOSPICE Chris en Eeljo: We blijven allround op de hoogte Als het gaat om back-ups, updates, mailservers, internetbeveiliging en het oplossen van allerlei computerstoringen weten Chris de Bruin en Eeljo de Groot daar alles van. Beide heren staan samen altijd klaar om het netwerk en de computers van het hospice in optima forma te houden. Ze zijn vrijwilligers van het eerste uur, dus werd het tijd eens wat nader in de wereld van de ICT te duiken. Hoe komen beide heren eigenlijk in het hospice verzeild? Chris: Eigenlijk ben ik er zo ingerold! Via een contact in onze kerk werd ik enkele jaren geleden gevraagd om te helpen de bekabeling in het hospice aan te sluiten. Het gebouw was toen net klaar. Men wist dat ik in het dagelijks leven systeembeheerder ben in het Diakonessenhuis in Utrecht, dus was het een logische vraag. Toen de boel aangesloten was en goed functioneerde, vroeg ik: wie gaat hierna het systeem eigenlijk beheren en onderhouden? Daar bleek nog niemand voor te zijn gevonden, en zo ben ik meteen gebleven. In het begin in mijn eentje, maar al snel heb ik Eeljo erbij gevraagd. Ik ben namelijk ook wel eens op vakantie! Volwaardige ICT omgeving Gemiddeld zijn ze zo n vier uur per week met de computers in het hospice bezig. Chris: Soms hebben we een grotere klus die wat meer tijd kost, dan weer een poosje wat minder werk. Het gaat om een volwaardige ICT omgeving, waarbij een aantal zaken extra aandacht verdienen. Zoals de beveiliging, want er gaat ook privacygevoelige en medische informatie over het systeem. En het systeem dat huisartsen gebruiken moet ook met het hospice gekoppeld zijn, voor een goede samenwerking. Zo n 95% van het werk kunnen we thuis doen, van afstand. Af en toe Chris (links) en Eeljo: Het hospice is blij met ons en wij zijn blij met het feit dat we er zelf ook nog wat van leren. moeten we naar het hospice toe om iets op te lossen. Het mooie van het vrijwilligerswerk is dat de ICT-mannen er zelf ook nog wat profijt van hebben. Chris: In het bedrijfsleven is het in de ICT vaak zo dat je maar een klein gedeelte doet van het hele verhaal. De één is gespecialiseerd in mailservers, de ander in regulier onderhoud, en weer een ander gaat storingen te lijf. Omdat het hospice maar een kleine organisatie is, en we hier dus alles zelf moeten doen, blijven we ook een beetje allround op de hoogte. Een win-win situatie dus! Het hospice is blij met ons, en wij zijn blij met het feit dat we er zelf ook nog wat van leren. Motiverend en aanstekelijk Het feit dat zoveel vrijwilligers, ieder op zijn of haar eigen manier, zich voor het hospice inzetten is bijzonder, besluit Chris zijn verhaal. Het is een heel mooi initiatief waar de samenleving echt mee geholpen is. Het werkt ook heel motiverend en aanstekelijk omdat zoveel mensen zich ervoor inzetten. Samen werken is altijd leuk, en het is mooi dat iedereen iets doet waar hij of zij goed in is. De computers die in het hospice worden gebruikt zijn overigens ook een mooi voorbeeld van hoe inspirerend de vrijwillige inzet van veel mensen werkt. Daarover weet Annemieke Teule zich nog te herinneren: Mijn man Luc wilde geen afscheid bij z n vertrek bij Voest Alpine Bunschoten (vroeger Polynorm) en toen heeft hij het hospice genoemd als goed doel. Dus zijn alle computers en laptops, geïnstalleerd en wel, door dit bedrijf geschonken.

5 5 Nieuwsbrief Hospice Kromme Rijnstreek, nr. 12, juni SEPTEMBER T/M 29 SEPTEMBER 2014 Week van het Hospice Kromme Rijnstreek Al weer voor het vierde jaar wordt de Week van het Hospice georganiseerd, dit jaar van dinsdag 23 tot en met maandag 29 september Doel van deze week is naamsbekendheid onder de bevolking te creëren en geld te genereren. Er zijn weer verschillende activiteiten, voor elk wat wils: Dinsdag 23 september: Film Aan de Slinger. Net als vorig jaar wordt er die week een aangepaste film in het theater geprogrammeerd. Woensdag 24 september: Korenfestival in de Opstandingskerk - optredens van 4 koren uit de Kromme Rijnstreek. Een popkoor, een vocaal ensemble, een gemengd koor en een vrouwenkoor; elk met een geheel eigen repertoire. Aanvang: uur. Zaterdag 27 september: Fietstocht Kromme Rijnsteek met verschillende afstanden voor gezinnen en dunne bandjes. Verschillende starttijden. Zaterdag 27 september: Snuffel-Fair in College de Heemlanden: veel leuke koopjes, gezellige muziek en een drankje. Er zal kleding (kinderen en volwassenen), speelgoed, leuke decoraties voor in huis, boeken, schilderijen, kaarten etc. worden verkocht. De Fair is geopend van uur. De moeite waard om te komen kijken. De prijzen worden laag gehouden om zoveel mogelijk te verkopen. Maandag 29 september: Optreden Laura Figi in Theater Aan de Slinger. Tevens vindt op die avond de trekking van de loterij plaats. De loten voor de loterij worden vanaf de activiteitenmarkt van 6 september verkocht en kunnen gedurende alle activiteiten aangeschaft worden. Voor uitgebreide informatie over de Week van het Hospice kunt u terecht op de speciale website: Zaterdag 27 september is er opnieuw een prachtige fietstocht door het Krommerijngebied uitgezet. Laura Figi treedt op maandag 29 september op in Theater Aan de Slinger te Houten. Steun ons! Wist u dat u uw gift aan de stichting Vrienden van Hospice Kromme Rijnstreek kunt verdubbelen door met ons een overeenkomst te sluiten voor minimaal 5 jaar, waardoor de gift volledig fiscaal aftrekbaar wordt en u dus bij 50% belasting de helft van uw gift terug krijgt van de belastingdienst? Uiteraard moet u aan bepaalde voorwaarden voldoen, maar daar willen wij u graag over informeren. U kunt contact opnemen met de penningmeester van de stichting Vrienden HKR, de heer K. Groenewold, tel , k.groenewold@hospice-krommerijn.nl

6 6 VACATURE: Bestuurssecretaris Stichting Hospice Kromme Rijnstreek Aangezien de secretaris van onze stichting Hospice Kromme Rijnstreek per 1 januari 2015 de functie van penningmeester op zich neemt, zijn we op zoek naar een opvolger voor hem als secretaris in het dagelijks bestuur van de Stichting Hospice Kromme Rijnstreek. Het bestuur bestaat uit vijf personen, de voorzitter, de secretaris en de penningmeester, bestuurslid zorg en bestuurslid communicatie. Voor de gehele organisatie structuur van Hospice Kromme Rijnstreek ga naar de home page: KORTE FUNCTIEOMSCHRIJVING SECRETARIS: Informatievoorziening intern Agendering, verslaglegging bestuursoverleg Beheer Governance dossier Archivering Professionele (externe) correspondentie Accuraat en gedisciplineerd. Invoelingsvermogen bij externe contacten (fondsen etc.) Stichting Hospice Kromme Rijnstreek Secretariaat: Handboog AD Houten T E: info@hospice-krommerijn.nl Stichting Vrienden van Hospice Kromme Rijnstreek S. Groenewold Speltoord XH Houten T E: k.groenewold@hospice-krommerijn.nl IBAN: NL59 RABO Colofon De digitale nieuwsbrief is een uitgave van Stichting Hospice Kromme Rijnstreek en Stichting Vrienden van Hospice Kromme Rijnstreek. Voor meer info zie adres redactie: redactie@hospice-krommerijn.nl Nieuwsgierig, neem contact op met iemand van het Bestuur HKR of stuur een mail naar h.hanrath@hospice-krommerijn.nl Aan deze nieuwsbrief werkten mee: Johanna Castrop, Josje van Dijk, Bernadet Naber, Annemieke Teule, Sven Verbeek, Katja Versluis, Ria de Wit en Dilia van Dijk Vormgeving en druk: Drukkerij Libertas, Utrecht OPBRENGST VOOR HET HOSPICE Ans Kok biedt kaarten te koop aan Vrijwilligster Ans Kok heeft een leuke actie. Ze verkoopt zelfgemaakte kaarten waarvan de opbrengst ten goede aan het hospice komt. De kaarten kosten 1,25 euro per stuk of 6 stuks voor 5 euro en zijn te koop in het hospice. Heel creatief verwerkt Ans hiervoor gebruikte kaarten, dus kaarten die iemand al ontvangen heeft. Ze snijdt, plakt en bewerkt deze en voorziet ze van een nieuwe achtergrond en enveloppe. De teksten erop variëren van welkom en felicitatie tot beterschap, deelneming en nieuwe woning. KAARTEN TE KOOP BIJ HET HOSPICE! Wilt u de digitale nieuwsbrief van Hospice Kromme Rijnstreek ontvangen, meldt u zich dan aan door uw adres door te geven aan het secretariaat: info@hospice-krommerijn.nl of via de website: